Όταν ένα indie φεστιβάλ με κόμιξ και σαλιγκάρια κατέλαβε το Bios [Κλάδης Άγγελος, oneman.gr, 15/06/2023]

[ramirez]

Το Slugfest εστιάζει στο κομμάτι των αυτοεκδόσεων και βασίζεται στην αλληλεγγύη. Μιλήσαμε με τους διοργανωτές.

 

 

 

 

Μέσα στη φύση, υπάρχουν πλάσματα που τρέχουν και καραδοκούν για τη λεία τους. Αλλά υπάρχουν κι εκείνα που κινούνται υπερβολικά αργά, αφήνοντας πίσω το σάλιο τους, εμφανίζονται σε απρόοπτα σημεία και αναπαράγονται ασεξουαλικά. Είναι αυτό που θα λέγαμε, random. Γι’ αυτό το λόγο, όταν έσκασε το όνομα Slugfest στο brainstorm που έκαναν τα διοργανωτικά μέλη για να βαφτίσουν το φεστιβάλ, φάνηκε να ταιριάζει γάντι στην ταυτότητα που οικοδομούσαν: ένα ανεξάρτητο, συλλογικά διαμορφωμένο φεστιβάλ για τα κόμιξ και τις αυτοεκδόσεις στην Αθήνα. Όπως μου απαντούν δύο από τα μέλη στο τηλέφωνο, «οι αυτοεκδόσεις εκ των πραγμάτων παράγονται με πολύ αργούς ρυθμούς και έχουν το καλό ότι διαθέτουν πλήρη ελευθερία έκφρασης, επειδή κινούνται κάτω απ’ το ραντάρ». Δεν καθορίζονται από τους ρυθμούς και την αισθητική της αγοράς και σίγουρα είναι πολύ πιο ρευστά, από εννοιολογική άποψη, όσον αφορά τα έμφυλα και όχι μόνο θέματα. «Αλλά είναι κανονικό ρίσκο». Γιατί το πλάνο πάει κάπως έτσι: πρέπει να μαζέψεις μερικά χρήματα στην άκρη, να βρεις και να κάνεις την εκτύπωση (πάντα σε χαμηλό τιράζ) με την πιθανότητα το κόμιξ να μείνει στο ράφι, οπότε να βρεθείς με ζημία. Και άλλες φορές, να τύχουν δύο και τρεις ανατυπώσεις επειδή από στόμα σε στόμα μαθεύτηκε. «Πριν ξεκινήσεις να κάνεις κόμιξ, καλό είναι να συμβιβαστείς με την ιδέα ότι κάτι μπορεί να πάει στραβά, αλλά το ζήτημα είναι να μη σταματήσεις – το κάνεις γιατί σου αρέσει, σε γεμίζει».

 

Για τον Blessed Zines που μου λέει την παραπάνω φράση, η πόρτα των κόμιξ («πάντα comix αντί comics, όπου το x σηματοδοτεί τον άγνωστο παρονομαστή, ό,τι ξεφεύγει από τους περιορισμούς των συμβατικών κόμικ) άνοιξε επειδή ανέκαθεν ήθελε να λέει ιστορίες, και ακόμη περισσότερο, ιστορίες με μπίχλα. Για το Naomi, όπως αυτοπροσδιορίζεται το δεύτερο μέλος της διοργανωτικής ομάδας που μιλάω, τα κόμιξ ήρθαν στη ζωή του όταν «ένιωσα την ανάγκη να φτιάξω ερωτική τέχνη, και σε αυτό το medium παράγεις αυτόνομα και παράλληλα έχεις τον πλήρη έλεγχο αυτού που φτιάχνεις». Και των δύο μελών οι δρόμοι συναντήθηκαν στην ΑΣΚΤ, αλλά και νωρίτερα σε φεστιβάλ με πάγκους κομιξάδων. Υπάρχουν ακόμη έξι άτομα στο πυρήνα του Slugfest, που καταλαμβάνει σχεδόν όλο το κτίριο του Bios το προσεχές ΠΣΚ, συστήνοντας τη δουλειά από 30+ artists με έδρα στην Αθήνα παράλληλα με τις προβολές, τα εργαστήρια, τα ζωγραφικά τζαμ και άλλα που ετοιμάζονται. «Η ιδέα είναι πως ότι ώρα και να έρθεις, κάτι θα συμβαίνει για να πάρεις μέρος».

 

 

Γιατί χρειάζεται ένα αυτοοργανωμένο φεστιβάλ με κόμιξ σήμερα

 

 

 

 

Το καλό με την πρωτεύουσα, άμα ανήκεις σε εκείνο το συγκεκριμένο κοινό που ψάχνει ιστορίες σε χαρτί, είναι ότι παίζουν σταθερά δύο μεγάλα φεστιβάλ για το κόμικ και την κουλτούρα του. Το artists alley, το σημείο δηλαδή όπου στήνονται οι πάγκοι των εκδόσεων και των φανζίν, είναι πάντα φίσκα από κόσμο και ονόματα που υπογράφουν, αλλά σε συγκεκριμένα περίπτερα γίνονται οι ουρές, άμα παρατηρήσεις. Από την άλλη, πώς φτάνει ένας δημιουργός μέχρι εκεί; Και τι συμβαίνει με όσους περισσεύουν; Ποιο είναι το πρώτο βήμα για όποιον θέλει να προωθήσει τη δουλειά του ως κομίστας; «Η ιδέα για το Slugfest προέκυψε από το γεγονός ότι ενώ υπάρχουν πολλά φεστιβάλ κόμιξ ανά τη χώρα, δεν υπάρχει κάποιο ξεκάθαρα αφιερωμένο σε κόμιξ φανζίν ώστε να δίνεται χώρος σε άτομα που ξεκινούν τώρα και βρίσκουν κλειστές πόρτες, είτε δεν είναι σταθερή η παρουσία τους σε θεσμικές διοργανώσεις. Η παραγωγή δε σταματά, οπότε σκεφτήκαμε να δημιουργήσουμε ένα σημείο αναφοράς για αυτή την κοινότητα, ένα σημείο που θα προσφέρει ορατότητα».

 

«Και εκτός αυτού, πολύ σημαντικό είναι και το κομμάτι με τα κόστη: έχουν αρχίσει να ανεβαίνουν τα ποσά για τα booths, αγγίζοντας νούμερα μη διαχειρίσιμα για τα άτομα από τον κύκλο των αυτοεκδόσεων – άμα δεν πουλήσεις αρκετά, είναι βέβαιο ότι θα μπεις μέσα». Σε αυτό το πλαίσιο, η προσπάθεια του φεστιβάλ αποτελεί παράλληλα και μια απόπειρα απάντησης στα οικονομικά αδιέξοδα των συνθηκών, με εργαλείο την αλληλεγγύη. «Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε δίκτυα, κοινότητες, βοηθώντας τα νέα καλλιτεχνά [sic] αντί να ανταγωνιζόμαστε το ένα το άλλο». Αυτό αποδίδεται με τον τρόπο του και στην αισθητική του Slugfest. Είναι ένα safe zone για να διανεμηθεί uncensored υλικό, παραμύθια της ποπ κουλτούρας, «μίκι μάου και ατελή κόμιξ», βία και αηδία, παρακμή και από την άλλη, πολύχρωμα περιβάλλοντα με ακρυλικά και κολάζ που «εισάγουν τον αναγνώστη σε φιλοσοφικό τριπ», όπως λένε μερικά από τα σημειώματα των ονομάτων που συμμετέχουν. Είναι όλα άτομα που βρήκαν τον δρόμο τους στα κόμιξ, «ίσως και μέσα από ανορθόδοξα μονοπάτια».

 

 

Τι θα βρεις στο Slugfest στο Bios

 

 

 

 

Άτομα που λαμβάνουν μέρος στο φεστιβάλ πρότειναν να τρέξουν παράλληλες δράσεις, πράγμα που έφερε στην επιφάνεια ένα πρόγραμμα ανάλογο με εκείνα που περιμένεις σε διοργανώσεις με budget, απλά σε πιο συμπυκνωμένη μορφή. Παρακάτω, μερικά από όσα θα τρέξουν κατά τη διάρκεια του Slugfest.

 

▪ Έκθεση Eutopia | Dystopia στο υπόγειο: Στον πιο industrial χώρο του Bios θα δούμε στιγμιότυπα του πιθανού μέλλοντος, ένα θέμα που «άπτεται των καιρών μας», με ερωτήματα για την κατανόηση του εαυτού, την κλιματική αλλαγή, την κοινωνία και την επίδραση της τεχνολογίας. Πάνω από 20 ονόματα είναι στη λίστα.

 

▪ Ζωγραφίζοντας με την Πέχρα: Ένα χαλαρό ζωγραφικό jam με την ομάδα και παρέα με το κωδικό όνομα Zombie Cake, που βρίσκονται από τις απολαυστικές «σύντομες ιστορίες για γρήγορη κατανάλωση» στα τεύχη του φανζίν Πέχρα, με κάφρικο χιούμορ και μόνο μπίχλα. Σάββατο, μεσημέρι.

 

▪ Ένα ζωντανό τζαζ κόμικ: Στο θέατρο του Bios θα παρουσιαστεί το Blues for Ali, ένα διαδραστικό μουσικό κόμιξ για την Ali Brown με πρωτότυπες τζαζ συνθέσεις από τη μουσικό Ρόζα Τσιάντα και τους Cobalt Blue Calligraphs. Τα καρέ της ιστορίας πρόκειται να ζωντανέψουν στη σκηνή, μεταφέροντας την εμπειρία ενός κόμικ-μιούζικαλ. Την Κυριακή, το απόγευμα.

 

▪ Προβολή ντοκιμαντέρ για τον Moebius: Ο Γάλλος (κατά κόσμον) Jean Giraud αποτελεί πρόσωπο-σταθμός για το ευρωπαϊκό comic, έχοντας καθιερώσει στα 70s μια δικιά του αισθητική στο fantasy, αντίπερα από την αμερικάνικη σχολή. Οι εικόνες του ενέπνευσαν πληθώρα μεγαλουργημάτων της δυστοπίας (βλέπε Blade Runner και Alien), όπως θα διαπιστώσεις από το Moebius Redux: A Life in Pictures. Την Κυριακή, το βράδυ.

 

▪ Dj set στην ταράτσα: Φεστιβάλ και να μην είχε εκμεταλλευτεί σωστά την ταράτσα του Bios, θα ήταν κρίμα. Το Σάββατο, το βράδυ, με Jacques Simha.

 

---

 

Slugfest
Διοργανωτική ομάδα: Blessed Zines, Katerina Sybilla, Kalli Dolcetti, Rosa Tsianta, AOUA, Dr Comet, Pocket Art, Naomi Frisson

 

16-18 Ιουνίου
Παρασκευή (ανοιχτή μόνο η έκθεση): 18.00-21.00
Σάββατο και Κυριακή: από τις 12.00 και μετά

Bios

 

Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

 

 

 

 

Και το σχετικό link...