Τα θέλουμε όλα [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 29/04/2022]

[ramirez]

Το κλασικό βιβλίο του Νάνι Μπαλεστρίνι για τον απεργιακό αγώνα των Ιταλών εργατών το 1969, σε μια άψογα τεκμηριωμένη προσαρμογή του Κυριάκου Μαυρίδη.

 

 

 

 

Έναν χρόνο μετά τα γεγονότα του Μάη του ’68 στη Γαλλία και με δεδομένες τις παρακαταθήκες που άφησε στην Ευρώπη η γενικευμένη κοινωνική εξέγερση, η Ιταλία έζησε έναν μικρότερης κλίμακας αλλά όχι μικρότερης σημασίας λαϊκό ξεσηκωμό με επίκεντρο τους απεργιακούς αγώνες των εργατών του Βορρά. Το μυθιστόρημα του Νάνι Μπαλεστρίνι με τον τίτλο που έγινε σύνθημα, «Τα θέλουμε όλα», καταγράφει τη ζωή ενός βιομηχανικού εργάτη που ξεκινά από τον ιταλικό Νότο προς αναζήτηση εργασίας και καταλήγει στο Τορίνο, στο εργοστάσιο της Fiat για να πάρει μέρος στη μεγάλη απεργία του καλοκαιριού και του φθινοπώρου του 1969, να συνειδητοποιηθεί πολιτικά, να αποκτήσει συντρόφους, να αλλάξει τη ζωή του για πάντα και να προσπαθήσει να αλλάξει τον κόσμο. Αυτή την προσωπική διαδρομή και μαζί της τη διαδρομή του εργατικού ξεσηκωμού μεταφέρει σε κόμικς ο Κυριάκος Μαυρίδης στο ομότιτλο «Τα θέλουμε όλα» (Εκδόσεις των Συναδέλφων, 124 σελίδες). Δεν κάνει όμως μια ουδέτερη προσαρμογή από την πολιτική λογοτεχνία του Μπαλεστρίνι στο μέσο των κόμικς, ούτε απλώς εικονογραφεί το κείμενο του Ιταλού συγγραφέα, αλλά προχωρεί σε μια εις βάθος ανάλυση την οποία τεκμηριώνει υποδειγματικά.

 

 

 

 

Στις σημειώσεις του ο Μαυρίδης παραθέτει μια σειρά από παρατηρήσεις, σχόλια, διευκρινίσεις και απολογίες που αιτιολογούν απολύτως τη μεθοδολογία του και δίνουν στον αναγνώστη που δεν γνωρίζει όλες τις λεπτομέρειες εκείνης της θερμής εποχής τη δυνατότητα να μπει στο κλίμα, να μάθει τη σειρά των γεγονότων, να κατανοήσει τις πολιτικές ζυμώσεις και ανακατατάξεις, να αντιληφθεί τις διαφορές τού τότε από το σήμερα. Ενθέτει εν είδει επιλόγου μάλιστα και ένα μικρό φωτογραφικό υλικό από τις διαδηλώσεις εκείνης της περιόδου, από τις αστυνομικές διώξεις και την κρατική καταστολή εναντίον των εργατών που ως εικόνες προσφέρουν περαιτέρω γνώση. Μια γνώση που αποκτά σταδιακά αλλά λυτρωτικά ο αναγνώστης όπως ακριβώς και ο πρωταγωνιστής του Μπαλεστρίνι και του Μαυρίδη.

 

 

 

 

Ο οποίος λίγο πριν από την κορύφωση του καλοκαιριού του ’69 συνειδητοποιεί ότι: «Όλες οι δουλειές είναι ίδιες, σου κλέβουν όλη σου τη ζωντάνια, όλο τον ελεύθερό σου χρόνο. Δουλειά ίσον εκμετάλλευση και τέρμα. Όμως τι να κάνω τώρα; Να αφομοιωθώ στο σύστημα; Πάλι θα πρέπει να πληρώνω. Για ν’ αγοράσεις το οτιδήποτε, να πιεις έναν καφέ, να πας ένα σινεμά, πρέπει να δουλέψεις υπερωρίες. Ό,τι κι αν επιθυμήσεις μέσα στο σύστημα πρέπει να πληρώσεις – να πληρώσεις με την ίδια σου τη ζωή. Ο μοναδικός τρόπος για να τα αποκτήσω όλα, για να ικανοποιήσω τις ανάγκες και τις επιθυμίες μου δίχως να καταστρέψω τον εαυτό μου, είναι να καταστρέψω αυτό το σύστημα των αφεντικών έτσι όπως λειτουργεί».

 

 

 

 

Και το σχετικό link...