WESTERN - Το χαμένο κεφάλαιο! [ ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΟΥΜΠΟΥ - ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ 2009 ]

[gkosk]

Μπορεί να μην μπήκε στο βιβλίο, όμως έχετε την ευκαιρία να το διαβάσετε εδώ, κατ`αποκλειστικότητα στο Greek Comics!!! Στο blog μου, δημοσιεύεται σε συνέχειες. :beer:

 

 

 

 

ΤΟ WESTERN

 

 

Κάτι ψιλά είχα αφήσει να αιωρούνται στους Χάρτινους Ήρωες, σχετικά με τους καουμπόηδες και τους ινδιάνους.

Εξ απαλών ονύχων βέβαια. Το χαιδέψαμε το θέμα τότε. Τώρα, θα πούμε πιο πολλά. Δηλαδή θα διαβάσετε!

Στικάκι αρωματικό(το ατομικό μας πυροτέχνημα!), κεράκια στο δωμάτιο(η ψευδαίσθηση της γαλήνης), κρασί στα ποτήρια(η αιτία για να γίνουν πραγματικότητα οι αφορμές…), τα χέρια ψηλά και …στην υγειά μας!

 

 

 

 

Προσωπικά, το συγκεκριμένο είδος το γνώρισα από κάτι φευγάτους πρόλογους του παρουσιαστή της Καλιτεχνικής Λέσχης, στην κρατική τηλεόραση. Μπακογιανόπουλο, τον έλεγαν τον άνθρωπο. Ήξερε πολλά από κινηματογράφο. Η αλήθεια να λέγεται.

Το είχε το θέμα. Ήταν λίγο περισσότερο δυεισδιτικός, από ότι χρειάζονταν, ίσως.

Η βροχή έπεφτε, οι σφαίρες πήγαιναν ασορτί και η κόπια αγκομαχούσε για να βγάλει την εικόνα.

Ευτυχώς που δεν υπήρχαν διαφημίσεις τότε!

Είδαμε ταινίες – κεραυνούς, μέσα στις νύχτες της Τετάρτης.

Γνωρίσαμε τα βραχώδη όρη, τα φαράγγια και τις ενέδρες, τους κακούργους και τους καλοκάγαθους αγρότες, τα βουβάλια και τους κάκτους.

Μάθαμε Γεωγραφία, Ιστορία και Μαθηματικά(!), αλλά παραδόξως δεν μπορέσαμε να το αποδείξουμε την άλλη μέρα στο σχολείο. Μάλλον θα έφταιγε η μετάφραση.

Μπάνγκ! Μπάνγκ! Μπάνγκ!

Λεόνε στην θεωρία, Ήστγουντ στην εφαρμογή!

Μπάμ και κάτω!

Τα νοιώθαμε και λίγο κοντά μας όλα αυτά. Δώδεκα ώρες με το καράβι, η Ιταλία από την Κέρκυρα. Τσινετσιτά και θερινά σινεμά. Η απόσταση εκμηδενίζονταν για χάρη μας.

Η Αμερική έπεφτε αρκετά μακριά και η tv δεν έμοιαζε τόσο πειστική, όσο θα έπρεπε, τουλάχιστον στην περίπτωση μας.

Έστω και έτσι, ήρθαν οι κύριοι εκφραστές των ιδεών της Αμερικάνικης υπερφύαλης κυριαρχίας, μέχρι τα φτωχικά μας σαλόνια.

Ανοίγαμε την πόρτα και ως δια μαγείας, αρενωποί εκπρόσωποι της τάξης και της δικαιοσύνης περνούσαν το κατώφλι.

Έλεγαν λίγα, έσφιγγαν τα χείλη, κατέβαζαν το χέρι γρήγορα στη ζώνη και τραβούσαν με ταχύτητα το πιστόλι!

Οι ινδιάνοι έπεφταν κάτω από τα άλογα, χτυπημένοι από τις σφαίρες και στο τέλος ο πρωταγωνιστής φιλούσε την αγαπημένη του, ενώ οι τίτλοι τέλους περνούσαν από μπροστά μας.

Κάπως έτσι καληνύχτιζαν και έφευγαν κλείνοντας πίσω τους την πόρτα.

Μας άφηναν με χίλια δύο ερωτηματικά.

Τι να ήταν το ουέστερν άραγε; Ότι ευχόμασταν να ζήσουμε; Ο Νόμος και οι αιματοβαμμένες σελίδες του; Δρόμοι που έπρεπε να ακολουθήσουμε; Πρότυπα; Ο ήρωας μέσα μας; Ή μια ακόμη ταινία, που έσπασε τη μονοτονία μας, για μια ακόμη φορά;

Δεν είναι ερωτηματολόγιο, οπότε δεν είστε και υποχρεωμένοι να απαντήσετε…

Το είδος που υπηρέτησε πιστά όμως ο Μικρός Καουμπόυ, αλλά και τα υπόλοιπα τέτοιου τύπου περιοδικά, είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα εμπορικά, εξαγώγιμα προιόντα του Χόλυγουντ.

Καταπιάστηκαν μαζί του πολλοί σπουδαίοι κινηματογραφιστές, δίνοντας τη δική τους ερμηνεία. Ορισμένες από τις ταινίες αυτές, απέσπασαν το θερμό χειροκρότημα του κοινού στις αίθουσες παγκοσμίως, αλλά και βραβεία.

Σπουδαίοι ερμηνευτές ενσάρκωσαν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, σε ένα κινηματογραφικό είδος με εκατομμύρια φανατικούς θαυμαστές.

Τις περισσότερες από αυτές τις ταινίες, είχαμε την ευκαιρία να τις δούμε και στη χώρα μας, είτε από την τηλεόραση, είτε στον κινηματογράφο.

Βέβαια, σχεδόν πάντα παραμόνευε ψιλοκρυμένος στη γωνία ο ρατσισμός, κυρίως για τους ερυθρόδερμους. Λίγοι τόλμησαν να τα πουν χύμα, για μια από τις πιο μελανές σελίδες της Αμερικάνικης ιστορίας. Συνήθως, μέχρι το 1966-67 τουλάχιστον, οι περισσότερες ταινίες φιλοξενούσαν σκηνές με τους άγριους και αιμοδιψείς ιθαγενείς της Αμερικάνικης Ηπείρου, να είναι έτοιμοι να σφάξουν τους δίκαιους και γεμάτους αξίες αποίκους. Γύρω – γύρω οι άμαξες και μάχες μέχρις εσχάτων με τους έφιππους δολοφόνους! Οι ιαχές τους έσκιζαν τον αέρα και τα βέλη στόχευαν τους φουκαράδες, πτωχούς πλην τίμιους, λευκούς! Το δεύτερο θέμα, από το οποίο αντλούσαν σενάρια και έβρισκαν λόγο ύπαρξης οι ταινίες εκείνων των χρόνων(1940-1965), ήταν οι κακοί τσιφλικάδες, που εξαγόραζαν τις συνειδήσεις των εκπροσώπων του νόμου και τρομοκρατούσαν ολόκληρες πόλεις. Τα πράγματα άλλαξαν, όταν μπήκαν θέματα σαν τους κυνηγούς επικυρηγμένων, και ευρηματικά σενάρια τύπου High Noon, 3:10 to Yuma, Pat Garrett & Billy the Kid, Last train to Gunhill, Mckenna`s Gold, The Magnificent Seven, Wild Bunch και πολλά ακόμη.

 

Αυτό λοιπόν το τμήμα του βιβλίου, θα επιχειρήσει να σας θυμίσει κάποιες από αυτές τις ταινίες. Ότι θα διαβάσετε πιο κάτω, εμπεριέχει σε μεγάλο βαθμό το στοιχείο της υποκειμενικότητας, συνεπώς οι όποιες αντιρήσεις προκύψουν από την ανάγνωση του, είναι …καλοδεχούμενες!

 

 

 

 

 

 

Ο Marion Michael Morrison, ή Τζών Γουέην αν προτιμάτε, ήταν ο χαρακτηριστικά και επιμελώς σχεδιασμένα καθαρός Αμερικάνικος ήρωας, που με τις εμφανίσεις του σε πάνω από 200 ταινίες γουέστερν, καθιερώθηκε σαν ο απόλυτος πρωταγωνιστής. Ταυτίστηκε όσο κανείς συνάδελφος του με το είδος και στο τέλος πήρε και το πολυπόθητο αγαλματάκι του θείου Oscar!

Ήταν ο πρώτος δυναμικός ήρωας, που ενσάρκωσε την αρετή και προασπίστηκε τις αξίες που θα έπρεπε να διέπουν τον άντρα του 20ου αιώνα. Μια εξ ολοκλήρου δημιουργία των Αμερικάνικων studio, που πέρασε τα πρότυπα που του υπαγορεύτηκαν, δίχως να παρεκλίνει από την προκαθορισμένη του πορεία για ούτε ένα χιλιοστό κινηματογραφικής ταινίας! Ήταν ένας έξυπνος, ψυχροπολεμικός πύραυλος προπαγάνδας, που εξαπέλυσε η Αμερική!

Για όλα αυτά και ακόμη περισσότερα, είναι αδύνατον να απέχει από αυτή την αναφορά.

Το 1939, γνωρίζεται με τον σκηνοθέτη των Oscar, Τζών Φόρντ, πράγμα που αποδυκνείεται καθοριστικό για την συνέχεια της καρίερας του.

Την ίδια χρονιά, πρωταγωνιστεί στην Άμαξα της Αγωνίας, ή Stagecoach και ο κόσμος του κινηματογράφου γυρίζει το βλέμα του επάνω στον μεγαλόσωμο Αμερικανό.

Εννιά χρόνια μετά, θα έρθει η πρώτη μεγάλη του επιτυχία με το Red River(Κόκκινο Ποτάμι), παρέα με τον Μοντγκόμερυ Κλίφ σε σκηνοθεσία του έτερου σπουδαίου Αμερικανού Χάουαρντ Χώκς(ο τρίτος της παρέας ήταν ο Τζών Χιούστον), ενώ η χρονιά θα κλείσει με τα χειροκροτήματα για την ερμηνεία του στο Επέλαση την Αυγή(Fort Apache).

Το 1950 έρχεται η σειρά του Rio Grande(δεν μεταφράστηκε στα Ελληνικά!), αλλά θα περάσουν 4 ολόκληρα χρόνια μέχρι να κερδίσει τα συγχαρητήρια για την συμμετοχή του σε ακόμη ένα φίλμ του Φόρντ. Είναι το Η Αιχμάλωτη της Ερήμου(δυστυχώς αυτό μεταφράστηκε!), ή καλύτερα The Searchers του 1954, αυτό που θα πείσει και τους πλέον δύσπιστους για τις ικανότητες του.

Μαζί με τον Ντήν Μάρτιν και τον τραγουδιστή Ρίκυ Νέλσον, συνθέτουν ένα κεφάτο τρίο, στο Ρίο Μπράβο(Rio Bravo 1959), του Χώκς.

Το 1960, λίγο η εκπληκτική μουσική του βραβευμένου με Oscar Dimitri Tiomkin, λίγο το θέμα με το οποίο καταπιάστηκε, λίγο η ερμηνεία του, όλα έβαλαν το λιθαράκι τους προκειμένου να χαρακτηριστεί το The Alamo, σαν ένα από τα κορυφαία γουέστερν όλων των εποχών. Προσωπικά το θεωρώ υπερτιμημένο και προτιμώ το The Searchers, αλλά είναι και η υποκειμενικότητα της αντικειμενικότητας που μπερδεύει τα πράγματα!

Επόμενη του σπουδαία εμφάνιση, είναι στο The man who shot Liberty Valance(Ο άνθρωπος που σκότωσε τον Λίμπερτυ Βάλανς). Είναι πλέον 1962 και το χεράκι του εδώ βάζει ο Gene Pitney, με το υπέροχο τραγούδι των τίτλων.

Η Ακαδημία Τεχνών στην χώρα του, θα του δώσει το βραβείο πρώτου ανδρικού ρόλου, στην τελετή απονομής του 1969, για την ερμηνεία του στο Αληθινό Θράσος(True Grit) και το 1972 θα κλείσει τον κύκλο των σημαντικών του εμφανίσεων σε ταινίες του είδους, με την συνέχεια του προαναφερθέντος φίλμ και τίτλο Ο Μονόφθαλμος(True Grit). Από εκεί και μέχρι τέλους, συμπλήρωνε τα …ένσημα!

 

 

 

 

 

Πέραν του Τζών Γουέην, δεν υπήρξε το …χάος! Αντίθετα, εξαιρετικές ταινίες και ηθοποιοί, άφησαν το δικό τους στίγμα και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ανταμοίφτηκαν. Διαβάστε χαρακτηριστικά:

 

 

1939. Από εκεί ξεκινάμε! Τζέσσε Τζέημς. ( Jesse James ). Του Χένρυ Κίνγκ( Ο Μαύρος Κουρσάρος), με τους Τάυρον Πάουερ, Χένρυ Φόντα, Ράντολφ Σκότ.

1940. Οι Περιπέτειες του Μπούφαλλο Μπίλ. ( The Plainsman ). Σκηνοθεσία του μεγάλου Σεσίλ Ντε Μίλ, με τον Γκάρυ Κούπερ, την Τζήν Άρθουρ και τον Τσάρλς Πίκφορντ.

1940. Σάντα Φε. Μεταφρασμένο επ ακριβώς στα Ελληνικά! Σπάνιο φαινόμενο! Santa Fe. Σκηνοθετεί ο μίστερ Καζαμπλάνκα, Μάικλ Κέρτις και πρωταγωνιστεί ο ακαταμάχητος γόης τότε του παγκόσμιου σινεμά, ο Έρολ Φλύν.

1940. Βορειοδυτικό Πέρασμα. ( Northwest pass ). Σκηνοθεσία Κίνγκ Βίντορ( δύο Όσκαρ για αυτή την ταινία!). Παίζουν οι Σπένσερ Τρέησυ, Ρόμπερτ Γιάνγκ και Γουώλτερ Μπρέναν.

1948 Κόκκινο ποτάμι( Rio Bravo ), σε σκηνοθεσία Χάουαρντ Χώκς, με τους Τζών Γουέην, Ρίκυ Νέλσον.

1950. Η καραμπίνα φάντασμα. ( Wintsester 73 ). Του Άντονυ Μάν, με τους Τζέημς Στιούαρτ, Ρόκ Χάτσον.

1952, Το Τραίνο θα σφυρίξει τρείς φορές( High Noon ), σε σκηνοθεσία Φρέντ Τσίνεμαν. Πρωταγωνιστεί ο υπέροχος Γκάρυ Κούπερ(άφησε εποχή σε αυτό τον ρόλο) και η μορφή της Γκρέυς Κέλυ, πρίν μαγέψει τον Πρίγκηπα του Μονακό.

1953. Το γυμνό Σπυρούνι ( The naked spur ), σε σκηνοθεσία του πολύ καλού στο είδος Άντονυ Μαν, με τους Τζέημς Στιούαρτ, Ρόμπερτ Ράιαν.

1955, Αποστολή Γιγάντων( The Far Horizons ), του Ρούντολφ Ματέ. Πρωταγωνιστεί ο Τσάρλτον Ήστον.

1955, Η Καταραμένη Κοιλάδα( The Man from Laramie ). Πολύ μπροστά από την εποχή του, αυτή η δημιουργία του Άντονυ Μαν, με τον Άρθουρ Κένεντυ και τον σταρ του Χίτσκοκ, Τζέημς Στιούαρτ.

1955. Τρίτη πολύ καλή ταινία την ίδια χρονιά, με την υπογραφή του Τζών Στάρτζες. Είναι το Μονομαχία στον Πράσινο Βάλτο(Gunfight at the O. K. Coral). Πρωταγωνιστεί το πολύ καλό δίδυμο, Κέρκ Ντάγκλας, Μπάρτ Λάνκαστερ.

1955. Και τέταρτη σπουδαία ταινία της χρονιάς, το Γενναίοι Άντρες. (The Tall Men ). Σκηνοθεσία Ραούλ Γουώλς. Πρωταγωνιστούν οι Κλάρκ Γκέημπλ, Τζέην Ράσελ, Ρόμπερτ Ράυαν.

1957, 3:10 To Yuma. Αξίζει να το δει κανείς, για να καταλάβει γιατί τις αυθεντικές ταινίες δεν μπορούν να τις πλησιάσουν καν τα remake! Ντέλμερ Ντέηβις πίσω από τις κάμερες και ένας καταπληκτικός Γκλέν Φόρντ μπροστά από αυτές. Από τις μεγαλύτερες στιγμές της καριέρας του, σε ένα φίλμ που δεν βασίζει την δύναμη του σε τίποτα άλλο, παρά σε ένα ευρηματικά απλό σενάριο.

1957. Δια πυρός και σιδήρου. (The ride back). Άντονυ Κουήν, Γουίλιαμ Κόνραντ, σε σκηνοθεσία Άλαν Μίνερ.

1958, The Big Country, του Γουίλιαμ Γουάιλερ. Ίσως τα ονόματα των πρωταγωνιστών, να ήταν αρκετά για να σφραγίσει το διαβατήριο του, κάνοντας τον γύρο του πλανήτη. Γκρέκορυ Πέκ, Τσάρλτον Ήστον, Τσάκ Κόνορς, Κάρολ Μπέηκερ.

1958, Το τελευταίο τραίνο από το Γκάν Χίλ(Last Train from Gun Hill), του Τζών Στάρτζες. Φοβερό το δίδυμο Κέρκ Ντάγκλας – Άντονυ Κουήν.

1960, Και οι Επτά ήταν Υπέροχοι(The Magnificent Seven), με την υπογραφή του Τζών Στάρτζες και τις προσωπικότητες των Γιούλ Μπρύνερ, Στηβ Μακ Κουήν, Τζέημς Κόμπερν, Ρόμπερτ Βών, Μπράντ Ντέξτερ, Χόρστ Μπούχολτς, Ελάι Γουάλας και Τσάρλς Μπρόνσον, μεταξύ άλλων. Πρόκειται για διασκευή του Οι Επτά Σαμουράι(1954), του Ιάπωνα σκηνοθέτη Ακίρα Κουροσάβα.

1961. Οι δύο ιπότες της κολάσεως. ( Two Rode Together ). Του μεγάλου Τζών Φόρντ, με τους Τζέημς Στιούαρτ, Ρίτσαρντ Γουίτμαρκ.

1962, Η Κατάκτηση της Δύσης(How the West was won). Το μισό Χόλυγουντ, έδωσε το παρόν σε αυτή την εκπληκτική ταινία του Τζών Φόρντ. Ενδεικτικά αναφέρω τους Χένρυ Φόντα, Τζώρτζ Πέπαρντ, Τζέημς Στιούαρτ, Ρίτσαρντ Γουίτμαρκ, Κάρολ Μπέηκερ, Κάρλ Μάλντεν, Τζών Γουέην.

1962. Οι τρείς λοχίες. ( The three srgts ) Πρόκειται για το φίλμ που παρακολουθούν οι πρωταγωνιστές του δικού μας Της Κακομοίρας, με τον αξέχαστο Χατζηχρήστο, σε ένα κλασικό θερινό σινεμά της εποχής!!! Εδώ έχουμε τρία από τα μέλη της Rat Pack, Φράνκ Σινάτρα, Ντήν Μάρτιν και Σάμυ Ντέηβις Τζούνιορ. Σκηνοθετεί ο Τζών – Και οι Επτά ήσαν υπέροχοι – Στάρτζες!

1964. Τέσσερεις για το Τέξας. ( Four for Texas ). Σκηνοθεσία Ρόμπερτ Ώλντριτς( Δωδεκα Καθάρματα ). Πρωταγωνιστούν οι Φράνκ Σινάτρα, Ντήν Μάρτιν(λείπει ο Σάμυ Ντέηβις Τζούνιορ και η Rat Pack δεν είναι σε απαρτία!), Ούρσουλα Άντρες, Τσάρλς Μπρόνσον.

1965. Η παρτίδα του θανάτου. (Five card stand). Ντήν Μάρτιν, Ρόμπερτ Μίτσαμ, πίσω από τις κάμερες και Χένρυ Χάθαγουεη, πίσω από αυτές.

1965. Η ταξιαρχία των εκδικητών. (Major Dundee). Υποδειγματικό φιλμάρισμα, εξαιρετικές ερμηνείες. Ο Σαμ Πέκινπα το σκηνοθετεί. Ξεχωρίζουν οι μορφές των Τσάρλτον Ήστον, Ρίτσαρντ Χάρις(από τους λίγους Βρετανούς, που έπαιξε σε τόσα πολλά ουέστερν!), Τζέημς Κόμπερν.

1966. Ελντοράντο. ( El Dorado ). Χάουαρντ Χώκς σκηνοθεσία. Πρωταγωνιστούν οι Τζών Γουέην, Ρόμπερτ Μίτσαμ και ο πιτσιρικάς τότε, Τζέημς Κάαν.

1966. Πάντσο Μπράβο. ( The rare breed ). Σκηνοθετεί ο Άντριου Μακ Λάγκλεν( βετεράνος στα πολεμικά φίλμ, όπως τα Η Ταξιαρχία του διαβόλου και Όπου τολμούν οι αετοί ). Παίζουν, Μωρήν Ο`Χάρα και Τζέημς Στιούαρτ.

1966. Νεβάδα Σμίθ. ( Nevada Smith ). Του Χένρυ Χάθαγουεη, με τους Στήβ Μακ Κουήν, Κάρλ Μάλντεν, Μπράιαν Κήθ, Άρθουρ Κάννεντυ, Ράλφ Βαλόνε, Μάρτιν Λαντάου και Σούζαν Πλέσετ.

1967. Τσούκα. ( Chouca ). Σε σκηνοθεσία του Βρετανού Γκόρντον Ντάγκλας και με πρωταγωνιστές τους Ρόντ Τέηλορ και Έρνεστ Μποργκάιν.

1968. Σάλακο. ( Salako ). Πρωταγωνιστούν διάσημοι ηθοποιοί της εποχής, όπως οι Σών Κόννερυ, Μπριζίτ Μπαρντό, Τσάκ Χώκινς, Στέφεν Μπόυντ. Σκηνοθεσία Έντουαρντ Ντμίτρικ.

1968. Μπαντολέρο. ( Bandolero ). Σκηνοθεσία Άντριου Μακ Λάγκλεν. Πρωταγωνιστούν οι Τζέημς Στιούαρτ, Ντήν Μάρτιν, Ράκελ Γουέλς, Τζώρτς Κέννεντυ.

1968. Τα κανόνια του Σαν Σεμπάστιαν( The Guns of San Sebastian ). Σκηνοθετεί ο Γάλλος Ανρί Βερνέιγ( Η συμμορία των Σικελών, την ίδια χρονιά, με αστέρια μεγέθους Αλέν Ντελόν, Ζαν Γκαμπέν, Λίνο Βεντούρα!!!). Πρωταγωνιστούν οι Άντονυ Κουήν, Τσάρλς Μπρόνσον.

1969. Τα Εκατό Τουφέκια ( The Hundred Rifles ). Ράκελ Γουέλς, Τζίμ Μπράουν, Μπάρτ Ρέυνολντς. Σκηνοθεσία Τόμ Γκράις.

1969, Άγρια Συμμορία(The Wild Bunch). Υποδειγματικό γύρισμα από τον σπουδαίο Σαμ Πέκινπα. Ακόμη ένα υπέροχο κάστ. Γουίλιαμ Χόλντεν, Έρνεστ Μποργκίν, Γουώρεν Όουτς, Ρόπμπερτ Ράιαν.

1969, Το Χρυσάφι του Μακένα(Mackenna`s Gold). Δεύτερη μεγάλη ταινία της χρονιάς, σκηνοθετημένη από τον Λή Τόμσον. Πάλι Τιόμκιν, όχι στην μουσική υπόκρουση(εδώ είχαμε τον Κουήνσι Τζόουνς )αυτή την φορά, αλλά στην παραγωγή(!), ενώ ξεχωρίζουν οι μορφές των Γκρέκορυ Πέκ, Ομάρ Σαρίφ, Τέλυ Σαβάλας, Τέντ Κάσιντυ, Ρέημοντ Μάσευ, Άντονυ Κουέηλ, Ελάι Γουάλας και Κήναν Γουήν.

1969. Η απαγορευμένη κοιλάδα. ( The Valley of Gwangi ). Πολύ προτότυπο σενάριο, καθώς οι πρωταγωνιστές προσπαθούν να επιβιώσουν σε μια κοιλάδα, ενάντια σε προιστορικά τέρατα!!! Τα οπτικά εφέ, ανέλαβε ο μέτρ του είδους Ρέυ Χαριχάουζεν( Ένα εκατομμύριο χρόνια προ Χριστού, Το έβδομο ταξίδι του Σεβάχ, Η σύγκρουση των Τιτάνων, κ. α. ), τη σκηνοθεσία ο άγνωστος Τζέημς Ο`Κόνελλυ και τους κύριους ρόλους οι Τζέημς Φραντζίσκους, Ρίτσαρντ Κάρλσον.

1970. Μόντε Γουώλς. ( Monte Walsh ). Πολύ καλή παρωδία ουέστερν. Σκηνοθεσία Γουίλιαμ Φρέιζερ. Πρωταγωνιστούν οι Τσάκ Πάλλανς και Λή Μάρβιν. Κι οι δυο τους, σε ρόλους κομμένους και ραμμένους για το χιούμορ τους!

1971. Ο περιπλανώμενος πιστολέρο( High Plane Drifter ), με τον Κλίντ Ήστγουντ και την Βέρνα Μπλούμ. Σκηνοθεσία του ιδίου, πρώτη από την τριλογία με τον «καβαλάρη χωρίς όνομα». Οι άλλες δυο είναι Εκδικητής εκτός νόμου(1976) και Σιωπηλός Καβαλάρης(1985).

1971. Μονομαχία στον Κόκκινο Ήλιο. ( Soleil Rouge – Red Sun ). Τέρενς Γιάνγκ( γνωστός για τις πρώτες ταινίες του 007), σκηνοθετεί και παίζουν ηθοποιοί που δεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι το ουέστερν ήταν η ειδικότητα τους. Αλέν Ντελόν, Τσάρλς Μπρόνσον, Ούρσουλα Άντρες, Τοσίρο Μιφούνε( αξέχαστος για την εκπληκτική του ερμηνεία στο φίλμ Δύο Λιοντάρια στον Ειρηνικό, μαζί με τον Λή Μάρβιν!).

1971. Οι Γύπες πετούν χαμηλά. ( Two Mules for Sister Sarah ). Σκηνοθεσία Ντόν Σήγκελ, με τους Κλίντ Ήστγουντ και Σίρλευ Μακ Λέην, στο μοναδικό ουέστερν που έπαιξε στην καριέρα της!

1972. Τσάτο. ( Chato ). Ιδανικός ινδιάνος, ορκισμένος για εκδίκηση, ο Τσάρλς Μπρόνσον. Αντίπαλος του επί σκηνής ο Τσάκ Πάλλανς και σκηνοθετεί ο βετεράνος Σάμιουελ Φιούλερ.

1972. Οι Δύο Ληστές. ( Butch Cassidy & the Sundance Kid ). Τα δύο μεγάλα κανόνια του Χόλυγουντ, Πώλ Νιούμαν και Ρόμπερτ Ρέτφορντ και ο σκηνοθέτης Τζώρτζ Ρόυ Χίλ, σε μια καταπληκτική ταινία! Ακούγεται και το βραβευμένο με Όσκαρ καλύτερου τραγουδιού της χρονιάς, το Raindrops keep falling on my head. Οι δύο τους, με τον ίδιο σκηνοθέτη, την επόμενη χρονιά σάρψσαν στα Όσκαρ με το φίλμ Το Κεντρί! Το ένα από τα αγαλματάκια, πήρε ο συνθέτης Scott Joplin, για την διαχρονική πια μελωδία του.

1973. Η Μεγάλη Μονομαχία ( Pat Garrett & Billy the Kid ). Η καλύτερη εκδοχή της ιστορίας του περίφημου Αμερικανού παρανόμου, σε σκηνοθεσία του σπεσιαλίστα του είδους, Σάμ Πέκινπα, με μια πλειάδα σημαντικών ηθοποιών. Κρίς Κριστόφερσον, Τζέημς Κόμπερν, Μπόμπ Ντύλαν(!!!).

 

 

 

Η αναφορά αυτή θα ήταν ημιτελής χωρίς την Ιταλική συνταγή μαγειρικής, που ευθύνεται για τα ιδιαίτερα νόστιμα σπαγγέτι – γουέστερν που σέρβιρε! Πω, πω! Πως γαρλαλούσαν τον ουρανίσκο μας!

 

 

 

 

1964, Για μια χούφτα δολάρια(For a fistfull of dollars). Ο άνθρωπος χωρίς όνομα, κάνει την εμφάνιση του στη Δύση. Πρώτο από τα τρία συνολικά γουέστερν του Λεόνε, με πρωταγωνιστή τον Κλίντ Ήστγουντ και θέμα τον εκδικητή καουμπόυ. Όπως σχεδόν όλες οι ταινίες του σκηνοθέτη, έτσι και αυτή αγαπήθηκε ιδιαίτερα στη χώρα μας.

1965, Μονομαχία στο Έλ Πάσο(For a few dollars more). Η συνέχεια του προηγούμενου φίλμ, με τους γνωστούς συντελεστές συν τον Τζιάν Μαρία Βολοντέ!

1966, Ο Καλός , ο Κακός και ο Άσχημος(The Good, The Bad and The Ugly). Με αυτή την ταινία, ο Σέρτζιο Λεόνε καθιερώθηκε στον χώρο. Πήρε μαζί του, στα στούντιο της Τσινετσιτά, τον σχεδόν άγνωστο στους συμπατριώτες του Κλίντ Ήστγουντ, τον καρατερίστα Ελάι Γουάλας και τον σκληρό Λή Βαν Κλίφ, για να τους καθιερώσει σαν σταρ του είδους. Από τους τρείς, ο καλός της ιστορίας(Ήστγουντ), έγινε ο δεύτερος σημαντικότερος εκπρόσωπος του γουέστερν, μετά τον Γουέην και συνεργάτης του Ιταλού σκηνοθέτη επί σειρά ετών. Πολύ καλό το σενάριο και υπέροχη η μουσική του Ένιο Μορικόνε.

Την ίδια χρονιά, με το πιο πάνω φίλμ, βγαίνει στις αίθουσες και το Τζάνκο ( Django ), του Σέρτζιο Κορμπούτσι. Πρωταγωνιστεί ο Φράνκο Νέρο.

1968. Ναβάχο Τζό. ( Navajo Joe ). Σκηνοθεσία του Σέρτζιο Κορμπούτσι, γυρισμένο στην Ισπανία, σε μουσική Ένιο Μορικόνε, με τους Μπάρτ Ρέυνολντς και Φερνάντο Ρέυ.

1969, Κάποτε στη Δύση(Once Upon A Time In The West). Το έπος του Λεόνε, με έναν πολύ καλό Χένρυ Φόντα, έναν καινούργιο σκληρό, τον Τσάρλς Μπρόνσον, την Κλαούντια Καρντινάλε και την γοητεία της φυσαρμόνικας του Μορικόνε!

1969. Ένα τρύπιο Δολλάριο. ( Un Dollaro Buggato ). Του Τζώρτζιο Φερόνι, με τους Μοντγκόμερυ Γούντ(Τζουλιάνο Τζέμα τον βάφτισαν!!!), Έβελυν Στιούαρτ.

1969. Ένα Πιστόλι για τον Ρίνγκο. ( Una Pistola de la Ringo ). Του Ντούτσο(όχι Ντούτσε!!!)Τσεζάρι, με τους Μοντγκόμερυ Γούντ και Φερνάντο Σάντσο.

1969. Ζαμπάτα. ( Sabata ). Του Τζιανφράνκο Παρολίνι. Την παραγωγή την έχει κάνει Αλμπέρτο Γκριμάλντι, που έχει συμβάλει τα μέγιστα στον Καλό, τον Κακό και τον Άσχημο! Παίζουν οι Λή Βαν Κλίφ, Γουίλιαμ Μπέργκερ.

1970. Κομπανιέρος. ( Companieros ). Ίδιος σκηνοθέςτης με αυτόν του προηγούμενου. Παίζουν Φράνκο Νέρο, Τσάκ Πάλλανς, Τόμας Μίλιαν, Φερνάντο Ρέυ. Μουσική Ένιο Μορικόνε.

1971. Κάτω τα κεφάλια. ( A fistful of dynamite ). Σκηνοθεσία Σέρτζιο Λεόνε, με τους Ρόντ Στάιγκερ( Όσκαρ Α` Ανδρικού ρόλου, για το In the heat of the night, 1967, Ιστορία ενός εγκλήματος, του Νόρμαν Τσιούισον) και Τζέημς Κόμπερν. Μουσική, πάλι ο Μορικόνε. Η διάρκεια δε της ταινίας, είναι 157 λεπτά!!!

1972. Αντίος Γκρίνγκος. ( Adios Gringos ). Με τον Μοντγκόμερυ Γούντ.

1974. Το όνομα μου είναι κανένας. ( My name is nobody ). Σκηνοθεσία Τονίνο Βαλέρι, παραγωγή Σέρτζιο Λεόνε, μουσική Ένιο Μορικόνε, με τους Χένρυ Φόντα, Τέρενς Χίλ.

[Γάντζος]

η λιστα ειναι απλα απιστευτη!! χαρα στο κουραγιο σου! θα μπορουσαμε να προσθεσουμε και αλλο ενα πολυ καλο γουεστερν που μου ερχεται στο μυαλο.. το ''death rides a horse'' (1967)(da uomo a uomo) με τον ανεπαναληπτο lee van cliff! στο καστ ξεχωριζει και ο john phillip law, καθως και ο mario brega, o τροφαντος ηθοποιος που εχει παιξει και στην τριλογια με τα ''δολλαρια''! μουσικη επενδυση απο τον ennio morricone  

Επεξεργασία Μαρτίου 9, 2014 από Γάντζος

[Indian]

Πραγματικά πάρα πολύ ωραίο θέμα για ένα είδος ταινιών που πραγματικά λατρεύω...!

Μπορεί να διαφωνώ κάπως με την θεωρία των καλών Αμερικάνων και των κακών Ινδιάνων (εξού και το nickname μου) αλλά μου αρέσουν πολύ τα westerns...!Φυσικά τα Αμερικάνικα περισσότερο από τα "σπαγγέτι",αλλά έχουν βγει και κάποια "σπαγγέτι" πραγματικά διαμάντια...!