Search the Community

Στις 11 Νοεμβρίου ήταν που ανακοινώθηκε η ύπαρξη μιας δημιουργίας από το Studio Ghibli στο σύμπαν του Star Wars. Στις 12 Νοεμβρίου η ταινία μικρού μήκους με όνομα "Zen - Grogu and Dust Bunnies" ήταν γεγονός και κυκλοφορούσε στο Disney+. Πρόκειται για μια ταινία animation στο χέρι, όπου ο Grogu προσπαθεί να διαλογιστεί και τα dust bunnies τον ακολουθούν, ενοχλώντας τον. Τα συγκεκριμένα πλασματάκια είναι γνωστά στους φίλους του ιαπωνικού στούντιο καθώς εμφανίζονται στα My Neighbor Totoro και Spirited Away. Σκηνοθέτης της ταινίας είναι ο Katsuya Kondo, παραγωγός ο Tomohiko Ishii και την μουσική υπογράφει ο Ludwig Göransson. Η συγκεκριμένη ταινία δεν έχει να προσφέρει κάτι το συνταρακτικό στο σύμπαν του Star Wars. Δεν θα μπορούσε άλλωστε με την διάρκεια των 3 λεπτών που έχει. Όμως, αυτό που προσφέρει και ο λόγος που ένιωσα την ανάγκη να ανοίξω θέμα γι'αυτό, είναι μια αλλαγή που συμβαίνει σταδιακά σε αυτό τον κόσμο. Ίσως να μην γίνει ποτέ στις live action ταινίες, αλλά στο κόσμο του animation φαίνεται μια προσπάθεια για πειραματισμό. Συνέβη με το Visions, συμβαίνει κι εδώ. Σεναριακά δεν έχει να προσφέρει τίποτα. Αλλά εικαστικά είναι πανέμορφο το αποτέλεσμα. Κι όταν βλέπεις ότι με τα φωτόσπαθα δεν τα πολυκαταφέρνουν τα τελευταία χρόνια οι δυτικοί, γιατί να μην τα δανείσουν λίγο στην ανατολή να δούμε τι μπορούν να κάνουν. Ακόμα κι αν αποτύχουν, είμαι σίγουρος ότι θα έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Το Porco Rosso είναι ταινία κινουμένων σχεδίων του Hayao Miyazaki. Βασίζεται σε ένα δεκαπεντασέλιδο, έγχρωμο manga του Miyazaki, που κυκλοφόρησε σε συνέχειες το 1989, σ' ένα περιοδικό μοντελισμού. Πρόκειται για άλλο ένα anime στο οποίο ο μεγάλος δημιουργός δείχνει την αγάπη του για την αεροπλοΐα. Η ταινία, αν και πραγματοποιείται στον κόσμο μας, περιέχει στοιχεία φαντασίας. Αδριατική, περίοδος του Μεσοπολέμου. Ο Porco Rosso («κόκκινο γουρούνι» στα ιταλικά) είναι ένας πρώην άσος της ιταλικής πολεμικής αεροπορίας, που πλέον βγάζει τίμια το κρασάκι και τα τσιγάρα του ως κυνηγός επικηρυγμένων αεροπειρατών. Μόνο που μια παράξενη κατάρα τον έχει μετατρέψει σε γουρούνι, εξ ου και το παρατσούκλι του. Όταν οι ληστές των αιθέρων μισθώνουν έναν Αμερικάνο αεροπόρο να τον βγάλει από τη μέση, ο Porco θ' αναγκαστεί να διαφύγει στο Μιλάνο. Εκεί θα γνωρίσει μια νεαρή κοπέλα, πεισματάρα και ευφυή μηχανικό. Τα υπόλοιπα ας μην σας τα πω, καλύτερα να δείτε την ταινία. Το πρόβλημα με τα έργα του Miyazaki είναι ότι όλα είναι θαυμάσια, οπότε καταλήγουμε να γράφουμε σχεδόν αποκλειστικά θετικά σχόλια. Πάντως, το εν λόγω φιλμ, είναι από τα πιο ανάλαφρά του, χωρίς να λείπουν μερικά πιο ενήλικα στιγμιότυπα. Το animation είναι άψογο, η μουσική ωραία και το γέλιο εγγυημένο. Το μόνο που με χάλασε είναι ότι Μπορεί να μην φτάνει τα μεγάλα του αριστουργήματα, αλλά σίγουρα βλέπεται πολύ ευχάριστα. Ίσως η ομορφότερη σκηνή της ταινίας [mal type=anime id=416]

Μιας που λίγο καιρό πριν είχα διαβάσει το Kaguyahime της Shimizu Reiko, έψαξα και τον Ιαπωνικό μύθο πάνω στο οποίο ήταν βασισμένο. Έτσι έπεσα πάνω σε μια από τις πιο ακριβές παραγωγές του πασίγνωστου και πετυχημένου Studio Ghibli, το The tale of the princess kaguya. Σκηνοθετημένο από τον τεράστιο Isao Takahata σε παραγωγή του Yoshiaki Nishimura, η ταινία είχε πρεμιέρα στις 23 Νοεμβρίου του 2013 και ολοκληρώνεται σε 2 ώρες και 20 λεπτά. Πριν καν τη δεις, ξέρεις ότι με οσκαρικούς συντελεστές όπως ο Isao και ο Yoshiaki δεν μπορεί παρά να είναι καλό. Η υπόθεση είναι βασισμένη με πολύ μικρές μεταβολές σε ένα παλιό Ιαπωνικό παραμύθι που λέγεται The Tale of the Bamboo Cutter. Έχω γράψει αναλυτικά την ιστορία στο άλλο θέμα, οπότε σας παραπέμπω εκεί. Πολύ περιληπτικά έχει να κάνει με μια οικογένεια Ιαπώνων που ανακαλύπτουν μια πριγκίπισσα μέσα στον καρπό ενός μπαμπού και την μεγαλώνουν σαν κόρη τους, μέχρι να μάθουν ότι εκείνη προέρχεται από το φεγγάρι. Η ταινία είναι διανθισμένη με αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία που ενισχύουν την πλοκή. Το Studio Ghibli είναι εγγύηση. Αποτελεί ότι καλύτερο έχει βγάλει η Ιαπωνία στην βιομηχανία των κινουμένων σχεδίων και αυτό αντανακλάται σε όλες τις κυκλοφορίες τους. Βάζοντας στο μείγμα μια πραγματική μορφή της otaku κουλτούρας τον Takahata που έχει βγάλει μεταξύ άλλων την απίστευτη ταινία Nausicaa of the Valley of the Wind, πάμε αλλού. Είναι η πέμπτη ταινία που έχει κάνει σε συνεργασία με το συγκεκριμένο στούντιο και η πέμπτη επιτυχία επίσης. Το animation μου θύμισε έντονα τα πρώτα ξυλόγλυπτα σκίτσα του 15-16ου αιώνα και ήταν πολύ καλό που το αναβίωσαν και απέδωσαν ένα φόρο τιμής στους πρώτους mangaka που το είχαν υιοθετήσει. Αν με χάλασε κάτι, και αυτό είναι το μόνο, ήταν η πολύ μεγάλη διάρκεια. Άνετα θα μπορούσαν να είχαν κόψει ένα μισάωρο από τις δύο και ώρες διάρκειας χωρίς να αλλοιωθεί στο ελάχιστο η ποιότητα ή η απόδοση της υπόθεσης. Βέβαια να επισημάνω ότι δεν είναι για casual viewers των anime αλλά γι'αυτούς που ζητάνε παραπάνω από το προϊόν και έχουν εντρυφήσει κατιτίς. Τίτλος: The Tale of the Princess Kaguya Σκηνοθέτης: Isao Takahata Παραγωγός: Yoshiaki Nishimura Σεναριογράφοι: Isao Takahata, Riko Sakaguchi Δανείζουν τις φωνές τους: Aki Asakura, Kengo Kora, Takeo Chii, Nobuko Miyamoto Εταιρία παραγωγής: Studio Ghibli Η διανομή έγινε από: Toho Co. Χώρα: Ιαπωνία Έτος παραγωγής: 2013 Διάρκεια: 137 λεπτά Γλώσσα: Ιαπωνικά Budget: 49.3$ εκ. Box office: 24.2$ εκ. Imdb Wiki Studio Ghibli [mal type=anime id=16664]

Το The Wind Rises είναι anime ταινία του 2013, σε σκηνοθεσία του Hayao Miyazaki και παραγωγή του Studio Ghibli. Αποτελεί μια μυθοποιημένη βιογραφία του Jiro Horikoshi, του μηχανικού που σχεδίασε τα μαχητικά αεροπλάνα της Ιαπωνίας για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι βασισμένη σε manga του Miyazaki, το οποίο με τη σειρά του εμπνεύστηκε από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Tatsuo Hori. Διακρίθηκε σε διεθνή φεστιβάλ και ήταν υποψήφιο για το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων. Είναι η τελευταία ταινία του μεγάλου animator, αφού ανακοίνωσε ότι θα αποσυρθεί από τον κινηματογράφο το ίδιο κιόλας έτος. Ο νεαρός Jiro Horikoshi λατρεύει την αεροπλοΐα, αλλά η μυωπία του δεν του επιτρέπει να γίνει πιλότος. Έτσι, αποφασίζει να γίνει μηχανικός αεροσκαφών. Ονειρεύεται τον διάσημο Ιταλό αεροναυπηγό Giovanni Caproni και συνομιλούν φιλικά, μια «συνήθεια» που θα συνεχίζεται και θα τον εμπνέει καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του. Μετά το πανεπιστήμιο, ο Jiro ξεχωρίζει στην Mitsubishi για την ευφυΐα του και ταξιδεύει στην Γερμανία, για να μελετήσει την εξελιγμένη τεχνολογία της. Και μεταξύ των μαθηματικών εξισώσεων και των δοκιμών των αεροπλάνων, αφήνει πάντα χρόνο για την αγαπημένη του, αλλά άρρωστη Naoko. Το animation δεν είναι τόσο λεπτομερές όσο σε άλλες ταινίες του Miyazaki, χωρίς βέβαια να είναι κακό. Αυτό που μετράει, όμως, είναι το σεναριακό κομμάτι. Πόσο ενδιαφέρουσα μπορεί να είναι μια ταινία με τέτοιο θέμα για έναν θεατή που δεν είναι Ιάπωνας ή μηχανικός αεροσκαφών; Κι όμως, ο Miyazaki καταφέρνει να την κάνει προσιτή, μέσα από ποιητικότητα που μόνος αυτός θα μπορούσε να προσδώσει σε ένα τέτοιο project. Εστιάζει στον άνθρωπο και όχι στις μηχανές, μας δείχνει τα όνειρά του πρωταγωνιστή για μεγάλα επιβατηγά που θα μεταφέρουν ανθρώπους σε ταξίδια, αποθεώνει την αστείρευτη αγάπη του για τη γυναίκα του. Κι όλα αυτά, υπό την μουσική υπόκρουση των μελωδιών του καταπληκτικού Joe Hisaishi. Είναι ίσως η πιο προσωπική ταινία του Miyazaki, αλλά ταυτόχρονα μια από τις πέντε κορυφαίες του. [mal type=anime id=16662]

Πάρα πολύ ωραίο αφιέρωμα και μικρή συνέντευξη του μεγάλου Χαγιάο Μιγιαζάκι από το τελευταίο τεύχος του ΣΙΝΕΜΑ. Απολαύστε: Συγγνώμη για το σκανάρισμα, αλλά μου ήταν δύσκολο να σκανάρω το άρθρο σωστά, χωρίς να καταστρέψω το περιοδικό.