Jump to content

Search the Community

Showing results for tags 'diabolik'.

  • Search By Tags

    Type tags separated by commas.
  • Search By Author

Content Type


Forums

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Find results in...

Find results that contain...


Date Created

  • Start

    End


Last Updated

  • Start

    End


Filter by number of...

Joined

  • Start

    End


Group


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


City


Profession


Interests

Found 7 results

  1. Δημιουργήθηκε πρώτη φορά το 1962 από τις Angela και Luciana Giussani και θεωρείται ο πιο δημοφιλής χαρακτήρας των ιταλικών Fumetti Neri και ένας από τους πιο γνωστούς αντιήρωες των ευρωπαϊκών κόμικς. Παρά την εγκληματική του δράση, ο Diabolik ή αλλιώς γνωστός ως ο Βασιλιάς του Τρόμου, με τις εκατοντάδες περιπέτειές του έχει γοητεύσει γενιές και γενιές αναγνωστών και αναγνωστριών. Εφευρετικός, άσος στις μεταμφιέσεις, άριστος χειριστής των όπλων και μαέστρος των πολεμικών τεχνών, ο μασκοφόρος κακοποιός κατάστρωνε πάντα μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας παράτολμα σχέδια που πάντα ολοκληρώνονταν με επιτυχία, δίπλα στην αιώνια αγαπημένη του και συνεργάτιδά του, Eva Kant. Στην πιο πρόσφατη περιπέτειά του που κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Jemma Press με τίτλο «Ο θησαυρός του Ντιαμπόλικ (μετάφραση: Γαβριήλ Τομπαλίδης, 176 σελίδες) σε σενάριο του Tito Faraci και σχέδια του Emanuele Barison, έρχεται αντιμέτωπος με τέσσερα πρώην θύματά του που διψούν για εκδίκηση με επίκεντρο την μεγάλη και μυστική συλλογή έργων τέχνης που κρύβει βαθιά κάτω από τη Γη. «Το μουσείο μου… Κάθε φορά νιώθω αυτό το παράξενο συναίσθημα. Πολύ σημαντικό για μένα. Μια αίσθηση γαλήνης… Έχω κλέψει τόσα πράγματα στη ζωή μου. Κοσμήματα, διαμάντια, πακτωλούς χρημάτων. Ξεπερνώντας ολοένα και μεγαλύτερες προκλήσεις. Όσα όμως έχω συγκεντρώσει εδώ μέσα είναι τα μόνα πράγματα στα οποία δίνω αξία. Και θα μείνουν για πάντα δικά μου… Δικά μου μονάχα» σκέφτεται καθώς θαυμάζει τα αποκτήματά του. Ένας στυγνός εγκληματίας φαίνεται για πρώτη φορά να λυγίζει συναισθηματικά μπροστά στα αριστουργήματα της ιστορίας της τέχνης, σε πίνακες και γλυπτά από αρχαίους πολιτισμούς και εξωτικούς τόπους. Για να συνειδητοποιήσει γρήγορα ότι το συναίσθημα όπως και η εκδίκηση δεν είναι επιλογές. Μπορεί να οδηγήσουν στην αδυναμία και η αδυναμία να μετατραπεί σε αχίλλειο πτέρνα. Και το ερώτημα που ανακύπτει, σε μια ιστορία που μόνο φαινομενικά πρόκειται για μια αστυνομικού τύπου περιπέτεια αλλά ουσιαστικά είναι φορτωμένη από πολύ βαθύτερους στοχασμούς, είναι αν τελικά ο Diabolik θα θυσιάσει την τέχνη για να σώσει τη ζωή του και την τιμή του… Και το σχετικό link...
  2. "Angela & Luciana Giussani "Το 1962 η Angela και η Lucianna Giussani, δυο ομορφες,καλλιεργημενες,πνευματώδεις κ ανησυχες κυριες της μιλανέζικης αστικής τάξης είχαν το θάρρος να ξεκινήσουν την εκδοτικη τους δραστηριοτητα μη δισταζοντας να βρεθουν αντιμετωπες με κατηγορίες και κρίτικες,δικαστήρια και κατασχεσεις προκειμένου να συνεχίσουν τη "μεγάλη περιπέτεια τους" τον Diabolik. Ευφυεστατες δημιουργικά δεν επινόησαν ¨απλως" εναν χαρακτηρα που πέρασε στη συλλογικη μνημη των Ιταλών,αλλα και εναν αποκλειστικά δικό τους τρόπο δημιουργίας κομικς. Το γεγονος πως ακομα και εως τις μερες μας ο Βασιλιάς του Τρόμου αποτελεί εναν μύθο τοσο για τους αναγνωστες οσο και για τους επαγγελματίες του χωρου,οφείλεται κατα ενα μεγαλο μερος στις βασεις που εκεινες έβαλαν,κατι περισσοτερο απο μισο αιωνα πριν." (Σημείωμα στον κολλοφονα της εκδοσης) Εδω επειτα απο αρκετες δεκαετιες που ειχαμε να δουμε Diavolik στα Ελληνικα (Βλεπε DIABOLIK το 1970 ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ και ΔΙΑΒΟΛΙΚ στα 1983 απο τον ΑΡΗ ΓΚΡΙΤΖΑΛΗ) https://www.greekcomics.gr/forums/index.php?/topic/6434-diabolik/ https://www.greekcomics.gr/forums/index.php?/topic/6432-διαβολικ/ επανερχονται τα Ιταλικα Fumetto (ή αλλιως "φουμέτια"οπως επικρατησαν να χαρακτηριζονται στον Ελλαδικο χωρο αυτες οι εκδοσεις.) Βλεπουμε μια ανθολογια ιστοριων απο πασιγνωστους Ιταλους δημιουργους. Ορισμενους τους ξερουμε με την ενασχοληση τους και στα Ντισνεικα κομικ (π.χ. Cavazzano, Ziche) αλλα ολοι ανεξεραιτως ειναι κορυφαιοi. H εκδοση στην Ιταλια εγινε με αφορμη τα 55 χρονια υπαρξης του Diavolik.. Η συνολικη αισθηση που αποπνεει η εκδοση ειναι στα γνωστα στανταρ που μας εχει μαθει η Jemma press. To σχεδιο παροτι ασπρομαυρο αναδυκνειται και δεν κουραζει στην αναγνωση. Η προελευση της εκδοσης ειναι απο τον κορυφαιο Ιταλικο εκδοτικο Mondatori που πρωτοκυκλοφορησε στην γειτονικη μας χωρα στις 31.10.2017 (Diabolik. Fuori dagli schemi).Βεβαια εδω κυκλοφορησε με μαλακο εξωφυλλο εν αντιθεση με το σκληροδετο Ιταλικο.. Προτεινεται για τους μυημενους-να θυμηθουν τον ηρωα της νιοτης τους-και στους νεοτερους -για να μαθουν και αυτοι.. Υ.Γ.Αφησε να ενοηθει ο υπεθυνος της εκδοτικης οτι αναλογως την αποδοχη και τις πωλησεις που θα κανει η κυκλοφορια θα εχει και συνεχεια..Οποτε σπευσατε.. Υ.Γ.2 Μαζι με το καταπληκτικο εξωφυλλο και τον προλογο του Milo Manara δινοταν και ποστερ μαζι με την αγορα του τιτλου σε περιορισμενα κομματια. (To poster δια χειρος Milo Manara)
  3. Αν πάνε όλα καλά, θα δούμε το νέο κινηματογραφικό adaptation του Diabolik το Δεκέμβριο. Τον ήρωα που δημιούργησαν το 1962 οι αδερφές Angela και Luciana Giussani θα ενσαρκώσει ο Luca Marinelli. - Αφιερώματα στις ελληνικές εκδόσεις του ήρωα εδώ κι εδώ. πηγή [imdb=tt9381682]
  4. Eισαγωγη: Mario Gomboli Σχεδιο στον προλογο και στον επιλογο: Giuseppe Di Bernardo Βασισμενο σε ιδεα των: Guiujepe Palumbo,Tito Faraci Εισαγωγικη εικονα 2ης ιστοριας: Sergio Zaniboni Ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για τα χρόνια που πέρασε ο νεαρός Ντιαμπόλικ στο νησί του Κινγκ. Σε αυτόν τον τόμο που βλέπετε ο Μάριο Γκόμπολι και ο Τίτο Φαράτσι, μαζί με τον Τζουζέπε Παλούμπο, μας ταξιδεύουν στα εφηβικά χρόνια, στη ζωή ενός αγοριού που δεν γνώριζε ότι θα γινόταν ο Ντιαμπόλικ! (Η Ιταλικη εκδοση) Δύο γεγονότα, μια επίσκεψη σε μια γκαλερί και μια έκλειψη ηλίου, θα πυροδοτήσουν τις αναμνήσεις του Ντιαμπόλικ. Γλυκές αναμνήσεις παιδικών παιχνιδιών, θλιβερές αναμνήσεις χαμένων φιλιών, πικρές αναμνήσεις απάτης και προδοσίας. Αξέχαστες εμπειρίες που βοήθησαν να σφυρηλατηθεί ο χαρακτήρας του Βασιλιά του Τρόμου!
  5. Είκοσι Ιταλοί δημιουργοί κόμικς τιμούν τον Diabolik, τον θρυλικό Άρχοντα του εγκλήματος και της μεταμφίεσης, που συμπληρώνει 60 χρόνια ζωής. Ήταν άσος των μεταμφιέσεων και μπορούσε να ξεγελάσει τους πάντες με τις μάσκες και τα υπέροχα σχεδιασμένα κοστούμια του. Ήταν όμως και άριστος γνώστης των πολεμικών τεχνών, ειδήμων στα όπλα και τη χρήση τους, ικανότατος κατασκευαστής εκρηκτικών και παρασκευαστής χημικών μιγμάτων για κάθε περίσταση. Ήταν επίσης καλλιεργημένος και μορφωμένος αλλά και πολύ εκλεκτικός στα γούστα του. Οδηγούσε πάντα μια μαύρη Τζάγκουαρ και διάλεγε (να κλέβει) τα καλύτερα. Από το 1962 μέχρι σήμερα κανείς δεν έμαθε το πραγματικό του όνομα. Όλοι όμως ήξεραν και έτρεμαν τον Diabolik. Ο μαυροφορεμένος Άρχοντας του εγκλήματος με τις αριστοκρατικές συνήθειες έκανε την πρώτη του εμφάνιση στα ιταλικά κόμικς το 1962. Τον χαρακτήρα του αλλά και το format των βιβλίων που θα τον φιλοξενούσαν επινόησαν δύο αδελφές από το Μιλάνο, η Angela και η Luciana Giussani. Όπως έλεγαν οι ίδιες, εμπνεύστηκαν τον Diabolik αλλά και το στιλ των ιστοριών του όταν βρήκαν παρατημένο στον σταθμό του τρένου ένα βιβλίο τσέπης με περιπετειώδεις ιστορίες. Η σκέψη ήταν απλή: ένας χαρακτήρας ο οποίος θα πρωταγωνιστεί σε περιπέτειες που διαρκούν όσο ένα σύντομο ταξίδι με τρένο και μάλιστα σε ιστορίες με αστυνομική δράση, που εκείνη την εποχή ήταν ένα ιδιαιτέρως δημοφιλές λογοτεχνικό είδος. Οι αδελφές Giussani ήταν αυτές που εισήγαγαν, ή τουλάχιστον διέδωσαν τη μορφή των «fumetti neri», των αυτοτελών, σκοτεινών ιταλικών κόμικς με έναν σταθερό χαρακτήρα που κυκλοφορούσαν σε μικρό μέγεθος και κάθε σελίδα τους αποτελούνταν από δύο καρέ. Στον Diabolik πιθανώς οφείλει την ύπαρξή του ένα ολόκληρο είδος κόμικς που στην Ιταλία έκαναν θραύση από τη δεκαετία του 1960 και μετά. Όπως γράφει και ο Milo Manara στον πρόλογό του για το «Diabolik – Με το βλέμμα των άλλων» (εκδόσεις Jemma Press, μετάφραση: Γαβριήλ Τομπαλίδης, 192 σελίδες): «Αν δεν είχε υπάρξει το Diabolik πιθανόν δεν θα υπήρχαν όλα αυτά τα φουμέτι μικρού σχήματος, με δύο καρέ σε κάθε σελίδα που, όπως και αν το δείτε, τους αξίζουν τα εύσημα για το ότι αποτελούσαν για τους αναγνώστες το μεταφορικό μέσο από τα παιδικά κόμικς σ’ εκείνα για ενηλίκους. […] Επιπλέον, η ανάγνωση του Diabolik πέρα από κάθε αμφιβολία συντέλεσε στη μεγάλη αλλαγή νοοτροπίας, στην κοινωνική και πολιτική ματιά που είναι γνωστή σαν το “εξήντα οκτώ”. Δεν μπορώ να ξέρω σε τι ποσοστό, όμως δίχως άλλο το έκανε, αν μη τι άλλο και μόνο εξαιτίας του θάρρους που είχαν οι αδερφές Giussani να προτείνουν έναν εγκληματία για τον ρόλο ενός ήρωα σαγηνευτικού και ατρόμητου: κάτι πρωτόγνωρο!». Τον Diabolik σχεδίασαν πολλοί σπουδαίοι Ιταλοί δημιουργοί, ανάμεσά τους οι Sergio Zaniboni, Giorgio Montorio, Brenno Fiumali κ.ά. που διατήρησαν τα βασικά χαρακτηριστικά απαράλλαχτα: έντονη δράση με πρωταγωνιστή τον Diabolik και τη συνεργάτιδα, σύντροφο και ερωμένη του Eva Kant, απίστευτες επινοήσεις και ευρηματικότητα από έναν γοητευτικό και τετραπέρατο ληστή που σκοτώνει σπάνια τους εχθρούς του και μόνο όταν κινδυνεύει η ζωή του, παθιασμένοι ντετέκτιβ και αστυνομικοί που διαρκώς αποτυγχάνουν γιατί ο Diabolik είναι πολύ εξυπνότερος από αυτούς. Οι περιπέτειες του Diabolik έχουν πουλήσει πολλά εκατομμύρια αντίτυπα στην Ιταλία και σε άλλες χώρες, έχουν μεταφερθεί σε κινούμενα σχέδια, σε κινηματογραφική ταινία, σε ραδιοφωνική σειρά. Και σίγουρα έχουν επηρεάσει πολλούς από τους σύγχρονους Ιταλούς δημιουργούς κόμικς. Πολλοί από αυτούς, μεγάλα ονόματα των σύγχρονων ευρωπαϊκών κόμικς (Vittorio Giardino, Sergio Toppi, Giuseppe Palumbo, Silvia Ziche, Lorenzo Mattotti, Giorgio Cavazzano, Roberto Baldazzini κ.ά.), αποτίοντας φόρο τιμής στον μασκοφόρο αντιήρωα και αποδίδοντας τα εύσημα στις δημιουργούς του, συμμετέχουν στην έκδοση «Diabolik – Με το βλέμμα των άλλων» με δικές τους ιστορίες για τον «βασιλιά του τρόμου». Σε μια έξοχη έκδοση που συνοδεύεται από τα λόγια και τις απόψεις πολλών από αυτούς τους δημιουργούς για τον μασκοφόρο, διαφορετικό εγκληματία και «δάσκαλό» τους στη σπουδαία διαδρομή των ιταλικών κόμικς από το 1960 μέχρι σήμερα. Και το σχετικό link...
  6. Σε μία σκηνή του τηλεοπτικού sitcom The Big Bang Theory, τρεις από τους φίλους ξεφυλλίζουν περιοδικά σε ένα μαγαζί με κόμικς κι όταν εκεί μπαίνει ένα όμορφο κορίτσι αναρωτιούνται αν αυτό έχασε το δρόμο του ή μπήκε κατά λάθος. Σύμφωνα με το κλισέ, τα όμορφα κορίτσια δεν συχνάζουν σε τέτοια μαγαζιά, δεν είναι αναγνώστριες κόμικς καθώς αυτά είναι «αγορίστικα» πράγματα και όσα κορίτσια ενδιαφερθούν, σίγουρα δεν ανήκουν στην τάξη των «δημοφιλών», αυτόματα κατατάσσονται σε μια εναλλακτική κουλτούρα. Αν αυτό πράγματι ίσχυε στο παρελθόν, τα δεδομένα σήμερα δείχνουν ότι ένα μεγάλο ποσοστό, 50+% του αγοραστικού κοινού, είναι νέες γυναίκες. Το πώς τούτο συνάδει, παρόλα αυτά, με τις διακρίσεις εις βάρος των γυναικών/δημιουργών αλλά και με το περιεχόμενο των κόμικς είναι ένα παράδοξο. Τη δεκαετία του ’30 μέχρι τις παραμονές του πολέμου, οι γυναικείοι χαρακτήρες είχαν πάντα δευτερεύοντες ρόλους. Έχει ενδιαφέρον ότι στη διάρκεια του πολέμου, όταν οι άντρες βρίσκονταν στο μέτωπο, η δραστηριοποίηση των γυναικών στον εργασιακό και κοινωνικό χώρο αντικατοπτρίζεται και στις ιστορίες των κόμικς, καθώς σ’ αυτές πλέον οι γυναίκες χάνουν τον «επικουρικό» ρόλο τους και συμμετέχουν όχι μόνο σε πρωταγωνιστικούς ρόλους αλλά ενδυόμενες και χαρακτήρες ηρώων. Το 1941 εμφανίζεται στην Αμερική η Wonder Woman. Η πριγκίπισσα των αμαζόνων αρνείται την αθανασία προκειμένου να πολεμήσει τα δεινά του κόσμου, για να εξελιχθεί στη συνέχεια σε ένα αντιπροσωπευτικό πρόσωπο της χειραφέτησης της γυναίκας στη δυτική κοινωνία. Γυναίκες που μεγάλωσαν με τη Wonder Woman αφηγούνται την επίδραση της εικόνας της στην ανάπτυξή τους. Το τέλος του πολέμου και πάλι αντανακλάται στους γυναικείους χαρακτήρες αφού αυτοί επιστρέφουν ξανά στους παραδοσιακούς ρόλους συζύγου και μητέρας. Ακόμη και η ατρόμητη Wonder Woman καταλήγει ανυπεράσπιστη ύπαρξη στην αγκαλιά του ήρωα. Η φεμινίστρια δημοσιογράφος Γκλόρια Στάινεμ ωστόσο, το 1972, θα την αποσπάσει από εκεί τοποθετώντας την στο πρώτο εξώφυλλο του Ms magazine. Στην Ιταλία η βίαιη ρήξη με τους παραδοσιακούς γυναικείους ρόλους τη δεκαετία του ’60 θα βρει την ιδανική εκπρόσωπο στην Eva Kant, επινοητική ευφυή κλέφτρα, ισότιμη σύντροφο του Diabolik, που δημιούργησαν οι αδελφές Angela και Luciana Giussani. Ίσως η πιο διάσημη ηρωίδα κόμικ της δεκαετίας του ’60 να είναι η Βαλεντίνα Ροσέλι με το χαρακτηριστικό χτένισμα αλά Λουίζ Μπρουκς. Παρά όμως τη χειραφέτησή της και τα «πραγματικά» στοιχεία του χαρακτήρα της, τις επιθυμίες, τις φοβίες, ακόμα και το ρόλο της μητέρας που με επιτυχία απέδωσε χωρίς τη στερεοτυπική εικόνα που συνήθως τον συνοδεύει, δεν κατάφερε ωστόσο να ξεφύγει από το σκοποφιλικό βλέμμα του δημιουργού της, Γκουίντο Κρέπαξ. Οι περισσότερες γυναίκες των κόμικς δεν καταφέρνουν να ξεφύγουν από τη γεμάτη στερεότυπα παρουσίασή τους: Ως ερωμένες, ως αθώα κορίτσια σε κίνδυνο ή ακόμα χειρότερα ως θύματα παρανοϊκών δολοφόνων που βρίσκουν φρικτό θάνατο. Η αμερικανίδα συγγραφέας κόμικς Γκέιλ Σιμόν, επιθυμώντας να εκθέσει και να καταγγείλει τη σεξιστική αντιμετώπιση των γυναικών στα κόμικς, στην ιστοσελίδα της Women in Refrigerators συγκέντρωσε τους πιο μακάβριους και ευφάνταστους θανάτους: που προκλήθηκαν λόγω διαταραχής πολλαπλής προσωπικότητας ή παράνοιας ή επειδή οι γυναίκες κυριεύθηκαν από ένα Αρπακτικό/Δαιμόνιο κ.ο.κ. Αυτές οι εξωπραγματικές εικόνες οδήγησαν στο αίτημα των αναγνωστριών οι ιστορίες να είναι αφηγημένες και με τη γυναικεία οπτική. Κάποιες δημιουργοί έχουν εκδώσει κόμικ βιογραφίες, όπως η Αlice Milani για την Πολωνή ποιήτρια και κάτοχο Νόμπελ Βισλάβα Συμπόρσκα αλλά και για τη Μαρί Κιουρί. Κάποιες άλλες εκδίδουν ως εικονογράφοι ή/και συγγραφείς φεμινιστικά κόμικς, όπως οι εννέα γυναίκες που αφηγούνται το γυναικείο σώμα μέσα από ισάριθμες ιστορίες στην ανθολογία Post Pink από τις εκδόσεις Feltrinelli: «Γιατί το γυναικείο σώμα δεν είναι ποτέ ένα απλό σώμα, αλλά ένα σύνολο από σύμβολα, από κοινωνικά ή πολιτισμικά δόγματα, που αντιστοιχούν σε ένα ανύπαρκτο πρότυπο». Αλλά και καλλιτέχνιδες και συγγραφείς από την LGBTQ+ κοινότητα και τις τρανς φεμινίστριες εμπλουτίζουν συστηματικά πια το είδος, ενώ και μια νέα σούπερ ηρωίδα, η έφηβη μουσουλμάνα Καμάλα Καν έκανε την πρώτη της εμφάνιση το 2013 στο Νιου Τζέρσι της Αμερικής. Φαίνεται πάντως πώς η ευελιξία σε ότι αφορά τους ρόλους των φύλων είναι πιο δύσκολη στα videogames που χρησιμοποιούν ήρωες κόμικς. Πριν από δύο χρόνια κυκλοφόρησε το videogame Batman: Arkham knight. O Μπάτμαν παρουσιάζεται με ρομποτοειδή μεταλλική μορφή και σωματότυπο που παραπέμπει στον Σβαρτσενέγκερ και η γυναίκα ως κλασική αιλουροειδής Κατγούμαν. O ένας αντιπροσωπεύει τη δύναμη και η άλλη την κομψότητα. Αντιστρέφοντας τη συμπεριφορά, δηλαδή ο Μπάτμαν μιλώντας με γλυκιά γυναικεία φωνή και με ανάλαφρη κίνηση ως σεξουαλικά προκλητικό αιλουροειδές, και η Κατγούμαν αντίθετα μιμούμενη το στιβαρό σώμα και τη βαριά φωνή του ανίκητου άντρα, δημιουργούν ένα παράδοξο που δεν καταργεί τα στερεότυπα: άντρας=δύναμη και σταθερότητα, γυναίκα=ευκινησία και κομψότητα. Αντίθετα, μεταφέροντάς τα στο άλλο σώμα αυτά όχι μόνο αναπαράγονται αλλά και υπερτονίζονται. Πολλές γυναίκες δημιουργούς κόμικς όμως έχουμε και στην Ελλάδα, με σημαντική παρουσία και στο Artists Alley του Comicdom Con Athens 2019, το ελληνικό φεστιβάλ αποκλειστικά αφιερωμένο στα κόμικς. Οπότε ελπίζω να επανέλθουμε σύντομα στο θέμα μαζί τους. Πηγές: www.artribune.com thevision.com Και το σχετικό link...
  7. Ο Ντιαμπολίκ είναι ένας φανταστικός χαρακτήρας, ένας αντιήρωας που πρωτοεμφανίστηκε το 1962, σ’ ένα καθημερινό ιταλικό φουμέτι, δηλαδή κόμικ. Ο ιταλικό όρος «fumetti» σημαίνει «τολύπες καπνού» και παραπέμπει στα πλαίσια διαλόγων, τα γνωστά συννεφάκια. Τον μεγαλοφυή παράνομο Ντιαμπολίκ δημιούργησαν οι Άντζελα και Λουτσιάνα Τζιουσάνι, αντλώντας έμπνευση από δημοφιλείς αντιήρωες της εποχής, όπως ο Φαντομάς (Fantômas) των Μαρσέλ Αλλαίν και Πιέρ Σουβέστρ ή ο Αρσέν Λουπέν (Arsène Lupin) του Μωρίς Λεμπλάν. ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ ΚΛΕΦΤΗ Η Άντζελα Τζιουσάνι ζούσε κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό του Μιλάνου «Καντόρνα» και σκέφτηκε να δημιουργήσει ένα κόμικ τσέπης, σχεδιασμένο κατάλληλα για ταξίδια. Για να κατανοήσει καλύτερα τις προτιμήσεις των δυνητικών αναγνωστών της, η Άντζελα έκανε μια μικρή έρευνα αγοράς, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι πολλοί άνθρωποι που μετακινούνται με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς διαβάζουν μυθιστορήματα μυστηρίου. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή η ιδέα προήλθε από την εύρεση ενός μυθιστορήματος του Φαντομά που είχε εγκαταλειφθεί στο βαγόνι ενός τρένου. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα του «Ντιαμπολίκ», του διασημότερου κλέφτη της Ευρώπης. Ο ΝΤΙΑΜΠΟΛΙΚ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΔΙΟ ΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ Ο Ντιαμπολίκ είναι ένας αδίστακτος κλέφτης. Κατά κανόνα κλέβει από εγκληματίες και δε διστάζει, αν χρειαστεί, να τους αφαιρέσει τη ζωή. Ωστόσο σπανίως θ’ απειλήσει τη ζωή αθώων ή αστυνομικών. Έχει μια βαθιά γνώση πολλών επιστημονικών αντικειμένων, συμπεριλαμβανομένων της χημείας, της μηχανικής και των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Είναι άσσος των μεταμφιέσεων και κάνοντας χρήση ειδικά κατασκευασμένων μασκών, μπορεί να υιοθετήσει σχεδόν κάθε ταυτότητα. Έμεινε ορφανός σε βρεφική ηλικία και ανατράφηκε σ’ ένα μυστικό νησί, κρησφύγετο μιας εγκληματικής οργάνωσης, όπου και ανέπτυξε τις ικανότητες του. Το πραγματικό όνομά του δεν αποκαλύφθηκε ποτέ και ούτε ο ίδιος το γνωρίζει. Το όνομα «Ντιαμπολίκ» δανείστηκε από έναν μαύρο πάνθηρα που είχε ως κατοικίδιο στο νησί, αλλά σκοτώθηκε από τον επικεφαλή της οργάνωσης. Συνεργός, σύντροφος και πολύτιμή βοηθός του Ντιαμπολίκ στις εγκληματικές δραστηριότητες του, είναι η Εύα Καντ. Ο Ντιαμπολίκ οδηγεί πάντα μια μαύρη Τζάγκουαρ τύπου-Ε του 1961. Σχεδιαστικά είναι εμπνευσμένος από τον Αμερικανό ηθοποιό Ρόμπερτ Τέηλορ (1911-1969), φοράει συνήθως ένα εφαρμοστό μαύρο κοστούμι, που αφήνει ακάλυπτα μόνο τα μάτια και τα φρύδια. Ο Ντιαμπολίκ δε χρησιμοποιεί ποτέ πυροβόλα όπλα: κύρια όπλα του είναι τα μαχαίρια που εκτοξεύει με μοναδική ακρίβεια και ένα μικρό όπλο με αναισθητικά βελάκια. Η Εύα Καντ οδηγεί μια λευκή Τζάγκουαρ και εν ώρα δράσης συνηθίζει να φοράει ένα βαρύ πουλόβερ και παντελόνι, χωρίς μάσκα. Οι ιστορίες του Ντιαμπολίκ διαδραματίζονται σε μια φανταστική πόλη, ονόματι Κλερβίλ, που είναι εμπνευσμένη από την Γενεύη της Ελβετίας. Ο κύριος αντίπαλος του Ντιαμπολίκ είναι ο Επιθεωρητής Γκίνκο, γνωστός μόνο με το επίθετό του, ένας αδιάφθορος αστυνομικός ο οποίος έχει θέσει σκοπό της ζωής του να συλλάβει τον διαβόητο παράνομο, αλλά σχεδόν πάντα εξουδετερώνεται από τα έξυπνα κόλπα που επινοεί ο Ντιαμπολίκ. Το μόνο άλλο πρόσωπο που εμφανίζεται σταθερά στις ιστορίες του Ντιαμπολίκ, είναι η Αλθαία, μνηστή του Γκίνκο. Ο ΔΙΑΒΟΛΙΚ ΣΥΣΤΗΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΚΟΙΝΟ Τον Σεπτέμβρη του 1970 ο Ντιαμπολίκ ή κατά το ελληνικότερον Διαβολίκ έρχεται στη χώρα μας για να κλέψει τις καρδιές του ελληνικού αναγνωστικού κοινού, αλλά και για να μας συστήσει το ιταλικό φουμέτι. Η εκδοτική «Χ.Μ. / Ε. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ» κυκλοφόρησε τέσσερα συνολικά τεύχη μικρούς μεγέθους (11.5 x 16.5) με ασπρόμαυρες αυτοτελείς ιστορίες. Την 13η Μαΐου 1983 ο εκδότης Άρης Γκρίτζαλης με την εκδοτική του «ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α & Β» επανακυκλοφορούν τον Διαβολίκ. Κυκλοφόρησαν 13 τεύχη μικρού μεγέθους (12 x 17) και πάλι με ασπρόμαυρες αυτοτελείς ιστορίες. Ο ΝΤΙΑΜΠΟΛΙΚ ΜΕΤΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΤΗ ΜΙΚΡΗ ΟΘΟΝΗ Το 1968 ο Ντιαμπολίκ παίρνει σάρκα και οστά σε μια ιταλό-γαλλική ταινία δράσης, σε σκηνοθεσία του Μάριο Μπάβα και παραγωγή του Ντίνο ντε Λαουρέντις. Ο ομώνυμος ρόλος ενσαρκώνεται άψογα από τον Τζον Φίλιπ Λόου (Μπαρμπαρέλα, Ο Καβαλάρης του Θανάτου) του οποίου η απόκοσμη, ανδρική ομορφιά και το λιπόσαρκο λυγερό σώμα του ταιριάζουν απόλυτα με το κόμικ προφίλ του Ντιαμπολίκ. Εξίσου ιδανικός ο Μισέλ Πικολί στο ρόλο του αιωνίου αντιπάλου του Ντιαμπολίκ, Επιθεωρητή Γκίνκο (υπάρχει μια αμοιβαία αίσθηση σεβασμού ανάμεσα στους δυο άνδρες), και η θεσπέσια και εκρηκτική Μαρίζα Μελ στο ρόλο της Εύας Καντ, συντρόφου του Ντιαμπολίκ. Στην Ελλάδα η ταινία πρωτοκυκλοφόρησε με τους ευφάνταστους τίτλους: «Η Εκδίκηση Του Σπάτερμαν» και «Ο Σπάιντερμαν Με Τη Μαύρη Μάσκα». Στις αρχές του 2000 κάνει πρεμιέρα μια σειρά κινουμένων σχεδίων με ήρωα τον Ντιαμπολίκ, σε παραγωγή της «Saban International». Η σειρά πρωτοπροβλήθηκε στο Fox Kids και ολοκληρώθηκε σε 40 επεισόδια. Στην Ελλάδα προβλήθηκε μεταγλωττισμένη από τη NOVA, αρχικά στο Fox Kids και αργότερα στο Jetix. Χαρακτηριστικό της ελληνικής μεταγλώττισης ήταν η μετονομασία του Ντιαμπολίκ σε «Κεραυνό». Στις ελληνικές φωνές ακούγονταν οι ηθοποιοί: Τηλέμαχος Κρεβάικας (Ντιαμπολίκ), Κατερίνα Γκίργκις (Εύα Καντ), Γιώργος Χατζηγεωργίου (Ντέην), Νίκος Νίκας (Επιθεωρητής Γκίνκο, Κινγκ). ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΤΙΑΜΠΟΛΙΚ ΣΤΟΝ ΦΑΝΤΟΜ ΝΤΑΚ Η δημοτικότητα του Ντιαμπολίκ αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τη δημιουργία πλήθους χαρακτήρων, με περισσότερο γνωστό, στους φίλους της 9ης τέχνης, τον Φάντομ Ντακ, τον μασκοφόρο προστάτη της Λιμνούπολης και άλτερ έγκο του Ντόναλντ Ντακ. Το ντεμπούτο του Φάντομ Ντακ έγινε το 1969, στην ιστορία «Το Μυστικό Της Βίλας Των Ρόδων», μια περιπέτεια εικονογραφημένη από τον Τζιοβάν Μπατίστα Κάρπι με βάση ένα σενάριο της Ελίζα Πένα και του Γκουίντο Μαρτίνα. Ο ρόλος του μασκοφόρου εκδικητή παρά λίγο να δοθεί στον Μίκυ Μάους, όταν ο τότε διευθυντής του ιταλικού περιοδικού «Topolino», του πιο γνωστού και μακροβιότερου περιοδικού Ντίσνεϋ στην Ευρώπη, Μάριο Τζεντιλίνι, ζήτησε από το δημιουργικό επιτελείο του περιοδικού μία ιστορία η οποία να παρωδεί τον γνωστό χαρακτήρα των ιταλικών κόμικς, Ντιαμπολίκ, που είχε ήδη γίνει δημοφιλής σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Όμως, μιας και ο Μίκυ δεν προσφερόταν για τον συγκεκριμένο ρόλο, η σκυτάλη παραδόθηκε στο αξιαγάπητο παπί, μερικά χρόνια αργότερα, που πήρε το όνομα Paperinik (ο Ντόναλντ στα ιταλικά ονομάζεται Paperino (=μικρή χήνα), κι έτσι του κολλήθηκε η κατάληξη -ik για να μοιάζει με τον Ντιαμπολίκ). Στην ιστορία «Το Μυστικό Της Βίλας Των Ρόδων», ο Ντόναλντ κερδίζει από ένα λάθος μία βίλα που στην πραγματικότητα προοριζόταν για τον τυχεράκια ξάδερφό του, Γκαστόνε. Εκμεταλλευόμενος αυτό το λάθος, επισκέπτεται την βίλα και ανακαλύπτει από ένα ημερολόγιο ότι ανήκε στον μυστηριώδη Φαντομία, έναν μασκοφόρο που έκανε απίστευτες ληστείες με φαντασμαγορικά κόλπα στην δεκαετία του 1920. Στη συνέχεια ο Ντόναλντ εμπνέεται από αυτό το ημερολόγιο, χρησιμοποιεί την στολή και τα όπλα του Φαντομία, ενώ αναθέτει στον Κύρο Γρανάζη την αναβάθμιση του αυτοκινήτου του, σύμφωνα με τα σχέδια που βρήκε μέσα στο ημερολόγιο. Με αυτά και μ’ εκείνα, ο Ντόναλντ Ντακ μετατρέπεται στον Φάντομ Ντακ, τον μασκοφόρο εκδικητή της Λιμνούπολης. Τελειώνοντας τη παρουσίαση θέλω να ευχαριστήσω τον Tsaklas, για τη πολύτιμη βοήθειά του στην αναγνώριση των ηθοποιών που δάνεισαν τη φωνή τους στη μεταγλωττισμένη σειρά, και ν’ αφιερώσω το παρόν αφιερωματικό άρθρο στους djmite, cerigo & scifi1973 που μ’ ενέπνευσαν για την επιμέλειά του. ΠΗΓΕΣ: http://en.wikipedia.org/wiki/Diabolik http://el.komix.wikia.com/wiki/Φάντομ_Ντακ http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=6434 http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=6432 http://mikrosserifis.blogspot.gr/2011/06/1-danger-diabolik-1968.html ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ-ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΚΕΙΜΕΝΩΝ: JAMESNG8
×
×
  • Create New...

Important Information

By using this site, you agree to our Terms of Use.