Search the Community

Σταματήστε ότι κάνετε και δείτε όλοι το Batman & Bill Το ντοκιμαντέρ Batman & Bill δείχνει τον αγώνα του βιογράφου του Marc Tyler Nobleman να αναγνωριστεί ο Μπίλ Φίνγκερ ως συνδημιουργός του Batman και άλλων σχετικών χαρακτήρων. Κυκλοφόρησε περίπου ένα μήνα πριν στο Hulu και αξίζει την προσοχή όλων όσων ενδιαφέρονται για τον Batman και τις ιστορίες πίσω από τα comics γενικότερα. Το ντοκιμαντέρ εστιάζει στον Nobleman, στην έρευνά του για το βιβλίο του Bill the Boy Wonder: The Secret Co-Creator of Batman, ο οποίος έχει κάνει το ίδιο -αλλά με λιγότερη επιτυχία- για τους δημιουργούς του Superman με το Boys of Steel: The Creators of Superman. Μέσα από αυτό μάθαμε αρκετά στοιχεία για τη ζωή του δημιουργού, η οποία δεν ήταν πολύ ευχάριστη. Δεν μπορούμε να κρύψουμε ότι η όλη ιστορία είναι πολύ συγκινητική, μιας και ο Φίνκερ δεν πήρε ποτέ τα εύσημα που του αναλογούσαν ενώ έζησε και πέθανε φτωχός. Ο γιος του προσπάθησε επίσης το ίδιο ανεπιτυχώς, και επίσης πέθανε χωρίς να δει το όνομα του πατέρα του εκεί που του άξιζε, ενώ όλοι γνωρίζανε την αλήθεια για τη συμβολή του. Τελικά ο Nobleman καταφέρνει και βρίσκει την εγγονή του συγγραφέα η οποία το 2014 κατάφερε μέσω κάποιου διακανονισμού να μπει το όνομα του Φίνγκερ ως συνδημιουργός του Batman. Πρώτη φορά λοιπόν μετά από 75 χρόνια (!) το όνομα του Φίνγκερ εμφανίζεται στο Detective Comics (Vol. 2) #27 και από τότε σταθερά, ξεκινώντας από το Batman and Robin Eternal #3 και Batman: Arkham Knight Genesis #3. Το 2016 το όνομά του εμφανίστηκε επίσης στο Batman V Superman: Dawn of Justice και τη δεύτερη σεζόν του Gotham. Είναι πραγματικά μία σπουδαία νίκη, γιατί οι δημιουργοί, αν και τους δίνονται τα εύσημα, δεν παίρνουν τίποτα από το παραδάκι, και η αξία του Batman είναι πρακτικά τεράστια. Ακόμα χειρότερα, πολλές φορές χάνουν σε δικαστικές διαμάχες, αν δεν δεχτούν κάποιο συμβιβασμό. Αυτό συμβαίνει γιατί οι συνθήκες εργασίας τότε ήταν κάπως περίεργες, μιας και ήταν κάτι καινούριο. Αργότερα οι δημιουργοί πονηρεύτηκαν, αλλά και πάλι πήρε αρκετό καιρό μέχρι να παίρνουν και αυτοί το κατιτίς τους. Η περίπτωση του Φίνγκερ είναι ακόμα πιο ιδιαίτερη, μιας και ο ίδιος δεν είχε την οικονομική άνεση να το παλέψει εν ζωή, ούτε έμαθε ποτέ το ότι οι απόγονοί του εξασφαλίστηκαν (αν και δεν ξέρουμε τι περιλαμβάνει ο διακανονισμός, το θεωρούμε σίγουρο), σε αντίθεση παράδειγμα με τους δημιουργούς του Superman οι οποίοι το πάλεψαν και χάνανε συνέχεια, και τον Kirby ο οποίος δεν έζησε αρκετά για να δει το αποτέλεσμα της διαμάχης. Αν πρέπει να βρούμε κάποια αρνητικά, ένα είναι ότι είναι αρκετά μονόπλευρο, μιας και δεν παρουσιάζεται επαρκώς η άποψη του Μπόμπ Κέιν, βέβαια πρόκειται για ντοκιμαντέρ της σχέσης του Φίνγκερ με τον Batman οπότε εν μέρη δικαιολογείται. Δεύτερο και σημαντικό, ασχολείται αρκετά με την ίδια την έρευνα και όχι με την ίδια τη δουλειά του Φίνγκερ, τουλάχιστον όχι όσο θα θέλαμε, μιας και πληροφορίες για το πως εμπνεύστηκε διάφορα στοιχεία της μυθολογίας του Batman θα είχαν ενδιαφέρον, και ας μπορείς να τα βρεις στο Wikipedia. Τρίτο και μικρότερης σημασίας, μας πάει σε κάποια κομμάτια μπρος-πίσω στο χρόνο, το οποίο καταλαβαίνουμε ότι ανταποκρίνεται στο χρονολόγιο της έρευνας, αλλά δημιουργεί μια αίσθηση σαπουνόπερας που δεν χρειάζεται. Τα στοιχεία ριάλιτι είναι ευτυχώς λίγα, κυρίως έχουν να κάνουν με την εγγονή του Φίνγκερ, αλλά είναι εντός πλαισίου μιας και η σχέση της με τους προγόνους της είναι περίεργη ας πούμε, και ξαφνικά η ίδια βρίσκεται στο κέντρο μιας διαμάχης που αναγκάστηκε να μην αναφέρει για χρόνια, γιατί κανείς δεν την πίστευε. Σε κάθε περίπτωση μπράβο στον Marc Tyler Nobleman για τον αγώνα που έκανε, βγάζοντας επιτέλους ένα πραγματικό θρύλο από την αφάνεια. Αξίζει προσοχής από όλους όσους ασχολούνται έστω και επιφανειακά με τα comics. Σίγουρα οι χαρακτήρες είναι αυτοί που είναι σήμερα και λόγο του ότι ζούνε στο περιβάλλον της εταιρίας που εκδίδει τις ιστορίες τους, και είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να αποφασίσεις ποιος πραγματικά ευθύνεται για την έκταση που έχει πάρει ένας χαρακτήρας. Αλλά αν δεν υπήρχε ο δημιουργός αυτός ο χαρακτήρας θα ήταν στη λιγότερη διαφορετικός, ή δεν θα υπήρχε καθόλου. Πηγή Δικά μου σχόλια από εδώ και πέρα: Στο συγκεκριμένο άρθρο, υπάρχει σύνδεσμος για προηγούμενη ανάρτηση σχετικά με το ίδιο θέμα. Ανεβάζω από αυτή την ανάρτηση την ταφόπλακα του Bill Finger Αν δεν κάνω λάθος, ο Finger είχε πάει στο ίδιο σχολείο με τον Stan Lee, όχι τα ίδια χρόνια βέβαια, αφού ο πρώτος ήταν λίγο μεγαλύτερος (ο Lee έχει γεννηθεί το 1922) :) Διαβάστε και αυτό το πολύ ενδιαφέρον άρθρο και μετά διαβάστε το Box Office Poison, το οποίο αναφέρεται (και) σε αυτό το θέμα.

Η συμβολή του στη γιγάντωση της βιομηχανίας των κόμικς και της κουλτούρας των σούπερ ηρώων. Ο Αμερικανός σκιτσογράφος Μπομπ Κέιν περιτριγυρισμένος από συλλεκτικά αντικείμενα του Μπάτμαν. Ο καλλιτέχνης και συγγραφέας κόμικς που δημιούργησε τον Μπάτμαν για λογαριασμό της DC ενώ ήταν ακόμα στην εφηβεία του, γεννήθηκε σαν σήμερα στις 24 Οκτωβρίου 1915. Ο Μπάτμαν γνώρισε άμεση επιτυχία χάρη στο ταλέντο του Αμερικανού κομίστα Μπομπ Κέιν, ενώ οι εικονογραφημένες ιστορίες του «σταυροφόρου με την κάπα» εκδίδονται ανελλιπώς από το 1939, με τις κινηματογραφικές και τηλεοπτικές διασκευές των περιπετειών του να αγγίζουν ολοένα ευρύτερο ακροατήριο. Όλα αυτά χάρη στον Μπομπ Κέιν, έναν αυτοαποκαλούμενο «μουτζούρη», ο οποίος είπε κάποτε ότι εμπνεύστηκε τον Μπάτμαν αφού μελέτησε τα σχέδια του Λεονάρντο ντα Βίντσι. Ο Μπομπ Κέιν γεννήθηκε ως Ρόμπερτ Καν στη Νέα Υόρκη. Οι γονείς του, η Αυγούστα και ο Χέρμαν Καν, ήταν Εβραίοι καταγόμενοι από την κοινότητα των Ασκενάζι. Φίλος στο σχολείο με ένα ακόμη κορυφαίο όνομα των Αμερικανικών κόμικς, τον Γουίλ Άισνερ, αποφοιτώντας από το λύκειο άλλαξε το όνομά του σε Ρόμπερτ Κέιν. Μπήκε στον χώρο των κόμικς το 1936 δουλεύοντας ως freelancer στο «Wow, What a Magazine!», όπου εξέδωσε την πρώτη του δουλειά με μολύβι και μελάνι στη σειρά Χίραμ Χικ. Τον επόμενο χρόνο ο Κέιν άρχισε να εργάζεται στο στούντιο Άισνερ & Ίγκερ, ένα από τα πρώτα ατελιέ που παρήγαγαν κόμικς κατά παραγγελία για τους εκδότες που εισέρχονταν στο νέο μέσο κατά τη διάρκεια της χρυσής εποχής του, στα τέλη της δεκαετίας του 1930 και του 1940. Ο Μπομπ Κέιν ποζάρει με σχέδιο του Μπατμομπίλ. Δεξιά, η πρώτη εμφάνιση του Μπάτμαν τον Μάιο του 1939 στο Detective Comics. Μεταξύ των εργασιών του εκεί ήταν το ομιλούν ζώο Πίτερ Παπ, το οποίο διάνθιζε την παιγνιώδη εμφάνισή του με υπονοούμενα «μυστηρίου και απειλής». Ο Κέιν παρήγαγε επίσης έργα για λογαριασμό των Άισνερ & Ίγκερ για δύο από τις εταιρείες που αργότερα θα συγχωνεύονταν για να σχηματίσουν την DC Comics, συμπεριλαμβανομένων των χιουμοριστικών Τζίντζερ Σναπ, Όσκαρ δε Γκάμσου για τη Detective Comics και Προφέσορ Ντουλίτλ για την Adventure Comics. Για τον τελευταίο τίτλο δημιούργησε το πρώτο του περιπετειώδες στριπ, Ο Ράστι και οι φίλοι του. Η εποχή των υπερηρώων και ο ρόλος του Μπιλ Φίνγκερ Στις αρχές του 1939, η επιτυχία της DC με τον πρωτοποριακό υπερήρωα Σούπερμαν στο περιοδικό Action Comics ώθησε τους εκδότες να αναζητήσουν περισσότερους τέτοιους χαρακτήρες. Σε απάντηση, ο Μπομπ Κέιν συνέλαβε τον «Bat-Man». Ο Κέιν είπε ότι οι επιρροές του για την επινόηση του Μπάτμαν περιλάμβαναν την κινηματογραφική απεικόνιση του Ζορό από τον ηθοποιό Ντάγκλας Φέρμπανκς, το διάγραμμα του Λεονάρντο ντα Βίντσι για το ορνιθόπτερο, μια ιπτάμενη μηχανή με τεράστια φτερά που έμοιαζε με νυχτερίδα, καθώς και την ταινία του 1930 «The Bat Whispers», βασισμένη σε μυθιστόρημα μυστηρίου της Μαίρη Ράινχαρτ. Ο Μπιλ Φίνγκερ εντάχθηκε στο νεοσύστατο στούντιο του Μπομπ Κέιν το 1938. Ένας επίδοξος συγγραφέας και πωλητής παπουτσιών μερικής απασχόλησης, είχε γνωρίσει τον Κέιν σε ένα πάρτι και ο Κέιν αργότερα του προσέφερε δουλειά ως συγγραφέας – φάντασμα στα στριπ τα οποία υπέγραφε. Στα χρόνια που ακολούθησαν, η συμβολή του Κέιν αλλά και η ενδεχόμενη έλλειψή της στη δημιουργία του μασκοφόρου χαρακτήρα παραμένει αμφιλεγόμενη. Ο ίδιος ο Φίνγκερ δήλωνε ότι πρότεινε καίριες παρεμβάσεις, όπως το να δώσει στον άνθρωπο νυχτερίδα κουκούλα και κάπα με κυματιστές άκρες αντί για φτερά, να προσθέσει γάντια, να αφήσει κενές τις οπές της μάσκας για να υποδηλώσει μυστήριο και να αφαιρέσει τα έντονα κόκκινα τμήματα της αρχικής στολής, προτείνοντας αντί αυτών ένα γκρι-μαύρο χρώμα. Ο Φίνγκερ είπε επιπλέον ότι οι προτάσεις του επηρεάστηκαν από το Δε Φάντομ του Λι Φαλκ, έναν χαρακτήρα κόμικς με τον οποίο ήταν εξοικειωμένος και ο Κέιν. Ο Μπομπ Φίνγκερ, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι επινόησε επίσης το πολιτικό όνομα του χαρακτήρα, Μπρους Γουέιν, έγραψε την πρώτη ιστορία του Μπάτμαν ενώ ο Κέιν παρείχε τα σχέδια. Έχοντας ωστόσο ήδη υποβάλει την πρόταση για τον Μπάτμαν στην DC και κατέχοντας συμβόλαιο με την εταιρία, ο Μπομπ Κέιν είναι το μόνο πρόσωπο που έχει λάβει επίσημη αναγνώριση για τη δημιουργία του Μπάτμαν. Ο ιστορικός των κόμικς Ρον Γκούλαρτ, αναφέρεται στον Μπάτμαν στην Εγκυκλοπαίδεια των Κόμικς ως «δημιουργία του καλλιτέχνη Μπομπ Κέιν και του συγγραφέα Μπιλ Φίνγκερ». Σύμφωνα με τον Κέιν, «ο Μπιλ Φίνγκερ συνέβαλε στον Μπάτμαν από την αρχή. Έγραψε τις περισσότερες από τις σπουδαίες ιστορίες και άσκησε επιρροή στον καθορισμό του ύφους και του είδους που θα μιμούνταν άλλοι συγγραφείς... Έκανα τον Μπάτμαν έναν υπερήρωα – εκδικητή όταν τον δημιούργησα αρχικά. Ο Μπιλ τον μετέτρεψε σε ντετέκτιβ». Το ντεμπούτο του Μπάτμαν και οι «καλλιτέχνες – φαντάσματα» του Μπομπ Κέιν Ο χαρακτήρας έκανε το ντεμπούτο του στο τεύχος 27 του Detective Comics τον Μάιο του 1939 και αποδείχθηκε μεγάλη επιτυχία. Μέσα σε ένα χρόνο, ο Κέιν προσέλαβε τους Τζέρι Ρόμπινσον και Τζορτζ Ρούσσος ως βοηθούς. Αν και οι τελευταίοι δούλευαν στο στούντιο του Κέιν στο κτίριο των New York Times, ο ίδιος έκανε όλα τα σχέδιά του στο σπίτι του. Λίγο αργότερα, όταν η DC θέλησε περισσότερες ιστορίες του Μπάτμαν από όσες μπορούσε να παραδώσει το στούντιο του Μπομπ Κέιν, η εταιρεία διόρισε τον Ντικ Σπρανγκ και άλλους σκιτσογράφους ως «καλλιτέχνες-φαντάσματα», οι οποίοι σχεδίαζαν χωρίς αναγνώριση του έργου τους υπό την επίβλεψη του Κέιν. Άνδρας ντυμένος ως Μπάτμαν με φωτογραφία του Μπομπ Κέιν, κατά την τελετή απονομής αστεριού στον δημιουργό του «ανθρώπου νυχτερίδα» στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ το 2015. «Ο Μπάτμαν και εγώ» Το 1966 ο Κέιν αποσύρθηκε από την DC Comics, επιλέγοντας να επικεντρωθεί στο προσωπικό του καλλιτεχνικό έργο. Καθώς η δουλειά του Κέιν στα κόμικς μειωνόταν τη δεκαετία του 1960, ο ίδιος εκμεταλλεύτηκε την ιδιότητά του ως δημιουργού του Μπάτμαν για να κατακτήσει μια ελάσσονα διασημότητα. Μετά τα κόμικς έκανε καριέρα στα τηλεοπτικά κινούμενα σχέδια δημιουργώντας τους χαρακτήρες Courageous Cat και Cool McCool, ενώ ως ζωγράφος παρουσίαζε έργα του σε γκαλερί, αν και μερικοί από αυτούς τους πίνακες είχαν παραχθεί και πάλι από καλλιτέχνες – φαντάσματα. Η DC Comics ονόμασε τον Κέιν το 1985 ως έναν από τους τιμώμενους στην επετειακή έκδοση της εταιρείας για τα 50 χρόνια από τη σύστασή της. Το 1989, ο Μπομπ Κέιν δημοσίευσε την αυτοβιογραφία «Batman and Me», με την ανανεωμένη έκδοση «Batman and Me: The Saga Continues», να ακολουθεί το 1996. Εργάστηκε παράλληλα ως σύμβουλος στην ταινία «Batman» του 1989 καθώς και στις τρεις συνέχειές της, με τους σκηνοθέτες Τιμ Μπάρτον και Τζόελ Σουμάχερ. Ο Κέιν πέθανε στις 3 Νοεμβρίου 1998 στο Λος Άντζελες σε ηλικία 83 ετών. Στις 21 Οκτωβρίου 2015 έλαβε μετά θάνατον ένα αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ. Έργα του φυλάσσονται σε συλλογές στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, στο Μουσείο Αμερικανικής Τέχνης Γουΐτνεϊ και στο Πανεπιστήμιο του Σεντ Τζονς. Και το σχετικό link...

Μπάτμαν: Η pop εκδοχή της αναγεννησιακής αντίφασης Ο Μπάτμαν θεωρείται - δικαίως - η πιο σκοτεινή persona του σύμπαντος των χάρτινων, comic, υπερηρώων και ο πιο «αληθινός», ο πιο ανθρώπινος. Διότι δεν έχει καμία υπερφυσική ή μεταφυσική υπερδύναμη. Ούτε καν μια επιστημονικοφανή. Δηλαδή δεν τον τσίμπησε καν ραδιενεργή αράχνη μεταφέροντάς του, μεγεθυμένες, τις δυνάμεις της, όπως συνέβη με τον Spider-Man. Ούτε είναι ένας τυχεράκιας εξωγήινος που στο περιβάλλον της Γης, η φυσιολογία του απλώς τον μετατρέπει σε υπεράνθρωπο, όπως ο Superman. Ο Μπάτμαν βασίζεται στην εξαιρετική φυσική του κατάσταση - αποτέλεσμα εντατικής γυμναστικής - και στην εντυπωσιακή οικονομική του επιφάνεια, την οποία κληρονόμησε και δεν φαίνεται να κάνει και πολλά για να την αβγατίσει, που του επιτρέπει να δημιουργεί και να εξελίσσει φουτουριστικά gadget και επίγεια και εναέρια οχήματα, τα οποία τον βοηθούν στην αέναη σταυροφορία του εναντίον του εγκλήματος. Ενώ ο δυϊσμός του, αν και βασικό χαρακτηριστικό των περισσότερων υπερηρώων, στον Μπάτμαν - κατά κόσμον ο βαθύπλουτος Μπρους Γουέιν - προκύπτει από την βαθιά του κατάθλιψη λόγω του βίαιου θανάτου των γονιών του, τον οποίο δεν θα ξεπεράσει ποτέ. Στην πραγματικότητα, ο Μπάτμαν, περισσότερο ακόμη και από «σκοτεινός ιππότης» - όπως παρουσιάζεται - είναι ένας ιδιωτικός ντεντέκτιβ με κάπως εξεζητημένη εμφάνιση, μεγάλα ψυχολογικά ζητήματα και τρελά λεφτά, που του επιτρέπουν να έχει άφθονο ελεύθερο χρόνο. Ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας δηλαδή. Τα παραπάνω χαρακτηριστικά είναι, εν πολλοίς, εκείνα που κατέστησαν τον Μπάτμαν έναν εκ των διαχρονικότερων υπερηρώων, απολαμβάνοντας, μέχρι και σήμερα, από το μακρινό 1939 που πρωτοεμφανίστηκε, ανεξάντλητης δημοφιλίας, αναγνωρισιμότητας και εμπορικής επιτυχίας. Ντα Βίντσι και Ζορό Το μυαλό, η ψυχή, το δημιουργικό δαιμόνιο πίσω από αυτόν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα είναι ο Μπομπ Κέιν, ο οποίος γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 24 Οκτωβρίου του 1915, στην Νέα Υόρκη. Την πόλη στην οποία παραπέμπει απευθείας η Γκόθαμ, το νοσηρό αστικό σκηνικό δράσης του Μπάτμαν. Τους διαλόγους υπέγραψε ο Μπιλ Φίνγκερ. Ίσως δεν έχει χυθεί τόσο μελάνι για την ανάλυση της προσωπικότητας ενός φανταστικού ήρωα - ακόμη και από το λογοτεχνικό σύμπαν - όσο αυτό που χύθηκε για τον Μπάτμαν. Από αυτή την άποψη, το ενδιαφέρον για τον δημιουργό του είναι εύλογο. Κυρίως, για το πώς «γεννήθηκε» στο μυαλό του ο Μπάτμαν. Από όσα είπε πολλές δεκαετίες αργότερα ο ίδιος ο Κέιν προκύπτει, ότι ο Μπάτμαν είναι το αποτέλεσμα ενός μίγματος επιρροών, από τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι και τον Ζορό, σε συνδυασμό… με την υπόσχεση μεγαλύτερης αμοιβής από την DC Comics. «Υποθέτω ότι εξαρχής είχα μελάνι στις φλέβες μου αντί για αίμα» έλεγε για την παιδική ηλικία του. Από όσο μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου, είχα ένα μολύβι στο χέρι μου. Όταν ήμουν δέκα, ο μπαμπάς μου ήταν τυπογράφος στη New York Daily News και έφερνε στο σπίτι όλα τα κόμικς της εφημερίδας και τα αντέγραφα αμέσως. Τα έκανα σχεδόν τόσο τέλεια όσο τα πρωτότυπα». Αυτή η άτυπη εκπαίδευση οδήγησε τον νεαρό Κέιν στο να δημιουργήσει τα δικά του κόμικς και μέχρι το 1938 πωλούσε χιουμοριστικές μικρές ιστορίες στην DC Comics, συμπεριλαμβανομένων των χαρακτηριστικών «Professor Doolittle» και «Ginger Snapp». Εκείνη την χρονική στιγμή θα εμφανιζόταν ο Μπάτμαν. Σε συνέντευξή του τον Ιούνιο του 1989, με αφορμή τα γυρίσματα της ταινίας «Μπάτμαν» του Τιμ Μπάρτον, με τον Μάικλ Κίτον στον ρόλο του υπερήρωα και έναν γκροτέσκα δαιμονικό Τζακ Νίκολσον στον ρόλο του Τζόκερ, αναφέρει σχετικά: «’Ηταν η χρονιά μετά την εμφάνιση του Superman το 1938. Ήμουν 18 ετών. Έπινα ένα ποτό με τον Βίνσετ Σάλιβαν (σσ. πρωτοπόρος επιμελητής και εκδότης κόμικ, η ψυχή της εμβληματική DC Comics στα πρώτα της βήματα) και μου λέει, “μπορείς να μου βρεις έναν άλλο χαρακτήρα υπερήρωα, γιατί ψάχνουμε έναν;”. Λέω, πόσα βγάζουν ο (Τζέρι) Σίγκελ και ο (Τζο) Σούστερ; (σσ. δημιουργοί του Superman). Έβγαζαν λοιπόν περίπου 800 δολάρια την ιστορία, δηλαδή 1.600 δολάρια την εβδομάδα. Και εγώ έκανα cartoons για την DC βγάζοντας όχι παραπάνω από 30 δολάρια την εβδομάδα. Του λέω “άκου, αν πρόκειται να βγάζω 1.500 δολάρια την εβδομάδα, μπορώ να ζωγραφίσω τα πάντα!”. Λοιπόν, πιστέψέ το, ήταν Παρασκευή και λέω, “την Δευτέρα θα έχετε έναν νέο υπερήρωα”. Αυτή είναι η αλήθεια». Εντάξει, όχι όλη. Διότι, ναι μεν ο «τοκετός» μιας ιδέας είναι στιγμιαίος, αλλά η «ζύμωσή» της είναι το αποτέλεσμα μακρόχρονης διαδικασίας. Ο Κέιν, φυσικά, το παραδέχθηκε: «Στην πραγματικότητα, όλοι έχουμε επηρεαστεί από πολλές επιρροές στην ζωή μας. Και σε ό,τι κάνεις μετά, βάζεις πολλά από την δική σου προσωπικότητα. Το θέμα είναι ότι όλοι βλέπουμε τα ίδια πράγματα ταυτόχρονα, αλλά τα ερμηνεύουμε με τον δικό μας τρόπο. Όταν ήμουν, 12 ή 13 ετών είδα ένα βιβλίο με εφευρέσεις του Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Και, όπως γνωρίζετε, ήταν εκείνος που άνοιξε τους δρόμους στις περισσότερες από τις εφευρέσεις που έχουμε σήμερα. Προέβλεψε την πτήση του ανθρώπου, το ελικόπτερο, το πολυβόλο, την ατμομηχανή. Ένα όμως τράβηξε πραγματικά την προσοχή μου τότε και αυτό ήταν ένας άνθρωπος πάνω σε έλκηθρο με μεγάλα φτερά νυχτερίδας. ‘Ηταν το πρώτο ανεμόπτερο σε πτήση, 500 χρόνια πριν. Και ο Ντα Βίντσι είχε γράψει ότι “το πουλί δεν θα έχει κάτι άλλο για μοντέλο, από την νυχτερίδα”. Ετσι, κοιτώντας αυτά τα μεγάλα φτερά και διαβάζοντας αυτό το απόσπασμα, ήταν σαν να “φυτεύτηκε” ο Μπάτμαν στο μυαλό μου. Αλλά δεν ήμουν ακόμα έτοιμος να δημιουργήσω τον Μπάτμαν, τον έβαλα στην άκρη και πήγα στις ταινίες. Είδα το “Σημάδι του Ζορό” με τον Νταγκλας Φέρμπανκς, ο οποίος ήταν το ίνδαλμα των παιδικών μου χρόνων, ενός παιδιού της Νέας Υόρκης, του Μπρονξ συγκεκριμένα. Ο Ζορό ήταν ο πιο τολμηρός διάβολος που είχα δει στη ζωή μου. Ήταν χιλιάδες φορές λιγότερο ακροβατικός από τον Μπάτμαν, αλλά μου έδωσε την ιδέα της διπλής ταυτότητας. Τη μέρα ήταν ο βαρετός δανδής Δον Ντιέγκο Βέγκα, γιος μιας από τις πλουσιότερες οικογένειες στο Μεξικό, γύρω στο 1820. Ήταν όμως η εποχή που κυριαρχούσαν οι Ισπανοί κατακτητές, που προκαλούσαν όλων των ειδών τις τρομερές αδικίες εναντίον των φτωχών. Και ο Δον Ντιέγκο συνέβαινε να είναι πολύ αλτρουιστής και αποφάσισε να γίνει διώκτης του εγκλήματος. Ετσι, τη νύχτα, φορούσε τη μάσκα, ένα μαντήλι με σχισμές στα μάτια, έδενε την θήκη ενός αξιόπιστου σπαθιού στο πλευρό του και εφορμούσε από μια σπηλιά πάνω σε ένα μαύρο άλογο που νομίζω ότι το έλεγαν Θύελλα. Πραγματικά εδώ μπορείτε να δείτε την αναφορά όπου πολλά χρόνια αργότερα μετουσιώθηκε στην ιδέα ενός σπηλαίου νυχτερίδας και του αυτοκινήτου-νυχτερίδα, αντί του αλόγου. Ήταν μια βαθιά επιρροή αυτή για μένα η διπλή ταυτότητα. Υπήρχαν και άλλα παραδείγματα διπλής ταυτότητας, αλλά εμπνεύστηκα τη δική μου από τον Ζορό». Ακόμη μία επιρροή ήταν ο χαρακτήρας του Phantom που εμφανίστηκε το 1934. «Ηταν ένας διώκτης του εγκλήματος από την Αφρική» λέει ο Κέιν. «Φορούσε μια γκρίζα στολή με μάσκα και κάτι πήρα από αυτό. Στο πρώτο εξώφυλλο του Batman το 1939, ήταν απλά μια γκρίζα φιγούρα με κουκούλα και είχε άκαμπτα πτερύγια νυχτερίδας που ήταν κάπως στερεωμένα στο πίσω μέρος των χεριών του. Ο λόγος που αναθεώρησα αυτό το κομμάτι ήταν ότι κατάλαβα πως θα ήταν πολύπλοκο να πολεμά έτσι. Οπότε έκανα αλλαγές στην εμφάνιση σε κάθε ιστορία. Πραγματικά, ο Μπάτμαν άρχισε να ωριμάζει πολύ γρήγορα, μόλις μέσα σε ένα χρόνο. Τα σχέδια γίνονταν καλύτερα, τα φτερά της νυχτερίδας έρεαν καλύτερα κλπ.». Το όνομα του Μπρους Γουέιν εμπνεύστηκε από τον Ρόμπερτ Μπρους ή Ροβέρτο τον Α’ της Σκωτίας, τον θρυλικό ηγέτη του Μεσαίωνα και διακρίθηκε στους πολέμους της Σκωτσέζικης Ανεξαρτησίας. Ο θρίαμβος του «Σκοτεινού Ιππότη» Η πρώτη ιστορία του Μπάτμαν στο Detective Comics ήταν μόλις έξι σελίδες αλλά αμέσως τράβηξε το ενδιαφέρον του κοινού. Από την δεύτερη εμφάνιση άρχισε να πουλάει καλά. «Πολύ καλύτερα ακόμη και από την πρώτη φορά που σύστησα τον Ρόμπιν». Ο Ρόμπιν, ένα αγόρι υπερήρωας, μπαίνει στην ζωή του Μπάτμαν το 1940 και για τον Κέιν αποτελεί ένα «σπουδαίο άγγιγμα ιδιοφυίας», διότι έδωσε τη δυνατότητα να ταυτιστούν τα παιδιά με έναν συνομήλικό τους υπερήρωα που παλεύει δίπλα στο ίνδαλμα τους. Ο Μπάτμαν κατάκτησε νωρίς το Χόλιγουντ, επισφραγίζοντας την επιτυχία του. Η πρώτη σειρά με τις περιπέτειές του γυρίστηκε το 1943 από την Columbia. Ο Κέιν θυμάται την φτωχή παραγωγή και την έκπληξη του όταν είδε ένα μικρό γκρι αυτοκίνητο που προοριζόταν για Batmobile. «’Ηξερα ότι ήταν χαμηλός ο προϋπολογισμός αλλά αυτό ήταν γελοίο» έλεγε αργότερα. Τότε είπε στον σκηνοθέτη να πάρει μια μαύρη λιμουζίνα, να της κολλήσει ένα πτερύγιο που να μοιάζει με φτερό νυχτερίδας και θα είχε ένα αξιοπρεπές Batmobile. Ο Κέιν συνέχισε να σκιτσάρει τις περιπέτειες του Μπάτμαν μέχρι και το 1943 και μετά αφοσιώθηκε στο καθημερινό κόμικ «Μπάτμαν και Ρόμπιν» για τις εφημερίδες. Επέστρεψε στην δημιουργία μεγάλων ιστοριών του Μπάτμαν το 1946 και εξακολουθούσε να έχει ενεργητική συμβολή στην δημιουργία του μέχρι που αποσύρθηκε από την ενεργό καλλιτεχνική δράση το 1968. Η επιτυχία της τηλεοπτικής μεταφοράς του Μπάτμαν το 1966 άνοιξε νέο κύκλο δημοφιλίας του ήρωα και του δημιουργού του σε ένα νέο κοινό. Η δουλειά του μπήκε στις αίθουσες τέχνης και στα μουσεία, επηρεάζοντας το ρεύμα της pop art. Ο Κέιν συνέβαλε ως καλλιτεχνικός σύμβουλος και στις πρώτες τρεις ταινίες του Μπάτμαν από το 1989. Έφυγε από την ζωή στις 3 Νοεμβρίου του 1998. Ο Μπάτμαν αιχμαλώτισε τις καρδιές και τα μυαλά των νέων γενιών επί επτά δεκαετίες και εξακολουθεί να το κάνει. Ο «Σκοτεινός Ιππότης» έχει καταστεί ένας μύθος που ξεπερνά σε επιρροή τις εκδόσεις και τις μεταφορές του στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Έγινε αναπόσπαστο κομμάτι του λαϊκού πολιτισμού των Αμερικανών και έγινε αποδεκτός από όλες τις τάξεις και τα πνευματικά επίπεδα συμβάλλοντας εντυπωσιακά στην αποενοχοποίηση της τέχνης των κόμικ από την «ρετσινιά» του προϊόντος της «υποκουλτούρας». Αν και ο Μπάτμαν δεν υπονόησε αντισυστημικές οπτικές, ωστόσο, ο κόσμος του είναι ένα νοσηρό «περιβόλι» στο οποίο «ανθίζουν» η βία, το έγκλημα, η πολιτική και οικονομική διαφθορά, η παρακμή κάθε αξίας του αστικού κόσμου. Ο μανιχαϊσμός του είναι δηλωμένος αλλά στην πράξη γίνεται ασαφής. Το αίσθημα και η ανάγκη για δικαιοσύνη δεν ξεφεύγει από την προσωπική, ωμή οριοθέτηση της εκδίκησης και σε συνδυασμό με την κυριαρχία του αρχετυπικού «μοναχικού τιμωρού», του φοβικού έστω και στην υποψία συνεργατικής δράσης - ο Ρόμπιν θα είναι πάντα ένα ανείπωτο βάρος - οδηγεί σε ένα αίσθημα ματαιότητας. Στην Γκόθαμ, η οποία θα μπορούσε άνετα να είναι η επιτομή της καπιταλιστικής μητρόπολης, εντελώς διαφορετική από την Μητρόπολη του Superman που αφήνει περιθώρια στην ψευδαίσθηση του θριάμβου του Καλού, τα όρια ανάμεσα στο Καλό και το Κακό είναι τόσο δυσδιάκριτα, όσο εκείνα της τυχαιότητας με την οποία αποφασίζει την τύχη των θυμάτων του, στρίβοντας ένα κέρμα, ο επίσης διχασμένος, πρώην εισαγγελέας - άγγελος της Κάθαρσης, Χάρβεϊ Ντεντ, που ένα ατύχημα θα τον μετατρέψει στον επικίνδυνο εγκληματία Two-Face. ‘Η όπως η επίσης σκοτεινή Σέλινα Κάιλ, η Catwoman. Ακόμη και ο Τζόκερ, ο πλέον αμοραλιστής εχθρός του Μπάτμαν, λειτουργεί ως ένα ιδιότυπο alter ego για έναν υπερήρωα ο οποίος υπάρχει μέσα από την ύπαρξη του απόλυτου Κακού. Παρά τις συνεχείς, αντικειμενικές προσαρμογές του στην αισθητική κάθε εποχής, την πρόσκαιρη «ελαφρότητα» του χαρακτήρα του από την στιγμή της εμφάνισης του «πολύχρωμου» Ρόμπιν, τους διαφορετικούς καλλιτέχνες και συγγραφείς που πήραν την σκυτάλη των ιστοριών του στο πέρασμα του χρόνου, ο Μπάτμαν εξακολουθεί να κοιτά μέσα από την μάσκα του κατευθείαν στην ψυχή μας, στις μύχιες σκέψεις και τα ανεκπλήρωτα όνειρά μας, στην «σκοτεινή» μας πλευρά. Ίσως επειδή έρχεται από πολύ μακριά. Από το αναγεννησιακό πνεύμα που όμως γεννήθηκε μέσα από την «σκοτεινιά» του Μεσαίωνα και τον κουβαλά. Ίσως γι’ αυτό ο Κέιν έλεγε με κάθε ευκαιρία: «Και τώρα κλείνοντας θέλω να πω, σ’ ευχαριστώ Λεονάρντο, όπου κι αν βρίσκεσαι!». Πηγή

Πριν από πολλά (χμ... σχετικό) έτη, τα Χριστούγεννα του 2002 είχα βρει νομίζω στο flash.gr αλλά δεν παίρνω και όρκο ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στον Batman με την υπογραφή κάποιου Γιάννη Ιωαννίδη. Το είχα σώσει τότε σε word. Σήμερα σκαλίζοντας κάτι παλιά back up το βρήκα μπροστά μου. Κάνω ένα search, δεν το βρίσκω πια online, βρίσκω όμως πως κάποιος Γιάννης Ιωαννίδης είναι διεθυντής σύνταξης στο περιοδικό Batman της Anubis ! Εν πάσει περιπτώσει , εδώ είναι το τρομερό κείμενό του (με προσθήκη εικόνων από γκουγκλάρισμα) : Β Α Τ Μ Α Ν Στις 26 Ιουνίου 1924, σε ένα στενοσόκακο της Γκόθαμ Σίτι, ο κλέφτης Τζο Τσιλ δολοφονεί τον επιχειρηματία Τόμας Γουέην και τη σύζυγό του, Μάρθα, μπροστά στα μάτια του 8χρονου γιου τους, Μπρους. Το τραγικό περιστατικό, που συνέβη λίγη ώρα μετά την οικογενειακή έξοδο σε σινεμά, για να δουν το «Σημάδι του Ζορρό», στιγμάτισε ανεξίτηλα τη ζωή του μικρού. Καθώς τα χρόνια περνούν, η ζωή του Μπρους στοιχειώνει από την ανάγκη του να εκδικηθεί, να τιμωρήσει το έγκλημα, αυτούς που του στέρησαν τους γονείς του. Ο Μπρους Γουέην ζει σαν ένα ορφανό πλουσιόπαιδο, σπουδάζει νομική κι εγκληματολογία, απολαμβάνει τα υλικά αγαθά, αλλά ξέρει πολύ καλά πως, αν δεν εκδικηθεί για τη δολοφονία των γονέων του, δε θα μπορέσει να ζήσει μια κανονική ζωή. Εκμεταλλευόμενος τις οικονομικές δυνατότητες της οικογένειας, εμπνευσμένος ίσως από τον αγαπημένο του Ζορρό, χτίζει τη δική του δεύτερη περσόνα και την κρύβε κι αυτός σε μια σπηλιά -ντυμένος στα μαύρα, με μια μπέρτα ανάλογη με εκείνη του παιδικού του ήρωα, μασκοφόρος, ο Μπρους γίνεται τις νύχτες ο Μπάτμαν, ο Aνθρωπος Νυχτερίδα, ο τιμωρός του εγκλήματος. Την ημέρα, ο Μπάτμαν παύει να υφίσταται. Τη θέση του παίρνει ο Μπρους Γουέην, κύριος μέτοχος της πολυεθνικής «Επιχειρήσεις Γουέην». Κανείς δεν γνωρίζει την πραγματική ταυτότητα του ορκισμένου τιμωρού του εγκλήματος και κανείς δεν πρόκειται να υποψιαστεί τον πετυχημένο επιχειρηματία με το τεράστιο φιλανθρωπικό έργο. Το καμουφλάζ του Μπάτμαν είναι άψογο -όπως ήταν κάποτε το καμουφλάζ του Ζορρό. Οταν πέσει η νύχτα, ο φιλήσυχος Μπρους Ουέιν, φοράει τη στολή του και μετατρέπεται σε σκοτεινό εκδικητή. Ο Μπρους Ουέιν ως Μπάτμαν Εκπαιδευμένος άριστα τόσα σωματικά όσο και πνευματικά, ο Μπάτμαν είναι ανίκητος σε κάθε είδους προσωπική μονομαχία. Γνωρίζει πάρα πολύ καλά τα μυστικά των πολεμικών τεχνών, είναι εξαιρετικός ντετέκτιβ και έχει αλάνθαστο ένστικτο. Μετρ των μεταμφιέσεων και ασύγκριτος στις αποδράσεις, σχεδιάζει κάθε του κίνηση στο μυστικό του αρχηγείο, μια σπηλιά που βρίσκεται κάτω από την έπαυλη Γουέιν, την Batcave. Απαραίτητο αξεσουάρ στην εκστρατεία του εναντίον του εγκλήματος είναι η ζώνη του. Εφοδιασμένη με λέιζερς, σχοινιά, κάψουλες αερίων αλλά και το "αγαπημένο" όπλο του Μπάτμαν, το Batarang. Πρόκειται για ένα μοναδικό μπούμερανγκ που γαντζώνει σχεδόν παντού και του επιτρέπει να μετακινείται από οροφή σε οροφή ενώ παράλληλα χρησιμοποιείται και για να ακινητοποιηθεί κάποιος εχθρός. Βασικό μέσο μεταφοράς του είναι ένα ειδικά σχεδιασμένο αυτοκίνητο, το Batmobile. Διαθέτει τουρμπίνες, τις οποίες ενεργοποιεί για να διαφύγει ή να καταδιώξει κάποιον και απίστευτων δυνατοτήτων οπλικά συστήματα. Με αυτό τον εξοπλισμό, την άριστη σωματική του κατάσταση και τους φίλους του πάντα στο πλευρό του, ο Σκοτεινός Ιππότης έσωσε από μεγάλους και συχνούς κινδύνους τη Gotham City. Οι εχθροί της πόλης -κι άρα εχθροί του Μπάτμαν- καταλήγουν πάντα στα χέρια του νόμου και, όταν καταδικαστούν, στο ειδικό άσυλο για υπερ-κακοποιούς, το Aσυλο Αρκαμ. Η προσωρινή λύση Ο Μπρους Ουέιν έδρασε ως Μπάτμαν για περίπου 25 χρόνια. Αναγκάστηκε να βγάλει για πάντα την μπλε και γκρι στολή λόγω προβλημάτων που αντιμετώπισε με την καρδιά του. Σταδιακά, αποχώρησε και από την εταιρία του, την «Γουέιν Εντερπράιζις», πουλώντας τις μετοχές στον Ντέρεκ Πάουερς. Αποσύρθηκε στην έπαυλή του και επί μια εικοσαετία παρακολουθούσε ανήμπορος να αντιδράσει την εγκληματικότητα να αυξάνεται δραματικά στο Γκόθαμ Σίτι. Αρχικά, σε μια προσπάθεια να πατάξει το έγκλημα, ο Μπρους Ουέιν προσέλαβε τον Ζαν Πολ Βάλεϊ αναθέτοντάς του τη δουλειά του Μπάτμαν. Εκπαιδευμένος από την ημέρα που γεννήθηκε, μέσω της μεθόδου του υπνωτισμού, ο Βάλει υπήρξε και πριν φορέσει την μπλε και γκρι στολή του Ανθρώπου-Νυχτερίδας, τιμωρός των παρανόμων. Το όνομά του ήταν Αζραελ. Αν και εξαιρετικά αποτελεσματικός πολεμιστής, η σταδιοδρομία του Βάλεϊ ως Μπάτμαν ήταν πολύ σύντομη. Και αυτό διότι ήταν υπεύθυνος για τον θάνατο του κακοποιού Αρνολντ Έτκαρ/Έτσινσον, γνωστού και ως Αμπατουάρ, ο οποίος «τρεφόταν» με συγγενικά του πρόσωπα. Ο ψυχοπαθής δολοφόνος είχε σκοτώσει 26 μέλη της οικογένειάς του προτού τον κυνηγήσει ο Μπάτμαν. Η καταδίωξη έφτασε στο τέλος της όταν ο Αμπατουάρ, προσπαθώντας να διαφύγει, κρεμάστηκε από μια σωλήνα. Ωστόσο, ο Βάλεϊ δεν τον βοήθησε, αφήνοντάς να γλιστρήσει και να πέσει στο κενό. Εξαιτίας αυτής του της κίνησης, ΄΄χρεώθηκε΄΄ προσωπικά τον θάνατο του περιβόητου εγκληματία. Ως εκ τούτου και με δεδομένο ότι ο Μπάτμαν-Γουέην δεν είχε σκοτώσει ποτέ κανέναν στο παρελθόν, ο Βάλεϊ αναγκάστηκε, μετά από εντολή του Μπρους, να βγάλει για πάντα τη στολή του Ανθρώπου-Νυχτερίδα και να επιστρέψει στο ρόλο του Αζραελ. Η διάδοχη κατάσταση Όλα άλλαξαν όταν ο έφηβος Τέρι ΜακΓκίνις ανακάλυψε κατά τύχη την Batcave και παρακάλεσε τον Μπρους Ουέιν να γίνει και πάλι ο Μπάτμαν. Εκείνος εξήγησε ότι δεν ήταν σωματικά ικανός να το πράξει αλλά του αντιπρότεινε να συνεχίσει αυτός το έργο του, περιορίζοντας τον εαυτό του σε συμβουλευτικό ρόλο. Όπως ήταν φυσικό, ο ΜακΓκίνις δέχτηκε περιχαρής. Μέσω υπερσύγχρονων συστημάτων τηλεπικοινωνίας, ο Μπρους Γουέιν βρίσκεται συνεχώς στο πλάι του νέου Μπάτμαν. Παρακολουθώντας κάθε του κίνηση από την Batcave - μέσω μικροκάμερας που είναι τοποθετημένη στο κεφάλι του ΜακΓκίνις - τον συμβουλεύει και τον καθοδηγεί. Ατίθασος, ισχυρογνώμων και επαναστατικός χαρακτήρας, ο Τέρι ΜακΓκίνις διέφερε από τους υπόλοιπους συνομήλικούς του. Ένα βράδυ, ο πατέρας του τον τιμώρησε σε κατ' οίκον περιορισμό. Εκείνος, αντιδραστικός, όπως πάντα, έφυγε από το σπίτι. Στο δρόμο του επιτέθηκε μια συμμορία μοτοσικλετιστών, οι Τζόκερς, και αναγκάστηκε να καταφύγει στην έπαυλη Γουέιν για να σωθεί. Εκεί, ανακάλυψε το μεγάλο μυστικό που έκρυβε για τόσα χρόνια ο Μπρους Γουέιν αλλά τον περίμενε μια ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη. Όταν γύρισε σπίτι, το βρήκε διαλυμένο. Διαρρήκτες εισέβαλαν και δολοφόνησαν τον πατέρα του, ο οποίος προσπάθησε να αντισταθεί. Μετά από αυτό το τραγικό συμβάν, ο ΜακΓκίνις ορκίστηκε να τιμωρήσει όσους ήταν υπεύθυνοι για το θάνατο του πατέρα του -κάτι σας θυμίζει; Ο Ι Φ Ι Λ Ο Ι Τ Ο Υ B A T M A N Ο Αλφρεντ Πένιγουορθ είναι ο μόνος κοινός θνητός που ξέρει τη μυστική ταυτότητα του Μπάτμαν. Είναι επί δεκαετίες ο μπάτλερ των Γουέην, κι αυτός που ανάθρεψε τον νεαρό Μπρους, μετά το θάνατο των γονέων του, δίνοντάς του απαραίτητες συμβουλές και καθοδηγώντας τον καθ’ όλη την εφηβεία του. Αφανής αλλά πολύτιμος, πρώην πράκτορας των Αγγλικών Μυστικών Υπηρεσιών, συμβάλει με την ανεκτίμητη εμπειρία του στον αγώνα του Μπάτμαν κατά της παρανομίας. Ως άριστος μηχανικός, ο Αλφρεντ έχει τη δυνατότητα να χειριστεί με ευκολία τα μηχανήματα της Batcave και να βοηθήσει εξ αποστάσεως τον Μπάτμαν, όποτε οι περιστάσεις το απαιτούν. Ο Ντικ Γκρέισον, υπήρξε μέλος των «Ιπτάμενων Γκρέισονς», μια ομάδας η οποία εκτελούσαν ένα ριψοκίνδυνο ακροβατικό στο τσίρκο Χέιλι. Κατά τη διάρκεια μιας παράστασης, ο εκβιαστής Τόνι Ζούκο, θέλοντας να αποκομίσει οφέλη από τον ιδιοκτήτη του τσίρκου, κόβει το σχοινί και οι γονείς του νεαρού Ντικ Γκρέισον βρίσκουν τραγικό θάνατο. Ανάμεσα σε όσους παρακολουθούσαν το ακροβατικό ήταν και ο Μπρους Γουέην, στον οποίο ζωντάνεψαν οι τραυματικές μνήμες της παιδικής του ηλικίας. Ένιωσε ένα ιδιαίτερο «δέσιμο» με το Νικ και τον πήρε υπό την προστασία του. Του παρείχε πλήρη οικονομική και ηθική υποστήριξη, διδάσκοντάς του τα μυστικά των πολεμικών τεχνών. Σύντομα, ήταν απόλυτα έτοιμος να πολεμήσει στο πλευρό του Μπάτμαν. Έτσι, γεννήθηκε ο Ρόμπιν, πιστός βοηθός και συνεργάτης του μασκοφόρου ήρωα. Αφού αγωνίστηκε μαζί με τον Μπάτμαν εναντίον των παρανόμων για αρκετά χρόνια, ο Ντικ Γκρέισον αποφάσισε να φύγει από το Γκόθαμ Σίτι. Περιπλανήθηκε σχεδόν σε όλο τον κόσμο, διδάχτηκε διάφορες τεχνικές καταπολέμησης του εγκλήματος και έμαθε σε άριστα πολεμικές τέχνες. Στη συνέχεια, επέστρεψε στο Γκόθαμ Σίτι αλλά όχι και στο ρόλο του Ρόμπιν. Προτίμησε, αξιοποιώντας ένα κεφάλαιο που είχε συγκεντρώσει το τσίρκο Χέιλι, να μετακομίσει σε μια παλιά αποθήκη και να «στήσει» εκεί τα δικά του αρχηγεία από όπου θα αντιμετωπίζει τους κακοποιούς. Έτσι γεννήθηκε ο Νάιτουϊνγκ. Τη θέση του Ντικ Γκρέισον ως Ρόμπιν πήρε ο μόλις 13 ετών, Τιμ Ντρέικ. Γιος ενός μικροκακοποιού ονόματι Στίβεν «Σίφτι» Ντρέικ, Τιμ έμεινε μονάχος του όταν ο πατέρας του έκλεψε λεφτά από τον μεγαλοεγκληματία Διπρόσωπο και υποχρεώθηκε να φύγει από το Γκόθαμ Σίτι για να γλιτώσει τη ζωή του. Προσπαθώντας να εντοπίσει τον Στίβεν Ντρέικ, ο Διπρόσωπος κυνηγούσε για αρκετό καιρό τον Τιμ. Τελικώς, όταν κατόρθωσε να τον πιάσει, έμαθε πως ο Στίβεν Ντρέικ δολοφονήθηκε στο Σέντραλ Σίτι από μαφιόζους. Αυτή η είδηση κατέστησε τον Τιμ αχρείαστο στον Διπρόσωπο, ο οποίος διέταξε τους άνδρες του να τον σκοτώσουν. Τον έσωσε ο Μπάτμαν. Αφού τον υιοθέτησε, ο Μπρους Γουέην του έδωσε το ρόλο του Ρόμπιν, τον οποίο εξάλλου ο Τιμ θαύμαζε. Συγκαταλέγεται ανάμεσα στους λίγους αστυνομικούς της Γκόθαμ που χαίρει της απόλυτης εμπιστοσύνης του Μπάτμαν. Ο λόγος για τον Επιθεωρητή Τζέιμς Γκόρντον. Αφοσιωμένος, έντιμος και ικανότατος συνεργάζεται συχνά με τον Ανθρωπο-Νυχτερίδα καταστρώνοντας σχέδια για την καταπολέμηση της εγκληματικότητας. Με το πέρασμα των χρόνων, οι δυο τους ανέπτυξαν μια ξεχωριστή φιλία στηριγμένη στον αλληλοσεβασμό και την αλληλοεκτίμηση. Ένας άλλος εκ των λιγοστών αδιάφθορων αστυνομικών της πόλης είναι ο Χάρβεϊ Μπούλοκ. Αξύριστος, χοντρός και κακοντυμένος, εκ πρώτης όψεως, ο Μπούλοκ δεν μπορεί να χαρακτηριστεί υπόδειγμα αστυνομικού. Παρά τα ελαττώματά του όμως, ο Μπούλοκ έχει αφιερώσει τη ζωή του στην τήρηση της έννομης τάξης. Αρχικά, ήταν αντίθετος στην ιδέα της επιβολής του νόμου από κάποιον εκτός των αστυνομικών οργάνων, όπως ο Μπάτμαν. Καθώς περνούσε ο καιρός, όμως, ο Μπούλοκ συνειδητοποίησε την αξία του μασκοφόρου ήρωα και πλέον τον καλεί όποτε χρειάζεται την βοήθειά του. Συνεργάτης του Μπούλοκ είναι η επίσης εξαιρετική αστυνομικός Ρενέ Μοντόγια. Πρόκειται για μια από τις πιο αξιόπιστες πηγές του Μπάτμαν μέσα από το αστυνομικό τμήμα του Γκόθαμ. (Η Μοντόγια είναι χαρακτήρας που δημιουργήθηκε για τις ανάγκες του Batman Animated Series το 1990 και σιγά σιγά πέρασε στο κόμικ, περισσότερα εδώ κι εδώ ) Ενεργό ρόλο στην καταπολέμηση του εγκλήματος έχει και η κόρη του Επιθεωρητή Γκόρντον, Μπάρμπαρα. Κάθε φορά που ο Μπάτμαν χρειάζεται την βοήθειά της, εκείνη φοράει την στολή της Μπάτγκιρλ και τίθεται στη διάθεσή του. Όταν δεν κυνηγάει κακοποιούς, η Μπάρμπαρα, η οποία έχει περίπου την ίδια ηλικία με τον Ντικ Γκρέισον, σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο Γκόθαμ Στέιτ. σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι - d o n o t p o s t r e p l i e s

Μπάτμαν Χάρτινος ήρωας των κόμικς, που γεννήθηκε από το πενάκι του αμερικανού κομίστα Μπομπ Κέιν και την καθοριστική συμβολή του συγγραφέα και σεναριογράφου Μπιλ Φίνγκερ. Πρωτοεμφανίσθηκε στο τεύχος 27 του περιοδικού Detective Comics, που κυκλοφόρησε την 1η Μαΐου 1939. Το περιοδικό ανήκει στην εκδοτική εταιρεία DC Comics, που μας έχει δώσει και άλλους χάρτινους ήρωες με πιο γνωστό τον Σούπερμαν. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Μπάτμαν είναι η κουκούλα με τα μεγάλα όρθια αυτιά, το σκούρο εφαρμοστό κοστούμι, η μάσκα στο πρόσωπο και η μακριά κάπα, που τον κάνουν να μοιάζει με νυχτερίδα. Πίσω από τον Άνθρωπο - Νυχτερίδα (Batman στα αγγλικά) κρύβεται το άλτερ έγκο του, ο Μπρους Γουέιν, πλούσιος επιχειρηματίας, πλέι-μπόι και φιλάνθρωπος. Ο Γουέιν μεταμφιέζεται σε Μπάτμαν για να προκαλεί τρόμο στους παράνομους και να καταπολεμά το κακό, με αφορμή τη δολοφονία των γονέων του, στην οποία υπήρξε αυτόπτης μάρτυς. Ο Μπάτμαν/Γουέιν ζει και δρα στην Γκόθαμ Σίτυ (παραφθορά των λέξεων God Damned City = Καταραμένη Πόλη), που πολλοί αναγνωρίζουν το μυθικό ισοδύναμο της Νέας Υόρκης. Ο Κέιν και ο Φίνγκερ εμπνεύστηκαν τον ήρωά τους από τις ταινίες Η Μάσκα του Ζορό (1920) και The Bat Whispers (1930), από χάρτινους ήρωες της δεκαετίας του '30, όπως ο Ντοκ Σάβατζ και Η Σκιά, αλλά και από τις περιπέτειες του Σέρλοκ Χολμς. Ο Μπάτμαν στην πορεία του χρόνου υπέστη διάφορες μεταμορφώσεις. Στην αρχή ήταν ένας σκοτεινός ήρωας, που δεν δίσταζε να σκοτώνει για να καταπολεμήσει το κακό. Στη δεκαετία του '60, όταν επανήλθε δυναμικά στο προσκήνιο, λόγω τηλεόρασης, ο χαρακτήρας του αμβλύνθηκε για να γίνει πιο θετικός στα μικρά παιδιά. Γύρω από τον Μπάτμαν ζουν και κινούνται διάφοροι χαρακτήρες, καλοί και κακοί. Στους συνεργάτες του περιλαμβάνονται ο βοηθός του Ρόμπιν, ο μπάτλερ του Άλφρεντ, ο αρχηγός της Αστυνομίας Τζιμ Γκόρντον, άλλοτε εχθρός του, η Μπάτγκερλ, η Μπατγούμαν και άλλοι. Στους κακούς εξέχουσα θέση κατέχουν η Κατγούμαν και ο Τζόκερ. Σε αντίθεση με τους άλλους χάρτινους υπερήρωες, ο Μπάτμαν δεν διακρίνεται για τις υπερφυσικές του δυνάμεις. Χρησιμοποιεί στο έπακρο τη σωματική του ρώμη, αλλά περισσότερο το μυαλό και τις αναλυτικές του ικανότητες, την επιστήμη και την τεχνολογία. Ο Μπάτμαν γνώρισε αμέσως μεγάλη επιτυχία. Έγινε ένας από τους πιο διάσημους και αναγνωρίσιμους ήρωες των κόμικς και αξιοποιήθηκε δεόντως από όλα τα μέσα. Στις 15 Απριλίου 1943 έκανε το ντεμπούτο του στη μεγάλη οθόνη, αλλά έπρεπε να περιμένει έως τα τέλη της δεκαετίας του '80 για να αξιοποιηθεί κινηματογραφικά από τον σπουδαίο αμερικανό σκηνοθέτη Τιμ Μπάρτον. Η ομώνυμη ταινία έκανε πρεμιέρα στις 23 Ιουνίου 1989, με τον Μάικλ Κίτον στο ρόλο του Ανθρώπου - Νυχτερίδα και τον Τζακ Νίκολσον στο ρόλο του Τζόκερ. Ο Μπάρτον επανέφερε τον Μπάτμαν στις σκοτεινές του ρίζες, όπως είχε πράξει τρία χρόνια νωρίτερα ο σημαντικός κομίστας Φρανκ Μίλερ (Daredevil, Sin City, 300) στη σειρά Μπάτμαν: Ο σκοτεινός ιππότης επιστρέφει (εκδόσεις Πάρα Πέντε).

ΚΛΙΚ – Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ BATMAN, ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α.Ε./ΑΡΗΣ ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΣ (1989) Το Νοέμβριο του 1989 το τεύχος νο32 του περιοδικού ΚΛΙΚ*, είχε στο εξώφυλλό του με ευμεγέθεις κόκκινους χαρακτήρες το όνομα ενός χάρτινου ήρωα, του BATMAN και περιείχε ένα αφιέρωμα στον σκοτεινό ιππότη, που περιελάμβανε τα άρθρα: BATMAN ή BATMAD της Σοφίας Κιντή, Ο BATMAN ΚΙ ΕΓΩ της Άντζυ Καρτσάτου και την πρώτη αυθεντική κόμικ ιστορία του BATMAN με τίτλο: Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ BATMAN, που σχεδίασε ο Bob Kane για το τεύχος 27 του περιοδικού «DETECTIVE COMICS», που κυκλοφόρησε το Μάιο του έτους 1939: DETECTIVE COMICS 27 Αρχικά σε δύο σελίδες, ως πρόλογος, δίδεται η εξήγηση των λόγων για τους οποίους ο μικρός Μπρους Γουέην μετατρέπεται σε τιμωρό του εγκλήματος και των κακών της πόλης της Γκόθαμ Σίτυ. Στη συνέχεια παρουσιάζεται σε δεκατρείς σελίδες η ιστορία: ΜΕ ΤΟΝ ΡΟΜΠΙΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΘΑΥΜΑ, που είναι μία αναμέτρηση των δύο ηρώων με αντίπαλο τον Τζόκερ, τον εγκληματία που γελά. Το κόμικ είναι έγχρωμο τυπωμένο στις σελίδες του περιοδικού. ------------------------------------------- Πηγές: ΚΛΙΚ, νο32, ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 1989, σ.166-193 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΑΝΟΣ, ΤΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΚΑΙ Ο ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ, ΧΟΜΠΥ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ, 1980, σ.238,239. vaios/5-4-2009 Ομαδοποίηση Batman