Jump to content

Search the Community

Showing results for tags 'Alias'.

  • Search By Tags

    Type tags separated by commas.
  • Search By Author

Content Type


Forums

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Calendars

  • Εκδηλώσεις

Find results in...

Find results that contain...


Date Created

  • Start

    End


Last Updated

  • Start

    End


Filter by number of...

Joined

  • Start

    End


Group


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


City


Profession


Interests

Found 4 results

  1. Πολλοί γυναικείοι χαρακτήρες υπάρχουν στα κόμικς. Υπερηρωίδες, σεξοβόμβες, φρικιάρικα κοριτσάκια, γλυκανάλατες υπάρξεις κλπ, κλπ. Σπάνια όμως βλέπει κανείς ένα κόμικ με τόσο καλοστημένο γυναικείο χαρακτήρα σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Η Jessica Jones είναι μια γυναίκα με υπερδυνάμεις. Έχει αποφασίσει όμως ότι ούτε το υπερηρωηλίκι της πάει, ούτε τα 80ς κουστούμια. Οπότε μετά από μια σύντομη θητεία στους Avengers ως Jewel, τα παράτησε κι είπε να γίνει ιδιωτική ντετέκτιβ (Alias investigations). Της ταιριάζει περισσότερο. Πίνει, καπνίζει και βρίζει – πολύ. Προσπαθεί να τη βγάλει όπως μπορεί και μπλέκει σε ένα κάρο υποθέσεις, που σπάνια εξελίσσονται νορμάλ. Οι υπερδυνάμεις της, της δημιουργούν συνήθως πολύ περισσότερα προβλήματα, παρά λύσεις. άλλος λόγος που την γουστάρω; είναι κοκκινομάλλα Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα κόμικς που έχω διαβάσει, οι χαρακτήρες είναι φοβερά αληθοφανείς, ενήλικοι, σε όλες τις αποχρώσεις του γκρι, το νουάρ κλίμα αποδίδεται άψογα και από το σενάριο του Bendis και από το ιδιαίτερο σκίτσο του Gaydos. Εξαιρετικά και τα εξώφυλλα που έχει κάνει ο David Mack. Από το κόμικ περνάνε πλήθος υπερηρώων από το σύμπαν της Marvel ( Captain America, Ms Marvel, Daredevil, Spiderman, Human Torch, Ant Man, κ.α) σε πολύ διαφορετικές βερσιόν από όσο τους έχουμε συνηθίσει. Το Alias θεωρείται υπεύθυνο και για τη δημιουργία του inprint Marvel Max, καθώς το περιεχόμενο θεωρήθηκε πολύ ενήλικο για να χωρέσει στη βασική σειρά και χαρακτηρίζεται R-Rated. Η σειρά είναι 28 τεύχη + 1 What if ? και τους χαρακτήρες του κόμικ τους ξανασυναντάμε στην επόμενη σειρά του Bendis, το Pulse. Συστήνεται ανεπιφύλακτα σε όσους αγαπουν τα νουάρ κόμικς, ανεξάρτητα από το αν είναι φανς των υπερηρωικών ή όχι. Αν και έχοντας διαβασει κανείς κάτιτις από Marvel γενικά θα το απολαύσει ακόμα περισσότερο. Θα μπορούσα να γράψω πολύ περισσότερα πράγματα για το συγκεκριμένο κόμικ, αλλά θα σας αφήσω να τα ανακαλύψετε μόνοι σας Επίσης δεν έχει καμία σχέση με την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά (ευτυχως) και μερικές ενδεικτικές σελίδες: Αφιερωμα στον Brian M. Bendis Περισσοτερα απο τον Brian M. Bendis : Ξενογλωσσες Εκδοσεις : POWERS SECRET WAR HOUSE OF M SCARLET FIRE Fortune And Glory Ελληνικες Εκδοσεις : THE ROAD TO CIVIL WAR (Anubis) ULTIMATE SPIDER-MAN(Anubis) ULTIMATE SPIDER-MAN(Modern Times) ULTIMATE X-MEN / ULTIMATE X-MEN & ULTIMATE FANTASTIC FOUR(Anubis,λιγα τευχη) ULTIMATE SIX (Anubis) THE AVENGERS (Anubis)
  2. Η αγαπημένη υπερήρωας μας συστήνεται για πρώτη φορά στις αρχές του 2000, αλλά βγαίνει από την αφάνεια με αφορμή την σειρά του Netflix. Τι σημαίνει αυτό για το παρόν και το μέλλον της στο χαρτί και την μικρή οθόνη. H Jessica Jones είναι ο ορισμός του αντιήρωα. Το τραγικό παρελθόν συγκρούεται με ένα αβέβαιο παρόν και όλα αυτά δημιουργούν ανασφάλεια, που εκδηλώνεται με πολλών ειδών καταχρήσεις και εκτονώσεις. Αν και δοκίμασε το προφίλ του υπερήρωα, δεν άντεχε το lifestyle των Avengers και αναζήτησε μια μοναχική ζωή που θα της προσέφερε παράλληλα ένα πιο χαμηλό προφίλ. Προς το παρόν, χρησιμοποιεί τις δυνάμεις της για να τρέχει με το ιδιωτικό γραφείο ντετέκτιβ που στεγάζεται στο διαμέρισμά της. Η σειρά του Netflix κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να δημιουργήσει αυτό το κλίμα, δοσμένο βέβαια από μια πιο σύγχρονη ματιά. Ο χαρακτήρας του Killgrave ενώθηκε σε ελάχιστα σημεία με τον original villain χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό, εφόσον τον πήρε επάνω του ο David Tennant. Η φίλη της, Trish Walker, αναδείχθηκε σε μια εξίσου δυνατή ηρωίδα, που αναμένεται να αξιοποιηθεί περισσότερο, αποτελώντας κάτι ανάμεσα στην Hellcat και την Captain Marvel. Το σημείο ίσως που ήθελε περισσότερη εμβάθυνση ήταν το ψυχολογικό τραύμα μετά την οκτάμηνη διαμονή της με τον Killgrave, καθώς θίγεται ελαφρώς το ζήτημα του βιασμού και του εξευτελισμού ως σεξουαλικό φετίχ. Στο κόμικ δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην αναπροσαρμογή της στην δύσκολη πραγματικότητα, ειδικά σε αυτή σύμφωνα με τα στάνταρ των υπερηρώων. Αυτό που διαφαίνεται σίγουρα είναι ότι η Jessica Jones οδηγείται σε αποφάσεις με βάση το δικό της αξιακό σύστημα, που καθορίζεται κυρίως από ένα αίσθημα κατωτερότητας. Πιστεύει ότι οι δυνάμεις που της δόθηκαν τυχαία, την κάνουν ανάξια να ανταποκριθεί στο υπερηρωικό κομμάτι, οπότε και επιλέγει να αποσυρθεί αν και ενδόμυχα αναζητά την ζωή στην έπαυλη των Avengers. Στην προσωπική της ζωή, αρκείται με κάτι εφήμερο και μόλις βλέπει ότι δένεται ψυχολογικά, προσπαθεί να μην απογοητεύσει και απομακρύνεται. Η σχέση της με τον Luke Cage παραμένει υποσυνείδητα παρόλο που δεν εκδηλώνεται σε μεγάλο κομμάτι του κόμικ, γιατί επιλέγει να δώσει έμφαση στην δουλειά. Η εργασιομανία και η οριακά ηδονοβλεπτική παρατήρηση της ζωής των υποκειμένων που αποτελούν αντικείμενο της δουλειάς φτάνουν για να γεμίσουν την κατά τ’ άλλα άδεια ζωή της. Ο Luke Cage της προσφέρει συναισθηματική ασφάλεια και πληρότητα, ενώ μικρές παρεκκλίσεις όπως ο Ant–Man λειτουργούν απλά ως επιβεβαίωση της αρχικής της επιλογής, μιας και μοιάζει συνεχώς να τους συγκρίνει. Τελικά η εγκυμοσύνη και η εξομολόγηση των συναισθημάτων της από τον Luke Cage λειτουργούν βολικά ως μια διέξοδος, έτσι ώστε να μπει μια τάξη στην προσωπική της ζωή. Όμως ο Killgrave δεν είναι ευχαριστημένος που έχασε το αντικείμενο της επιθυμίας του, οπότε η ζωή της θα αναταράσσεται από αυτόν. Η Jessica όσο δίνει την εντύπωση ότι είναι χαρακτήρας των άκρων, ζητάει την ησυχία και την τάξη, αλλά πάντα υπάρχει μια ειδική θέση για τον Killgrave, ακόμα και αν είναι πια από μίσος. Το σχέδιο του Michael Gaydos και τα εξώφυλλα του David Mack δένουν από την μια την grunge και neo-noir αισθητική που επικρατούσε στα 2000s με την πιο μυστηριακή απεικόνιση με νερομπογιές που επιλέγει ο δεύτερος. Τα επιμέρους επεισόδια με την Jessica Drew έδωσαν διπλές δόσεις girl power, αλλά η ιστορία με τον Purple Man ή Killgrave στην σειρά -για να ακούγεται πιο επιβλητικό- είναι αυτή που δίνει την τελική κάθαρση(;) στην ηρωίδα. O Brian Michael Bendis σε μια πολύ καλή συγγραφική του στιγμή, δημιούργησε μια ηρωίδα που αποπνέει αντισεξισμό, πολύ πριν τα σκάνδαλα του Hollywood φέρουν ζητήματα κακοποίησης στο προσκήνιο. Η Jessica Jones καθρεφτίζεται στα πρόσωπα χιλιάδων γυναικών που επιλέγουν να στηριχθούν στα πόδια τους και να μην σιωπήσουν πίσω από κλειστές πόρτες και θολωμένα βλέμματα. Πηγή
  3. Γιατί η Jessica Jones είναι η χειραφετημένη ανάσα στη μυθολογία των υπερηρώων Σε μια εποχή που η «βαριά βιομηχανία» του κινηματογράφου φαίνεται να στερεύει από μυθολογίες, ο τεράστιος πλούτος των κόμικς έχει αναδειχθεί ως βασική δεξαμενή για τα βαριά εμπορικά χαρτιά. Από τους Batman του Κρίστοφερ Νόλαν μέχρι την επέλαση της Marvel, το σύμπαν των «σούπερ» εφορμά στις οθόνες παγκοσμίως, δημιουργώντας κοινό που ξεπερνά κατά πολύ τους κομικόφιλους: Ενίοτε μάλιστα, επανιδρύεται ως κινηματογραφικό προϊόν (ας μην ξεχνάμε ότι το Star Wars ακόμα είναι κόμικ της Marvel, ενώ σχεδόν κανείς δεν ήξερε τους Guardians of the Galaxy πριν την ταινία). Θα μπορούσε κάποιος να ανατρέξει σε μια μακρά ιστορία της μεταφοράς των χάρτινων ηρώων στο φιλμ: Από τα (σχεδόν) b-movies του Superman της δεκαετίας του ’70 μέχρι την επιτυχία του Τιμ Μπάρτον να «μπαρτονίσει» τον Batman ως γοτθικό παραμύθι, υπάρχουν δεκάδες διάσπαρτοι τίτλοι από τις αρχές του ’40 ακόμα. Η μεγάλη ωστόσο μετατροπή του είδους σε εμπορική ατμομηχανή χρειάστηκε τους X-Men του Μπράιαν Σίγνκερ και τον Spiderman του Σαμ Ράιμι (2000 και 2001 αντίστοιχα), που έστρωσαν το έδαφος για να έρθει ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ ως Iron Man το 2008. Ούτε μια δεκαετία μετά, το κοινό αδημονεί για ταινίες προγραμματισμένες για το 2020 (!!!) ενώ από τώρα γνωρίζουμε ότι δυο «εμφύλιοι» θα είναι οι πιο εμπορικές ταινίες της χρονιάς: Την άνοιξη ο Batman τα βάζει με τον Superman και ο Captain America τα βάζει με τον Iron Man. Μαζί τους η DC τα βάζει με τη Marvel και η Warner Bros τα βάζει με την Disney. Τίποτα όμως δεν φαίνεται να σώζει αυτήν την υπερηρωϊκή επέλαση από τα πραγματικά όρια και τις αντιφάσεις της βιομηχανίας: Η λαίμαργη εποχικότητα, ο κορεσμός σε τίτλους και ήρωες, το ανέβασμα του τεχνικού/αισθητικού πήχη εις βάρος μιας στιβαρής μυθοπλασίας έχουν ήδη κάνει την εμφάνισή τους. Πιθανότατα αρκεί μια μονάχα εμπορική «πατάτα» για να τινάξει στον αέρα τα μακρόπνοα σχέδια των Marvel Studios και να αυξήσει το ρίσκο των μεγάλων επενδύσεων που ετοιμάζονται. Άλλωστε, μετά τον πρώτο ενθουσιασμό, χρειάζεται μια πιο συνεκτική και ολοκληρωμένη «σχέση»: Οι δεύτεροι Avengers φάνηκαν εν πολλοίς να συνθλίβονται από το βάρος των προσδοκιών τους. Αλλά αυτό μάλλον αφορά στο (κοντινό) μέλλον – στο παρόν, υπάρχουν ακόμα πολλά βέλη στη φαρέτρα των στούντιο . Και ένα βέλος από αυτά, απρόσμενα, καταφέρνει να δώσει μια αναπάντεχη ανάσα. Ο Σπίλμπεργκ άλλωστε πρώτος είπε ότι η τηλεόραση «απειλεί» σήμερα στα ίσια τον κινηματογράφο, κατ’ αρχήν στις δυνατότητες ενός δημιουργού να απλώσει και να αναπτύξει το έργο του χωρίς το εμπορικό όριο του δίωρου. Πολλοί δημιουργοί ήδη το κάνουν (βλ. και Στίβεν Σόντεμπεργκ), πολλοί περισσότεροι θέλουν να το κάνουν άμεσα, και το ίδιο το τηλεοπτικό μέσο επανιδρύεται συνεχώς και η οικιακή ψυχαγωγία της μικρής οθόνης αποκτά και αυτή βαριά χαρτιά, όπως τα Game of Thrones αλλά και πραγματικά κομψοτεχνήματα, όπως όλα τα Breaking Bad και τα True Detective εκεί έξω. Φυσικά, μια νέα μόδα, το λεγόμενο binge-watching (όλα τα επεισόδια μαζί, σαν μια μεγάλη ταινία), αφού έδωσε έναν εμβληματικό ρόλο στον Kevin Spacey, προχώρησε αυτήν την ελευθερία σε νέα εδάφη. Εδάφη που δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεκμετάλλευτα το σύμπαν των υπερηρώων, και κάπως έτσι γεννήθηκε ο πολύ πετυχημένος Daredevil πέρυσι. Ή η Jessica Jones μόλις πριν δεκαπέντε μέρες. Η τελευταία, πιθανότατα να έδωσε φιλί ζωής για δέκα χρόνια ακόμα στους σούπερ ήρωες. Ανεξαρτήτως αν αυτό είναι καλό ή κακό, φάνηκε ότι οι σούπερ ήρωες χρειαζόντουσαν μια σούπερ ηρωίδα για να σώσει την κατάσταση. Σε αντίθεση με πολλούς άλλους ήρωες που κρατούν τις δυνάμεις τους από τον Β’ Παγκόσμιο και πιο πίσω ακόμα, η Jessica Jones είναι ολοκαίνουρια: Η βραβευμένη σειρά κόμικς «Alias aka Jessica Jones» συστήθηκε μόλις το 2001 από την δημιουργική συνεργασία των Μπέντις και Γκάυντος. Ως «παιδί» μιας εποχής με κάπως φθαρμένα και κάπως κουρασμένα οράματα, η Jessica Jones δεν ήρθε ως μια ακόμα ιδεαλίστρια ηρωίδα με σύνδρομο του σωτήρα- Δεν είναι παρά μια βασανισμένη ιδιωτική ντεντέκτιβ, που κουβαλάει τραύματα και αναζητά την εξιλέωση στην κακόφημη γειτονιά Hell’s Kitchen – το λημέρι των λιγότερο φαντεζί υπερηρώων όπως ο Daredevil, ο Luke Cage κ.α.. Το σκοτεινό και νουάρ κόμικ αποτέλεσε το υλικό για την τέταρτη τηλεοπτική σειρά της Marvel, δεύτερη στο Netflix μετά τον Daredevil. Και εκεί, η δημιουργός Μελίσα Ρόζενμπεργκ πήρε το υλικό και κατασκεύασε μια απρόσμενα χειραφετημένη, ελάχιστα υπερηρωϊκή, ευπρόσδεκτα στιλιζαρισμένη νουάρ πραγματεία για την κακοποίηση, τον βιασμό και την εξουσία κάθε μορφής: Στο σώμα και το πνεύμα. Οι υπερδυνάμεις εδώ δεν είναι καθόλου το ζητούμενο. Η Jessica Jones έχει απλώς την δυνατότητα να βαριέται τα κλωτσομπουνίδια (είναι πολύ εύκολα για αυτήν) και να πειραματίζεται με το (άφθονο) υπερηρωικό σεξ με τον άφθαρτο Luke Cage. Ακολουθούν spoilers, οπότε δείτε το πρώτα! Ο κακός Killgrave έχει και αυτός μια σουπερ ιδιότητα: Η θέλησή του γίνεται πραγματικότητα από την στιγμή που την εκφέρει. Είτε αυτό είναι ιός είτε ορμόνες είτε κάτι τελείως ανεξήγητο, δεν έχει καμία σημασία. Ο διασκευασμένος Purple Man των κόμικς από τον David Tennant είναι στην πραγματικότητα ο κάτοχος μιας απόλυτης εξουσίας. Είναι το μεγάλο αφεντικό που μπορεί να σε διατάξει να δουλέψεις δώδεκα ώρες χαμογελώντας, είναι το κυρίαρχο αρσενικό που μπορεί να επιβάλει την θέλησή του πάνω σου και να σε υποχρεώνει να χαμογελάς κατά την διάρκεια, είναι ο εξουσιαστής που μπορεί να σε οδηγήσει στην αυτοκτονία αν το διατάξει και εσύ να το κάνεις πρόθυμα. Και, εθισμένος σε αυτήν την εξουσία, είναι στα αλήθεια νοσηρός και αποτρόπαιος. Η Jessica Jones είναι ένα ακόμα θύμα του, το αγαπημένο ίσως θύμα του, έχοντας περάσει παραπάνω από ένα χρόνο κάτω από την εξουσία του: Όπως αποκαλύπτει σε μια αντιπαράθεσή τους στη μέση της σειράς, η Jessica Jones δεν ήταν παρά ένα αντικείμενο στις σεξουαλικές και μη ορέξεις του. Βιάζεται, χαμογελά και σκοτώνει κατά βούληση του κυρίαρχου αρσενικού, το οποίο απορεί με την αντίδρασή της: «Αφού σου προσέφερα πεντάστερα ξενοδοχεία, τα καλύτερα φορέματα και τα καλύτερα φαγητά», της λέει ενώ προσπαθεί να την ξανακερδίσει με την «δική της θέληση». Την ίδια στιγμή, στο ίδιο ακριβώς μεθοδολογικό σχήμα, ο Killgrave παίζει πάντα στα όρια των δυνάμεών του και των αδυναμιών των θυμάτων του. Εμπλέκει εθισμένους στην ηρωίνη, μεγαλομανείς και εξουσιολάγνους, ανθρώπους που ίσως να αποδεχόντουσαν την εξουσία του πρόθυμα, και ας μην είχε καμία σουπερ ικανότητα για να το πετύχει. Στην πραγματικότητα μάλιστα, αυτό ακριβώς θέλει: Θέλει την Jessica Jones να παραδώσει ολότελα την κυριαρχία της χωρίς τα μάγια του, θέλει να ασκήσει βιοεξουσία με την πρόθυμη συναίνεση του εξουσιαζόμενου. Και η Jessica Jones θέλει απλά να τον σκοτώσει. Σε αυτό το βασικό στόρι, όσο νουάρ και σκοτεινό και αν είναι (που είναι), δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι παραμένουμε στο σύμπαν της Marvel, οπότε το τέλος είναι προδικασμένο. Αλλά είναι τα θέματα και τα παράλληλα μοτίβα της σειράς που αναπτύσσουν τόσο έξοχα τον προβληματισμό της που την παρακολουθείς ακόμα και με τις (αναμενόμενες) «κοιλιές» και ατέλειές της. Η Jessica Jones (η εκφραστική Κρίστεν Ρίτερ) είναι μια μοναχική, αλκοολική γυναίκα που υποφέρει από μετά-τραυματικό στρες. Όταν διαπιστώνει ότι ο κακός είναι ξανά στο κατόπι της, η πρώτη της επιλογή είναι να κλείσει εισιτήριο για Ινδία. Οι μέρες της ως σουπερηρωίδα έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και εντελώς άδοξα. Οι ενοχές της είναι εξ’ ίσου δυνατές με το τραύμα του βιασμού της. Το πρώτο επεισόδιο, όπου συστήνεται καθισμένη στην τουαλέτα χωρίς χαρτί, δίνει από την αρχή τον τόνο μιας τολμηρής θεματικής που σπανίως βλέπει κανείς στην mainstream τηλεόραση, πόσο μάλλον στον γεμάτο χρώματα και απλότητα κόσμο της marvel. Ο Killgrave έρχεται να την κερδίσει ξανά, καταστρέφοντας βίαια στο διάβα του όλο τον μικρόκοσμό της. Από την στιγμή που γνωρίζει και ερωτεύεται τον Luke Cage (που ετοιμάζει δική του σειρά με τον Μάικ Κόλτερ), η σειρά φαίνεται να οδηγεί σε μια ξαναζεσταμένη και άνοστη σούπα: Στο τέλος τον περιμένεις να σώσει το κορίτσι από το κακό αρσενικό. Αλλά λίγο πριν το τέλος και ο Luke Cage πέφτει θύμα του Killgrave και η εξίσωση γίνεται αφάνταστα δυσκολότερη. Αλλά η Jessica Jones δεν είναι μια απλά μια συμπληρωματική όμορφη ηρωίδα (όπως η Black Widow της Σκάρλετ Γιόχανσον). Παράλληλα, οι συμπληρωματικοί χαρακτήρες δίνουν το αντιπρόταγμα: Ένα από τα θύματα του Killgrave, ντοπάρεται με ένα πειραματικό χάπι που του δίνει την δύναμη για να γίνει ο macho αρσενικός ήρωας που θέλει να «σώσει» την κατάσταση. Σε κάποιο σημείο μαρτυρά στην αδερφική φίλη της Jessica την ουσία της αντίληψής του: Όταν ήταν μικρός, έκαψε το σπίτι της Barbie για να βάλει τους GI Joe του να την σώσουν. Και ξανά, επιχειρεί να λύσει όλα τα προβλήματα που δεν θα υπήρχαν αν δεν υπήρχε ο ίδιος. Από την άλλη, η μεγαλοδικηγόρος της Κάρι Αν Μος (η Trinity του Matrix), θέλγεται από την εξουσία του Killgrave και καταλήγει να τον βοηθά. Δεν είναι καθόλου τυχαίο: Έχει προηγουμένως χωρίσει την γυναίκα της για την ζουμερή γραμματέα της, βάζει την καριέρα της πάνω από το οτιδήποτε, είναι διαβρωμένη από την εξουσία. Όλοι οι ήρωες και κακοί του έργου συνυπάρχουν και παλεύουν στο ίδιο μοτίβο: την εξουσία. Ο Killgrave δεν είναι παρά ένας κακομαθημένος μισογύνης, που έχει στα χέρια του έναν έλεγχο που θα μπορούσε να είναι τα εκατομμύρια του κ. Gray ή η πολιτική ισχύς του Frank Underwood. Ο Σίμπσον παίρνει το κόκκινο χάπι για να υπηρετήσει τον macho απροσδιόριστο θεό του και σκοτώνει αδιακρίτως, όπως ένας στρατιώτης του ISIS ντοπάρεται με το Captagon του για να «επικοινωνήσει» χωρίς σωματικές ή πνευματικές αντιφάσεις με τον δικό του θεό. Η φίλη της Jessica, Trish, αντιμετωπίζει την δική της ιστορία κακοποίησης με το να εκπαιδεύεται σε πολεμικές τέχνες και θέλγεται στιγμιαία από το κόκκινο χάπι αυτό και την αρσενική κυριαρχία που παρέχει. Στην πραγματικότητα, η Jessica πρέπει να πολεμήσει όλα αυτά τα πρότυπα ταυτοχρόνως, και η κάπως πιο δυνατή από το κανονικό μπουνιά της δεν μπορεί να ταρακουνήσει βαθύτερα θεμέλια. Επιπλέον, ο νόμος δεν είναι με το μέρος της: Η εξουσία του Killgrave ξεπερνά τους νόμους και θυματοποεί ακόμα περισσότερο τα θύματα. «Πήγαιναν γυρεύοντας», θα έλεγε κάποιος. Διανθισμένη με μαύρο χιούμορ, ενήλικη και νουάρ αισθητική, «βρώμικη» και στην ουσία αντί-ηρωική, η σειρά Jessica Jones τολμά να εκθέσει μια ουσιαστική και μειοψηφικά προβαλλόμενη θεματική μέσα από ένα δημοφιλές και πλειοψηφικό ψυχαγωγικό μέσο. Κάπως απρόσμενο για την σεναριογράφο των Twilight αλλά σίγουρα θαρραλέο και δυνατό μέσα στις ατέλειες και τα όριά του. Το «μίγμα» διαθέτει στιγμές που θα αγαπήσουν και οι φίλοι των κόμικς, και οι θιασώτες της ψυχαγωγικής δράσης, και αυτοί του gore, ενώ έχει και ανατροπές αλλά και σκηνές ανθολογίας: Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι …selfie που υποχρεώνεται να στέλνει η Jessica Jones στον Killgrave με τη θέλησή της. Φυσικά, σε σημεία είναι άνισο, καθώς παλεύει να απλώσει κάτι που θα μπορούσε να χρειαστεί έξι-εφτά επεισόδια σε δεκατρία, αλλά είναι μια σπάνια στιγμή όπου το «χάρτινο» σύμπαν των υπερ-ηρώων σπάει τα στεγανά του απλοϊκού μανιχαϊσμού και προσεγγίζει με μάχιμο τρόπο την πραγματικότητα έξω από την οθόνη. Όψεις αυτού του φαινομένου θα μπορούσε κάποιος να βρει ακόμα και στον καινούριο James Bond (για την βαθιά διασύνδεση της τρομοκρατίας με τον έλεγχο πληροφορίας και ασφάλειας) την ώρα που η τηλεόραση ολοένα και κατοχυρώνει την θέση ενός μαζικού μέσου για ψυχαγωγία αλλά και κατασκευή μύθων. Σε τελική ανάλυση, η Jessica Jones είναι η υπερηρωίδα που δεν ξέραμε ότι χρειαζόμασταν. Γιατί όπως και να το κάνουμε, ο Batman (και ο Τόνυ Σταρκ) παραμένει ένας φανατικός συντηρητικός και βαριεστημένος αστός, ο Captain America σύμβολο μιας ψευδεπίγραφης ελευθερίας, ο Hulk μια εντυπωσιακή αλλά στην ουσία τεχνοφοβική τερατογένεση και ο Superman ως η απόλυτα βαρετή ενσάρκωση της παντοδυναμίας και του «καλού». Απέναντι στα προκάτ τραύματα και κίνητρα (μπαμπάδες, μαμάδες, θείοι, πρώην) των ηρώων, η Jessica Jones είναι το κορίτσι της διπλανής πόρτας που έχει πέσει θύμα βιασμού και παλεύει να ανακάμψει. Απλά έχει λίγο παραπάνω δύναμη και μπορεί να σου σπάσει μερικά κόκαλα. Δεν είναι κακό αυτό, καλά θα σου κάνει. Πηγή Για τη σειρά, μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Για το κόμικ των Bendis και Gaydos εδώ.
  4. Όταν τα παιδιά ζωγραφίζουν κάτι, αυτό το κάτι παίρνει ζωή, και ζει από τα όνειρα και τις σκέψεις τους. Κι όταν παύουν να το σκέφτονται, τότε εξορίζεται σε ένα κόσμο στον οποίο ζουν όλα τα δημιουργήματα της φαντασίας των παιδιών. Αυτή είναι και η περίπτωση του Superhero G, ο οποίος από εκεί που ζει την απόλυτη περιπέτεια με τον εμπνευστή του, τον μικρό Τάνερ, βρίσκεται εγκλωβισμένος στο προαναφερθέν μέρος, και οδηγείται σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση, στην οποία πρέπει να επιλέξει ανάμεσα σε μια ομάδα υπερηρώων οι οποίοι πολεμούν το κακό, και σε μια κακή βασίλισσα, η οποία έχει τη δύναμη να τον βοηθήσει με το θέμα του πρώην φίλου και δημιουργού του... ΣΚΙΤΣΟ/ΤΕΧΝΗ Η τέχνη του Imaginaries είναι προσωπική υπόθεση του πατριωτακίου Νίκου Κούτση, "one of Greece’s premier illustrators" όπως λέει και η εταιρία του, και πραγματικά, με έκανε εθνικά υπερήφανο! Ο Κούτσης αποδεικνύεται ικανότατος τόσο στις απεικονίσεις των ηρώων, όσο και στις πολύπλοκες σκηνές μάχης και πανικού, όπως αυτές που ανάρτησα παραπάνω. Το coloring τον βοηθάει ιδιαίτερα να αναδείξει το παιδικό και συνάμα adult ύφος του κόμικ, και σε γενικές γραμμές κάνει δουλειά η οποία έχει να πει πολλά. Περιμένω από τώρα να διαβάσω περισσότερα πράγματα από τον Κούτση. Έχει δώσει ήδη εξαιρετικά δείγματα γραφής (τσεκάρετε άνωθι link για του λόγου το αληθές) και το Imaginaries είναι ακόμα ένα ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ δείγμα δουλειάς. Btw, πόσο μα πόσο γουστάρω που βλέπω όλο και περισσότερους "δικούς μας" να κυκλοφορούν δουλειά τους στο Αμέρικα;;; ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΚΔΟΣΗΣ Το site της εταιρίας μας ενημερώνει ότι το κομικάκι θα ολοκληρωθεί σε 4 τευχάκια, εκ των οποίων μέχρι τώρα μόνο 2 έχουν δει το φως της αγοράς. Το επίφοβο είναι ότι το πρώτο κυκλοφόρησε Δεκέμβρη 08, και το δεύτερο τον αμέσως επόμενο μήνα. Το 3ο πόσο καιρό θα αγνοείται ακόμα; Επληροφορήθην από ένα εκ των κομιξάδων μου ότι είναι λογικό να αργήσει το επόμενο (ελέω μεγέθους και δυνατοτήτων εταιρίας), και ότι το δεύτερο δεν έχει πολύ καιρό που έσκασε Ελλάδα (προσωπικά, το τσίμπησα μαζί με το πρώτο 2 μερούλες πριν ). Το μόνο που έχουμε να κάνουμε τώρα, είναι να σταυρώσουμε δάχτυλα και να περιμένουμε. O Νικος Κουτσης εχει συμμετασχει ή δημιουργησει τα : ΜΕΤΑΞΥ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ "9" ΜΌV. ΕΝ ΑΙΘΡΙΑ 5 - COMICS & ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ Η ΚΟΠΙΑ / MR UNIVERSE Περισσοτερα κομικς του Mike Miller : Dragonlance : The Legend Of Huma Deal With The Devil
×
×
  • Create New...

Important Information

By using this site, you agree to our Terms of Use.