Αναζήτηση στην Κοινότητα

Στη χρυσή εποχή των κινουμένων σχεδίων που μεγαλώσαμε Σε μια ευχάριστη και αναπάντεχη για τα δεδομένα της εποχή εξέλιξη μαθαίνουμε ότι η Disney σκοπεύει να κάνει μια στροφή προς την "Χρυσή Εποχή" της, τότε που οι ταινίες της ήταν ζωγραφισμένες στο χέρι με κλασικό 2D σκίτσο. Είναι εκείνη η εποχή που χάρισε ανεπανάληπτες και κλασικές ταινίες όπως τη "Χιονάτη και τους 7 Νάνους", τον "Πινόκιο", το "Fantasia", τη "Μικρή Γοργόνα", τον "Ηρακλή", τον "Βασιλιά των Λιονταριών", τις "Αριστόγατες", την "Ποκαχόντας" και τον "Αλλαντίν". Με την άνοδο του 3D animation και την απόκτηση της Pixar, η Walt Disney Animation προσανατολίστηκε στη νέα της εποχή, αυτή που μέχρι και σήμερα γνωρίζουμε. Δια στόματος του βετεράνου animator της Walt Disney Animation, Eric Goldberg, μαθαίνουμε πως η Disney θα επιστρέψει στο 2D animation με το οποίο έχτισε άλλωστε τη φήμη της. Μιλώντας στο IndieWire δήλωσε: "Εδώ και καιρό κάνω μια καμπάνια για να εκπαιδεύσω κόσμο στο χειροποίητο animation και όσο οι CG ταινίες γίνονται όλο και πιο δημοφιλείς, η ιδέα γίνονται όλο και λιγότερο σημαντική για το στούντιο. Τώρα όμως υπάρχει μια ατμόσφαιρα και μια ομάδα ατόμων που αναγνωρίζουν ότι αυτό είναι μέρος της κληρονομιάς της και είναι κάτι το φανταστικό. Ευτυχώς έχουμε κόσμο που μπορεί να κάνει και τα δύο, αλλά το να δεσμευτώ στο να εκπαιδεύσω μια νέα γενιά animators είναι ένα πανέμορφο πράγμα και κάτι απόλυτα σωστό από πλευράς μας." Ανάμεσα στα σχέδια της Disney που μπόρεσε να αναφέρει ο Goldberg περιλαμβάνονται ταινίες και σειρές με χειροποίητο σκίτσο αλλά και "υβρίδια", ενώ πρόσφατα πειραματίστηκε με τον παλιό της εαυτό στη πειραματική σειρά ταινιών μικρού μήκους "Short Circuit" του Disney Plus. Πολύ ευχάριστα νέα για όσους νοσταλγούν εκείνη την εποχή του 2D χειροποίητου κινουμένου σχεδίου, που μεγάλωσε κυριολεκτικά γενιές παιδιών. ΠΗΓΗ

Σύνοψη από την εκδοτική: Το κόμικς-στριπ για το οποίο γράφτηκαν διθυραμβικά σχόλια όπως: “Πόσα σας δίνει ο Κουραδέλκυθρος για να τον ανεβάζετε” και “Γιατί μισείς τόσο την Ελλαδίτσα μας;” τώρα μπορεί να γίνει δικό σου! Όλα τα στριπ που αγάπησες στο διαδίκτυο δωρεάν το 2020 μπορείς τώρα να τα απολαύσεις αλλά επί πληρωμή! Κι όχι μόνο αυτό: Το τεύχος που κρατάς στα χέρια σου περιλαμβάνει και 2 αποκλειστικά στριπ που δεν έχει ξαναδεί ανθρώπινο μάτι (και για πολύ καλό λόγο) Σχολιασμός έκδοσης: Η λατρεία μου για τα Κουραφέλκυθρα πάει αρκετά πίσω στο χρόνο, οπότε ελλείψει τρίτου Omnibus, είπα να πάρω τη συγκεκριμένη εκδοσούλα. Είναι το κλασικό άλμπουμ που κυκλοφορεί η Jemma τα χρόνια προ κορονοϊού σε Comicdom ή Athenscon, ωστόσο το 2020 δεν είχαμε καινούρια κυκλοφορία και το 2021 είχαμε τη δεύτερη έκδοση του Omnibus II. Επιστροφή στα τευχάκια λοιπόν με τα στριπς του 2020 σε μια απολαυστική συλλογή. Τώρα για τα Κουραφέλκυθρα τι περισσότερο να πω; Το χιούμορ του Αντώνη Βαβαγιάννη είναι γνωστό, το σκίτσο του επίσης και ο συνδυασμός όπως πάντα εξαιρετικός. Αρκετά απελευθερωμένος από τις σταθερές σειρές, επεκτείνοντας το σύμπαν με νέους χαρακτήρες, νέους ήρωες, αλλά και τους κλασικούς παλιούς, το αλμπουμάκι θα κρατήσει πολύ καλή παρέα σε όλους τους φαν των Κουραφέλκυθρων. Καλό διάβασμα σε όλους Τα προηγούμενα Κουραφέλκυθρα που έχουν κυκλοφορήσει: Κουραφέλκυθρα (2008) Κουραφέλκυθρα Omnibus (2014) Κουραφέλκυθρα Light (2015) Κουραφέλκυθρα: Διπλής Όψης (2016) Κουραφέλκυθρα: Εμένα Μου Φαίνονται Συμπαθέστατα (2017) Κουραφέλκυθρα: Παίχτε Πανκ (2018) Κουραφέλκυθρα: Καλή Ιδέα Αφεντικό! (2019)

Ο Nick Rennison σε ένα απροσδόκητα επίκαιρο βιβλίο εξιστορεί γιατί το έτος 1922 σημάδεψε την παγκόσμια ιστορία. Η ιστορία της Laugh-O-gram και το ξεκίνημα ενός νεαρού που θα όριζε για πάντα, την ιστορία των καρτούν. Το βιβλίο του Nick Rennison, "1922 - Η χρονιά που άλλαξε τον κόσμο", ζωντανεύει ξανά το έτος - ορόσημο του '22 εστιάζοντας στην ιδιαίτερη σημασία του. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατέρρευσε έπειτα από έξι αιώνες. H Βρετανική Αυτοκρατορία άρχισε να κλυδωνίζεται. Η Σοβιετική Ένωση ιδρύθηκε την ώρα που η Ιταλία του Μουσολίνι γινόταν το πρώτο φασιστικό κράτος. Η Ελλάδα βυθίστηκε στο πένθος με τη Μικρασιατική Καταστροφή. Ο τάφος του Τουταγχαμών ήρθε στο φως, η χρήση της ινσουλίνης προκάλεσε επανάσταση. Στις 320 σελίδες της έκδοσης, θα περιδιαβείτε μήνα - μήνα στα πιο σημαντικά γεγονότα που σημάδεψαν την εποχή τους, αλλά και τις εξελίξεις που καθόρισαν τη παγκόσμια πραγματικότητα μέσα στις δεκαετίες που ακολούθησαν. Στα πρώτα χρόνια του animation, το στούντιο ήταν το σπίτι πολλών από τους πρωτοπόρους του animation, που έφερε εκεί ο Walt Disney, μεταξύ αυτών ήταν και ο Αμπ Άιγουερκς (Ub Iwerks). Η εταιρεία είχε οικονομικά προβλήματα και μέχρι το τέλος του 1922, ο Disney ζούσε στο γραφείο του. Διαβάστε παρακάτω το αποκλειστικό απόσπασμα από το "1922 - Η χρονιά που άλλαξε τον κόσμο": Μάιος Οι ταινίες της Laugh-O-gram Στις 23 Μαΐου έλαβε χώρα στο Κάνσας Σίτι του Μιζούρι ένα σημαντικό γεγονός στην ιστορία του αμερικανικού κινηματογράφου, που εν πολλοίς πέρασε απαρατήρητο από τον πολύ κόσμο. Ένας νεαρός σχεδιαστής κινουμένων σχεδίων ίδρυσε την πρώτη του εταιρεία παραγωγής, την οποία ονόμασε Laugh-O-gram Films. Δεν είχε άμεση οικονομική επιτυχία και ο είκοσι ενός ετών επικεφαλής της έκλεισε τη χρονιά ζώντας στο γραφείο της Laugh-O-gram, επειδή δεν μπορούσε να αντέξει οικονομικά μια πιο πολυτελή δια­μονή. Ωστόσο, είχε δημιουργήσει μια σειρά από μικρού μήκους ασπρόμαυρες ταινίες βασισμένες σε γνωστά παραμύθια, ξεκινώντας με την Κοκκινοσκουφίτσα. Το όνομα του σχεδιαστή ήταν ­Γουόλτ Ντίσνεϊ. Ο Ντίσνεϊ, αν και είχε γεννηθεί στο Σικάγο, έζησε στο Κάνσας Σίτι όταν ήταν μικρός και επέστρεψε στη γενέτειρά του μόλις το 1917, όταν παρακολούθησε μαθήματα στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Σικάγο. Έπειτα από ένα διάστημα στη Γαλλία, όπου εργάστηκε ως οδηγός ασθενοφόρου για τον Ερυθρό Σταυρό, επέστρεψε στο Κάνσας Σίτι, με σκοπό να κάνει καριέρα ως σκιτσογράφος. Ενώ εργαζόταν στο καλλιτεχνικό στούντιο των Πέσμεν και Ρούμπιν, έγινε φίλος με έναν άλλο νεαρό καλλιτέχνη, τον Αμπ Άιγουερκς, και οι δυο τους δημιούργησαν το δικό τους στούντιο το 1920. Αυτό δεν απέφερε κέρδη και ο Ντίσνεϊ και ο Άιγουερκς αναγκάστηκαν να ενταχθούν στην «Εταιρεία Κινηματογραφικών Διαφημίσεων του Κάνσας Σίτι», όπου και οι δύο γοητεύτηκαν από τις δυνατότητες της νεοσύστατης τέχνης των κινηματογραφικών ταινιών κινουμένων σχεδίων. Το 1921 ο Ντίσνεϊ προσέγγισε τον κινηματογράφο «Νιούμαν» στο Κάνσας Σίτι παρουσιάζοντας ένα δείγμα ταινίας κινουμένων σχεδίων. Στον διευθυντή του κινηματογράφου άρεσε αυτό που είδε και ανέθεσε στον νεαρό σχεδιαστή να φτιάξει μια σειρά ταινιών κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους, που θα ονομάζονταν Newman’s Laugh-O-grams. Τον επόμενο χρόνο, ο Ντίσνεϊ χρησιμοποίησε τα λίγα χρήματα που είχαν απομείνει από την εταιρεία την οποία είχε δημιουργήσει με τον Αμπ Άιγουερκς, καθώς και επιπλέον 15.000 δολάρια από άλλους επενδυτές, για να δημιουργήσει τη Laugh-O-gram Films. Ο Άιγουερκς και άλλοι, όπως ο Χιου Χάρμαν και ο Φριτς Φρίλενγκ, οι οποίοι έκαναν λαμπρές καριέρες στον χώρο των αμερικανικών κινουμένων σχεδίων, συνεργάστηκαν μαζί του για τη δημιουργία δώδεκα ταινιών κινουμένων σχεδίων βασισμένων σε παραμύθια. Εκτός από την Κοκκινοσκουφίτσα, άλλα έργα που σώζονται είναι ο Παπουτσωμένος Γάτος, η Σταχτοπούτα και Οι τέσσερις μουσικοί της Βρέμης. Δυστυχώς, το συμβόλαιο που είχε υπογράψει ο Ντίσνεϊ με τον διευθυντή του «Νιούμαν» ωφέλησε πολύ περισσότερο τον κινηματογράφο γενικά και όχι τη Laugh-O-gram. Μέχρι το καλοκαίρι του 1923 η εταιρεία αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Ο Ντίσνεϊ, έχοντας μαζί του τις μπομπίνες της τελευταίας ταινίας που γυρίστηκε στο στούντιο (ένας συνδυασμός αληθινών ηθοποιών και κινουμένων σχεδίων με τίτλο Η Χώρα των Θαυμάτων της Αλίκης), κατευθύνθηκε στο Χόλιγουντ για να δοκιμάσει εκεί την τύχη του. Στα μεταγενέστερα χρόνια, ο Ντίσνεϊ έλεγε μια ιστορία, ότι την έμπνευση για τον Μίκι Μάους τού την είχε δώσει ένα ποντίκι που τον επισκεπτόταν στο στούντιο της Laugh-O-gram. Το είχε βάλει σε ένα κλουβί πάνω στο γραφείο του και το είχε συμπαθήσει ιδιαίτερα. «Χτυπώντας το στη μύτη με το μολύβι μου, το εκπαίδευσα να τρέχει μέσα σε έναν μαύρο κύκλο που ζωγράφισα στο σχεδιαστήριό μου. Όταν έφυγα από το Κάνσας Σίτι… δεν ήθελα να το αφήσω πίσω. Έτσι, το μετέφερα προσεκτικά σε μια αυλή, αφού βεβαιώθηκα ότι η γειτονιά εκεί ήταν ωραία, και ο ήμερος μικρούλης έτρεξε σε ασφαλές μέρος». Πέντε χρόνια αργότερα, οι αναμνήσεις από το ποντίκι που είχε για κατοικίδιο στο Κάνσας Σίτι ήταν το μυστικό πίσω από τη δημιουργία του πιο εμβληματικού χαρακτήρα στην ιστορία των κινουμένων σχεδίων. Ανεξάρτητα από το αν η ιστορία του Ντίσνεϊ είναι αληθινή – και φαίνεται πιο πολύ ψεύτικη παρά απόλυτα ακριβής–, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι ταινίες της Laugh-O-gram ήταν σημαντικές για την πορεία της δικής του καριέρας. Χωρίς αυτές, πιθανότατα δεν θα υπήρχαν τα Στούντιο Γουόλτ Ντίσνεϊ και η αμερικανική κινηματογραφική βιομηχανία θα ήταν πολύ διαφορετική. ΠΗΓΗ

Ο Στάθης και το καναρίνι του, ο Αγαθοκλής, επιστρέφουν στα έντυπα κόμικς με νέα σπαρταριστά γκαγκ, που αφορούν την περίοδο της καραντίνας, την χαλάρωση των μέτρων, αλλά και μερικά άλλα κακώς κείμενα που ταλαιπώρησαν και ταλαιπωρούν την χώρα μας τους τελευταίους μήνες. Το δεύτερο τεύχος των "Εγκλείστων" εστιάζεται περισσότερο στο ζήτημα της πανδημίας του κορονοϊού κι εννοείται ότι ο βασικός πρωταγωνιστής είναι ο Αγαθοκλής, ένα μνησίκακο καναρίνι, που ενώ βλέπει όλον τον κόσμο να σπάει τα δεσμά του και να βγαίνει και πάλι στον έξω κόσμο, αυτός είναι ακόμα μέσα σε ένα κλουβί, ευχόμενος κάθε ημέρα να αφανιστεί η ανθρωπότητα, που φέρεται έτσι στην συνομοταξία του κι όχι μόνο! Η τσαντίλα του, μάλιστα, γίνεται μεγαλύτερη, όταν συνειδητοποιεί ότι ο Στάθης απολαμβάνει μερικές στιγμές ευτυχίας, καθώς στην ζωή του έχει εισβάλει η Έλλη, μία αδιόριστη υγειονομικός, με την οποία έχουν συνάψει σχέση. Η νέα του αντίζηλος, λοιπόν, μονοπωλεί το ενδιαφέρον του "ιδιοκτήτη" του κι αυτό είναι κάτι που τον εξοργίζει ακόμα περισσότερο, πάντα προς τέρψη των αναγνωστών. Ο Περικλής Κουλιφέτης έχει από καιρό δείξει απτά δείγματα του ταλέντου του στην σάτιρα και την κοινωνική γελοιογραφία κι έτσι το συγκεκριμένο πόνημα δεν αποτελεί εξαίρεση. Το χιούμορ του είναι εύστοχο, ακόμα κι όταν έχει να διαχειριστεί σοβαρές καταστάσεις της κοινωνικής ζωής, δεν προσβάλει, ενώ ταυτόχρονα ξέρει να "χτυπάει" τις ευαίσθητες χορδές μας. Η πλειοψηφία, σχεδόν, των γκαγκ που παραθέτει με κάλυψαν, με διασκέδασαν και με προβλημάτισαν. Όπως θα πρέπει να κάνει μία σωστή γελοιογραφία, λοιπόν. Τον εικαστικό τομέα εξακολουθώ να τον χαρακτηρίζω επιμελώς ατημέλητο, αλλά παραδέχομαι ότι είναι κι αυτός ένα μέσο για να μας προσφέρει το χαμόγελο. Οι εκφράσεις και οι γκριμάτσες που παίρνουν, πολλές φορές, οι πρωταγωνιστές, συμβάλλουν στο κωμικό στοιχείο κι ενισχύουν την σεναριακή σάτιρα. Η έκδοση, με εξαίρεση μία ελαφριά απόκλιση στις διαστάσεις, σε σχέση με το πρώτο μέρος, δεν διαφοροποιείται σχεδόν στο ακέραιο. Είναι μικρή το δέμας, έχει καλό χαρτί κι εκτύπωση, αλλά η αλήθεια είναι ότι (κι εδώ) το εξώφυλλο λυγίζει αμέσως μόλις το τεύχος βγει από την ζελατίνα του, ενώ το πρόβλημα μεγαλώνει μετά την πρώτη ανάγνωση. Δεν είναι κάτι το τρομερό, αλλά για κάποιους ψυχαναγκαστικούς σαν την ταπεινότητά μου, αξίζει ν' αναφερθεί! Η επονομαζόμενη "καρφίτσα" έχει χρησιμοποιηθεί για το δέσιμο του τεύχους, ενώ από συνοδευτικό υλικό έχουμε μία μικρή εισαγωγή επιμελημένη από τον δικό μας @ PhantomDuck , με τίτλο "Η επέλαση των Εσώκλειστων". Στο εσωτερικό μέρος του οπισθόφυλλου, επίσης, θα βρούμε το κλασικό βιογραφικό σημείωμα του δημιουργού. Καλή σας ανάγνωση! Η σελίδα του Περικλή Κουλιφέτη στο Facebook Η παρουσίαση του πρώτου τεύχους

Το «Miniature Calendar» συνεχίζεται καθημερινά, και τα έργα συχνά αντιστοιχούν σε τρέχουσες εκδηλώσεις Η επίσκεψη στον λογαριασμό στο Instagram του Tatsuya Tanaka δείχνει ότι ο Ιάπωνας καλλιτέχνης εξακολουθεί να καταγράφει καθημερινά συμβάντα σε έναν ευφυώς σχεδιασμένο κόσμο σε μινιατούρα. Την τελευταία δεκαετία, ο Tanaka οραματίζεται εκ νέου καθημερινά αντικείμενα, όπως ξύστρες μολυβιών, σφουγγάρια για μπάνιο και παντόφλες, ως μικροσκοπικά σκηνικά για τους χαρακτήρες του· για παράδειγμα, παγοδρόμους να κάνουν φιγούρες πάνω σε μια λευκή χειρουργική μάσκα. Το «Miniature Calendar» συνεχίζεται καθημερινά, και τα έργα συχνά αντιστοιχούν σε τρέχουσες εκδηλώσεις όπως τα πρόσφατα σενάρια του Ιάπωνα καλλιτέχνη που αναφέρονται στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. «Το θέμα της καλλιτεχνικής δραστηριότητάς μου είναι το «mitate» …να αντικαθιστώ κάτι που είναι γύρω μας με κάτι παρόμοιο ή με κάτι που του μοιάζει. Είναι σημαντικό να χρησιμοποιώ κάτι που όλοι γνωρίζουν ως μοτίβο για τη δουλειά μου» διευκρινίζει. Στην ιαπωνική γλώσσα, «mitate» σημαίνει η αντίληψη ενός αντικειμένου με μη συνήθη τρόπο, να κοιτάς ένα αντικείμενο σαν να είναι κάτι άλλο για να ανανεώσεις το νόημά του και το πώς το βιώνεις. Το «mitate» είναι αναπόδραστο μέρος της ιαπωνικής κουλτούρας και ακρογωνιαίος λίθος της τέχνης ikebana (διάταξης λουλουδιών σύμφωνα με αυστηρούς κανόνες). ΠΗΓΗ

Οι εκδηλώσεις του 16ο Comicdom CON Athens θα φιλοξενηθούν στην Ελληνοαμερικανική Ένωση και στην Πλατεία Κλαυθμώνος Το μακροβιότερο διεθνές Φεστιβάλ Kόμικς της Αθήνας, το Comicdom CON Athens, επιστρέφει για την 16η χρονιά με δύο διεθνείς εκθέσεις, σημαντικούς προσκεκλημένους κι ένα μεγάλο αφιέρωμα στην θρυλική Wonder Woman. Η διοργάνωση θα πραγματοποιηθεί από τις 15 έως τις 17 Απριλίου, σε δύο διαφορετικούς χώρους, στην Ελληνοαμερικανική Ένωση και την Πλατεία Κλαυθμώνος. Στην Ελληνοαμερικανική Ένωση (Μασσαλίας 22, Αθήνα) θα φιλοξενηθούν οι διεθνείς και ελληνικές εκθέσεις του Φεστιβάλ, ενώ παράλληλα θα πραγματοποιηθούν panels, workshops, προβολές και events, πάντα με την πληρότητα που ορίζουν οι ισχύοντες υγειονομικοί κανόνες. Στην Πλατεία Κλαυθμώνος (είσοδος από Σταδίου) καταστήματα comics, εκδοτικές και περισσότεροι από 100 δημιουργοί κόμικς, θα βρεθούν μαζί με το κοινό στην ασφάλεια του υπαίθριου χώρου, με merchandise και φυσικά, πολυαναμενόμενες νέες (αλλά και παλαιότερες εκδόσεις). Μεταξύ των διεθνών προσκεκλημένων της φετινής διοργάνωσης είναι ο Κροάτης Esad Ribić σχεδιαστής σε τίτλους κυρίως της Marvel Comics, όπως LOKI, SILVER SURFER: REQUIEM, στο εμβληματικό event, SECRET WARS και τη σειρά ETERNALS. Η έναρξη του Comicdom CON Athens 2022, θα γίνει το βράδυ της Πέμπτης, 14 Απριλίου στο Θέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης, με την Τελετή Απονομής των Ελληνικών Βραβείων Κόμικς. Η κεντρική διεθνής έκθεση «Ο Θρύλος της Wonder Woman», γιορτάζει τα 80 χρόνια της εμβληματικής αμαζόνας της DC Comics και πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Cartoon Art Museum του Σαν Φρανσίσκο. Η Wonder Woman είναι αναμφισβήτητα η πιο αναγνωρίσιμη υπερηρωίδα, με το αποτύπωμά της στην ψυχαγωγία να εκτείνεται όχι μόνο σε πολλές γενιές, αλλά και να υπερβαίνει τα γλωσσικά εμπόδια και τις ηλικίες, αποτελώντας πηγή έμπνευσης, χειραφέτησης και ενδυνάμωσης για εκατομμύρια γυναίκες ανά τον κόσμο. Η έκθεση περιλαμβάνει comics, αντικείμενα και πρωτότυπες εικονογραφήσεις πολλών από τους πιο εξέχοντες καλλιτέχνες της Wonder Woman, στην πλούσια 80χρονη ιστορία της. Στη δεύτερη διεθνή έκθεση του Φεστιβάλ «Οι Ιστορίες μας, μας Έφεραν Εδώ» (βασισμένη στην ομότιτλη ανθολογία Our Stories Carried Us Here: A Graphic Novel Anthology) συμμετέχουν έντεκα μετανάστες και πρόσφυγες από το Τσαντ, τη Γουατεμάλα, τη Τζαμάικα, το Καζακστάν, τη Λιθουανία, το Μεξικό, τη Μιανμάρ, το Πακιστάν, τις Φιλιππίνες, το Βιετνάμ και την Υεμένη που ζουν σήμερα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μέσα από δέκα ιστορίες, αναδεικνύουν περίπλοκα και προκλητικά ζητήματα φυλής, θρησκείας, τάξης, εκπαιδευτικής ανισότητας, συστηματικής εκτόπισης και διακρίσεων, ψυχικής υγείας, αναπηρίας, ακτιβισμού και πολλά άλλα, για την ανάκτηση μιας αφήγησης που τόσο συχνά έχει διαμορφωθεί από το μίσος, τον φόβο, και την ξενοφοβία. Τιμώμενος καλλιτέχνης του φετινού Φεστιβάλ ο , ο οποίος επιμελήθηκε το εικαστικό της φετινής διοργάνωσης. Φυσική έκθεση του καλλιτέχνη θα φιλοξενηθεί στο Φεστιβάλ, ενώ παράλληλα μία αναδρομική του θα βρίσκεται διαδικτυακά στο Ψηφιακό Μουσείο Comics - comicsmuseum.gr. Η είσοδος σε όλες τις εκδηλώσεις θα είναι ελεύθερη για το κοινό. ΠΗΓΗ

Περίληψη: Η Παγκόσμια Ημέρα Super Mario γιορτάζεται στις 10 Μαρτίου. Διάβασε το αφιέρωμά μας στον πολυαγαπημένο μας ήρωα, Super Mario! Ο δημοφιλέστερος χαρακτήρας στην ιστορία των videogames γιορτάζει στις 10 Μαρτίου. Η March 10th ή MAR10 χάριν συντομίας έχει αφιερωθεί στον υδραυλικό με το μουστάκι που από το 1981 που πρωτοήρθε στις οθόνες μας μέχρι και σήμερα έχει καταφέρει να πρωταγωνιστήσει στον χώρο του gaming και όχι μόνο. Ποιος όμως είναι ο Mario και πως από ένα παιχνίδι που δεν έφερε καν το όνομα του κατέληξε ο πρωταγωνιστής στην βιομηχανία του gaming; H αρχή έγινε το 1981 με το παιχνίδι Donkey Kong που έκανε την εμφάνιση του στα arcades. O Mario ήταν ο ήρωας σε ένα παιχνίδι που ονομάστηκε από τον κακό της σειράς. Στην αρχή ο Mario ονομάζονταν απλά Jumpman και ήταν επιφορτισμένος με την αποστολή να σώσει το κορίτσι του από τον γορίλα Donkey Kong. α επόμενα χρόνια πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι. Δικό του παιχνίδι, το Mario Bros όπου γνωρίσουμε τον αδερφό του Luigi, νέοι και περισσότεροι εχθροί, πριγκίπισσες και κόσμοι που έπρεπε να σωθούν και μια κονσόλα το Nintendo Entertainment System (NES) που έφερε το gaming μαζικά στα σπίτια μας το 1983. Η πραγματική επανάσταση ήρθε το παιχνίδι Super Mario Bros που εισήγαγε νέες τεχνολογίες όπως το screen scroll. Η αύξηση της διείσδυσης των gaming κονσολών στην οικιακή διασκέδαση έφερε την δεκαετία του ’90 μια πρωτοφανή ανάπτυξη στον χώρο του gaming. Η Nintendo με σημαία της τον Mario και την δυναμική του παιχνιδιού του επένδυσε στην εικόνα του. Ο Mario γίνεται ακόμα και σειρά κινουμένων σχεδίων και η Mario-mania είναι γεγονός. To 1993 κάνει ντεμπούτο η ταινία Super Mario Brothers χωρίς ανάλογη επιτυχία. Συνδέοντας το όνομα της με το όνομα του Mario έκανε την φράση «Να πάρουμε Nintendo να παίζουμε Mario» όλο και πιο συχνή στα χείλη των καταναλωτών. H μουσική που μένει χαραγμένη στη μνήμη και το “it’s a me Mario” γίνονται τα σήματα κατατεθέν της Nintendo. Το μεγάλο βήμα είχε γίνει, η Nintendo βρήκε την μασκότ και τον ήρωα της, ο κόσμος τον αγάπησε και o συμπαθής Mario απέκτησε νέους φίλους (αλλά και εχθρούς). Ακολούθησαν κάθε είδους παιχνίδια από kart μέχρι γκολφ αλλά και οι κλασσικές περιπέτειες που συντροφεύουν gamers εδώ και χρόνια συνεχίζουν να ανανεώνονται και να ενθουσιάζουν! Από το 2000 και μετά η Nintendo δεν επαναπαύεται. Χτίζει τα σύγχρονα gaming αριστουργήματα της γύρω από τον Mario και μας χαρίζει τα Super Mario Galaxy, Super Mario Galaxy 2 και το Mario Odyssey τα οποία απέσπασαν διθυραμβικές κριτικές από όλα τα μέσα όντας το καθένα μια ξεχωριστή gaming εμπειρία. Οι τελευταίες περιπέτειες του Mario έρχονται πλέον στην τελευταίας γενιάς κονσόλα της Nintendo, το Nintendo Switch και η δράση συνεχίζεται και σε αυτή την gaming γενιά. Όμως ακόμα και σήμερα ο Mario δεν είναι μόνο gaming. Ήδη είναι στα σκαριά νέα ταινία κινουμένων σχεδίων Mario με τον πολυβραβευμένο Chris Pratt. Η αναγνωρισιμότητα του Mario όλον αυτό τον καιρό δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο και μεγάλες εταιρίες έσπευσαν να ντύσουν προϊόντα τους με το σύμπαν του. Ο αγαπημένος ήρωας και οι υπόλοιποι χαρακτήρες από τον κόσμο του Mario έγιναν t-shirt, λούτρινα ακόμα και σειρά Lego με δεκάδες σετ που επιτρέπουν στους χρήστες να μεταφέρουν τις περιπέτειες του Mario από την οθόνη στην πραγματικότητα! Σε όλα τα παραπάνω πολύτιμη συνδρομή είχε και ο χαρακτήρας των παιχνιδιών Mario που τα κάνει μοναδικά στο είδος τους. Τυπικό παράδειγμα το Super Mario Bros όπου ο καθένας μπορούσε να πιάσει το χειριστήριο και να μπει στο παιχνίδι ακόμα και χωρίς καμία προηγούμενη εμπειρία στο gaming. Αυτή η λογική που συνεχίστηκε σε όλα τα παιχνίδια του franchise ώθησε ακόμα περισσότερο κόσμο να ασχοληθεί με τον χαρακτήρα, γιγαντώνοντας την αναγνωρισιμότητα του και άνοιξε το gaming σε ακόμα ευρύτερο κοινό. Τα νούμερα ζαλίζουν και δικαιολογούν την ύπαρξη ξεχωριστής μέρας του χρόνου για τον Mario, τον χαρακτήρα που επηρέασε το gaming όσο κανένας: Το μεγαλύτερο όνομα στον χώρο του gaming με πάνω από 770 εκατομμύρια πωλήσεις σε τίτλους που πρωταγωνιστεί Έκτο σε πωλήσεις franchise στον χώρο της διασκέδασης με 55 δις. Δολάρια, πίσω μόνο από Pokemon, Hello Kitty, Mickey Mouse, Winnie the Pooh και Star Wars. O μακροβιότερος χαρακτήρας στο gaming με 41 χρόνια ανελλιπούς παρουσίας. ΠΗΓΗ

Την χρονιά που μας πέρασε έκανε κόμικ, έκανε γελοιογραφικό sketchbook, συνέβαλλε στην δημιουργία ενός “μουσικού” ημερολογίου, καθώς επίσης επιμελήθηκε και μία σειρά από πόστερ (τα οποία δεν τα χωράει το σκάνερ μου για να τα παρουσιάσω ). Ε, ήρθε η ώρα να κάνει κι ένα δικό του ημερολόγιο γραφείου. Ο ταλαντούχος Θεσσαλονικιός δημιουργός Σταύρος Κιουτσιούκης, δημιουργεί, λοιπόν, ένα καλαίσθητο κι άκρως πικάντικο μηνιαίο ημερολόγιο, το οποίο είναι εμπνευσμένο από τις λάγνες ορέξεις δώδεκα νέων κοριτσιών, οι οποίες αναζητούν την ηδονή μακριά από τα αντρικά βλέμματα. Πρόκειται, δηλαδή, για τον απόλυτο φόρο τιμής στην αυτοϊκανοποίηση. Κάθε σελίδα είναι κι ένας μήνας, χωρισμένος σε εβδομάδες, με μία καλαίσθητη κομιξική γραμματοσειρά, ενώ δίπλα του έχει ένα κορίτσι που επιδίδεται σε κάπως πιο… προσωπικές ενέργειες και σκέφτεται άκρως αισθησιακά. Σχεδιαστικά το στυλ του δημιουργού δεν κρύβει εκπλήξεις. Τα κορίτσια είναι έτσι όπως ακριβώς περιμέναμε να είναι. Με γήινα χαρακτηριστικά κι όχι κατηγορίας μοντέλου. Κορίτσια της διπλανής πόρτας. Με αυτόν τον τρόπο αποδίδεται το σωστό ρεαλιστικό στοιχείο. Εν κατακλείδι, μιλάμε για ένα ημερολόγιο που σίγουρα δεν απευθύνεται σε ανήλικα άτομα, οπότε θέλει ιδιαίτερη προσοχή πού θα τοποθετηθεί. Από εκεί και πέρα προτείνεται στους λάτρεις της δουλειάς του δημιουργού, αλλά και σ’ εκείνους ή εκείνες που έχουν kinky διάθεση. Η έκδοση είναι τίμια και υπόσχεται ότι δεν θα πάθει τίποτα όλο τον χρόνο που θα μας κάνει συντροφιά. Το χαρτί είναι πολυτελές και παχύ, ενώ το δέσιμο των σελίδων γίνεται με σπιράλ, για να είναι εφικτό το γύρισμα υπό γωνία 360°. Τέλος, το χαρτόνι που βρίσκεται στο οπισθόφυλλο είναι κατασκευασμένο με τέτοιον τρόπο, ώστε να μπορεί να τσακίζει για να δημιουργεί την απαραίτητη βάση που απαιτείται για να σταθεί το ημερολόγιο σε οποιαδήποτε λεία επιφάνεια. Αυτό που κάνει εντύπωση είναι το γεγονός ότι δεν αναφέρονται επιπλέον στοιχεία της εκδοτικής, που μας οδηγεί στο (επισφαλές) συμπέρασμα ότι πρόκειται γι’ αυτοέκδοση. Βέβαια, αν συγκρίνουμε το συγκεκριμένο ημερολόγιο με το άλλο… το “άθλιο” ( ) οι ομοιότητες είναι εκπληκτικές. Υποψιάζομαι, λοιπόν, ότι μπορεί να έχει βάλει το χεράκι της και η “Ένατη Διάσταση”. Αφιέρωμα στον Σταύρο Κιουτσιούκη

Οι ψαγμένοι του χώρου των κόμικς, αλλά και της rock σκηνής, σίγουρα θα γνωρίζετε την “Ένατη Διάσταση” και τον ιντερνετικό ραδιοφωνικό σταθμό “1055Rock”. Ο Νίκος (Δαλαμπύρας) κι ο Αλέξης (Αναστασιάδης), δύο "Άθλιοι Γιοι", θέλοντας να επισφραγίσουν και να γιορτάσουν την εικοσαετή τους γνωριμία, αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν ένα καλαίσθητο ημερολόγιο γραφείου, το οποίο και θεωρούν “Το πιο άθλιο ημερολόγιο για το 2022”. Εμείς, φυσικά, έχουμε αντίθετη άποψη. Σκοπός τους είναι να συνδυάσουν την αγάπη τους για τα κόμικς, με μερικά τραγούδια που έμειναν στην ιστορία. Έτσι, επιστράτευσαν το πενάκι του ταλαντούχου Θεσσαλονικιού δημιουργού Σταύρου Κιουτσιούκη, ο οποίος είναι υπεύθυνος για τον εικαστικό τομέα του ημερολογίου. Τώρα, εύλογα, θα με ρωτήσετε πού κολλάει η rock μουσική σκηνή και θα έχετε και δίκιο. Κολλάει στο ότι κάθε μήνας παρουσιάζει, εκτός από τις ημέρες του (γιατί μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για ημερολόγιο ) κι ένα κλασικό rock τραγούδι, το οποίο αναφέρεται στον συγκεκριμένο μήνα. Μία πολύ έξυπνη και πρωτότυπη κίνηση, θα έλεγα. Έτσι, λοιπόν, τα τραγούδια που παρατίθενται για τον κάθε μήνα συγκεκριμένα είναι τα εξής: Ιανουάριος Φεβρουάριος Μάρτιος Απρίλιος Μάιος Ιούνιος Ιούλιος Αύγουστος Σεπτέμβριος Οκτώβριος Νοέμβριος Δεκέμβριος Προσωπική μου αίσθηση είναι ότι το συγκεκριμένο ημερολόγιο κάθε άλλο παρά άθλιο μπορεί να θεωρηθεί. Νομίζω ότι είναι must have για τους λάτρεις της καλής rock μουσικής και των κόμικς. Εννοείται, λοιπόν, πως προτείνεται σε αυτούς κι όχι μόνο. Η έκδοση είναι δεμένη με σπιράλ, ενώ το χαρτόνι που υπάρχει στο πίσω μέρος της μπορεί να τσακίσει, ώστε να μπορεί το ημερολόγιο να σταθεί επάνω σε μία λεία επιφάνεια. Η ποιότητα του χαρτιού είναι πολυτελής, ενώ το ίδιο το χαρτί είναι αρκετά παχύ. Στα δεξιά κάθε σελίδας βρίσκονται οι ημέρες του κάθε μήνα, χωρισμένες σε εβδομάδες (με μία όμορφη και κομιξική γραμματοσειρά), ενώ στα αριστερά υπάρχει το αντίστοιχο καρέ που αφορά το τραγούδι που αναφέρεται στον εκάστοτε μήνα. Και για όσους δεν το γνωρίζουν, οι υπεύθυνοι της έκδοσης αναφέρουν τα στοιχεία του άλμπουμ, από το οποίο προέρχεται, στο κάτω μέρος του κάθε καρέ. Αφιέρωμα στην εκδοτική Αφιέρωμα στον Σταύρο Κιουτσιούκη

Η έκθεση στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, 35 χρόνια μετά τη φυγή του, παρουσιάζει το πολύπλευρο, ανήσυχο έργο του. Μιχάλης ήταν ένας ιδιαίτερος άνθρωπος. Ιδιαίτερος τόσο ως καλλιτέχνης όσο και ως χαρακτήρας. Πρωτοήρθε στη "Βαβέλ" κάποια μέρα της άνοιξης του 1985, έχοντας στα χέρια του κάποια σχέδιά του δημοσιευμένα στο περιοδικό "Ένα" και ένα ντοσιέ με κόμικς. Ήταν αγχωμένος και φαινόταν δειλός, μέχρι που άρχισε να μας δείχνει και να μας εξηγεί τα κόμικς του, οπότε τα μάτια του πήραν μια έντονη, χαρακτηριστική λάμψη. Ενθουσιαστήκαμε αμέσως, μας αγάπησε και τον αγαπήσαμε, όπως τον αγάπησαν πολύ και οι αναγνώστες μας που τον αναζητούσαν στις σελίδες μας για δύο ολόκληρα χρόνια. Μέχρι εκείνο τον Σεπτέμβριο του 1987, που αποφάσισε να φύγει μόνος του. Μας λείπει πολύ και θα μας λείπει για πάντα», λέει ο Γιώργος Σιούνας, συν-εκδότης της «Βαβέλ», για έναν πολύ ταλαντούχο καλλιτέχνη που έφυγε από τη ζωή στα τριάντα του χρόνια. Από τις 4 έως τις 18 Μαρτίου η έκθεση στο Ίδρυμα Κακογιάννης παρουσιάζει, τριάντα πέντε χρόνια μετά την αποχώρηση, τη φυγή του, έργα του μετά από επιθυμία της μητέρας του να δείξει άλλη μια φορά τα έργα του γιου της. «Η δουλειά του Μιχάλη Μιχαήλ είναι πολύπλευρη, αν και έγινε γνωστός κυρίως για τον ήρωά του, το Στιβ Μπρίζα, που του χάρισε μεγάλη αναγνωσιμότητα. Αλλά έχει κάνει πολλά πράγματα και διαφορετικά, πειραματικά. Νομίζω ότι είναι πολύ εντυπωσιακές αυτές οι πιο πολλές πλευρές που εκφράζουν τη μεγάλη ανησυχία. Την έκθεση τη χωρίζουμε σε ενότητες. Θα υπάρχει μία με τα ζωγραφικά του έργα, μία με τις φωτογραφίες του, τις οποίες επεξεργαζόταν από πάνω, και μία με τα κόμικς και τα γραφιστικά του. Όταν εγώ βρέθηκα στη "Βαβέλ" ήταν κάτι σαν μύθος. Ήταν ένας πολύ ταλαντούχος και ευαίσθητος άνθρωπος που χάθηκε πριν καταφέρει να ωριμάσει και να μας δώσει μεγαλύτερο έργο», μας λέει η συνεπιμελήτρια της έκθεσης Έλενα Παπαδημητρίου. Είναι η στιγμή να επανασυστηθούμε με έναν πολυεκφραστικό καλλιτέχνη που διά στόματος του ήρωά του Στιβ Μπρίζα μας κλείνει το μάτι, λέγοντας «την τελευταία στιγμή, μωρό μου, θα υπάρχει πάντα ένας ήρωας…», που με τη ζωή και τη δράση του, τη μοναχική δημιουργία του μέσα στο πλήθος εξέφρασε με αφοπλιστική ειλικρίνεια τόσο προσωπικά συναισθήματα, ώστε κάθε θεατής ή αναγνώστης να συναντά τον εαυτό του μέσα στα έργα του. Είναι η στιγμή να επανασυστηθούμε με έναν πολυεκφραστικό καλλιτέχνη που διά στόματος του ήρωά του Στιβ Μπρίζα μας κλείνει το μάτι, λέγοντας «την τελευταία στιγμή, μωρό μου, θα υπάρχει πάντα ένας ήρωας…», που με τη ζωή και τη δράση του, τη μοναχική δημιουργία του μέσα στο πλήθος εξέφρασε με αφοπλιστική ειλικρίνεια τόσο προσωπικά συναισθήματα, ώστε κάθε θεατής ή αναγνώστης να συναντά τον εαυτό του μέσα στα έργα του. Ο Μιχάλης Μιχαήλ υπήρξε ένας από πιο σημαντικούς δημιουργούς κόμικς και εικαστικούς της δεκαετίας του ’80. Γεννήθηκε το 1957 στο Ζαΐρ. Μεγάλωσε στην Αθήνα. Το διάστημα 1979-1981 σπούδασε γραφικές τέχνες (Institut St. Luc - École Supérieure des Arts Plastiques), οπτική επικοινωνία και διαφήμιση (Académie Royale des Beaux-Arts, Βρυξέλλες), φωτογραφία (INRCI), τεχνική προσχεδίων Layout (CAD) και χαρακτική (Atelier Somville). Υπήρξε μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας Moiet les Autres. Eργάστηκε ως art director στις διαφημιστικές εταιρείες Ikon και First και συνεργάστηκε με τα περιοδικά «Ένα», «Ταχυδρόμος» και «Βαβέλ». Το 1979, βαθιά επηρεασμένος από το αμερικανικό και κυρίως το ευρωπαϊκό κόμικ, δημοσίευσε το πρώτο του έργο στο τελευταίο τεύχος του ελληνικού περιοδικού κόμικ «Κολούμπρα». Από το 1985 έως το 1987 δημοσίευε στο κορυφαίο περιοδικό κόμικ «Βαβέλ» με τεράστια επιτυχία. Το 1986 συμμετείχε στον τομέα των κόμικ, στην Εικαστική δράση ΙΙ Καλλιδρόμιο, στο πλαίσιο της Μπιενάλε Νέων Μεσογείου, συμμετείχε σε πολλές εκθέσεις σκίτσου και αφίσας και παρουσίασε τα ζωγραφικά του έργα στην γκαλερί Συν. Το 1987 (29 Οκτωβρίου-13 Νοεμβρίου) η «Βαβέλ» οργάνωσε στον πολυχώρο τέχνης Εύμαρος την πρώτη Διεθνή Έκθεση Κόμικς με τίτλο «Ο κόσμος των κόμικς και όχι μόνο». Σε αυτή συμμετείχαν σημαντικοί ξένοι δημιουργοί και οι περισσότεροι Έλληνες. Η έκθεση ήταν αφιερωμένη στον σπουδαίο Μιχάλη Μιχαήλ, που λίγο πριν είχε φύγει από κοντά μας. Το 1988, στον Εύμαρο, με την άοκνη φροντίδα της μητέρας του Στέλλας και του στενού φίλου και συνεργάτη του, του σεναριογράφου Σταύρου Βιδάλη, πραγματοποιήθηκε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση στην οποία παρουσιάστηκε όλο το φάσμα της εικαστικής έκφρασης του δημιουργού. Το 1992 κυκλοφόρησε η ολοκληρωμένη μονογραφία με σχεδόν ολόκληρη την καλλιτεχνική παραγωγή του, από τη διαφήμιση, την εικονογραφία, τη ζωγραφική και τα κόμικς μέχρι κείμενα των εγκυρότερων Ελλήνων ιστορικών και κριτικών τέχνης, της Αθηνάς Σχινά, της Ντόρας Ηλιοπούλου-Ρογκάν και του Χάρη Καμπουρίδη. Η παρουσίαση του αφιερωματικού τόμου συνοδεία έκθεσης έγινε στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα. Την ίδια χρονιά η ελληνική συμμετοχή στην Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών στην Μπολόνια ήταν αφιερωμένη σε εκείνον. «Κάποιος είπε πως η τέχνη είναι η αναζήτηση της αλήθειας. Πώς γίνεται αυτή; Καταναλώνοντας ενέργεια. Ενέργεια ίσον δράση ίσον ζωή. Δράση υπάρχει μόνο στη ζωή. Άρα η τέχνη είναι ζωή», έλεγε ο Μιχαήλ. Τρυφερός, ρομαντικός αλλά και άγρια σαρκαστικός, ο Μιχαήλ αποτύπωνε τα αναπάντητα ερωτήματα και τις αδικαίωτες ελπίδες της γενιάς της Μεταπολίτευσης, όπως τις μετέδιδε μέσα από τις εικαστικές του δουλειές, τις «ηλεκτρομαγνητικές δονήσεις», στον θεατή-αναγνώστη. Η καλλιτεχνική του οπτική ξεχείλιζε ταλέντο. «Η ζωγραφική για τον Μιχάλη Μιχαήλ ήταν καθαυτή πράξη ζωής, όχι μεταφορά της. Ήταν ουσιαστική πράξη ζωής, με την οποία αναζητούσε την αλήθεια. Η δική του αλήθεια δεν είχε ηθικές, υλικές ή οντολογικές διαστάσεις», έχει γράψει η ιστορικός τέχνης Αθηνά Σχινά. Η τέχνη ήταν ενέργεια ψυχής και ο ίδιος υπήρξε ευαίσθητος δέκτης και ισχυρός πομπός. Τρυφερός, σχεδόν ρομαντικός, αλλά δομικά (αυτο)-σαρκαστικός δημιουργός, εξέφρασε μοναδικά τη σκληρή κοινωνική πραγματικότητα της μεταπολιτευτικής περιόδου την άγρια δεκαετία του 1980. «Ο Μιχάλης Μιχαήλ μας πήγε βόλτα στην ηλεκτρική σύγχρονη πόλη, χρησιμοποιώντας ακόμα και το χρώμα για να δείξει τα σκοτάδια της, πάντα μέσα από αντιθέσεις και δίπολα σε εύθραυστη ισορροπία: τη φαντασμαγορία και την παρακμή, την εγκατάλειψη· την τρυφερότητα και τη βία· το φως και το σκοτάδι· τον θόρυβο και τη σιωπή· το πάθος, την έκσταση και τη στέρηση. Μας σύστησε τους ήρωες και τους αντιήρωες των δρόμων, τους θύτες και τα θύματα, τους οποίους σεβόταν και αντιμετώπιζε με το ίδιο ακριβώς αξιακό μέτρο. Μας συστήθηκε μέσω του "διπολικού" ήρωά του Στιβ Μπρίζα, ενός σύγχρονου χάρτινου ήρωα, ενός spiderman που χρησιμοποιούσε ως ιστό του την ηλεκτρική καλωδίωση της πόλης. Ενός μοναχικού ήρωα που ήθελε να συνδεθεί με όλους, γι’ αυτό έμπαινε στην μπρίζα. Στη φαρέτρα του είχε, μαζί με το σπάνιο ταλέντο του, την επιστημονική γνώση για τη διαφήμιση, την επικοινωνία και γενικότερα την πoπ κουλτούρα και τα εκφραστικά της μέσα, κυρίως τα εικονοφραστικά. Μπορούσε εκ των έσω να αποδώσει αλλά και να αποδομήσει, να αντιπολιτευθεί την πλαστή, πλαστική, γυαλιστερή αναπαράσταση μιας καταναλωτικής ευφορίας που στοίχειωνε τη γενιά του (…και τον ίδιο) ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Έδωσε σάρκα και οστά στα φαντάσματα της τεχνοκρατούμενης, της αποστερημένης ιδεολογίας της εποχής του και όχι μόνο. Κατέγραψε τα μυστήριά της, επιλέγοντας να αφήσει όλα τα ερωτήματα αναπάντητα. Και κάνοντας το δικό του "υπαρξηκόπημα" (λέξη-δάνειο από τα graffiti που τόσο αγαπούσε, στη γειτονιά των Εξαρχείων) μας άφησε μόνους με το έργο στα τριάντα του χρόνια», λέει η συνεπιμελήτρια της έκθεσης Ντόρα Βυζοβίτου. Το εκφράζει μέσα από τις σκέψεις του σε ένα χειρόγραφο σημείωμα: «Κάποιος –μου φαίνεται ο Ρίλκε– είπε πως "τέχνη είναι η αναζήτηση της αλήθειας". ΠΩΣ γίνεται αυτή; Απ: Καταναλώνοντας ΕΝΕΡΓΕΙΑ. ΕΝΕΡΓΕΙΑ = ΔΡΑΣΙΣ = ΖΩΗ. Δράσις υπάρχει μόνο στη ζωή. Άρα ΤΕΧΝΗ είναι η ΖΩΗ. – η ζωή μας, η ζωή τριγύρω μας και ότι ζει μαζί μας_». Πληροφορίες: Μια έκθεση για τον Μιχάλη Μιχαήλ Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, Ταύρος 4-18/3 με ελεύθερη είσοδο Ώρες επίσκεψης: Δευτέρα ως και Κυριακή 18:00-22:00 Το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης είναι χαρακτηρισμένος ως covid free χώρος και για την είσοδο απαιτείται η επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού ή νόσησης σε έγγραφη ή ηλεκτρονική μορφή. ΠΗΓΗ

Σύνοψη από την εκδοτική: Τα Μαγικά Παπούτσια του Μπίλυ φιλοξενήθηκαν στο περιοδικό Μπλεκ – Τα Καλύτερα Κόμικς #10-18. Τότε ήταν και η στιγμή που πάρθηκε η απόφαση οι ιστορίες του νεαρού επίδοξου ποδοσφαιριστή να κυκλοφορήσουν συγκεντρωμένες σε έναν τόμο και κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα για την κυκλοφορία του graphic novel που κρατάτε αυτή τη στιγμή στα χέρια σας. Η ιστορία του Billy’s Boots (Τα Μαγικά Παπούτσια του Μπίλυ) χρονολογείται στις αρχές της δεκαετίας του ‘60. Τότε, ο δημιουργός τους Frank Purcell (σενάριο και σχέδιο), εστίασε τις ιστορίες του ήρωα που είχε δημιουργήσει προς μια χιουμοριστική κατεύθυνση. Από το 1961 έως το 1963, οι πρώτες ιστορίες του Μπίλυ δημοσιεύτηκαν στη Μ. Βρετανία, στο περιοδικό Tiger. Το 1970, κι ενώ έχει περάσει μια επταετία από την τελευταία ιστορία του Billy’s Boots, ο ήρωας μας επανεμφανίζεται σε μια νέα «σοβαρότερη» εκδοχή. Είναι το πρώτο τεύχος του περιοδικού Scorcher που φιλοξενεί τις νέες ιστορίες του Μπίλυ, γραμμένες από τον Fred Baker και σχεδιασμένες από τον John Gillatt (αργότερα θα σχεδιάσει κάποιες ιστορίες και ο Mike Western). Μετά το Scorcher, οι ιστορίες του νεαρού επίδοξου ποδοσφαιριστή δημοσιεύονται και στα περιοδικά Τiger (1974), Valliant, Εagle (1985) και Roy of the Rovers (1986-1992). Στην Ελλάδα, οι ιστορίες του Μπίλυ γίνονται γνωστές μέσα από τις σελίδες τριών διαφορετικών περιοδικών. Του Τρουένο, του Γκολ και φυσικά του Μπλεκ. Σχολιασμός της έκδοσης: Τα Μαγικά Παπούτσια του Μπίλυ είναι μια αγγλική σειρά, την οποία ο Μικρός Ήρως εξέδιδε σε συνέχειες στο ΜΠΛΕΚ εδώ και αρκετά τεύχη. Προσωπικά μου ήταν αρκετά δύσκολο να την ακολουθήσω, αφού η ιστορία είναι γενικά συνεχής και οι σελίδες πολύ λίγες, οπότε χαίρομαι πολύ που βγαίνει σε μια αυτόνομη έκδοση. Όπως αναφέρει η εκδοτική αυτές είναι οι πρώτες περιπέτειες και ευτυχώς συμπεριλαμβάνονται όσες ιστορίες διαβάσαμε στο ΜΠΛΕΚ. Η έκδοση είναι η κλασική μικρού μεγέθους των εκδόσεων Μικρός Ήρως με γυαλιστερό εξώφυλλο, ενώ στην αρχή υπάρχει και ένα ωραίο αφιέρωμα. Ιδιαίτερα ελπιδοφόρο είναι ότι στη ράχη αναγράφεται ο αριθμός 1, δείγμα του ότι ίσως αν πάει καλά να το βγάλουν σαν σειρά (ή ίσως να είναι προγραμματισμένη κι άλλη κυκλοφορία, δεν ξέρω). Επίσης βρήκα πολύ πρωτότυπο το πως παρατίθενται οι συντελεστές της έκδοσης στην τελευταία σελίδα, αφού το όνομα και η ιδιότητα καθενός αναγράφεται σαν θέση σε ποδοσφαιρική ενδεκάδα. Στην Επικοινωνία-Προώθηση του τόμου είδα να φιγουράρει το όνομα του @ PhantomDuck , οπότε σίγουρα περιμένουμε και από εκείνον πληροφορίες. Όπως και να 'χει, μια ωραία προσπάθεια είναι αυτή η αυτονόμηση και μακάρι να πετύχει. Καλό διάβασμα σε όλους

Το ντεμπούτο του Superman στο Action Comics Νο. 1, ένα από τα πιο περιζήτητα κόμικς στην ιστορία, πουλήθηκε για 3,2 εκατομμύρια δολάρια αμέσως μετά, σημειώνοντας νέο ρεκόρ. Ο Spider-Man στην πρώτη του εμφάνιση στο Amazing Fantasy #15 το 1962 | Photo courtesy of Heritage Auctions. Ένα πάνελ με την εικόνα του Spider-Man από τη δεκαετία του 1980 μόλις έπιασε ένα ρεκόρ 3,4 εκατομμυρίων δολαρίων σε δημοπρασία καθώς οι τιμές των κόμικ συνεχίζουν να εκτοξεύονται. Το πρωτότυπο σχέδιο από τον Spider-Man του 1984 σημείωσε νέο ρεκόρ και έγινε το πιο ακριβό κομμάτι εσωτερικών σελίδων κόμικς, στην Heritage Auctions στο Ντάλας. Το έργο του Μάικ Ζεκ πυροδότησε έναν έντονο πόλεμο προσφορών, άνοιξε στα 330.000 δολάρια και γρήγορα κλιμακώθηκε σε εκατομμύρια. Το προηγούμενο ρεκόρ για μια σελίδα πρωτότυπης τέχνης κόμικ —όχι εξώφυλλο— σημειώθηκε το 2014 με την πώληση έναντι 657.250 δολαρίων, του The Incredible Hulk, Νο. 180 (1974) του Herb Trimpe, που παρουσίασε το Wolverine. The Incredible Hulk No. 180 (1974), η πιο ακριβή εσωτερική σελίδα κόμικ | Photo courtesy of Heritage Auctions. Το σχέδιο του Spider-Man με τρία πάνελ είναι η σελίδα 25 από το Marvel Super-Heroes Secret Wars Νο. 8, το οποίο εξηγεί πώς ο υπερήρωας είχε πάρει το νέο του υπέροχο μαύρο κοστούμι μερικούς μήνες νωρίτερα, στο Amazing Spider-Man #252 — το οποίο, όπως οι φίλοι του κόμικ γνωρίζουν, είναι μια κομβική στιγμή για τον χαρακτήρα. Ο Spider-Man προσπάθησε να δημιουργήσει το κοστούμι αφού κατέστρεψε τη μεταμφίεσή του στη μάχη, χρησιμοποιώντας αυτό που νόμιζε ότι ήταν μια φουτουριστική συσκευή αναπαραγωγής υφασμάτων. Έπαθε σοκ όταν μια μαύρη σφαίρα αναδύθηκε από το μηχάνημα και τύλιξε το κορμί του σχηματίζοντας τη νέα στολή. Η προηγούμενη σελίδα, όπου ξεκινά η μεταμόρφωση του υπερήρωα, πουλήθηκε για 288.000 δολάρια σε ξεχωριστή παρτίδα, λίγες στιγμές πριν την καταγραφή του νέου ρεκόρ – με την τιμή να φτάνει συνολικά τα 3,7 εκατομμύρια δολάρια για δύο σελίδες κόμικ. Η τέχνη των κόμικς είναι τόσο αγαπητή όσο και πολύτιμη όσο και καθένα άλλο έργο τέχνης είπαν οι άνθρωποι της δημοπρασίας. Το “Rocket Copy” της Action Comics No. 1 (1938) πουλήθηκε για 3.18 εκατομμύρια δολάρια | Photo courtesy of Heritage Auctions. Το ντεμπούτο του Superman στο Action Comics Νο. 1, ένα από τα πιο περιζήτητα κόμικς στην ιστορία, πουλήθηκε για 3,2 εκατομμύρια δολάρια αμέσως μετά, σημειώνοντας νέο ρεκόρ οίκων δημοπρασιών για τον τίτλο. Ονομάζεται "Rocket Copy" και αυτό το συγκεκριμένο βιβλίο έχει μια σφραγίδα με ένα πύραυλο στο εξώφυλλο που έβαλε εκεί ο αρχικός ιδιοκτήτης του ως 13χρονος. Ένα άλλο αντίγραφο του σπάνιου βιβλίου έφτασε τα 3,2 εκατομμύρια δολάρια στο eBay το 2014 και μια ιδιωτική πώληση που πραγματοποιήθηκε από την εταιρεία δημοπρασιών συλλεκτικών αντικειμένων Comic Connect αναφέρθηκε στα 3,25 εκατομμύρια δολάρια τον περασμένο Απρίλιο. Αλλά είναι ο Spider-Man που κατέχει το τρέχον ρεκόρ για τεύχος κόμικ σε δημοπρασία, με την πώληση 3,6 εκατομμυρίων δολαρίων του Amazing Fantasy No. 15 (1962), την πρώτη εμφάνιση του web-slinger, στον οίκο δημοπρασιών Heritage τον Σεπτέμβριο. Σε εικονογράφηση Mike Zeck, Marvel Super-Heroes Secret Wars τεύχος 8, σελίδα 25 (1984). | Photo courtesy of Heritage Auctions. Ο Βέλγος σκιτσογράφος Hergé έχει το ρεκόρ για το πιο ακριβό έργο τέχνης κόμικ σε δημοπρασία, με μια γκουάς του 1936 ζωγραφισμένη για το εξώφυλλο του The Blue Lotus, του Tintin. Το έργο τέχνης, που πουλήθηκε για 3,8 εκατομμύρια δολάρια στο Artcurial στο Παρίσι τον περασμένο Ιανουάριο, είχε πάρα πολλά χρώματα για να αναπαραχθεί μαζικά και ο καλλιτέχνης χρησιμοποίησε τελικά μια απλοποιημένη έκδοση για δημοσίευση. Ο Μίκυ Μάους είναι, φυσικά, ο πιο εμβληματικός χαρακτήρας της Disney όλων των εποχών και ο πιο δημοφιλής που δημιουργήθηκε ποτέ. Για περισσότερες από επτά δεκαετίες, έχει εμφανιστεί σε ταινίες και σε μικρού μήκους κινούμενα σχέδια, σε κόμικς και σε μια φαινομενικά ατελείωτη γκάμα εμπορευμάτων, από ρούχα μέχρι κούπες καφέ. Ένα εξαιρετικά σπάνιο φιλμάκι Mickey Mouse με ασπρόμαυρη μελάνη νιτρικού άλατος παραγωγής Cel Setup, ζωγραφισμένο στο χέρι θα προστεθεί σε μια νέα συλλογή όταν πουληθεί στη δημοπρασία Animation Art Signature της Heritage Auctions στις 4-7 Φεβρουαρίου. Το "ιερό δισκοπότηρο" των συλλεκτών Ντίσνεϊ. τα καρέ από μια άριστα διατηρημένη ταινία ζωγραφισμένη στο χέρι | Photo courtesy of Heritage Auctions. Αυτό είναι ένα σπάνιο κομμάτι, σαν ιερό δισκοπότηρο για τους συλλέκτες κόμικς με τον πιο εμβληματικό χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων όλων των εποχών. Τα ασπρόμαυρα καρέ του Μίκυ Μάους με το βασικό τους κύριο υπόβαθρο σπάνια επιβιώνουν τόσο πολύ, και σίγουρα όχι σε αυτήν την κατάσταση. Το ταινιάκι που κρατά λίγο περισσότερο από επτά λεπτά, πιστεύεται ότι είναι ένα από λιγότερα από 25 ασπρόμαυρα φιλμάκια Mickey Mouse που παραμένουν σε ιδιωτικά χέρια. Κατά τη διάρκεια της ταινίας, ο Μίκυ Μάους που κρατά τον ξιφία κάνει θόρυβο με μια τράπουλα για να ανταγωνιστεί τον κακόβουλο πειρατή καπετάνιο Peg-Leg Pete. Ήταν η πρώτη ταινία μικρού μήκους με τον Μπίλι Μπλέτσερ ως τη φωνή του Πιτ. Αυτό το συγκεκριμένο κομμάτι ήταν σε μια από τις πρώτες εκθέσεις του Μουσείου Τέχνης Animation για την εταιρεία που ονομάζεται Museum Graphics στην Καλιφόρνια στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Τα καρέ φέρουν υπογραφές "Fergy" και "Spencer", χειρόγραφα στο κάτω άκρο, πιθανότατα ένα νεύμα σε δύο σπουδαίους animators: τον Norman Ferguson, περισσότερο γνωστό για τη συμβολή του στη δημιουργία του χαρακτήρα του Pluto της Disney, Peg-Leg Pete and the Big Bad Wolf και του Fred Spencer, ο οποίος από καιρό ήταν ειδικός στο Donald Duck. Το φόντο αποδίδεται αριστοτεχνικά σε ασπρόμαυρη γκουάς και το χρώμα στα καρέ παραμένει εντελώς άθικτο, καθιστώντας αυτό ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα ασπρόμαυρα σκηνικά του Μίκυ Μάους που έχουν δει οι ειδικοί της Heritage Auctions. ΠΗΓΗ

Ο Διγενής Ακρίτας σαν υπερήρωας Ο Κ. Δημητρίου και η Κ. Παπαδάκη μιλούν για τη μεταφορά του βυζαντινού έπους σε graphic novel «Το στυλ του Αύγουστου Κανάκη και του Ντέννι Γιατρά, ένα εκλεπτυσμένο μείγμα της ευρωπαϊκής και της manga σχολής, με καθαρές γραμμές και παλέτες, είναι σύγχρονο, δραματικό και ρεαλιστικό, χωρίς φληναφήματα», αναφέρει ο ο Κωνσταντίνος Δημητρίου. Νικόλας Ζώης 18.01.2022 • 15:14 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ΚΑΛΛΙΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ, ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΚΑΝΑΚΗΣ, ΝΤΕΝΝΙΣ ΓΙΑΤΡΑΣ Διγενής Ι. Το σημάδι του Κάιν εκδ. Jemma Press, σελ. 48 Πολεμικά κατορθώματα μεταξύ θρύλου και Ιστορίας, μάχες με δράκους, έρωτες με κόρες στρατηγών και, βέβαια, μια αναμέτρηση με τον Χάρο στα μαρμαρένια αλώνια που έγινε δημοτικό τραγούδι: είναι στα αλήθεια ηρωικό και με κάθε σημασία φανταστικό το έπος του Διγενή Ακρίτα, του γιου ενός Σύρου εμίρη και μιας βυζαντινής αριστοκράτισσας, ο οποίος υπερασπίστηκε τα σύνορα του Βυζαντίου κατά τον 9ο ή 10ο αιώνα μ.Χ. και τα ανδραγαθήματά του έφτασαν να μνημονεύονται για πολλά πολλά χρόνια. Είναι επίσης μια ιστορία που, ενώ διασώζεται σε διάφορες εκδοχές και χειρόγραφα, διατηρεί αναλλοίωτα ορισμένα αφηγηματικά χαρακτηριστικά, που κληρονομήθηκαν στα ακριτικά τραγούδια και περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων το εξής: «Οι λεπτομέρειες και οι χρωματισμοί στην αλλαγή των εικόνων», αναφέρει στο βιβλίο του «Τα ωραιότερα δημοτικά τραγούδια» (εκδ. Ιωλκός) ο Γιάννης Κορίδης, «είναι κάτι το μοναδικό». Ισως εκεί βρέθηκε το έναυσμα για τη μεταφορά του έπους του Διγενή σε graphic novel, ο πρώτος τόμος του οποίου μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Jemma Press: το σενάριο υπογράφουν ο Κωνσταντίνος Δημητρίου, σύμβουλος στρατηγικής επιχειρήσεων που ζει μεταξύ Σιγκαπούρης και Οξφόρδης, και η πολυβραβευμένη συγγραφέας, ποιήτρια και σεναριογράφος Κάλλια Παπαδάκη, ενώ τις εικόνες ανέλαβαν οι Αύγουστος Κανάκης και Ντέννις Γιατράς, δύο σχεδιαστές που δραστηριοποιούνται και εκτός συνόρων. Πέρα ωστόσο από την εικαστική δύναμη των ακριτικών τραγουδιών, το έπος του Διγενή διαθέτει και ιδιότητες που ξεπερνούν το πεδίο της ένατης τέχνης. «Εχω πάθος με την ανθρωπολογία», λέει στην «Κ» ο Κωνσταντίνος Δημητρίου και συνεχίζει: «Πριν από έξι χρόνια, διάβασα τον “Χρυσό κλώνο” του Τζέιμς Φρέιζερ σε μια προσπάθεια να ερευνήσω τη διάδραση μεταξύ μύθου και Ιστορίας, το ειδικό βάρος των προφορικών παραδόσεων και εθίμων, τη σημασία τους στην κατανόηση της ανθρώπινης κατάστασης μέσα από τον “μονομύθο” του Τζόζεφ Κάμπελ, τη θεωρία ότι όλες οι ιστορίες ηρώων ανεξαρτήτως πολιτισμού και εποχής ακολουθούν έναν παρεμφερή κύκλο. Οι αναφορές του Φρέιζερ στις ευρωπαϊκές λαϊκές παραδόσεις μού θύμισαν τον δικό μας Διγενή Ακρίτα. Από περιέργεια διάβασα την απόδοση του “χειρογράφου της Ανδρου” του Διγενή από τον Αντώνη Μηλιαράκη, που εκδόθηκε το 1881, και συνειδητοποίησα ότι ο συγγραφέας περιγράφει έναν υπερήρωα, τον κατεξοχήν πρωταγωνιστή των κόμικς. Ετσι γεννήθηκε η ιδέα». «Ο δικός μας Διγενής είναι τραγικό πρόσωπο, ένας άνδρας στα σύνορα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας που μάχεται ανάμεσα σε δύο ταυτότητες, που πασχίζει να αντιπαρέλθει εχθρούς και προσωπικούς δαίμονες, να υπερβεί όσα τον περιορίζουν», τονίζει η Κάλλια Παπαδάκη. Από τον πρώτο τόμο της σειράς (οι υπόλοιποι πέντε θα κυκλοφορούν ανά έξι μήνες), που έχει τον τίτλο «Διγενής Ι. Το σημάδι του Κάιν», φαίνεται πως πρόκειται για μια παραλλαγή του κλασικού έπους, η οποία ξεκινά με το origin story του βασικού χαρακτήρα και τον ακολουθεί στη μεταμόρφωσή του από άνθρωπο των βιβλίων σε ήρωα και από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία μέχρι τα βάθη της Ανατολής: ο δεκαεξάχρονος Διγενής μεγαλώνει στα σύνορα του Βυζαντίου με τη σαρακινή Συρία, αγαπά τη Σοφία, κόρη του στρατηγού Βάρδα Φωκά, και πασχίζει, όχι χωρίς κόστος, να αποδείξει στον περίγυρό του τις ικανότητές του. Σύμφωνα με την Κάλλια Παπαδάκη, «ο Διγενής Ακρίτας, σε όλες τις παραλλαγές που διαθέτουμε, είναι ένας άνδρας που έχει όλες τις σωματικές και ψυχικές αρετές για να προκόψει σε μια εποχή που μαστίζεται από τον πόλεμο και τη βία. Στην παρούσα όμως μεταφορά, αναγεννιέται μέσα από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει, τον προσωπικό του μόχθο, του λείπουν αρχικά όλα τα εφόδια, πέρα από μια ροπή προς τη γνώση, σε μια εποχή που η ρώμη υπερτερεί. Ο δικός μας Διγενής είναι τραγικό πρόσωπο, ένας άνδρας στα σύνορα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας που μάχεται ανάμεσα σε δύο ταυτότητες, που πασχίζει να αντιπαρέλθει εχθρούς και προσωπικούς δαίμονες, να υπερβεί όσα τον περιορίζουν. Η διαδρομή που ακολουθεί είναι ένα μακρύ ταξίδι ενηλικίωσης και μαθητείας στον Δρόμο του Μεταξιού, όπου σταδιακά μεταμορφώνεται από έναν αδύναμο ψυχικά και σωματικά άνδρα σ’ έναν ήρωα, κάποιον που υπερβαίνει εαυτόν, ώστε να ζήσει ελεύθερος». Σύγχρονο και δραματικό Κυριαρχούν φυσικά εκείνες «οι λεπτομέρειες και οι χρωματισμοί στην αλλαγή των εικόνων»: όπως παρατηρεί ο Κωνσταντίνος Δημητρίου, «το στυλ του Αύγουστου Κανάκη και του Ντέννι Γιατρά, ένα εκλεπτυσμένο μείγμα της ευρωπαϊκής και της manga σχολής, με καθαρές γραμμές και παλέτες, είναι σύγχρονο, δραματικό και ρεαλιστικό, χωρίς φληναφήματα». Πώς νοηματοδοτείται, όμως, σήμερα ένας μύθος στον οποίο, σύμφωνα με τον Νικόλαο Πολίτη, «αποκορυφούνται οι πόθοι και τα ιδεώδη του ελληνικού έθνους, διότι εν αυτώ συμβολίζεται η μακραίων και άληκτος πάλη του ελληνικού προς τον μουσουλμανικόν κόσμον»; Ο Κωνσταντίνος Δημητρίου βάζει και τη φιλοσοφία στο παιχνίδι: «Με το πέρασμα των αιώνων», λέει, «τα πραγματικά πρόσωπα πίσω από τις προφορικές παραδόσεις σιγά σιγά χάνονται. Το μόνο που απομένει είναι ένας πυρήνας αλήθειας περικυκλωμένος από το συλλογικό όνειρο. Η άποψη του Πολίτη είναι συνάρτηση της εποχής του, όταν μια μικρή, νέα χώρα συνέθετε ακόμη την εθνική της ταυτότητα σ’ ένα άκρως ανταγωνιστικό διεθνές πλαίσιο. Στο “χειρόγραφο της Aνδρου” του Διγενή υπάρχει μόνο μία αμυδρή αναφορά στην έννοια της πατρίδας. Η δική μας εκδοχή εστιάζεται στον άνθρωπο Διγενή, στην εσωτερική του πάλη λόγω της καταγωγής του, στη συνεχή αμφιταλάντευσή του και στη μετέπειτα προσπάθειά του για σύνθεση, υπέρβαση και αυτογνωσία, στα βήματα του Σοπενχάουερ». https://www.kathimerini.gr/culture/561673813/o-digenis-akritas-san-yperiroas/

"Είναι μία, μόνο μία, ονειρεμένη Φρουτοπία" μας τραγουδούσαν οι τίτλοι της ομότιτλης παιδικής σειράς με μαριονέτες, πίσω στο μακρινό 1985 και φαντάζομαι ότι τα περισσότερα παιδάκια της ηλικίας μου χάζευαν με τις ώρες τις περιπέτειες του δαιμόνιου δημοσιογράφου Πίκου Απίκου, αλλά και των ζαρζαβατικών και φρούτων στην πανέμορφη μυθική πόλη. Με το πέρασμα των χρόνων η Φρουτοπία απέκτησε δικαιολογημένα μεγάλη φήμη κι εκτός από την τηλεόραση, φρόντισε πρώτα να κατακτήσει και τον χώρο της Ένατης Τέχνης, καθώς κυκλοφόρησε σε πολλές εκδόσεις σε σενάριο του Ευγένιου Τριβιζά, (ο οποίος αποτελεί τον γεννήτορα) και του αείμνηστου Νίκου Μαρουλάκη, που είχε αναλάβει το καθήκον ν΄ αποτυπώσει εικαστικά το σενάριο στο χαρτί. Επίσης, η Φρουτοπία, ανέβηκε και σε μιούζικαλ, γνωρίζοντας παρόμοια επιτυχία. Με την αυγή του 2022, λοιπόν, ωρίμασε ο καιρός για να μεταφερθεί και σε ένα άλλο φορμάτ, αυτό του ημερολογίου. Στις 16/01, η εφημερίδα "Πρώτο Θέμα", στο Κυριακάτικο φύλλο της, φιλοξενεί ένα καλαίσθητο επιτραπέζιο, μηνιαίο ημερολόγιο, επιμελημένο από τον κορυφαίο «παραμυθά» της Ελλάδος κι όχι μόνο, τον Ευγένιο Τριβιζά. Η έκδοση είναι σκληρόδετη κι εξαιρετικά προσεγμένη, που θυμίζει έντονα (εξωτερικά) τα ημερολόγια του Αρκά, που βγαίνουν κάθε χρόνο. Το χαρτί είναι ματ, αλλά με μία καλή εκτύπωση, τολμώ να πω. Κάθε μήνας είναι αφιερωμένος σε ένα φρούτο ή λαχανικό, το οποίο κάνει την εμφάνισή του στην πρώτη σελίδα. Κάθε σελίδα περιέχει δύο ημέρες του μήνα, πλαισιωμένες από δύο με τρία καρέ Στο κάτω μέρος της κάθε σελίδας υπάρχει διαγραμμισμένος χώρος, ο οποίος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για σημειώσεις. Η δομή είναι τέτοια, που ουσιαστικά αφηγείται μία ιστορία με την μορφή στριπ κάθε μήνα, ενώ στην τελευταία σελίδα του μήνα, ο κάτοχος του ημερολογίου θα βρει διάφορες χρήσιμες πληροφορίες για την ιστορία της Φρουτοπίας. Τα φρούτα και τα λαχανικά που έχουν την τιμητική τους κάθε μήνα είναι τα εξής: Ιανουάριος -> Πορτοκάλι Φεβρουάριος -> Καρότο Μάρτιος -> Λεμόνι Απρίλιος -> Παντζάρι Μάιος -> Κουνουπίδι Ιούνιος -> Κρεμμύδι Ιούλιος -> Μήλο Αύγουστος -> Καρπούζι Σεπτέμβριος -> Αχλάδι Οκτώβριος -> Σύκο Νοέμβριος -> Πατάτα Δεκέμβριος -> Ρόδι Όσον αφορά το εσωτερικό, ομολογώ ότι δεν έχω ξαναδεί πιο πλήρες και πιο λεπτομερές! Όταν θα ανοίξουμε το τομάκι, λοιπόν, θα βρούμε την καθιερωμένη σελίδα που μας καλεί να εισάγουμε τα προσωπικά μας στοιχεία (όπως γίνεται σε όλες τις ατζέντες). Στην συνέχεια υπάρχει ένα αλφαβητικό εορτολόγιο, ένα μηνιαίο εορτολόγιο, ένα πλάνο για το 2022, για να μπούμε στο "ψητό" της υπόθεσης που αφορά την Φρουτοπία. Ξεκινάμε με μία σελίδα που έχει τίτλο "Το χρονικό της Θρυλικής Φρουτοπίας", η οποία πραγματοποιεί μία εισαγωγή για το που βρίσκεται η εν λόγω πόλη και τι έχει συμβεί εκεί. Έπειτα υπάρχει μία σελίδα που έχει τίτλο "Ποιος είναι ποιος στην Φρουτοπία", όπου πραγματοποιείται μία σύντομη εισαγωγή των βασικών χαρακτήρων, για να πάμε στους "Πρώτους διδάξαντες", οι οποίοι είναι μερικοί από τους διάσημους ηθοποιούς που δάνεισαν τις φωνές τους στην τηλεοπτική μεταφορά του κόμικ, παρέα με μία φωτογραφία τους και με μία μικρή αφιέρωση-εξομολόγηση για την σειρά. Στην συνέχεια θα ακολουθήσει το κυρίως μέρος του ημερολογίου (οι σελίδες με τους μήνες), το οποίο όταν ολοκληρώνεται, θα μας οδηγήσει σε μερικές καλαίσθητες διαφημίσεις των νεότερων έργων του Ευγένιου Τριβιζά ("Τα μαγικά μαξιλάρια", "Ο ταξιδιώτης και η μαργαρίτα", "Τα τρία μικρά χαμαιλεοντάκια", "Το αγόρι που ό,τι άγγιζε γινότανε γλυκό!", "Η τελευταία μαύρη γάτα", "Το κουδούνι του τρόμου", "Η εκδίκηση που ήρθε από το κρύο"), αλλά και του κόμικ "Φρουτοπία" από τις εκδόσεις "Χάρτινη Πόλη". Το ημερολόγιο θα ολοκληρωθεί με μία σελίδα για σημειώσεις. Αξίζει να σημειωθεί ότι το φωτογραφικό υλικό είναι παρμένο από το Νέο Θέατρο Θεσσαλονίκης, τον κ.Κωνσταντίνο Ρήγο και το Σώμα Ελληνίδων Οδηγών. Επίσης, την γραφιστική επιμέλεια την έχει ο κ.Σταύρος Αλεξανδράτος. Όπως καταλαβαίνετε, λοιπόν, όσοι είστε λάτρεις του Τριβιζά και της θρυλικής Φρουτοπίας του, σπεύστε να προμηθευτείτε το αντίτυπό σας ΤΩΡΑ. Για τους υπόλοιπους θα πρότεινα...να κάνουν το ίδιο! Το Ημερολόγιο «Φρουτοπία 2022» του Ευγένιου Τριβιζά έρχεται αυτή την Κυριακή στο Πρώτο Θέμα

Ένα σπαρταριστό ημερολόγιο, εμπνευσμένο από τη «Φρουτοπία», το εμβληματικό έργο του Ευγένιου Τριβιζά που ξεκίνησε ως τηλεοπτική σειρά, διασκευάστηκε σε σειρά κόμικς σε συνεργασία με τον Νίκο Μαρουλάκη και μεταφέρθηκε με επιτυχία στις θεατρικές σκηνές ως μιούζικαλ, έρχεται τώρα στο Πρώτο Θέμα! Η συναρπαστική αυτή περιπέτεια, η οποία θεωρείται πλέον κλασική με τον δαιμόνιο δημοσιογράφο Πίκο Απίκο, τον Θάνο το κολοκυθάκι, τη Μαρουλίτα το μαρούλι, τη Μάτα τη ντομάτα, τον Ανανία το πεπόνι, τον Βλάση το βλίτο, τον Αρχέλαο το λαχανιασμένο λάχανο, τον Μανόλη τον μανάβη και δεκάδες ακόμα αλησμόνητους χαρακτήρες που χρόνια τώρα δεν έχει πάψει να διαβάζεται με απόλαυση από αναγνώστες κάθε ηλικίας, μας περιμένει τώρα για να μας κρατάει συντροφιά, όλο τον χρόνο, κάθε μέρα του χρόνου. Οι κάτοικοι της μυθικής Φρουτοπίας που συνορεύει στα δυτικά με το Αβγατηγανιστάν, στα ανατολικά με το Πιπερού και στα βορειοδυτικά με τη Χώρα του Χασμουρητού καταφτάνουν έτοιμοι να φαιδρύνουν με το δικό τους απαράμιλλο χιούμορ τις μέρες του 2022. Τα παλιά τα χρόνια τα φρούτα και τα λαχανικά της Φρουτοπίας ήταν υπόδουλα στους μανάβηδες που τα φυλάκιζαν σε ψυγεία και τα πούλαγαν με το κιλό στους ανθρώπους. Όλα αυτά, όμως, αλλάζουν ριζικά, με αφορμή την ανεξήγητη εξαφάνιση του Μανόλη του μανάβη. Οι υπόλοιποι μανάβηδες φοβούνται ότι τους περιμένει η ίδια τύχη και εγκαταλείπουν τη χώρα. Μέσα στον πανικό τους ακολουθούν και όλοι οι άνθρωποι. Τα φρούτα επωφελούνται από την ευκαιρία, κηρύσουν την ανεξαρτησία τους, ψηφίζουν τον Αιμίλιο το μήλο αρχηγό, οργανώνουν στρατό με επικεφαλής τον Φώντα το σκληρό καρύδι και ορκίζονται να μην αφήσουν ποτέ πια μανάβη να πατήσει πόδι στη Φρουτοπία. Οι μανάβηδες, όμως, αντεπιτίθενται. Οπλισμένοι με τους τελειότερους καρυοθραύστες και λεμονοστύφτες αποπειρώνται να κατακτήσουν τη Φρουτοπία. Η επίθεσή τους αποτυγχάνει οικτρά. Τα φρούτα κατατροπώνουν τους μανάβηδες στην ιστορική μάχη του Μαναβηταρλώ, χάρις στο Φρουκτήνος, ένα μυστικό όπλο που κατασκευάζει ο Φραγκίσκος το φραγκόσυκο, ο εφευρέτης της Φρουτοπίας, και το οποίο αφαιρεί από τους μανάβηδες το «μανα» με αποτέλεσμα να τους κάνει βίδες. Αλλά οι άνθρωποι δεν παραδέχονται την ήττα τους. Δύο παντοδύναμες αυτοκρατορίες, η Λεμονοστυφέν και η Κομποστάλ, απειλούν ξανά τη Φρουτοπία με απώτερο σκοπό να συνθλίψουν τους κατοίκους της και να τους κάνουν αναψυκτικά. Και ο Πίκος Απίκος, ο δαιμόνιος δημοσιογράφος, αψηφώντας θανάσιμους κινδύνους και ύπουλες παγίδες, προσπαθώντας απεγνωσμένα να εξιχνιάσει τα πιο ακατάληπτα μυστήρια, να ξεδιαλύνει τις πιο σκοτεινές ραδιουργίες, βρίσκεται όπως πάντα παρών για να καταγράφει τις συγκλονιστικές στιγμές που βιώνουν τα φρούτα της θρυλικής Φρουτοπίας. Το αιώνιο νόημα του έπους της Φρουτοπίας παραμένει διαχρονικά ζωντανό, ένας καθρέφτης της κοινωνίας που εμείς οι ίδιοι ζούμε. Άλλωστε, όπως έχει γράψει ο Ευγένιος Τριβιζάς, «Πάντα θα υπάρχουν κολοκυθάκια που ονειρεύονται να δείρουν μανάβηδες, υπουργικά συμβούλια που απαρτίζονται από σπουδαία λάχανα, επίδοξοι καρπουζοκράτορες, βλίτα που φιλοδοξούν να γίνουν υπουργοί Παιδείας και υποβαθμισμένες γειτονιές, κατοικούμενες από λεμονόκουπες». Αυτή την Κυριακή έρχεται το σπαρταριστό ημερολόγιο «Φρουτοπία 2022» του Ευγένιου Τριβιζά για να το απαλαύσετε. Ο Θάνος το κολοκυθάκι σάς εφιστά την προσοχή! Μην το χάσετε! ΠΗΓΗ

Νομίζω ότι ο τίτλος τα εξηγεί όλα. Ποιο ήταν το πρώτο κόμικ που διαβάσατε το 2022? Προσωπικά έχω πιάσει το EDITOR'S CHOICE: ΝΤΕΤΕΚΤΙΒ ΝΤΟΝΑΛΝΤ και δεν το έχω τελειώσει ακόμα. Έτσι με το συγκεκριμένο κόμικ άλλαξα τον χρόνο. Ακούω τις δικές σας εμπειρίες.

Εκτάκτως την Παρασκευή με ΤΟ ΒΗΜΑ, ο Αρκάς σας εύχεται...Ευτυχιθμένο το 2022! Eνα μεγάλο, συλλεκτικό ημερολόγιο τοίχου με τις περιπέτειες του απολαυστικού Θανασάκη! Οι σπαρταριστοί διάλογοι με τη μαμά του και τους φίλους του, αλλά και ο μεγάλος του έρωτας για τη Σίσσυ! Αυθεντικό χιούμορ και απολαυστικές ατάκες από τον φοβερό πιτσιρικά με τη θεληματική φράντζα. Αφεθείτε στην παιδική αθωότητα, που τόσο έχουμε ανάγκη! Το αυθεντικό χιούμορ είναι πιο σπάνιο από όσο θέλουμε να πιστεύουμε. Το δημιουργικό χιούμορ, εκείνο δηλαδή που λαμβάνει και καλλιτεχνική μορφή, αναγνωρίσιμη και δημοφιλή, είναι ακόμη σπανιότερο. Αυτό ακριβώς το πολυδιάστατο πράγμα ενσαρκώνει ο Αρκάς τα τελευταία σαράντα χρόνια. Ο Θανασάκης ή Σάκης ή «Αθανάθιοθ», όπως λέει ο ίδιος το όνομά του, επειδή δεν μπορεί να πει το σίγμα, ανήκει στις πρόσφατες δημιουργίες του κορυφαίου έλληνα κομίστα. Συνιστά μια δική του σπουδή πάνω στην παιδική αθωότητα, που, μοιραία, όλοι χάνουμε και στην οποία, ευτυχώς, συχνά επανερχόμαστε. Ο Θανασάκης, αυτός ο φοβερός πιτσιρικάς με τη θεληματική φράντζα, ικανός για τον πλέον συντριπτικό κυνισμό αλλά και την πιο γλυκιά τρυφερότητα, είναι η επιτομή εκείνου του μικρού και του τρελού από το οποίο, κατά το κοινώς λεγόμενο, μαθαίνουμε την αλήθεια. Ο Θανασάκης, αφελής και δηκτικός, ένα αυθόρμητο παιδί, αυτό το απίθανο ζιζάνιο, αυτός ο γκρινιάρης αισθηματίας, πρωταγωνιστεί στη νέα προσφορά του «Βήματος». Οι αναγνώστες παρακολουθούν τις περιπέτειές του κατά το 2022, ημερολογιακά, μήνα τον μήνα. Ο Θανασάκης είναι απολαυστικός και έχει μέλλον μπροστά του! ΠΗΓΗ