Αναζήτηση στην Κοινότητα

Για το ελεεινό, βαθύτατα προσβλητικό για τους νέους επιστήμονες και αποικιοκρατικού τύπου σύστημα πρόσληψης και απασχόλησης των αναπληρωτών εκπαιδευτικών στα δημόσια σχολεία θα μπορούσαμε να γράψουμε τόμους. Πρόκειται για ακόμα μία απόδειξη της πλήρους απαξίωσης με την οποία οι κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν τους εκπαιδευτικούς, προσλαμβάνοντας και απολύοντάς τους κάθε χρόνο σε άτακτα χρονικά διαστήματα, στέλνοντάς τους εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τα σπίτια τους, υποχρεώνοντάς τους να περιφέρονται από σχολείο σε σχολείο για να συμπληρώσουν ωράριο και πληρώνοντάς τους μόνο για τους μήνες που εργάζονται με ποσά που δεν επαρκούν όχι για τη στέγη τους, αλλά ούτε καν για τη διαβίωση και τις μετακινήσεις τους. Την κατάσταση αυτή, όχι για μια αναπληρώτρια εκπαιδευτικό μεν αλλά για μια αναπληρώτρια ψυχολόγο της εκπαίδευσης, περιγράφει γλαφυρά και κωμικοτραγικά η μίνι αυτοέκδοση «Σε ποιον να το πω;» που κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες σε κείμενο της Μιρέλλας Παπαϊωσήφ και σχέδια της Διονυσίας Δεδούση. «Κάθε χρόνο το Υπουργείο Παιδείας βγάζει τις προκηρύξεις για πρόσληψη Αναπληρωτών Ψυχολόγων στα σχολεία. Κάθε χρόνο υποβάλλουμε τα ίδια χαρτιά προϋπηρεσίας στην ίδια ιστοσελίδα […] Δουλεύουμε σε πέντε διαφορετικά σχολεία, κάθε μέρα σε άλλο. Συνήθως δεν υπάρχει χώρος διαθέσιμος για τη δουλειά μας. Χρησιμοποιούμε όποιον υπάρχει διαθέσιμος όπως ο διάδρομος. Στο υπόγειο… να μυρίζει ο λέβητας που είναι δίπλα στο μηχανοστάσιο. Μια φορά μας διέκοψαν για να τσεκάρουν τον λέβητα. Σε κάποια αποθήκη τάξης, στην οποία η διευθύντρια μάζευε το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Οι άλλοι δάσκαλοι σε περιμένουν έξω από την πόρτα να σου μιλήσουν. Α, και ο αναπληρωτής δεν δικαιούται αναρρωτική άδεια. Κόβεται το ημερομίσθιο εκείνων των ημερών στο μισό. Τελειώνει η χρονιά και είμαι χίλια κομμάτια. Αλλά στα θετικά του επαγγέλματος: “Κυρία, θα ξαναέρθετε του χρόνου;” “Θα μας λείψετε!” “Έκανα αυτή τη ζωγραφιά!” “Κυρία σ’ αγαπώ!” Και κάθε νέα σχολική χρονιά ξεκινάμε από την αρχή». Κι αυτή η αγάπη είναι το μόνο κίνητρο για να αντέξεις και να συνεχίσεις σε μια χώρα που οι κυβερνώντες της θέλουν να σε εξοντώσουν. Αλλά εσύ δεν τους κάνεις τη χάρη! Και το σχετικό link...

Βρίσκονται σχεδόν σε κάθε γωνία της πόλης, προσφέρουν θαλπωρή και την εκτόνωση που είναι απαραίτητη στους ανθρώπους, για να αντιμετωπίσουν τα πολλά τους προβλήματα και υποχρεώσεις. Ο λόγος για τις καφετέριες, τα μέρη, όπου ο καθένας μπορεί ν΄ απολαύσει το καφεδάκι του, να αλληλεπιδράσει με τον διπλανό του ή ακόμα και να κάνει την αυτοκριτική του. Ένα τέτοιο καφέ, μας παρουσιάζει η Διονυσία Δεδούση στο φανζίν της, με τίτλο “Cafe in Situ”, που κυκλοφόρησε στα πλαίσια του Comicdom Con Athens 2022. Στο παρόν κόμικ, ο αναγνώστης θα μπορέσει να “παρεισφρήσει” εικονικά στις διάφορες συζητήσεις που γίνονται σε μία συμπαθητική και cozy καφετέρια και να αφουγκραστεί τα προβλήματα, αλλά και τις χαρές των πελατών, που γίνονται παρέα με μία κούπα αχνιστό καφέ. Πρωταγωνιστές είναι καθημερινοί άνθρωποι, χωρίς υπερδυνάμεις και ιδιαίτερες ικανότητες. Άνθρωποι σαν όλους εμάς, σαν εκείνους που πηγαίνουν στις καφετέριες και ζουν μία φυσιολογική (πλην κουραστική τις περισσότερες φορές) καθημερινότητα. Το κόμικ, λοιπόν, δεν περιλαμβάνει μία ενιαία ιστορία, αλλά χωρίζεται σε αρκετά “σκετσάκια” ενός ή δύο ατόμων, πάντα όμως, με τοπικό πλαίσιο το καφέ. Προσωπικά μού άρεσε η συγκεκριμένη δουλειά. Βγάζει ρεαλισμό, αλλά και βρίσκεται μακριά από τα απαισιόδοξα - μακάβρια - Sci-Fi σενάρια, που είναι της μόδας στις τάξεις των φανζινάδων. Όσον αφορά τον εικαστικό τομέα, έχουμε ένα σχέδιο ικανοποιητικό, αλλά σίγουρα επιδέχεται πολλών βελτιώσεων. Χωρίς να είμαι ο ειδήμων του χώρου, νομίζω ότι το βρήκα κάπως επίπεδο και χωρίς μεγάλο βάθος. Ήταν περισσότερο 2D. Εννοείται, πάντως, ότι ήταν ευχάριστο στο μάτι και δεν αντιμετώπισα πρόβλημα με την ανάγνωση. Πολύ ωραίο βρήκα τον χρωματισμό, ο οποίος περιέχει μία πολύχρωμη παλέτα απαλών χρωμάτων, που φέρνουν γαλήνη! Η έκδοση είναι αρκετά τίμια για φανζίν. Το χαρτί στο εσωτερικό είναι γυαλιστερό και η εκτύπωση ποιοτικότατη. Παράπονο έχω από το εξώφυλλο, το οποίο είναι λεπτό, με αποτέλεσμα το τευχάκι να είναι επιρρεπές στα τσαλακώματα και τα “στραβώματα” λόγω υγρασίας. Αξίζει να αναφέρουμε ότι το κόμικ κυκλοφόρησε σε 150, αριθμημένα αντίτυπα. Στο συνοδευτικό υλικό θα βρούμε μερικά fan arts καθώς και μία κάτοψη της καφετέριας. Μάλιστα ένα από τα σχέδια αυτά, ανήκει στον Βαγγέλη Χατζηδάκη, γνωστό από την δουλειά του στα Phat Comicz, με τον οποίο η Διονυσία έχει συνεργαστεί στα κόμικς: “Μπαλανταφάν, ροκφόρ και σαλμονέλα” και “Ιστορίες για σιέστα”. Τα εξτραδάκια θα κλείσουν με ένα σύντομο, αλλά περιεκτικό βιογραφικό σημείωμα (που συνοδεύεται και με φωτογραφία) της δημιουργού. Ευχαριστούμε τον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ.

Μια μικρή αυτοέκδοση του 2016 που μας έρχεται από τη Διονυσία Δεδούση. Έγχρωμο, 24 σελίδες και πρωταγωνίστρια μια πιτσιρίκα που σκέφτεται όλες τις επιλογές που έχει για να πάρει ένα ζωάκι... Πάρτε μια σελίδα για το σχέδιο και ευχαριστίες στον @nikos99 για τη διάθεση του τεύχους.

Όμορφη έγχρωμη αυτοέκδοση 28 σελίδων από τη Διονυσία Δεδούση σε σενάριο Βαγγέλη Χατζηδάκη. Χιουμοριστική ιστορία μιας πριγκίπισσας. Το ευχαριστήθηκα Κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2019. Μια εσωτερική σελίδα για το σχέδιο και τις ευχαριστίες μας στον @nikos99 για τη διάθεση του τεύχους.

Μια εκρηκτική συνεργασία ανάμεσα σε δύο διαμετρικά αντίθετους κομικίστες. Η Διονυσία Δεδούση με το γλυκό, παιχνιδιάρικο σχέδιό της εικονογραφεί δύο μικρά σενάρια του ανατρεπτικού Βαγγέλη Χατζηδάκη (βλ. Phat Comicz). Η σύμπραξη υπήρξε επιτυχημένη κατά τη γνώμη μου αφού απέδωσε δύο αστεία και λίγο σουρεάλ παραμύθια ιστορημένα με απαλά χρώματα και χαριτωμένα σχέδια. Στην πραγματικότητα το τευχάκι είναι άλλη μια από εκείνες τις οριακές περιπτώσεις που λες “είναι κόμικς, για δεν είναι;” αφού αποτελείται από ολοσέλιδα καρέ. Συνολικά: ωραίο, έχει την πλάκα του, πάρτε το. Η Διονυσία Δεδούση έχει βελτιωθεί στο σχέδιο. Ο Βαγγέλης Χατζηδάκης δεν επιδέχεται περαιτέρω βελτίωσης - είναι ήδη ο τέλειος άνδρας (ελπίζω να τα διαβάζει αυτά και να με ξανακάνει comicz)

Μια μικρή αυτοέκδοση που πρωτοεμφανίστηκε στο Comicdom Con 2015. Προσεγμένη με ωραίο χαρτάκι, τύπωμα, χρώματα. Είναι μία χιουμοριστική ιστορία τρόμου/μυστηρίου που εκτυλίσσεται στους κήπους Μπόμπολι (αφού το λέει ο τίτλος!) στη Φλωρεντία. Το αποτέλεσμα λίγο απλοϊκό μεν, αξιοπρεπές και δουλεμένο δε. Ενδεικτικές σελίδες: Η Διονυσία Δεδούση είναι μέλος της ομάδας inkorrect. Άλλες δουλειές της θα βρείτε στις συλλογές: ΜΕΤΑΞΥ ΑΓΝΩΣΤΩΝ SYMFAIRY TALES ΤΑ ΠΑΙΞΑΜΕ ΑΡΠΑΧΤΕΣ ΜΠΟΥΓΑΤΣΑ ΜΕ ΜΕΛΑΝΙ