pomakos

Moυ φαίνεται λίγο κουλό το να κάνεις προσχέδιο ή τελικό σχέδιο ενός άλμπουμ, χωρίς να υπάρχει άλμπουμ, αλλά δεν τρέχει τίποτα δικό σου είναι το topic και ανεβάζεις ό,τι θέλεις. Ο τρόπος που χρωμάτισε ο geokon το σχέδιό σου είναι πολύ απλός και εύκολος για να τον χρησιμοποιήσεις, δίνει άλλωστε και οδηγίες χρήσης... και νομίζω πως με ελάχιστες προσθήκες σε κάποια φωτάκια νομίζω πως είναι επαρκής για τα σχέδιά σου. Για τον τίτλο (γενικά για το λέτερινγκ σου) και την προοπτική δεν κάνω κανένα σχόλιο, έχω ξαναγράψει στο παρελθόν και δεν επανέρχομαι. Άλλο θέλω να σου προτείνω, άποψη μου είναι πως το σχέδιό σου είναι σε καλό δρόμο και το βελτιώνεις συνεχώς, πρέπει όμως πλέον να κάτσεις και να εκπαιδευτείς στην αφήγηση, δηλαδή κάτσε και κάνε μονοσέλιδες ή δισέλιδες ιστορίες, όπου δεν θα γίνεται απαραίτητα τίποτα συγκλονιστικό, αλλά θα υπάρχει μία αφήγηση με αρχή, μέση και τέλος, λέω για παράδειγμα μια σαχλαμάρα, ένας τύπος που ξυπνάει, πλένεται, ξυρίζεται, πίνει τον καφέ του, τρώει το πρωινό του, παρφουμάρεται και όταν ανοίγει την πόρτα του σπιτιού του, ανακαλύπτει ότι γύρω του η υπόλοιπη πολυκατοικία έχει γκρεμιστεί και από κάτω είναι το χάος (επαναλαμβάνω ότι έγραψα μια βλακεία για παράδειγμα...). Με τέτοια μικρά "στιγμιότυπα" μπορείς να καταπιαστείς και μ' αυτό τον τρόπο να μάθεις να στήνεις μικρά κόμικς που θα έχουν μια σύντομη ιστορία, ώστε να εκπαιδευτείς στη σκηνοθεσία, στο ντεκουπάζ, στην αφήγηση. Κάν' το ακόμα και σε μορφή προσχεδίων, γιατί μου φαίνεται λίγο παράξενο για έναν δημιουργό που δεν έχει κάνει παρά μια-δυο δισέλιδες ιστορίες να καταπιαστεί με ένα άλμπουμ 80-100 σελίδων, ακόμα και 46 σελίδων. Είναι δύσκολο και πολύ φοβάμαι ότι κάποια στιγμή θα επέλθει κόπωση και απογοήτευση. Αυτό το έγραψα και για τον Γρηγόρη σε άλλο τόπικ, αλλά θαρρώ πως είναι μια πιθανή έκβαση όταν καταπιάνεσαι με πολύ μεγάλα πρότζεκτ.

Γρηγόρη, δε λέω ότι η στάση αν φας έχει τίποτε μεμπτό, απλώς λέω ότι θέλει λίγη παραπάνω τσαχπινιά και ζωντάνια το σχέδιο, π.χ. το ένα πόδι πιο μπροστά από το άλλο, να μη στέκεται προσοχή η φιγούρα, σαν μπάστακας, ίσως λίγο στραμμένο προς τα αριστερά το σώμα και προς τα δεξιά το κεφάλι να κοιτάει τον θεατή, τέτοια πράματα. Ενας καλός τρόπος που νομίζω ότι βοηθάει είναι να ποζάρεις εσύ ο ίδιος (γυμνός, με τα σώβρακα, όπως θέλεις) και να βάλεις τη γυναίκα σου να σε τραβάει φωτογραφίες, από διάφορες γωνίες και ύψη για να έχεις ως μοντέλο τον ίδιο σου τον εαυτό και μετά κάνε τον εαυτό σου γαλάτη, σπαρτιάτη, κοζάκο ό,τι θέλεις.

Γρηγόρη, αν μου επιτρέπεις και εμένα μερικές παρατηρήσεις τόσο στο σχέδιο όσο και στο χρώμα. Αναφέρομαι στο τελευταίο σχέδιό σου. Πρέπει να δουλέψεις λίγο την πλαστικότητα της μορφής είναι πολύ μονοκόμματος, ένα μπλοκ με κάποιες λεπτομέρειες που στέκεται σαν αγγούρι, για να το πω απλά, ίσως αν άλλαζες λίγο τη στάση να μη στέκεται τελείως en face γιατί έτσι φαίνεται τελείως ακίνητος, σαν παγωμένος. Όσον αφορά το χρώμα. Πρέπει να ηρεμήσεις λίγο την παλέτα σου, από τα πολύ έντονα χρώματα που βγάζουν μάτι. Νομίζω ότι έχεις κάποιες πινελιές που χαλάνε το σύνολο, για παράδειγμα, το έδαφος είναι τελείως ασχεδίαστο, υπάρχει ομίχλη, αλλά ταυτόχρονα βλέπουμε μία πολύ σκούρα σκιά στα πόδια, αυτό δηλώνει ότι η φιγούρα φωτίζεται από πίσω από μια φωτεινή πηγή πολύ δυνατή, αλλά μέσα στην ομίχλη δεν μπορεί οι φιγούρες να έχουν σκιά... εκτός αν κάποιος κρατάει κάποιο φανάρι, ένα πυρσό, αλλά αυτό θα φωτίζει σε μικρή ακτίνα, δεν θα δημιουργεί σκιά στη φιγούρα. Σχεδίασε λίγο το έδαφος (πέτρες, χόρτα, οτιδήποτε) για να μην είναι στο πουθενά ο χαρακτηρας. Το δρεπάνι, γιατί είναι χρυσό; Δεν κάνεις μίκυ μάους, ακόμα και να είναι χρυσό, δεν μπορεί να είναι τόσο μονοχρωματικό κίτρινο. Νομίζω ένας καλός τρόπος για να βελτιώσεις το χρώμα σου, τις πτυχές κτλ. είναι να πάρεις μια ταινία σε dvd με περιεχόμενο που σε ενδιαφέρει, π.χ. το braveheart και να σώσεις κάποιες εικόνες και στη συνέχεια να χρησιμοποιήσεις κάποια στοιχεία που σε ενδιαφέρουν, όχι απαραίτητα να αντιγράψεις την εικόνα, αλλά κράτα τη χρωματική γκάμα, ή δες τις σκιές, τις λάμψεις. Αυτά. Ελπίζω να μην είμαι πολύ γκρινιάρης...

Η διάσταση Β των χαρτιών πάει ως εξής Β5 17,5 Χ 25 Β4 25 Χ 35 Β3 35 Χ 50 Β2 50 Χ 70 Β1 70 Χ 100

για να ξεμπερδέψουμε με τα σκαναρίσματα

Μία μικρή παρατήρηση όσον αφορά τον χρόνο, εφόσον δεν έχεις μια παραγγελία, π.χ. πρέπει να παραδώσεις ένα στόρι μπορντ ή μία διαφημιστική εικονογράφηση σε 2-3 μέρες ή μία γελοιογραφία που πρέπει να την κάνεις σε 2-3 ώρες, δεν κατανοώ την έννοια του "πόσο χρόνο χρειάζεται για να κάνεις ένα κόμικς", αφού το κάνεις, καταρχάς για την πάρτη σου, θα το δουλέψεις όσο χρόνο θα χρειαστεί, όσο χρόνο θέλεις για να σε ικανοποιήσει το αποτέλεσμα, δεν νομίζω ότι πρέπει σ' αυτή τη φάση που βρίσκεσαι να υπεισέρχεται το θέμα της ταχύτητας. Σημαντικότερο νομίζω είναι το θέμα της επανάληψης, δηλαδή να μην κάνεις ένα καταπληκτικό καρέ με λάδια το οποίο δεν μπορείς να το επαναλάβεις τόσο λόγω τεχνικής όσο και λόγω υλικού (σου παίρνει μια βδομάδα για να στεγνώσει το πρώτο χέρι -στην Ελλάδα μόνο ο Βερύκιος, η Ναβροζίδου και ο Κ. Βιτάλης έχουν δουλέψει σχεδόν όλα τους τα κόμικς με λάδια και στο εξωτερικό απ' όσο γνωρίζω ο Segrelles και κάποια ο McKean και ο Κent Williams). Δηλαδή βρες μία τεχνική, (π.χ. τα μολύβια που κάνεις τα κατέχεις πολύ καλά, αν και έχουν τεχνικές δυσκολίες στο σκανάρισμα), η οποία θα σε ικανοποιεί, την οποία θα μπορείς να επαναλάβεις και μην υπολογίζεις ως πρωτεύοντα παράγοντα τον χρόνο που αφιερώνεις.

με βαση αυτη τη σκεψη πειραματιζομαι με διαφορους αλλους τροπους σχεδιασης,για να μαθω πως το κανουν οι αλλοι. χαχα μ' άρεσε αυτό. Γενικώς νομίζω πως η αντιγραφή είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να μάθεις να σχεδιάζεις, αλλά δεν νομίζω ότι την έχεις ανάγκη εσύ, σούπερ είναι αυτά που κάνεις! Πρέπει να δώσεις σημασία σε άλλα στοιχεία που χρειάζονται για να γίνει ένα κόμικς (βασικά σενάριο, ντεκουπάζ, σύνθεση). Νομίζω πως ένας πολύ καλός σχεδιαστής για να τον μελετήσεις ως προς τη σκηνοθεσία είναι ο Bernet, αντέγραψες παραπάνω έναν Torpedo, ο τύπος είναι απίστευτος σκηνοθετικά. Όλες οι σελίδες του Torpedo είναι με 6 ισομεγέθη καρέ, το πιο κλασικό στήσιμο. Δεν έχει ούτε ταρζανιές να βγαίνουν απ' έξω απ' τα καρέ ούτε τίποτα θεαματικό, σε στιλ αμερικανιάς υπερηρωικής με κουλές πόζες, δυναμικές... αλλά ωστόσο δεν υπάρχουν δύο καρέ που να έχουν την ίδια γωνία λήψης, που να έχουν βαρετό καδράρισμα. Είναι μαγευτικός! Νομίζω αυτό αξίζει να μελετήσεις στον Bernet και όχι με πόσες γραμμές και με τι φωτοσκιάσεις έκανε τα σχέδιά του και πόσο χρόνο του πήρε για να κάνει την κάθε φιγούρα.

πάντα μου αρέσουν τα ζουμερά μοντέλα...

μπα ήταν κάτι σαν ένας ντόναλντ, βαμπίρ, δράκουλας δεν ξέρω, που έβγαινε μέσα από ένα αβγό, Ιταλός ήταν ο τύπος που το είχε...

Τα χωριά της Τήνου είναι όντως και πολλά και καλά!!!

Ελα, ρε Gregorius, Τηνιακός είσαι; Πολύ ωραία η Τήνος, εξαιρώντας τη χώρα και τους Ταλιμπάν, είναι πολύ όμορφα με φοβερές παραλίες, αν και πήγα σε λίγες 5-6 από τις 45 (!!!) που έχει! Σίγουρα ένα νησί όπου θα ξαναπάω κάποια στιγμή!

μια και εδώ βάζετε καλοκαιρινά σχέδια, είπα να ανεβάσω και τα δικά μου, που έκανα στην Τήνο (μεγάλη η χάρη της lol) καλό καλοκαίρι σε όλους

είναι ίσως η καλύτερη ιστορία γουέστερν ever σχεδιασμένη από τον απίστευτο Jean Giraud aka Moebius. Πάρ' τα ασυζητητί!!!

δυστυχώς εγώ προσωπικά δεν έχω χρόνο για κάτι τέτοιο αν βρω κάνα tutorial για προοπτική μπορεί να το ανεβάσω. Μικρή προσθήκη σ' αυτά που λέει ο geokon, όλα τα σχέδια βασίζονται στην προοπτική, εκτός αν σχεδιάζεις σαν το Coppi δύο φιγούρες που στέκονται σε μια γραμμή και μιλάνε, παρατηρήστε τα σχέδια του Αρκά, αν δεν θέλετε να μιλάμε για φωτορεαλισμό, ρεαλισμό ή ό,τι σχετικό σας κάνει να βγάζετε σπιθουράκια, καντήλες και καλόγηρους, ο Αρκάς σέβεται τους κανόνες της κλασικής προοπτικής κανονικά και με το νόμο. Και ένα τετράγωνο καρέ με δύο πρόσωπα μόνο να σχεδιάσεις, αν κάνεις το ένα μεγάλο και το άλλο πιο μικρό έχεις δημιουργήσει την αίσθηση του βάθους και του χώρου, ότι ο ένας βρίσκεται μπροστά και ο άλλος πιο πίσω του.

Όντως ένα σχέδιο που θα το κάνεις με χάρακα το πιο πιθανό είναι να φαίνεται πολύ τετραγωνισμένο και δυσκοίλιο, κοινώς μπουρούχα και άνευρο. Αλλά από το δεν χρησιμοποιώ γι' αυτό το λόγο χάρακα μέχρι το σημείο η προοπτική ενός σχεδίου να είναι λανθασμένη και οι χαρακτήρες να είναι σε λάθος μεγέθος σχεδιασμένοι έχει, νομίζω, πολλά ενδιάμεσα επίπεδα. Δεν φαντάζομαι να υπάρχει είτε κανένας αναγνώστης είτε κανένας σχεδιαστής που όταν διαβάζει ένα κόμικς παίρνει χάρακες και μοιρογνωμόνια και εξάντες, κόβει αζιμούθιο, κάνει αλχημείες και μετράει αν τα πάντα είναι βασισμένα στον χρυσό κανόνα και αν ακολουθούν τους κανόνες της προοπτικής, ωστόσο όταν βλέπει ένα σχέδιο που έχει φωτορεαλιστικές σκιάσεις στους χαρακτήρες, στα πρόσωπα, στην ανατομία και στα props, αλλά δεν υπάρχει η ίδια σχεδιαστική δεινότητα στους χώρους και στα γενικά πλάνα, αυτή η ασυνέπεια νομίζω "χτυπάει" στο μάτι... γιατί τελικά διαταράσσει την ισορροπία και την ατμόσφαιρα της σελίδας

PIT μια που θα διορθώσεις το ένα καρέ, δεν διορθώνεις και το γειτονάκι του; Έχεις κάνει ένα στήσιμο όπου οι χαρακτήρες κινούνται σε δύο διαφορετικούς ορίζοντες, κάτι που είναι λίγο περίεργο... μπορείς να το κάνεις αυτό αλλά θα πρέπει με άλλα στοιχεία να δείξεις ότι αυτοί κινούνται σε κάποιον ανηφορικό δρόμο για να το δικαιολογήσεις, το άλλο σκαρίφημα δείχνει πώς θα ήταν τα μεγέθη αν ήταν σε έναν ορίζοντα. Η προοπτική γενικώς σε πραγματικό χώρο είναι χαοτική, αν κάτσω να σκιτσάρω τα κτίρια π.χ. που βλέπω από το παράθυρό μου σχεδόν κάθε κτίριο θα έχει δικά του σημεία φυγής γιατί υπάρχει κλίση στο δρόμο, υψομετρική διαφορά, τα οικοδομικά τετράγωνα δεν είναι ποτέ τετραγωνισμένα και άλλα πολλά. Η προοπτική που χρησιμοποιούμε στα σχέδιά μας είναι στην πραγματικότητα υπεραπλουστευτική, οπότε αν δεν σέβεσαι ούτε αυτή την υπεραπλουστευμένη, κωδικοποιημένη προοπτική, το σχέδιο αδυνατίζει πολύ (άποψή μου είναι αυτή, μην την παίρνεις τoις μετρητοίς).

Πολύ ωραία τα σχέδια του geokon! Απλά και σαφή. Σούπερ! Απλώς έχε υπόψη σου, Pit, ότι στο πρώτο καρέ η "κάμερα" κοιτάζει από ένα κτίριο ή από ένα σημείο ψηλά, στο ύψος του πρώτου ορόφου ενώ στη δεύτερη εικόνα όλη τη σκηνή την παρακολουθεί κάποιο παιδί ή κάποιος που είναι κοντός, αφού η ματιά του είναι στο μπούστο των υπολοίπων Pit, πρέπει να βρεις και να μελετήσεις tutorial ή βιβλία προοπτικής για σχεδιαστές. Στο ιντερνιέτ θα βρεις εκατοντάδες, νομίζω ότι για βιβλία πρέπει να ρίξεις μια ματιά στο http://library.nu/ η εξέλιξη της gigapedia (έβαλα τη λέξη perspective και έβγαλε 23.033 βιβλία, φυσικά δεν κάθισα να δω πόσα αναφέρονται στη σχεδιαστική έννοια της λέξης perspective). Νομίζω πως η σωστότερη διαδικασία για να φτιάξεις μια σελίδα είναι η εξής: αφού έχεις τελειωμένο το σενάριό της με τους διαλόγους και τα ρέστα να κάνεις το ντεκουπάζ, να χωρίσεις και να ορίσεις τους "χρόνους" της, δηλαδή πόσα καρέ θα έχει, θα έχει μεγάλα καρέ με γενικά πλάνα, θα έχει μικρά που θα δείχνουν κοντινά και λεπτομέρειες τέλος πάντων μπουρδίτσες αυτού του στιλ (δεν μπαίνω σε καμία λεπτομέρεια). Μετά πρέπει να σκηνοθετήσεις το κάθε καρέ, τι πλάνο θα έχει, από ποια γωνία θα τους βλέπει η "κάμερα" σου κτλ. Αλλά όλα αυτά πρέπει να τα κάνεις σε μικρά σκιτσάκια, να κάνεις δοκιμές, σβησίματα, διορθώσεις κι όταν έχεις καταλήξει στο ντεκουπάζ τότε θα ξεκινήσεις την τελική σελίδα σου. Εννοείται αυτό το καρέ με το κτίριο μην το πειράξεις στη σελίδα που έχεις κάνει θα το καταστρέψεις με τα σβησίματα. Δυστυχώς κάποια σχέδια δεν διορθώνονται, πρέπει να τα ξαναγίνονται σε άλλο χαρτί από την αρχή... Πλακώσου

ψάξε αυτό το προγραμματάκι είναι μια μαλακιούλα που έχει presets για καρέ σελίδων κόμικς όπου μπορείς να φορτώσεις σχέδια ή φωτογραφίες και να κάνεις και λέτερινγκ, μπορεί να σου φανεί χρήσιμο απλώς για να φτιάχνεις template μιας σελίδας και να κάνεις πάνω τα προσχέδια http://plasq.com/products/comiclife/win

Καλή η προσπάθεια για βελτίωση στο λέτερινγκ, αλλά θέλει λίγη οργάνωση στα προσχέδιά σου, να σχεδιάζεις τα μπαλονάκια με όλο το κείμενο στο μέγεθος που θέλεις και μετά να σχεδιάζεις την τελική εικόνα. Όσο για την τελευταία εικόνα, νομίζω ότι κάτι δεν πάει καλά με τα μεγέθη: το κτίριο είναι σωστά στημένο προοπτικά, αλλά θα πρέπει με κάποιο τρόπο να δείξεις ότι οι χαρακτήρες είτε βρίσκονται σε κάποιο ύψωμα είτε να τους μικρύνεις, σε τέτοιο μέγεθος που τους έχεις αν πλησίαζαν στο κτίριο η πρώτη καμάρα του κτιρίου θα τους έφτανε στη μέση. Είναι γιγάντιοι... Bάζω τρεις εικόνες που βρήκα από το bdgest.com ενός Bέλγου δημιουργού Série : Gardiens des enfers (Les) σχεδιαστής Jean-Jacques Matteo για να δεις τη διαδικασία που δουλεύει, δηλαδή storyboard (όπου ήδη βάζει τα μπαλονάκια για το κείμενο), μολύβια (με το τελικό κείμενο) και χρώμα

Δεν έφτιαξα το σχέδιο για να σου "δείξω" πώς να κάνεις κάτι ρεαλιστικά, ούτως ή άλλως το σχέδιο και η ζωγραφική είναι μια σύμβαση για κάθε πολιτισμό, και αυτοί που μοιράζονται τον ίδιο πολιτισμό αποδέχονται συμβατικά ότι κάποιες γραμμές ή κάποια χρώματα τοποθετημένα πάνω σε χαρτί, καμβά, τοίχο όπου θες, απεικονίζουν κάτι από τον "πραγματικό" κόσμο... Η παρατήρησή μου ήταν για το πώς θα μπορούσες, αν ήθελες και σε ενδιέφερε να εντάξεις αυτή την παράμετρο (το φως που περνάει μέσα από τα φύλλα) στο δικό σου στιλ, όχι να πάρεις σαν υπόδειγμα αυτό που έκανα εγώ, με τον δικό μου τρόπο. Εξάλλου το σχέδιό σου καθ' όλα ρεαλιστικό μου φαίνεται.

Γεια σου, Λένα, ελπίζω να μου επιτρέπεις να κάνεις κάποιες παρατηρήσεις γενικές, έκανα και ένα σχέδιο στα γρήγορα για να δείξω τι εννοώ. Ένα δέντρο όσο και πυκνό φύλλωμα να έχει, κάπου θα περνάνε οι ακτίδες του φωτός ανάμεσά τους, οπότε θα πρέπει να σχεδιάζεις τον ουρανό που διαπερνά το φύλλωμα. Επίσης έχε υπόψη σου ότι όσο πιο μακριά είναι τα αντικείμενα τόσο πιο θολά και άτονα θα είναι, οπότε αν έχεις αυτό στο μυαλό σου όταν σχεδιάζεις η εικόνα που φτιάχνεις θα αποκτά βάθος πεδίου, δεν γίνεται ο πρώτος χαρακτήρας και τα δέντρα στο βάθος να είναι σχεδιασμένα με της ίδιας θερμοκρασίας χρώματα και με την ίδια ένταση, το ίδιο περίγραμμα κλπ.

πείραξα πολύ λίγο τη σελίδα σου, όχι ότι είναι τίποτε ιδιαίτερο, απλώς ξεκαθαρίζουν κάποια στοιχεία νομίζω καλύτερα (αν και είμαι της άποψης ότι το κείμενο καλύτερα θα ήταν να το βάζεις στο χέρι, όχι βέβαια όπως το κάνεις μέχρι τώρα, αλλά με πενάκι προσεκτικά, ίσια και καθαρά)

δεν υπάρχει κάποιο θέμα για να παρεξηγηθούμε κουβέντα κάνουμε, μάλλον όμως ψιλοανέβασα τους τόνους συγγνώμη, καλή συνέχεια, ξύσε τα μολύβια σου κι απάνω τους

Εγώ δεν είπα ποτέ ότι η βιομηχανική παραγωγή κόμικς δεν είναι δημιουργία, είναι κανονικότατη δημιουργία, αλλά άλλου επιπέδου και άλλων απαιτήσεων και απέχει πολύ από τα ελληνικά δεδομένα της εγχώριας παραγωγής, επίσης δεν έγραψα ότι δεν είναι καλό να συνεργάζεται ένας δημιουργός με κάποιον άλλο, σε οποιοδήποτε επίπεδο, σενάριο, μελάνια, βάλε μέσα ό,τι γουστάρεις κι αγαπάς, αλλά λίγο με μπερδεύεις, εξηγούμαι, έστω ότι ξεκινάει κάποιος να ασχοληθεί με τα κόμικς ως δημιουργός, για χ, ψ, ω λόγους προσωπικούς, ας πούμε γιατί θέλει κάτι να εκφράσει, να αφηγηθεί μια ιστορία, ένα συναίσθημα, σκέψεις, προβληματισμούς κ.λπ. εγώ αυτή τη διαδικασία τη φαντάζομαι ως μία προσωπική αφιέρωση σ' αυτό το ψάξιμο και την αναζήτηση, ούτως ώστε μετά από κάποιο καιρό να δείξει μια μικρή ή μεγάλη πρώτη του ολοκληρωμένη δουλειά, η οποία θα δείχνει το αποτέλεσμα της προσωπικής του ενασχόλησης. Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς "σου ζητάνε να είναι καλό το μελάνωμα" ποιος στο ζητάει; Οι εκδότες; Ποιοι εκδότες; Έφτασες κιόλας εκεί; Και τι σημαίνει καλό μελάνωμα; Και γιατί είναι απαραίτητο το μελάνι; Επειδή βαριέμαι να επεκτείνομαι... το ρεζουμέ που θέλω να καταλήξω είναι ότι τη στιγμή που ξεκινάει κάποιος δεν χρειάζεται ούτε συνεργασίες ούτε φωτοσόπια ούτε painter ούτε τίποτα αρκεί να βάλει κάτω μια κόλλα χαρτί να φτιάξει μια ιστορία σε σενάριο και να το αφηγηθεί με εικόνες. Γι' αυτό που λες "όταν κάποιος θέλει να κάνει κάποιο κόμικ αλλα υστερεί σε κάποια σημεία γιατί να μην υπάρξει συνεργασία" εγώ δυστυχώς εδώ διαφωνώ κάθετα, αν αυτός ο κάποιος είναι αρχάριος, σύμφωνοι να ζητήσει βοήθεια και γνώμες και συμβουλές, αλλά άποψή μου είναι να στρώσει το κωλαρίνι του και να κάνει κουτσά στραβά και τα μελάνια και τα χρώματα και όλα. Θα έρθει κι ο καιρός για συνεργασίες, όχι όμως πριν κατακτήσει κάποια στοιχεία μόνος του.