DaDiRa

Σε σενάριο Karp και σχέδιο Taliaferro, δημοσιευμένο για πρώτη φορά το 1947. Στην Ελλάδα το είδαμε στο εσωτερικό του οπισθόφυλλου των ΚΟΜΙΞ #30 και #32 (1990). Inducks.

Καμία σχέση με Black Friday, αλλά έφτασε σήμερα. Και γυμνό

O Kerry Callen δημιουργεί, μεταξύ άλλων, σατιρικά strips με την Justice League. Ξεκίνησαν σαν δημοσιεύεις στο blog του από το 2011, αλλά τον φετινό Απρίλιο ανακοίνωσε πως θα υπάρξουν καινούρια τέτοια strips για λογαριασμό του νέου MAD. Το συγκεκριμένο είναι από τον Φεβρουάριο του 2016.

Δεν θα μπορούσα να μη προσθέσω του Mitch Gerads.

Το The Starfall Saga θα είναι στο AthensCon.

Μεταφέρθηκε στη γενική συζήτηση, γιατί δεν είναι ψηφοφορία. Στο θέμα μας, εγώ ακούω οποιαδήποτε μουσική χωρίς στίχους (για να μη με αποσυντονίζουν), χωρίς κάποια ιδιαίτερη προτίμηση, ανάλογα και με την όρεξη. Σπάνια ασχολούμαι με το να ταιριάξω τη μουσική με τη θέματολογία που διαβάζω. Τον τελευταίο καιρό τυχαίνει να με έχει απορροφήσει η synthwave οπότε την ακούω άσχετα με το αν διαβάζω κόμικς ή κάτι άλλο εκείνη την ώρα. Επίσης μου αρέσει όταν κάποιοι δημιουργοί κόμικς φτιάχνουν δικές τους playlists για τα τεύχη τους. Συνήθως έχουν στίχους, βέβαια, οπότε καταβάλλω λίγη περισσότερη προσπάθεια για να συγκεντρωθώ. Ο GeoTrou έχει κάνει ένα σχετικό post στο blog του. Στα σχόλια έγινε επίσης ωραία κουβέντα και έπεσαν διάφορες προτάσεις.

Ναι, ανάλογα και πως θέλουν να το κόψουν. Αλλά τα περιοδικά τα αντιμετωπίζω με διαφορετική λογική από τις ολοκληρωμένες εκδόσεις οπότε προσωπικά έχω τα 'χω βρει με το ότι θα πάρει πιθανόν μήνες για να το έχω διαβάσει.

Εξαιρετικά νέα. Δεν το έχω διαβάσει, αλλά είχα σκοπό να το κάνω κάποια στιγμή γιατί το πετύχαινα πολύ συχνά. Ταιριάζει και με το περιοδικό. Σημαντικό για μένα είναι ότι επιλέχθηκε ένα κόμικ των 270 σελίδων! Αυτό σημαίνει πως υπάρχει σκοπός να δημοσιεύονται μεγάλα κόμικ σε πολλές συνέχειες, πράγμα που ανοίγει πολλά ενδεχόμενα για ποιοτικά αμετάφραστα BD.

Από τις σελίδες του MAD.

Κατάσκοπος εναντίον κατασκόπου, μέσα από το ελληνικό MAD.

Η νέα σειρά του Matt Groening που κυκλοφόρησε τον φετινό Αύγουστο σαν Netflix Original. Μια έφηβη πριγκίπισσα που αγαπάει το αλκοόλ, ο προσωπικός της δαίμονας η ομιλούσα γάτα της, και ένα ξωτικό ψάχνουν να κάνουν κάτι ενδιαφέρον στο βασίλειο της Dreamland. Στα Ελληνικά μεταφράστηκε σαν "Απογοήτευση". Η πρώτη σεζόν έχει 10 επεισόδια για την ώρα, ενώ ανακοινώθηκε η ολοκλήρωση του δεύτερου μέρους της μέσα στο 2019, καθώς και η δεύτερη σεζόν για το 2020-2021. Οι voice actors είναι γνωστοί, ακόμα και αν δεν ξέρετε τα ονόματά τους. Η Abbi Jacobson, εκτός από την πριγκίπισσα μας, έχει δώσει τη φωνή της στην Emily του BoJack Horseman, ο Eric André στον δαίμονα, ο Nat Faxon στο ξωτικό και φυσικά ο John DiMaggio (Bender από το Futurama και μια ατελείωτη λίστα από άλλες φωνές) στον Βασιλιά. Πάμε να δούμε τους χαρακτήρες. Tiabeanie ή Bean Στην Bean δεν αρέσει που είναι πριγκίπισσα. Δεν έχει φίλους, τα αγόρια την αποφεύγουν γιατί φοβούνται τον πατέρα της και η ίδια αντιδρά διασκεδάζοντας την απόγνωση της στο τοπικό μπαρ. Μάλιστα τώρα έχει να αποφύγει έναν γάμο που γίνεται για διπλωματικούς σκοπούς. Είναι αντιδραστική και ανεύθυνη. Luci Ένας εχθρός τους Βασιλείου τον έστειλε στην Bean σαν δώρο για τον γάμο της. Ο Luci είναι ένας τυπικός δαίμονας που ωθεί την πριγκίπισσα να παίρνει ρίσκα και να μπλέκεται σε επικίνδυνες περιπέτειες. Αν και, εδώ που τα λέμε, δεν χρειάζεται πολύ ώθηση. Ο Luci απολαμβάνει οτιδήποτε προκαλεί δυσφορία στους άλλους. Elfo Ένα ξωτικό που βαρέθηκε να ετοιμάζει δώρα, να τρώει γλυκά, να τραγουδάει και να χορεύει. Ο Elfo αποφασίζει να αφήσει το κρυμμένο χωριό των ξωτικών παρά τις προειδοποιήσεις ότι αν φύγει δεν μπορεί να επιστρέψει ξανά. Καλοπροαίρετος και αθώος, αποτελεί το τέλειο θύμα για τον Luci, με τον οποίο συχνά καταλήγει να τσακώνεται. Ο λόγος που τον κρατάει ο Βασιλιάς είναι επειδή πιστεύει πως το αίμα του έχει μαγικές ιδιότητες. Του αρέσει η πριγκίπισσα. Zog Σκεφτείτε έναν κλισέ χαρακτήρα μπαμπά και μετά σκεφτείτε έναν κλισέ χαρακτήρα βασιλιά. Αυτός είναι ο Zog. Κυκλοθυμικός, τεμπέλης και φωνακλάς, τον εκμεταλλεύονται σχετικά εύκολα ακόμα και οι κατώτεροι του. Είναι αγανακτισμένος με τη συμπεριφορά της κόρης του και κατά τα άλλα προσπαθεί να διοικήσει τη Dreamland. Κύριο ενδιαφέρον του είναι η ανακάλυψη του ελιξηρίου της ζωής, για να αποκτήσει αθανασία. Αυτός είναι και ο λόγος που "αρμέγει" τον Elfo. Oona Σύζυγος του Zog, άρα και Βασίλισσα. Ακόμα ένας γάμος για διπλωματικούς λόγους, αυτή τη φορά με το βασίλειο Dankmire, από το οποίο κατάγεται η Oona. Φαίνεται ψυχρόαιμη, και μάλλον είναι. Όμως αυτό δεν είναι στοιχείο του χαρακτήρα της, μιας και το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για όλους του Ντανκμιριανούς. Δεν θα ήταν να υπερβολή να πούμε πως δεν έχει άλλα στοιχεία χαρακτήρα. Δυο λόγια/γνώμη Μου μένουν δύο επεισόδια για να το τελειώσω, αλλά μπορώ να πω ότι μου άρεσε. Ξεκινάει με ασύνδετες περιπέτειες και σιγά σιγά χτίζει τους κόσμο τριγύρω, και μια βασική πλοκή που εκτυλίσσεται αργά, όπως άλλωστε συνηθίζεται σε αυτά τα animations. Δεν είναι ότι προσφέρει κάτι νέο στο συγκεκριμένο genre, αλλά έχει όμορφο animation και αρκετά καλό χιούμορ, αλλά όχι σταθερό σε ποιότητα. Πιστό στην κοινωνική σάτιρα και με σωστή εκμετάλλευση της εποχής που λαμβάνει χώρα. Γενικά είμαι ευχαριστημένος αλλά σίγουρα θέλει περισσότερα επεισόδια για να καταλήξω κάπου. [imdb=tt5363918]

Συζητήσεις για την ιδιαιτερότητα του ανθρώπινου είδους. Σε δική μου μετάφραση από το μακρόβιο Saturday Morning Breakfast Cereal (περισσότερα εδώ).

Στην γενική συζήτηση. Η ενότητα των χαρακτήρων έχει πιο αυστηρά κριτήρια και χρησιμοποιείται για δομημένες παρουσιάσεις (ιστορικά στοιχεία, περιγραφές κοκ) και όχι για γνώμες. Το ίδιο ισχύει και για παρόμοιες ενότητες όπως τα Άρθρα-Μελέτες (χοντρικά: τα άρθρα θέλουν δομή, οι μελέτες έκταση). Η γενική συζήτηση από την άλλη είναι για κουβέντα άσχετα από τη σοβαρότητα ή το βάθος του θέματος.

Πολύ ενδιαφέρον το πακετάκι. Το Port of Earth με λύγισε και το τσίμπησα.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά γέλασα πολύ.

Ο Γάτος του Geluck ακολουθεί πινακίδες. Δημοσιευμένο στο τεύχος 379 του περιοδικού 9.

Τελείωσα την 3η σεζόν του BoJack Horseman και δεν έχω τίποτα να πω που δεν έχω πει ήδη στο ανάλογο τόπικ. Ίσως το πρώτο μισό ήταν κάπως ασύνδετο, αλλά μέχρι το τέλος ήρθε και έδεσε πολύ καλά. Είχε πολλά καλά επεισόδια που θα μπορούσα να πω αγαπημένα, αλλά ξεχωρίζει το υποβρύχιο επεισόδιο χωρίς διαλόγους. Βλέπω το Disenchantment, το οποίο είναι αρκετά καλό. Δεν μπορώ να πω ότι ξεχωρίζει σεναριακά για κάτι πέρα από το σε ποια εποχή λαμβάνει χώρα, αλλά γελάω και το απολαμβάνω. Γεμίζει κάπως το κενό που έχω από τότε που τελείωσα το Futurama. Επίσης ξεκίνησα να το παρουσιάσω, αλλά μάλλον δεν έχω πολύ όρεξη . Μπορεί αργότερα σήμερα ή αργότερα γενικώς. Ξεκίνησα και το Altered Carbon, είδα 2 επεισόδια. Θα το έλεγα μέτριο με ροπή προς το κακό. Είναι κάπως υπερβολικό σε όλα του και εν μέρη κλισέ. Αλλά προφανώς δεν είμαι σε θέση να το κρίνω ολόκληρο ακόμα. Α, είδα και το White Christmas από το Black Mirror (ναι, από τότε που μου το είπατε εδώ δεν το είχα δει ). Η αλήθεια είναι είχα πολύ υψηλές προσδοκίες. Όχι πως δεν μου άρεσε, αλλά αφενός ήταν αρκετά προβλέψιμο (ίδιο trope με το White Bear), αφετέρου κάπου έκανε κοιλιά και έχανε την ουσία. Σε καμία περίπτωση κακό, αλλά μ' έχει κακομάθει η σειρά οπότε γίνομαι πιο αυστηρός. Άμα έχετε καμία εύπεπτη να μου προτείνετε τώρα που τελειώνω το Disenchantment, πείτε μου. Κατά προτίμηση από Netflix γιατί αν είναι να κατεβάσω θα το αναβάλλω συνέχεια. Αλλιώς έχω και το TBBT.

To Mister O πιστεύω είναι λίιιγο καλύτερο, είναι η αλήθεια.

Μου αρέσουν τα περιοδικά και θεωρώ την τιμή πολύ καλή για το υλικό που έχει. Επίσης μου αρέσει που θα έχει και ιστορίες Ελλήνων (φαντάζομαι και ελπίζω νέες). Τα περισσότερα από αυτά τα κόμικ δεν τα έχω διαβάσει ποτέ, αλλά με αφορμή τα 2-3 που με ενδιαφέρουν, ευκαιρία να τα γνωρίσω και τα υπόλοιπα. Και ίσως να είναι αρκετά καλά ώστε να με κερδίσουν.

Τελικά μαθαίνουμε από τη συνέντευξη στο zougla.gr ότι ψάχνουν εκδότη για έντυπη μορφή.

10 αιώνας μ.Χ. Η Ευρώπη βάλλεται από παντού. Έρμαιο εσωτερικής διχόνοιας, προκαταλήψεων και πανώλης, έχει να αντιμετωπίσει τις στρατιές των Ισλαμικών κρατών. Η τύχη της κρέμεται από μια κλωστή. Στα ανατολικά της σύνορα με την Σαρακινή Συρία, στην περιοχή της Καππαδοκίας της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, μεγαλώνει ο Βασίλειος Μουσούρ, γιος μιας βυζαντινής αριστοκράτισσας και ενός Σύρου εμίρη. Σε μια βίαιη εποχή, όπου η επιβίωση εξαρτάται από τις πολεμικές αρετές, ο Βασίλειος δεν έχει να επιδείξει ούτε ρώμη ούτε δεξιοτεχνία. Είναι άνθρωπος των βιβλίων. Μέσα, όμως, από ένα μακρινό ταξίδι στα βάθη της Ανατολής και μια εσωτερική διαμάχη μεταξύ καλού και κακού, ο Βασίλειος μεταμορφώνεται σε ικανό πολεμιστή και υπερασπιστή των συνόρων της βυζαντινής αυτοκρατορίας· γίνεται ο «Διγενής Ακρίτας». Πρόκειται για μια παραλλαγή του μεσαιωνικού έπους του Διγενή Ακρίτα· μια ιστορία που αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην αγάπη και το μίσος, στην εξουσία και την υποταγή, στην πίστη και την αθεΐα και διαδραματίζεται στον Δρόμο του Μεταξιού, κατά την περίοδο των πιο σκοτεινών χρόνων του μεσαίωνα. Κι όλα αυτά, στο πρώτο ελληνικό κόμικ με θέμα το Βυζάντιο! Το πρώτο τεύχος του «Διγενή» διατίθεται προς το παρόν διαδικτυακά, και ο σκοπός -αλλά και η απαίτηση των φαν του είδους- είναι να εκδοθεί και σε χαρτί. Το zougla.gr συνομίλησε με τον Κωνσταντίνο Δημητρίου, παραγωγό και σεναριογράφο αυτής της πρωτοβουλίας, που συνδυάζει τη μυθοπλασία της παράδοσής μας, με τη σύγχρονη εικονογράφηση, σε ένα θέμα που, περιέργως, έχει αγνοηθεί από τη σύγχρονη ελληνική τέχνη: Τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. --- Πηγαίνοντας στην πηγή μπορείτε να ακούσετε και τη συνέντευξη.

Δεν έχει και κάτι να καταλάβεις. Ο Κύριος Ι είναι ένας λαίμαργος τυπάκος που θέλει να αποκτά οποιοδήποτε φαγώσιμο του γυαλίσει, αλλά πάντα καταλήγει να πεθαίνει με κάποιον γελοίο ή ειρωνικό τρόπο. Στο συγκεκριμένο strip πνίγεται από το μήλο του ατόμου που προσπάθησε να μιμηθεί ώστε να βγάλει χρήματα και να αγοράσει μήλα.