Comic-Μaniac

να ρωτήσω παιδιά κάτι για το μίκυ μάους 23 ? σε μια ιστορία με το λουντβιχ λέει ότι το '' νους υγιής εν σωματι υγιή '' είναι λατινική φράση ... δεν είναι λάθος αυτό ?

και το δικό μου άβαταρ με τον αξιολάτρευτο μίκυ

Αμφίπολη: Βρέθηκαν ανθρώπινες παραστάσεις στα επιστύλια | Ελλάδα | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Καταπληκτική δουλειά πολύ προσεγμένες σκιάσεις που δίνουν ένταση και παραστατικότητα στα σκίτσα . Ανυπομονώ για τα επόμενα !

το δεύτερο με το γαλάζιο background είναι καλύτερο και έντονα φωτεινό , το πρώτο είναι υπερβολικά θολό . συνέχισε τη καλή δουλειά !

έχω ένα πρόβλημα .. έχω φτιάξει με μολύβι ένα σχέδιο του κόρτο μαλτέζε και δε ξέρω τώρα αν πρέπει να βάλω χρώμα , να το σκιάσω με μολύβι ή να χρησιμοποιήσω πενάκι ... Ιδέες ???

έφτιαξα ένα μου πέτυχε το πρόσωπο αλλά όχι τα μαλλιά γι αυτό δε το ανέβασα ..

διάβασα τη πρώτη ιστορία στο ντόναλντ και τη βρήκα πολύ πετυχημένη , αν δεν ήξερα θα έλεγα ότι αναφέρεται στην Ελληνική τηλεόραση

Scorpions - Wind Of Change - YouTube !!!!!!!!!!!!!

τα πέτυχα στο διαδίκτυο και μου τράβηξαν τη προσοχή ... σε λίγο καιρό εξάλλου θα έχουμε και φαντάρο στο σπίτι

Με αφορμή μια εργασία για το Καρυωτάκη γνώρισα και λάτρεψα το ποίημα του ΔΡΟΜΟΣ . Αξίζει να ακούσετε και τη μελοποίηση Ζαχαρίας Καρούνης - Ο Δρόμος (ποίηση Κώστα Καρυωτάκη) - YouTube και οι στοίχοι ΔΡΟΜΟΣ Τώρα μακραίνουνε πύργοι, παλάτια. Κλαίνε μου οι θύμησες, κλαίνε τα μάτια. Τώρα θανάσιμη νύχτα με ζώνει. Μέσα μου ογκώνονται οι άφραστοι πόνοι. Μ’ είδαν, προσπέρασαν όσοι αγαπάω. Μόνος απόμεινα κι έρημος πάω. Πόσο τ’ ανέβασμα του άχαρου δρόμου! Στρέφω κοιτάζοντας προς τ’ όνειρό μου: Μόλις και φαίνονται οι άσπρες εικόνες. Τ’ άνθη, χαμόγελα μες στους χειμώνες. Αεροσαλεύουνε κρίνοι και χέρια. Ηλιοι τα πρόσωπα, μάτια τ’ αστέρια Είναι και ανάμεσα σ’ όλα η Αγάπη: Στο πρωτοφίλημα κόρη που εντράπη. Κι όλο μακραίνουνε πύργοι, παλάτια. Κλαίνε μου οι θύμησες, κλαίνε τα μάτια… Τώρα μακραίνουνε πύργοι, παλάτια. Κλαίνε μου οι θύμησες, κλαίνε τα μάτια. Τώρα θανάσιμη νύχτα με ζώνει. Μέσα μου ογκώνονται οι άφραστοι πόνοι. Μ’ είδαν, προσπέρασαν όσοι αγαπάω. Μόνος απόμεινα κι έρημος πάω. Πόσο τ’ ανέβασμα του άχαρου δρόμου! Στρέφω κοιτάζοντας προς τ’ όνειρό μου: Μόλις και φαίνονται οι άσπρες εικόνες. Τ’ άνθη, χαμόγελα μες στους χειμώνες. Αεροσαλεύουνε κρίνοι και χέρια. Ηλιοι τα πρόσωπα, μάτια τ’ αστέρια Είναι και ανάμεσα σ’ όλα η Αγάπη: Στο πρωτοφίλημα κόρη που εντράπη. Κι όλο μακραίνουνε πύργοι, παλάτια. Κλαίνε μου οι θύμησες, κλαίνε τα μάτια…

ναι? σορρυ , αλλά απλά ακουγόταν ότι είναι ψέματα , το εντυπωσιακό είναι ότι όντως ισχύει ...

Βεργίνα: Βρέθηκε ασύλητος μακεδονικός τάφος με πλούσια κτερίσματα - Pathfinder.gr ξέρει κανείς αν ισχύει αυτό ?

συμφωνώ απόλυτα μαζί σου . έπρεπε να είσαι από μια πλευρά στο φροντιστήριο της προάλλες που λέγαμε στην έκθεση για κόμικ και όχι ως τέχνη δε το περιέγραφαν αλλά ως προϊόν του διαβόλου , πχ λέγανε ότι ο ντόναλντ κρύβει μασονικά σύμβολα κλπ

και σύντομα θα ξέρουμε ποια από τις φήμες θα επιβεβαιωθεί

Snow Queen (TV Movie 2002) - IMDb 6-10 Αρκετά μέτρια ταινία με κενά στο σενάριο και ανεξήγητα μεγάλη διάρκεια . Το παραμύθι είχε δυνατότητες αλλά η αλλαγή των ηλικιών των ηρώων το αλλοιώνει αισθητά . Επίσης περιέχει σκηνές ανούσιες και περιττές που άνετα αφαιρούνταν . Κατά τα άλλα καλές ερμηνείες με ένα ωραίο ρομάντζο να εξελίσσεται . Πετυχημένα είναι και τα εφέ . Γενικά όμως μέτρια ...

ούτε ο ανιψιος από που είναι ξέρουμε .. πολύ μπερδεμένη υπόθεση ο Γκουφυ

ο λόγος που οι ιστορίες αυτές είχαν χρώμα είναι γιατί το κοινό που κυρίως απευθύνονταν ήταν παιδιά και στο παιδικό μάτι τραβάει το χρώμα . Ένα παιδί θα πάρει αυτό το περιοδικό που έχει περισσότερο χρώμα και αυτό τότε το ήξεραν οι εκδότες . Με τα μέσα τις εποχής σε όλους το αποτέλεσμα φαινόταν καλό , γιατί δεν υπήρχε μέτρο σύγκρισης με το σημερινό χρωματισμό . Τώρα ίσως φαίνονται προβληματικά , αλλά λαμβάνοντας υπόψιν τα δεδομένα της εποχής αξίζουν και μερικές ιστορίες είναι μόνο σε αυτά , οπότε πετώντας τα πετάς 3-4 ιστορίες που ίσως στο μέλλον χαθούν από αλλού στα σκουπίδια , για μενα είναι σαν να πετάς δεκαετίες ολοκληρες στα σκουπιδια .

Προσωπικά μεγάλωσα με τα καινούργια ντισνευ που το χρώμα δεν έχει κανένα θεμα . Στο σπίτι όμως η μητέρα μου διαβαζε πολλά χρονια πριν από μενα και έτσι υπάρχουν και μισά μισά και κιτρινισμένα . Για 'μενα το παλιο δεν ισούται με σκουπίδι απλά γιατί η τεχνολογία εξελίσσεται ραγδαία . Δίνει όμως τις ευκαιρίες και τις βάσεις στο καινούργιο . Τώρα πχ διαβάζουμε Μπαρκς και ενθουσιαζόμαστε , αλλά η πρώτη εκτύπωση γινόταν σε χαρτί πολύ πιο μέτριας ποιότητας . τί είχε σημασία όμως και τότε και τώρα ? Η ίδια η ιστορία που σε όποιο χαρτί να τη βάλεις θα έχει την ίδια αξία . Δεν εννοώ να προσκολλάτε κανείς στο παρελθόν , αλλά να το εκτιμά και να το σέβεται . Και τέλος θεωρώ ιεροσυλία να πετάς κάτι τέτοιο , επειδή αδυνατείς να κατανοήσεις την αξία του . Καλυτερα δωστο στο Μοναστηρακι να το πάρει κάποιος που το εκτιμα και το θέλει στη συλλογή του . ( Ακόμα αγοράζω τα ''κιτρινιαρικα'' γιατι για μενα μετρα πανω από όλα η ιστορία )

αν βρεις απάντηση σε αυτό πραγματικά σε συγχαίρω ! καιρό αναρωτιέμαι πως ένα παιδί του προέκυψε στο έτσι ( ή μήπως κάτι κρύβει ? )

και για να είμαι ειλικρινής την εισαγωγή την αντέγραψα από μια σελίδα όπου έγραφε 20 πρόσωπα . Βέβαια μετά δεν χρησιμοποίησα από εκεί όλες τις ατάκες και συνέπεια να ξεχάσω αρχικά να αλλάξω τον αριθμό . απλά απροσεξία

Πείτε μου και ποιο σας αρεσε περισσοτερο !

Και άλλο ένα που δε μοιάζει με τα υπόλοιπα οπότε το βάζω χωριστά

Και φτάσαμε και στα 20 που λέγαμε !!!!