Curgan

Μπα, φήμες είναι ... το τέλος είναι το μοναδικό δυνατό happy end...

Ούτε εγώ θυμόμουν τη Β' περίοδο αλλά γνώρισα μερικά εξώφυλλα ... Σ' ευχαριστώ για τις αναμνήσεις που μου ξύπνησες!

Και φυσικό είναι αφού έχουν πολύ λιγότερο χρόνο ανάπτυξης από όσο πρέπει. Μία ταινία θέλει πολύ λιγότερο χρόνο για να γίνει απ' όσο ένα παιχνίδι. Οι δε μεταφορές αρχίζουν να αναπτύσσονται μετά την ανακοίνωση της ταινίας. Λογικό είναι λοιπόν να είναι πατάτες...

Να ταν το ΤΡΟΥΕΝΟ και το μόνο πετσοκομμένο πάει κι έρχεται ....

Δεν θα διαφωνήσω μαζί σου για τα "τουφέκια" αλλά θεωρώ ότι ο χρωματισμός μιας ιστορίας παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Για παράδειγμα οι τριχρωμίες του '70. Αν και απλοικές και πρωτόγονες με τα σημερινά δεδομένα είχαν μια ιδιαίτερη γοητεία. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να πω το ίδιο και για εκδόσεις με τελείως flat χρώματα που γέμισαν απλά τα κενά και έγιναν με ηλεκτρονικό υπολογιστή. Και αυτό δεν το συναντάς μόνο σε κόμιξ αλλά και σε πάρα πολλά κινούμενα σχέδια... Συμφωνώ ωστόσο ως προς το ότι σήμερα υπάρχει η δυνατότητα ένας προικισμένος δημιουργός να κάνει θαύματα που στο παρελθόν ίσως και να ήταν αδύνατο να γίνουν.

Aν και καθυστερημένα υποβάλλω τα σέβη μου στην εξαιρετική αυτή παρουσίαση. ΥΓ Οτι θα έβλεπα τον Σκορούτζ υπερήρωα δεν το περίμενα με τίποτα...

Τότε δεν μας κακοφαινόταν και πολύ που οι ήρωες ήταν ασπρό-μαυρο-κόκκινοι στα περισσότερα περιοδικά. Θυμάμαι το Αγόρι που έβαζε έγχρωμες τις καινούργιες σειρές για λίγα τεύχη και πόση εντύπωση μου έκανε το χρώμα...

Πολλή άμμος όμως, 70 νούμερο παπούτσι φοράει?

Αν και στην αρχή ξενέρωσα με την επιλογή του συγκεκριμένου έχω την αίσθηση ότι τελικά θα αξίζει το αποτέλεσμα. Αν όχι ως ερμηνείες σίγουρα ως εφέ και σεκάνς δράσης...

Η σειρά του Ρώμα ήταν μια "διασκευή", πήρε στοιχεία τα οποία τα προσάρμοσε ελεύθερα και δημιούργησε κάτι άλλο. Προσωπικά την θεωρώ αξιόλογη σάτιρα, αλλά της έλειπε το "κάτι παραπάνω" που θα ήθελα. Προσωπικά τη θεωρώ από τις καλύτερες δουλειές του Ρώμα (μετά το καφέ της χαράς)

Δεν ξέρω αν πράγματι είχαν κάτι το ιδιαίτερο τα κόμιξ εκείνης της εποχής ή είμασταν νέοι απλά αλλά νομίζω ότι τα σημερινά κόμιξ με το μοντέρνο ψηφιακό σχέδιο, δεν βγάζουν τη μαγεία που είχαν κάποτε...

Tρελός είσαι? ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΥΓΚΡΙΣΗ... τουλάχιστον στη γεύση που σου αφήνει τελειώνοντας η ταινία...

Αυτοί τα έχουν μελετημένα. ’μα ο Spiderman πουλάει περισσότερο με ροζ στολή με μώβ βούλες θα τον κάνουν έτσι. Μη σου πω ότι θα του βάλουν και ζαρτιέρες...

Καλός ο Slaine, μου θυμίζει τα νιάτα μου στο αγόρι. Το "Βιος και Πολιτεια του Σκρουτζ Μακ Ντακ" το σκέφτηκα κι εγώ και προβληματίστηκα πολύ αλλά με δεδομένο το αβαταρ μου θα ήταν πολύ εγωιστικό...

O Eric έφυγε απο την Μπάρτσα και πήγε στην Παρί σαν Ζερμαιν αλλά μετά είχε κάτι προβλήματα και έπειτα τα προβλήματα τα είχε το Μπλεκ και σταμάτησε να εκδίδεται...

αν κάποιος θέλει να δώσει λεφτά για την ταινία είναι καλύτερα να τα στείλει σε μένα να του πάρω ραβανί βεροιώτικο. τουλάχιστον θα του μείνει η γλύκα...

Η ταινία δεν έλεγε και πολλά αν και έχω την αίσθηση ότι το κομιξ πρέπει να έβγαινε κάπου τη δεκαετία του ογδόντα, αλλά πάλι μπορεί και να μη θυμάμαι καλά...

Πάντως παιδιά, αν και αρχικά δεν υπήρχε τέτοια πρόθεση, φαίνεται ότι ο κόσμος της οικογένειας Ντακ έχει μια ιστορία που δένει και μας πάει αιώνες πίσω. Νομίζω ότι είναι ένα από τα ελάχιστα παραδείγματα που ξεδιπλώθηκε έτσι μια ενιαία ιστορία τα επιμέρους κεφάλαια της οποίας είναι ασύνδετα μεταξύ τους. Και δεν παραγνωρίζω εδώ τη συνεισφορά του Ντον Ρόσα σ' αυτό που το έκανε συνειδητά και με πολύ σκέψη, αλλά θαυμάζω διότι τα αρχικά κομμάτια της ιστορίας του Μπαρκς και οι ιταλικές συνεισφορές (Μάτζικα) έδεσαν τόσο αρμονικά...

Και γιατί να ανάψει φακό ο Δίδυμος? Μιλάει και στο σκοτάδι... Τζάμπα να καίμε ρεύμα, όπως θα έλεγε και ο αβατάρ μου θείος Σκρούτζ?

Φαίνεται σειρές που έκαναν εμάς να χαζεύουμε (καντυ κάντυ, φρουτοπία, ροζ πάνθηρας κλπ) δεν συγκινούν πλέον τα παιδιά. Κρίμα...

Germanicus, αποδίδω φόρο τιμής... :clap: :clap: :clap:

Βασικά ήταν το M.A.D διασκευασμένο σε ελληνική έκδοση...

Η πηγή τους πρέπει να ήταν η ίδια και η κατανομή γινόταν μάλλον τυχαία. Δεν νομίζω ότι κάποιο περιοδικό είχε καλύτερες ή χειρότερες. Μάλλον είναι θέμα προσωπικού γούστου.

Λοιπόν, ποιά είναι η μία και μοναδική ιστορία- περιπέτεια που λατρεύετε και αν κάποτε όλα τα κομικ χανόντουσαν από προσώπου γης θα θέλατε να διασωθεί? Δεν μιλάμε για σειρές αλλά για μία και μόνη ιστορία. Προσωπική μου επιλογή θα ήταν από το Tharg's Future shocks του 2000AD το The last rumbble of the platinum horde, η οποία δημοσιεύτηκε στο Αγόρι με τίτλο Η ορδή του Καρμπουγκ ή κάπως έτσι. η υπόθεση. ένας φιλοπόλεμος πλανήτης, ο οποίος είχε κατακτήσει όλο το τότε γνωστό σύμπαν στέλνει σε διαστημόπλοια μία ορδή για να εξερευνήσει και κατακτήσει το σύμπαν. Έπειτα από αρκετούς αιώνες η ορδή επιτίθεται σ' έναν παρηκμασμένο πλανήτη για να ανακαλύψει ότι αυτός ήταν "ο Καρμπούγκ, ο πλανήτης της ορδής". Δεν ήξεραν ότι το σύμπαν είναι κυκλικό!

Ρε παιδιά ο Όμπραξ δεν μοιάζει λίγο με τον βαν Νταμ με μπούκλες? ΥΓ Συγχαρητήρια για την παρουσίαση. Δεν ήξερα ότι υπήρχε τέτοιο περιοδικό!