Sakperi

Η σειρά πάντως έχει ανέβει σε αυτό (Anarchy Productions) το κανάλι του Youtube στη μορφή των τηλεταινιών όπως είχε βγει σε DVD αλλά με upscaling σε ανάλυση 1080p.

Ακολουθεί την ιστορία του The Captain, μια από τις καλύτερες ιστορίες τους Captain και προσωπικά αγαπημένη, με καλό τρόπο αναλογικά με τις ταινίες της Marvel αλλά για ακόμα μια φορά αποτυχημένο αναλογιζόμενος το κόμικ. Και λειτουργεί ως προάγγελος της 4ης ταινίας Captain America που ανακοινώθηκε με τους ίδιους δημιουργούς.

Ακόμα κι αν υπάρχει θα πρέπει να δεις αν σε συμφέρει. Από Αγγλία σίγουρα όχι, θα πληρώσεις τη διαφορά της λίρας συν εκτελωνισμό και φπα.

Καλή ιδέα, και να χρησιμοποιούμε τα led μάτια για φακούς το βράδυ.

Δυστυχώς όσο γαμάτο κι αν ακούγεται στην αρχή τόσο ξενέρωτο γίνεται μετά, για μένα πάντα. Η κλίμακα αν και επιτρέπει λεπτομέρειες ανεβάζει απαγορευτικά το κόστος. Χώρια που από μόνη της θέλει άλλο χώρο, γιατί αν έχεις κι άλλες φιγούρες 1:18 θα φαίνονται νανάκια δίπλα της. Ναι, υπάρχουν και τέτοιοι περίεργοι που κάνουν τέτοιες σκέψεις! Το μόνο που θα με έκανε να αγοράσω μια τέτοια συλλογή και το οποίο κυκλοφορεί στο εξωτερικό είναι το Millennium Falcon, εκεί η κουβέντα γίνεται πραγματικά σοβαρή.

Σαν τους παλιούς που αναπολούν εγώ θα ήθελα πάντως Λέσχη Δε Φοβάμαι.

Συμφωνώ, πολύ καλά στημένο το σενάριο του Λάργκο και η πρετοιμασία του συγγραφέα του. Εμένα μου θυμίζει Μπρούνο Μπραζίλ τόσο στο σχέδιο όσο και στην θεματολογία.

Μέχρι την πώληση όλα ήταν δημιουργήματα του καλλιτέχνη Λούκας, από εκεί και μετά είναι των εμπορικών στελεχών της Disney που ανάθεμα κι αν ξέρουν τι είναι η 7η τέχνη.

Πλάκα πλάκα, πέρα από τις νυχτεριδο-ιστορίες έχει πολύ ενδιαφέρουσα φιλμογραφία. Δες το Φάντασμα της Όπερας, Ετυμηγορία και Πελάτη σίγουρα.

Βίβλο θα γράψουν όχι απλά βιβλίο.

Τι έγινε, κανείς δεν είδε τίποτα αυτές τις μέρες;

Η διαφορά νομίζω έχει να κάνει με τη σειρά των σελίδων καθώς έχουν προστεθεί και τα 12 εξώφυλλα των πρωτότυπων τευχών. Εμείς είχαμε κυκλοφορήσει 6 τεύχη.

Είδα και το Dublin Murders, μίνι αστυνομική σειρά 8 επεισοδίων, αν και ξεκινάει με ένα έγκλημα που πρέπει να εξιχνιαστεί η προσοχή πέφτει στο παρελθόν των δυο αστυνομικών. Το αρχικό έγκλημα μπαίνει στην άκρη και προσπαθούν να πουν ουσιαστικά τρεις ιστορίες. Και δεν το καταφέρνουν με ικανοποιητικό τρόπο. :/

Για τον ίδιο λόγο έκατσα να δω The Spy Who Dumped Me, κάποια στιγμή με πήρε ο ύπνος, όταν ξύπνησα δεν με ένοιαξε καθόλου! Shut In, με την Naomi Watts, καλό θρίλερ που ακολουθεί όμως την πεπατημένη. Επίσης, έκατσα μετά από καιρό να το Spiderman: Into the Spider-Verse, ομολογώ πολύ καλύτερο από ό,τι περίμενα. Σχεδόν καλύτερο και από κάποιες ταινίες της σειράς. Έχω βαλθεί να αδειάσω το δίσκο από τις 50+ ταινίες που έχω μαζέψει.

Τελικά στη σειρά ποιός ήταν ο ένοχος;

Ένας λόγος παραπάνω για να αναρωτηθείς τι βλέπω εγώ τώρα;;;;

Δεν νομίζω πως είναι θέμα ξενομανίας. Βλέπεις έναν αγώνα ευρωλίγκα και μετά έναν αγώνα σούπερλίγκ, δεν μπορείς να μην αναρωτηθείς τι βλέπω τώρα; Η διαφορά κάνει την εμφάνιση της και αναπόφευκτα ακολουθεί η σύγκριση.

Καλά κάνεις και διαφωνείς γιατί αλλιώς δεν θα είχαμε να πούμε τίποτα. Έκατσα λοιπόν χθες και προσπάθησα να δω τη σειρά. Λέω προσπάθησα γιατί κάπου στη μέση έπεσε μαύρο όχι γιατί με κοίμησε η σειρά αλλά λόγω του προχωρημένου της ώρας. Η σειρά είναι καλύτερη από την ταινία αλλά έχει περιθώρια βελτίωσης. Δεν θα σταθώ σε στυλιστικά ατοπήματα που έχουμε δει και σε ξένες παραγωγές που σκοπό έχουν να γοητεύσουν το μάτι αλλά απέχουν από την πραγματικότητα. Π.χ. δεν βάζεις έναν σχιζοφρενή που μόλις έχει διαπράξει φόνο κι έχει ακόμα αίματα πάνω του σε ένα κατακόκκινο δωμάτιο! Το κόκκινο είναι διεγερτικό χρώμα που αποφεύγεται, και σίγουρα δεν το φοράνε οι νοσοκόμοι που περιφέρονται στους διαδρόμους ψυχιατρικής κλινικής αλλά περισσότερο αυτοί που μπαινοβγαίνουν στα χειρουργεία. Τεσπά, αυτά είναι πταίσματα. Αυτό που με ενοχλεί ακόμα στις ελληνικές παραγωγές είναι η απουσία ρεαλισμού και ερμηνειών. Είναι πράγματα που δεν έχουν να κάνουν με το κόστος της παραγωγής, ούτε με τις δυνατότητες των ηθοποιών αλλά με την κατεύθυνση που τους δίνεται. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος. Κυριακή βράδυ, καθόμουν στο pc κι άκουγα τις ειδήσεις, όταν τελείωσαν συνέχισε το πρόγραμμα με ελληνική ταινία, Καλώς Ήρθε το Δολάριο. Εγώ συνέχισα να κάθομαι στο pc και την ταινία την άκουγα γιατί βαριόμουν να σηκωθώ. Όση ώρα την άκουγα, και το έχω προσέξει και με άλλες παλιές ελληνικές ταινίες, η εκφορά του λόγου ήταν ρεαλιστική, ήταν σαν να μιλάνε καθημερινοί άνθρωποι δίπλα σου. Στο Έτερος Εγώ αυτό δεν το βρήκα. Όχι σε όλους. Βρήκα εκπληκτικό τον Λαγούτη και την ερμηνεία του, πολύ καθημερινή, πολύ ρεαλιστική. Όπως και του μουστάκια τύπου που ανέκριναν για το φόνο της πόρνης, προς το τέλος του δεύτερου επεισοδίου που τον είδα γιατί λίγο νωρίτερα είχα ξυπνήσει, επειδή είχα πιαστεί από τον καναπέ. Γενικά, βλέπεις τους έλληνες ηθοποιούς, όχι σε αυτή τη σειρά μόνο, να λένε τις ατάκες αλλά να μην τις ζουν. Και δεν είναι το θέμα ή το περιεχόμενο που το επιτάσσει αυτό. Δεν μπορούμε να παρουσιάζουμε νουάρ ιστορίες με τεχνάσματα 80+ χρόνων, χρειαζόμαστε κάτι πιο σύγχρονο. Άλλος ο κόσμος και η συμπεριφορά του το 1930 και άλλος το 2020. Όποιος έχει δει το Killing, σουηδικό ή αμερικάνικο δεν έχει σημασία, θα καταλάβει τι εννοώ. Σίγουρα έχει γίνει πολύ καλή δουλειά στη φωτογραφία και στις γωνίες λήψης αλλά θέλει λίγο ακόμα δουλίτσα στον πυρήνα της αφήγησης. Για μένα πάντα.

Ναι, δυστυχώς κι εγώ δεν βρήκα ελληνικούς.

Δεν ξέρω τι σας έχει ξετρελάνει τόσο με το Έτερος Εγώ, εμένα δεν μου είπε πολλά. Καλή προσπάθεια αλλά μέχρι εκεί. Έχοντας δει τόσες ξένες παραγωγές η σύγκριση είναι αναπόφευκτη, το ίδιο και το αποτέλεσμα αυτής. Πρέπει να γίνουν καλύτερες προσπάθειες και μάλιστα περισσότερο στον τομέα της σκηνοθεσίας, του σεναρίου και του μοντάζ. Και δεν είναι θέμα χρημάτων, χρήματα έχουν αρχίσει να πέφτουν, όχι πολλά αλλά πέφτουν. Θέλει προσπάθεια όμως ακόμα. Πρόσφατα τελείωσα την τρίτη περίοδο του The Deuce, πολύ καλή, μου άρεσε πολύ η αναπαράσταση της εποχής των 70s. Περιγράφει τη ζωή στην 42η οδό του Μανχάταν την εποχή που βασίλευαν τα ναρκωτικά, η πορνεία, η πορνογραφία και άλλα τέτοια. Μετά από την τρίτη προσπάθεια είδα ολόκληρο τον πιλότο του Πικάρντ. Δεν ενθουσιάστηκα. Θα του δώσω άλλη μια ευκαιρία όμως για τα επόμενα δυο επεισόδια. Είδα τα δυο πρώτα επεισόδια της δεύτερης σεζόν του The Sinner. Με κράτησε για να δω τι γίνεται παρακάτω αλλά το βρίσκω κατώτερο της πρώτης. Κατέβασα σε ανάλυση 1080p και widescreen και λέω να δω κάποια στιγμή τους Dukes of Hazzard. Απλά και μόνο τιμής ένεκεν, να θυμηθώ τα νιάτα μου.

Μετά την αγγλική σκληρόδετη έκδοση, δεν νομίζω πως υπάρχουν σημεία βελτίωσης.

Εξαιρετική ιστορία, μακάρι να γινόταν και κινηματογραφική μεταφορά. Όχι από τη Marvel όμως!

Κυκλοφόρησε και ο δεύτερος τόμος αλλά δεν ξέρω ποιες ιστορίες περιλαμβάνει.

Έκανα το λάθος να δω τον τελευταίο Εξολοθρευτή κι ελπίζω πραγματικά να είναι ο τελευταίος. Ουσιαστικά, δεν είναι τίποτα άλλο παρά remake του πρώτου, χωρίς λόγο ύπαρξης. Ο 3ος κύκλος του Crown ήταν πολύ ικανοποιητικός, στα ίδια επίπεδα με τους προηγούμενους δυο. Το Morning Show ήταν η απρόσμενη έκπληξη καθώς έχει απίστευτη ιστορία, πάρα πολύ καλή προσέγγιση στο θέμα που θίγει, υπέροχη ανάπτυξη χαρακτήρων και εκπληκτικές ερμηνείες. Πας από το ένα επεισόδιο στο άλλο χωρίς σταματημό. Τώρα έχω ξεκινήσει το δεύτερο κύκλο του Sex Education και συνεχίζει τόσο ωραία όπως και ο πρώτος. Όσο για το Serendepity, που αναφέρεται πιο πάνω, είναι όντως από τις καλύτερες στο είδος του, παίζει και η Καιτούλα οπότε να μην λέμε άλλα.

Το θέμα δεν είναι να ακούς το κοινό αλλά να είσαι δημιουργικός. https://movieweb.com/star-wars-9-worst-reviewed/