mister no

Είμαι ένας άσωτος υιός που ξεκίνησε με ενθουσιασμό στο φόρουμ, αλλά στο δρόμο χάθηκα. Σημεία των καιρών… Δυστυχώς η επιστροφή μου γίνεται για ένα άσχημο γεγονός, καθώς έφυγε από κοντά μας ο δημιουργός του Καπιτάν Τρουένο και του Ζαμπάτο, χθες την 17 Αυγ, σε ηλικία 85 ετών. Έτσι οι ήρωες μας έμειναν πλέον ορφανοί, καθώς ο σεναριογράφος τους πήγε να συναντήσει τον Διόσκουρό του, τον σχεδιαστή Αμπρός, που είχε φύγει το 1992. Ας αναπαυθεί εν ειρήνη. Εμείς τον ευχαριστούμε για τις μαγικές στιγμές που μας χάρισε στην ηλικία της αθωότητας. Καλό ταξίδι. .. http://www.dead-people.com/Victor-Mora Víctor Mora Pujadas (Barcelona, 6 de junio de 1931-Barcelona, 17 de agosto de 2016)

Η ταινία επιτέλους βγήκε στις αίθουσες της Ισπανίας αυτή την εβδομάδα. Για Ελλάδα δεν ξέρω αλλά το βλέπω λίγο χλωμό. Μάλλον στο βίντεο κλαμπ. Τουλάχιστον αν πάει καλά εισπρακτικά θα υπάρχει συνέχεια και πιθανόν μια μεγαλύτερη διανομή. Και ίσως συμπαρασύρει τους παραγωγούς για μεταφορά στη μεγάλη οθόνη των άλλων δυο δημιουργημάτων του Μόρα. Ελ Ζαμπάτο και Σιδερένιος Κουρσάρος. Τα σχόλια που βλέπω στο διαδίκτυο είναι ανάμεικτα αλλά μάλλον προς το θετικό. Βασικά είναι σαν τη μπάλα. Πολλοί προπονητές με δική τους άποψη για το πώς έπρεπε να μεταφερθεί. Σενάριο, ηθοποιοί κλπ. Το καλό είναι ότι επιτέλους μια αναμονή 20 και βάλε ετών, πήρε τέλος. Ελπίζω το παράδειγμα των Ισπανών να το επακολουθήσουν και άλλες χώρες με διάσημα κόμικ. Το τρέιλερ Και μια ιστοσελίδα που ο δημιουργός της εκτός του ότι σχεδιάζει ερασιτεχνικά και κάποιες ιστορίες του καπετάνιου… unofficial βέβαια που λένε και στο χωριό μου, περιλαμβάνει ότι κινείται γύρω από τον Καταλανό (για να μην παίρνουν θάρρος και τα γατάκια της Ρεάλ…) ήρωα. http://amigosdeelcapitantrueno.blogspot.com

Με την ταινία σχεδόν να έχει ολοκληρωθεί, έγινε η παρουσία του τρέιλερ και των αφισών στο «Σαλόνι των κόμικς» στη Βαρκελώνη. Παρών και ο δημιουργός του κόμικ Victor Mora.

Η καλύτερη ιστορία του κορυφαίου κόμικ (imo που λέμε στον Αμαζόνιο). Κι έχω την εντύπωση ότι όταν τη δημιουργούσε ο Pratt δεν είχε αποφασίσει ακόμα να έχει ως κεντρικό ήρωα τον Corto Maltese. Τόσο γι’ αυτή, όσο και για ότι θα ακολουθούσε… Είναι αυτό που λέμε αριστούργημα. Το κορυφαίο δείγμα για να αποδείξει κάποιος ότι το κόμικ είναι τέχνη…

Τα γυρίσματα συνεχίζονται… http://www.youtube.com/watch?v=6iSs5sKqOz4

Παρά την οικονομική κρίση που χτύπησε και τον ισπανικό κινηματογράφο, τα γυρίσματα του «Capitán Trueno y El Santo Grial» συνεχίζονται. Άντε να δούμε χαρά και μείς τα παιδιά ενός κατώτερου (κόμικ) θεού…

Η ταινία έκανε τα πρώτα βήματα της στο φεστιβάλ των Καννών πριν κάποια χρόνια, όπου την προμόταραν οι παραγωγοί και οι τότε επιλεγμένοι συντελεστές Alejandro Toledo(Σκηνοθέτης) και Elsa Pataky(Ζίγκριντ). Στο φεστιβάλ μάλιστα παρουσιάστηκε κι ένα κλιπάκι σαν τρέιλερ της ταινία για τους ενδιαφερόμενους. Φυσικά ήταν μόνο για διαφημιστικούς σκοπούς, καθώς ο τύπος του δε θα είχε σχέση με την μελλοντική παραγωγή και επίσης δε συμμετείχαν οι ηθοποιοί. Αποτέλεσμα ήταν να ενδιαφερθεί η Disney η οποία φρόντισε να αγοράσει τα δικαιώματα διανομής και να ανάψει έτσι το πράσινο φως. Βασικό παράγοντα στην προώθηση του σχεδίου έπαιξε η επιτυχία της ταινίας «Το βασίλειο των ουρανών», ως πιο κοντινή μιας και ο Καπιτάν Τρουένο δρα την εποχή των σταυροφοριών. Παράλληλα κυκλοφόρησαν και οι πρώτες αφίσες της ταινίας. Το σκηνικό λοιπόν έχει στηθεί και τα γυρίσματα ξεκίνησαν. Ας ελπίσουμε αίσιο τέλος…

ΚΑΠΙΤΑΝ ΤΡΟΥΕΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΔΙΣΚΟΠΟΤΗΡΟ Χαίρομαι που ο φίλος Ramirez (φίλε πρέπει να έχουμε τηλεπάθεια) άνοιξε το θέμα Ο Σύνδεσμός μου που ετοίμαζα εδώ και μήνες και είχα σκοπό να δημοσιεύσω, αλλά ποτέ δεν έκανα. Κάτι σαν την ταινία δηλαδή που όλο λένε αλλά… Τελικά όμως θα γίνει πραγματικότητα (και το θέμα μου και η ταινία) για να χαρούμε και εμείς, τα παιδία ενός κατώτερου θεού. Όσοι δηλαδή είμαστε φανατικοί κόμικ ηρώων όχι τόσο διαδεδομένων. Τα γυρίσματα ξεκινούν 16 Αυγούστου και θα διαρκέσουν εννέα εβδομάδες. Αρχικά υπήρχε ως σκέψη από την 10ετία του 90. Στις αρχές του 2000 άρχισε να σχεδιάζεται και τώρα επιτέλους ξεκινούν τα γυρίσματα. Το σενάριο περιγράφει τις περιπέτειες της 4άδας που έχουν ως αποστολή να βρουν το άγιο δισκοπότηρο και να το μεταφέρουν στο βασιλιά της Ισπανίας (αμάν μ’ αυτό το λαό. Δεν έχει αφήσει κούπα για κούπα. CHAMPION’S LEAGUE, UEFA, EURO, MUNDIAL και τώρα θέλουν και το Santo Grial!!! Κι όλο τους Καταλανούς βάζουν να τραβάνε το κουπί. Οι άλλοι ραχάτι….). Το άγιο δισκοπότηρο είναι και το θέμα στα πρώτα τεύχη της θρυλικής σειράς, αλλά η ταινία δε θα ακολουθήσει πιστά το κόμικ, όπως συνήθως γίνεται μιας και θα επεκταθεί και θα μπλέξει κι άλλες ιστορίες. Από τη στιγμή όμως που στους κακούς θα υπάρχει και ο χαρακτήρας του Sir Black με κάνει να υποθέσω ότι τα πρώτα τεύχη θα είναι οδηγός. Άγνωστο αν θα διατηρηθούν οι αναχρονισμοί που γίνονταν ποιητική αδεία, όπως το αερόστατο στα 1200 μ.Χ., τα προϊστορικά θηρία κλπ. Όπως έχω πει στα θέματα που έχω ανοίξει για τον Καπιτάν Τρουένο, θεωρείται ο πιο σπουδαίος κόμικ ήρωας στην Ισπανία και ειδικά στη Βαρκελώνη (λεπτομέρειες για να μην επαναλαμβάνομαι στα Ο Σύνδεσμός μου,Ο Σύνδεσμός μου). Για το λόγο αυτό η ταινία θα είναι μια υπερπαραγωγή στο στυλ του Χόλυγουντ. Θα κοστίσει 15.000.000 και θα είναι η ακριβότερη και η πρώτη 3D παραγωγή της Ισπανίας. Στόχος τους μάλιστα είναι η διεθνή αγορά όπου προβλέπεται να κυκλοφορήσει μεταγλωττισμένο με τη διανομή να έχει αναλάβει η Disney. Κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού άλλαξαν πολλές φορές οι συντελεστές της ταινίας. Από τον σκηνοθέτη που αρχικά ήταν ο Toledo για να ακολουθήσουν ο Juanma Bajo Ulloa, ο Daniel Calparsoro, πριν καταλήξουν στον Antonio Hernandez («Στην πόλη χωρίς όρια", "Λισσαβώνα", "Los Borgia"). Παραγωγός σταθερά ο Pau Vergara. Στο σενάριο ακούγεται ότι θα βοηθήσει και ο δημιουργός του, ο Víctor Mora. Για το ρόλο του ήρωα αρχικές σκέψεις υπήρχαν για κάποιον ισπανό με διεθνή καριέρα όπως ο Antonio Banderas (έπαιξε παρόμοιο ρόλο στον 13ο Πολεμιστή) ή ο Javier Bardem, αλλά απορρίφτηκαν καθώς το κασέ τους ξεπερνούσε τον προϋπολογισμό του φιλμ! Έτσι αποφασίστηκε να προσλάβουν κάποιο νεαρό φέρελπι ισπανό ηθοποιό, αλλά άγνωστο εκτός Ισπανίας. Τελικά επιλέγει ο άγνωστος Álex González για να αντικατασταθεί κι αυτός με τη σειρά του από τον SERGIO PERIS MENCHETA(Resident Evil: Afterlife) γεγονός που ικανοποίησε τους οπαδούς του «El Capi». Για το ρόλο της Ζίγκριντ οι παραγωγοί από την πρώτη στιγμή είχαν συμφωνήσει με την Elsa Pataky (δεν υπάρχουν ελληνικές ρίζες καρατσεκαρισμένο από συνέντευξη στο Πρώτο Θέμα) η οποία θεωρείται η πιο όμορφη γυναίκα στην Ισπανία και θα αποτελούσε τον κράχτη για την ταινία, καθώς ήταν η μόνη από τους συντελεστές που είναι γνωστή έξω από τα σύνορα. Περισσότερο celebrity παρά ηθοποιός, σύντροφος του οσκαρούχου Adrien Brody, απασχολεί περισσότερο εκπομπές τύπου Τατιάνας και Λαμπίρης παρά τους σινεφίλ. Προσωπικά τη θυμάμαι στη σειρά της ΝΕΤ "Queen Of Swords" όπου είχε 2ο ρόλο αν και μερικές φορές έκλεβε την παράσταση από την επίσης πανέμορφη πρωταγωνίστρια Tessie Santiago, φυσικά όχι λόγω υποκριτικού ταλέντου. Επίσης έπαιζε στο «Snakes on a Plane» με τον Samuel L. Jackson, για όσους βλέπουν αυτό το είδος ταινιών. Μάλιστα στα φόρουμ που παρακολουθώ, περισσότερο απασχολούσε τους οπαδούς του κόμικ ποια θα ενσαρκώσει τη Ζίγκριντ παρά τον Καπιτάν, μιας και μαζί με την Κλαύδια του ελ Ζαμπάτο αποτελούσαν τους πρώτους χάρτινους πλατωνικούς έρωτες των παιδιών στην Ισπανία. Τελικά ακόμα και αυτή η επιλογή άλλαξε πριν ένα μήνα καθώς θα συμμετάσχει στο «Fast and Furious 5». Τη θέση της, λόγω του ότι τα γυρίσματα αρχίζουν άμεσα, πήρε η ουκρανή ηθοποιός NATASHA YAROVENKO (Habitación en Roma), η οποία συμμετείχε ήδη στο καστ, παίζοντας την Αριάδνη μια αντίζηλο και εχθρό της Ζίγκριντ. Θεωρείται καλύτερη ηθοποιός αν και η Pataky έφερνε πιο πολύ σε Βίκινγκ βασίλισσα (με εξαίρεση το ύψος, τάπα η κυρία). Για το ρόλο του Γολιάθ επιλέγει, αυτή τη φορά χωρίς αλλαγές ο MANUEL MARTÍNEZ “MANOLÓN” επίσης παγκοσμίως γνωστός αλλά όχι ως ηθοποιός αλλά ως… αθλητής. Πρώην σφαιροβόλος, ολυμπιονίκης και με μετάλλια σε παγκόσμια και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα στίβου. Δεν είναι ξένος με το σινεμά καθώς μεταξύ άλλων κρατούσε ένα μικρό ρόλο στο θρίλερ των 90ς «Stigmata» αφού εγκαταλείποντας τον αθλητισμό είπε να κάνει τον ηθοποιό (θα πήγαινε στο Dancing with the stars, αλλά υπήρχε πρόβλημα πώς να τον σηκώσει ψηλά η μπουμπούκα). Στα φόρουμ, από τη στιγμή που δε μπορεί ο Μπαντ Σπένσερ να παίξει το ρόλο του λαίμαργου γίγαντα, θεωρούν τον MANOLÓN ως τον ιδανικό για να αναπαραστήσει τον κολλητό φίλο του Καπιτάν Τρουένο (Στα αρχικά σχέδια υπήρχε γι’ αυτό το ρόλο σκέψη για τον Javier Bardem, καθώς από τότε είχε χαμαιλεόντιες ικανότητες στους ρόλους, αλλά μετά το Όσκαρ ξεχάστηκε κάθε σκέψη…) Τέλος για το ρόλο του μικρού ορφανού Κρίσπιν, μιας που ο Βασιλάκης ο Καΐλας έχει μεγαλώσει επιλέγει ο ADRIÁN LAMANA, αγνώστων λοιπών στοιχίων. Η επιλογή του έγινε μόλις πριν ένα μήνα. Εγώ πάντως θα προτιμούσα τον Μέσι ή τον Ινιέστα , άντε τον Πέντρο … (Μπάρτσα για να μην ξεχνιόμαστε…) Επίσης το καστ συμπληρώνουν οι: GARY PIQUER (Sir Black, ο ιππότης σταυροφόρος που προσπαθεί να κλέψει το άγιο δισκοπότηρο στο 3ο τευχος), ASIER EXTEANDÍA (Hassan, Σαρακηνός εχθρός του ελ καπί στα πρώτα επεισόδια), JENNIFER ROPE (Ariadna αντίζηλος της Ζίγκριντ, δεν υπάρχει στο κόμικ), ALEJANDRO JORNET (Morgano, ο μάγος εφευρέτης που εμφανίζεται συχνά στις περιπέτειες στο κόμικ) και σε μικρότερους ρόλους οι Jon Bermúdez, Emilio Buale, Antonio Chamizo και Xavi Murua (μη ρωτάτε λεπτομέρειες εγώ γίδια βόσκαγα…). Η παρουσία του μάγου Morgano αφήνει υποσχέσεις (για παρουσία της κόρης του Grune, μιας ακόμη καλλονής αντίζηλου της Ζίγκριντ) ή απειλές (για αναχρονιστικά γκάτζετ… όπως αερόστατα, μηχανές , ρομπότ κλπ). Την Καλλιτεχνική Διεύθυνση θα έχει ο βετεράνος Felix Murcia (νικητής πέντε Γκόγια), ενώ πολύ σημαντικό γεγονός θεωρείται η παρουσία στα ειδικά εφέ του RICARDO CRUZ "Richard", υπεύθυνου για ταινίες όπως "Το βασίλειο των ουρανών", "The Chronicles of Narnia" και "Prince of Persia " γεγονός που προοιωνίζει το στυλ της ταινίας. Τα γυρίσματα θα γίνουν στην Ισπανία στο χωριό του Αλμοδοβάρ. Ευτυχώς όπως λένε οι φανατικοί οπαδοί του Καπιτάν Τρουένο που δε θα έχει ο ίδιος τη σκηνοθεσία γιατί σ’ αυτήν την περίπτωση, ο Καπιτάν Τρουένο θα ήταν ένας παιδεραστής που θα κακοποιούσε τον μικρό ορφανό Κρίσπιν, η Ζίγκριντ μια λεσβία που θα απολάμβανε τον έρωτα της με τη Ζαίντα τη γυναίκα του Γκούνταρ, εκμεταλλευόμενες την απουσία των συζύγων τους στα ξένα και ο Γολιάθ μια τραβεστί που θα αναζητούσε επιχορηγήσεις για τη χειρουργική επέμβαση αλλαγής φύλου (το τελευταίο υποθέτω το λένε λόγω της ενδυμασίας του…). Παρεμπιπτόντως έχουν τεθεί και τέτοια ζητήματα κατά καιρούς. Α ρε Μπάτμαν για να παίζεις τις πιτσικουλιές με τον Ρόμπιν, τους έχει πάρει όλους η μπόρα… Οι οπαδοί του Καπιτάν Τρουένο βέβαια φοβούνται μήπως η ταινία γίνει αμερικανιά και δε σεβαστεί τον αγαπημένο κόμικ ήρωα που είχε και πολιτικό υπόβαθρο στα χρόνια του Φράνκο. Παρόλα αυτά περιμένουμε με ανυπομονησία την έξοδο της επιτέλους, για να δούμε λίγο χαρά και μείς οι «truenofilos και jabatofilos» (ελπίζω να υπάρχουν κι άλλοι εδώ…). Αν η ταινία πάει καλά εισπρακτικά (εκτός Ισπανίας γιατί εντός είναι σίγουρο) θα ακολουθήσει και σίκουελ ενώ πιθανολογείται και δημιουργία ταινίας για τον άλλο μεγάλο κόμικ Ίβηρα, τον Ελ Ζαμπάτο. Άντε να παίρνουμε σειρά και μείς οι ανύπαντρες. ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΚΑΣΤ (ΑΝ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΠΑΛΙ...)

Απόσπασμα από το ημερολόγιο ενός αλκοολικού πιλότου, από τα βάθη του Αμαζονίου…Ε΄ Η εθνική της Μπουρ-Μπουρ ξεκίνησε την πορεία της για τα τελικά του ΜΟΥΝΤΙΑΛ 2010 και μαζί οι ποδοσφαιρόφατσες της χώρας το τελικό σπρώξιμο στο γεροντόβραχο. Η πορεία για το Μουντιάλ θα ήταν καθοριστική για το τέλος του τρισκατάρατου. Δυστυχώς το άστρο του, είχε δουλέψει ακόμα μια φορά. Η κλήρωση ως συνήθως ευνοϊκή. Οι ευθύνες έπεσαν στον «Πολέμαρχο» που παρά τις κρατικές χορηγίες, είχε αποτύχει να ανακαλύψει το άστρο του Γερμανού και να το καταστρέψει. Ο Λιακομπούρ ενημέρωσε το λαό της Μπουρ-Μπουρ, για τα αποτελέσματα της εκστρατείας του πολέμαρχου. Αστέρι του τρισκατάρατου νιέντε. Οι κληρώσεις της παρέας ήταν προϊόν της πορείας και των αποτελεσμάτων. Η αποστολή πάντως απέδωσε. Ο πολέμαρχος είχε χτυπήσει 17 νεφελίμ, 22 ασταρόθ, 43 άλιεν και 7 κουρνάκλες Η συνομωσία ήταν προφανής. Οι παντογνώστες τα πήραν. Να πα να γ…. και ο μ… ο πολέμαρχος. Υπάρχει αστέρι και ο Αχρηστέας με τον κηπουρό έχουν βίλα εκεί. Ο κηπουρός πάντως είχε αποχωρήσει και οι παντογνώστες - με μπροστάρηδες τους πρασινιακούς δημοσιογράφους- αλληλοσυγχαίρονταν για την επιτυχή έκβαση του αγώνα τους. Η ημέρα αποχώρησης ορίστηκε ως επέτειος που περιλάμβανε κόψιμο χόρτων και κατάθεση στεφάνου στο μνημείο του άγνωστου ΤΑΜΤΑΚΟΥ. Η ομάδα έφτασε ένα βήμα από τον αποκλεισμό. Οι παντογνώστες ξεσπάθωσαν. Παρά την εύκολη κλήρωση, η εθνική ΑΠΕΤΥΧΕ να προκριθεί απευθείας στα τελικά. Οι ποδοσφαιρόφατσες ένοιωσαν δικαιωμένοι. Οι δημοσιογράφοι ξέσπασαν κατά του τρισκατάρατου. Ο γεροντόβραχος στολίζονταν για την εθνική, όπως όλα έδειχναν, εορτή του τελικού αποκλεισμού και της απελευθέρωσης από τον τρισκατάρατο. Η εθνική αντιμετώπιζε ξανά την Ουκρανία και το τέλος ήταν σίγουρο. Στο πρώτο ματς μάλιστα στην Μπουρ-Μπουρ το τελικό 0-0 εξόργισε τον αριστοκράτη Χρήστο, τον Φαλακρομένιο και το υπόλοιπο «Δελφινάριο» που εκτόξευαν λίβελους για της επιλογές του βαψομαλλιά καθώς επέμενε να αγνοεί τις υποδείξεις-διαταγές τους και να παραβιάζει κατάφωρα τον κανόνα 3 κατά πρώτο λόγο και τον 4 κατά δεύτερο. Η ρεβάνς στην Ουκρανία είχε διαδικαστικό χαρακτήρα. Κανένας δεν κατάλαβε πως έγινε. Πολλοί μίλησαν ξανά για παγκόσμια συνομωσία. Αρκούσε μια στιγμή για να τα καταστρέψει όλα. Η στιγμή που ο Βαβουζελίδης τρύπωσε στην άμυνα του ξανθού γένους και σημείωσε το γκολ της πρόκρισης. Όλα κατέρρευσαν. Οι ποδοσφαιρόφατσες της Μπουρ-Μπουρ ένοιωσαν το έδαφος να χάνεται κάτω από τα πόδια τους. Η εθνική είχε περάσει στα τελικά του ΜΟΥΝΤΙΑΛ!!! Το κλίμα βαρύ. Το μεγαλύτερο χτύπημα το δέχτηκαν στην αντικειμενική εφημερίδα «Η Λάμπα». Ο ρεπόρτερ Φαίδων κουρασμένος και απογοητευμένος από την ήττα, με όσο κουράγιο του απέμενε απέδωσε τα εύσημα στον εαυτό του, γιατί το μυστικό της επιτυχίας της εθνικής ήταν η σκληρή κριτική του προς τον τρισκατάρατο και κατηγόρησε τους αντιπάλους του ως καιροσκόπους. Ο ρεπόρτερ Χάλιας πήγε ένα βήμα παραπέρα. Απαίτησε από την παρέα να αφήσουν τον τρισκατάρατο στην Ουκρανία, αν δεν έχουν τη δύναμη να τον πετάξουν από το αεροπλάνο (χωρίς αλεξίπτωτο εννοείται), γιατί τους υποβίβασε λέγοντας ότι δεν είναι της αξίας του Μέσι, του Ρονάλντο κλπ. Αυτοί ως άβουλα όντα και πειθήνια όργανα αυτού, του έπλεκαν το εγκώμιο. Μ’ αυτό τον τρόπο ο ευθυνόφοβος έριχνε το φταίξιμο σ’ αυτούς για το αισχρό αμυντικογενές θέαμα που παρουσίαζε η παρέα. Α ρε γίγαντα Πορδάνογλου που είσαι να μας διδάξεις τα μυστικά της στρογγυλής θεάς ανέκραξε ο Μπάμπης. Η καινοτόμος πρόταση ήρθε όπως πάντα από το κρατικό ραδιόφωνο της Μπουρ-Μπουρ. Ο ρεπόρτερ Νιάου-Νιάου ζήτησε απλά να απολυθεί ο τρισκατάρατος ανεξάρτητα της πρόκρισης και η εθνική να πάει στο μουντιάλ με άλλο προπονητή. Άλλωστε αυτό ήταν παράδοση στην ευημερούσα Μπουρ-Μπουρ. Άλλος δηλαδή να δουλεύει και άλλος να τρώει. Νισάφι πλέον. Ο πορνόγερος το έχει βάλει σκοπό να μας στείλει αδιάβαστους όλους. Η πρόταση βέβαια έπεσε στο κενό. Η εθνική θα πήγαινε στη Νότια Αφρική με τον Γερμαναρά και τους άμπαλους. Το κολωνάκι έφριξε. Μα είναι δυνατόν; Πως θα παρουσιάσουμε τον Κωλοτούμπα με τη φάτσα της μαϊμούς, μπροστά στη θεά Σαρλίζ Θερόν. Από τη στιγμή που έχουμε Ρουβά, Μαρτάκη και άλλα σκληρά αγόρια ως αντιπροσωπευτικά του είδους μας. Μα αυτοί δεν ξέρουν μπάλα απαντούσαν οι δυτικές συνοικίες. Γιατί ξέρει ο Κωλοτούμπας και ο Αχρηστέας ανταπαντούσε το κολωνάκι. Δυστυχώς η διεθνή μαφία που φράζει το δρόμο στους Μπουρ-Μπουριανούς καλιτέχνες, δεν δέχθηκε τις αιτιάσεις του και στη Νότια Αφρική πήγαν ο Κωλοτούμπας και ο Αχρηστέας, στερώντας από τη θεά να μάθει από πρώτο χέρι τι εστί σκληρό αρσενικό της Μυκόνου. Το ΜΟΥΝΤΙΑΛ ξεκίνησε ελπιδοφόρα. Η εθνική έχασε από κάτι κίτρινους και η εικόνα του τσίρκου1994 έκανε δειλά δειλά την εμφάνιση της. Οι παντογνώστες αναθάρρησαν. Λες να έχουμε γιορτή, αναρωτήθηκαν. Τα πρωτοσέλιδα ετοιμάστηκαν. Δυστυχώς τα χωριατόπαιδα κατάφεραν να σημειώσουν το πρώτο γκολ, τους πρώτους βαθμούς και την πρώτη νίκη. Οι Γκαούτσος του ΜΑΡΑΝΤΌΝΑ κράτησαν τα προσχήματα κι έσωσαν περαιτέρω εγκεφαλικά. Έτσι ο ρεπόρτερ Φαίδων μπόρεσε να μιλήσει για την αμυντική ντροπή του ποδοσφαίρου και οι υπερπροπονητές Ζμπώνιας, Κλωστής κλπ για τη χαμένη ευκαιρία να αποδείξουμε ότι το επίπεδο μας είναι Βραζιλία, Αργεντινή κλπ. ΕΠΙΛΟΓΟΣ Σήμερα έχουμε γιορτή. Ο Μπάμπης κερνάει όλο το μαγαζί. Όταν τον ρωτάω τι συνέβη, απαντά: «Η χώρα μου γιορτάζει.ΕΦΥΓΕ.» «Ποιος;» «Ο Ρεχάγκελ.» «Μα εσύ δεν έλεγες ούτε τ’ όνομα του. Τον διαολοστείλατε λοιπόν.» «Πας καλά; Τον πιο πετυχημένο προπονητή στην ιστορία μας; Ξέρεις που είμαστε πριν. Εμείς τιμάμε αυτούς που προσφέρουν στην πατρίδα.» «Μα εσύ τον έβριζες.» «Ποτέ των ποτών. Είσαι εγκάθετος των σκοτεινών δυνάμεων, των μυστικών υπηρεσιών, των μασόνων, των εβραίων κλπ. Εμείς στην Μπουρ-Μπουρ απλά ασκούμε έντονη κριτική. Ποτέ δε θάβουμε αυτόν που πέτυχε εκεί που αποτύχαμε εμείς, ποτέ δεν πολεμάμε αυτόν που αποδεικνύει με τη δουλειά του ότι είμαστε άσχετοι. Απλά σκληρή κριτική όσο είναι στα πράγματα. Να φανταστείς ότι αυτόν που μας απελευθέρωσε από τους μεμέτ, τον φυλακίσαμε δις μάλιστα. Βλέπεις ήθελε να συμμετάσχει στην διακυβέρνηση της χώρας. Όλα κι όλα. Άλλωστε είπαμε. Είναι παράδοση στην Μπουρ-Μπουρ. Άλλος δουλεύει, άλλος τρώει. Ο καθένας στο είδος του. Μετά όμως, όταν πέθανε, τον ανακηρύξαμε εθνικό μας ήρωα. Άμα φύγεις σου αποδίδουμε αυτά που δικαιούσαι. Εκτός αν είναι για να πάρεις σύνταξη από τα ασφαλιστικά ταμεία. Τότε …. στο ΓΕΡΟΝΤΟΒΡΑΧΟ. Τ Ε Λ Ο Σ

Απόσπασμα από το ημερολόγιο ενός αλκοολικού πιλότου, από τα βάθη του Αμαζονίου…Δ΄ Στο επόμενο Γιούρο τα πράγματα εξελίχθηκαν περίεργα. Εκεί που όλα έδειχναν να πηγαίνουν καλά για τον τρισκατάρατο, κάτι γίνονταν και οι αγνοί ευεργέτες και κορυφαίοι γνώστες του ποδοσφαίρου έπαιρναν τα πάνω τους. Και δώσ’ του κράξιμο. Ο Αχρηστέας ήταν ο υπ’ αρ. 1 στόχος. Και κει που τους έσπρωχναν από το γεροντόβραχο, τσουπ, κάτι γίνονταν και ανασταίνονταν. Ακόμα και ο άγιος Σουφρώνιος τα είχε παίξει. Άσε που ο μεγάλος τον έστελνε συνέχεια αποστολές στη χώρα των Μπουρ-Μπουρ αφού τους αγαπούσε τόσο. Η τελευταία ήταν να εισπράξει το «φόρο παραδείσου» από μια μονή στη χερσόνησο της Παναγίας και έναν ηγούμενο που καθυστερούσε να αποδώσει τα του Θεού στο Θεό. Ο άγιος Σουφρώνιος επέστρεψε απογοητευμένος, γυμνός με ένα χαρτί και ένα κέρατο στα χέρια. Εξήγησε στο μεγάλο ότι στη μονή χωρίς να το καταλάβει, είχε χάσει τα ρούχα του, τα λογιστικά βιβλία, τα λεφτά και τη κατσαρόλα. Το μόνο που είχε καταφέρει να αποσπάσει από τον ηγούμενο ήταν μια έκταση στη γη. Ο Θεός πήρε ανήσυχος το χαρτί και είδε τον γιό του τον μονογενή φαντάρο. «Ρε ηλίθιε σου πούλησε ηλιακό πάρκο στο βόριο πόλο. Τι του έδωσες;» Εκεί ήρθε το 2ο σοκ. Ο μόνη είχε πλέον στην κυριότητα της όλους τους πλανήτες που δεν κατοικούνταν (ακόμα), το 1/3 της Εδέμ( ενώ στα άλλα 2/3 ήταν αντίκλητος) και τέλος την εκμετάλλευση των διοδίων του παραδείσου για τα επόμενα 7.000.000 χρόνια. Ο Παντοδύναμος (λέμε τώρα…) ήταν στα όρια του εγκεφαλικού. «Πάει τα χάσαμε όλα. Μας βλέπω να παρακαλάμε τον εξ’ απ’ εδώ για τροφή και στέγη. Η τελευταία μας ελπίδα είναι να προσφύγουμε στη Μπουρ-Μπουριανή δικαιοσύνη. Όλοι λένε ότι της έχουν εμπιστοσύνη». Κοίταξε με ένα βλέμμα παραίτησης τον άγιο Σουφρώνιο και το κέρατο που κρατούσε. Τουλάχιστον γλιτώσαμε από την κατσαρόλα σκέφτηκε. «Τι είναι αυτό;» Ο άγιος πήρε θάρρος και φύσηξε δυνατά. Ο παράδεισος σείστηκε συθέμελα. Διαβόλοι και τριβόλοι άρχισαν να βγαίνουν από τη βουβουζέλα. Η 2α παρουσία είχε ξεκινήσει μόνο που δε τον είχαν ενημερώσει. Αυτό ήταν, έως εδώ. Σήκωσε το κόκκινο τηλέφωνο. «Έλα Λούσιφ ….ναι εγώ από δίπλα… ναι …. Ξανασκέφτηκα αυτό που είπες για τους ανώμαλους …ναι …έχεις δίκιο ….ήμουν λίγο άδικος… ναι για επανόρθωση σου στέλνω ένα καλό παιδί… ναι άγιος …ναι κλείνω.» Ουφ, τα έπαιξα. Από την εποχή εκείνου του τρελού Γαλάτη με τη λύρα έχω να το ζήσω αυτό. Και ενώ στον παράδεισο συνέβαιναν αυτά στη Μπουρ-Μπουρ είχαμε δράματα. Η εθνική διασύρθηκε εντός έδρας από τον προαιώνιο εχθρό Μεμέτ. Οι ασκοί του Αιόλου για την παρέα άνοιξαν για τα καλά. Μόνο που την βρήκαν από αλλού. Το λάβαρο της επανάστασης πρόλαβε να το σηκώσει ένας άτεγκτος πολιτικός. Ο θρυλικός υφυπουργός ΤΑΜΤΑΚΟΣ!!! Οι του ποδοσφαίρου έμειναν αγάλματα. Ο γίγαντας ΤΑΜΤΑΚΟΣ απαίτησε να διωχθεί ο τρισκατάρατος με τη γυναίκα του και να στηθεί απόσπασμα για τα γερόντια (ως διορατικός πολιτικός είχε διακρίνει το επερχόμενο τέλμα του ασφαλιστικού και είπε να το επιλύσει άμεσα…). Οι δημοσιογράφοι με μπροστάρη τον αριστοκράτη Χρήστο αντέδρασαν και του υπενθύμισαν τον κανόνα 3 περί ιεραρχίας στον καταρτισμό της 11άδας. Τίποτα ο γίγαντας ΤΑΜΤΑΚΟΣ επέμενε, με τον κηπουρό να έχει συγκεντρώσει τα πυρά όλων. Κάποιοι μάλιστα συνέδεσαν το γενεαλογικό του δένδρο με τον Πήλιο Γούση, ιστορικό προδότη της Μπουρ-Μπουρ. Η μάχη στήθηκε στο κανάλι του αριστοκράτη Χρήστου που αντιμετώπιζε τις επιθέσεις του γίγαντα ΤΑΜΤΑΚΟΥ. Στα μείον ότι ο φαλακρομένιος μαζεύτηκε σαν βρεγμένη γάτα, μιας και δεν είχε ειδικότητα εναντίον πολιτικών αλλά σαν 10κης παγκόσμιος πρωταθλητής με την ομάδα του πρασινιακού, μόνο κατά ποδοσφαιριστών και προπονητών. Επίσης ο αριστοκράτης Χρήστος είχε το μειονέκτημα να πρέπει να υπερασπιστεί έμμεσα και τον τρισκατάρατο, τα συστήματα του οποίου είχε απορρίψει, μιας και αυτός εξακολουθούσε να αγνοεί τις υποδείξεις του. Το σύμπαν όμως συνωμότησε και η αγία δημοσιογραφική οικογένεια έκλεισε τη μάχη με ένα χτύπημα κάτω από τη ζώνη. Σε φωτό εποχής εμφανίζονταν ο γίγαντας ΤΑΜΤΑΚΟΣ, σαν άλλος λεζαντάκιας να προσπαθεί να φωτογραφηθεί με τον κηπουρό. Άλλες εποχές άλλα ήθη, είπε λακωνικά ο άτεγκτος πολιτικός. Με όλα αυτά η παρέα τη σκαπούλαρε και κατάφερε να πρωτεύσει, αλώνοντας μάλιστα την έδρα των Μεμέτ, κάτι που ενθουσίασε ακόμα και τον χώρο των Αδωνομπούρ πρώην συνοδοιπόρων του γίγαντα ΤΑΜΤΑΚΟΥ στο πόλεμο κατά του τρισκατάρατου και όχι μόνο. Άλλωστε όπως τόνισαν στις εκπομπές τους, όπου χάριζαν βιβλία για την άνοδο του πνευματικού επιπέδου της Μπουρ-Μπουρ, ο τρισκατάρατος είναι λέξη Μπουρ-Μπουριανή. Βασικός παράγοντας της επιτυχίας ήταν και ο άγιος Σουφρώνιος ο οποίος απογοητευμένος από τους Μπουρ-Μπουρ που του την είχαν παίξει μιας και στο τάμα τους, του είχαν δώσει μετοχές φούσκες και ομόλογα που αποδείχτηκαν δομημένα, είχε πείσει το νέο του αφεντικό να γίνει χορηγός της παρέας. Οι αγνοί ευεργέτες που πλέον τα είχαν παίξει με την παρέα, την είδαν να αποτυγχάνει. Μόνο που επειδή η ψυχή βγαίνει τελευταία, το μοναδικό γκολ της παρέας το σημείωσε ο … Αχρηστέας. Βασικός παράγοντας της αποτυχίας ο Μεγαλοδύναμος που δεν είχε κλείσει μάτι σε όλο το Γιούρο. Θα κοιμηθώ άμα πάρω σύνταξη, σε κάνα δυο χρονάκια, είπε. Αν και Θεός λογάριαζε χωρίς την τρόικα και τους αγνούς συναδέλφους του γίγαντα ΤΑΜΤΑΚΟΥ …. Η παρέα πλέον ετοιμάζονταν για την τελική πράξη του δράματος, με τους παντογνώστες να ακονίζουν τα μαχαίρια τους βλέποντας το ράκος ΤΑΜΤΑΚΟ να έχει χάσει την καρέκλα. Δεν πειράζει είπαν. Ένας στο χώμα χιλιάδες στον αγώνα…. ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΥΣ. Ευτυχώς η Σελεσάο πήρε μπρος…. Αρχίζω να ελπίζω ότι σε 2 εβδομάδες θα πανηγυρίζουμε μπεκροπίνοντας στου Πάουλου Αουγκούστου….

Απόσπασμα από το ημερολόγιο ενός αλκοολικού πιλότου, από τα βάθη του Αμαζονίου…Γ΄ Όταν τα πράγματα οργανώνονται στην Μπουρ-Μπουρ, όλα πηγαίνουν περίφημα. Η εθνική του τρισκατάρατου και των άμπαλων γερόντων, καταποντίσθηκε. Αποκλείσθηκε από την ομάδα ενός ουκρανού προπονητή, που είχε διώξει ο πρόεδρος του κοκκινιακού, για να προσλάβει τον θρυλικό κυρ Αντώνη, γεγονός που συνετέλεσε στη άνθηση του εμπορίου των ζαχαρωτών (κορνέδες) στην ευρύτερη περιοχή. Οι αγνοί ευεργέτες πανηγύριζαν. Ο στόχος είχε επιτευχθεί. Ο τρισκατάρατος και οι άμπαλοι απείχαν ένα βήμα από το γεροντόβραχο. Οι ξένες δυνάμεις δεν μπόρεσαν να δωρίσουν την πρόκριση, οι μπουκ δεν είχαν κέρδος και ο τρισκατάρατος είχε μείνει γυμνός. Το μυστικό του θριάμβου όμως βρίσκονταν αλλού. Και συγκεκριμένα στον παράδεισο, όπου εξελίσσονταν ένα δράμα με θύμα τον ίδιο τον ΘΕΟ! Όταν μετά το βραδινό έλεγχο στο σύμπαν, προσπάθησε να κλείσει λίγο τα μάτια του, ένας περίεργος τύπος άρχισε να χτυπά μια κατσαρόλα ουρλιάζοντας «Μη ξεχνάς τους Μπουρ-Μπουρ και τον τρισκατάρατο». Ο παντοδύναμος πετάχτηκε πάνω για να δει τον εισβολέα εωσφόρο αλλά το μόνο που είδε ήταν τον άγιο Σουφρώνιο να ραπάρει και να χτυπιέται. Το σκηνικό αυτό συνεχίστηκε για κάνα μήνα, οπότε ο Μεγάλος τα ‘παιξε τελείως. Προσπάθησε να τον διώξει αλλά ο άγιος Πέτρος του εξήγησε ότι στη θνητή του ζωή, ήταν δημόσιος υπάλληλος οπότε δε γινόταν τίποτα. Ο παντοδύναμος έξυσε τη μακριά λευκή γενειάδα του και μονολόγησε «Το ήξερα ότι κάποτε θα τη πλήρωνα αυτή τη μ…..». Στα πρόθυρα νευρικής κρίσης προσπάθησε να τον στείλει στο CERN, όπου κάτι περίεργοι τύποι προσπαθούσαν να το παίξουν θεοί, έτσι για να δουν τι εστί βερίκοκο. Τίποτα, τον προστάτευε το αμετάθετο. Εν τω μεταξύ, το σύμπαν πήγαινε κατά διαόλου. Στην απελπισία του απευθύνθηκε και στον πλέον ηλίθιο πλανητάρχη της ιστορίας, λέγοντας του «Κάνε κάτι». Ο βλάκας, αφού κοινοποίησε τη συνομιλία με τον ύψιστο έκανε κάτι, αυτό που γνώριζε καλά. Βομβάρδισε το σύμπαν. Παραιτημένος αποφάσισε να ασχοληθεί επιτέλους με τους Μπουρ-Μπουρ και τον τρισκατάρατο. Ο κανονικός τρισκατάρατος, σε τηλεφωνική συνομιλία, αρνήθηκε κάθε ανάμειξη μιας και δεν το ‘χε κουνήσει ρούπι από την κόλαση, εξαιτίας του νέου ασφαλιστικού που τον υποχρέωνε σε ακόμα 3.000.000 χρόνια δουλειάς. Μάλιστα βρήκε την ευκαιρία να του τα χώσει. «Τι διάολο γίνεται με κείνη τη 2α παρουσία; Θα το χωρίσουμε επιτέλους το μαγαζί; Ξέρεις που θα πάνε οι αντικειμενικές αξίες και οι φόροι; Και αυτούς του ΔΝΤ θα τους πάρεις εσύ. Αρκετούς ανώμαλους μάζεψα. Χθες ο Αδόλφος ντύθηκε ραβίνος και πέταγε δυναμιτάκια στα Ες-Ες.». Τη λύση τελικά την έδωσε ο άγιος Ρουφ, που εξήγησε στο Μεγάλο τι συμβαίνει. Ο ΘΕΟΣ αποφάσισε να παρακολουθήσει την εθνική των Μπουρ-Μπουρ. Και κει ήρθε το τελειωτικό χτύπημα. Η κάμερα ζούμαρε συνεχώς στο αστέρι της Μπουρ-Μπουρ, ένα τύπο που χτυπιόνταν σαν τη τσίτα και έκανε κωλοτούμπες. Ο ΘΕΟΣ τα ‘παιξε. Ο τύπος ήταν απίστευτος. Κάποια στιγμή μάλιστα στράφηκε προς αυτόν με τα χέρια προς τον ουρανό. «Πότε θα μου δώσουν πέναλτι ρε θεέ;». Ο παντοδύναμος τρόμαξε και κρύφτηκε. «Ιησού Χριστέ γιέ μου, εγώ το έφτιαξα αυτό;» Αντί για το γιό του απάντησε ο άγιος Σουφρώνιος χτυπώντας την κατσαρόλα. «Εσύ, Δόξα συ, Δόξα εγώ». Ο ΘΕΟΣ αποφάσισε να δώσει ένα τέλος στο μαρτύριο. Οπλισμένος με όσο θάρρος του είχε απομείνει ανέλαβε τη φύλαξη του κωλοτούμπα, ο οποίος παρεμπιπτόντως ήταν παλικάρι. Κάθε φορά που έπαιρνε τη μπάλα, με τις αόρατες δυνάμεις του, ΓΝΤΟΥΠ, τον ανέτρεπε! Φυσικά οι κοινοί θνητοί, δε μπορούσαν να τον δουν και έτσι αποκαλούσαν τον κωλοτούμπα θεατρίνο. Η κατάληξη ήταν οι Μπουρ-Μπουρ να χάσουν και να αποκλειστούν. Ο ΘΕΟΣ κατάκοπος και έχοντας πάθει overdose από τον κωλοτούμπα αποσύρθηκε σ’ ένα σύννεφο. Από εκεί ατένισε το δημιούργημα του, το σύμπαν. «Ρε δε πήγαινα για ψάρεμα καλύτερα…» Οι αγνοί ευεργέτες, οι δημοσιογράφοι, ο κυρ Χρήστος, ο κυρ Αντώνης, ο Μήτσακλας, το Στεφανάρας, ο Ζμπώνιας, ξεχύθηκαν στους δρόμους πανηγυρίζοντας. O κυρ Νίκος ούρλιαζε εκστασιασμένος «Απέλαση, απέλαση». Αυτόπτες μάρτυρες ορκίζονταν ότι διέκριναν μεταξύ τους, μια άυλη μορφή να χτυπά μια κατσαρόλα. Το μυστήριο ανέλαβε να εξιχνιάσει ο ρεπόρτερ Καρκαρβέλας, με μεταπτυχιακά στη μεταφυσική, τα παγανά και τα καλικαντζάρια. Η Μπουρ-Μπουρ είχε σωθεί. Απέμενε κάποιος να σπρώξει την παρέα στο γεροντόβραχο…. Αλλά όπως λέει ο φτωχός λαός της Μπουρ-Μπουρ (αυτός που φταίει για όλα όπως είπαμε) κακό σκυλί ψόφο δεν έχει. Χρησιμοποιώντας τα πιο σιχαμερά κόλπα του έστρεψε τους πρασινιακούς και τους κοκκινιακούς, που μέχρι τότε ζούσαν αδερφωμένοι, τον έναν εναντίον του άλλου. Στην πρώτη γραμμή τα αντικειμενικά έντυπα τους. Οι πράσινοι κατηγορούσαν τον τρισκατάρατο ως πράκτορα των κόκκινων που καλούσε συνέχεια τους παίκτες του πρασινιακού για να τους κουράσει. Οι κόκκινοι τον κατηγορούσαν ως πράκτορα των πράσινων που δεν καλούσε τους δικούς τους γιατί τους μισούσε. Ο ρεπόρτερ Φαίδων της «Λάμπας» μάλιστα, κολλητός φίλος του κυρ Νίκου, απεκάλυψε τη βεντέτα μεταξύ της σημαίας του κοκκινιακού (που συνέχεια έμενε εκτός εθνικής) και του βοηθού του τρισκατάρατου. Αυτή είχε ξεκινήσει στα χρόνια της μεμετοκρατίας όταν η κατσίκα του τρισπάππου (του μάγου) του βοηθού, έφαγε τα σπαρτά στο χωράφι του τρισπάππου της σημαίας του κοκκινιακού. Η κατσίκα εκτελέστηκε και η βεντέτα συνεχίστηκε με θύματα 2 κότες, 3 σκύλους, μια καμηλοπάρδαλη, 7 κροκόδειλους, 1 ντάτσουν, 2 τρακτέρ και ένα στάβλο. Ο ρεπόρτερ Φαίδων σήκωσε το λάβαρο της επανάστασης κατά του τρισκατάρατου. Μεταξύ άλλων τον ξεφτίλησε γιατί δεν άλλαζε τον μπουζουξή που έφερε πλέον τον τίτλο «Αχριστέας» με το σέντερ φορ του κοκκινιακού. Το ότι αυτός ήταν μεν ομοεθνής από τη μεγαλόνησο της Μπουρ-Μπουρ, αλλά έπαιζε ήδη σε άλλη εθνική και βάσει νόμου δε μπορούσε να κληθεί, ουδεμία σημασία είχε. Τους νόμους τους έφτιαχναν οι φίλοι του τρισκατάρατου. Ο ρεπόρτερ Φαίδων όμως έχασε τον καλύτερο σύμμαχο στον ανένδοτο, όταν ο κυρ Νίκος μυρίστηκε ότι ως αντικαταστάτης του τρισκατάρατου προοριζόταν ο ινδιάνος πρίγκιπας της φυλής των ιτς «ο βάτραχος που κατάπιε το όρθιο μπαστούνι», δημοσιοσχεσίτης και προαιώνιος εχθρός του κυρ Νίκου, μαζί με τον διαιτητή Ντούρο. Έτσι η παρέα του τρισκατάρατου επέζησε έστω σοβαρά τραυματισμένη και ετοιμάζονταν για το επόμενο Γιούρο. Ανάλογα όμως προετοιμάζονταν και οι αγνοί ευεργέτες του εγχώριου ποδοσφαίρου, που απελπισμένοι από τη ρέντα του τρισκατάρατου είχαν απευθυνθεί σε καφετζούδες, χαρτορίχτρες και αστρολόγους πρωινατζίδικων για να ανακαλύψουν το άστρο του, πηγή όλων των κακών. Η αποστολή ανατέθηκε στον υπέρτατο φιλόσοφο Λιακομπούρ (σηκωθείτε από καρέκλες, ντιβανοκασέλες, κομοδίνα, σερβάντες κλπ) που με τη σειρά του έστειλε τον πολέμαρχο να καταστρέψει με τα υπέρτατα όπλα των Ελ το καταραμένο άστρο των Νεφελίμ και του τρισκατάρατου…. ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Απόσπασμα από το ημερολόγιο ενός αλκοολικού πιλότου, από τα βάθη του Αμαζονίου… Β΄ O τρισκατάρατος αρνούμενος να καλέσει τους Μπουρ-Μπουριανούς αστέρες που μεσουρανούν στη Ρεάλ, τη Μπάρτσα, τη Μίλαν, τη Μπάγερν και τους άλλους μεγάλους συλλόγους της Ευρώπης, έκανε κάτι πρωτότυπο. Μάζεψε όλους τους άχρηστους και άμπαλους και τους έκανε μια κλειστή παρέα. Αυτός τους κάλυπτε, τους στήριζε στα λάθη τους και όταν η ομάδα τους, τους έδιωχνε ή τους περιθωριοποιούσε αυτός τους έβρισκε άλλη. Αυτοί από την πλευρά τους μιας και ήταν άμπαλοι έδιναν τα πάντα για τη πάρτη του. Έτσι έγιναν πιόνια στα σχέδια του. Ως αντάλλαγμα για τα σχέδια του, οι ξένες δυνάμεις που ονειρεύονται την εξαφάνιση της Μπουρ-Μπουρ έκαναν το αδιανόητο. Χάρισαν το ευρωπαϊκό κύπελλο στην ομάδα του τρισκατάρατου!!! Η είδηση έσκασε σαν ατομική βόμβα. Τα πάντα κατέρρεαν…. Όλοι οι αγνοί ευεργέτες του ποδοσφαίρου μαζεύτηκαν για να εκτιμήσουν την κατάσταση. Τα πράγματα ήταν άσχημα. Ο κόσμος που δεν ασχολούνταν με τη μπάλα (γυναίκες κλπ) πανηγύριζε στους δρόμους. Αυτοί που ήταν ειδήμονες και είχαν προβλέψει λοιμούς, σεισμούς, καταποντισμούς έψαχναν να δουν από πού τους ήρθε. Το εθνικιστικό ένστικτο της Μπουρ-Μπουρ οργίαζε στους δρόμους, διαλύοντας χρόνια προσπαθειών να πειστεί ο λαός ότι είναι αδύνατο να πετύχει κάτι αν δεν ακούει τις κατευθύνσεις των εγχώριων φωστήρων. Ένα κόμμα προσπάθησε να συγκρατήσει το συρφετό από τα πανηγύρια λέγοντας ότι είναι ρατσισμοί, εθνικισμοί, αντισημιτισμοί κλπ αλλά μετά την 3η νίκη το πήραν αμπάριζα κι αυτό. Όταν μάλιστα άρχισαν να πανηγυρίζουν και οι μετανάστες των οποίων τα δικαιώματα εκπροσωπούσε, απογοητευμένο αναχώρησε για οικολογικές διακοπές. Ακόμα και στην άλλη άκρη προβληματίζονταν γιατί ο ηγέτης ήταν ξένος, ανατρέποντας τις θεωρίες για το ανώτερο DNA της Μπουρ-Μπουρ. Ο «ένα είναι το κόμμα» απαξιούσε να ασχοληθεί γιατί είχε μυριστεί τη παγκόσμια συνομωσία. Αντίθετα οι πρασινομπλέ βρήκαν ευκαιρία για πάρτι. Ο τρισκατάρατος και η παρέα του δεν αποτελούσαν πρόβλημα, απλά θα ήταν το ντεκόρ. Στα σπίτια εξελίσσονταν δράματα. Ο κυρ Μήτσος αδυνατούσε να εξηγήσει στη κυρά Μαρία γιατί η παρέα του τρισκατάρατου δεν διασύρθηκε όπως αναλυτικά της εξηγούσε πριν από κάθε ματς. Σα να μην έφτανε αυτό, το μούλικο του ήθελε λεφτά για να πάρει τη φανέλα του άμπαλου μπουζουξή που εν τω μεταξύ είχε καθαρίσει με τα γκολ του. Η χαριστική βολή ήρθε από την κόρη του που κρέμασε την εικόνα του κηπουρού στο δωμάτιο της (όρθια όχι ανάποδα όπως είναι το σωστό) δηλώνοντας καψούρα! Ανάλογα δράματα εξελίσσονταν σε όλη τη χώρα. Σα να μην έφταναν αυτά τα κανάλια έβγαζαν ρεπορτάζ από τα κ….χώρια των άμπαλων, αντί για το κολωνάκι, κάτι που ενόχλησε ακόμα και την αυτοκράτειρα Γιάννα που ετοίμαζε το πάρτι του αιώνα παραδίπλα. Καθημερινά από τη μικρή οθόνη παρήλαυναν άξεστοι χωριάτες. Στη φλόγα της αποκλειστικότητας μια ρεπόρτερ κατάφερε το θαύμα, να αναστήσει τη μακαρίτισσα τη μάνα του κηπουρού, να της πάρει συνέντευξη και να την ξαναθάψει. Ο αχάριστος παίχτης, αντί να την ευχαριστήσει για τη μεταφυσική εμπειρία, αρνήθηκε να κάνει δηλώσεις στο κανάλι. Μια φορά προδότης, μια ζωή προδότης. Κάτι έπρεπε να γίνει (για την Μπουρ-Μπουρ ρε γαμώτο…). Οι υπερπατριώτες Μπουρ-Μπουριανοί έπρεπε κάτι να κάνουν. Στην αρχή σκέφτηκαν τον κυρ Νίκο, προπονητής κι αυτός με ειδικότητα αποκτηθείσα εν τω στρατεύματι, γνήσιο απόγονο του αρχαίου Λεωνίδα, που είχε ξεμπροστιάσει πρώτος τον τρισκατάρατο που έβαφε τα μαλλιά του και είχε ζητήσει την απέλαση του. Αλλά αυτός είχε καεί μιας και είχε τσακωθεί με τους δημοσιογράφους και αυτοί με τη σειρά τους είχαν αποκαλύψει μια ιστορία με κρατικές επιχορηγήσεις για σεμινάρια στο εξωτερικό. Έκραξε λίγο το βαψομαλλιά αλλά χάθηκε μετά την 3η νίκη, για να ξαναεμφανιστεί μετά τον τελικό και να εξηγήσει ότι ο τρισκατάρατος πήρε το κύπελλο γιατί αντέγραψε τα συστήματα του!!! Τώρα ασχολούνταν με την ανιδιοτελή εξύμνηση του προέδρου του κοκκινιακού, μεγάλου και έντιμου ευεργέτη του εγχώριου πρωταθλήματος, που παρεμπιπτόντως ανακαίνιζε μια παράγκα που είχε πάρει κοψοχρονιά από τον πρόεδρο του πρασινιακού. Μετά κάλεσαν τους μεταφυσικούς επιστήμονες που απάντησαν στο αιώνιο ερώτημα αν υπάρχει θεός. Ναι υπήρχε και είχε κοιμηθεί, λόγος για τον οποίο η Μπουρ-Μπουρ πήρε το κύπελλο. Στη συνέχεια κλήθηκαν οι James Bond της χώρας που παρουσίασαν τη διεθνή συνομωσία των μπουκ που ανέδειξε την ομάδα του τρισκατάρατου πρωταθλήτρια. Τα αποτελέσματα της σύσκεψης ανακοινώθηκαν στο λαό. Περιχαρής ο κυρ Μήτσος ανακοίνωσε στην οικογένεια του τι είχε γίνει. Η κυρά Μαρία το δέχθηκε ως συνήθως. Πρόβλημα αποτέλεσε μόνο το μούλικο με υπονομευτικές ερωτήσεις του τύπου, γιατί ο Ζιντάν και οι άλλοι παιχταράδες, ανέβαλαν τις διακοπές τους για να κάτσουν να χάσουν από τη Μπουρ-Μπουρ, ή οι μπουκ δε το έστησαν για την Ελβετία που θα είχαν το ίδιο κέρδος και ήταν και η ομάδα του αφεντικού. Ήταν ηλίθιος και δε μπορούσε να αντιληφθεί τη διεθνή συνομωσία κατά της χώρας στην οποία έπαιρναν μέρος όλοι οι ψευτοστάρ των ξένων. Δυο σφαλιάρες έβαλαν τα πράγματα στη θέση τους. Περήφανοι οι υπερπατριώτες έκαναν νέα σύσκεψη. Ο στόχος ήταν πλέον αποκλειστικά ο τρισκατάρατος και η παρέα του. Τέθηκαν κανόνες. 1ος. Η εθνική πρέπει να πηγαίνει σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις. Οτιδήποτε άλλο είναι αποτυχία και η παρέα …. Στο ΓΕΡΟΝΤΟΒΡΑΧΟ. 2ος . Ο πήχης έχει ανέβει. Η εθνική πρέπει να κερδίζει όλα τα κύπελλα. Οτιδήποτε άλλο είναι αποτυχία και η παρέα …. Στο ΓΕΡΟΝΤΟΒΡΑΧΟ. Εδώ ως άσχετος διέκοψα τον Μπάμπη και τον ρώτησα σε πόσα κύπελλα είχε πάει η χώρα του πριν τον τρισκατάρατο και πόσα είχε κατακτήσει. Ο Μπάμπης με κοίταξε παράξενα. Αν αντί για αλκοόλ έτρεχε αίμα στις φλέβες μου θα είχε παγώσει. Σίγουρα αναρωτήθηκε αν ήμουν μέρος της συνομωσίας αλλά του εξήγησα ότι κανένας δεν θα εμπιστεύονταν κάτι τέτοιο σ’ ένα αλκοολικό ρεμάλι σα και μένα. Αυτό ηρέμησε το Μπάμπη, αλλά δε βοήθησε τη μνήμη του. Μου είπε ότι πρέπει να είχαν πάρει 3 ή 4 παγκόσμια και σίγουρα είχαν πάει σε όλες τις διοργανώσεις, εκτός από μια πολύ παλιά, όταν η χώρα του είχε κατακτηθεί από τους συμπατριώτες του τρισκατάρατου. Ναι τη θυμόμουν αυτή την εποχή. Το χειρότερο ήταν ότι θυμήθηκα το μπουκάλι ουίσκι που μου είχε κλέψει εκείνο το ρεμάλι ο Ες-Ες, συμπατριώτης και αυτός του τρισκατάρατου. Τυχαίο; Δε νομίζω… Πάντως λεπτομέρειες δε θυμόνταν, η μνήμη δεν ήταν το δυνατό σημείο της Μπουρ-Μπουρ… 3ος. Ο τρισκατάρατος ήταν υποχρεωμένος να καλεί όποιους ήθελε ο λαός της Μπουρ-Μπουρ με προεξάρχοντες τους δημοσιογράφους. Οτιδήποτε άλλο είναι αποτυχία και η παρέα …. Στο ΓΕΡΟΝΤΟΒΡΑΧΟ. Εδώ ο Μπάμπης μου εξήγησε ότι ο λαός της Μπουρ-Μπουρ ήταν εξπέρ στο ποδόσφαιρο. Όλοι γνώριζαν με ποιους και πως έπρεπε να παίζει η ομάδα. Όλοι θα τα είχαν κάνει πράξη ως προπονητές σε μεγάλους συλλόγους της Ευρώπης, αν δεν τους έτρωγε το διεθνές παρασκήνιο. Αυτοί ως φιλεύσπλαχνοι δεν επέμειναν, για να μη στερήσουν το μεροκάματο από τον Μουρίνιο, τον Γκουαρντιόλα κλπ. Εδώ διέκρινα μια λύπη στο πρόσωπο του Μπάμπη. Αυτός παρότι παρακολουθούσε 40 χρόνια ποδόσφαιρο, δεν μπόρεσε να αποδείξει τις ικανότητες του καθώς καμία ομάδα δε του είχε εμπιστευτεί τις τύχες της. Το παρασκήνιο έλεγε… βέβαια υπήρχε ένα πρόβλημα. Η Μπουρ-Μπουρ διέθετε γύρω στα 5.000.000 προπονητές (οι γυναίκες δεν πήγαιναν στρατό και έτσι δε μπορούσαν να αποκτήσουν την ειδικότητα). Οπότε μπήκαν κανόνες και ιεραρχία. Ο τρισκατάρατος πρώτα έπρεπε να ακολουθεί πιστά τις οδηγίες των δημοσιογράφων. Ειδικά εκείνων που είχαν τα δικαιώματα μετάδοσης και ήταν οι πρώτοι που έβλεπαν τα εγκλήματα του. Ειδικότερα τον αριστοκράτη Χρήστο που σε μια έξαρση πατριωτισμού, ούρλιαξε «Αυτό που κάνει ο Γερμανός είναι λάθος. Ακόμα και αν βάλουν γκολ οι αλλαγές του και νικήσουμε, είναι μέγα λάθος». Φυσικά δε διόρθωνε μόνο τον τρισκατάρατο. Μαζί με τον φαλακρομένιο είχαν στήσει κατά τον κυρ Νίκο το «Δελφινάριο» (ήταν σε σύγκρουση μαζί τους) και μεσοβδόμαδα δίδασκαν στο λαό της Μπουρ-Μπουρ τα ανάλογα εγκλήματα των Μουρίνιο, Γκουαρντιόλα κλπ. Ο φαλακρομένιος μάλιστα με τη δόση ειρωνείας που αποτελεί απαράβατο κανόνα χιούμορ στη χώρα του Μπάμπη. Στη συνέχεια της ιεραρχίας ήταν ο κυρ Χρήστος, ο κυρ Αντώνης, ο Μήτσακλας, το Στεφανάρας, οι παλιές δόξες Ζμπώνιας, Κλωστής κλπ. Στο τέλος ήταν ο υπόλοιπος λαός. Ο τρισκατάρατος έπρεπε να τους ευχαριστεί όλους αλλιώς … στο ΓΕΡΟΝΤΟΒΡΑΧΟ. 4ος. Η εθνική έπρεπε να παίζει πάντα επιθετικά και θεαματικά. Σα Βραζιλία, Αργεντινή άντε σαν Ολλανδία τουλάχιστον. Δικαιολογίες του στυλ δεν έχω κατάλληλους παίχτες δεν ίσχυαν. Να ξαναδιάβαζε τον κανόνα 3. Η αμυντική στάση, φανέρωνε δειλία και πρόσβαλε την ιστορία και τις ένδοξες σελίδες της εθνικής που ήταν γεμάτες 7αρες, 6αρες, 5αρες και άφθονο θέαμα. Εδώ ο Μπάμπης έξυσε το κεφάλι του προσπαθώντας να θυμηθεί ποιοι τις έβαζαν και ποιοι τις έτρωγαν αλλά για τη μνήμη τα είπαμε…. στο ΓΕΡΟΝΤΟΒΡΑΧΟ. Με τους νέους κανόνες η εθνική ξεκίνησε για το μουντιάλ που θα αποτελούσε το Βατερλό της παρέας… για το φόβο των ιουδαίων οι αγνοί ευεργέτες του εγχώριου ποδοσφαίρου, έκαναν τάμα στον άγιο Σουφρώνιο και του ανέθεσαν να κρατά το θεό ξύπνιο μπας και….. ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΥΣ 1. Στέγνωσα πάω για κακάτσα… YΣ 2. Επειδή αν και γιάνκης ζω στην Αμαζονία…. VIVA BRAZIIIIIIIIIIIIIIIIIL (Αν και το βλέπω δύσκολο……)

Απόσπασμα από το ημερολόγιο ενός αλκοολικού πιλότου, από τα βάθη του Αμαζονίου… «Ημέρες μουντιάλ. Σήμερα συνάντησα το φίλο μου τον Μπάμπη. Ο Μπάμπης κατάγεται από ένα μακρινό βασίλειο που το λένε Μπουρ-Μπουρ. Φίνος τύπος μας προμηθεύει με κάτι περίεργα νέκταρ του θεού που τα λένε τσίπουρος, ούζος, τσικουδιάς(όχι το συνάδελφο από το μικρό σερίφη…). Ο τύπος είναι έξω καρδιά και επειδή ήταν κάπως σκεπτικός είπα να τον κεράσω (ναι τα είχα τσεπώσει από μια καλή δουλειά με το πάιπερ…) για να μου πει το πόνο του. Είχε στεναχωρηθεί γιατί η ομάδα του αποκλείστηκε από το κύπελλο. Εγώ που δεν ασχολούμαι και πολύ έκανα το λάθος να ρωτήσω λεπτομέρειες και ο Μπάμπης ξέσπασε. Στη χώρα του συνέβαιναν περίεργα πράγματα με τη μπάλα. Βασικά η εθνική τους ήταν ένας καθρέφτης της κοινωνίας τους. Οι παίχτες πήγαιναν εκεί μεταξύ άλλων για να μπορούν να ξεφεύγουν από τις ομάδες τους. Βλέπετε δεν υπήρχαν τα κινητά και όταν ο γενικός αρχηγός τηλεφωνούσε το βράδυ στο σπίτι σου έπρεπε να σηκώσεις τη συσκευή. Πως λοιπόν να πας στα σκυλάδικα (πολιτιστικά κέντρα που ρέει άφθονο αλκοόλ, κάποια μέρα νομίζω ότι πρέπει να κάνω μια κατάθεση ψυχής κατά κει…). Όταν πήγαιναν όμως στην εθνική, έλεγχος τέλος. Ο προπονητής ήταν πάντα κάποιος καλόκαρδος κύριος που δεν το απασχολούσαν ηλίθιες λεπτομέρειες. Δίνανε τις απαραίτητες πληροφορίες στους δημοσιογράφους, κάνα κερασματάκι και η ζωή περνούσε φίνα. Σ΄ αυτό το σημείο ο Μπάμπης, αναστέναξε γιατί θυμήθηκε μια φορά που χάλασε η φάση. Ή οι πληροφορίες ή το κερασματάκι, δεν πήγαν καλά και οι δημοσιογράφοι έβγαλαν κάτι φωτογραφίες με τα αστέρια της ομάδας να μπεκροπίνουν και να καπνίζουν τη νύχτα πριν το σημαντικότερο αγώνα (που είναι το κακόν σκέφτηκα αλλά δε μίλησα γιατί ο Μπάμπης είχε φορτώσει…). Η παρεξήγηση λύθηκε βέβαια γιατί μεταξύ των άλλων οι δημοσιογράφοι είχαν μια φάμπρικα που προωθούσε τα παιδιά στην εθνική ή σε μια μεταγραφή με καλά λεφτά. Ο Μπάμπης κοιτούσε τον έναστρο ουρανό αναπολώντας ένδοξους άσους του παρελθόντος, όπως τον τιτάνα Ζεμπεγλέπουρα που είχε φάει μόνο 5 γκολ στο ντέρμπυ με τη γείτονα χώρα και τον κολοσσό Πορδάνογλου που έκανε να παραμιλούν οι οπαδοί της Μπουρ-Μπουρ με την ντρίπλα που είχε κάνει το ΄58 στον αλλόθρησκο Μποντάρωφ. Ο καλόκαρδος κύριος που παρίστανε τον προπονητή, επιλέγονταν πάντα με αξιοκρατικά κριτήρια. Στην Μπουρ-Μπουρ ο κόσμος είναι χωρισμένος σε δύο κόμματα, τους πράσινους και τους μπλε (υπάρχει και ένας περίεργος γραφικός τύπος που λέει ότι ένα είναι το κόμμα αλλά….). Οπότε αντικειμενικά ο καλόκαρδος κύριος έπρεπε να είναι από το κυβερνόν κόμμα (είπαμε αξιοκρατία…. κύριο χαρακτηριστικό της Μπουρ-Μπουρ). Συνήθως έφερε τον τίτλο κυρ Κώστας, κυρ Χρήστος, κυρ Αντώνης κλπ. Για γενικούς αρχηγούς-βοηθούς-παράγοντες η επιλογή γίνονταν από τον Μήτσακλα, το Στεφανάρα και τον Βουρδούμπαση. Στους αγώνες του εξωτερικού, όταν η ομάδα ήταν τυχερή κληρώνονταν με προηγμένες χώρες όπως η Αγγλία ή η Γερμανία, οπότε στήνονταν το τσάρτερ της χαράς. Στον κυρ Αντώνη, το Στεφανάρα και τον Βουρδούμπαση, προσθέτονταν μπαρμπάδες, ξαδέρφια, μπατζανάκηδες(αφού θα πήγαινε το ρημάδι το πουλί στη Λόντρα γιατί να μείνουν κενές οι θέσεις….). Με τα ψώνια στις ξένες πρωτεύουσες γίνονταν έτσι εισαγωγή πολιτισμού στη χώρα του Μπάμπη πράγμα που αποδείκνυε την κοινωνική προσφορά του κυρ Αντώνη και του Μήτσακλα (για την Μπουρ-Μπουρ ρε γαμώτο…). Η ομάδα συνήθως έχανε ακόμα και από τους μικρούς. Βλέπετε οι σνομπ ξένοι μερικές φορές για εκπαιδευτικούς σκοπούς μας έστελναν τη Β΄ Γαλλίας, Ιταλίας κλπ.(δηλαδή την εθνική της Β΄ κατηγορίας τους!!!). Κύρια αιτία των ηττών ήταν η συνομωσία των διαιτητών (πάντα εχθρικοί απέναντι στη Μπουρ-Μπουρ…), των μεγάλων δυνάμεων, των μυστικών υπηρεσιών, των μασόνων, των εβραίων και όλων των εκτός Μπουρ-Μπουρ παραγόντων και λαών που ως μόνο μέλημα είχαν την καταστροφή της ένδοξης χώρας του Μπάμπη. Κατά καιρούς υπήρχαν και μερικές επιτυχίες, όταν οι δυνάμεις του καλού κατατρόπωναν αυτές του σκότους. Τότε στην Μπουρ-Μπουρ στήνονταν πάρτι, όπου συμμετείχαν ακόμα και ο πρωθυπουργός με τον πρόεδρο της χώρας καθώς το βασίλειο είχε καταργηθεί (γιατί να έχεις ένα βασιλιά να τρώει όταν μπορείς να έχεις 10,20,30….), ο υφυπουργός αθλητισμού (συνήθως έφερε τον τίτλο λεζαντάκιας, μιας «όπου γάμος και γιορτή η Βασίλω πρώτη», παλιά σοφή παροιμία της Μπουρ-Μπουρ, για τη λεζάντα στη φωτό ρε γαμώτο…) έτσι σα διάλλειμα από τη σκληρή δουλειά για την ανάπτυξη της χώρας. Όλο αυτό το πάρτι που βέβαια δεν αφορούσε μόνο το ποδόσφαιρο το πλήρωνε ο σοφός λαός της ένδοξης Μπουρ-Μπουρ (κατά τα λεγόμενα του Μπάμπη χωρίς ίχνος εθνικισμού ο πιο έξυπνος, όμορφος, ηρωικός και ικανός λαός του κόσμου) με την ελπίδα κάποτε να γίνει μέρος κι αυτός του πάρτι. Σ’ αυτό το σημείο αναστέναξα, καθώς όπως γνωρίζετε όλοι σας εγώ ως γιάνκης κατάγομαι από τον πιο ηλίθιο, άσχημο, δειλό, άτιμο και ανίκανο λαό του κόσμου που από μια συγκυρία κατέληξε να κάνει κουμάντο σε τέλειους λαούς όπως αυτός της Μπουρ-Μπουρ. Και στη χώρα του Μπάμπη όλα κυλούσαν τέλεια όπως στη Λιμνούπολη και τη Μίκυ Σίτυ(πόλεις που ο άτιμος λαός μου έκλεψε από την Μπουρ-Μπουρ, όπως έχουν αποδείξει οι μεγάλοι σύγχρονοι φιλόσοφοι Λιακομπούρ, Αδωνομπούρ κλπ). Μέχρι την επάρατη μέρα, που κάνει ακόμα και αυτή που ο κ….λαός μου έριξε την ατομική βόμβα στους κίτρινους να μοιάζει με πάρτι. Ήταν η μέρα που στη Μπουρ-Μπουρ έφτασε ο τρισκατάρατος ξένος προπονητής που ο Μπάμπης με τρόμο αρνούνταν να προφέρει το όνομα του. Απ΄ ότι κατάλαβα ήταν ένας συνδυασμός Χίτλερ και Στάλιν. Στον 1ο αγώνα η Μπουρ-Μπουρ συνετρίβει από τους ξανθομπάμπουρες ως συνήθως. Ο τρισκατάρατος από κόμπλεξ κατωτερότητας, αρνούμενος να δει ότι ήταν ο αποκλειστικός υπεύθυνος της ήττας αποφάσισε να αλλάξει τα πάντα. Στην αρχή έδιωξε το αστέρι της ομάδας επειδή τον ειρωνεύτηκε, αποδεικνύοντας ότι ήταν καραφασίστας του κερατά που ήρθε να διαλύσει κάθε μορφή δημοκρατίας στην ένδοξη Μπουρ-Μπουρ, μην αντέχοντας την άλλη γνώμη. Στη συνέχεια κράτησε μακριά από την ομάδα όλους τους φίλους των δημοσιογράφων, περιορίζοντας την ελευθερία του τύπου. Από την εθνική ομάδα δεν έβγαιναν πλέον πληροφορίες. Η χούντα είχε έρθει για να μείνει. Οι φάμπρικες άρχισαν να προβληματίζονται. Το μεγαλύτερο αίσχος όμως σημειώθηκε στην αντιμετώπιση των ομάδων κολοσσών της Μπουρ-Μπουρ. Ο κοκκινιακός, ο πρασινιακός και ο κιτρινιακός έζησαν το πραξικόπημα του τρισκατάρατου. Αρνούνταν να συνεργαστεί μαζί τους και να προβάλει στο εξωτερικό τα αστέρια που αυτές ως τιτάνες του παγκοσμίου ποδοσφαίρου υποδείκνυαν. Σε κάποια στιγμή μάλιστα από αντίδραση άρχισε να χρησιμοποιεί και μερικούς αλητάμπουρες που οι ομάδες τους ως ανήθικα στοιχεία τους είχαν βάλει στο ψυγείο. Και ήταν ανήθικα στοιχεία από τη στιγμή που αρνούνταν να υπογράψουν για το αστρονομικό ποσό του 1.000.000 δρχ το χρόνο αναζητώντας καλύτερα συμβόλαια αλλού, εκβιάζοντας τους άγιους εφοπλιστές της χώρας και φτάνοντας τους στα όρια της πείνας. Αυτούς στους οποίους η Μπουρ-Μπουρ οφείλει τα πάντα (μιας και στη Μπουρ-Μπουρ για όλα τα κακά ευθύνονται οι φτωχοί…). Αιχμή αυτού του πραξικοπήματος ήταν ο επονομαζόμενος και «κηπουρός» ο οποίος όπως απέδειξαν τα αντικειμενικά έντυπα της ομάδας εκτός του ότι πούλησε τα παιγνίδια της ομάδας μαζί με την παρέα του, ευθύνεται και για την άλωση της παλιάς πρωτεύουσας του έθνους από τους αλλόθρησκους (Μπουρ-Μπουρ – Αλλόθρησκοι 1-4 είπε ο Μπάμπης με αποτροπιασμό…)Υπέγραψε μάλιστα στον αιώνιο αντίπαλο. Την τιμή της ομάδας έσωσαν ξανά οι αντικειμενικοί δημοσιογράφοι με το τέχνασμα του πουλημένου αγώνα. Ξεμπροστιάζοντας τον κηπουρό και την παρέα του απέτρεψαν τους υπόλοιπους να τιμήσουν τις υπογραφές που είχαν βάλει στα συμβόλαια του αντίπαλου. Έτσι από την παρέα που έβαλαν στο πρωτοσέλιδο μόνο ο ένας πήγε στον αιώνιο. Οι άλλοι από ντροπή κατέφυγαν στα ξένα. Ο τρισκατάρατος είχε το θράσος να μην τον βγάλει ούτε για ένα λεπτό, στηρίζοντας έτσι τον τυχοδιώκτη. Με τον καιρό κατάφερε να φέρει σε σύγκρουση όλους τους συλλόγους και τους οπαδούς της Μπουρ-Μπουρ που μέχρι τότε ζούσαν μονιασμένοι σαν αδέρφια. Έτσι έτριβε τα χέρια του που το σχέδιο της καταστροφής της Μπουρ-Μπουρ είχε βρει πρόσφορο έδαφος. Πλαισίωσε τους αλήτες που δεν είχαν ιδέα από ποδόσφαιρο, με άλλους άσχετους. Αιχμή του δόρατος μάλιστα έβαλε έναν …μπουζουξή, κάνοντας έτσι τα αστέρια του Μπουρ-Μπουριανού ποδοσφαίρου να αναζητήσουν την τύχη τους στα …μπουζούκια. Ο άχρηστος αυτός μπουζουξής, που κατάγονταν από ένα τρισάθλιο χωριό στα βόρια της χώρας και όχι από τις αριστοκρατικές συνοικίες της πρωτεύουσας, είχε βρει καταφύγιο που αλλού … στην πατρίδα του τρισκατάρατου όπου οι ξένοι πράκτορες τον εκπαίδευσαν. Ο τρισκατάρατος συνεχίζοντας το ποταπό του σχέδιο προτιμούσε να χρησιμοποιεί παίχτες από τα ξένα αντί για τους εγχώριους παγκόσμιους αστέρες που αρνούνταν πεισματικά να πάνε στις μεγάλες ομάδες της Ευρώπης που τους ικέτευαν. Ο αλλόθρησκος μάλιστα προπονητής τους πήγε και στον αρχιπαπά της Μπουρ-Μπουρ για να τους αγιάσει και να θολώσει τα νερά. Άσχετος με τη μπάλα ο αρχιπαπάς έγινε μέρος του σχεδίου του τρισκατάρατου. Η ομάδα έφυγε το 2004 για την διοργάνωση του ευρωπαϊκού κυπέλλου. Η Μπουρ-Μπουρ είχε μια παράδοση διασυρμών και οι αγνοί ευεργέτες του εγχώριου ποδοσφαίρου απλά περίμεναν να γλυτώσουν από τον τρισκατάρατο για να συνεχίσουν την άοκνη προσπάθεια τους για την ευημερία της χώρας. Αλλά λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο. Ή καλύτερα χωρίς το σατανά. ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Ελ Ζαμπάτο ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΑΠΟ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ Τι ακριβώς όμως διαβάσαμε εδώ στην Ελλάδα; Για να το πω απλά μας ρίξανε λίγο. Διαβάσαμε την έγχρωμη ισπανική έκδοση … σε ασπρόμαυρο. Όπως έχω πει η έγχρωμη έκδοση ήταν όπως η πρωτότυπη αλλά …πετσοκομμένη όσο αφορά τις εικόνες και όχι μόνο. Σχετικά με το Καπιτάν Τρουένο βέβαια (όπου έγινε το ίδιο αλλά από την πρωτότυπη έκδοση φαγώθηκαν οι μισές ιστορίες!!!!) η κατάσταση ήταν καλύτερη. Το ψαλίδι φυσικά είχε πέσει από τους Ισπανούς αλλά εκείνο που δεν εξηγείται είναι αφού εδώ είναι ασπρόμαυρη η έκδοση γιατί να μην είναι η πρωτότυπη. Το γιατί έγινε αυτό έμεινε για πάντα αναπάντητο. Το θετικό ήταν ότι οι ιστορίες δεν αλλοιώνονταν πολύ και έβγαινε άκρη…. (αντίθετα με το Τρουένο σε κάποια σημεία…). Παραφωνία αποτελούσαν οι παρεμβολές των «αλμανάκ», που τουλάχιστον ήταν αυτοτελή. Ένα μικρό μπάχαλο έγινε σε μια από τις καλύτερες ιστορίες (σύμφωνα με τους Ισπανούς), «H Κλίγκα και ο λάκκος της λήθης» στην επανέκδοση. Συγκεκριμένα ενώ στο τ. 291 η αρσενική τριάδα ταλαιπωρείτε στα βάθη της Αφρικής, στο τ 292 η κοπέλα της παρέας απελευθερώνει τους φίλους της από ένα κάστρο Βίκινγκ!!!! Αυτό ήταν πολύ ακόμα και για τους αναχρονισμούς και τις υπερβολές του Mora. Το ερώτημα απαντήθηκε σχεδόν ένα χρόνο μετά, στο τ354 όπου είδαμε τι είχε συμβεί πριν… Μύλος η υπόθεση και εννοείτε ότι χρειάστηκε ακόμα μια κωλοτούμπα για να επανέλθει η τάξη στη σειρά και να μάθουμε τι έγινε με τον ήρωα μας και τη χοντρή αμαζόνα (παρεμπιπτόντως εγώ φίλοι μου άλλη φαντασίωση είχα για τις αμαζόνες…). Αυτό δείχνει και ότι πλέον η σειρά δεν αντιμετωπίζονταν με το αρχικό ενδιαφέρον. Επ’ ευκαιρίας ας δούμε τι διάβαζαν αντίστοιχα οι Ισπανοί και να κάνουμε τις συγκρίσεις μας (κλαψ, λυγμ…. χασάπη κάρβουνο…) ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ ΣΕΙΡΑ(1958) ΕΓΧΡΩΜΗ ΣΕΙΡΑ(1969) ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ Το «Ελ Ζαμπάτο» παρόλο, που ζούσε στη σκιά του μεγάλου του αδερφού του (Καπιτάν Τρουένο), αποτελούσε το αγαπημένο του κοινού δημιουργού τους. Έχοντας γίνει διάσημος, πετυχημένος και γενικά αποδεκτός από τους κομικόφιλους, αποφασίζει με τις ευλογίες του εκδοτικού (πάντα το κέρδος) οίκου τη δημιουργία μιας νέας περιπέτειας. Με τον Ambrós απασχολημένο στον μεσαιωνικό ιππότη θα βρει έναν άλλο κορυφαίο σχεδιαστή για το νέο ήρωα. Φαινομενικά η φόρμουλα είναι η ίδια. Ο ήρωας, ο δυνατός φίλος και η κοπέλα. Ο Φηδείας θα προστεθεί πολύ αργότερα. Ο Victor Mora, ενεργό μέλος του παράνομου ακροαριστερού κόμματος της Ισπανίας PSUC και έχοντας συλληφθεί και φυλακισθεί με την κατηγορία "Μασονία και κομμουνισμός" περνά καλυμμένες πολλές από τις ανατρεπτικές για την εποχή του ιδέες. Έτσι έχουμε τους νεαρούς Ισπανούς στα τέλη των 50ς να διαβάζουν μια ιστορία που: - Ο ήρωας δεν είναι ιππότης ευγενικής καταγωγής, αλλά ένας φτωχός αγρότης που αντιπροσωπεύει τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. - Αιχμαλωτίζεται και φυλακίζεται από τους Ρωμαίους που έχουν σκλαβωμένη την Ισπανία και κατά τον Mora αντιπροσωπεύουν το καθεστώς του Φράνκο. - Όλη η πορεία του είναι ένας διαρκής αγώνας κατά των απολυταρχικών καθεστώτων και υπέρ των καταπιεσμένων και των αδικημένων. - Οι ενέργειες του αποσκοπούν αποκλειστικά στην έννοια της «ελευθερίας». - Σχετίζεται με μια αλλοδαπή κοπέλα, ανώτερης κοινωνικής τάξης, δεν παντρεύονται ποτέ και συζούν ουσιαστικά παράνομα για τα ήθη της εποχής. - Σε πολλές περιπέτειες συνεργάζονται με άτομα άλλης θρησκείας και φυλής πάντα κατά του σκληρού δυνάστη. - Το καθεστώς τον θεωρεί πάντα παράνομο και τον καταζητεί. - Ονειρεύεται μια επανάσταση κατά του ανώτερου άρχοντα. - Τόσο η Κλαύδια όσο και ο συγκλητικός πατέρας της είναι κρυφοχριστιανοί που μεταδίδουν τα πιστεύω τους σε μυστικές συγκεντρώσεις και διώκονται για τις ιδέες τους. Αυτά και άλλα πολλά παρόμοια χαρακτηριστικά θα δώσει ο Mora στο έργο του με άξονα πάντα την αντίσταση και τον αγώνα για το δίκαιο. Πιθανόν όλα αυτά να φαντάζουν σήμερα απλά, αλλά για να δούμε την πραγματική αξία του έργου θα πρέπει να μεταφερθούμε στην εποχή της δημιουργίας του. Το καθεστώς του Φράνκο είχε ήδη μια ιστορία 20 ετών και ουσιαστικά θα διατηρηθεί για άλλα τόσα. Προϊόν του μεγαλύτερου εμφυλίου της Ευρώπης τότε, καταδυνάστευε τους πολιτικούς αντιπάλους του, καταπατώντας κάθε έννοια δικαίου και λογοκρίνοντας τα πάντα. Το να εκδοθεί ένα τέτοιο έργο και να καταφέρει να μπει στα σπίτια και στα μυαλά των Ισπανών αποτελούσε απίστευτο κατόρθωμα υπ’ αυτές τις συνθήκες. Και μόνο μια εμβληματική προσωπικότητα σα τον Victor Mora, στην τεράστιας παράδοσης στα κόμικ χώρα, μπορούσε να το πετύχει. Και όλα αυτά κάτω από τη μύτη του καθεστώτος χρησιμοποιώντας φυσικά το ψευδώνυμο Victor Alcázar. Αυτά και για τους «εχθρούς» μας που κοροϊδεύουν ότι τα κόμικ δεν είναι μορφή τέχνης, θεωρώντας τα σαν μια παιδική ασχολία. Δυστυχώς το να σχοινοβατείς σε τέτοιες συνθήκες δεν ήταν το πιο εύκολο πράγμα και με τη φυγή του Mora στο Παρίσι και τον πρόωρο χαμό του Darnis, οδήγησε στη φθορά και το τέλος της σειράς. Στη χώρα μας και αφού είχε περάσει η μόδα των επικών ταινιών εποχής ήταν λίγο δύσκολο να πιάσει. Οι φαν του «Ελ Ζαμπάτο» φυσικά (στην Ελλάδα πρέπει να έχω μείνει μόνος) ελπίζουμε στη συνέχιση της προσπάθειας των L.A. Ródenas και José Revilla, τώρα και μετά το ξεκαθάρισμα των πνευματικών δικαιωμάτων κατόπιν μακρόχρονου δικαστικού αγώνα. Με την προϋπόθεση βέβαια να μην σπάσουν ξανά την 4αδα, καθώς στη νέα περιπέτεια έλειπε η Κλαύδια και στο έργο σουλάτσαρε μια ξανθιά (έχουμε στο Τρουένο ρε παιδιά…). ΥΓ. 1(Σιγά μη δεν είχα) για όσους ενδιαφέρονται για «κατέβασμα», αν ξέρουν ισπανικά ή για εικαστικούς λόγους (εγώ προσωπικά ξέρω μόνο “mas que un club” και αυτά είναι Καταλανικά …φόρτσα Μπάρτσα… ας είναι καλά η αυτόματη μετάφραση). Πρωτότυπη σειρά (πλήρης) Ο Σύνδεσμός μου «El Jabato - Edición Histórica» (έγχρωμη πλήρης) Ο Σύνδεσμός μου «El Jabato Extra» Ο Σύνδεσμός μου ΥΓ.2 σχετικά λοιπά θέματα στο GreekComics ΕΛ ΖΑΜΠΑΤΟ Ο Σύνδεσμός μου ΚΑΠΙΤΑΝ ΤΡΟΥΕΝΟ & ΕΛ ΖΑΜΠΑΤΟ http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=16802&st=0&p=132271&fromsearch=1&&do=findComment&comment=132271 ΤΕΛΟΣ

Ελ Ζαμπάτο ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΚΑΡΙΕΡΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Στη Ελλάδα τον Αύγουστο του 1975 (1 αν τα έχω υπολογίσει σωστά) κάνει την εμφάνιση του στα περίπτερα το περιοδικό «Αγόρι», ένα πολυθεματικό κόμικ που δημιουργεί επανάσταση στο χώρο, λόγω του μεγάλου αριθμού των ιστοριών που περιλαμβάνει.(σε σχέση πάντα με το ανταγωνιστικό Μπλεκ …ου, ου, ου,…. ποτέ δεν έλαβα μέρος σοβαρά σ’ αυτή την κόντρα. Σαν καλό παιδί του κατηχητικού έκλεβα χρήματα από τον πατέρα μου και τα έπαιρνα και τα δυο!!! Στα μείον τα χαστούκια που έτρωγα…) Στις ιστορίες που οι περισσότερες ήταν συνέχειες κι ελάχιστες αυτοτελείς δέσποζε το «Ελ Ζαμπάτο» το οποίο θα αποτελέσει τη ναυαρχίδα του περιοδικού. Συνήθως στις πρώτες σελίδες του περιοδικού, κράταγε επίσης αποκλειστικά και το εξώφυλλο μέχρι και τις αρχές της Β΄ περιόδου (ακρίβεια μάγκες μη ζητάτε, δεν υπάρχει περίπτωση να ξανανεβώ στο πατάρι ….μου’ χουν φύγει τα παΐδια…). Αρχικά κάθε επεισόδιο της σειράς παρουσιάζεται σε 16 σελίδες, σε ασπρόμαυρη έκδοση διαδοχικά με την προσθήκη ανά δύο του πορτοκαλί (δεν ξέρω την ορολογία, αλλά σίγουρα θα υπάρχει). Αυτό διατηρείται μέχρι και τις αρχές της Β΄ περιόδου, οπότε η σειρά πέφτει στις 8 σελίδες. Καθοριστικός παράγοντας σ’ αυτό ήταν η είσοδος νέων περιπετειών, μερικές μάλιστα από τις κορυφαίες που δημοσιεύθηκαν ποτέ (Ντρεντ, Καρχαρίας, Κάνονμπολ κα). Οι 8 σελίδες θα διατηρηθούν μέχρι και το τέλος της σειράς στο τεύχος197(20/2/81). Στη συνέχεια θα έχουμε την επαναδημοσίευση του η οποία στο τεύχος 345 θα πέσει στις 4 και μερικές φορές 2 σελίδες μέχρι το 461 περίπου οπότε και θα εξαφανιστεί από το περιοδικό. Το «Ελ Ζαμπάτο» παρόλο που αποτελούσε την κύρια ιστορία του περιοδικού, η αλήθεια είναι ότι δεν έπιασε όπως κάποιες άλλες. Πιθανολογώ ότι αυτό συνέβη λόγω timing. Τις δεκαετίες 70-80 οι ιστορικές περιπέτειες ήταν εκτός μόδας και τη θέση τους είχαν πάρει οι επιστημονικής φαντασίας. το ίδιο που συνέβη με τις ταινίες αλλά και την TV. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να υποτιμηθεί μια από τις κορυφαίες σειρές Ισπανικών κόμικ. Ίσως σε άλλη εποχή τα πράγματα να ήταν διαφορετικά καθώς παρουσίαζε στοιχεία που το έκαναν να ξεχωρίζει από τις κοινές ιστορίες. Σ’ αυτό κεντρικό ρόλο έπαιξε ο δημιουργός του Victor Mora και η εποχή έκδοσης του. ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΚΑΡΙΕΡΑ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ Η γέννηση του Ελ Ζαμπάτο λαμβάνει χώρα το 1956 ως μια κόμικ περιπέτεια, που δημιουργήθηκε από τον Victor Mora σε σχέδια του Francisco Darnis αρχικά ως ανεξάρτητο κόμικ και στη συνέχεια συμπεριλαμβάνεται στα τεύχη Καπιτάν Τρουένο (αρχής γενομένης από το 107) Η κανονική σειρά περιελάμβανε 381 τεύχη των 10 σελίδων. Στη συνέχεια θα εκδοθεί η σειρά «El Jabato Extra» σε 51 τεύχη και η έγχρωμη βερσιόν, η οποία ήταν η πρωτότυπη αφού είχε χρωματισθεί. Από αυτή όμως, άγνωστο γιατί, θα λείπουν αρκετές εικόνες πλαίσια. Η σειρά ονομάζονταν «El Jabato - Edición Histórica» και θα αριθμεί 106 τεύχη. Παράλληλα η Bruguera εκμεταλλευόμενη τις σχολικές διακοπές θα εκδίδει και ανεξάρτητες αυτοτελείς περιπέτειες ως «Αλμανάκ». Το 1969 θα παρουσιασθεί η νέα έγχρωμη έκδοση, η οποία ακολουθεί το σχήμα (μακρόστενο) και τη μορφή του πρωτοτύπου. Θα ακολουθήσουν διάφορες εκδόσεις, όπου απλά αναδημοσιεύονται οι υπάρχουσες ιστορίες. Το 2008 στα πεντηκοστά γενέθλια του ήρωα θα εμφανιστεί μια ιστορία από τους L.A. Ródenas και José Revilla αφήνοντας υποσχέσεις για συνέχεια. Ήδη από τα μέσα της πρωτότυπης έκδοσης ο Francisco Darnis έχει αποδημήσει εις κύριο και ο Victor Mora έχει εξοριστεί στην Γαλλία, λόγω πολιτικών πεποιθήσεων. Αυτά μαζί με την Φρανκική λογοκρισία ήταν τα μεγαλύτερα πλήγματα που θα δεχθεί το κόμικ. Θα χρησιμοποιηθούν μέτριοι σχεδιαστές (πλην Angel Pardo και Fuentes Man) και η σειρά θα φθίνει μέχρι που θα πάψει να προκαλεί ενδιαφέρον και θα κλείσει. ΥΣ. Πραγματοποιώντας την επιθυμία του φίλου Νεκτάριου, δημιούργησα αυτό το ποστ στα πολυθεματικά. Θα ακολουθήσει ένα ή δυο ακόμα μέρη με συγκρίσεις των εκδόσεων και κάποια κοινωνιολογικά στοιχεία που ελπίζω να αναδείξουν την πέρα των εικαστικών, αξία της σειράς. Ζητώ συγνώμη για πληροφορίες που επαναλαμβάνονται από τα προηγούμενα αφιερώματα, τα οποία θα προσπαθήσω να διορθώσω, ώστε το συνολικό αποτέλεσμα να έχει μια καλύτερη αισθητική και να μην περιέχονται άσχετα θεματικά στοιχεία σ’ αυτά. Ελπίζω να μη τα κάνω μπάχαλο