1SUPERMAN1
-
Περιεχόμενο
345 -
Εγγραφή
-
Κερδισμένες ημέρες
1
Τύπος περιεχομένου
Προφίλ
Ενότητες
Blogs
Events
Γκαλερί
Καταχωρήσεις δημοσιεύτηκε από 1SUPERMAN1
-
-
20 ώρες πριν, Indian είπε:
Ναι αλλά εγώ πήγαινα στις ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ - ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ (όπου εκεί δεν είχε την κατηγορία λαϊκών αναγνωσμάτων παρά μόνο των κόμικς) και όχι στις ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΓΕΝΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ .Νομίζω ότι δεν είναι σωστά ταξινομημένα τα ΛΑΪΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ. Δηλαδή δεν αποτελούν ελληνικές εκδόσεις τα λαϊκά αναγνώσματα ;
12 ώρες πριν, rotagiatipino είπε:Ευχαριστώ για τα καλά λόγια όλους σας. Τα μπράβο ανήκουν στη Βιβλιοθήκη όπου εργάζομαι κι έχει όλο αυτόν τον θησαυρό προσβάσιμο χωρίς εμπόδια και καθυστερήσεις σε κάθε ερευνητή. Τώρα κάνω μια δουλειά στα περιοδικά κι έχω φτάσει στο Π (ξεκίνησα από το τέλος) αλλά αφού το θέτε τόοοοοσο πολύ θα κάνω μια παράκαμψη ως το Ν
Και το "Σ" καλό είναι , για παράδειγμα "ΣΕΡΛΟΚ ΧΟΛΜΣ"
-
4
-
1
-
-
23 ώρες πριν, Indian είπε:
Οπότε κι εγώ εικάζω ότι δεν πρόσεξες ότι το έχεις αναρτήσει στα κόμικς και το μεταφέρω στα Λαϊκά Αναγνώσματα.
Σωστά ξαναεικάζεις όμως δεν μπορούσα να δημιουργήσω νέο θέμα παρά μόνο στις ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ , εκεί δεν υπάρχει επιλογή ΛΑΪΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ αλλά μόνο ΚΟΜΙΚΣ
. Αν γνωρίζεις πώς μπορώ να δημιουργήσω νέο θέμα στα ΛΑΪΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ , θα σε παρακαλούσα να μου πεις τη διαδικασία για επόμενη φορά.
On 20/11/2022 στο 11:05 ΜΜ, Θοδωρής Καραπάνος είπε:Συγχαρητήρια για το πινακάκι @ Indian
Αναδεικνύεται κατά πολύ η όμορφη δουλειά του @ 1SUPERMAN1 ! Ξέρετε τι παρατηρώ; Δε πρόκειται ποτέ να βγάλουμε άκρη με όλα τα εξώφυλλα, καθώς ο Σαλίβερος, έδρασε πριν πάρα πολλά χρόνια. Δεν βρήκα ένα ιστορικό πουθενά, αλλά αν κρίνω από τα εξώφυλλα που φαίνονται εδώ σίγουρα η μεγάλη εκδοτική ακμή του οίκου ήταν πριν τη δεκαετία του '70. Ακόμη πιο δύσκολο θα ήταν να εντοπίζαμε και τα τεύχη του Κωνσταντινουπολίτη εκδότη. Ευελπιστώ, ότι τις επόμενες ημέρες, ο @ rotagiatipino , θα εμφανισθεί ξανά με πλούσιες πληροφορίες κι εξώφυλλα, ούτως ώστε να δημιουργηθεί και μία παρουσίαση της πρώτης αυτής περιόδου.
Θοδωρή οι εκδόσεις "ΣΑΛΙΒΕΡΟΣ" είναι μεγάλο κεφάλαιο. Επίσης δεν είναι μόνο ο Σαλίβερος , αλλά κσι οι εκδόσεις Δημητράκου και Παπαδημητρίου.
-
5
-
1
-
-
11 ώρες πριν, Indian είπε:
Τουλάχιστον μπορούμε να διευκρινίσουμε αν πρόκειται για κόμικ ή για λαϊκό ανάγνωσμα? Εικάζω ότι είναι το δεύτερο.
Σωστά εικάζεις , είναι λαϊκό ανάγνωσμα όπως ορίζεται εδώ μέσα.
Επίσης εικάζω ότι μάλλον δεν διάβασες προσεκτικά την παρουσίασή μου όπου αναφέρω σαφώς ότι πρόκειται για λαϊκό ανάγνωσμα.
-
3
-
-
3 ώρες πριν, Indian είπε:
Θα βόλευε να φτιάξεις ένα πινακάκι με τα στοιχεία της έκδοσης για να το ανεβάσω στην βάση.
Έχω ξεχάσει τη διαδικασία , είναι πολύς καιρός που ασχολήθηκα με αυτό και βασικά όπως θυμάσαι δεν φταίω εγώ για την αποχώρησή μου όλο αυτό το διάστημα... Τα δεδομένα πάντως υπάρχουν στην παρουσίασή μου.
-
3
-
-
Στον ιστότοπο "σαν σήμερα" ( https://www.sansimera.gr/articles/categories/komiks-kartoun?page=1 ) υπάρχει αρθρογραφία αφιερωμένη στα κόμικς και τους ήρωες αυτών.
-
2
-
3
-
-
Μικρός Σερίφης: To μακροβιότερο ελληνικό παιδικό περιοδικό
Ελληνικό εβδομαδιαίο παιδικό περιοδικό, ιδιαίτερα δημοφιλές τις δεκαετίες του '60 και του '70. Πρωτοκυκλοφόρησε στις 13 Νοεμβρίου 1962 και εξέδωσε το τελευταίο του τεύχος τον Δεκέμβριο του 1991.
Η ιδέα για την έκδοση ενός παιδικού περιοδικού με περιεχόμενο γουέστερν και ελληνικές αναφορές ανήκε στον δημοσιογράφο και συγγραφέα Πότη Στρατίκη (γ. 1926). Ο ίδιος έγραφε τις ιστορίες και ο ζωγράφος Θέμος Ανδρεόπουλος (1917 - 1996) ανέλαβε την εικονογράφησή του. Οι δυο δημιουργοί συνυπέγραφαν με το ψευδώνυμο Κώστας Φωτεινός.
Κεντρικός ήρωας του «Μικρού Σερίφη» ήταν ένα ελληνόπουλο της διασποράς, ο 18χρονος Τζιμ Άνταμς ή Δημήτρης Αδαμόπουλος, ο οποίος αναλαμβάνει να επιβάλει το νόμο στην άγρια αμερικανική Δύση, έχοντας ως βοηθούς του την όμορφη Ντιάνα Μόρισον, τον Μεξικανό Πεπίτο Γκονζάλες και το μικρό ινδιανάκι Τσιπιρίπο.
Το περιοδικό, παρότι κυκλοφόρησε Τρίτη και 13, γνώρισε σταδιακά μεγάλη επιτυχία, που οδήγησε τους δύο συνεργάτες στην έκδοση του «Μικρού Καουμπόυ» (1963) - μηνιαίου και μετά εβδομαδιαίου - με τους ίδιους ήρωες.
Μία σειρά από διαφωνίες οδήγησαν στη λήξη της συνεργασίας των δύο δημιουργών και συνεταίρων το 1971. Ο Στρατίκης συνέχισε με την έκδοση του «Μικρού Σερίφη», ενώ ο Ανδρεόπουλος ανέλαβε την έκδοση του «Μικρού Καουμπόυ», συνεργαζόμενος με άλλους συγγραφείς.
Το μακροβιότερο ελληνικό περιοδικό ολοκλήρωσε την εκδοτική του διαδρομή τον Δεκέμβριο του 1991, με την κυκλοφορία του τεύχους 1468. Τα παιδιά της δεκαετίας του '60 είχαν γίνει άνδρες και οι νεώτεροι αναγνώστες είχαν αλλάξει γούστα.
Ο «Μικρός Σερίφης» δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. Το 2012 και το 2015 κυκλοφόρησαν δύο ακόμη τεύχη (1469 και 1470) με τις περιπέτειες του Τζιμ Άνταμς στο Φαρ Ουέστ.
-
6
-
-
30 λεπτά πριν, rotagiatipino είπε:
Στη Βιβλιοθήκη του ΕΛΙΑ υπάρχουν τα τεύχη του Σαλίβερου 1-3, 28, 30, 41, 46, 54, 57
και της Κωνσταντινούπολης 11-12, 15-18, 23-24, 32-36
Εγώ έκανα την αρχή , ελπίζω να συνεχίσεις κι εσύ...
-
4
-
-
36 λεπτά πριν, thor77 είπε:
Παλιότερα προτιμούσαν την ορθογραφία "είνε" στον ενικό για να διακρίνεται από το "είναι" του πληθυντικού. Οπότε δεν είναι ανορθογραφία, αλλά ορθογραφικη άποψη
Τα υπόλοιπα τεύχη όμως έχουν την άλλη γραφή με "αι".
-
5
-
1
-
-
Νομίζω ότι υπάρχει μια έλλειψη παρουσιάσεων στα αστυνομικά λαϊκά αναγνώσματα - φυλλάδια από την εποχή των δεκαετιών 1910-1930. Ένα από τα φυλλάδια αυτά ήταν οι περιπέτειες του Νατ Πίνκερτον του θρυλικού Αμερικανού ντετέκτιβ. Οι πρώτες περιπέτειες στην ελληνική γλώσσα τυπώθηκαν στην Κωνσταντινούπολη από τον εκδοτικό οίκο «Δ.Γ. ΧΡΙΣΤΟΦΙΔΟΥ ΚΑΙ Μ.Λ. ΧΡΥΣΑΦΙΔΟΥ» γύρω στα 1911 . Το φυλλάδιο που παρουσιάζεται εδώ είναι από τις εκδόσεις του Μ. Σαλίβερου γύρω στο 1918 (δες Κ. Κάση «Ελληνική Παραλογοτεχνία και Κόμικς» σελ 165) . Ο τίτλος αρχικά ήταν «Ο ΝΑΤ ΠΙΝΚΕΡΤΩΝ» , μετά ο Σαλίβερος τον έκανε «ΝΑΤ ΠΙΝΚΕΡΤΩΝ» και αργότερα ο Αριστοφάνης Παπαδημητρίου χρησιμοποιούσε το όνομα «ΝΑΤ ΠΙΓΚΕΡΤΟΝ». Η έκδοση του Σαλίβερου επιβεβαιώνεται ότι ήταν πριν το 1919 αφού σε διαφήμιση της Εμπορικής Τράπεζας στο εσωτερικό του φυλλαδίου αναγράφονται υποκαταστήματα της τράπεζας που υπήρχαν εκείνη τη χρονολογία. Τα φυλλάδια αυτά κυκλοφορούσαν σε 2 εκδόσεις , μία σε δίχρωμο εξώφυλλο (όπου η διχρωμία δεν ήταν σταθερή αλλά άλλαζε πότε σε μαύρο , πότε σε πράσινο , πότε σε κυανό χρώμα μαζί με το σταθερό κόκκινο) και μία άλλη σε πολύχρωμο εξώφυλλο. Γενικά τα αστυνομικά φυλλάδια εκείνης της περιόδου κυκλοφορούσαν σε 2 ποικιλίες εξωφύλλων όπως αναφέρεται σε φυλλάδιο του 1919 του «Σερλοκ Χολμς» εκδόσεων Βουνισέα , όπου στη σελίδα 2 παροτρύνεται ο αναγνώστης να ζητήσει την έκδοση με χρωματιστό εξώφυλλο (δες «Η Λαϊκή Λογοτεχνία» Δ. Χανού στην αναπαραγωγή του 8ου φυλλαδίου). Λογικά τα φυλλάδια με το έγχρωμο εξώφυλλο θα ήταν και τα πιο ακριβά. Τα φυλλάδια θα πρέπει να επανεκδίδονταν αφού στο οπισθόφυλλο κάποιων τευχών υπήρχε λίστα τευχών μεταγενέστερων του τρέχοντος , ενώ κάποια άλλα είχαν λίστα μέχρι το τρέχον τεύχος.
Το συγκεκριμένο τεύχος Νο 48 έχει ορθογραφικό λάθος στο εξώφυλλο πάνω , όπου αντί της λέξης «είναι» αναγράφεται «είνε».
Οι διαστάσεις του τεύχους που μέτρησα ήταν 16,3 Χ 23,5 (ο Κ. Κάσης στην «Ελληνική Παραλογοτεχνία και Κόμικς» σελ 165 , αναφέρει διαστάσεις 14 Χ 21,5). Είχε 28 σελίδες και το δέσιμο ήταν καρφίτσα.
Θεωρώ ότι είναι πολύ σπάνια έκδοση και αξίζει τον κόπο να υπάρχει έστω και μία φωτογραφία από το εξώφυλλό της.
Σελίδα 27 με διαφήμιση της Εμπορικής Τράπεζας :
-
9
-
4
-
2
-
-
Εξώφυλλο του 4 για να συμπληρωθεί η σειρά
Μεταφέρθηκε στην βάση.
-
3
-
3
-
-
-
Έφυγε σήμερα από τη ζωή η υπέροχη Μάρθα Καραγιάννη.
-
9
-
1
-
-
Πριν λίγες ημέρες βρέθηκα στην υπέροχη Σουηδία κι έμεινα στη Στοκχόλμη. Νομίζω ότι είχα διαβάσει την παρουσίαση αυτή αλλά δεν την θυμόμουν. Καθώς περπάταγα στα γραφικά δρομάκια της Gamla Stan (παλιά πόλη) συνάντησα αυτό το υπέροχο μαγαζί με παλιά κόμικς. Οι τιμές ήταν ακόμη οι ίδιες (20 κορώνες το κόμικ). Πολύ φθηνά σε σχέση με τις αντίστοιχες στην Ελλάδα. Είναι σα να αγοράζεις υπερηρωικά του Καμπανά με 2 ευρώ το τεύχος ! Μέσα το μαγαζί ήταν όμορφα διακοσμημένο και είχε και άλλα ακριβότερα κόμικς , σουηδικά , φινλανδικά αλλά και πολλά αγγλικά. Πιο πολύ έπαιζαν τα υπερηρωικά , όμως είχε διάφορα άλλα , όπως της Ντίσνευ. Αγόρασα κάποια Ντίσνευ που ήταν σαν τα αντίστοιχα κλασσικά τα δικά μας , επίσης αγόρασα και υπερηρωικά και μάλιστα η προσφορά ίσχυε ακόμα. Πήρα 8 και η κοπέλα στο κατάστημα μου είπε να πάρω άλλα 2 δωρεάν , δηλαδή πλήρωσα 150 κορώνες για τα 10 (1,5 ευρώ το τεύχος !).
Στο αμέσως παράλληλο στενάκι υπήρχε ακόμα ένα υπέροχο μαγαζί το “SCIENCE FICTION BOKHANDELN” αυτό είχε κυρίως βιβλία και gadgets , από κόμικς είχε κυρίως graphic novels και ιαπωνικά manga. Πραγματικά ήταν ο παράδεισος όλων όσων αγαπούν τον κόσμο του φανταστικού. Νομίζω η ύπαρξη αυτών των καταστημάτων είναι ένας σημαντικός λόγος για να πάει κανείς Σουηδία 😊.
Ένα από τα πολλά που μου έκανε τρομερή εντύπωση ήταν ότι κυκλοφορούσαν πολλά αναπαλαιωμένα αμερικάνικα αυτοκίνητα και έκαναν κανονική παρέλαση στο κέντρο της Στοκχόλμης. Νόμιζες ότι βρισκόσουν την εποχή του 50 στις ΗΠΑ.
Να θυμίσω επίσης ότι στη χώρα αυτή δεν υπήρξαν καταστροφικά lock downs και παράλογες υποχρεωτικότητες για τον κορωνοϊό όπως εδώ και απ’ ότι διαπίστωσα οι κάτοικοί της ζουν μια χαρά.
Το link για το “COMICS HEAVEN” είναι https://www.comicsheaven.se/ και για το “SCIENCE FICTION BOKHANDELN” https://www.sfbok.se/
Φωτογραφίες από το “COMICS HEAVEN”
Φωτογραφίες από το “SCIENCE FICTION BOKHANDELN”
Τα τεύχη που αγόρασα
-
6
-
3
-
1
-
-
Όταν ο αρχισυντάκτης του “Άβαλον των Τεχνών” μου ζήτησε να πάρω μια συνέντευξη από τον Τζίμμυ Κορίνη με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου, δεν αντέδρασα. Δεν απάντησα τίποτα για μερικά λεπτά. Ύστερα του είπα: «Δεν μπορεί να μου ζητάς συνέντευξη με τον Κορίνη. Ό Kορίνης και όσα αυτός σημαίνει δεν μπορούν να χωρέσουν σε μια συνέντευξη. Ο Κορίνης είναι να τον ακούς με τις ώρες” απάντησα. «Το ξέρω” μου απάντησε, “ Για αυτό χειρίσου το όπως νομίζεις εσύ». Έτσι αφού το σκέφτηκα καλά και αφού φρεσκάρισα τις γνώσεις μου για το συγγραφικό του έργο διαβάζοντας την νέα ιστορία του ντετέκτιβ Πλάτωνα Καρτέση αποφάσισα να του ζητήσω ένα ραντεβού για μια συζήτηση εφ όλης της ύλης. Και ο Τζίμμυ δέχτηκε προσκαλώντας με μάλιστα στην οικία του.
Το πρώτο πράγμα που σου κάνει εντύπωση όταν συναντάς τον Κορίνη είναι αυτός ο σχεδόν παιδικός ενθουσιασμός που τον χαρακτηρίζει για κάθε τι με το οποίο καταπιάνεται. Πρόκειται για τον ίδιο ενθουσιασμό που εντυπωσίασε τον διάσημο εκδότη λαϊκών υπερ ευπώλητων εντύπων των δεκαετιών 50 και 60 όταν συνάντησε για πρώτη φορά τον Τζίμμυ. Ή μάλλον όταν εισέβαλε για πρώτη φορά ο Τζίμμυ στο γραφείο του στην ηλικία των 17 ετών φορώντας κοστούμι, καπέλο, καπαρντίνα και μια Beretta 7.65 σε ειδική θήκη τής μασχάλης του, όπως οι ήρωες τής αμερικάνικης μυθοπλασίας τού εγκλήματος (crime fiction) και των ταινιών Noir και οπλισμένος με θράσος ζήτησε από τον Μαγγανάρη δουλειά! Είναι σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα από εκείνη την εποχή. Και μάλλον σε αυτόν τον παιδικό του ενθουσιασμό βρίσκεται το μυστικό της καταπληκτικής του οξυδέρκειας, του καλοκουρδιμένου του μνημονικού, του διαπεραστικού του βλέμματος.
Καθίσαμε στο κομψό σαλονάκι του σπιτιού του πλάι στο τζάκι και αρχίσαμε μια συζήτηση που διακοπτόταν μόνο από τα πέρα δώθε των οικείων – συζύγου και κόρης- που είχαν αναλάβει την τροφοδοσία μας με κάθε είδους ποτά και εδέσματα. Οφείλω να πω ότι είχα ετοιμάσει έναν σκελετό ερωτήσεων, αλλά η σχεδόν μυθιστορηματικές διηγήσεις του Τζίμμυ ανέτρεπαν κάθε φορά το πλάνο, οδηγώντας με σε νέα δαιδαλώδη μονοπάτια.
Στάθηκε πολύ δύσκολο για μένα να σταχυολογήσω τα κυριότερα σημεία από μια συζήτηση που διήρκεσε πάνω από τρείς ώρες. Προσπάθησα, ωστόσο, να κάνω ένα ξεδιάλεγμα μέσα από το ογκώδες υλικό με στόχο να φανεί μέσα από αυτό το ιδιότυπο πινγκ-πονγκ ερωτήσεων/απαντήσεων ποιος είναι ο Τζίμμυ Κορίνης και τι σημαίνει το όνομα αυτό για το ελληνικό Crime Fiction
To αν πέτυχα το αφήνω στην κρίση σας.
Συνέντευξη στον Γιώργο Σταφυλά, συγγραφέα
Φωτογραφίες συνέντευξης: Χρήστος Κισατζεκιάν
Τζίμμυ, καταρχάς για να έχει ο κόσμος που θα μας διαβάσει μια ιδέα των μεγεθών πες μας πόσα χρόνια καταπιάνεσαι με το λεγόμενο αστυνομικό;
Καταρχάς νεαρέ, νεόκοπε συγγραφέα, δεν υπάρχει «αστυνομικό»! Ο όρος είναι αδόκιμος.
Ποιος είναι ο σωστός όρος, λοιπόν;
Crime Fiction. Μυθοπλασία τού εγκλήματος. Αυτός είναι ο σωστός όρος παγκοσμίως. Αυτό είναι το είδος και από κεί και μετά υπάρχουν τα υποείδη. Δεν υπάρχει σκέτο «αστυνομικό». Η Άγκαθα Κρίστι, φερ΄ ειπείν, που διαβάζω συχνά να την αποκαλούν «βασίλισσα τού αστυνομικού», δεν έγραψε ποτέ «αστυνομικό» μυθιστόρημα!
Τί έγραφε, λοιπόν;
Έγραφε Detective Stories. Με ήρωα τον ιδιωτικό ντετέκτιβ Ηρακλή Πουαρώ. Επίσης έγραφε ιστορίες μυστηρίου «κλειστού δωματίου», δηλαδή ιστορίες όπου το έγκλημα διαπράττεται σε έναν περιορισμένο χώρο και όσοι είναι παρόντες στον χώρο είναι και ύποπτοι.
Απ ότι καταλαβαίνω δεν είσαι οπαδός αυτού του τύπου ιστοριών.
Εγώ υπηρετώ τον Αμερικάνικο τρόπο γραψίματος και μένω πιστός σε αυτό!
Detective stories ή hardboiled θα χαρακτήριζες τις δικές σου ιστορίες;
Όλες οι γνήσιες detective stories, όπου ένας ιδιωτικός ντέντεκτιβ αναλαμβάνει την εξιχνίαση κάποιου εγκλήματος, είναι hardboiled.
Ποια η διαφορά του, λοιπόν, από τις Αγγλικές ιστορίες;
Οι Άγγλοι έγραφαν γλυκανάλατα. Οι Αμερικάνοι βάσισαν τον ιδιωτικό ντετέκτιβ στον πιστολά του Τέξας, που αναλάμβανε ξεκαθάρισμα πόλεων από κακοποιούς (gun for hire).
Μετεξέλιξη του γουέστερν λοιπόν το hardboiled;
Ακριβώς! Κι η πρώτη hardboiled ιστορία με σκληροτράχηλο ιδιωτικό ντετέκτιβ γράφτηκε από τον Κάρολ Tζων Ντέιλι το 1922 και δημοσιεύτηκε στο pulp περιοδικό The Black Mask.
Νόμιζα ότι ο Χάμετ ήταν ο πρώτος.
Όχι ο Χάμετ ακολούθησε μερικούς μήνες μετά. Ο Χάμετ ήξερε από πρώτο χέρι την δουλειά του ντετέκτιβ αφού και ο ίδιος δούλευε ως ιδιωτικός ερευνητής στο Γραφείο Ερευνών Pinkerton. Mάλιστα, ο Χάμετ βάσισε τον ήρωα του Continental Operator (Ανώνυμο Πράκτορα, όπως τον βάφτισε ο πρώτος Έλληνας μεταφραστής του Στέλιος Ανεμοδουράς) κι ήταν βασισμένος σ΄ έναν όχι τόσο ευπαρουσίαστο, αλλά πανέξυπνο συνάδελφό του.
Χάμετ η Τσάντλερ;
Χάμετ. Πάταγε στο έδαφος. Ο Τσάντλερ ήταν κάπως επιτηδευμένος, το παράκανε με τις παρομοιώσεις.
Για να γυρίσουμε στην αρχική ερώτηση, πόσα χρόνια ασχολείσαι με την μυθοπλασία τού εγκλήματος;
Σχεδόν εβδομήντα χρόνια από τότε που έγραψα το πρώτο μου διήγημα στην εφημερίδα «Εμπρός», το 1953!
O TΖΙΜΜΥ ΚΟΡΙΝΗΣ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ 17 ΧΡΟΝΩΝ ΟΤΑΝ ΕΓΡΑΦΕ ΗΔΗ ΣΤΗΝ “ΜΑΣΚΑ”
Ποιο ήταν το αρχικό αρχικό ερέθισμα;
Το αρχικό ερέθισμα ήταν δύο τόμοι «Μάσκα» που έφερε στο σπίτι μας , ο μεγάλος μου αδελφός, όταν εγώ ήμουν 9 χρονών, λέγοντάς μου: Αυτά δεν είναι για εσένα μικρέ.
Λειτούργησε μέσα σου η γοητεία του απαγορευμένου, μάλλον.
Δεν ξέρω, μπορεί. Αυτό που ξέρω είναι πως έπεσα με τα μούτρα στο διάβασμα, ρούφηξα κρυφά και τους δύο τόμους και έπαψα να είμαι κανονικός άνθρωπος!
Μαγεύτηκες λοιπόν.
Έπαθα την πλάκα μου!
Yστερα;
Ύστερα ήρθαν οι ταινίες. Είχα πιάσει κονέ με τον ιδιοκτήτη τού θερινού σινεμά τής Γλυφάδας, όπου έμενα, και μ’ άφηνε να μπαίνω, ενώ απαγορευόταν σε πιτσιρικάδες. Με έβαζε και καθόμουν πίσω-πίσω όταν έφευγαν οι ελεγκτές. Έκανε γούστο το θράσος μου. Ευγενικό πάντα, αλλά θράσος!
Τι ταινίες έβλεπες;
Γουέστερν και γκαγκστερικά, όπως τα λέγαμε τότε. Πάρα πολλά. Αργότερα, είδα όλες τις ταινίες με τον ήρωα του Πήτερ Τσέινι, Λέμι Κώσιον!
Πόσες ταινίες υπολογίζεις ότι έχεις δει στην ζωή σου;
Αμέτρητες!!! Πάνω από δέκα χιλιάδες!
Ο Λέμι Κώσιον σου έδωσε την έμπνευση να γράψεις ιστορίες που έφεραν την υπογραφή γνωστών ξένων συγγραφέων που όμως στην πραγματικότητα ήταν γραμμένες από τον Κορίνη;
Την ιδέα μού την έβαλε, κατά κάποιο τρόπο, ο Μαγγανάρης. Εγώ ήμουν συνεργάτης περιοδικών. Έγραφα και πληρωνόμουνα ήδη από την ηλικία των 15 ετών. Μια μέρα εκεί που συζητούσαμε στο γραφείο του το πρώτο τεύχος της επανεκδόσεως τής «Μάσκας», ο Μαγγανάρης είπε: «Αχ, να είχαμε και μια ιστορία του Λέμι Κώσιον!». Κι εγώ τού απάντησα: «Θα σου γράψω εγώ μια!. Στην αρχή δεν με πίστεψε, αλλά με άφησε να δοκιμάσω και έτσι ξεκίνησα να γράφω διάφορες ιστορίες με υπογραφές ξένων συγγραφέων για την «Μάσκα» και αργότερα και για το «Μυστήριο» και πάλι για την «Μάσκα» όταν το 1963 ανέλαβα Διευθυντής Συντάξεως μέχρι το 1974.
Άρα ουσιαστικά το ελληνικό κοινό όταν διάβαζε στην «Μάσκα» και στο «Μυστήριο» Πήτερ Τσέινι, Έρλ Στάνλεϊ Γκάρντνερ, περιπέτειες του Έλ Χαλκόν και άλλα μυθικά ονόματα του crime fiction και των western, διάβαζε στην πραγματικότητα Τζίμμυ Κορίνη.
Ακριβώς!
Πόσες τέτοιες ιστορίες έχεις γράψει;
Ουκ έστιν αριθμός. Έγραφα μια κεντρική (30.000 λέξεις) και τέσσερα με πέντε διηγήματα εναλλάξ κάθε εβδομάδα επί 5 χρόνια για το «Μυστήριο» και 11 για την «Μάσκα». Και μιλάμε για εβδομαδιαία περιοδικά!
Πόσες λέξεις ήταν η κάθε ιστορία;
Οι κεντρικές γύρω στις 30.000 λέξεις και τα διηγήματα από 5.000 μέχρι 20.000.
Δηλαδή, έγραφες τουλάχιστον 30.000 λέξεις την εβδομάδα, 120.000 λέξεις τον μήνα επί 16 χρόνια;
Ακριβώς!
Απίστευτο! Ωστόσο δεν υπήρχαν και μεταφρασμένες ιστορίες σε αυτά τα περιοδικά;
Υπήρχαν αλλά και αυτές ήταν διασκευασμένες από εμένα ώστε να χωρέσουν στον περιορισμένο χώρο του περιοδικού χωρίς να κακοποιηθεί η ιστορία!
Όλα αυτά ακούγονται απίστευτα να ξέρεις για τους σημερινούς συγγραφείς. Αγγλικά πως έμαθες;
Μόνος μου! Με ένα βιβλίο τσέπης του Eρλ Στάνλευ Γκάρντνερ (The Backward Mule) και ένα λεξικό τής κακιάς ώρας, για μαθητές. Λέξη λέξη.
Πόσο σου πήρε;
Ένα χρόνο!
Απίστευτο! Μιας όμως και μιλάμε για Ερλ Στάνλεϋ Γκάρντνερ, μού ήρθε η ιδέα να σε ρωτήσω ποιοι συγγραφείς είναι οι πιο αγαπημένοι σου.
Χάμετ, Ρεξ Στάουτ, Λέσλι Τσαρτρις, Ερλ Στάνλεϋ Γκάρντνερ, Έλερι Κουίν, Μίκυ Σπιλέην.
Και ποιο βιβλίο θα χαρακτήριζες ως το αγαπημένο σου;
Το βιβλίο του Λέσλυ Τσάρτρις: ”Ο Άγιος στην Νέα Υόρκη”.
Το έχω διαβάσει, αλλά μόνο μια φορά. Πόσες φορές το έχεις διαβάσει εσύ;
Πολλές, αλλά το έχω μεταφράσει κιόλας, δύο φορές, η τελευταία για το Public. Το υποδόριο χιούμορ του Αγίου δεν παίζεται.
Επίσης και η ανατροπή στο τέλος
Ναι, αλλά η σχέση του Αγίου με την Φαίη είναι το καλύτερο κομμάτι του βιβλίου.
Ωραία. Πάμε τώρα σε κάτι άλλο: Την ίδια εποχή που εσύ ξεκινάς να γράφεις στην «Μάσκα» ένας άλλος μύθος της ελληνικής μυθοπλασίας του εγκλήματος έκανε επίσης τα πρώτα του βήματα. Είχες γνωρίσει τον Μαρή;
Είμαστε φίλοι, αν και μεγαλύτερος. Ήμουν βοηθός του στις εκδόσεις των Κόκκινων Βιβλίων του Πεχλιβανίδη των πρώτων «Βιβλίων Τσέπης». Εκεί είχα μεταφράσει γύρω στα 15 βιβλία, και τον πρώτο Σπιλέην.
Ποιες οι εντυπώσεις σου;
Κακές.
Γιατί;
Τζίμμυ Κορίνης: Γιατί δεν με βοήθησε. Θα μπορούσε να συμπεριλάβει κι ένα δικό μου βιβλίο με το όνομα μου στην Κόκκινη σειρά. Δεν το έκανε.
Γιατί δεν το έκανε;
Ζήλευε Μια ημέρα στο γραφείο του στην «Ακρόπολη», ενώπιον δύο σπουδαίων δημοσιογράφων, μου ξεκαθάρισε: «Πάρ΄ το χαμπάρι, δεν μπορώ να σε βοηθήσω, γράφεις καλύτερα από μένα!».
Συγγραφικά πως τον κρίνεις τον Μαρή;
Δεν είναι το είδος που με τραβάει να διαβάσω. Ο Μαρής βάσισε τον Μπέκα πάνω στον Μαιγκρέ. Σε ένα βαθμό μιμήθηκε τον Σιμενόν. Boring.
Για τον Μαράκη – έναν πολύ λίγο γνωστό αλλά ωστόσο σημαντικό συγγραφέα εκείνης της εποχής- που έγραφε τις ιστορίες του αστυνόμου Κάρβα, τι έχεις να πεις;
Καλός συγγραφέας περιπετειών, τον θαύμαζα. Όταν διάβασε την πρώτη ιστορία τού Κώσιον, ενθουσιάστηκε τόσο που με αποκάλεσε «μεγάλη πένα» και αποφάσισε να γράψει τις περιπέτειες του Τζίμ Κάρβα, ενός Έλληνα Λέμι Κώσιον, ας πούμε.
Για τον Μάρκαρη τι γνώμη έχεις;
Ο Μάρκαρης είναι καλύτερος από μένα «λογοτεχνικά». Εγώ δεν έχω σπουδάσει σε κανένα πανεπιστήμιο, δεν είμαι «λογοτέχνης», είμαι ένας απλός story teller, ένας «παραμυθάς» θα λέγαμε. Αυτά που γράφει ο Μάρκαρης είναι περισσσότερο κοινωνικά, και πολιτικοποιημένα, κάτι που δεν υπάρχει στα δικά μου μυθιστορήματα.
Θεωρείς ότι το σύγχρονο ελληνικό crime μυθιστόρημα είναι ουσιαστικά κοινωνικό και όχι «αστυνομικό»;
Δεν ξέρω δεν έχω διαβάσει. Μερικά που μου έπεσαν στα χέρια μου κατά καιρούς δεν μπόρεσα να τα διαβάσω.
MΕ ΤΟΥΣ ΓΡΗΓΟΡΗ ΑΖΑΡΙΑΔΗ ΚΑΙ ΒΑΛΙΑ ΚΑΡΑΜΑΝΟΥ ΣΕ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ PUBLIC ΓΙΑ ΤΟ PULP FICTION
Τι δεν σου άρεσε;
Ότι έφτανα στην σελίδα 30 κι ακόμα δεν είχε αρχίσει η ιστορία. Δεν υπήρχε δράση μόνο περιγραφές από την ζωή των ηρώων. Αυτό για μένα δεν είναι «αστυνομικό». Το αστυνομικό είναι έγκλημα, αστυνομία, έρευνα, ανακρίσεις υπόπτων, συγκέντρωση στοιχείων, καταγγελία, ανακριτής, με πινελιές όσον αφορά τον κεντρικό ήρωα και τα βασικά στελέχη. Γενικά ένα πρόβλημα των σημερινών «αστυνομικών» – ας τα πούμε έτσι για την οικονομία της συζητήσεως – είναι πως κυκλοφορούν με 500 σελίδες και, θυμίζοντας τούβλα, με τις μισές σελίδες γεμάτες φιοριτούρες, χωρίς ουσία, για πέταμα.
Έχεις κάποια κόντρα με τον συγγραφέα και πρώην πρόεδρο της ΕΛΣΑΛ Φίλιππο Φιλίππου;
Όχι εγώ, εκείνος έχει μαζί μου!
Ποιο το πρόβλημα;
Δεν έχουμε συναντηθεί ποτέ, αλλά, για κάποιο λόγο, δεν με συμπαθεί. Ίδρυσε την Λέσχη χωρίς να καλέσει εμένα, τον «δάσκαλο», όπως με αποκαλούν. Και κάποτε, πρόσφατα, παρασύρθηκε από την αντιπάθειά του για μένα και διέπραξε ένα μεγάλο σφάλμα. Έγραψε μακροσκελές άρθρο για το «αστυνομικό» στην Ελλάδα, και για την «Μάσκα» και δεν ανέφερε το όνομά μου ούτε μία φορά!!!
Θεωρείς ότι το έκανε εσκεμμένα;
Οπωσδήποτε, επειδή είναι γνώστης της ιστορίας.
Με την ΕΛΣΑΛ (σσ Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας) τι πρόβλημα υπάρχει; Γιατί κάποιες φορές έχεις καταφερθεί από την σελίδα σου στο Facebook εναντίον της;
Δεν θα έπρεπε δικαιωματικά, βάσει της ιστορίας μου στο χώρο, να είμαι μέλος, ή επίτιμο μέλος; Όπως με έχουν, τώρα στα γεράματα, και στην Ένωση Ελλήνων Σκηνοθετών;
Εννοείς ότι δεν σε προσκάλεσαν ποτέ στην Λέσχη;
Ακριβώς! Ποτέ!
Γιατί;
Δεν ξέρω.
Είσαι και σκηνοθέτης;
Βεβαίως. Έχω γράψει και σκηνοθετήσει 3 σίριαλ και 5 τηλεταινίες για την ΕΡΤ κι έχω γράψει το σενάριο ενός άλλου σίριαλ με τον Λάκη Κομνηνό και την Αν Λόομπεργκ. Ένα φεγγάρι, το 1994, χρημάτισα και Διευθυντής Προγράμματος τού Star Channel..
Για τον ελληνικό κινηματογράφο τι γνώμη έχεις;
Με φέρνεις σε δύσκολη θέση! Έχοντας δει τόσες Αμερικάνικες ταινίες, κι έχοντας μάθει Αμερικάνικη γραφή σεναρίου και σκηνοθεσίας, έχω «πορωθεί» και, μοιραία, κάνω συγκρίσεις, οπότε αποφεύγω να τις βλέπω, μολονότι είναι πολύ ενδιαφέρουσες από ηθογραφικής πλευράς, επειδή μού θυμίζουν μέρη και καταστάσεις που έζησα. Με ενοχλεί, ιδιαίτερα, το ότι σε κάθε ταινία υπάρχει ένα χορευτικό νούμερο ή ένα μουσικό συγκρότημα.
Υπάρχουν σχολές στο «αστυνομικό»; Πολλοί κάνουν λόγο για Μεσογειακή για Σκανδιναβική και για άλλες σχολές.
Ξέρεις ότι με ενοχλεί η λέξη «αστυνομικό». Κατά την γνώμη μου, δεν υπάρχουν επειδή δεν έχουν να προσθέσουν κάτι καινούργιο. Έχω δει πολλά επεισόδια της σειράς του επιθεωρητή Μονταλμπάνο και δεν μπορώ να καταλάβω τι το διαφορετικό κομίζει; Τι το καινούργιο έχει προσθέσει; Ένας ωραίος τύπος που κόβει βόλτες σε μια παραθαλάσσια περιοχή, τρώει πολύ. και λύνει υποθέσεις ρεαλιστικές, μεν, αλλά κομμάτι απλοϊκές.
Τζίμμυ, πολύ φοβάμαι ότι με αυτά που λες θα κάνεις εχθρούς.
Δεν με απασχολεί αυτό! Εγώ, σε όλη μου την ζωή, υπηρετώ την αλήθεια και τα λέω όλα έξω από τα δόντια.
ΚΑΤΕΥΘ’ΥΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΗΡΩ ΜΟΥΚΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ ΓΡΗΓΟΡΗ ΒΑΦΙΑ ΣΕ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΤΩΝ “ΙΣΤΟΡΙΩΝ ΜΕ ΑΠΡΟΟΠΤΟ ΤΕΛΟΣ”
Πες μας λίγα λόγια για το καινούργιο σου βιβλίο που έχει τίτλο ”H σειρά σου να πεθάνεις” και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τάλως.
Πρόκειται για διασκευή και μεταφορά στην σύγχρονη εποχή του αρχικού βιβλίου που κυκλοφόρησε πρώτη φορά πριν 32 χρόνια. Πρέπει να πω, πάντως, ότι το προσχέδιο αυτού του βιβλίου είχε γραφτεί πολυ παλιότερα στα τέλη της δεκαετίας του 50. Τότε το είχα στείλει για έγκριση στον μεγαλύτερο λογοτεχνικό πράκτορα της Αμερικής, τον περίφημο Σκωτ Μέρεντιθ.
Πως το έκρινε;
Μού αφιέρωσε μια κριτική 5 δακτυλογραφημένων σελίδων! Είχε ο ίδιος διαβάσει το βιβλίο μου και είχε αφιερώσει χρόνο και φαιά ουσία αναλύοντας το κεφάλαιο προς κεφάλαιο. “ You are tougher than Mickey Spillane but I want you to write your next book as Jimmy Corinis” μου είχε γράψει.
Εμένα μου ακούγονται πολύ τιμητικά αυτά τα λόγια.
Πράγματι ήσαν! Ειδικά όταν τα ακούς από τον άνθρωπο που είχε όλους τους μεγάλους συγγραφείς του Crime. Στην Αμερική πρέπει να ξέρεις δεν μπορείς να κάνεις τίποτα αν δεν έχεις ατζέντη.
Δηλαδή δεν υπάρχει αυτό που γίνεται εδώ που ο συγγραφέας στέλνει μόνος του στον εκδοτικό για έγκριση;
Όχι, δεν υπάρχει αυτό. Το βιβλίο το διαβάζει πρώτα ένας ατζέντης και μετά αυτός το στέλνει σε εκδότη που νομίζει ότι θα τού αρέσει.
Λοιπόν τι απέγινε η πρώτη εμφάνιση του Πλάτωνα Καρτέση;
Έμεινε στο συρτάρι γιατί στο μεταξύ έγραφα συνέχεια για την «Μάσκα» και το «Μυστήριο» παράλληλα έγραφα σενάρια σκηνοθετούσα. Στις αρχές του 90 εκδόθηκε από τον Γιάννη Βασδέκη και σήμερα – ουσιαστικά γραμμένο από την αρχή – εκδίδεται πάλι, στην μοντέρνα εκδοχή του.
Τί είναι αυτό που κάνει τον ιδιωτικό ντετέκτιβ Πλάτωνα Καρτέση να ξεχωρίζει;
Είναι ο αυθεντικός ιδιωτικός ντετέκτιβ ο Καρτέσης. Ο έντιμος άνθρωπος με τον δικό του κώδικα ηθικής, που δεν διστάζει να τα βάλει και με τον νόμο ακόμα προκειμένου να φέρεις εις πέρας μια υπόθεση.
Θές να πεις ότι ο Καρτέσης δεν έχει κάποια ιδιαιτερότητα από αυτές που συνηθίζουν οι σημερινοί συγγραφείς να προσθέτουν στους ήρωές τους;
Όχι δεν έχει τέτοια. Οι μετά το 1995 συγγραφείς επιδιώκουν να πρωτοτυπήσουν με διάφορες επινοήσεις. Τελικά αλλοιώνουν την αρχετυπική ιδέα του ντετέκτιβ όπως τον έπλασαν οι γίγαντες σκαπανείς του είδους (crime fiction).
Ο Καρτέσης είναι λοιπόν ο αρχετυπικός ιδιωτικός ντετέκτιβ. Και γιατί τον βάφτισες με αυτό το παράξενο όνομα;
Από τους αγαπημένους μου φιλοσόφους: Πλάτωνα και Καρτέσιο!
Πόσοι το έπιασαν αυτό;
Τζίμμυ Κορίνης: Ένας μόνο!
Στο βιβλίο παρακολουθούμε τον Καρτέση ανάμεσα στις σελίδες της καταιγιστικής δράσης να φλερτάρει, αλλά και να πετάει κάποιες «μπηχτές» για της κοινωνική κατάσταση.
Ο Καρτέσης λατρεύει τις γυναίκες! Επίσης δεν είναι τυφλός, ζει στην Αθήνα κα παρατηρεί με μεγάλη προσοχή τα γεγονότα και την πραγματικότητα.
Τι είναι αυτό που τεχνικά κάνει τις ιστορίες σου να ξεχωρίζουν.
Οι ίδιες μου οι ιστορίες. Η ιστορία είναι το παν. Ότι συμβαίνει πρέπει να είναι απόλυτα λογικό απότοκο τού προηγούμενου συμβάντος, κάθε πρόταση πρέπει να πηγάζει από την προηγούμενη, το ίδιο ο διάλογος. Από ένα σημείο και πέρα κουμάντο κάνει η ιστορία, εσύ απλώς την καταγράφεις.
Θα κυκλοφορήσεις και άλλος ”Καρτέσης”;
Ναι. Είναι στα σχέδια να βγουν ακόμα δέκα βιβλία. Έχω υπογράψει για έξι ιστορίες του Καρτέση και τέσσερις ανθολογίες με τις καλύτερες ιστορίες που έχουν δημοσιευτεί στην «Μάσκα» και το «Μυστήριο».
Για τους εκδότες τι γνώμη έχεις;
Όχι καλή. Κανείς δεν λέει αλήθεια πόσα πούλησε.
Για να κλείσουμε αυτή την συζήτηση(κάποτε πρέπει να γίνει κ αυτό) μια τελευταία ερώτηση: Τι θα συμβούλευες όσους γράφουν ήδη ή όσους θέλουν να ξεκινήσουν να γράφουν;
Πριν αρχίσεις να γράφεις, πρέπει να ξέρεις καλά τι σκοπεύεις να γράψεις. Να έχεις στο μυαλό σου την ιστορία έτοιμη, σε γενικές γραμμές, κι αφού την γράψεις, να την διαβάσεις και να την διορθώσεις πολλές , μα πολλές φορές, επειδή κάθε διόρθωση θα την κάνει καλύτερη. Στην Αμερική ζητούν περίληψη 450 λέξεων. Η ιστορία είναι το παν και, φυσικά, ο τρόπος που την αφηγείσαι.
Σε πρώτο η τρίτο πρόσωπο πρέπει να είναι γραμμένη μια αστυνομική ιστορία;
Και στα δύο πρόσωπα.
Ποια τα πλεονεκτήματα της μιας αφήγησης και ποια της άλλης;
Σε τρίτο πρόσωπο ακολουθείς τους ήρωες, με μεγάλη προσοχή να μη φαίνεται ο συγγραφέας. Ότι θες να πεις πρέπει να βγαίνει από το μυαλό και το στόμα των ηρώων σου, εσύ ως συγγραφέας, δεν σχολιάζεις, δεν παρεμβαίνεις. Σε πρώτο πρόσωπο μπορείς να γράφεις ότι σκέφτεσαι κι ότι πιστεύεις, επειδή ακριβώς ο ήρωάς σου μιλάει στο πρώτο πρόσωπο και υποτίθεται ότι εκφράζει αυτά που σκέφτεται και πιστεύει εκείνος.
Ο Γιαννίδης ο άλλος σου ήρωας είναι στο τρίτο. Τον Καρτέση τον έχεις στο πρώτο.
Ο Γιαννίδης είναι πιο εγκεφαλικός. Ο Καρτέσης είναι το alter ego μου.
Ο Γιαννίδης έχει μέλλον;
Όχι, διασκεύασα όλες τις κεντρικές ιστορίες του Γιαννίδη σε ιστορίες Καρτέση, επειδή ο προηγούμενονος εκδότης δεν τις προώθησε, οπότε διέκοψα την συνεργασία μαζί του. Κι ήταν κρίμα να πάνε χαμένες, επειδή είναι πολύ δυνατές ιστορίες. Trafficking, εμπόριο όπλων, κυνήγι θησαυρού, κλπ.. Η διασκευή τους σε Καρτέση ανέβασε την ποιότητά τους…
Τζίμμυ Κορίνη σε ευχαριστώ γι αυτή την συζήτηση. Ελπίζω να μην σε κουρασα. Θα προσπαθήσω να μεταφέρω όσα είπαμε στο χαρτί.
Τιμή μου! Κι ευχαριστώ πολύ.
Ο Γιώργος Σταφυλάς έχει δημοσιεύσει τρία αστυνομικά μυθιστορήματα με τον ίδιο ήρωα( Συγκάλυψη 2018 εκδ. Οσελότος, Κύκλωμα 2019, Προσωπική υπόθεση 2020 εκδόσεις Όστρια) Επίσης έχει δημοσιεύσει και το δυστοπικό μυθιστόρημά φαντασίας Outlaw 2021 εκδόσεις Οστρια.
-
4
-
2
-
3
-
-
Σήμερα έλαβα φρέσκα-φρέσκα τα γραμματόσημα με τον Πόλεμο των άστρων. Ήταν ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ !
Μπορείτε να τα απολάυσετε κι εσείς όπως σας είχα υποσχεθεί :
-
5
-
2
-
1
-
-
15 ώρες πριν, Mandrake είπε:
Αστειεύεσαι φυσικά... Αλήθεια τώρα..μετά από τόσον καιρό, δε γνωρίζεις πόσο είμαι;
Πριν μερικές ημέρες, τέλος πάντων, έκλεισα τα 43. Ασφαλώς και έχω δει στην τηλεόραση μικρός ταινίες του Tex Avery, αλλά άλλο να τις έχεις δει πριν 30+ χρόνια, άλλο να γνωρίζεις ποιες είναι αυτές μετά από τόσον καιρό. Και δεν είναι απόλυτα βέβαιο, φυσικά, ότι είχαν προβληθεί ή έστω κυκλοφορήσει σε βιντεοκασέτες όλες! Έπειτα, απ' αυτές που βλέπω συγκεντρωτικά (ως εξώφυλλα, εστω!) στο "Letterboxd" & στην "IMDB", είναι πάρα πολλές που δεν αναγνωρίζω, οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με τον Droopy και την παρέα του.
Προσπάθησα να σε κάνω μικρότερο αλλά εσύ μαρτυρήθηκες
Πάντως στο youtube υπάρχουν αρκετά βίντεο του Tex Avery και δεν χρειάζονται μετάφραση αφού έπαιζε πολύ με παντομίμα κι εκφράσεις του σώματος και του προσώπου με τον μοναδικό δικό του τρόπο..
-
5
-
-
8 ώρες πριν, Mandrake είπε:
Με με τον Τρουένο, φυσικά! Αναφέρομαι στην ταινία "Captain Thunder"/"Order of the Grail"/"Prince Killian and the Holy Grail" ("El Capitan Trueno y el Santo Grial"/"Capitan Trueno y el Santo Grial") του 2011. Παραπάνω ανέφερα κατά λάθος Πινόκιο ενώ ήταν όντως ο Νόντι... Από Tex Avery θα ήθελα κάποια στιγμή να παρακολουθήσω απλά τα πάντα! Ή τέλος πάντων τις περισσότερες, αρκεί να βρεθούν μεταφρασμένες/μεταγλωττισμένες. Δεν πάνε τρεις μέρες, μάλιστα, που μπήκα στο "Letterboxd" να περάσω δουλειές του που είχα σ' εκκρεμότητα στη λίστα αναζητήσεών μου. Αυτά που κατά κύριο λόγο έχω είναι το διπλό DVD με τις ταινίες μικρού μήκους του Droopy που έχει κυκλοφορήσει στην ελληνική αγορά.
Μάλλον είσαι μικρός σε ηλικία , αλλιώς θα είχες δει τα περισσότερα κινούμενα σχέδια του Tex Avery στην ελληνική τηλεόραση.
-
5
-
1
-
-
5 ώρες πριν, Mandrake είπε:
Εκεί που λες "Αμερικανικά" βλέπω επίσης Δανέζικα, Πολωνικά, Γαλλικά, Σουηδικά κ.α. Μεταξύ άλλων βλέπω "Μπόλεκ και Λόλεκ", "Babar", "Μπλέικ και Μόρτιμερ", από Tex Avery (είδα Droopy!), "Πινόκιο", "Marsupilami", "Bussi Bar" (νομίζω αυτό είναι), "Στρουμφάκια" και "Ελ Ζαμπάτο"!!
Μάλιστα το ένα είναι Ισπανικό και το άλλο..Γαλλικό; Δεν πάνε 5-6 μέρες που εντόπισα ξανά τυχαία την live action ταινία και συνειδητοποίησα ότι δεν την έχω παρακολουθήσει ακόμη... Δυστυχώς δε φαίνεται να έχει μεταφραστεί στα Ελληνικά αλλά μπήκε στις αναζητήσεις και σε αίτημα για μετάφραση.
Έχεις δίκιο αλλά έγραψα αυτά που είναι περισσότερα (όσον αφορά τη θεματολογία και όχι τη χώρα προέλευσης), επίσης στον τίτλο είχα γράψει "ΔΙΑΦΟΡΑ" όπως "κ.α.". Έχω και άλλα πολλά σχετικά γραμματόσημα , αυτά που ανέβασα ήταν μια επιλογή και είναι πολύ σπάνια γραμματόσημα να τα βρει κανείς στην Ελλάδα . Επιπλέον έχει Μαρσουπιλαμί , Νόντι και ο Tex Avery είναι Αμερικανός και από τους μεγαλύτερους καρτουνίστες όλων των εποχών. Πρόσφατα θα παραλάβω και ένα επίσης πολύ σπάνιο φεγιέ με γραμματόσημα από τον πόλεμο των άστρων αν επιθυμείτε να το ανεβάσω κι αυτό. Ποια είναι η "live action" που ανέφερες;
-
7
-
-
Διαθέτω μια μεγάλη συλλογή γραμματοσήμων. Ορισμένα έχουν θεματολογία τα κόμικς και τους ήρωες αυτών καθώς και κινηματογραφικούς ήρωες. Ένα δείγμα της συλλογής μου είναι οι παρακάτω εικόνες. Διαθέτω και διπλά για όποιον ενδιαφέρεται.
TEN TEN
ΑΣΤΕΡΙΞ
ΔΙΑΦΟΡΑ (ΛΟΥΚΥ ΛΟΥΚ , ΣΤΡΟΥΜΦ , ΤΕΝ ΤΕΝ , ΜΟΝΙΚΑ)
ΔΙΑΦΟΡΑ (ΣΟΥΠΕΡΜΑΝ-ΥΠΕΡΗΡΩΕΣ , ΤΕΡΑΤΑ , ΙΑΠΩΝΙΚΑ ΜΑΝΓΚΑ κ.α.)
ΔΙΑΦΟΡΑ (ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ κ.α.)
ΔΙΑΦΟΡΑ (ΕΛ ΖΑΜΠΑΤΟ , ΣΙΜΠΣΟΝΣ , ΓΚΑΡΦΙΛΝΤ κ.α.)
ΝΤΙΣΝΕΥ
Αυτά προς το παρόν.
-
10
-
3
-
-
Κατάλαβα από την απάντησή σου ότι παραμένεις μεροληπτικός. Επίσης είδα ότι έτρεξες να κατεβάσεις ένα θέμα που ανέβασα με ένα κόμικ ( https://archive.org/details/new_world_order_1 ) που προφανώς δεν σου άρεσε (τόσο "ουδέτερος" είσαι). Αν ήταν κανένα κόμικ με τον Άρη Βελουχιώτη όμως ή από την "αμερόληπτη" εφημερίδα των συντακτών δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Όμως δεν μου αφήνεις άλλο περιθώριο, από τη στιγμή που δεν αντέδρασες όπως θα έπρεπε και στον ramirez και δεν διέγραψες τις αναρτήσεις του , παρά να αποχωρήσω ΕΓΩ από το blog πριν με διαγράψεις εσύ ως γνήσιος "δημοκράτης". Περίμενα από μέρος σου έστω μια μικρή υποχώρηση αλλά τελικά οι ιδεοληψίες σου φαίνεται να έχουν φανερά μέγιστη προτεραιότητα. Λυπάμαι ιδιαίτερα που τόσα χρόνια μοιράστηκα μαζί σας τόσο όμορφα πράγματα , πράγμα που δεν το ανέφερες καν, αυτό δείχνει την υποκρισία και τη μαυρίλα που έχετε στην ψυχή σας.
Πολύ φοβάμαι ότι στο τέλος θα μείνετε μια παρέα γραφικών ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ να τα λέτε μεταξύ σας χωρίς δεύτερη άποψη.
Σας χαιρετώ λοιπόν και σας αφήνω να εφαρμόζετε τις σταλινικές σας μεθόδους και την αριστερή προπαγάνδα που θυμίζουν Βόρειο Κορέα, με την ψευδαίσθηση ότι πράξατε το "καλό".
Ελπίζω τώρα με την αποχώρησή μου να ικανοποίησα εσένα και την αριστερή παρέα σου (αυτός ήταν ο σκοπός σας άλλωστε), αν και πραγματικά δεν σας έχω πλέον σε καμία εκτίμηση.
-
4
-
2
-
-
Valtasar θα εκτιμούσα τα λόγια και τις συμβουλές σου αν πραγματικά ήταν αμερόληπτες. Όμως κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, για παράδειγμα δεν είδα να πράττεις το ίδιο με τις απαντήσεις του ramirez ο οποίος μάλιστα ανέφερε ονόματα συγκεκριμένου πολιτικού χώρου "χρωματίζοντας" εμένα και ανεβάζοντας άσχετες φωτογραφίες. Η ευαισθησία σου και τα αντανακλαστικά σου εξαντλούνται μόνο όταν δεις συγκεκριμένες λέξεις ή εκφράσεις που δεν σου αρέσουν πολιτικά. Επίσης όπως το είχα προβλέψει επειδή φαίνεται πως κι εσύ ανήκεις στον ίδιο πολιτικό χώρο με αυτόν προέβεις σε διαγραφές και σε συμβουλές "ορθής πολιτικής" μόνο των δικών μου σχολίων. Αν δεν διαγράψεις τα σχόλια του συγκεκριμένου σχολιαστή όπως έκανες και μ'εμένα τότε να θεωρήσεις δεδομένη την αποχώρισή μου από το blog , που νομίζω ότι προσέφερα αρκετά πράγματα όλα αυτά τα χρόνια. Είναι κρίμα που οι αρρωστημένες πολιτικές ιδιεοληψίες είναι πιο πάνω από την ορθή και αντικειμενική κρίση. Αυτό χαρακτηρίζει τον καθένα μας κι εμφανίζει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα στην κοινωνία μας το οποίο δεν πρόκειται να επιλυθεί με δικτατορικού τύπου μεθόδους , απεναντίας….
ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΛΥ !
-
1
-
1
-
-
On 23/6/2020 στο 7:54 ΜΜ, germanicus είπε:
Και επί Ρώμης υπήρχε το Damnatio Memoriae (wiki) που γκρέμιζαν αγάλματα και έσβηναν από τα κατάστιχα ονόματα πολιτικών που δεν γούσταραν πλέον. Και στην Αίγυπτο προσπάθησαν να εξαφανίσουν τα ίχνη της Hatshepsut (ίσως η μοναδική (?) γυναίκα φαραώ) και του Amenhotep (ο αιρετικός φαραώ). Από εκεί και πέρα όμως ο Λεοπόλδος ήταν το κομπλεξικό δίποδο που ήταν υπεύθυνο για πραγματάκια όπως αυτά εδώ.
Όποιος θέλει να μάθει κι άλλες λεπτομέρειες, μπορεί να γκουγκλάρει το πόσα ωραία πραγματάκια έκανε στο Κονγκό.
Όσον αφορά το τι ακριβώς σήμαινε σκλάβος στις ΗΠΑ, υπάρχει και αυτή εδώ η φωτογραφιούλα από το 1863
ναι. Έχουν υπάρξει, υπάρχουν και πιθανότατα να υπάρξουν κοινωνίες στο μέλλον όπου αυτά τα πράγματα δεν είναι καταδικαστέα. Όντως.
Εντάξει τώρα με κάποιες εικόνες μας συγκίνησες. Ξέρουμε τί ήταν ο Λεοπόλδος , όμως τί σχέση έχει η ιστορία με τα κόμικς; Θέλεις να σου δείξω τώρα χιλιάδες εικόνες από τα εγκλήματα των Αμερικάνων σε όλον τον κόσμο; Προτείνεις μήπως να σταματήσουμε να διαβάζουμε αμερικάνικα κόμικς , να πετάξουμε στα σκουπίδια την DC και την MARVEL (ρητορική ερώτηση κι όχι προσωπική) ; Όπως λες πάντα υπάρχουν κοινωνίες που μπορεί να αποδέχονται κάποια πράγματα και κάποια όχι. Τα κόμικς είναι μια μορφή τέχνης και στην τέχνη δεν θα πρέπει να υπάρχουν όρια και λογοκρισία.
On 26/6/2020 στο 9:16 ΠΜ, ramirez είπε:Ποιος είναι ο Μπαθομέτ;
Ποιο άγαλμα του Στάλιν; Δεν υπάρχει πουθενά άγαλμά του σε δημόσια θέα, ούτε στην πατρίδα του τη Γεωργία.
Για τον Κεμάλ φαντάζομαι πως εννοείς το bust που είναι στο μουσείο-σπίτι του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη. Το συγκεκριμένο οίκημα ανήκει στην Τουρκία από το 1935 οπότε είναι επιλογή τους, όπως και τα δεκάδες άλλα αγάλματά του εντός Τουρκίας. Οι Τούρκοι τον θεωρούν "πατέρα" αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός πως σχεδίασε την εθνοκάθαρση όλων των "αλλοφύλων" πολιτών της χώρας. Το ότι δεν θα 'πρεπε να τον τιμούν δεν χρειάζεται να το γράφω καν.
Τον Μάο τον έχουν άγαλμα οι Κινέζοι γιατί τον νιώθουν ακόμα πνευματικό τους πατέρα. Αν κάποια στιγμή η κοινωνία τους αλλάξει, θα κατεβάσουν και τα δικά του αγάλματα, όπως οι Σοβιετικοί του Στάλιν.
Τα περί "ρατσιστικού διαχωρισμού" τα λαμβάνω ως ανέκδοτο, ιδίως από το άτομο που πριν από ένα έτος στηλίτευε τη Λέσχη Φίλων Κόμικς πως "δέχεται επισκέψεις από Κινέζους και μουσουλμάνους , άραγε τι είδους ελληνικά κόμικς να τους ενδιαφέρουν, εκτός και αν πέρασαν για να πιούν τον καφέ τους" και "να πιστέψουμε όμως από τις τόσες φωτογραφίες που είχατε αυτές ήταν οι πιο αντιπροσωπευτικές για μια τυχαία μέρα στη λέσχη; Μεγάλα παιδιά είμαστε.... Τελικά ο "χρωματισμός" υπάρχει."
"Παρέα" εντός ή εκτός εισαγωγικών δεν έχω, μόνος μου είμαι και την άποψη μου γράφω, και πιστεύω πως τις οπισθοδρομικές και ρατσιστικές απόψεις πρέπει να τις αναδεικνύουμε (προς αποφυγή) και να τις λοιδορούμε. Αλίμονο αν έχουν το πάνω χέρι οι Κασιδιάρηδες και οι alt-right οπαδοί του Τραμπ.
Και το "η κριτική ανήκει αποκλειστικά και μόνο στον αναγνώστη. Οτιδήποτε άλλο αποτελεί στέρηση της ελεύθερης βούλησης των ανθρώπων και καθοδήγηση της από "έγκριτους" κριτικούς και ιστορικούς" δεν αποτελεί άποψη. Αλλά ξεκάθαρο ψέμα...
Μάλλον δεν έχεις μάθει να ακούς και να σέβεσαι τη γνώμη των άλλων , επομένως κι εγώ αλλάζω "τροπάριο" και απαντώ όπως μου απαντάς. Εσύ που θυμάσαι και γνωρίζεις τα "πάντα" δεν γνωρίζεις για τον Μπαφομέτ και τον σατανισμό που επικρατεί σε όλο τον κόσμο με τις ευλογίες "νεοφιλελέ" ατόμων ;
Πάρε ένα δείγμα αυτού του δαίμονα έξω από το Καπιτώλιο των ΗΠΑ :
https://apnews.com/1dfef6715487416eadfd08f36c7dbb4b
https://en.wikipedia.org/wiki/Statue_of_Baphomet
Μάλλον η λατρεία στον σατανά δεν σε πειράζει που πρεσβεύει , ανθρωποθυσίες ακόμα και νεογνών, πολέμους, χάος και γενικά καταστροφή του ανθρώπου και του Χριστιανισμού. Φυσικά τα χιλιάδες σατανιστικά κόμικς και η μουσική που προπαγανδίζουν τον σατανισμό ούτε αυτή σε πειράζουν. Όμως ο Λεοπόλδος και ο Τεν Τεν σε πειράζουν ιδιαίτερα, μάλιστα....
Δεν υπάρχουν αγάλματα του σφαγέα Στάλιν που ακόμα κάποιοι πίνουν νερό στο όνομά του ;
Για δες εδώ κάποια : https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_statues_of_Stalin
Μέχρι και μουσείο υπάρχει στην ΓΕΩΡΓΙΑ με το άγαλμά του απέξω. τελικά θα μας τρελάνεις !
https://en.wikipedia.org/wiki/Joseph_Stalin_Museum,_Gori
Ούτε αυτά σε πειράζουν φαίνεται. Όσο για τον Μάο όταν θα αλλάξουν οι Κινέζοι τότε θα "κατεβάσουν" τα αγάλματα, εμείς όμως δεν θα πρέπει να χαρακτηρίζουμε τον άλλο σφαγέα της Κίνας, μάλιστα....
Το πιο αστείο ήταν η "αιτιολόγηση" για την προτομή του άλλου αρχισφαγέα του ελληνισμού (και όχι μόνο) που είναι "ιδιοκτησία" της Τουρκίας μέσα σε Ελληνικό έδαφος. Δηλαδή μπορώ να ανοίξω ένα μουσείο ιδιωτικό και να βάλω ένα άγαλμα του Χίτλερ μέσα και να έρχονται ναζιστές από όλο τον κόσμο να προσκυνούν και δεν θα τρέχει τίποτα ; Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα !
Εγώ δεν είπα ότι δεν είμαι "ρατσιστής" (για μένα δεν υπάρχει η λέξη , απλά είναι νεοταξική ταμπέλα) ούτε αναιρώ τα λόγια μου , απλά αναφερόμουν σε εσένα και τον "αντιρατσισμό" σου που μάλλον είναι επιλεκτικός . Τελικά όλοι μας είμαστε "ρατσιστές".
Κι επειδή ανέφερες πολιτικά πρόσωπα (αλήθεια από που προκύπτουν θα ήθελα να μάθω...να ρωτήσω μήπως την ΚΥΠ;) φαίνεται ότι έχεις μπλέξει την πολιτική με την τέχνη των κόμικς. Η τέχνη όπως θα έπρεπε να γνωρίζεις είναι πιο πάνω από την πολιτική , αλλά φαίνεται δεν σε αφήνει να το διαχωρίσεις η κολλημένη αριστερή(;) ιδεολογία σου. Έχετε πλάκα τελικά εσείς οι "μη ρατσιστές"...
Υ.Γ. ελπίζω να μην αποφασίσετε να με διαγράψετε από το blog εσείς οι "δημοκράτες" επειδή τόλμησα να εκφράσω μια αντίθετη γνώμη και δεν συμφωνώ μαζί σας
-
1
-
1
-
1
-
2
-
-
8 ώρες πριν, ramirez είπε:
Έχεις μια μανία να συγκρίνεις ανόμοια πράγματα, τι πράττουν οι δυτικές κοινωνίες και τι οι (προσκολλημένες στο παρελθόν να τις ονομάσω) κοινωνίες που όλως τυχαίως είναι μουσουλμανικές ή κομμουνιστικές ή και τα δύο μαζί. Να το κοιτάξεις αυτό.
"Υποχρέωση" (εντός εισαγωγικών) των δυτικών κοινωνιών είναι να λειτουργούν ως "φάρος" ώστε να φωτίζουν το μέλλον, την ανεκτική κοινωνία, την ισότητα των φύλων, την οικονομική ελευθερία, τα κοινωνικά συστήματα υγείας κλπ. Και όχι να λέμε "α οι οπισθοδρομικοί υποσακχάριοι μουσουλμάνοι τηρούν ακόμη το έθιμο της κλειτοριδεκτομής και εσάς σας μάρανε που ρίχνω καμιά σφαλιάρα στη γυναίκα μου". Ούτε το ένα πρέπει να συμβαίνει ούτε το άλλο. Τιμωρείται στις δυτικές κοινωνίες η γυναικεία κακοποίηση και με πολιτικές / εκπαιδευτικές λύσεις αναζητείται στην Αφρική η συνεργασία των τοπικών κοινωνιών ώστε να εκλείψει αυτό το φρικτό έθιμο.
Και στα περί βιβλίων, κανείς δεν έγραψε (ούτε σε αυτό το φόρουμ ούτε πουθενά) περί αλλοίωσης ή λογοκρισίας κάποιου βιβλίου ή ταινίας. Μια ολιγοσέλιδη εισαγωγή από ιστορικούς ή μια καρτέλα πριν την έναρξη μιας ταινίας δεν αποτελεί τίποτα απ' τα δύο, πόσο μάλλον "στέρηση της ελεύθερης βούλησης των ανθρώπων και καθοδήγηση της από "έγκριτους" κριτικούς και ιστορικούς" όπως γελοιωδώς υποστηρίζεις...
Θα ήθελα να απαντήσεις πάντως αν έχεις πρόβλημα με το άγαλμα του Στάλιν , του Κεμάλ , του Μάο του Μπαθομέτ και αν θα είχες πρόβλημα αν στηνόταν άγαλμα του Χίτλερ. Πολύ θα ήθελα τη γνώμη σου.
Επίσης νομίζω ότι είναι εντελώς ρατσιστικό να διαχωρίζεις τις "σύγχρονες" δυτικές κοινωνίες με τις υπόλοιπες αφρικανικές ή μουσουλμανικές, εκτός και αν όντως είναι τριτοκοσμικές οι δεύτερες.
Τέλος εκφράσεις του "να το κοιτάξεις αυτό" , "γελοιωδώς υποστηρίζεις" δε νομίζω ότι τιμούν έναν ισότιμο διάλογο, εκτός και αν νομίζεις ότι εσύ και η "παρέα σου" κατέχουν το "αλάθητο του Πάπα" και όποια άλλη γνώμη είναι κατακριτέα, πραγματικά πολύ "δημοκρατικές" και "πολιτισμένες" οι απόψεις που εκφράζεις.
Όπως σου είπα είναι ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ μου άποψη όσο και αν σ'ενοχλεί, εκτός και αν θες να μην υπάρχουν άνθρωποι με προσωπικές και ελεύθερες απόψεις που διαφέρουν από τις δικές σου.
-
2
-
1
-
1
-
-
15 ώρες πριν, Asterix54 είπε:
Κάνεις λάθος.Δεν είπε κανείς να αφαιρέσουμε τον Λεοπόλδο από την ιστορία και να ξεχάσουμε τα εγκλήματά του.Είπε όμως (και πολύ σωστά) να αφαιρεθεί το τιμητικό γι αυτόν άγαλμα.
Διαφορετικά αν είναι έτσι να έχουμε και αγάλματα του χίτλερ.
Για τα αγάλματα του Στάλιν , του Κεμάλ και του Κιμ στη Β. Κορέα φυσικά δεν έχεις καμία αντίρρηση να υποθέσω...
Εγώ νομίζω ότι με την ίδια λογική θα έπρεπε να αφαιρεθούν και αυτά και άλλα πολλά. Έτσι όμως δεν βγαίνει άκρη.
9 ώρες πριν, ramirez είπε:Δεν υποστήριξε κανείς εδώ (απ' ότι διάβασα τουλάχιστον) να καούν ταινίες και βιβλία. Να κυκλοφορούν βεβαίως, με την προσθήκη για παράδειγμα μιας εισαγωγής από έγκυρους ιστορικούς που διαφωτίζουν τα κακώς κείμενα της εποχής ή/και του συγγραφέα. Ο "Αγών μου" του Χίτλερ π.χ. κυκλοφορεί πλέον στη Γερμανία με σχετική εισαγωγή από Εβραίους ιστορικούς αν δεν κάνω λάθος. Κάτι παρόμοιο θα μπορούσε να γίνει ας πούμε και με το "Όσα παίρνει ο άνεμος" προβάλλοντας μια σχετική καρτέλα πριν την έναρξη της ταινίας...
Εγώ διαφωνώ , το κάθε βιβλίο , "καλό" ή "κακό" θα πρέπει να κυκλοφορεί όπως το συνέγραψε ο αρχικός συγγραφέας. Η κριτική ανήκει αποκλειστικά και μόνο στον αναγνώστη. Οτιδήποτε άλλο αποτελεί στέρηση της ελεύθερης βούλησης των ανθρώπων και καθοδήγηση της από "έγκριτους" κριτικούς και ιστορικούς.
-
2
-
1
-
ΝΑΤ ΠΙΝΚΕΡΤΩΝ: Ο ΕΝΔΟΞΟΤΕΡΟΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΜΑΣ
σε ΛΑΪΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ (pulp)
Δημοσιεύτηκε
Κρίμα , οι εκδόσεις της Kωνσταντινούπολης είχαν υπέροχα πολύχρωμα λιθογραφημένα εξώφυλλα ! Πάντως σε οπισθόφυλλο , στο τεύχος 35 της Κωνσταντινούπολης , αναφέρεται ένα άγνωστο φυλλάδιο με τίτλο "ΕΘΕΛ ΚΙΓΚ" με ήρωα γυναίκα αστυνομικό , πρωτότυπο για εκείνη την εποχή. Από αυτά που γνωρίζω οι ήρωες αστυνομικών φυλλαδίων εκείνης της μακρινής εποχής εκτός από τον ΝΑΤ ΠΙΚΕΡΤΟΝ και τον ΣΕΡΛΟΚ ΧΟΛΜΣ ήταν ο ΝΙΚ ΚΑΡΤΕΡ , ο ΦΑΝΤΟΜΑΣ , ο ΕΝΤΥ ΠΟΛΟ και ο ΝΙΚ ΒΙΝΤΕΡ.