Ανασκόπηση - αναδρομή στο 2017 - Τι διάβασα μέσα στη χρονιά - μέρος Β'
Συνέχεια λοιπόν με όσα προλάβω γιατί θα γίνει everlasting το τοπικό αλλιώς:
Το έβλεπα συχνά-πυκνά είπα να το προσπαθήσω. Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ σε κόμικ, ο συγγραφέας είναι δημοσιογράφος και όχι κομίστας και ασχολείται με τις παρακρατικές και τρομοκρατικές οργανώσεις που έδρασαν στη Γαλλία τις αρχές των 70ς. Για τους Γάλλους ειδικά τους κάποιας ηλικίας φαντάζομαι ότι θα είναι πολύ ενδιαφέρον θέμα, σα να κάνει κάποιος εδώ για την πρώιμη 17Ν. Μετά μεγάλου κόπου και δυσκολίας το διάβασα όλο, ήθελε είτε γνώση είτε συνεχή αναζήτηση, αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι μου άρεσε τόσο το concept όσο και το σχέδιο. Σίγουρα πάντως δεν απευθύνεται σε όλους.
Όσοι ενημερώνονται τακτικά για τα BD και ειδικότερα για τα Western σίγουρα θα έχουν προσέξει μία σύμπτωση. Το 2015 εκδόθηκαν δύο δουλειές που κέρδισαν κοινό και κριτικούς με πρωταγωνιστές νεκροθάφτες (μάλλον ο Μορρίς έχει επηρρεάσει αρκετούς ). Για το Undertaker των Dorison/Meyer θα αναφερθώ αναλυτικά όταν φτάσει η σειρά του για διάβασμα (εντός του μήνα). Η άλλη σειρά που δεν την έχω δει σε scanlation (αν και νόμιζα ότι κάπου την είχε πάρει το μάτι μου) είναι το Stern. Ένας απομονωμένος και με περίεργη συμπεριφορά νεκροθάφτης μιας τρεχαγύρευε πόλης. Μπλέκεται στις υποθέσεις του και μέσα σε όλα αυτά μπλέκεται (προφανώς) και το ίδιο του το παρελθόν το οποίο κρατάει στη σφαγή της πόλης Λώρενς του Κάνσας από τον Κουάντριλ με συμμετοχή μάλιστα και του Φρανκ Τζέιμς. Τα γράφω αυτά γιατί νομίζω ότι είναι 3 συνολικά τα BD που αναφέρονται στο γεγονός το οποίο αγνοούσα. Μέχρι και ο Μπλουτς με τον Τσέστερφιλντ χώσανε την ουρά τους. Η δράση δεν είναι καταιγιστική, ο ήρωας είναι για λύπηση, το αποτέλεσμα είναι πάρα πολύ δεμένο και ικανοποιητικό. Θα το πρότεινα σε ωριμότερους αναγνώστες που έχουν άλλα κριτήρια δράσης και πλοκής από τα καθιερωμένα.
Μέσα στο 2017 ανακάλυψα και το Gung Ho. Γερμανικό αυτό, αλλά με μεγάλη απήχηση και στη Γαλλία. Τα έχω γράψει κι αλλού. Μπορεί το σενάριο να είναι εφηβικό, η ως τώρα πλοκή αρκετά προβλεπόμενη, αλλά η προσέγγιση και το τελικό εικαστικό αποτέλεσμα με άφησαν απολύτως ικανοποιημένο. Από τις δημιουργίες που προσφέρουν πραγματικά καινούργια πράματα και πνοή στο χώρο. Αν και έχει ήδη μεταφραστεί σε 3 τουλάχιστον γλώσσες τα αγγλικά είναι ακόμα απόξω, παρόλα αυτά αν το βρείτε δείτε το. Οι διάλογοι είναι αυτοί που φαντάζεστε .
Άλλη μία πολυσυζητημένη και πολυβραβευμένη σύγχρονη σειρά που έπεσε στα χέρια μου το προηγούμενο έτος. Κι εδώ ότι είχα να πω το είπα στην παρουσίαση, απλά επειδή τα έγραψα και παραπάνω και επειδή στο ενδιάμεσο διάβασα και τα Ημερολόγια της Εστέρ, να προσθέσω και να τονίσω ξανά το εξής. Και εδώ έχουμε έναν δημιουργό με σφραγίδα. Δικό του στυλ γραφής και εικονογράφησης και χρωματισμού. Ανεξάρτητα αν κάποιος αρέσει ή δεν αρέσει τα έργα του, πιστεύω ότι μπορεί να αναγνωρίσει είναι ότι προσφέρουν καινούργια πράματα.
L'or et le sang
Αυτή η σειρά δεν είναι και τόσο πρόσφατη, αλλά περίμενα να βρω και τον 4ο και τελευταίο της τόμο που βγήκε το 2014 να τη διαβάσω ολοκληρωμένη. Κάπου στο μεσοπόλεμο το βόρειο Μαρόκο της Μεσογείου δηλαδή, προσπάθησε να γίνει ανεξάρτητο με το όνομα Ριφ. Ακολούθησε πόλεμος με Ισπανούς και Γάλλους με την αναμενόμενη κατάληξη. Το ξέρατε; Πιθανότατα όχι, εκτός αν ψάχνοντας για μερικά λουλούδια του Ισπανικού Εμφυλίου όπως ο Φράνκο ή ο Πρίμο ντε Ριβέρα, είδατε ότι πολέμησαν στο Ριφ. Με βάση αυτό ο Νουρύ με άλλους 3 λιγότερο γνωστούς συνεργάτες στήνει μία ιστορία Λόρενς της Αραβίας. Το μείγμα είναι το ίδιο, ιδεαλισμός, τυχοδιωκτισμός, έρωτας, φιλοδοξία, προδοσία, όλα. Να πω την αλήθεια δεν ξέρω πως χειρίζεται όλες αυτές τις συνεργασίες ο Νουρύ, υποθέτω ότι χτενίζει σενάρια άλλων και τα τελειοποιεί. Εδώ βέβαια ο άλλος είναι ιστορικός οπότε μάλλον έδωσε ιστορικό τόνο στην μυθιστορία. Τέλος πάντων μην το κουράζω, το αποτέλεσμα είναι ένα ευχάριστο ανάγνωσμα ρομαντικής πολεμικής περιπέτειας εποχής. Αν το βρείτε δώστε του μία ευκαιρία.
O Alex Alice συνδημιουργός με τον Dorison της Τρίτης Διαθήκης, δίνει τη δική του ματιά στο έπος των Νιμπελούγκεν. Εδώ έχουμε την κανονική ιστορία όπως και στο έργο του Ράσελ, όχι έμπνευση μεταφορά ή δεν ξέρω και γω τι, με σαφώς πιο BD σχέδιο. Μου άρεσε και η προσέγγιση και ειδικά το λέτερινγκ. Δε θα διαβάσετε κάτι που δεν έχετε ξαναδιαβάσει, αλλά θα το διαβάσετε αρκετά ευχάριστα.
Για να μη γράφουμε μόνο καλά λόγια και να μας πάρουν για χαζοχαρούμενους. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι αν κάτι δε με ικανοποίησε το προσπέρασα και δεν κάνω αναφορά εδώ, εκτός αν πρόκειται για κάτι αρκετά αναγνωρισμένο όπως τα έργα του Cyril Pedrosa. Αυτό με κούρασε. Και εκτός από το ότι με κούρασε, η απλή παρεμβολή 3 σελίδων κειμένου μέσα στο έργο με έκανε να το σταματήσω. Πιθανότατα να έκανα άσχημα, από παντού διαβάζω καλά πράματα. Αν κάποιος το μεταφράσει θα το τιμήσω. Αλλά να διαβάζω πρόζα σε ξένη γλώσσα σε οθόνη, όταν η ψυχολογία μου είναι, θα διαβάσω κόμικ, μου έπεσε πολύ βαρύ.
Έχω βάλει κάποια εξώφυλλα. Από αυτό το αφιέρωμα τα εξώφυλλα είναι οι τόμοι που διάβασα κατά τη διάρκεια του 2017 και διαμόρφωσαν την άποψή μου, ώστε να μπορεί κάποιος να κρίνει.
-
6
-
3
3 Comments
Recommended Comments