Ο Σταύρος Κιουτσιούκης σχεδίασε το Ας Περιμένουν οι Γυναίκες του Τσιώλη: ο ορισμός του κόμικς, κυρία μου! [Τσιτσόπουλος Στέφανος, athensvoice.gr, 4/10/2025]

[ramirez]

«Τώρα που ακούσαμε την ιστορία του μπαμπά σας, θα ψηφίζουμε όλοι ΠΑΣΟΚ, έτσι Αρχοντούλα;»

 

 

Σταύρος Κιουτσιούκης

 

 

Πολλά χρόνια πριν σκάσει στη σκηνή, χρόνια που πλέον τα θυμάται σαν αναμνήσεις από μια άλλη, προηγούμενη ζωή, ο Σταύρος Κιουτσιούκης διατηρούσε φαρμακείο στην Αρέθουσα. Μια πεντάρα χρόνια έκανε τον φαρμακοποιό με την άσπρη ποδιά, μέχρι να μπουχτήσει και να τραβήξει άλλη ρότα. Ξεκινώ τα σχετικά με το άλμπουμ που σχεδίασε, το «Ας περιμένουν οι γυναίκες», επειδή η Αρέθουσα βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τις δύο Βόλβες. Όπως και από τη Ρεντίνα με τα κομάντα, την Ασπροβάλτα που τις ξάστερες μέρες αντικρίζει τη Θάσο κατάματα, τον Σταυρό, τα Κερδύλια και όλα τα «χιλιόμετρα» που έκοψαν στο πανί οι ήρωες της μυθικής ταινίας του Σταύρου Τσιώλη. Σε σενάριο του Τσιώλη και δικό του, ο Κιουτσιούκης, είκοσι χρόνια στη σκηνή και με δεκάδες εκδόσεις στο ενεργητικό του, φιλοτέχνησε ένα άλμπουμ 160 σελίδων, εγχρωματισμένο σπέσιαλ από τον Κλήμη Κεραμιτσόπουλο και φυσικά υπό την εποπτεία της κόρης του Τσιώλη, Κατερίνας.

 

 

 

 

Ο Κλήμης ζει στη Δράμα, κάτι που σημαίνει πως οι δυο δημιουργοί, Κιουτσιούκης και Κεραμιτσόπουλος, έφεραν εις πέρας το έργο γνωρίζοντας τα κατατόπια βιωματικά. Δεν είναι λίγοι οι Θεσσαλονικείς που πηγαινοέρχονται τα καλοκαίρια στον Σταυρό, την Ασπροβάλτα και την Ολυμπιάδα για παραθερισμό, όπως επίσης και δεν υφίσταται ξενιτεμένος Δραμινός, Σερραίος, Καβαλιώτης, Θρακιώτης ή Εβρίτης που να επισκέπτεται τον γενέθλιο τόπο και να μην ξέρει από έξω και ανακατωτά τα μέρη είτε ταξιδεύει με ΚΤΕΛ είτε μαρσάρει με ταχύτητες δικές του. Παρότι όταν ταξιδεύω για την Ξάνθη, η Νέα Εγνατία έχει παρακάμψει την παλιά διαδρομή με τα αγριογούρουνα στη Γερακαρού, τα γριβάδια της Μικρής Βόλβης και τα θερμά λουτρά της Απολλωνίας, πάντα νοσταλγώ τα ρυζόγαλα του εστιατορίου Κυανή Ακτή.

 

 

 

 

Τώρα: Για την ταινία του Τσιώλη με συνσεναριογράφο τον Χρήστο Βακαλόπουλο και δύναμη κρούσης τους Ζουγανέλη, Μπουλά, Μπακιρτζή, την κυρία Αρχοντούλα και όλους τους υπέροχους ντόπιους που έπαιξαν τον εαυτό τους, γράφτηκαν πολλά, διάφορα, θαυμάσια και… «Κλυταιμνήστρα ουουου»! Το φιλμ αποτελεί μια πατριδογνωσία Βορείου και Νοτίου Ελλάδος, ΠΑΟΚ, ΠΑΣΟΚ, κουμπαριές, λαμογιές, μικροαστικά όνειρα, φραπέδες, ρουλέτες, ουίσκια, πολιτικά συνέδρια, καψούρες σαν τους κεραυνούς και… «Ο κύριος Πάνος προτιμά κύριο Μελά, κύριο Σφανακιάκη, κύριο Καρρά. Διότι του συνέβη κάτι που επέδρασε στην ψυχή του». Ή το γκουρμεκλίδικο «Σκατά ψητά με μουστάρδα, αυτό τρώμε».

 

 

 

 

Με τον Κιουτσιούκη ανταμώνουμε πρωί, στα ψηλά της Ολύμπου. Μοιραζόμαστε έναν καφέ και ενώ τον φωτογραφίζω μιλάμε ταυτόχρονα για το εγχείρημα: «Δεν είναι μόνο τα χρόνια της Αρέθουσας ή το ότι, ούτως ή άλλως, ήμουν μέγας φαν της ταινίας. Θυμάσαι τη σκηνή που ο Ζουγανέλης και ο Μπακιρτζής ξεκινούν να πάνε για να βρούνε τον Πάνο και βάζουν μπρος από τη Ραμόνα; Ε, η περιοχή μού είναι απολύτως οικεία, γιατί εδώ είχε συνεργείο ο πατέρας μου». Ραμόνα αποκαλούν οι παλιοί Θεσσαλονικείς την περιοχή πίσω από τον σιδηροδρομικό σταθμό με τα συνεργεία και τα βουλκανιζατέρ που ευδοκιμούσαν και συνεχίζουν να υφίστανται στο συγκεκριμένο σημείο. Από εδώ ξεκινά η δράση και τα «Η Θεσσαλονίκη πρέπει να ανοίξει τελωνείο. Τι γράφει το διαβατήριό σου κύριε; Λακωνία; Δεν μπαίνεις! Δεν μπαίνεις!» / «Μην ανησυχείτε για τον συγγενή σας, παρουσιάζει μια διαταραχή ελέγχου των παρορμήσεων».

 

 

 

 

Το άλμπουμ κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Chaniartoon Press και μαθηματικά θα σκοράρει την ίδια επιτυχία με τον Μπάμπη Μπατμανίδη και την BBC κομπανία του. Στα «Ας περιμένουν…» live τους μεταδίδεται η ταινία στο πανί και, όπου σκάνε τραγούδια, σταματούν τα καρέ και παίζεται το σάουντρακ ζωντανά, ενώπιον πλήθους που ξέρει τις ατάκες απέξω και ανακατωτά: «Αυτός ο άνθρωπος κρατάει γυναίκα, τρία παιδιά, γέρο πατέρα, άρρωστη μάνα, εμένα, τους φίλους του, τον ΠΑΟΚ. Και η ζωή πώς τον πληρώνει; Με ψίχουλα» / «Είμαστε καλοί, δεν θέλουμε το κακό κανενός και μας πατάνε όλοι. Μετανιώνω… Όχι, δε φταις εσύ… Πληρώνω τα λάθη μου… Φταίει η ζωή που μας στήνει παγίδες» / «Σουηδέζες από 15 μέχρι 18. Από το βυζί της μάνας τους κατευθείαν στην κατανάλωση». «Ήταν πέναλντι, κύριε Πάνο; Ο ορισμός του πέναλντι κυρία μου» / «Λοιπόν, σκέψου πρώτα, κατάλαβε, και μετά λες ότι δεν καταλαβαίνω».

 

 

 

 

Kioutsioukis.gr: για όσους/όσες/όσα επιθυμούν να παραγγείλουν το άλμπουμ, αλλά και να τσεκάρουν τον σούπερ σέξι, βιτριολικό, τρυφερά βάνδαλο και έξοχο κόσμο του Σταύρου.

 

 

 

 

Και το σχετικό link...