Μια εικόνα, 349 λέξεις [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 16/08/2025]

[ramirez]

Δεν ξέρω τι είχε στον νου του ο Αρκάς όταν ξεκινούσε τη σειρά «Ο Ιεροεξεταστής» (εκδόσεις Πατάκη), ούτε πώς φανταζόταν τη συνέχειά της, την πλοκή της, την ανάπτυξη των χαρακτήρων κ.λ.π. Το σίγουρο είναι ότι, επτά τόμους μετά, ανεξαρτήτως των αρχικών του προθέσεων, έχει σκιαγραφήσει ένα από τα πιο σύνθετα και ενδιαφέροντα πρόσωπα των κόμικς, τον δήμιο Μπερδούγο! Πιθανολογώ ότι δεν βρισκόταν στα αρχικά πλάνα του Αρκά να είναι ο Μπερδούγος ο πρωταγωνιστής της σειράς. Κι αυτό ίσως μαρτυρούν τα εξώφυλλα των επτά πρώτων τόμων.

 

Στα εξώφυλλα των δύο πρώτων («Μη Εισενέγκης Ημάς» και «Δύσκολοι Καιροί για Μάγισσες») μάλιστα, δεν εμφανίζεται καν ο Μπερδούγος παρά μόνο ο Ιεροεξεταστής και οι κατηγορούμενες για μαύρη μαγεία αθώες γυναίκες. Στον τρίτο τόμο («Σε Ειδική Αποστολή») ο Μπερδούγος οδηγεί τον γάιδαρό του, τον Μπούρο, πάνω στον οποίο επιβαίνει μια εγκυμονούσα καλόγρια. Στους επόμενους τόμους ο Μπερδούγος φιγουράρει δίπλα σε έναν ένοχο για κλοπή μοναχό («Το Μοναστήρι της Αμαρτίας»), μαζί με έναν γιατρό σε περίοδο θανατηφόρας επιδημίας («Ο Μαύρος Θάνατος»), στο πολυτελές γραφείο ενός ραδιούργου ιερωμένου («Ο Σκοτεινός Καρδινάλιος»). Και στον έβδομο τόμο που μόλις κυκλοφόρησε («Η Συντέλεια»), ο Μπερδούγος μαζί με τον Ιεροεξεταστή παρακολουθούν με δέος τον μετεωρίτη να πέφτει στη Γη.

 

 

 

 

Ο εντολοδόχος δήμιος, ακόμα και στην εικόνα του εξωφύλλου, έχει πάρει πια τη θέση του κεντρικού προσώπου της σειράς, έχοντας εκτοπίσει κάθε άλλον χαρακτήρα, ακόμα και αυτόν του γενικού τίτλου. Και δικαίως! Μπορεί να μην έχουμε δει ποτέ τα μάτια του και το πρόσωπό του παρά μόνο την τεράστια μύτη του που εξέχει από τη σφιχτή κουκούλα του, αλλά σε κάθε καινούργια ιστορία του ο Μπερδούγος έρχεται όλο και πιο κοντά μας. Μπορεί να (μην) εκτελεί τα καθήκοντά του υπό τις εντολές υψηλά ιστάμενων προσώπων της Καθολικής Εκκλησίας αλλά, όσο κι αν δεν θέλει να το παραδεχτεί, η καλοσύνη του ξεχειλίζει από το σακί που ‘χει για ρούχο. Βοηθάει τους κατατρεγμένους, σώζει τους αδίκως καταδικασμένους, σαρκάζει ανελέητα τη θρησκευτική εξουσία και σώζει την τιμή ενός κόσμου που οδηγείται στην καταστροφή χωρίς να έχει την ανάγκη κανενός μετεωρίτη, καθώς τα καταφέρνει μια χαρά και μόνος του να φτάσει στο τέλος του.

 

 

 

 

Και το σχετικό link...