Οι αυτοδημιούργητοι κύριοι Σάξον και Λεοντάρης [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 31/05/2025]

[ramirez]

Ένας συγγραφέας παιδικών βιβλίων σκαλίζει τις μνήμες του προσωπικού του coming out και της φυλομετάβασής του για να αφηγηθεί τις εμπειρίες του. Και αν και οι αναμνήσεις δεν είναι εύκολες, η διαδικασία θα είναι εν τέλει λυτρωτική και απελευθερωτική.

 

 

 

 

Τις μέρες που ο Στιβ Στιβακτής παραλάμβανε το ένα μετά το άλλο τα μεγαλύτερα βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κόμικς για το συγκλονιστικό «Gérard ή το σπαθί στην πλάτη του» έναν χρόνο μετά την πρώτη κυκλοφορία του, ένα νέο βιβλίο, το δεύτερο κατά σειρά του «Project Μουτζούρα» των εκδόσεων Jemma Press, που εστιάζει σε ιστορίες τρανς ατόμων έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο Comicdom Con Athens και στα μεγάλα βιβλιοπωλεία. Δημιουργός του ο Χάρρυ Σάξον που με τίτλο «Ο Τηλέμαχος και το Δέρας» φιλοτεχνεί μια ιδιαίτερη ιστορία για τις αναμνήσεις και τις μάχες με τα φαντάσματα του παρελθόντος, τη φυλομετάβαση και την υπερηφάνεια χωρίς όρους, τη φιλία, το δέσιμο, την καλοσύνη των ανθρώπων, για τη συμφιλίωση με «το τομάρι που κουβαλάς και σε βαραίνει, έτσι ώστε να συνεχίσεις την πορεία της ζωής σου πιο ανάλαφρα».

 

Εν μέρει αυτοβιογραφικός, ο «Τηλέμαχος» είναι μια σύντομη ιστορία με ζωόμορφους χαρακτήρες και πρωταγωνιστή ένα συμπαθέστατο λιοντάρι που, όπως σημειώνει η Κάθριν Ράιλι στον πρόλογό της «στέκει περήφανος, δυνατός, έχοντας περάσει από φωτιά και έχοντας βγει αλώβητος – ίσως όχι ακριβώς ο ίδιος όπως ξεκίνησε, αλλά πιο αληθινός από ποτέ». Και η ιστορία του, ή καλύτερα η προσπάθειά του να συνειδητοποιήσει ότι μπορεί και πρέπει να μοιραστεί την ιστορία του, όπως επισημαίνει η Κάθριν Ράιλι, λειτουργεί ως ευχή: «Να διαβαστεί αυτή η ιστορία και να γίνει γέφυρα κατανόησης. Να γίνουν οι ζωές των τρανς ανθρώπων ορατές. Να μη χρειάζεται να εξηγούν ξανά και ξανά την ύπαρξη τους. Να μπορεί η κοινωνία να σταθεί δίπλα τους, με σεβασμό και αποδοχή».

 

Σύμφωνα με το σενάριο, ο Τηλέμαχος Λεοντάρης, επιτυχημένος συγγραφέας παιδικών βιβλίων, δέχεται από τον εκδοτικό του οίκο την πρόσκληση να φιλοτεχνήσει την «ιστορία της ζωής του» και να μοιραστεί με τους αναγνώστες και τις αναγνώστριες τις εμπειρίες του από το coming out του, τη φυλομετάβαση κ.ά. Και τότε έρχονται οι κρίσεις πανικού, η ανασφάλεια για το ποιον, το αν και το πόσο μπορεί να ενδιαφέρει αυτή η διαδικασία, ο εντοπισμός των κενών διαστημάτων μιας όχι ανέφελης ζωής, οι χαμένες και θαμμένες μνήμες που δεν επιστρέφουν κ.λ.π. Δεν πρόκειται ωστόσο για μια δραματική ή τραγική ιστορία, αλλά για μια όμορφη περιπλάνηση στη μνήμη με στόχο ένα καλύτερο αύριο.

 

Όπως γράφει και ο Χάρρυ Σάξον, για τα κόμικς και γενικότερα τις ιστορίες με τρανς χαρακτήρες «υπάρχει πάντα η τάση τού να εμφανίζονται οι ζωές μας ως ένα βάσανο, trauma porn με σχεδόν σαδιστική ματιά όσον αφορά το πώς ζούμε, το πώς μας φέρονται, πώς σκεφτόμαστε. Υπάρχει μια αδικαιολόγητη δίψα για εξιστορήσεις ιατρικών παρεμβάσεων, γλαφυρές περιγραφές επιθέσεων, κακοποίηση, κακές συνθήκες και πολλή λύπηση. Μπορεί να περνάμε δύσκολα και πρέπει να το καταλάβει κάποιος που δεν έχει ιδέα, αλλά οι ζωές μας είναι πολύπλευρες, δεν υπάρχει μόνο η μαύρη κι άραχνη πλευρά. Έτσι είναι και οι ζωές των cis ατόμων, σπανίως κάποιο άτομο να είναι μονοδιάστατο και – όπως υπάρχουν οι μαύρες μέρες – υπάρχουν και οι άσπρες.»

 

Κάθε άλλο παρά μονοδιάστατος λοιπόν είναι ο «αυτοδημιούργητος κύριος Λεοντάρης» («Ο αυτοδημιούργητος κύριος Σάξον» ήταν ο τίτλος της στήλης του Χάρρυ Σάξον στο περιοδικό Antivirus, στην οποία κατέγραφε τη φυλομετάβασή του επί σειρά ετών), όπως και οι υπόλοιποι χαρακτήρες του «Τηλέμαχου» που παίζουν σε μια πάνω απ’ όλα ενδιαφέρουσα και επίκαιρη ιστορία για την ανθρωπιά, τη διαφορετικότητα, την επιλογή ταυτότητας, την αποδοχή, τις διαρκείς αλλαγές που μπορεί να συμβαίνουν γύρω μας αργά, αλλά συμβαίνουν! Και κάνουν τις ζωές πιο όμορφες, πιο ασφαλείς και πιο πολύχρωμες.

 

 

 

 

Και το σχετικό link...