Ο πρώτος μασκοφόρος ήρωας κοντεύει τα 90 [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 3/05/2025]

[ramirez]

Με αφορμή την πρόσφατη έκδοση του Phantom με πρωταγωνιστή το «Φάντασμα που Περπατά», θυμόμαστε τις, λιγότερο ή περισσότερο «νόμιμες», ελληνικές περιπέτειές του.

 

 

 

 

Ορισμένα από τα κόμικς που κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα στα μέσα του προηγούμενου αιώνα αποτελούσαν, σε κάποιο βαθμό τουλάχιστον, προσαρμογές ξένων εκδόσεων με μικρές ή μεγαλύτερες τροποποιήσεις. Δεν αναφέρομαι στις «νόμιμες» μεταφράσεις αλλά στην ελληνική εκδοχή ξένων ιστοριών με πολλά «δανεισμένα» στοιχεία από τις πρωτότυπες εκδόσεις. Μια τέτοια περίπτωση ήταν και το «Phantom» του Λι Φολκ. Ένα εξαιρετικά τεκμηριωμένο ιστορικό των περιπετειών του πρώτου μασκοφόρου ήρωα δίνει ο Γαβριήλ Τομπαλίδης στην ομώνυμη ανθολογία που κυκλοφόρησε πριν από λίγες εβδομάδες από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως (154 σελίδες). Οι ιστορίες με το «Φάντασμα που Περπατά» κυκλοφόρησαν στις ΗΠΑ το 1936 και συνεχίστηκαν μέχρι τον θάνατο του Λι Φολκ το 1999 σε σενάρια του ίδιου, που στα πρώτα χρόνια υπέγραφε και τα σχέδια, για να ακολουθήσουν δημιουργοί όπως οι Ρέι Μουρ, Σάι Μπάρι, Τζιμ Απάρο κ.ά.

 

 

 

 

Στην πρόσφατη έκδοση του Μικρού Ήρωα περιλαμβάνονται ιστορίες από το 2007 μέχρι το 2020 σε σενάρια του Τόνι Ντεπόλ και σχέδια των Γκράχαμ Νόλαν, Πολ Ράιαν, Τέρι Μπίτι και Τζεφ Γουάιγκελ καθώς και η πλούσια εισαγωγή του Γαβριήλ Τομπαλίδη στην οποία δίνεται και το χρονικό του Phantom στην Ελλάδα από το περιοδικό «Βέλος» του Τερζόπουλου το 1969, το «Φάντομ» του Καμπανά, τον «Φαντομά» των εκδ. Graf, το Χρυσό Αγόρι των εκδ. Γιαννίκου μέχρι τις περιπέτειές του στο περιοδικό «Μπλεκ».

 

 

 

 

Στο χρονικό αυτό ξεχωριστή θέση έχει η περίπτωση της σειράς «Το Φάντασμα της Ζούγκλας» (1962) από τις εκδόσεις της Ε. Σαββίδου. «Σαν συγγραφέας της σειράς εμφανίζεται ο Χόφμεϊ Μπράντλερ. Το πιθανότερο ήταν ψευδώνυμο κάποιου αγνώστου λοιπών στοιχείων Έλληνα συγγραφέα. Τα λιγοστά σχέδια μοιάζουν να είναι κάποια σχεδιασμένα από Έλληνες καλλιτέχνες και κάποια παρμένα από αντίστοιχες εκδόσεις του εξωτερικού […]

 

 

 

 

Τα εξώφυλλα είναι φιλοτεχνημένα από ελληνικά χέρια, και οι πιο μυημένοι φίλοι του χαρακτήρα αμέσως θα αναγνωρίσουν στο εξώφυλλο του τεύχους 8 το κλασικό εξώφυλλο του Τζορτζ Ουίλσον για το πρώτο τεύχος του ήρωα που κυκλοφόρησε η Gold Key το 1962», σύμφωνα με τον Γ. Τομπαλίδη.

 

 

 

 

Αυτή ήταν μια κλασική μέθοδος «ιδιοποίησης» και εξελληνισμού. Κατά τον Τομπαλίδη, «αυτού του είδους οι αντιγραφές αποτελούσαν μια συνηθισμένη πρακτική, όπως είχε πει και σε μια συνέντευξή του ο μοναδικός Αρχέλαος, αναφερόμενος στο καθεστώς που ίσχυε στα λαϊκά αναγνώσματα κυρίως τη δεκαετία του ‘40 και του ‘50 με αφορμή το "Λαστιχάνθρωπος", το βραχύβιο (τέσσερα τεύχη) αστυνομικό υπερηρωικό λαϊκό ανάγνωσμα που έγραψε και εικονογράφησε ο ίδιος με εξώφυλλα που παραπέμπουν στην απόλυτη ξεπατικωτούρα αντίστοιχων σχεδίων του Αμερικανού δημιουργού του "Plastic Man", Jack Cole. Είχε αναφέρει πως πολλές φορές κάνοντας μια βόλτα στην Ομόνοια, στα περίπτερα με ξένο Τύπο, κάποιοι καλλιτέχνες έπαιρναν την ιδέα από κάποιο κόμικς ή λαϊκό ανάγνωσμα που έβλεπαν και εν συνεχεία δημιουργούσαν κάτι παρόμοιο, ερχόμενοι σε συμφωνία με έναν συνήθως γνωστό τους τυπογράφο, ο οποίος αφού έπαιρνε μια μικρή προκαταβολή, λάμβανε τα υπόλοιπα χρήματα εν “ευθέτω χρόνω”».

 

 

 

 

Και το σχετικό link...