Σε επικίνδυνα νερά [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 20/07/2024]

[ramirez]

Αλλόκοτα πλάσματα αναδύονται από τους βυθούς των θαλασσών και τα βάθη του παρελθόντος αναζητώντας την ανθρώπινη επαφή και σκορπώντας τον τρόμο.

 

 

 

 

«Οι νησιώτες του τουρκοκρατούμενου Αιγαίου τις έλεγαν “Τυλιγάδες”, “Λάουρες” και “Σουρήνες”. Ο Καββαδίας και ο Σολωμός τις λένε “Στρειδώνες”, “Θαλασσινές” και “Φεγγαροντυμένες”. Οι λόγιοι τις ταυτίζουν με τις Ουνδίνες και τις Μυθικές Σειρήνες. Όλες αυτές οι παρήγορες ονομασίες αδυνατούν να ορίσουν την αλήθεια αυτών των πλασμάτων. Πλάσματα σαγηνευτικά όσο και επικίνδυνα», σύμφωνα με την καθηγήτρια πανεπιστημίου που εξηγεί στους φοιτητές και στις φοιτήτριές της την «ιστορία» και τον μύθο γύρω από τα παράξενα πλάσματα που στοιχειώνουν τις θάλασσες και τη φαντασία των ναυτικών. Μια ομάδα ωκεανογράφων, σπηλαιολόγων και υδροβιολόγων θα ξεκινήσει μια παράτολμη αποστολή συλλογής στοιχείων για τις Σειρήνες του Αιγαίου. Βασισμένοι στην επιστήμη και την τεχνολογία, θα επιχειρήσουν να ερμηνεύσουν θρύλους, δοξασίες και δεισιδαιμονίες και να καταγράψουν δεδομένα και παρατηρήσεις. Αλλά ορισμένες φορές η επιστήμη δεν είναι αρκετή. Όταν διαταράσσεται η θαλάσσια ισορροπία και τα αλλόκοτα όντα του νερού ενοχλούνται ή οσμίζονται ανθρώπινο αίμα και σπέρμα, αναδύονται στην επιφάνεια. Και τότε αρχίζει ο εφιάλτης.

 

Η «Γοργόνα» των Αβραάμ Κάουα και Βαγγέλη Ματζίρη (εκδόσεις Ένατη Διάσταση, 48 σελίδες), με υπότιτλο «Το Στοιχειό του Νερού», με πιθανώς εσκεμμένη την ασάφεια στην πρώτη λέξη του (στοιχείο ή στοιχειό;) είναι η αρχή μιας εφιαλτικής ιστορίας που αναμένεται να έχει αρκετές συνέχειες με πρωταγωνίστριες αυτά τα σαγηνευτικά πλάσματα των οποίων την παρουσία και τις πράξεις αδυνατούμε να κατανοήσουμε. Στον κόσμο τους άλλωστε, «η ζωή και ο θάνατος δεν χρειάζονται τη συγκατάθεσή μας», όπως επισημαίνει ο Κάουα («Νεκρό Δέρμα», «Το Ασήμι που Ουρλιάζει», «Τι Τραγουδούσαν οι Σειρήνες», «Οι Νύφες του Δράκουλα» σε σχέδια του Γιάννη Ρουμπούλια κ.ά.), ένας αριστοτέχνης της γραφής και της λογοτεχνίας τρόμου και φαντασίας που επιστρέφει στο είδος που λατρεύει μετά τη «Δημοκρατία» σε σχέδια του Αλέκου Παπαδάτου, ένα βιβλίο για τις απαρχές και την ιστορία του δημοκρατικού πολιτεύματος στην αρχαιότητα.

 

Οι Κάουα και Ματζίρης, που είχαν συνεργαστεί κατά το παρελθόν με επιτυχία στο «Ubermensch», μια «what if» εναλλακτική εκδοχή του μύθου του Σούπερμαν, βασισμένη στο εμβληματικό ομώνυμο διήγημα του Kim Newman με το υπεράνθρωπο βρέφος να προσγειώνεται στη ναζιστική Γερμανία αντί για τις ΗΠΑ, με αυτήν την πρώτη ιστορία της «Γοργόνας» τοποθετούν τα θεμέλια για όσα, τρομακτικά και ανεξήγητα, πρόκειται να ακολουθήσουν στις αφιλόξενες ελληνικές θάλασσες. Και είναι τρομακτικά τόσο λόγω της απειλητικής ατμόσφαιρας που χτίζεται σελίδα με τη σελίδα όσο και των σιωπηλών καρέ σε κάθε εμφάνιση των παράξενων θηλυκών μορφών. Σε μια ιστορία που παρουσιάζει τις διαχρονικά αποτυχημένες απόπειρες των ανθρώπων να ερμηνεύσουν το υπερφυσικό με βάση την επιστήμη ή με τις θρησκευτικές τους δοξασίες. Όπως τονίζεται και στο οπισθόφυλλο της «Γοργόνας»: «Ο Παγανισμός και ο Χριστιανισμός επιμένουν σε θυσίες με ελπιδοφόρο μήνυμα… Δύο όντα από διαφορετικούς κόσμους ανακαλύπτουν τις ομοιότητές τους… Ποιος έκανε το πρώτο βήμα στην άβυσσο; Τι μορφές έπαιρναν τα μυστήρια ενός άλλου οργανισμού; Ο Παγανισμός και ο Χριστιανισμός τρώνε τους θεούς τους… Η Βιολογία τρώει εμάς!».

 

 

 

 

Και το σχετικό link...