ΟΙ ΣΚΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΝΔΟΧΕΙΟΥ

[Indian]

  

 

Ο χρόνος: 1812 μ.Χ.. Το μέρος: Ένα απομακρυσμένο πανδοχείο στην καρδιά της Ρωσίας. Μία ομάδα από Γάλλους στρατιώτες για να γλιτώσουν από την παγερή νύχτα και να ξαποστάσουν, επισκέπτονται το πανδοχείο κι εκεί η μοίρα τους επιφυλάσσει μία κατάληξη τραγικότερη από οποιαδήποτε οδυνηρή έκβαση ενός πολέμου. 

 

Το σκηνικό αλλάζει και συναντούμε τον γνωστό μας Αλέξανδρο Υψηλάντη, ο οποίος βρίσκεται σε μία συγκέντρωση της υψηλής κοινωνίας στην Βιέννη κι εξιστορεί την ιστορία του πανδοχείου, όπως εκείνος την έζησε. Μία εξιστόρηση απόκοσμη και δραματική. 

 

 

Τα μέλη που απαρτίζουν την νεοφυή εκδοτική εταιρία που μας έχει χαρίσει πολλά αξιόλογα κόμικς, Byzantine Tales, ο Σπύρος Θεοχάρης (σενάριο) και η Χρυσαυγή Σακελλαροπούλου (εικονογράφηση), αφήνουν για λίγο την εποχή του Βυζαντίου, συνεχίσουν σε ιστορικά μονοπάτια, αλλά αυτή την φορά έρχονται στις αρχές του 19^ου αιώνα, την εποχή των Ναπολεόντειων Πολέμων και δημιουργούν μία ιστορία με δυνατή πλοκή κι ερμηνεία. 

 

Το σενάριο υπακούει στο ιστορικό πλαίσιο στο οποίο έχει ενταχθεί, ενώ παράλληλα αναδίδει αρώματα από τον τρόμο που χαρίζει ένα θρίλερ με horror στοιχεία. Πολλές από τις σκηνές που παρατίθενται στα καρέ είναι για γερά στομάχια και μας κάνει να αναλογιστούμε το πώς ο πόλεμος αλλάζει τον χαρακτήρα του ανθρώπου και του ξυπνάει τα αρχέγονα, ζωώδη ένστικτά του. 

 

 

Αυτό που κάνει εντύπωση είναι ότι οι διάλογοι χαρακτηρίζονται από λιτότητα και μάλιστα  αρκετές σελίδες είναι “βουβές”, με αποτέλεσμα ένας βραδύνους όπως η ταπεινότητά μου, να δυσκολευτεί, προς στιγμήν, να βγάλει άκρη.  

 

Αν και σύντομο, λοιπόν, μπορώ να πω ότι μου άρεσε το συγκεκριμένο κόμικ και σίγουρα το προτείνω στους αναγνώστες που αρέσκονται σε τέτοιας θεματολογίας ιστορίες. Αποτελεί ένα αξιόλογο, σύντομο, ανάγνωσμα.  

 

Ο εικαστικός τομέας είναι πολύ ταιριαστός με την θεματολογία που πραγματεύεται το σενάριο, αν και μου έδωσε την εντύπωση ότι δεν υπάρχει μεγάλη πλαστικότητα στις κινήσεις των πρωταγωνιστών. Παρόλα αυτά δεν το θεωρώ μεγάλο ψεγάδι. Ο χρωματισμός αποτελείται από τόνους του άσπρου και του μαύρου και δένει τέλεια με το mood, σε τέτοιο βαθμό που αισθάνεσαι την παγωνιά της στέπας σε κάθε καρέ.  

 

 

Εκδοτικά μιλάμε για ένα έντυπο που φέρει μεσαίο φορμάτ και ματ καλοτυπωμένες σελίδες, δεμένες με θερμοκόλληση. Το εξώφυλλο έχει ικανοποιητικό πάχος, αλλά προσωπικά θα το ήθελα λίγο πιο παχύ. Σαν συνοδευτικό υλικό βρίσκουμε μόνο μία σελίδα, μετά το πέρας του κόμικ, που φέρει την εικόνα του Αλέξανδρου Υψηλάντη και τεκμηριώνει τον ρόλο του στην συγκεκριμένη ιστορία, κάνοντας, με αυτόν τον τρόπο και μία σύνδεση με το graphic novel της εταιρίας που είναι αφιερωμένο (και) σε αυτόν.