Mια εικόνα, 352 λέξεις [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 19/08/2023]

[ramirez]

Η σειρά αποτελεί έναν άτυπο φόρο τιμής στον «Σκοτεινό Ιππότη» του Frank Miller καθώς τα βασικά σεναριακά θέματα είναι παρόμοια.

 

 

 

 

Η στήλη έχει ιδιαίτερη αδυναμία στον Spider-Man και δεν χάνει ευκαιρία να επιστρέφει στις περιπέτειές του, να τις θυμάται, να τις σχολιάζει. Ακόμα μεγαλύτερη αδυναμία έχει στις πιο εναλλακτικές εκδοχές των ιστοριών του, στις τολμηρές ερμηνείες δημιουργών για τον ψυχικό κόσμο του Ανθρώπου Αράχνη, στις μελλοντολογικού τύπου προβλέψεις για την εξέλιξή του. Μια τέτοια ρηξικέλευθη προσέγγιση ανήκει στον Kaare Andrews, ο οποίος το 2006 ξεκίνησε τη μίνι σειρά Spider-Man: Reign με πρωταγωνιστή έναν εβδομηντάχρονο και ψυχικά κατεστραμμένο Πίτερ Πάρκερ, αποσυρμένο από την πάταξη του εγκλήματος, εκουσίως έγκλειστο σε ένα μικρό διαμέρισμα της Νέας Υόρκης να βασανίζεται από τα «φαντάσματα» του παρελθόντος και να κατατρύχεται από τύψεις για όλα τα θύματά του συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων που αγαπούσε αλλά έχασε λόγω των αδυναμιών του και των λαθών του.

 

Η σειρά αποτελεί έναν άτυπο φόρο τιμής στον «Σκοτεινό Ιππότη» του Frank Miller καθώς τα βασικά σεναριακά θέματα είναι παρόμοια (διεφθαρμένοι πολιτικοί, αυταρχικά σώματα ασφαλείας, φασιστικοποίηση της κοινωνίας, αχαλίνωτη εγκληματικότητα, παραιτημένος υπερήρωας που επανέρχεται κ.ά.) αλλά, όπως σε πολλές ιστορίες του Spider-Man, δίνεται έμφαση στις αμφιβολίες του πρωταγωνιστή, στις αντιφάσεις που χαρακτηρίζουν τη δράση του και τη διπλή ταυτότητά του, στον διαταραγμένο ψυχισμό του, στα φαντάσματα του παρελθόντος που στοιχειώνουν τη ζωή του στην τρίτη ηλικία. Ήταν τόσο διαφορετική η ματιά τού Andrews πάνω στον πιο δημοφιλή υπερήρωα της Marvel που δεν δίστασε να τον δείξει γερασμένο και ολόγυμνο με τα γεννητικά του όργανα σε κοινή θέα.

 

 

 

 

Και παραδόξως, η Marvel τόλμησε να κυκλοφορήσει την ιστορία σοκάροντας πολλούς αναγνώστες. Λόγω των αντιδράσεων, η πρώτη έκδοση ανακλήθηκε και αποσύρθηκε και σε κάθε επανέκδοση τα γεννητικά όργανα του Spider-Man καλύφθηκαν από ένα θολό τμήμα… Ακόμα πιο σοκαριστική και συγκινητική ωστόσο, ήταν η σκηνή όπου ο Πίτερ συναντά το αποκρουστικό φάντασμα της Μέρι Τζέιν, η οποία έχει πεθάνει πριν από τριάντα χρόνια και της εξομολογείται ότι για τον καρκίνο που την οδήγησε στον θάνατο ήταν αυτός υπεύθυνος λόγω της ραδιενέργειας του σώματός του. Αποδεικνύοντας ότι ακόμα και λίγο πριν από το τέλος του, σε αντίθεση με το σύνηθες μανιχαϊστικό στερεότυπο, παραμένει ένας βασανισμένος άνθρωπος που συνειδητοποιεί με οδύνη την τραγικότητα της ύπαρξής του και τις συνέπειες των πράξεών του.

 

 

 

 

Και το σχετικό link...