Mια εικόνα, 346 λέξεις [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 29/07/2023]

[ramirez]

Μη μου πείτε ότι δεν έχετε βρεθεί ποτέ στον πειρασμό στο λούνα παρκ, στα διάφορα mall, στα πολυσινεμά, στα παραθαλάσσια θέρετρα κ.λ.π. να ρίξετε το κέρμα στην τεράστια γυάλα με τα στοιβαγμένα δώρα, από πλαστικά βραχιολάκια μέχρι τάμπλετ, και να καθοδηγήσετε τη δαγκάνα ώστε να πιάσετε το αντικείμενο του πόθου σας, να το στείλετε στο κιβώτιο και να το τραβήξετε έξω ως τρόπαιο πανηγυρίζοντας. Κι αν δεν βρεθήκατε εσείς στην άβολη θέση να ποθείτε εκείνο το σκονισμένο χνουδωτό ροζ κουκλάκι και να ψάχνετε απεγνωσμένα κέρματα, σίγουρα χρειάστηκε η εξαντλητική επιχειρηματολογία σας απέναντι στα παιδιά σας που κλαίγανε και χτυπιόντουσαν παρακαλώντας σας να ταΐσετε την αδηφάγο μηχανή για μια μπάλα, μια κούκλα, έναν πολύχρωμο μονόκερο. Όσο μεγαλώνεις βέβαια, μαθαίνεις ότι η πιθανότητα να βγάλεις έστω και ένα χνούδι από κει μέσα είναι πιο μικρή από το να πιάσεις το Τζόκερ μετά από 23 τζακ ποτ, κάτι που επιβεβαιώνεται από τις διαδοχικές επισκέψεις στη μηχανή. Τα «δώρα» βρίσκονται πάντα εκεί. Δεν λείπει κανένα. Άντε να έχουν λίγο κουνηθεί από τις μάταιες απόπειρες των χειριστών της δαγκάνας λίγο πριν ακουστεί ένα μακρόσυρτο «Αααααααχ».

 

 

 

 

Και βάλε τώρα τον εαυτό σου στην αντίθετη θέση. Να είσαι εσύ μέσα στη γυάλα και να περιμένεις τον Μεσσία με το κέρμα που θα σε τραβήξει έξω στο φως. Και όλο και να σε αγγίζει και να σε σέρνει αργά πάνω στους «συγκρατούμενούς» σου μέχρι να φωνάξεις εσύ το σπαρακτικό «Αααααααχ». Και να συνεχίσεις να βλέπεις τον κόσμο πίσω από το γυαλί. Αυτοί που βρίσκονται μέσα στη γυάλα, όλοι μας δηλαδή, είναι οι πρωταγωνιστές στην καταπληκτική σειρά «Δαγκάνα» που δημιουργεί και κοινοποιεί μέσω του Instagram ο Πανάγος Γερακάκης (www.instagram.com/panagoscomics/). Αριστοτέχνης του μαύρου χιούμορ και του πολιτικοκοινωνικού σαρκασμού όπως απέδειξε στις προηγούμενες σειρές του (Άσχημη Νύχτα, Ψυχαλάστρας 1, 2 και 3, Το Λέει η Επιστήμη, Σκαν Πανκ, Μπαρμπαδάκια κ.ά.), ο Γερακάκης δεν χαρίζεται καθόλου στους «έγκλειστους». Τους λυπάται αλλά δεν τους «χαϊδεύει», θα ήθελε να τους δει να επαναστατούν, να το σκάνε και να ξεχύνονται ελεύθεροι στον κόσμο αλλά δεν τους βλέπει ικανούς για κάτι τέτοιο. Οπότε προτιμά να γελάσει μαζί τους. Και να κλάψει ταυτόχρονα.

 

 

 

 

Και το σχετικό link...