Οταν ξύπνησαν τα ζώα [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 9/09/2017]

[ramirez]

Λένε πως η εγκυρότερη απόδειξη για το πολιτιστικό επίπεδο και τα ανθρωπιστικά χαρακτηριστικά μιας εποχής και μιας περιοχής είναι η συμπεριφορά των ανθρώπων της απέναντι στα ζώα. Το λένε όμως οι άνθρωποι αυτό. Και ούτε καν όλοι. Ποια είναι η άποψη των ζώων; Στο «Animosity» τη διατυπώνουν με όλη τους τη δύναμη. Και διεκδικούν τα δικαιώματά τους με νύχια και με δόντια.

 

 

Οι μετα-αποκαλυπτικές εκδοχές ενός κοντινού εφιαλτικού μέλλοντος αποτελούν μια από τις πιο «πολυπαιγμένες» εκφάνσεις της φαντασίας στον κινηματογράφο, τη λογοτεχνία, τα κόμικς τα τελευταία χρόνια. Από το «Y-The Last Man» και τον ταυτόχρονο θάνατο όλων (πλην ενός) των αρσενικών πλασμάτων μέχρι την επέλαση των νεκροζώντανων στο «Walking Dead» και την εξαφάνιση μερικών εκατομμυρίων ανθρώπων σε μια στιγμή στο «Leftovers», οι συγγραφείς και οι σεναριογράφοι φιλοσοφούν περί των ορίων του ανθρώπινου πολιτισμού και της δυνατότητάς του να επιβιώσει μετά από μια ανείπωτη καταστροφή.

 

 

Στο «Animosity» της Marguerite Bennett (σενάριο) και του Rafael De Latorre (σχέδιο) (εκδόσεις Aftershock), του οποίου ο πρώτος τόμος μόλις κυκλοφόρησε σε trade paperback, δεν συμβαίνει καμιά καταστροφή. Η ανθρωπότητα δεν μετρά καμιά απώλεια, τουλάχιστον τις πρώτες στιγμές από ένα ασύλληπτο γεγονός πέρα από κάθε φαντασία: την αφύπνιση των ζώων. «Μια μέρα, χωρίς κανέναν απολύτως λόγο, τα Ζώα ξύπνησαν. Άρχισαν να σκέφτονται. Άρχισαν να μιλάνε. Άρχισαν να εκδικούνται. Αυτό που συνέβη είναι γνωστό ως “Ξύπνημα”. Είναι λιγότερο δραματικό από το να το λέγαμε “Κηδεία”» ενημερώνει τους αναγνώστες το εισαγωγικό σημείωμα της Bennett, αφού προηγουμένως έχει αναφέρει κάποια εντυπωσιακά αριθμητικά δεδομένα για τα ζώα του πλανήτη μας και τους πληθυσμούς τους.

 

 

Όλα αυτά τα ζώα, από τα μικροσκοπικά ψάρια των ωκεανών μέχρι τους τεράστιους ελέφαντες και από τα χαδιάρικα κατοικίδια σκυλάκια μέχρι τις σαρκοφάγες τίγρεις, ξαφνικά απαιτούν ισονομία. Οργανώνονται σε κοινότητες και συζητούν για να συνδιαμορφώσουν τις αποφάσεις τους. Κάποια από αυτά επιθυμούν τη συνεργασία με το ανθρώπινο είδος και κάποια άλλα επιδιώκουν τον αφανισμό του. Κάποια αποφασίζουν να μη σκοτώνουν ζώα για τροφή αλλά αυτό αντίκειται στη φύση τους, ενώ κάποια αποφασίζουν να ακολουθήσουν τα ένστικτά τους αναζητώντας το μερίδιο που τους αναλογεί στην ευζωία και στην ευτυχία. Η Γη μετατρέπεται σε ζούγκλα εντός ολίγων ωρών. Για τη συντριπτική πλειονότητα των ζώων αυτή είναι μια απόλυτα θετική εξέλιξη. Για την ανθρωπότητα είναι μια κόλαση. Και μέσα σε αυτό το χάος, η εντεκάχρονη Τζέσι με τον αγαπημένο σκύλο της, τον Σαντόρ, πρέπει να παραμείνουν ζωντανοί και να ταξιδέψουν μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα ανάμεσα σε μικροκοινωνίες από ετερόκλιτα μέλη (ανθρώπους και ζώα κάθε είδους) που συνασπίζονται στη βάση αμοιβαίων συμφερόντων. Χελώνες κουβαλάνε εκτοξευτήρες βομβών στο καβούκι τους, σκίουροι οπλοφορούν στηρίζοντας τα όπλα στα κέρατα ταράνδων, γάτες πουλάνε παράνομα ( ; ) φάρμακα, γαϊδούρια μετατρέπονται σε ελεύθερους επαγγελματίες-ταξιτζήδες και αγελάδες ψάχνουν συνεταίρους για το άρμεγμα.

 

 

Ακούγεται σουρεαλιστικό στα όρια του κωμικού αλλά η δεξιοτεχνία της Bennett στην αφήγηση και στον ρυθμό που αποκαλύπτει κάθε σεναριακό της εύρημα το καθιστούν συναρπαστικό. Οι προβληματισμοί και οι αναστοχασμοί που προκαλούνται στον αναγνώστη από μια τέτοια αλληγορική καταγραφή γεμάτη συμβολισμούς δημιουργούν το ακριβώς αντίθετο κλίμα: μια κλειστοφοβική ατμόσφαιρα ακόμα και στα αχανή δάση της αμερικανικής ενδοχώρας και ένα αίσθημα καταδίωξης του ανθρώπου από άγνωστους, απρόβλεπτους και αθέατους διώκτες κάθε μορφής και μεγέθους. Όπως ακριβώς ζει και η συντριπτική πλειονότητα των ζώων του πλανήτη. Εξαιτίας της ανθρώπινης βαρβαρότητας.

 

 

 

 

 

Και το σχετικό link...