Road to El Dorado, (The) [ Δρόμος για το Ελ Ντοράντο, (Ο) ] (2000)

[Θρηνωδός]

 

Τότε έβγαιναν πολύ καλές ταινίες τελικά. Και δεν είναι θέμα νοσταλγίας, ούτε ότι τα 90s ήταν η καλύτερη γενιά (εδώ γελάμε), αλλά ήταν μια εποχή που η παρακαταθήκη και τα στάνταρς για το πώς πρέπει να γυρίζονται τα κινούμενα και τι να απεικονίζουν δεν είχε εξαφανιστεί ακόμα από την ψηφιοποίηση και την απομάκρυνση οποιουδήποτε ίχνους ενηλικίωσης του είδους. Τουλάχιστον στις γιου ες οφ έι. Έρχεται λοιπόν μια DreamWorks που δεν την ήξερε ούτε η μάνα της και μέχρι τότε είχε κυκλοφορήσει ένα μέτριο "Antz" και ένα παρεξηγημένο "The Prince of Egypt" και πιάνει τους πάντες στον ύπνο με μια ταινία που για μένα έβαλε τις βάσεις για ένα από τα πιο γνωστά franchises παγκοσμίως, αυτό του Σρεκ. 

 

Η υπόθεση είναι τόσο απλή όσο και επική. Δύο Ισπανοί απατεώνες που κλέβουν κόσμο στα χαρτιά, ο Tulio και ο Miguel, αποφασίζουν εν έτει 1519 να βρουν την μυθική πόλη του χρυσού, το Ελ Ντοράντο, όταν κερδίζουν σε μια στημένη παρτίδα έναν χάρτη για εκεί. Κρύβονται λοιπόν σε ένα από τα καράβια του Cortes και ξεκινούν για το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα, παράλληλα με μια από τις μεγαλύτερες εξερευνητικές κατακτητικές αποστολές της ανθρωπότητας. Αυτό που θα βρουν δεν θα τους απογοητέψει καθόλου αφού θα συναντήσουν έναν πολιτισμό όχι και τόσο ξένο απ'ότι είχαν συνηθίσει, θα αντιμετωπίσουν μαγικούς κινδύνους, θα γνωρίσουν τον έρωτα και θα αλλάξουν μυαλά. Α και προφανώς, θα βρουν βουνά χρυσού. 

 

 

Το "Ο Δρόμος για το Ελ Ντοράντο" δεν είναι παιδική ταινία. Είναι μια καθαρά ενήλικη ταινία γυρισμένη σε μορφή κινουμένου σχεδίου. Περιέχει σόκιν ανέκδοτα μεταξύ των δύο τύπων, αναφορές σε σεξ και γενικά έναν αέρα πιο μεγαλίστικό από το συνηθισμένο φιλμ για ηλικίες 1 έως 101. Ε αυτό είναι 18 - 101 αν είναι κάποιος να καταλάβει τις περισσότερες ατάκες. Μέχρι και ανθρωποθυσίες περιέχει μέσα δηλαδής. Δεν παύει όμως να είναι μια πολύ καλή περιπέτεια που όταν την δείτε θα εντοπίσετε αρκετά στοιχεία που ενσωματώθηκαν σε πολλές από τις επιτυχίες που έμελλε να έρθουν για την εταιρία. Πέρα απ'όλα, ο Τούλιο και ο Μιγκέλ είναι και γ@μώ τις φιγούρες, μαζί δεν κάνουνε και χώρια δεν μπορούνε. Πολύ γέλιο.     Έχει και μουσική από τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ HANS ZIMMER.

 

 

 

...και όπως πάντα, οι καλές ταινίες χτυπάνε μικρότερο κέρδος από τα έξοδα και πατώνουν, ενώ τα όποια πιθανά σίκουελ θάβονται στα πιο βαθιά ναι ανήλιαγα συρτάρια των στούντιο. Shit happens.    Δείτε παραπάνω για τούτο το διαμαντάκι στις βικιπαίδειες και τις νταταμπέισις.

 

 

[imdb=tt0138749]

 

[GeoTrou]

Πολύ υποτιμημένη ταινία. Και επίτρεψέ μου να πω ότι θα μπορούσε να πέσει και κάτω από το 18. Θυμάμαι να το βλέπω με την αδελφή μου (δημοτικό; γυμνάσιο; ) και παρότι δεν πιάναμε ακριβώς τα σόκιν, καταλαβαίναμε ότι εδώ κάτι ήταν διαφορετικό. Και γελάγαμε πολύ. Ακόμα γελάμε, είναι ίσως από τις λίγες ταινίες που ακόμα πετάμε ατάκες ο ένας στον άλλο και γελάμε.

[Θρηνωδός]

Άνετα την βλέπει και ένα παιδί 5 ή 10 χρονών. Και εγώ όταν την είχα δει πρώτη φορά 10κάτι ήμουν και μου έμεινε. Απλά για να καταλάβεις κάποιες φάσεις πλήρως (π.χ. εκεί που ο Μιγκέλ αρχίζει και την λέει στον Τούλιο με ένα ύφος bros before hoes ) ή σαν την παρακάτω εικόνα, θέλει να είσαι λίγο μεγαλύτερος. 

 

 

Είναι από αυτές τις ταινίες που αλλιώς γέλαγες τότε, αλλιώς θα γελάσεις τώρα. Αλλά θα γελάσεις και τώρα, σε σχέση με άλλες που γέλαγες τότε και τώρα καταλαβαίνεις πως δεν γέρασαν καλά. Τώρα που το έψαξα λίγο, έχει ένα κάρο memes στο νετ από την ταινία, μερικά είναι πολύ πετυχημένα.