Καμμένα Βούρλα [Μαλανδράκης Άρης, protagon.gr, 23/8/2015]

[leonidio]

Συνέντευξη του δημιουργού του κόμικ "Καμμένα Βούρλα" στον Άρη Μαλανδράκη για το protagon.gr

 

«Καμμένα Βούρλα»

 

 

Δύο υπερήλικες (και χούφταλα να τους πεις, μέσα είσαι) συζητούν για το μέλλον τους. Ο ψηλός, Αρίστος στο όνομα, που είναι πιο πραγματιστής. λέει ότι τα φάγανε τα ψωμιά τους. Το έτερον ήμισυ (ήμισυ κυριολεκτικό, αφού είναι κοντός) που λέγεται Διαμαντής, αθεράπευτα αισιόδοξος και πάσχοντας από… παλιμπαιδισμό, έχει αντίθετη άποψη: «Δεν ξέρω τι έφαγες εσύ, μπορεί να τρως γρήγορα. Εγώ έχω όλη τη ζωή μπροστά μου!». Για να εισπράξει την πληρωμένη απάντηση του φίλου του: «Για να έχεις εσύ όλη τη ζωή μπροστά σου πρέπει να κάνεις μεταβολή!».

 

Καλώς ήλθατε στα ΚΑΠΗ των κόμικς, ή μάλλον στα «Καμμένα Βούρλα». Ένα άλμπουμ που κυκλοφορεί από την Jemma Press με την υποστήριξη της So Comic. Το υπογράφει ο Θανάσης Πετρόπουλος, που επιχειρεί με το κόμικς αυτό να πιάσει το νήμα –και το νόημα- της ζωής από το τέλος. Οι γηραλέοι πρωταγωνιστές του αποτελούν δύο απολαυστικούς πρεσβευτές της τρίτης ηλικίας, αποδεικνύοντας πως η ζωή δεν αρχίζει, όπως ισχυρίζονται κάποιοι, από τα σαράντα, αλλά από τα προ πολλού περασμένα –ήντα.

 

Πώς προέκυψε αυτό το βιβλίο που το αφιερώνεις, όπως γράφεις, «στον παππού και τη γιαγιά που όλοι κρύβουμε μέσα μας»;

 

«Τα “Καμμένα Βούρλα”' είναι ένα βιβλίο που προέκυψε κυρίως από την επιθυμία μου να μιλήσω για θέματα με τα οποία έχω εμμονή σε όλη μου τη ζωή -τη φιλία, τα αιώνια παιδιά, τον χρόνο και το πέρασμά του, τη νεότητα, τη φθορά, τα γηρατειά και τον θάνατο, την εναλλαγή ευτυχίας και δυστυχίας, το πόσο κοντά είναι το γέλιο και το δάκρυ. Πάντα είχα μια εμμονή και αδυναμία για το παρελθόν, τα παλαιά αντικείμενα, τους ηλικιωμένους ανθρώπους και το πώς τους έχει φερθεί ο χρόνος. Οι φίλοι μου με φωνάζουν “παππού” από τότε που τελειώσαμε το σχολείο μέχρι και σήμερα - κάτι θα ξέρουν. Τα “Καμμένα Βούρλα” είναι μια ιστορία για τη φιλία μέσα στον χρόνο και για το τι αποφασίζουμε να κάνουμε με αυτό το λίγο χρόνο που μας έχει δοθεί».

 

Σε πολλά από τα μονοσέλιδα επεισόδια του βιβλίου παρουσιάζεις τους δύο πρωταγωνιστές να συνομιλούν, ή να σωπαίνουν, έχοντας στραμμένη την πλάτη στον αναγνώστη. Σηματοδοτεί κάτι αυτή η επιλογή;

 

«Το βιβλίο αυτό είναι οι εμμονές μου φιλτραρισμένες μέσα από την αγάπη μου για τα κόμικς και το σινεμά -την ιστορία αυτή την αντιμετώπισα περισσότερο σαν μια ταινία, σαν ένα στόριμπορντ. Έχω λοιπόν μια αδυναμία γι’ αυτά τα καρέ όπου οι πρωταγωνιστές παρουσιάζονται “πλάτη” στον αναγνώστη, γιατί έχουν μια δύναμη κινηματογραφική. Οι εκφράσεις των προσώπων είναι “κρυμμένες” και αυτό, πιστεύω, φορτίζει συναισθηματικά,. Επικεντρώνει την προσοχή σε αυτά που λέγονται, ή στη σιωπή και σε όσα δε λέγονται. Επίσης η οπτική αυτή δίνει την αίσθηση του “μπροστά”, του ορίζοντα που σχετίζεται με την “αναχώρηση” για κάτι καλό ή για κάτι κακό. Σίγουρα για κάτι καινούριο».

 

Τελικά, θα μπορούσαν τα «Καμμένα Βούρλα» να αποτελούν ένα χιουμοριστικό… φροντιστήριο για τα -αναπόδραστα- επερχόμενα στη ζωή του καθενός μας;

 

«Το ελάχιστο που ελπίζω είναι να μπορούν να αποτελέσουν μια πηγή χαμόγελου -πικρού ή γλυκού- για τον οποιονδήποτε αναγνώστη. Σίγουρα αποτελούν ένα τέτοιο φροντιστήριο για μένα τον ίδιο. Γράφοντας και σχεδιάζοντας τα “Καμμένα Βούρλα” έκανα έναν χρόνο ψυχοθεραπείας για τα χρόνια που -αν είμαι τυχερός- θα έρθουν και για μένα. Ελπίζω να έχω την τύχη να αξιοποιήσω τον χρόνο που μου δόθηκε και να βρίσκονται δίπλα μου τόσο καλοί φίλοι ως το τέλος».

 

Πηγή