DREG #1: Ένα κόμικ με punk, indie και χίπστερ τύπους [Πετρίδου Μαρίνα,grekamag.gr,16/5/2015]

**Θρηνωδός** · Μαίου 18, 2015

Ο RAGGEDY MAN έφτιαξε ένα κόμικ με καθημερινούς χαρακτήρες με στολές και αλληγορικά μηνύματα.

Τα κόμικ τα φτιάχνουν κυρίως σκιτσογράφοι και όχι συγγραφείς και για αυτό τα στόρι δεν είναι και τόσο δυνατά. Εγώ στο DREG #1 ήθελα να στηριχθώ στο στόρι και όχι στο σχέδιο. Πολλές φορές έχω πάρει όμορφα κόμικ και η διήγηση μπορεί να είναι μια μπούρδα και να μην έχει κανέναν νόημα. Είναι μάστιγα αυτό. Στην Βαβέλ με την οποία όλοι μεγαλώσαμε αφιέρωναν πολύ χώρο σε κομιξάδες που μπορεί να έγραφαν ποίηση ή κάτι τέτοιο και είχαν κάτι εικόνες φοβερές και από πίσω να ήταν καμιά μαλακία, ένα απόφθεγμα χωρίς συνοχή, και ήλπιζε ο δημιουργός να εκτεθεί το πρωτότυπο σε κάποια γκαλερί.

Το DREG #1 είναι ένα πολύ ιδιαίτερο κόμικ που σχεδίασε, ζωγράφισε και έγραψε ο RAGGEDY MAN. To DREG #1 δεν έχει action sequence, είναι η περιγραφή μιας σκηνής. Έχει ήρωες βγαλμένους από την καθημερινότητα, που όμως φοράνε στολές και αυτό τους κάνει κάπως παράξενους και μυστήριους. «Το καλοκαίρι βαριόμουν στις διακοπές και άρχισα να σχεδιάζω κάτι χαζομάρες, όπου έβρισκα. Και μετά είπα ‘γιατί όχι;’. Είχα να ασχοληθώ με κάτι αντίστοιχό από το 2000», λέει ο RAGGEDY MAN που τον συναντήσαμε στο σπίτι του στον Βύρωνα. «Διαβάζω άπειρα κόμικς από μικρός και τα αγαπάω πολύ. Όταν ήμουν φοιτητής έφτιαχνα κόμικς δικά μου και μετά σταμάτησα. Το 2000 αποφάσισα ότι είμαι ζωγράφος».

Το blog που διατηρεί ο Raggedy Man από 2012 και η αγάπη του για τις στολές τού έδωσαν την αρχική ιδέα για να φτιάξει το DREG #1. «Μου αρέσει να ζωγραφίζω στολές και για αυτό τις σχεδίασα. Οι στολές είναι τυχαία επιλογή και υποτίθεται ότι είναι κάτι άλλο, είναι μία αλληγορία που ο καθένας μπορεί να ερμηνεύσει με τον τρόπο του. Για μένα αφορά τις φάσεις της Αθήνας, τον τρόπο που ντύνονται οι punk, οι indie, οι χίπστερς τύποι. Υποτίθεται ότι είναι ένα νεολαιίστικο κίνημα, μία αντίδραση».

Εκτός από το εξώφυλλο του, το DREG #1 δεν έχει χρώματα άλλα όταν το ξεφυλλίζεις δεν νιώθεις ότι του λείπει το χρώμα. «Μου είπαν άτομα του χώρου ότι είναι πολύ λευκό και θα έπρεπε να έχει περισσότερο μαύρο ή να έχει χρώμα, αλλά με το χρώμα το κόστος αυξάνεται. Πάντα ζωγράφιζα πιο ελεύθερες γραμμές, για αυτό και η κλασική φόρμα του κόμικ δεν με ενδιέφερε. Το DREG δεν ήθελα να βγει όμορφο, ήθελα απλά να το κάνω γρήγορα και μου βγήκε και πολύ φτηνά. Ήταν σοκαριστικά φτηνό το να το εκτυπώσω και αυτό μου έδωσε την ώθηση να το συνεχίσω.

Στην πρώτη σελίδα του DREG #1 έχει ένα σημείωμα που εκτός των άλλων λέει: Ένα έντυπο που κρατά ένας άνθρωπος μία δεδομένη στιγμή. Το να κρατάς κάτι είναι απίστευτα σημαντικό. Ένας χρόνος, κόπος, είναι βροντερό γέλιο στα μούτρα της ανταμοιβής και της καταξίωσης. Είναι ένα ζεστό φιλί στα χείλη της αποτυχίας. Χωρίς γλώσσα. Για τώρα.

Και το ξεκίνημα του κόμικ είναι το εξής:

ΒΡΥΣΗ

Οφ, Ουφ Παντ, Φακ
Αχ Χουκ, Χακ Φτου!
Γαμώτο έμεινε το ρόχαλο μέσα στη μα…
Ω, που να σου γαμήσω
Αχ, Ωχ, Αχ, Ουφ!
Έλα εδώ ρε καριόλη και σου έχω ένα punchline ίσα με την πούτσα μου!

Ο RAGGEDY ΜΑΝ έχει κόλλημα με το έντυπο.«Το έντυπο είναι ωραία φάση. Πέρα από την παραγωγική και πνευματική διαδικασία που αποτυπώνεται σε κάτι που μπορείς να το πιάσεις και όχι να το δεις σε ένα tablet. Αισθητικά το να στήσεις το περιοδικό, να το πας στο τυπογραφείο και μετά να το πάρεις στα χέρια είναι πιο ενδιαφέρον και έχεις πολύ περισσότερες επιλογές για να δημιουργηθεί κάθε φορά και κάτι καινούριο, ενώ η οθόνη του υπολογιστή είναι αυτό που βλέπεις, δεν μπορείς να την διαμορφώσεις και πολύ. Το ίντερνετ κούρασε και πέρα από συγκεκριμένα site που αξίζουν, πιστεύω ότι δεν ασχολείται πολύ ο κόσμος στο να διαβάσει κείμενο στο ίντερνετ. Το issue είναι αίσχος. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να ζήσεις φτιάχνοντας ένα έντυπο. Τα πουλάω στο ίντερνετ για τέσσερα ευρώ -όχι ότι σκοπεύω να βγάλω λεφτά από αυτό, θα είχε πλάκα αν έβγαζα έστω και τα έξοδα μου, αλλά όταν το ακούν αυτό παλιοί κομιξάδες γελάνε και μου λένε δεν υπάρχει περίπτωση. Το κάνω απλά γιατί έτσι πρέπει».

«Πώς είναι η κόμικ σκηνή στην Ελλάδα;» «Έχει διάφορες μορφές. Οι πιο πολλοί κάνουν short stories.Τελευταία γίνονται και πολλά manga που σε καμία περίπτωση δεν γίνονται με τον ιαπωνικό τρόπο όπου είναι πάμφθηνα και διαβάζεις ένα και το πετάς. Το Comic Dom είναι φοβερή ιδέα και φοβερή διοργάνωση. Πολλοί κομιξάδες δουλεύουν στο εξωτερικό και αυτό έχει δώσει μία μεγάλη ώθηση στην ελληνική σκηνή. Ο Κυριαζής, ο Λώλος και ο Παπαϊωάννου, ο Military Reiden ξεχωρίζουν. Και οι παλαιότεροι όπως ο Λέανδρος και ο Γιάννης Παλαβός που έγραψε «Το Πτώμα» -σχεδίαση Θανάσης Πέτρου- και είναι από τα λίγα comic album που έχει γραφτεί από συγγραφέα.

Στην Ελλάδα το σενάριο είναι κάτι δευτερεύων και αυτό είναι ένα μείον. Τα κόμικ τα φτιάχνουν κυρίως σκιτσογράφοι και όχι συγγραφείς και για αυτό τα στόρι δεν είναι και τόσο δυνατά. Εγώ στο DREG #1 ήθελα να στηριχθώ στο στόρι και όχι στο σχέδιο. Πολλές φορές έχω πάρει όμορφα κόμικ και η διήγηση μπορεί να είναι μια μπούρδα και να μην έχει κανέναν νόημα. Είναι μάστιγα αυτό. Στην Βαβέλ με την οποία όλοι μεγαλώσαμε αφιέρωναν πολύ χώρο σε κομιξάδες που μπορεί να έγραφαν ποίηση ή κάτι τέτοιο και είχαν κάτι εικόνες φοβερές και από πίσω να ήταν καμιά μαλακία, ένα απόφθεγμα χωρίς συνοχή, και ήλπιζε ο δημιουργός να εκτεθεί το πρωτότυπο σε κάποια γκαλερί. Αυτά τα κόμικ δεν διαβάζονται σε καμία περίπτωση. Η Βαβέλ ήταν επαναστατικό έντυπο και σταμάτησε μάλλον εξαιτίας των χρημάτων, ήταν ο άξονας και είναι ένα μεγάλο κενό στο κόμικ στην Ελλάδα. Μικρός αγόραζα έντυπα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, περισσότερο και από μουσική. Δεν πιστεύω ότι το έντυπο θα πεθάνει, απλά μειώνεται και θα μειωθεί το τιράζ του. Δεν γίνεται να μπορείς να φανταστείς το χαρτί, το χαρτί πρέπει να το πιάνεις».

Ο RAGGEDY MAN ξεκίνησε το DREG #1 χωρίς να ξέρει αν θα το συνεχίσει, αλλά τώρα ετοιμάζει και το δεύτερο μέρος. Θέλει να συνεχίσει την ιστορία της ηρωίδας του με αυτοβιογραφικά στοιχεία. Περιμένουμε με ανυπομονησία το DREG #2.