ΜΑΥΡΗ ΦΟΥΣΤΑΝΕΛΑ: Η ΤΡΙΛΟΓΙΑ

[totally_wired]

  

 

Στο Comicdom-Con του 2015 κυκλοφόρησε η τριλογία της Μαύρης Φουστανέλας, σε σκληρόδετη έκδοση, συμπεριλαμβάνοντας τα 2 πρώτα φανζιν “Η Μαύρη Φουστανέλα” και “Ο Αμνός του Θεού” ενώ για πρώτη φορά εκδίδεται το τρίτο μέρος “Στον Κάτω Κόσμο”. Συμπεριλαμβάνει ακόμα ένα λυσάρι με διάφορες πληροφορίες και την αρχική μαύρη φουστανέλα του Τσακιρέλλη από το 2004.

Δεν πρόκειται για αυτοέκδοση καθώς έχει ISBN.

Ως έκδοση συνολικά είναι καλή καθώς το δέσιμο είναι εξαιρετικό όμως στο εσωτερικό υπάρχουν κάποιες μικρές παραφωνίες τις οποίες τις βάζω σε spoiler καθώς έχουν δευτεροτριτεύουσα σημασία.

 

 

Υπάρχουν διαφημίσεις του ίδιου του δημιουργού ακόμα και ανάμεσα στις ιστορίες π.χ. διαφήμιση του drangonslayer. Γενικά δεν μ’ αρέσουν οι διαφημίσεις στα κόμικ. Στα τευχάκια ή στα κομικ περιπτέρου τις δέχομαι. Σε συγκεντρωτικές/πολυτελείς εκδόσεις γενικά τις θεωρώ παραφωνία και επιπλέον στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι και κακόγουστες. Flyerakia μέσα στο βιβλίο εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό και καλύτερα.

 

 

 

Νομίζω πως πρόκειται για μια από τις must σειρές της ελληνικής σκηνής. Τα 17 ευρώ είναι απολύτως τίμια (ούτε πολλά - ούτε λίγα). Η διάθεση γίνεται από εδώ ενώ υπάρχουν αντίτυπα και στη λέσχη προς πώληση. Δεν ξέρω εάν έχει βγει ή εάν θα βγει σε βιβλιοπωλεία και κομιξάδικα.

 

[germanicus]

Τευχάρα, εκδοσάρα, κομιξάρα, μου*άρα και όλα τα εις άρα πλην του πα*άρα 

 

αν και ομολογώ ότι η Μαύρη Φουστανέλα είναι προικισμένη.

 

Την καταφχαριστήθηκα. Αυτή τη φορά (που ήταν και η δεύτερη φορά που τη διάβαζα) φχαριστήθηκα και τον Αμνό περισσότερο απ'ότι την πρώτη. Ίσως να είναι η ψυχοσύνθεση, ίσως διότι δεν περίμενα ένα ρηπήτ του αριστουργήματος που ήταν το πρώτο. 

 

Χαίρομαι που βγήκε σε σκληρόδετη συλλογή όλο μαζί. Γκαραντή θα το κάνω δώρο (όταν έρθει η ώρα) σε 2 εξωφορουμικούς φίλους που έχω κατά νου.

 

χόι

χόι

χόι

 

[GeoTrou]

Χθες αργά το βράδυ τελείωσα όλο τον καταπληκτικό αυτό τόμο. Προσπερνώ τις δυο πρώτες ιστορίες, που είχα λατρέψει από την πρώτη στιγμή που τις διάβασα και πάω στην τρίτη ιστορία.

Χορταστική αν μη τι άλλο, αλλά πολύ    ρε παιδάκι μου. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, γούσταρα πολύ, αλλά θα προτιμούσα να δω λίγη περισσότερη καφρίλα-δράση. Φαινόταν ξεκάθαρα δηλαδή ότι στην ιστορία αυτή ήταν αυτοσκοπός το αράδιασμα φιλοσοφικών σκέψεων, ενώ στις άλλες ήταν μέρος της αφήγησης. Συμπέρασμα; Το γέλιο εγγυημένο, ο προβληματισμός εγγυημένος, η ψυχαγωγία εγγυημένη, χαίρομαι που υπάρχει αυτός ο δημιουργός στην ελληνική σκηνή.

 

Όσον αφορά το φανζίν του Τσακιρέλλη, που δεν είχα διαβάσει έως τώρα, χάνει σημαντικά από το σχέδιο και πιστεύω ότι αν δεν είχε αναλάβει ο Σταμπουλής τον χαρακτήρα, σήμερα ίσως να μην ασχολούμασταν και πολύ με τη Μαύρη Φουστανέλα.