ΤΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΟΥ ΠΥΡΕΤΟΥ

[germanicus]

  

 

Τιμή: 9,00€

 

13 χρόνια μετά το πολύ καλό Τέντυμπερ και 10 χρόνια μετά το αγαπημένο μου Όταν φανήκαν τα φτερά της, ο Νίκος Μηλιώρης επανεμφανίζεται με αυτό εδώ το άλμπουμ, αυτή τη φορά μέσω της Ένατης Διάστασης.

 

Κατ'αρχάς αντιγράφω 2 γενικά πράγματα από το δελτίο τύπου προκειμένου να δοθεί μια χ εικόνα:

 

"Ο Νικήτας Καλιώρης είναι ένας δημιουργός κόμικς. Μπουχτισμένος από το αστικό τοπίο και την καθημερινότητα της Αθήνας, αναζητά διέξοδο και έμπνευση σ’ένα απομακρυσμένο χωριό της Βορείου Ελλάδας. Εκεί θα έρθει αντιμέτωπος με την απολύτως μυστηριώδη πραγματικότητά του που μοιάζει με μαζική ψύχωση: το χωριό δεν αναφέρεται ποτέ με συγκεκριμένο όνομα και οι κάτοικοί του κυκλοφορούν στους δρόμους του μόνο μέχρι τις 11 το βράδυ! Και σαν να μην έφτανε αυτό, η περιοχή είναι γεμάτη φαντάσματα… Τον Νίκο Μηλιώρη γνώρισε το ελληνικό αναγνωστικό κοινό μέσα από τα άλμπουμ του Τέντυμπερ (1999) και Όταν Φάνηκαν τα Φτερά της (2002) των εκδόσεων futura. Αρκετά χρόνια μετά, ο δημιουργός επιστρέφει μ’ένα πολυσέλιδο άλμπουμ σε εντελώς διαφορετικό ύφος και αφηγηματικό στυλ. Τα Χρονικά του Πυρετού είναι μια παράξενη και όμορφη ιστορία που συνδυάζει το υπερφυσικό στοιχείο του γοτθικού τρόμου, με τη μυστηριώδη ατμόσφαιρα του noir και τον λανθάνοντα μυστικισμό της ελληνικής επαρχίας. Ακολουθώντας σχεδιαστικά δύο αισθητά διαφορετικές εικονογραφικές προσεγγίσεις, ο δημιουργός αφηγείται δύο παράλληλες ιστορίες που αλληλοσυμπληρώνονται, δημιουργώντας ένα πολύ ενδιαφέρον ανάγνωσμα. Για τους φίλους του «υπερφυσικού» και των πραγμάτων που κινούνται στην «Άλλη Πλευρά»… "

 

Μετά την ανάγνωση του κόμικ μπορώ να πω ότι το δελτίο τύπου είναι τίμιο και περιγράφει πάρα πολύ καλά αυτό που διάβασα. Προσωπικά θα αδυνατούσα να πω οτιδήποτε άλλο χωρίς να προδίδω στοιχεία από την πλοκή.

 

Η κάτοθι εικόνα είναι μέσα από το κόμικ και είναι μέρος του δελτίου τύπου. Είναι έτσι "δεμένο" το κόμικ που δεν μπορώ να σκανάρω κάτι από μέσα χωρίς να το τσακίσω-χαλάσω. Θα πω απλώς ότι χοντρά-χοντρά χρησιμοποιεί και άλλα 2 διαφορετικά στυλ, το ένα σε σκηνές εσωτερικού χώρου και το άλλο σε βραδινά καρέ.

 

 

Συνολικά δεν με απογοήτευσε. Θα το προτιμούσα με διαφορετικό τέλος. Κάπου μου θυμίζει τα συναισθήματα που είχα με το Λοστ. Απίστευτη διαδρομή, αλλά κάτι στο τέλος... Μόνο που ενώ στο Λοστ χρειαζόταν η απάντηση (ασχέτως του άμα μου άρεσε ή όχι), εδώ θα βολευόμουν πλήρως με την απουσία της απάντησης και ένα απότομο κόψιμο στη σελίδα 72 Αυτό ίσως να το έκανε κλισέ (τώρα που κοιτάζω τη σελίδα ). Από την άλλη όμως ήταν έτσι όλο το προηγούμενο στόρυ, που δεν θα με ένοιαζε χιλιοστό. Αυτό που νομίζω ότι συμβαίνει με τον Μηλιώρη συνολικά στα έργα του, είναι κάτι που έχω συναντήσει στις ταινίες του Shyamalan και της Coppola. Ένας τρόπος αφήγησης της ιστορίας ο οποίος λειτουργεί πολύ έντονα στο συναίσθημα. Τούτο εδώ το διάβασα Παρασκευή απόγευμα-βράδυ, μέσα σε μια υπόγα-μπαρ, με χαμηλό φωτισμό και μπύρες τριγύρω (άσχετα που εγώ έπινα καφέ ). Πραγματικά τον χρειάζεται τον χαμηλό φωτισμό (ή έστω, έτσι το έμαθα, έτσι το αγάπησα ). Ήταν κυριολεκτικά ένα τριπ, ένα ταξείδι (όπως μου συμβαίνει με πολλά καλά πράγματα που αφορούν την ελληνική ύπαιθρο (βιβλία, ταινίες κλπ)). Εγγυημένα θα το επαναλάβω.

 

Δεν κάνει με τίποτα στον Ξεπέτα (το αποφεύγεις όπως ο διάολος το λιβάνι). Θέλει ειδικές συνθήκες για τον Αντρέα και ίσως κάτι παραπάνω για τον Κροκ. Καμπούκ, τσίμπα το. Μελ, ελπίζω να το έχεις ήδη πάρει. Ορέστη διάβασέ το χαλαρός και ήρεμος

 

Ελπίζω να μη κάνουμε 500 χρόνια για το επόμενο.

 

 

ΥΓ Αν κανένας Χριστιανός (και Μωαμεθανός να είναι δε με νοιάζει) ξέρει το μπλογκ του δημιουργού (υπάρχει. κάπου. χαμένο στο υπερπέραν του ιντερνετίου) παρακαλώ να μου το γνωστοποιήσει

 

 

 

Αφιέρωμα στον Νίκο Μιλιώρη

[mr-d]

Τούτο εδώ το διάβασα .... χαμηλό φωτισμό ....

Πραγματικά τον χρειάζεται τον χαμηλό φωτισμό

 

να σε ρωτήσω κάτι άσχετο και sorry που χαλάω την παρουσίαση αλλα πως διαβάζεις με χαμηλό φωτισμό;

δεν σε πονάνε τα μάτια σου;

 

[germanicus]

Αναλόγως του τι διαβάζεις, πως είναι τυπωμένο και τι γραμματοσειρά έχει. Υπάρχει το φως από τις 4 λάμπες πάνω από το γραφείο μου αυτή τη στιγμή που κάνουν τη νύχτα μέρα, υπάρχει και το απαλό φως ενός πορτατίφ το βράδυ

 

[Λένα]

Δεν σκόπευα να το αγοράσω. Δεν ήξερα ότι υπήρχε καν. Τυχαία ο εκδότης του άρχισε να μου περιγράφει την ιστορία και απλά ήξερα ότι ΕΠΡΕΠΕ να το αγοράσω.

Οκ, το σχέδιο δεν είναι κάτι το εξαιρετικό, ούτε καν τεχνικά τέλειο. Είναι όμως όμορφο και, κυρίως, (εν αντιθέσει με πολλά άλλα φετινά που με απογοήτευσαν) ευανάγνωστο.

Αφηγηματικά ρέει, χωρίς μπουκώματα ή κενά (ιδιαιτέρως σπάνιο στην ημεδαπή και απόν από πολλές άλλες εκδόσεις).

Το σενάριο είναι εξαιρετικό. Η υπόθεση πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα, σε ρουφάει από την πρώτη στιγμή και δεν διαθέτει κανένα από τα γνωστά κλισέ. Και ενώ λειτουργεί σε δύο παράλληλα επίπεδα, δεν σε αφήνει στιγμή να μπερδευτείς.

Γενικότερα, με άφησε με μία πολύ όμορφη αίσθηση. Αναμφιβόλως ήταν το καλύτερο κόμικ της φετινής εσοδείας που διάβασα (με δεύτερο την Τσακισμένη Αυγή και τρίτο το Γκαλάξια 3) και ίσως το καλύτερο κόμικ που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια.

[Kabuki]

Mετά τις συζητησεις περί ελληνικου κόμικ και τις δημοσκοπήσεις του Θοδωρή εδώ μεσα,είπα να διαβασω/ξαναδιαβασω κάποια από τα ελληνικά κόμικς (εκδόσεις εκδοτικών + φανζιν)  που βρίσκονται στην κατοχή μου και να τσιμπήσω και κάποια καινουρια (στην αναζήτηση των άνω του μετρίου) ελληνικων κόμικς

 

από τα πρώτα που ξεχωρίζω σ' αυτην την κατηγορία απ' όσα διάβασα πρόσφατα, είναι τα χρονικά του πυρετου

 

Ο Μηλιώρης μου είχε φανεί πολύ αξιόλογος ήδη, από το "Όταν φανηκαν τα φτερά της". Το "Τεντυμπερ" δεν το χω διαβασει ακόμα, αλλά ο Τζερμ μου θύμισε προχτες την ύπαρξη του Πυρετου και τον τσίμπησα

 

Πολύ ατμοσφαιρικό κόμικ, με πρωτότυπη θεματολογία και καλό ρυθμό. Το ασπρόμαυρο σχέδιο του ταιριάζει πολύ. Η ποικιλία σχεδιαστικών στυλ μου άρεσε επίσης κΙαι μου δείχνει έναν πιο ωριμο σχεδιαστικά Μηλιώρη. Θα συμφωνήσω με τον ότι θα προτιμούσα κι εγω το τέλος ανοιχτό, αλλά ακόμα κι έτσι παραμένει ένα καλό κόμικ, απ αυτά που δεν ξεχνας καμια βδομάδα μετα την ανάγνωση

 

[The_Sandman]

Τα Χρονικά του Πυρετού είναι ένα εντυπωσιακό κόμικ. 
 
Το είχα αγοράσει το '12 που πρωτοκυκλοφόρησε. Όχι γιατί ήμουν εξοικειωμένος με τη δουλειά του Μηλιώρη -μου ήταν άγνωστη, δυστυχώς ( ), αλλά γιατί μου αρέσει να στηρίζω πάντα τις κυκλοφορίες της Ένατης Διάστασης. Το κόμικ αυτό για κάποιον μυστήριο λόγο ξεχάστηκε, ή μάλλον μετά από ένα γρήγορο ξεφύλλισμα δεν είχα τη διάθεση να το πιάσω εκείνη τη στιγμή (ή μπορεί και να μη μου έδωσε το ίδιο αφορμή). Δεν το διάβασα, παρά μόνο προχθές. Και από τότε έχει σφηνωθεί για τα καλά στο μυαλό μου!
 
Όπως είπα (ή μάλλον άφησα να εννοηθεί) σχεδιαστικά είναι κάπως αδύναμο και με μια γρήγορη ματιά ίσως να το χαρακτήριζες μέχρι και κακό. Αυτό που σε κερδίζει είναι η ιστορία ή οποία ξεδιπλώνεται σιγά σιγά και σε τυλίγει από παντού. Και αυτό ακριβώς είναι το μυστικό αυτού του κόμικ: το σιγά σιγά. Καταφέρνει και παρά τις ατέλειές του να σε τραβήξει μέσα στην ιστορία. Αργά αργά να αρχίσεις να νοιάζεσαι για τον πρωταγωνιστή, να σε παρασύρει η ροή, να συμπαθείς το σχέδιο και να διαπιστώνεις πόσο ταιριαστό είναι τελικά στο ύφος της ιστορίας. Ειδικά ο τρόπος με τον οποίο σχεδιάζει τα φαντάσματα! Η εναλλαγή στο σχεδιαστικό στιλ δε, λειτουργεί άψογα και βοηθάει πολύ στο να εξελιχθεί η ιστορία σε τρία επίπεδα. Αυτό που προσέχω πάντα σε ένα κόμικ (και εκτιμώ απεριόριστα), οι διάλογοι, είναι εξαιρετικοί: ρεαλιστικοί, καθημερινοί, με την αφήγηση να γίνεται με πολύ έξυπνο τρόπο. Αν πρέπει να γκρινιάξω για κάτι, ίσως αυτό να είναι το lettering, και πάλι όμως, δεν είναι κάτι τραγικό.
 
Το τέλος ούτε έμενα μου άρεσε, αλλά ήταν όπως ακριβώς έγραψε ο germ: ήταν τόσο καλή η ιστορία που δεν με ένοιαξε χιλιοστό  

Γενικά είναι ένα horror κόμικ όπως θα πρέπει να είναι. Εγκεφαλικός τρόμος χωρίς να καταφεύγει σε φτυνά κόλπα εντυπωσιασμού, με πνιγερή ατμόσφαιρα και κάτι απροσδιόριστο και αλλόκοτο να αιωρείται. Ξαναλέω, Τα Χρονικά του Πυρετού είναι ένα εντυπωσιακό κόμικ!
 

[germanicus]

Έχεις διαβάσει Τέντυμπερ και Όταν φανήκαν τα φτερά της?

 

[The_Sandman]

Δεν τα έχω. Θα τα τσιμπήσω χωρίς δεύτερη σκέψη με το που πτύχω τον Μηλιώρη σε κάποιο con

[germanicus]

xm. Κοίταζα τώρα το φβ γουώλ του. Στο comicdom θα έχει σίγουρα Τεντυμπερ. Δεν ξέρω άμα θα έχει και Φτερά. 

 

Χτύπα τα πάντως όπου τα βρεις. Αμφότερα από την Futura αρχικά, αμφότερα εξαντλημένα, έβγαλε πέρσι ως αυτοέκδοση το Τεντυμπερ, δεν ξέρω όμως τι παίζει με Φτερά.

 

Το Subgarden είναι μεν καλό, αλλά όχι τόσο που να σε προτρέψω απευθείας σε αυτό. Άμα σου αρέσουν και τα άλλα 2, συνεχίζεις και με αυτό