Ρούλης ο αραχνούλης [ Βαγγελάτος Βαγγέλης, Ελευθεροτυπία, 28/07/2004 ]

[Bonadrug]

Ρούλης ο αραχνούλης

Αυτή είναι η απάντηση του Sean Smith του «Newsweek» σε όσους απορούν για το πώς ο άνθρωπος-αράχνη έγινε ο επόμενος σελιλόιντ μπλοκμπαστεράνθρωπος.


Η mainstream απλοϊκή εξήγηση είναι πως, μετά την 11η Σεπτεμβρίου, οι Αμερικανοί χρειάζονταν περισσότερους ήρωες από ποτέ. Οπότε θα τους ψώνιζαν σε ό,τι πακέτο και αν έρχονταν και με όποια συσκευασία. Από Αραγκορν (που καλεί «Λαοί της Δύσης, ενωθείτε ενάντια στο κακό», μια φράση που ο Τόλκιν ουδέποτε έγραψε) μέχρι Νίο και από Χουλκ μέχρι Σπάιντερμαν.

Εξ ου και φέτος οι απόκριες θα κρατήσουν κάτι παραπάνω. Η Hale Berry θα τσιτωθεί στο βινίλιο ως «Catwoman», ο Christian Bale γυρίζει το prequel του Batman «Batman Returns», η Jennifer Garner θα ενσαρκώσει την «Electra», ο Chris Colombus τους «Fantastic Four», ο Wesley Snipes θα ξαναγίνει κυνηγός βαμπίρ για το «Blade: Trinity», ο Keanu Reeves θα μετατραπεί σε «Constantine», στην κινηματογραφική προσαρμογή του «Hellblazer» της DC Comics, ο Nicolas Cage τελικά δεν θα παίξει στο «Superman», αλλά στο «Ghost Rider», ενώ, σύμφωνα με τα κουτσομπολιά, η J-Lo ενδιαφέρεται για το ρόλο της «Wonder Woman» και ο Tom Cruise το σκέφτεται για το ρόλο του «Iron Man» εδώ και χρόνια.
 

Γιατί τόσος χαμός με τον άνθρωπο-αράχνη όμως;

Φαίνεται πως ξαφνικά η υπόθεση «σελιλόιντ υπερήρωας» άρχισε να γίνεται όλο και πιο περίπλοκη. Ο Superman δεν είναι και πολύ σούπερ. Είναι πολύ αμερικάνικος, πολύ φίφτις, πολύ υγιής... Απλοϊκός, πλαταράς και παιδαράς και «εγώ πότε δέρνω αφεντικό;» τύπος. Ενα είδος ΚΔΟΑ υπερνταή, που θυμίζει στους μη Αμερικανούς την αμερικανική κυβέρνηση και την εξωτερική πολιτική της. Δεν το ψάχνει πολύ, δεν ρωτάει πολλά, ορμάει σαν το αμερικάνικο ιππικό στα γουέστερν και με ένα «Kapow», τέζα οι κακοί.

Ο Spiderman είναι μια διαφορετική, εναλλακτική βερσιόν. Σε σχέση με τον τύπο με το σώβρακο πάνω από το παντελόνι, από τον Κρίπτον, που προσγειώνεται στα Δρυμίκλανα της καλαμποκομάνας Αϊόβας, μεγαλώνει με την ιδανική οικογένεια, είναι ο παιδαράς και το καμάρι της περιοχής και έχει πραγματικό πατέρα τον Μπράντο, ε, είναι λίγο ριγμένος. Οπως και να το δεις, όταν ο Superman γυρνά ανεμίζοντας την μπέρτα του και με ένα αεροδυναμικό κοκόρι στο κούτελο, χωρίς μάσκα για να τον θαυμάζουν όλοι, ο Spiderman είναι ένα φρικιό.

Ενας απροσάρμοστος, που στη χάρτινη εκδοχή του, όταν ανακαλύπτει πως έχει υπερφυσικές δυνάμεις, δεν αποφασίζει να σώσει τον κόσμο, αλλά να βγάλει φράγκα και να κάνει τρελές πλάκες. Ο Πίτερ Πάρκερ είναι το φυτό του σχολείου και το καλό παιδί της γειτονιάς, που ζει σε μια από τις πιο υποβαθμισμένες γειτονιές μιας χαοτικής Νέας Υόρκης, σε ένα μπιχλιασμένο δωμάτιο με κοινόχρηστο μπάνιο, αποκτά υπερφυσικές δυνάμεις κατά λάθος και δεν μπορεί να το πει ούτε στην γκόμενά του. Η πρώτη του ιδέα ήταν να συμμετάσχει σε παράνομο αγώνα κατς όπου θα μπορούσε να κερδίσει το χρηματικό βραβείο και να σπάσει στο ξύλο τους γελοίους κατσέρ. Ειρωνικά, η μάσκα με τη στολή δημιουργούνται όχι για να συμβολίσουν τη μεταμόρφωση του Πάρκερ σε μαχητή κατά του κακού, αλλά για το εφέ. Ο Πάρκερ θέλει να κρύψει τη φάτσα του και να μπει στο κλίμα των αγώνων κατς, ενώ διατηρεί την όλη αμφίεση γιατί οι υπερφυσικές του δυνάμεις τού δίνουν την ευκαιρία να κάνει ό,τι κάθε δυτικός πιτσιρικάς ονειρεύεται: να βγει στην τηλεόραση και στη showbiz. Ω, ναι, στην πραγματική ιστορία, που σημάδεψε πριν από σαράντα χρόνια το φτηνό χαρτί του Amazing Fantasy Νο 15, ο άνθρωπος-αράχνη ξεκινά κάθε άλλο παρά σαν τυπικός ήρωας - πρότυπο.


«Φτιάχνοντας το χαρακτήρα του Πίτερ Πάρκερ, προσπάθησα να διαλύσω τα κλισέ των κόμικς της εποχής. Μέχρι τότε δεν είχε υπάρξει ποτέ υπερήρωας στην εφηβεία, που να είχε προσωπικά προβλήματα. Που, ακόμα και αν θριάμβευε απέναντι στους κακούς, να είχε κάτι για το οποίο θα μετάνιωνε ή θα είχε ενοχές για αυτό». Τα λόγια ανήκουν στον Stan Lee, που μαζί με τον Steve Ditko το 1961 δημιούργησαν τον Spiderman, ο οποίος θα «πήδαγε» στα σταντ το Μάρτιο του 1963. Ενστικτωδώς και οι δύο χτύπησαν μια φλέβα χρυσού, αφού οι τινέιτζερ είχαν βαρεθεί τους ξενέρωτους ήρωες και ήθελαν τους ήρωές τους σαν τους ίδιους. Σκοτεινούς και μπερδεμένους. Σε λίγα χρόνια και καθώς το κλίμα της αμφισβήτησης γενικεύεται, ο άνθρωπος-αράχνη αποκτά το δικό του περιοδικό και αργότερα τηλεοπτική εκπομπή και franchising. Αν ήσουν πιτσιρικάς ή φοιτητής που μεγαλώνει στα σέβεντις, μάλλον δεν θα γούσταρες τον τύπο με την μπέρτα που διάβαζε ο μπαμπάς σου. Εναν άφραγκο φοιτητή, που μένει σε υποβαθμισμένη γειτονιά, την πατάει από ραδιενέργεια, τον κυνηγάει η Αστυνομία και οι κακοί, αμφισβητεί και τον εαυτό του τον ίδιο, δεν κρατάει όπλα, ούτε πλακώνει στις μπούφλες τους κακούς, και έχει πιο πολύ μυαλό από μούσκουλα; Ναι, αυτός είναι ο τύπος σου. Αυτό τον έκανε και τόσο πετυχημένο για πάνω από σαράντα χρόνια.

Αν πετάξει κανείς όλη τη σημειωτική των κόμικς και τη δράση, μένει ένας ανασφαλής και μοναχικός πιτσιρικάς που δεν ξέρει πώς να ωριμάσει. Τόσο τιγκαρισμένος στην ενοχή, που ο σεναριογράφος της ταινίας λέει πως έχουν υπάρξει υπόνοιες πως ο άνθρωπος-αράχνη είναι... κρυφτο-Εβραίος!

Στο σίκουελ τώρα είναι ο υπερήρωας που βαρέθηκε να είναι και σούπερ και... ήρωας. Η προσωπική του ζωή ταξιδεύει με το «καζανάκι εξπρές», η ακαδημαϊκή του ζωή είναι ένα βαγόνι πιο πίσω, τον απέλυσαν, ξεκόβει από τον κολλητό του, ξενερώνει την γκόμενά του και ο αγαπημένος του καθηγητής είχε ένα ατυχηματάκι στο εργαστήριο, ύστερα από το οποίο μοιάζει συνεχώς σαν να τρίβεται με ένα τεράστιο μηχανικό gay καλαμάρι. Και ξεπουλάει. Ακόμα και ως Pavitr Prabhakar - η ινδική Bollywood εκδοχή του Spiderman (πώς λέμε ελληνικά «Ρούλης, ο αραχνούλης» . Τι πιο φυσικό;

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΒΑΓΓΕΛΑΤΟΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 28/07/2004

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 16, 2014 από germanicus

[DJO]

Οκ, αν και ο αρθρογραφος λεει μερικα πραματα που ισχυουν, μου την "σπαει" η ολη ειρωνικη διαθεση που του "ξεφευγει", με αποτελεσμα να μην καταλαβαινεις αν του αρεσει ο spidey ή αν το θεωρει οντως "Ρουλη"! Αυτο που λεει για τους ηρωες μετα την 11η Σεπτεμβριου ειναι εν μερει λογικο, αλλα απ'την αλλη ειναι λες & ολα τα υπερηρωικα κομικς ηταν μεχρι την 11/9 κατι το αγνωστο & το αποτυχημενο δηλαδη!? :PP

 

υγ.Ειχα κανει το λαθος & ειχα διαβασει το Ινδικο Σπαϊντερ-Μαν, & πασχει σε μεγαλο βαθμο απο οτινανητιδα, οποτε αμα δεν ζειτε προς Ινδια μερια δε θα σας συμβουλευα να το διαβασετε καθως μεχρι & τα ονοματα ειναι δυσκολουτσικο να τα προφερεις....