Οι επικούρειοι ρέμπελοι [ Μπακουνάκης Νίκος, tovima.gr, 15/11/2009 ]

[The_Sandman]

Οι επικούρειοι ρέμπελοι

Ο γάλλος κομίστας Νταβίντ Πρυντόμ μάς μεταφέρει στην Αθήνα σε μια μέρα του Οκτωβρίου του 1936, για να μας διηγηθεί μια ιστορία με ρεμπέτες, μπουζούκι, χασίς και σμπίρους του καθεστώτος Μεταξά

Είναι 40 ετών κι έχει πάρεικιόλας τη θέση του στον κόσμο των κόμικς. Αλλά το καινούργιο βιβλίο του γάλλου κομίστα Νταβίντ Πρυντόμ, που έχει σπουδάσει στη μοναδική σχολή κόμικ της Ανγκουλέμ, πρωτεύουσας του κόμικ στη Γαλλία, θεωρείται το καλύτερό του. Είναι το R b tiko,La Μauvaise Ηerbe(Ρεμπέτικο, Το Χόρτο), μια σκοτεινή φαντασμαγορία για τον κόσμο των ρεμπετών, του χασίς, των τεκέδων, του μπουζουκιού και του μπαγλαμά, της λαϊκής μουσικής, του ζεϊμπέκικου, της φυλακής, του σεξ, των διώξεων, των πολιτισμικών συγκρούσεων, τοποθετημένη στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 1936, δηλαδή εποχή δικτατορίας Μεταξά.

Ο Νταβίντ Πρυντόμ εμπνεύστηκε το νέο κόμικ του από τη γαλλική έκδοση του βιβλίου της Γκέιλ ΧολστΟ δρόμος του ρεμπέτικου , που η πρώτη του έκδοση, στα ελληνικά και στα αγγλικά, χρονολογείται από το 1975. Το αποτέλεσμα είναι μια πρωτότυπη ρεαλιστική εικονογραφημένη ιστορία, στα χρώματα της αιθάλης, της ώχρας, του κόκκινου και του μαύρου, που εξελίσσεται σε μια μέρα και μια νύχτα του Οκτωβρίου του 1936. Οι ήρωες του Πρυντόμ- οι επικούρειοι ρέμπελοι της ελληνικής λαϊκής μουσικής, όπως χαρακτηρίζονται σε μια γαλλική κριτική- είναι ρεμπέτες, με ονόματα Μάρκος (Βαμβακάρης), Σταύρος, Μπάτης, η χυμώδης Μπέμπα.

Το καθεστώς Μεταξά έχει ξεκινήσει διωγμό κατά των ρεμπετών, κατά του μπουζουκιού και του μπαγλαμά γιατί «η Ελλάδα βαδίζει προς τη Δύση». Παρ΄ όλα αυτά, ο διευθυντής των φυλακών ζητάει από τον Μάρκο, τη στιγμή που αυτός αποφυλακίζεται, να του παίξει λίγο μπουζούκιστα κρυφά. Ο διχασμός είναι φανερός.

Γιατί πέρα από την ιστορία της ομάδας των ρεμπετών, ο Πρυντόμ αναδεικνύει εξαιρετικά αυτό τον πολιτισμικό διχασμό της ελληνικής κοινωνίας την εποχή του Τρίτου Ελληνικού Πολιτισμού, όπως αυτοαποκαλούσε την εξουσία της η προπαγάνδα του καθεστώτος Μεταξά («κράμα της διάνοιας του αρχαίου πολιτισμού με τη βαθιά θρησκευτική πίστη του μεσαιωνικού ελληνισμού»).

Ο Πρυντόμ έχει κάνει εξαιρετική δουλειά ως προς την τεκμηρίωση της εποχής. Η εικόνα της Αθήνας, των λαϊκών συνοικιών όπου κινούνται οι ρεμπέτες, είναι κάτι παραπάνω από ρεαλιστική. Οι σμπίροι, οι χωροφύλακες του καθεστώτος Μεταξά, δεν θα μπορούσαν να ήταν πιο αληθινοί. Τα δωμάτια-τεκέδες, το κάπνισμα του χασίς, οι γυναίκες με τα κομπινεζόν που αφήνουν τη φαντασία να τρέχει σε σεξουαλικές σκηνές έχουν τη δύναμη ενός ντοκυμαντέρ.

Ο σχεδιασμός των μπουζουκιών και των μπαγλαμάδων ή λεπτομέρειες με τα ψηλά τακούνια των ρεμπετών που ανοίγουν και αποδεικνύεται ότι είναι κρύπτες για τσιγαριλίκια δείχνουν ότι ο Πρυντόμ έχει μελετήσει πολύ τον κόσμο του αθηναϊκού περιθωρίου. Εκείνο που μας αφήνει όμως άφωνους είναι το πώς αποδίδει τα σώματα.

Η κλίση του κορμού, το καμπούριασμα, το κεφάλι προς τα μπρος, το ένα χέρι ελεύθερο, το άλλο μέσα στο μανίκι του ανάρριχτου σακακιού, όλες αυτές οι χειρονομίες που τις λέμε μάγκικες αλλά που αποτελούν τη χαρακτηριολογία ενός κόσμου που κινείται στη λεπτή γραμμή του αλήτη και του δανδή.

Δεν είναι όμως μόνο το εικονογραφημένο μέρος. Η γλώσσα είναι επίσης ιδιαίτερη. Ο Νταβίντ Πρυντόμ μοιάζει να έχει μελετήσει καλά ένα ιδιότυπο Λεξικό της Πιάτσας. Και για να μπορεί να είναι πιο κοντά στην ατμόσφαιρα των αθηναίων ρεμπετών δεν διστάζει να ενσωματώσει στη γλώσσα του ελληνικές λέξεις της αργκό, και ας μη τις καταλαβαίνουν, χωρίς γλωσσάρι, οι γάλλοι αναγνώστες. «Εspece de petit koutsavakides», δηλαδή παλιοκουτσαβάκι, διαβάζουμε κάπου.

Με το κόμικ του Πρυντόμ οι επικούρειοι ρέμπελοι του ρεμπέτικου ξαναγίνονται δικοί μας.


Νίκος Μπακουνάκης | Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

πηγή

[germanicus]

......... Έλα ρε....

 

Δηλώνω εντυπωσιασμένος!!! και χαρούμενος! Εξυπακούεται ότι έχει φύγει για scanlation αυτό εδώ.... Σαφώς και με ενδιαφέρει και με αφορά!

 

άιντε γμ τη τρέλα μου γμ! Πρέπει να έρχονται οι ξένοι για να μας δείχνουν ότι έχουμε πλούσια ιστορία και μετά από την αρχαιότητα και ότι μπορούν να γίνουν σοβαρά κόμικ χωρίς επίπλαστες ευαισθησίες και χωρίς δήθεν, που να έχουν βγει μέσα από ΕΜΑΣ???.....

 

Βέβαια τίθενται ορισμένα ζητήματα. Για να γράψεις κάτι, πρέπει να το αγαπάς και να το έχεις διαβάσει πρώτα. Εγώ καλά θέλω εικονογραφημένες ελληνικές ιστορίες με υλικό σαν αυτό της γενιάς του 30 ή με άρωμα Ελλάδας. Αλλά πως να γράψει κανείς άμα δεν έχει ανοίξει έναν Ηλία Πετρόπουλο?..... Μόνο πίνοντας μπάφους δουλειά δε γίνεται

 

[germanicus]

Σελιδούλες όπως τις βρήκα στο amazon.fr

 

 

[The_Sandman]

Βιβλίο το οποίο ΠΡΕΠΕΙ να δούμε και στα ελληνικά!

[mits63]

Δυστυχώς αν θέλει κανείς να βρει σοβαρή έρευνα για τον ελληνικό λαϊκό και παραδοσιακό πολιτισμό θα πρέπει να ψάξει στο εξωτερικό!

Κι αυτό για τον απλό λόγο πως οι κουτόφραγκοι κατανοούν πως για να γίνει σοβαρή έρευνα πρέπει ο ερευνητής να μην δουλεύει τα βράδια γκαρσόνι ή ταξιτζής για να ζήσει.

Αλλά τι ξέρουν αυτοί; Εμείς χτίσαμε τον Παρθενώνα! Αυτοπροσώπως!

Πολύ ενδιαφέρον το κομιξάκι, αν κυκλοφορήσει στα ελληνικά ή έστω στα αγγλικά θα τιμηθεί όπως και δήποτε!