Mια εικόνα, 359 λέξεις [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 22/07/2023]

[ramirez]

Πριν εννέα χρόνια η Α. Οθωναίου είχε συμμετάσχει στη σειρά μας «Η Μέρα της Κρίσης», στην οποία πήραν μέρος περισσότεροι από πενήντα κορυφαίοι Έλληνες καλλιτέχνες.

 

 

 

 

Η στήλη αυτή γειτονεύει εδώ και χρόνια με το γραφείο ενός «Ψ» στον οποίο ανοίγει την ψυχή του κάθε εβδομάδα ένας «Χ». Η Αλέξια Οθωναίου μάς κάνει μάρτυρες ενός στιγμιότυπου μίας συνεδρίας στην οποία συχνά καλούμαστε να τοποθετήσουμε ως Χ τους εαυτούς μας, τους φίλους μας, τα μέλη της οικογένειάς μας. Είναι μια χιουμοριστική σειρά μέσα από το απύθμενο ψυχολογικό δράμα των υπάρξεων που απλώνουν τα κορμιά τους και τις ελπίδες τους στον καναπέ του Ψ. Είμαι περήφανος που «βρίσκομαι» κάθε Σάββατο ακριβώς δίπλα στην Αλέξια Οθωναίου και που είμαι συνεργάτης της όλα αυτά τα χρόνια. Είναι ασυνήθιστο να γράφει κάποιος έτσι για τους, τρόπον τινά, συναδέλφους του στο ίδιο έντυπο. Και μάλιστα χωρίς φαινομενική αφορμή. Η αφορμή όμως είναι το συνολικό έργο της Αλέξιας που με κάθε νέα δουλειά της μας ξαφνιάζει. Μέχρι την επόμενη.

 

Πριν εννέα χρόνια είχε συμμετάσχει στη σειρά «Η Μέρα της Κρίσης», εδώ στο Καρέ Καρέ, στην οποία πήραν μέρος περισσότεροι από πενήντα κορυφαίοι Έλληνες καλλιτέχνες. Πριν από τον «Χ εις τον Ψ» μάς κράταγε χρόνια συντροφιά με τη «Μαντάμ Ξυδέα-Πομπιντού» στην πρώτη σελίδα μας. Έχει δημιουργήσει μαζί με τη Δήμητρα Αδαμοπούλου την αξέχαστη παρωδία τρόμου, την τριλογία «Dracula», με τον απέθαντο Κόμη να τα βρίσκει σκούρα στη νεοελληνική πραγματικότητα. Στη «Γυναίκα με τα Τραπουλόχαρτα» σχεδίασε το διήγημα του Ratchet με έναν μοναδικά noir τρόπο, ενώ στο «Chemical Morpheus» εικονογράφησε ιδανικά τη δυστοπία επιστημονικής φαντασίας του Κυριάκου Μακρή σε έναν κόσμο χωρίς όνειρα. Στο «Bleeding Hearts» μαζί με τον Σπύρο Δερβενιώτη φιλοτέχνησαν 14 εφιαλτικές μικρές ιστορίες «βγαλμένες από τα σπλάχνα της κόλασης», ενώ στην «Τσακισμένη Αυγή» σε ένα μουντό, αφιλόξενο και σκοτεινό Λονδίνο περιέγραψε τη μοναξιά και τα αδιέξοδα των ανθρώπων που πασχίζουν για συντροφιά.

 

 

 

 

Στις «Ιστορίες που Κρύβονταν σε Απίθανα Μέρη» διασκέδασε με την απόλαυση της κοινοτοπίας και του παράλογου της καθημερινής ζωής κάνοντάς μας να τη δούμε πιο χαμογελαστά. Εκτός από τα κόμικς της, τα οποία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Jemma Press, έχει εικονογραφήσει πολλά παιδικά βιβλία, τραγούδια, νανουρίσματα, ενώ κατασκευάζει υπερβολικά καλόγουστα καλλιτεχνικά αντικείμενα, τσάντες, prints κ.ά. Και πάντα είναι πρόθυμη να πάρει μέρος με τα έργα της σε πρωτοβουλίες κινηματικού, αντιρατσιστικού, αντιφασιστικού χαρακτήρα. Αλέξια, εύχομαι να «συγκατοικήσουμε» για πολύ ακόμα!

 

 

 

 

Και το σχετικό link...