Αιώνιος μαχητής [Ιατρού Γιάννης, efsyn.gr, 15/07/2023]

[ramirez]

Όταν ένας αστέρας του Χόλιγουντ αποφασίζει να ασχοληθεί με έναν καλλιτεχνικό χώρο όπως τα κόμικς, το αποτέλεσμα εκτός από θεαματικό θα είναι και αναμενόμενα διαδραστικό: εκτός από κόμικς, το «BRZRKR» (Boom! Studios, Anubis) θα μεταφερθεί στη μικρή οθόνη ως σειρά κινουμένων σχεδίων anime και στη μεγάλη ως ταινία στο Netflix, ακόμη και σε λογοτεχνικό βιβλίο.

 

 

Στο San Diego Comic Con 2023 ανακοινώθηκε η μεταφορά του BRZRKR σε ταινία

με πρωταγωνιστή τον συνδημιουργό του κόμικς, Keanu Reeves.

 

 

Με τον τρίτο και τελευταίο τόμο, ο οποίος μόλις κυκλοφόρησε στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Anubis, ολοκληρώνεται η ιστορία του «BRZRKR» με πρωταγωνιστή τον Β, έναν ημίθεο, καταραμένο με μια ανείπωτη δίψα για βία, ο οποίος ομοιάζει εμφανισιακά με τον ηθοποιό Keanu Reeves (The Matrix, John Wick), ο οποίος άλλωστε θα τον ενσαρκώσει στην επικείμενη κινηματογραφική μεταφορά. Πρόκειται για την πρώτη απόπειρα του διάσημου ηθοποιού στη συγγραφή κόμικς. Με αφορμή την ολοκλήρωση της σειράς στα ελληνικά, συζητήσαμε με δύο εκ των συντελεστών της σειράς, τους πολύπειρους δημιουργούς κόμικς Matt Kindt (σενάριο) και Ron Garney (σχέδιο).

 

● Όταν ξεκινήσατε να δουλεύετε στη σειρά, φαντάζομαι ότι γνωρίζατε εξαρχής ότι θα μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη. Αυτή η γνώση επηρέασε ανάλογα τη δική σας σκηνοθεσία;

 

Matt Kindt: Όχι ιδιαίτερα – υπήρχε η συνεννόηση ότι μελλοντικά θα μετατραπεί σε κάτι άλλο, πέρα από κόμικς. Αλλά ποτέ δεν μιλήσαμε για αυτό – τουλάχιστον όχι μέχρι το σημείο που αποφασίζαμε ποιο από τα πιθανά φινάλε θέλαμε. Όταν είχαμε ήδη φτάσει στο δωδέκατο τεύχος, ανακοινώθηκαν η ταινία και το anime – όλοι μάς περίμεναν να τελειώσουμε για να διαβάσουν το τέλος. Νομίζω ότι αυτό που εκτίμησα περισσότερο δουλεύοντας στο πρότζεκτ ήταν ότι είχαμε την απόλυτη ελευθερία να εργαστούμε για την καλύτερη εκδοχή του πιο τρελού κόμικς που μπορούσαμε να σκαρφιστούμε – καμία εξωτερική παρέμβαση, ώστε να είναι η πιο καθαρή εκδοχή της ιστορίας που θέλαμε να γράψουμε.

 

Ron Garney: Σίγουρα είχα μια ιδέα, θυμάμαι να συζητιέται. Προφανώς, συζητώντας με τον Keanu στην αρχή, υπήρχε αρκετή έμφαση στην ανάγκη ο πρωταγωνιστής να του μοιάζει σε έναν βαθμό. Σε ότι αφορά όμως τη σκηνοθεσία, θα ήταν δύσκολο να με επηρεάσει να σχεδιάζω κάτι με συγκεκριμένο τρόπο, εφόσον δεν υπήρχε ήδη η ταινία σαν σημείο αναφοράς. Γι’ αυτό στηρίχτηκα στην καλλιτεχνική μου φαντασία για να οπτικοποιήσω αυτό που διάβαζα και να σχεδιάσω όσο καλύτερα μου επιτρέπουν οι ικανότητές μου ό,τι έγραψαν σε χαρτί ο Matt και ο Keanu.

 

 

 

 

● Το «BRZRKR» προσεγγίζει πολλές διαφορετικές θεματικές. Οικογένεια, αγάπη, δύναμη, τη διαρκή αναζήτηση του νοήματος της ζωής. Ποιος είναι ο πυρήνας και το κεντρικό μήνυμα της ιστορίας για εσάς;

 

Matt Kindt: Δεν μου αρέσει να λέω την άποψή μου για το νόημα της ιστορίας γιατί αυτό θα την έκανε την «επίσημη» εκδοχή. Νομίζω το νόημα πρέπει να προκύπτει από μόνο του, δίχως να χρειάζεται κάποια εξήγηση. Είναι εκεί μέσα. Αν ξεχωρίζεις το νόημα της αγάπης, της δύναμης, του νοήματος της ζωής, ναι, είναι εκεί μέσα. Έχω πολύ συγκεκριμένες ιδέες για το τι αφορά – αλλά μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον ότι ο Keanu μπορεί να έχει διαφορετική ιδέα. Χτίζαμε μαζί αυτό το πράγμα ήσυχα και νομίζω ότι όσο μιλούσαμε για το νόημα πραγμάτων σε σχέση με τους χαρακτήρες και τα κίνητρά τους… ποτέ δεν συζητήσαμε για το «τι αφορά» η μεγάλη εικόνα. Και οι δυο μας είχαμε μια ιδέα και νομίζω ότι ήταν πάνω-κάτω παρόμοια, διαφορετικά ίσως να είχε υπάρξει κάποια τριβή σε ότι αφορά την κατεύθυνση. Αλλά δεν υπήρξε.

 

Ron Garney: Ξέρω πως στην προσέγγισή του, ο Keanu επιχείρησε να κάνει μια γενική δήλωση για την ανθρωπότητα, χρησιμοποιώντας τον Β σαν το υπόδειγμα για την αναζήτηση της αγάπης και πώς αυτό παίζει ρόλο στην αναζήτηση του Β για το νόημα της ζωής και τη ματαιότητα που συνοψίζεται στη φράση «αυτό είμαι όλο κι όλο;», που συχνά όλοι μας μπορεί να έχουμε αναρωτηθεί. Για μένα και ίσως και για τους άλλους – δεν μιλώ εξ ονόματος των υπολοίπων – είναι επίσης μια δήλωση στην αντιπαράθεση της βίαιης φύσης του σύμπαντος και πώς η αγάπη ή η απουσία της μπορεί είτε να αξιοποιηθεί θετικά είτε να εργαλειοποιηθεί σαν δικαιολογία σε περιόδους βίας. Συμβαίνει συχνά όταν η βία θεωρείται το μέσο για έναν σκοπό, όπως να περάσει το μήνυμα σε ανθρώπους οι οποίοι δεν αγαπάνε αρκετά, ή όταν ολόκληρη η ανθρωπότητα πάσχει σε αυτό. Αλλά να εξαναγκάζουμε τους άλλους να αγαπάνε με τη βία δεν είναι αγάπη. Στην ιστορία, η πιο ειλικρινής αγάπη για μένα ήταν αυτή που έτρεφε η μάνα του Β γι’ αυτόν. Ήθελε να μην υπάρχει βία ή τουλάχιστον ο γιος της να μη χρειάζεται να ζει με αυτήν όλη του τη ζωή. Παρ’ όλα αυτά, ο πατριός του χειραγώγησε αυτήν την αγάπη σε αυτό που τελικά εξελίχθηκε σε διεφθαρμένο σκοπό – τη συγκέντρωση εδαφικής και παγκόσμιας εξουσίας. Θα ήταν ενδιαφέρον να εξερευνήσουμε τον πραγματικό πατέρα του Β ή ποια δύναμη ήταν αυτή που γονιμοποίησε τη μητέρα του, σε ένα βαθύτερο, πνευματικό επίπεδο.

 

 

Ο τρίτος τόμος μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά

από τις εκδόσεις Anubis (μτφρ. Χρήστος Τσέλιος).

 

 

● Τελευταία, ο αριθμός των ταινιών και των τηλεοπτικών σειρών που αντλούν την έμπνευσή τους από τα κόμικς αυξάνεται διαρκώς. Πώς νιώθετε γι’ αυτό ως επαγγελματίες δημιουργοί κόμικς; Εκτός από τα θετικά, υπάρχουν και αρνητικά στοιχεία;

 

Matt Kindt: Σε ό,τι με αφορά, δεν υπάρχει αρνητικό. Τα διαφορετικά μέσα φέρνουν μια μεγάλη εισροή κεφαλαίου στο μέσο των κόμικς τα οποία μπορούν να φανούν αρκετά χρήσιμα για το ίδιο το μέσο. Το να βιοπορίζεσαι από τις εκδόσεις και τα κόμικς είναι αρκετά δύσκολο. Πρέπει να δουλέψεις σκληρά για να τα βγάλεις πέρα. Επομένως, το να έχεις απροσδόκητα έσοδα από διάφορες εναλλακτικές, μεταξύ των οποίων και διασκευές, είναι ζωτικό για να συνεχίζουν οι δημιουργοί. Η ομορφιά αυτής της κατάστασης είναι ότι απολαμβάνουμε τα θετικά στοιχεία καθενός από τους κόσμους που συμπλέκονται: απόλυτη δημιουργική ελευθερία χωρίς επεμβάσεις τρίτων, επειδή ακριβώς δεν υπάρχουν πολλά χρήματα στα κόμικς, ενώ την ίδια στιγμή υπάρχει η δυνατότητα μερικά χρήματα να έρθουν στα κόμικς «απ’ έξω». Αν υπάρχει ένα αρνητικό, είναι ότι οι δημιουργοί εκτός του χώρου δοκιμάζονται σε αυτόν νομίζοντας ότι είναι ένας εύκολος τρόπος να πουλήσουν μετά την ταινία τους. Αλλά μπορείς να καταλάβεις πότε εμφανίζονται τέτοια επιφανειακά εγχειρήματα – επειδή τα κόμικς δεν είναι εύκολη δουλειά. Είναι δύσκολο να φτιάξεις καλά κόμικς. Δεν είναι μια τέχνη που μπορείς εύκολα να «ξεγελάσεις». Πρέπει να είσαι καλός στην οπτική αφήγηση και στους διαλόγους… δεν είναι σκηνοθεσία και δεν είναι πρόζα. Είναι μια άλλη ιστορία.

 

Ron Garney: Ναι, το πρόβλημα κατά τη γνώμη μου είναι ο κορεσμός, όπως και η επιχειρηματική πλευρά των πραγμάτων που απαιτεί να ξεζουμίσεις μέχρι και την τελευταία σταγόνα από το σωληνάριο με την οδοντόκρεμα, εκμεταλλευόμενος τις τάσεις της εποχής. Αυτό αφαιρεί πολλή από την έμφαση των ταινιών που εμπνέονται από κόμικς από τα τελευταία ως διακριτή μορφή τέχνης, αφού το αποτέλεσμα συνήθως είναι λιγότερο εντυπωσιακό και σχεδιάζονται απλά για να απευθυνθούν σε ένα κοινό που είναι ήδη μυημένο, δίχως να του προσφέρουν κάτι ιδιαίτερο. Οι ιστορίες από κόμικς και οι χαρακτήρες τους οφείλουν να διατηρούν τον μοναδικό και αξιοσημείωτο χαρακτήρα τους, ανεξαρτήτως των απαιτήσεων σε επίπεδο ειδικών εφέ. Από αυτήν την άποψη, η θετική πλευρά είναι ότι ζούμε σε μια εποχή όπου έχουμε τη δυνατότητα να δημιουργούμε πιστευτές εκδοχές φανταστικών χαρακτήρων και φυσικά πρέπει να το αξιοποιούμε στο έπακρο. Ωστόσο, το πνεύμα τους αλλά και οι μικρές αυτές λεπτομέρειες που τα ξεχωρίζουν από άλλες μορφές τέχνης δεν πρέπει ποτέ να θυσιάζονται – αντίθετα, θα πρέπει να προκαλούν πάντοτε δέος στον θεατή και όχι «νερωμένες» διασκευές.

 

 

 

 

● Το «BRZRKR» είναι ένα ταξίδι στον χώρο και τον χρόνο γεμάτο δράση. Δεδομένου ότι ο τρίτος τόμος μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά, τι να περιμένουμε;

 

Matt Kindt: Δεν θέλω να χαλάσω την έκπληξη, αλλά υπάρχει πολύς χώρος και πολύς χρόνος στο τρίτο βιβλίο. Παίρνει μία τρελά απρόσμενη τροπή την οποία ο Keanu μού είχε αναφέρει στην αρχή, μια ιδέα που δεν περίμενα, μια πρωτότυπη προσέγγιση στο θέμα του «αθάνατου μαχητή» που με είχε μαγνητίσει εξαρχής στο πρότζεκτ. Ήξερα ότι θα ήταν κάτι πολύ διαφορετικό και πολύ ενδιαφέρον σαν αποτέλεσμα. Έχει μία πολύ μελαγχολική τρίτη πράξη.

 

● Από αφηγηματικής άποψης, χρησιμοποιείς πολλά flashback – ακόμα και μέσα σε άλλα flashback!

 

Matt Kindt: Νομίζω ότι είναι σημαντικό να δείξουμε πώς ο χαρακτήρας μας –με την τέλεια μνήμη– βλέπει τον κόσμο. Έχει περισσότερες αναμνήσεις από όσες μπορούμε να φανταστούμε, τη μία πάνω στην άλλη. Αυτήν την ιδέα προσπαθούσαμε να μεταδώσουμε. Βλέπει μοτίβα και επαναλήψεις στην ανθρώπινη ιστορία και στην εξέλιξη της τεχνολογίας – των οποίων αποτελεί σημαντικό μέρος. Αυτό μας έδωσε έμπνευση και πλήρη ελευθερία να παίξουμε με το χρονικό πλαίσιο.

 

 

 

● Αν δεν απατώμαι, το «BRZRKR» ήταν η πρώτη απόπειρα του Keanu Reeves ως συγγραφέας κόμικς. Θα ήθελα να μας μιλήσεις για τη συνεργασία σας. Πιστεύεις πως κατάφερε να αντιληφθεί τις ιδιαιτερότητες του μέσου, δεδομένης της έλλειψης προηγούμενης εμπειρίας;

 

Matt Kindt: Υπήρξε κάποια αρχική εκμάθηση σε ζητήματα όπως η ορολογία, αλλά ο Keanu είναι γνώστης του αντικειμένου. Πιστεύω πως σε κάθε περίπτωση έφερε μία πολύ λεπτομερή ματιά στο έργο και μια διάσταση εξωτερικού παρατηρητή για το εικαστικό μέρος που προωθούσε ακόμα καλύτερα κάθε σελίδα. Υπάρχουν λίγες τεχνικές διαφορές μεταξύ ενός σεναρίου κόμικς και ενός σεναρίου ταινίας – και έχει διαβάσει χιλιάδες από τα τελευταία. Παράλληλα, το μέσο δίνει μεγαλύτερη ελευθερία, μπορείς να αναπτύξεις και να συγκεκριμενοποιήσεις τις περιγραφές σου πολύ περισσότερο.

 

● Η ιστορία μπορεί να δίνει χώρο σε σκηνές δράσης και βίας, αλλά ο πυρήνας της σχετίζεται με το «ταξίδι» και την εξέλιξη του κεντρικού χαρακτήρα της. Πώς αντιμετώπισες σχεδιαστικά αυτήν την αντίφαση;

 

Ron Garney: Απαιτεί οπτική έμφαση σε ανεπαίσθητους υπαινιγμούς, εκφράσεις προσώπου και στη γλώσσα του σώματος για να δημιουργήσεις το συναίσθημα, την εσωτερική πάλη και τα διλήμματα του χαρακτήρα. Πρέπει να λειτουργώ και λίγο σαν ηθοποιός για να το πετύχω, για καθέναν από τους χαρακτήρες. Μεγάλο κομμάτι αυτού εντοπίζεται εμφανώς στα μάτια και τη στάση του σώματος, αλλά η μετάδοση του πόνου και της αγωνίας που νιώθει μέσα από μία πετυχημένη έκφραση προσώπου, μερικές φορές ανεπαίσθητη, μέσα στην υπερβατική αδυναμία να ελέγξει την πραγματική του φύση, σε έναν βαθμό κάνει τον αναγνώστη να νιώσει συμπάθεια. Και αυτός ο χαρακτήρας το χρειάζεται για να έχει τελικά ζωή και να συνδεθείς μαζί του.

 

 

Ο Ron Garney και ο Matt Kindt υπογράφουν τη σειρά κόμικς

«BRZRKR» σε συνεργασία με τον Keanu Reeves.

 

 

● Σαν καλλιτέχνης, προτιμούσες να σχεδιάζεις τις βίαιες σκηνές μάχης με την εντυπωσιακή χορογραφία, τα φουτουριστικά μπακγκράουντ στις σκηνές στο εργαστήριο ή τις πιο αφηρημένες εγκεφαλικές, πνευματικές εξερευνήσεις;

 

Ron Garney: Ήταν όλα υπέροχα! Μπορεί να φαίνεται ότι έχω μία προτίμηση στο ένα ή στο άλλο, όμως είναι όλα διασκεδαστικά όταν εκτελούνται με επιτυχία. Θα πω ότι η βία προϋποθέτει να ανοίξεις τον διακόπτη και να αφήσεις το θηρίο να βγει απ’ το κλουβί. Γίνεται πολύ ενστικτώδες και πρωτόγονο. Οι πνευματικές σκηνές απαιτούν εσωτερική ενδοσκόπηση στις δικές μου προσωπικές και ευαίσθητες εμπειρίες για να αποτυπωθεί το συναίσθημα στο σχέδιο. Όλη η διεργασία είναι μια συμβολική εμπειρία και οφείλω να λειτουργώ έτσι αν θέλω να βγει πιστευτό. Τα δοκιμάζω όλα μέχρι τέλους! Οι εργαστηριακές, τεχνολογικές απεικονίσεις έχουν πλάκα γιατί πρέπει να κάνεις το περιβάλλον και τα διάφορα εξαρτήματα να μοιάζουν σαν να δουλεύουν στ’ αλήθεια.

 

● Στην ιστορία έπρεπε να σχεδιάσεις σκηνές, ενδυμασίες, όπλα, τεχνολογία και αρχιτεκτονική διαφόρων ιστορικών περιόδων και διαφορετικών πολιτισμών. Παρ’ όλο που είχες δουλέψει ήδη με πολλά διαφορετικά πράγματα, από τον Θορ, τον Σπάιντερ Μαν και τον Σίλβερ Σέρφερ μέχρι τον G.I. Joe και τον Κόναν τον Βάρβαρο, είμαι σίγουρος ότι επρόκειτο για μία απαιτητική πρόκληση να τα εντάξεις όλα μαζί στο ίδιο έργο.

 

Ron Garney: Πράγματι, όλες αυτές οι διαφορετικές χρονικές περίοδοι και σκηνές στους τίτλους που αναφέρεις συναντήθηκαν σε ένα χειμαρρώδες έπος στο «BRZRKR». Νομίζω ή καλύτερα ελπίζω ότι η εμπειρία μου με βοήθησε να τα καταφέρω. Αυτές είναι όμως οι προκλήσεις που απολαμβάνω, και η συγκεκριμένη ήταν σίγουρα μία από αυτές σε πολλά επίπεδα. Μία ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση είναι να πάρεις μία ιστορία που δύο άλλοι καλλιτέχνες προσπαθούν να μεταδώσουν γραπτώς και να την αφήσεις να φιλτραριστεί μέσα από το προσωπικό σου πρίσμα για να δημιουργήσεις μια ικανοποιητική οπτική εμπειρία.

 

 

 

 

Και το σχετικό link...