(Fantasy με μετά-αποκαλυπτικά στοιχεία:) ΟΙ ΣΑΛΠΙΓΓΕΣ ΤΟΥ ΜΑΡΝΗ

[Tightwad]

Οι περισσότεροι άνθρωποι θυμούνται λίγα απ'τα όνειρα που "βλέπουν". Εγώ θυμάμαι, δυστυχώς, μόνο τους εφιάλτες (τρώω φαίνεται, πολύ βαριά, κάθε βράδυ). To παρακάτω σενάριο είναι ένας έφιαλτης που είδα χθές το βράδυ, έτσι όπως εξελίχθηκε με την ανάλυση και επεξεργασία που του έδωσα το πρωί. Προφανώς κάλυψα πολλά σεναριακά κενά απ'την "πρωτότυπη" του...μορφή, αλλά δεν το επεξεργάστηκα στο έπακρο. Δεν με ενδιέφερε και πολύ, άλλωστε. Ποτέ δεν θα βρω χρόνο για να αξιοποιήσω ΚΑΙ αυτό το σενάριο. Ως εκ τούτου, υπάρχουν πολλά δομικά λάθη και οι χαρακτήρες δεν είναι και ιδιαίτερα ανεπτυγμένοι.

 

Για να σας κεντρίσω το ενδιαφέρον θα κόψω το σενάριο σε μικρά μέρη.

 

--

 

ΜΕΡΟΣ Ι

 

Το όνειρο την είχε παραξενέψει, γιατί είχε ξεκινήσει με την ίδια να βγαίνει στο μπαλκόνι της (που ποτέ δεν έκανε). Εκεί βρήκε ένα περιστέρι που τιτίβιζε. Το άδραξε απαλά και άρχισε να το χαϊδεύει. Tότε πρόσεξε, ότι όλος ο άξονας απ'το κεφάλι ως τον κορμό και πιο κάτω, ως το στομάχι της ανατομίας του πουλιού ήταν προσεγμένα τρυπημένο. Κάθε τρύπα είχε ίση απόσταση από την προηγούμενη, και η διάμετρος τους ήταν μεγάλη (σαν από καρφί, είχε σκεφτεί, αμέσως). To πιο περίεργο ήταν ότι αυτό δεν την παραξένεψε καθόλου. Συνέχιζε να το χαιδεύει τρύφερα σαν να μην είχε γίνει τίποτα. Ξύπνησε απ'το κουδούνι του διαμερίσματος της.

 

Η Adélaïde (η οποία για κάποιο λόγο μοιάζει με την Ούμα Θέρμαν, μην κρίνετε το υποσυνείδητο μου) ξύπνησε στο καναπέ, και σηκώθηκε δύσκολα μέσα στα σκουπίδια που είχαν συσσωρευτεί γύρω της. Ως αγοραφοβική, ποτέ δεν έβγαινε από το σπίτι. Απλά άφηνε λεφτά κάτω απ'το χαλάκι της πόρτας και ο ενοικιαστής της της άφηνε τα ψώνια. Τα παντζούρια ήταν όλα κλειστά τελειώς, και ούτε ο ήλιος, ούτε το γλυκό αεράκι του Μάρνη έφτανε ως το σπίτι της.

 

Προσπάθησε να αγνοήσει το κουδούνι, αλλά χωρίς επιτυχία. Ο άνθρωπος έξω απ'την πόρτα της ήταν προφανώς πάρα πολύ ενοχλητικός και επίμονος. Πήρε μια βαθιά αναπνοή, και άνοιξε την πόρτα. Πρώτα είδε τον πρώην άνδρα της, τον Πιέρ. Το πρόσωπο του ήταν σχεδόν καλυμμένο. Ένα σκουφί κάλυπτε το μέτωπο του, και ένα βρώμικο κασκώλ όλα τα υπόλοιπα. Εκτός απ'τα μάτια του. Απ'τα πράσινα μάτια του τον αναγνώρισε. Που ήταν απαράλλαχτα, πέρα απ'το γεγονός που τώρα έδειχναν κουρασμένα, γέρικα. Μα τι ήθελε;

 

Μετά είδε την κόρη της. Είχε τα μπλέ μάτια της και τα ξανθιά μαλλιά της. Δεν είχε αλλάξει καθόλου, αλλά και τα δικά της ρούχα ήταν επίσης βρώμικα, κομμένα σε σημεία. Δεν ήξερε πως να αντιδράσει. Το μητρικό της φίλτρο πολεμούσε με το μίσος. Μίσος που είχε επιλέξει τον πατέρα της αντί για αυτή, μετά το διαζύγιο. Μίσος που την έκανε να φανεί σαν ανισόρροπη στο δικαστήριο. Μπερδεύτηκε. Βούρκωσε. Η σύγχυση είναι πολύ περίεργο συναίσθημα.

 

"Τι θέλετε εδώ;", είπε ψυχρά. "Πρέπει να έρθεις μαζί μας, μαμά" είπε παρακλητικά η κόρη της. "Δεν πρέπει να μείνεις μαζί τους. Είναι κακοί". Η Adélaïde ύψωσε το φρύδι της.

 

Η κόρη κοίταξε τον πατέρα της με νόημα. "Δεν ξέρει. Κοιμόταν σαν τους άλλους." Ο Πιέρ την περιεργάστηκε απηυδισμένος έτοιμος να της ουρλιάξει. "Τι θέλετε εδώ;" ξαναείπε ψυχρά. Ο Πιέρ σήκωσε βίαια το χέρι του, ενώ αυτή οπισθοχώρησε. Όμως ο Πιέρ είχε σηκώσει το χέρι του για να ξεσκίσει το κασκώλ και το σκουφί του. Η μορφή από κάτω ήταν απόκοσμα περίεργη. Ο νέος, όμορφος Πιέρ ήταν ρυτιδιασμένος, άσχημος. Τα καστανά μαλλιά του ήταν κάτασπρα, το ίδιο και το αξύριστο γένι του. Το σώμα του ήταν τρυπημένο αξονικά, όπως και το περιστέρι. "Πως γίνεται να είσαι τόσο αναίσθητη;" κραύγασε. "Πως μπόρεσες να ταμπουρωθείς εδώ όλο αυτόν τον καιρό ενώ ο κόσμος γύρω σου καταρρέει;".

 

Γύρισε το βλέμμα της γρήγορα στην κόρη της, που ήταν σαν να μην είχε αλλάξει ούτε μια μέρα. Μπερδεύτηκε. Άρχισε να δακρύζει, χωρίς να καταλαβαίνει γιατί. Η σύγχυση είναι πολύ περίεργο συναίσθημα.

[begginfly]

Ωραίο!!! Οι τρύπες θα έχουν κάποιο άλλο χαρακτηριστικό, π.χ να βγαίνει κάτι από μέσα τους ή να μεγαλώνουν όσο περνάει ο καιρός;;

[Tightwad]

Ωραίο!!! Οι τρύπες θα έχουν κάποιο άλλο χαρακτηριστικό, π.χ να βγαίνει κάτι από μέσα τους ή να μεγαλώνουν όσο περνάει ο καιρός;;

Είναι συμβολισμός των πληγών του Ιησού. Οπότε όχι.

Επεξεργασία Αυγούστου 28, 2013 από Tightwad