[ΛΟΥΚΥ ΛΟΥΚ] Το Χέρι του Νόμου

[Tightwad]

Ω ναι! 2.965 λέξεις σε 3 ώρες. Προκαταβολικά συγγνώμη για τα τυχόν λάθη

 

---

 

Αριζόνα, 1865.

 

Στο Πίκαξ Γκάλτς ο εύσωμος πλην μεθύστακας Μοε Μίλλερ χτυπάει δυνατά την παλάμη του στον πάγκο του σαλούν, και απαιτεί ο μπάρμαν να ανοίξει ένα ακόμα μπουκάλι τζίν. Καθώς ο αναστατωμένος μπάρμαν τρέχει προς την αποθήκη για να βρει ένα, τον σταματάει η γυναίκα του και του ζητάει να μην δώσει τίποτα στον Μοε, γιατί είναι προφανές ότι δεν πρόκειται να πληρώσει. Ο μπάρμαν της λέει να επιστρέψει στους πελάτες, και συνεχίζει ως την αποθήκη.

 

Η γυναίκα του γεμίζει ένα ποτήρι μπύρα απ’το βαρέλι και πάει να την σερβίρει, αλλά την σταματάει ο Μόε, προσπαθώντας μέσα στην μέθη του να φανεί κολακευτικός και εμμέσως πλην σαφώς την φλερτάρει, γραπώνοντας επίσης την μπύρα. Μόλις η αηδιασμένη γυναίκα τον ενημερώνει ότι αυτή προορίζεται για τον ξένο, το άσχημο του πρόσωπο του λάμπει, και ανακοινώνει στο σαλούν «Παιδιά, είμαστε πάρα πολύ αγενείς. Δεν χαιρετίσαμε καν τον μουσαφίρη μας», πλησιάζοντας εν τω μεταξύ το τραπέζι του ξένου, το οποίο καλύπτει η σκιά.

 

Μόλις πλησιάζει, εμφανίζεται στον αναγνώστη η γνωστή φιγούρα του Λούκυ Λούκ, που τρώει προσεκτικά μια μπριζόλα. Ο Μόε αρχίζει να τον θίγει, ώστε να προκαλέσει καυγά, αλλά αυτός δεν απαντάει. Τελικά ο Μόε χάνει την υπομονή του και πετάει στην άλλη άκρη την νεοαφιχθείσα μπύρα. Μοιραίο λάθος.

 

Ενώ όλο το σαλούν φωνάζει, το βάρος του Μόε δεν τον βοηθάει, καθώς η μέθη του καθιστά τις μπουνιές του αδιάφορα άστοχες. Αντίθετα με τον ξένο. Ο Μόε καταλήγει ταχύτατα στην εξωτερική στάνη του σαλούν, οπού και τον δέχεται η Ντολυ με βρισίδια. Ο Μόε βλασφημεί και κάνει διάφορες αιματηρές απειλές, αλλά σταματάει στην όψη ενός άνδρα που ετοιμάζεται να μπει στο σαλούν.

 

Πλησιάζοντας στα 40, με τραχύ, αυστηρό πρόσωπο και γυαλιστερές μπότες, στην κορυφή των οποίων φτάνει η θήκη της σπάθης του, ο Συνταγματάρχης Ρίτσαρντ Χόθωρν φαντάζει επιβλητικότατος. Ανοίγει το στόμα του ελάχιστα για να προφέρει «Πήγαινε σπίτι σου, παιδί μου». Ο Μοε Μίλερ εκτοξεύεται, με την ουρά κάτω απ’τα σκέλια. Ο Χόθωρν μπαίνει αργά στο μπάρ και ανακοινώνει στους μεθύστακες: «Η ώρα έχει πάει 11. Συζύγους δεν έχετε;». Όλοι εκτός απ’τον Λούκυ Λούκ, φεύγουν βιαστικά, τραγουδώντας το «Ω Κλημεντίνη» και βρωμώντας ουίσκυ. Ο Χόθωρν κάθεται απρόσκλητος στο τραπέζι του ΛΛ, και ζητάει απ’τον μπάρμαν δυο μπύρες, εξηγώντας ότι κερνάει για να ξεπληρώσει την σπαταλημένη μπύρα.

 

Αφού οι δυο άνδρες συστήνονται, ο Χόθωρν εξηγεί ότι από τότε που η πόλη δεν έχει σερίφη, βρίσκεται σε σχεδόν πλήρη αναρχία, εκτός απ’τις λίγες φορές που κατεβαίνει αυτός, τυχαία. Όλοι στην πόλη τον φοβούνται και τον σέβονται, γιατί θεωρείται ήρωας πολέμου από τότε που πολέμησε στην Σιδηρούν Ταξιαρχία (Iron Brigade) στον Εμφύλιο. Αναφέρει ότι αντί να τον αγαπάνε γι’αυτό τον φοβούνται όλοι, αλλά δεν τον ενδιαφέρει, γιατί πιστεύει ότι είναι προτιμότερο να σε φοβούνται παρά να σε αγαπάνε. Πάντως ο Λούκυ βλέπει ότι είναι ένας άνδρας με αρχές, και γι’αυτό είναι φιλικός μαζί του. Καθώς η νύχτα περνάει, ο Λούκ ρωτάει γιατί η πόλη δεν έχει σερίφη. 

 

Ο Χόθωρν εξηγεί ότι όλοι κάνουν το λάθος να τα βάλουν με τον Ρίτσαρντ Γκούντμαν, έναν πλούσιο ραντσιέρη που πολύ λένε ότι ξεκάνει χρυσωρύχους για να κλέψει το μετάλλευμα τους. Ακόμα και αν δεν το κάνουν, ο Γκούντμαν, που μισεί τους σερίφηδες, βρίσκει κάποια αφορμή για να τους ξεκάνει, ακόμα και αν τον γλύφουν. Φυσικά κανένας φόνος δεν έχει αποδειχθεί, ούτε των σερίφηδων, ούτε των χρυσωρύχων, γιατί κανείς δεν έχει τα κότσια να τα βάλει με τον Γκούντμαν, και ούτως ή άλλως δεν κάνει ο ίδιος τους φόνους, αλλά οι άνδρες του. Ο Λούκυ αναφέρει ότι ίσως τον ενδιαφέρει να βρει μια δουλειά στην Πίκαξ Γκάλτς, και ότι αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα ευκαιρία. Ο Χόθωρν χαίρεται και του λέει ότι θα τον συστήνει στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης. Πρίν ο Χόθωρν αποσυρθεί, ο Λούκ τον ρωτάει γιατί δεν έχει αντιμετωπίσει τον Γκούντμαν. Ο Λοχαγός απαντάει ότι κάτι τέτοιο θα ήταν παράνομο, και ότι μισεί τους αυτόκλητους «τιμωρούς». «Αν πίστευα ότι είχα την λύση σε όλα, δεν θα υπήρχε λόγος ύπαρξης σε μάρσαλ, δικαστές και κυβερνήτες. Κάποιοι είναι αρκετά αλαζονικοί για να το πιστεύουν αυτό» λέει και αποχωρεί.

 

Η συνάντηση με το δημοτικό συμβούλιο δεν πάει πάρα πολύ καλά. Τα μέλη του συμβουλίου εξηγούν ότι η Πίκαξ Γκάλτς έχει καταλήξει να γίνει σχεδόν πόλη-φάντασμα εξαιτίας της ουσιαστικής βασιλείας του τρόμου του Γκούντμαν και των επιπτώσεων της αναρχίας που επικρατεί. Όταν όμως, έρχεται η ώρα της επιλογής του Λούκυ ως σερίφη, όλοι οι δημοτικοί σύμβουλοι ιδρώνουν και αποκρίνονται αρνητικά, εξηγώντας πώς ο Γκούντμαν θα το θεωρήσει ως πρόκληση και θα τον σκοτώσει. Ισχυρίζονται λοιπόν, ότι δεν θέλουν να έχουν στον λαιμό τους τον θάνατο ενός αθώου. Ο μόνος που συμφωνεί είναι ο Δήμαρχος Τζώνσον, ο οποίος είναι ενθουσιασμένος στην ιδέα απόδοσης δικαιοσύνης. Όλοι οι σύμβουλοι διαμαρτύρονται ανοικτά πως ο μόνος λόγος που ο Τζώνσον δεν έχει ενδοιασμούς είναι γιατί η χολέρα ήδη πήρε την γυναίκα και την κόρη του, και δεν σκέφτεται και αυτούς, που έχουν οικογένειες. Καθώς ο Τζώνσον καρφιτσώνει το ασημένιο αστέρι στον Λούκυ, λέει «Αυτός είναι ένας σκληρός και άδικος κόσμος, και καιρός είναι να αποκαταστήσουν μια κάποια τάξη και δικαιοσύνη, με οποιοδήποτε μέσο και σε οποιοδήποτε προσωπικό ή ηθικό κόστος.»

 

Τις πρώτες μέρες, οι αντίδραση των κατοίκων της Πίκαξ Γκάλτς είναι ανύπαρκτη. Είναι σίγουρη ότι οι άνδρες του Γκούντμαν θα ξεκάνουν αυτόν τον σερίφη, όπως και όλους τους προηγούμενους. Η πρώτη απόπειρα έρχεται πάρα πολύ σύντομα. Κάθε νύχτα, οι θόρυβοι και οι φωνές απ’το σαλούν κάθε φορά ελαττώνονται σταδιακά, και στο τέλος, το σαλούν κλείνει τελείως. Αλλά εκείνη την συγκεκριμένη νύχτα, όχι μόνο οι θόρυβοι αυξήθηκαν, αλλά το σαλούν δεν έκλεισε, αρκετές ώρες μετά τα μεσάνυκτα. Μέσα, ο Μόε και τα άλλα πρωτοπαλίκαρα του Γκούντμαν έχουν στήσει τρελό κέφι. Ο Λούκ μπαίνει μέσα στο σαλούν και ρωτάει τον μπάρμαν γιατί δεν έχει κλείσει τέτοια ώρα. Αυτός κοιτάει προς τον Μόε και ανασηκώνει τους ώμους του. Ο Λούκ του λέει να πάει να κοιμηθεί, γιατί οι κύριοι ούτως ή άλλως ετοιμάζονται να φύγουν. Οι άνδρες του Γκούντμαν, με αρχηγό τον Μόε αρχίζουν να απειλούν τον Λούκ, και σε κάποια φάση, πετάνε ένα πτυελοδοχείο στον αέρα, το οποίο γαζώνουν όλοι με εκπληκτική ακρίβεια, για να κάνουν επίδειξη ευστοχίας. Μερικά απ’τα περιεχόμενα του δοχείου βρέχουν το αγαπημένο καπέλο του Λούκ. Αυτός πετάει ένα νόμισμα στον αέρα και το πυροβολεί πέντε φορές, πρίν πέσει στην ανοιχτή παλάμη του Μόε, ο οποίος έντρομος βλέπει ότι έχει σχηματίσει μια νεκροκεφαλή. Οι άνδρες του Μόε προτάσσουν τα ρηβόλβερ τους, αλλά ο Λούκ, με την μια σφαίρα που του απομένει, τους αφοπλίζει όλους. Φεύγουν τρέχοντες απ’το μπάρ, φωνάζοντας κενές απειλές. 

 

Η αντίδραση των περισσότερων κατοίκων της πόλης είναι αρνητική, καθώς φοβούνται αντίποινα απ΄τον Γκούντμαν, και διαμαρτύρονται κατευθείαν στον Τζώνσον, ο οποίος όμως κλειδώνει τις πόρτες του, και βρίζει τους συμπολίτες του απ’το μπαλκόνι, λέγοντας ότι είναι όλοι τους δειλοί. Απολύει όσους δημοτικούς συμβούλους δεν είχαν αποσυρθεί ήδη, και αποφασίζει να διοικήσει την Πίκαξ Γκάλτς από μόνος του. Ο Λούκυ, βλέποντας την αντίδραση αυτή των ανθρώπων που έχει αναλάβει να προστατεύσει, αποκαρδιώνεται και σκέφτεται σοβαρά να τα μαζέψει και να φύγει. Αυτό αλλάζει όμως, όταν η όμορφη Μαίρη Τσάπμαν, που συνοδεύεται απ’τον Χώθορν (που την παρότρυνε να του μιλήσει) τον επισκέπτεται στο γραφείο του σερίφη. Η Μαίρη, που έχασε τον πατέρα της πρόσφατα, εξηγεί ότι εκπροσωπεί τις οικογένειες των χρυσωρύχων, που αποτελούν ένα σημαντικό ποσοστό της πόλης (αν και σαφώς, μια μειονότητα). Αναφέρει ότι έχουν χαρεί πάρα πολύ που έμαθαν ότι κάποιος επιτέλους αντιστέκεται στον Γκούντμαν, και έχουν βρει στο πρόσωπο του ελπίδα όσον αφορά την απόδοση δικαιοσύνης. 

 

Ο Λούκυ, με μια ανανεωμένη  αίσθηση καθήκοντος αποφασίζει να κάνει μια επίσκεψη στο ράντσο του Γκούντμαν, για να τον γνωρίσει, επιτέλους. Ο Γκούντμαν τον συναντά λίγο έξω απ’το ράντσο, με Γουίντσεστερ κατά χείρας και την έφιππη συνοδεία όλων των ανδρών του. Είναι ανοιχτά εχθρικά μαζί του, και με την βαρεία ιρλανδέζικη προφορά του, τον προστάζει να λέει ότι θέλει γρήγορα, γιατί δεν συμπαθεί τους σερίφηδες από τότε που ένας χωροφύλακας στην Νέα Υόρκη σκότωσε τον αδελφό του, μόνο και μόνο λόγω της καταγωγής του. Ο Λούκυ κάνει διάφορες ερωτήσεις για τους χρυσωρύχους, στις οποίες ο Γκούντμαν, φυσικά, απαντάει όχι, ενώ είναι εμφανές ότι έχει αρχίσει να χάνει την υπομονή του. Στο μεταξύ όμως, ο Λούκ έχει τον χρόνο να εξετάσει προσεκτικά όλους τους άνδρες του. Παρατηρεί, με έκπληξη σχεδόν, ότι κανείς δεν αντιδράει καθόλου στις ερωτήσεις του, τέτοιο θράσος έχουν. Διαπιστώνει ότι είναι όλοι τους ψυχρόαιμοι δολοφόνοι. Η μόνη εξαίρεση αποτελεί ένας νεαρός, παιδί σχεδόν, που αποφεύγει το βλέμμα του αμήχανα. Ο Λούκυ αποχαιρετίζει τον Γκούντμαν, και του υπόσχεται ότι θα τον προσέχει στενά. 

 

Οι υπόλοιπες μέρες περνάνε ήσυχα. Οι άνδρες του Γκούντμαν δεν έχουν αγγίξει την πόλη για 2 βδομάδες και αρχίσει να επικρατεί μια σχετική ευημερία. Αυτό όμως, αλλάζει στις αρχές του επόμενου μηνός. Ένα βράδυ, ο Λούκ ξυπνάει απ΄τον ήχο μια έκρηξης, και από κραυγές τρόμου. Κοιτώντας απ’το παράθυρο βλέπει καπνός να βγαίνει απ’τον τοίχο της τράπεζας, και 25 περίπου άνδρες να γεμίζουν μια άμαξα με σάκους από δολάρια. Αρχίζει να πυροβολεί απ’το παράθυρο του, και αν και αφοπλίζει μερικούς, οι άνδρες του Γκούντμαν είναι πάρα πολλοί. Τρέπονται σε φυγή, αλλά την τελευταία στιγμή, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την άμαξα με τα λεφτά. Ο Λούκυ πηδάει απ’το παράθυρο, ακριβώς πάνω στην Ντόλυ, και ετοιμάζεται να τους κυνηγήσει όταν βλέπει ότι ένας απ’τους άνδρες του Γκούντμαν έχουν μείνει ακίνητοι, με τα χέρια ψηλά. Είναι ο νεαρός.

 

Ο Χόθωρν χτυπάει την ταμπουρωμένη πόρτα του Δημαρχείου. Ανοίγει μια χαραμάδα, και μετά ολόκληρη. Μπαίνει μέσα. Η Μαίρη Τσάπμαν κλείνει την πόρτα πίσω του. «Είναι πάνω» εξηγεί «Αλλά δεν μου επιτρέπουν να είμαι παρούσα» λέει, φανερώς εκνευρισμένη. Ο Χόθωρν ανεβαίνει ως το γραφείο του Δημάρχου, και βλέπει τον Τζώνσον και τον Λούκ να μιλάνε με τον νεαρό, που κλαίει γοερά. Ο Λούκυ αφήνει τον δήμαρχο με τον άνδρα του Γκούντμαν, και μιλάει σιγανά έξω απ’το δωμάτιο, με τον Χόθωρν. «Ομολόγησε ότι όλοι τους πήραν μέρος στον φόνο διάφορων χρυσωρύχων» ανέφερε και συνεχίζει, «ήθελε να καταθέση απ’την αρχή γιατί ένιωθε ενοχές, αλλά φοβόταν την εκδίκηση του Γκούντμαν. Τώρα θα το κάνει.» 

 

Έχουν πλησιάσει τα χαράματα, και στο γραφείο του σερίφη, η Μαίρη Τσάπμαν, ο Λοχίας Χόθωρν, ο Δήμαρχος Τζώνσον και ο Λούκυ σχολιάζουν τις επιλογές τους. Έχουν αποφασίσει ότι η κατάθεση του νεαρού αρκεί για να κερδίσουν μια καταδίκη, και αυτό που μένει είναι να συλλάβουν τον Γκούντμαν και τους υπόλοιπους. Ο Τζώνσον σχολιάζει ότι οι κάτοικοι της πόλης είναι τόσο φοβητσιάρηδες που αποκλείεται να συγκεντρώσουν μια ένοπλη ομάδα για να γίνει η προσαγωγή, και ζητάει την βοήθεια του Χόθωρν. Αυτός είναι απολύτως αρνητικός, ακόμα και αν η εμπλοκή του στρατού σε πολιτικές υποθέσεις δεν θα τον έκανε να χάσει την θέση του σίγουρα, αυτή θα ήταν αντισυνταγματική και άρα παράνομη. Ο Τζώνσον νευριάζει, και φωνάζει πως για να αποδοθεί η δικαιοσύνη πρέπει να γίνουν κάποιες θυσίες, αλλά ο Χόθωρν είναι αμετακίνητος. Τελικά, ο Λούκ σηκώνεται και λέει ότι θα το αναλάβει μόνος του. Όταν βλέπει την αντίδραση των άλλων, τους ρωτάει γιατί ανησυχούν, αφού μπορεί να πυροβολήσει πιο μακριά και να τρέξει –δείχνοντας την Ντόλυ- πιο μακριά απ’τους αντιπάλους του.

 

Σε αυτό το σημείο, η μια επιλογή είναι να φανεί η επική μάχη στο ράντσο του Γκούντμαν, ή απλά οι τρείς άλλοι χαρακτήρες να περιμένουν με πολύ σασπενς την επιστροφή (ή όχι) του Λούκυ. Το θέμα είναι η ατμόσφαιρα, και δεν ταιριάζει απαραίτητα η δράση σε αυτή την ιστορία.  Τέλος πάντων, ο Λούκυ επιστρέφει με τον Γκούντμαν και όλους τους άνδρες του.

 

Η μέρα της δίκης ξεκινάει, και έχει μαζευτεί πάρα πολύς κόσμος στο δικαστήριο. Η κατάθεση του νεαρού είναι πάρα πολύ δύσκολη, γιατί όλοι τον γιουχάρουν, ενώ επευφημούν τον Γκούντμαν (κάτι σαν το ‘Τζέσσε Τζαίημς’). Ο Λούκυ  και ο Χόθωρν παρακολουθούν την δίκη απ’την πρώτη σειρά. Ο Λούκ εκνευρίζεται πάρα πολύ απ’τον κόσμο, ενώ ο Χόθωρν απορεί πως είναι δυνατόν να τον ενδιαφέρει η ηλιθιότητα του καθενός. Τελικά ο δικαστής αποφασίζει να καταδικάσει τους άνδρες του Γκούντμαν για πολλαπλούς φόνους, και ίδιο για ηθική αυτουργία. Η Μαίρη Τσάπμαν παρηγορεί τον Λούκ, λέγοντας ότι πιστεύει ότι τώρα που δεν χρειάζεται να φοβούνται τον Γκούντμαν, θα επιστρέψουν στον παλιό καλό τους εαυτό.

 

Λόγω του μεγέθους της υπόθεσης, αντί οι κατάδικοι να κρεμαστούν την Πίκαξ Γκάλτς, μεταφέρονται σε ένα οχυρό-φυλακή, οπού θα κρατηθούν μέχρι να γίνει η έφεση. Στην έφεση μερικοί θα μειώσουν την ποινή τους σε ισόβια, ενώ οι υπόλοιποι θα εκτελεστούν. Μεταξύ τους θα είναι και ο μικρός που κατέθεσε. Κατά την μεταφορά των καταδίκων που επιβλέπει ο Χόθωρν και η μονάδα του, ο Λούκ βρίσκει μια αφορμή για να απομακρυνθεί ο νεαρός και αυτός. Του δείχνει την κατεύθυνση οπού βρίσκονται τα σύνορα με το Τέξας (?) και του παραχωρεί προσωρινά την Ντόλυ για να αποδράσει. Όταν γυρνάει πίσω στους άλλους, υποστηρίζει ότι ο κρατούμενος τον αιφνιδίασε και του έκλεψε το άλογο. Ο Χόθωρν καταλαβαίνει αμέσως τι συνέβη και το πρόσωπο του συσπάζεται απ’το μίσος. «Από σερίφης έγινες και εσύ αυτόκλητος τιμωρός» του λέει «γύρνα στην πόλη με τα πόδια, και δεν θέλω να σε ξαναδώ» του φωνάζει.

 

Ο Χόθωρν δεν ξαναπάτησε στην πόλη, ούτε για την συνηθισμένη επίσκεψη στο σαλούν. Η Πίκαξ Γκάλτς ξαναβρήκε επιτέλους στον εαυτό της, με την τάξη και την ευημερία να επιστρέφει. Μέχρι που μια μέρα ο Τζώνσον επισκέφτηκε τον Λούκ. Πανιασμένος τελείως του έδωσε ένα γράμμα απ’τον Κυβερνήτη της Αριζόνα. Εξ’αιτίας σφαλμάτων κατά την δίκη, και λόγω της αναξιοπιστίας των μαρτύρων, κάθε κατηγορία απαλασσόταν απ’τον Γκούντμαν. Ο Τζώνσον του είπε βλοσυρά «Μάλλον θα ξαναεπιστρέψει στην Πίκαξ. Το ράντσο είναι όλη του η περιουσία».

 

Ήταν σαν να μην είχε γίνει τίποτα. Όπου και αν έστρεφες το βλέμμα σου έβλεπες τον Γκούντμαν. Ευεγέρτης στην ανοικοδόμηση του σχολείου, θαμώνας καθημερινός του σαλούν, κάθε Κυριακή στην εκκλησία. Το μόνο καλό της υπόθεσης ήταν ότι δεν είχε καταφέρει να επιστρέψει στις εγκληματικές του δραστηριότητες. Τώρα έτρεφε λόγκχορν και τους πουλούσε/εξήγαγε στο Μεξικό. Σχεδόν όλοι τον είχαν πάλι με το «σεις» και με το «σας». Μόνο ο Τζώνσον κλεινόταν κάθε μέρα και πρωί στο Δημαρχείο του και δεν έβγαινε ποτέ, απασχολημένος με παρανοϊκά σχέδια για να ξαναπροσαχθεί ο Γκούντμαν, επιτρέποντας τον να έχει περισσότερη επίδραση στα πολιτικά. Κάποιοι έλεγαν ότι θα κατεβεί υποψήφιος στις επόμενες δημοτικές εκλογές. Και ο ίδιος ο Λούκ έβγαινε απ’το γραφείο του σερίφη μόνο για δουλειά. Εκνευριζόταν να βλέπει τους πολίτες της Πίκαξ Γκάλτς να έχουν τόσο μικρή μνήμη.

 

Μια μέρα ο Γκούντμαν έφτασε στο σημείο να πλησιάσει μέχρι και τον ίδιο τον Λούκ. Κρατούσε ένα μπουκάλι ουίσκυ όταν χτύπησε διακριτικά την πόρτα του σερίφη. «Τι θέλεις εδώ;» «Να καπνίσουμε την πίπα της ειρήνης φυσικά» είπε ο Γκούντμαν δείχνοντας το μπουκάλι. «Το όλο νόημα του ποινικού σας συστήματος είναι η αναμόρφωση των ανθρώπων, σωστά;» «Και λοιπόν;». Ο Γκούντμαν άπλωσε τα χέρια του θεατρικά. «Είδα το φως και μετανόησα. Αφήστε το παρελθόν στο παρελθόν, κύριε Λούκ» είπε και του έτεινε το χέρι, για χειραψία. Ετοιμάστηκε να κλείσει την πόρτα. «Κρίμα πάντως». Τσίμπησε. «Τι είναι κρίμα;». «Που αρρώστησε ο δήμαρχος μας» έκανε ο Γκούντμαν, δήθεν μελαγχωλικά. «Βέβαια στην ηλικία του, είναι φυσικό».

 

Ο Τζώνσον πέθανε την επόμενη βδομάδα. Πρίν την κηδεία, η Μαίρη τον επισκέφτηκε. Το μόνο που μπορούσε να σκεφτεί ήταν ότι πως πέρασε τις τελευταίες του μέρες να κυνηγάει ακόμα τον Γκούντμαν. Και αυτό τον εκνεύριζε ακόμα πιο πολύ. Πως θα τον αντίκρυζε στην κηδεία; Η Μαίρη διάβασε τις σκέψεις του. «Ο Γκούντμαν δεν θα είναι στην κηδεία. Έχει δουλειές στο Μεξικό». Εντυπωσιάστηκε που δεν έκανε καν την προσπάθεια να υποκριθεί. Παραλίγο να πείσει και τον ίδιο. Συνειδητοποιήσε ότι αυτό αποδείκνυε ότι ποτέ δεν είχε μεταμελήσει. Έτρεξε προς ΤΗΝ Ντόλυ. «Που πας;» είπε η Μαίρη. «Στο Μεξικό». «Και η κηδεία;». «Ο γερο-Τζώνσον δεν θα πάει πουθενά».

 

Οι τεκίλες κατέβαιναν γρήγορα και το κέφι είχε ανάψει. Οι ντόπιοι είχαν δεχτεί έναν ακόμα γύρο κερασμένο απ΄τον πλούσιο γκρίνγκο. Είχαν αρχίσει να πυροβολούν ένα στόχο στον πέτρινο τοίχο του σαλούν. Ο Γιάνκης έπιασε προσεκτικά ένα μικρό πτυελοδοχείο και το πέταξε στον αέρα, πυροβολόντας το εύστοχα 5 φορές. Οι Μεξικανοί τρελάθηκαν στα γέλια. Χαιρέτησε, γελώντας ακόμα, και βγήκε απ’το σαλούν. Τον ακούμπησε κάτι στην πλάτη, ενώ έβγαινε ακόμα. Του κόπηκε το γέλιο. «Μάλιστα, μάλιστα. Δεν θα με πυροβολούσες, έτσι Λούκ;» «Νόμιζα ότι δεν εμπιστευόσουν τους σερίφηδες» είπε ο Λούκυ και πυροβόλησε. Ο Γκούντμαν κουφάθηκε προσωρινά καθώς το ρηβόλβερ πυροβόλησε ακριβώς πέντε φορές, πάνω απ’το αυτί του, στο τοίχο του αστυνομικού τμήματος. Γι’αυτό και δεν άκουσε να τον κατηγορούν ότι προσπάθησε να επιτεθεί τους χωροφύλακες.

 

Πίσω στην Πίκαξ Γκάλτς, ο Χόθωρν περιεργάστηκε τις μπότες του πριν μπεί στο γραφείο του σερίφη. Ήταν πεντακάθαρες, όπως και η συνείδηση του, και δεν πρόκειται να τις λερώσει τώρα. Μπήκε, χωρίς να χτυπήσει την πόρτα. «Παγίδευσες έναν Αμερικανό πολίτη στο να περάσει μια ζωή στις μεξικάνικες φυλακές για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό», είπε ανέκφραστα. Ο Λούκυ χαμογέλασε. «Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω, Συνταγματάρχη». Δεν προέβαλλε αντίσταση καθώς ο Χόθωρν του έβαζε χειροπέδες. «Συγγνώμη Λούκυ» είπε τελικά ο άλλος. «Είναι θέμα αρχών».  Τον άφησε να χαιρετήσει την Ντόλυ, και τον πήγε μέχρι την συνοδεία του. Ανέβηκε στο άλογο του και ξεκίνησαν.

 

Δεν κατάφεραν να φτάσουν πρίν την δύση του ηλίου όπως ήλπιζαν. Αναγκάστηκαν να κατασκηνώσουν και να περάσουν την νύχτα στα prairie. Ο ύπνος του διακόπηκε βίαια, απ’τον ήχο πυροβολισμό. Έτρεξε στον κατώτερο του, που τον ενημέρωσε. «Πυροβόλησαν στον αέρα. Αυτοί». Λίγες ντουζίνες άτομα έκαναν έφιπποι, κύκλους όπως κάνουν οι Ινδιάνοι γύρω τους, κραδαίνοντας αξίνες. Οι άνδρες του είχαν λάβει θέσεις μάχης. «Στοχεύστε…» είπε διστακτικά. «Κύριε; Θα πυροβολήσουμε πολίτες;». 

 

Αν η ερώτηση δεν ήταν αρκετή, το γεγονός ότι ξεχώρισε μια γυναικεία φιγούρα ανάμεσα στους αξινοφόρους καβαλάρηδες, ήταν. Η Μαίρη Τσάπμαν. Η καρδιά του βούλιαξε. Γύρισε στον Λούκ που και αυτός παρακολουθούσε με το ίδιο ύφος που είχε και αυτός. «Αν σε ξαναδώ στην περιοχή δικαιοδοσίας μου…» ξεκίνησε αλλά δεν τελείωσε. Άφησε την θήκη της σπάθης και έκανε ένα νόημα με το χέρι. 

Ο Λούκυ σκαρφάλωσε στην Ντόλυ, και άρχισε να καλπάζει προς το ηλιοβασίλεμα. Και από τότε ποτέ δεν σταμάτησε, και ούτε γύρισε στην Πίκαξ Γκάτλς, και είναι πάντα φτωχός και μόνος, και απ’το σπίτι του μακριά.

 

[deadneighbours]

Φιλε ωραιο το σεναριο καλο και τον  λουκι λουκ τον περιγραφεις οπως ακριβως ειναι τσαμπουκας.Καταλαβαινω οτι δεν θες να δειξεις σκοτωμους γιατι γενικα ο λουκι λουκ ειναι μια ευγενικη φιγουρα αλλα να σου πω κατι,αμα εβαζες και λιγο πιστολιδι τοτε η ιστορια θα ειχε πιο σασπενς γιατι λιγο πιστολιδι ποιον εβλαψε.Και μην μπλεκεις πολλα προσωπα  στο σεναριο γιατι μετα ο αναγνωστης αρχιζει να μπερδευεται,ωραιο αυτο με τον μικρο στην συμμορια που τον βοηθαει ο λουκι να σωθει δινει μια αισθηση ρομαντισμου,αλλα γενικα σου λεω,η αγρια δυση ηταν πολυ σκληρος τοπος δεν υσχιαν οι νομοι πρεπει αυτο να το περασεις να του δωσεις περισσοτερη εμφαση.

[Tightwad]

Δεν είναι νταής, αλλά είναι 100% "τσαμπουκάς" όπως τον ορίζεις. Ακόμα και στον Γκοσινύ. Δηλαδή δεν ψάχνει για μπελά, αλλά σαν τελευταία λύση έχει είτε το να πυροβολήσει είτε το μπουνίδι. Το έχω ξαναπεί αυτό εδώ. Είναι μεν ευγενική φιγούρα αλλά δεν είναι πασιφιστής. Βλ. Εναντίον Πάτ Πόκερ κτλ.

 

Δεν βλέπω το πρόβλημα με τους δευτερεύοντες χαρακτήρες. Όλες σχεδόν οι ιστορίες του ΛΛ έχουνε, και 3 δεν είναι πολλοί. Το ΟΚ Κοράλ έχει 6 δευτερεύοντες χαρακτήρες και 4 ανταγωνιστές. 

 

Το όλο σενάριο είναι στην φόρμουλα πολύ κοντά στα παλιά ουέστερν που έχουν ως θέμα την απονομή δικαιοσύνης, και την μάχη των λίγων εναντίον των πολλών. Απλούστατα, στο τέλος, η πολύπλοκη παγίδευση του Γκούντμαν θα ήταν κανονικά φόνος ή θανάσιμη μονομαχία, που δεν μπορεί φυσικά να γραφτεί ως μέρος ενός ΛΛ.

Επεξεργασία Αυγούστου 22, 2013 από Tightwad

[deadneighbours]

Καλα τα λες ο λουκι λουκ ειναι μια ευγενικη φυσιογνωμια αλλα λεω και εγω απο την αλλη μερια,οτι στην αγρια δυση γενικα υπηρχαν πολλες μονομαχιες και γενικα αν εχεις δει την ταινια καποτε στην αγρια δυση ο τσαρλς μπρονσον ηταν και αυτος μπορουμε να πουμε μια φιγουρα ευγενικη το να ζητας εκδικηση για τον θανατο του αδερφου σου εχει ενα αισθημα δικαιοσυνης αλλα το να δειξεις οτι ο κεντρικος ηρωας φευγει στο τελος και αφηνει κατι ανεκπληρωτο μια μονομαχια ακομα και ο λουκι λουκ δεν θα το εκανε.Τωρα οσον αφορα τους πολλους χαρακτηρες ειχα δει ενα γουεστερν με τον μοτγκομερι γουντ και δεν καταλαβα ποιοι ηταν με ποιους τετοιο μπερδεμα γιαυτο σου λεω αν βαλεις πολλους χαρακτηρες τα πραγματα να ειναι ξεκαθαρα τα πραγματα.

[Tightwad]

Για τους χαρακτήρες θα συνεχίσω να μην συμφωνώ, για τα στάνταρ των ΛΛ δεν είναι πολλοί και οι ρόλοι και οι προσωπικότητες τους είναι πάρα πολύ διαφορετικές. Όχι μόνο οι ιστορίες που παίρνουν μέρος σε μια μόνο πόλη (πχ Τζέσε Τζαίημς, Η Πόλη Φάντασμα κτλ) αλλά κυρίως οι ιστορίες που βασίζονται στους υποστηρικτικούς χαρακτήρες (Η Μπαλάντα των Ντάλτον, Το Καραβάνι, κτλ) έχουν αρκετά πιο πολλούς. 

 

Δεν είμαι σίγουρος ότι κατανοώ το τι θέλεις να πεις, αλλά δεν νομίζω ότι έμεινε κάποια μονομαχία που δεν έγινε. Τουναντίον. Υπάρχει αίσθηση κάθαρσης όταν ο Γκούντμαν συλλαμβάνεται στο Μεξικό, και επιτέλους γίνεται απονομή δικαιοσύνης. Το τέλος είναι απλά η τραγική σύγκρουση μεταξύ Λούκυ και Χόθωρν, ανθρώπων που και οι δυο είναι καλοί, αλλά έχουν τελείως διαφορετικές αρχές, καθώς και η αποκάλυψη ότι ο Χόθωρν ήταν ερωτευμένος με την Μαίρη Τσάπμαν κατά την διάρκεια της ιστορίας. 

[deadneighbours]

Μπορει να εχεις δικιο φιλε ισως να μην καταλαβα καλα το σεναριο αλλα πιστευω οτι σε αυτο το σεναριο αυτο που σου λεω για τους χαρακτηρες εχει καποια βαση γιατι νομιζω οτι οταν αποφασισες να γραψεις ενα σεναριο με τον λουκι λουκ επειρεαστηκες πολυ απο αυτα που εχεις διαβασει και δικαιολογημενα αφου σου αρεσει ο λουκι λουκ.Ομως αν το καλοσκεφτεις και ο λουκι λουκ ειναι μια ιστορια γουεστερν ετσι να το σκεφτεις,αρα μπορουν να συμβουν τα παντα παρτο και ετσι,και σκεψου και το αλλο αν αποφασισεις να σχεδιασεις τις φιγουρες  τους χαρακτηρες δεν μπορεις να τους κανεις ολοιδιους με το αυθεντικο κομικς δεν γινεται ειδες,τωρα η ιστορια σου αποκτα κατι το συμβατικο αρα πρεπει να γραψεις και να σχεδιασεις κατι διαφορετικο ωστε αν αποφασισεις να περασεις τους ηρωεςς σου στο χαρτι να τους φτιαξεις οπως θες εσει αλλ παντα στο πνευμα του λουκι λουκ,εμενα αυτη ειναι η αποψη μου.

[Tightwad]

Χμ, δεν πολυκαταλαβαίνω φίλε. Θέλεις οι χαρακτήρες να είναι πιο κοντά στο πνεύμα του κόμικ; Έχεις κάτι συγκεκριμένο στο νού σου;

[deadneighbours]

Ξερεις φιλε τι εννοω οτι οσο εισαι προσκολλημενος στον κλασσικο χαρακτηρα του λουκι λουκ θα εχεις καποιους περιορισμους και στο σεναριο και στον σχεδιασμο της φιγουρας,αυτο εννοω,προσπαθησε περισσοτερο να δειξεις μια ιστορια γουεστερν,βγες απο το κλασσικο στερεοτυπο του μοναχικου καουμποι,γιατι οταν δημιουργηθηκε ο λουκι λουκ η εποχη που δημιουργηθηκε ηταν ποιο ρομαντικη ηθελαν να φτιαξουν εναν ηρωα που ειχε καποια ιδανικα,πιστευε σε κατι και ας εξελισσοταν η ιστορια στην παλια δυση,τωρα τα πραγματα εχουν αλλαξει,η ιστορια πρεπει να εχει στοιχεια ρομαντισμου,εννοειται,οπως αυτο που εγραψες με τον μικρο που ηθελε να ξεφυγει απο την συμμορια,αλλα πιστευω οτι ο λουκι λουκ πρεπει να ειναι ποιο ρεαλιστης οχι απαραιτητα να σκοτωνει αβερτα αλλα να τελειωνει αυτο που αρχιζει.Οσων αφορα τις φιγουρες πρεπει να ειναι ποιο σκληρες με περισσοτερες σκιες και ποιο εντονα χρωματα αλλα μην περιμενεις καποια μεγαλη ομοιοτητα με την κλασσικη φιγουρα,εχω κατι κατα νου μου θα το δουλεψω και θα σου πω.

[Tightwad]

 

 

Το όλο σενάριο είναι στην φόρμουλα πολύ κοντά στα παλιά ουέστερν που έχουν ως θέμα την απονομή δικαιοσύνης, και την μάχη των λίγων εναντίον των πολλών.

επίσης παίρνει στοιχεία και απ'το Τζέσσε Τζαίημς και το ΟΚ Κοράλ και άλλα ΛΛ. 

 

 

 

αλλα να τελειωνει αυτο που αρχιζει

Μα ακριβώς επειδή το τελειώνει παγιδεύει τον Γκούντμαν στο Μεξικό 

 

 

 

Οσων αφορα τις φιγουρες πρεπει να ειναι ποιο σκληρες με περισσοτερες σκιες και ποιο εντονα χρωματα αλλα μην περιμενεις καποια μεγαλη ομοιοτητα με την κλασσικη φιγουρα,εχω κατι κατα νου μου θα το δουλεψω και θα σου πω.

Ποιές φιγούρες; Δεν έχω κάνει κάποιο σχέδιο για το σενάριο.

[deadneighbours]

Οχι φιλε δεν εννουσα οτι εσει αν εχεις κανει καποιες φιγουρες,εννουσα οτι εχω σκεφτει πως θα ειναι η φιγουρα του λουκι λουκ και θα σου φτιαξω καποια σχεδιακια να παρεις μια ιδεα.Παντος μου φαινεται οτι δεν σου αρεσει και πολυ η βια γιατι αυτο προσπαθουσα να σου εξηγησω οτι αντι να τον παγιδευσει πρεπει να υπαρχει καποια μονομαχια μεταξυ τους,στα περισσοτερα γουεστερν στο τελος σαν κορυφωση γινεται η μονομαχια του καλου με τον κακο και ας μην δειξεις καποιον σκοτωμο απλος δειξε οτι του φυτευει μια σφαιρα στο χερι και τον τραυματιζει και ολα τα αλλα θα τα κανονισει ο νομος.Μην ριχνεις ολο το βαρος στο πως σκεφτεται ο λουκι λουκ κατα την διαρκεια του σεναριου,ολα γινονται για την τελικη μονομαχια και πιστευω οτι στο τελος που θα δειχνεις μονο του τον λουκι λουκ να φευγει στο ηλιοβασιλεμα θα πρεπει να εχει παρει ενα μαθημα ο κακος με σκληρο τροπο. 

[Tightwad]

Α να γειά σου. Τώρα σε καταλαβαίνω.

 

Δεν έχω κανένα πρόβλημα με την βιά στα κόμικ, εκτός αν είναι για εντυπωσιασμό και μόνο.

 

Καλή ιδέα αυτή που είπες για τον τραυματισμό, δεν την είχα σκεφτεί, αλλά για ποιο λόγο ο Γκούντμαν να δεχτεί την μονομαχία; Αφού ήθελε να το παίξει ότι μετανόησε, και ήθελε να συνεχίσει τις δραστηριότητες του χωρίς να μπλέκεται στα πόδια του ο νόμος. Επίσης, ένας τραυματισμός, δεν είναι πιστεύω, κατάλληλη τιμωρία για ηθική αυτουργία σε πολλαπλούς φόνους. Σε ένα κλασσικό ουέστερν η μονομαχία θα κατέληγε στον θάνατο, που ο πρωταγωνιστής θα θεωρούσε ως σωστή τιμωρία. Ο τραυματισμός, όμως; Δεν είναι τίποτα.

Επεξεργασία Αυγούστου 24, 2013 από Tightwad

[deadneighbours]

Εγω πιστευω φιλε μου οτι σε αυτο που λες οτι η βια μπορει να γινει και για εντυπωσιασμο,η αποψη μου ειναι οτι η βια ειναι βια για εντυπωσιασμο η οχι,αυτο που μετραει ειναι οτι την δεχεσαι η οχι και στο κατω κατω ενας σκοτωμος δεν ειναι και βια ειναι μια πραξη δικαιοσυνης,βια ειναι να αρχισει ο λουκι λουκ να σκοτωνει αβερτα καμια τριανταρια σε ολο το σεναριο κατι που δεν ταιριαζει στον λουκι λουκ,αλλα ενας σκοτωμος δεν ειναι και τιποτα. Τωρα αυτο που λες για τον γκουντμαν[παραξενο ονομα για κακο good-man]αλλα το επιασα το υπονοουμενο,πρεπει καποιος να τον σταματησει γιατι οι κακοι οπως ξερουμε ολοι στο τελος πεθαινουν ετσι και ο γκουντμαν πρεπει να παρει αυτο που του αξιζει.Απλος σου ειπα για τον τρυματισμο γιατι ειναι μια αναιμακτη λυση,αλλα η αποψη μου ειναι οτι στο τελος ο κακος πρεπει να πεθανει. 

[Tightwad]

Και μια δίκαιη πράξη μπορεί να περιέχει βιαιότητα. Επίσης, το τι είναι δίκαιο και τι δεν είναι δεν το αποδέχονται όλοι.

 

Αν είναι ο Γκούντμαν να πεθάνει, δεν θέλω να γίνει απ'το χέρι του Λούκυ. Θεωρώ ότι ο ιδιαίτερος τρόπος που δρα "...but I never, never kill", "There are guys who just figure/Have a problem with a gun/And a finger on a triggerCan be dangerous, hurt someone/But problems solve much better/By keeping calm and true" που λένε και τα τραγούδια απ'τις ταινίες, πρέπει να παραμείνει. 

[deadneighbours]

Φαινεται φιλαρακο οτι δεν μπορω να σου αλλαξω γνωμη δεν πειραζει.Απλος θελω να σου πω οτι πρεπει να δεις τον λουκι λουκ απο αλλη οπτικη γωνια,καμια φορα και οι καλοι κανουν βιαιες πραξεις.

[Tightwad]

Δεν θα έκανα ποτέ αυτό που ο Γκοσινύ ούτε καν υπονόησε σε πολλές ντουζίνες ιστορίες, απ'την πρώτη μου, φίλε. 

[deadneighbours]

Αυτο ακριβως φιλαρακο θελω να σου πω οτι μενεις προσκολλημενος στην ιστορια του γκοσινι και δεν προσπαθεις να δειξεις εναν λουκι λουκ οπως θα ηταν στο σημερα,ακομα και ο γκοσινι αν ξαναεφτιαχνε τον λουκι λουκ πιστεψε με θα εβαζε μια μονομαχια,μην σκεπτεσαι και μην ακολουθεις το πνευμα εκεινης της εποχης τα πραγματα αλλαξανε γινανε ποιο σκληρα βλεπεις τι γινεται τριγυρο μας αν ζουσε ο λουκι λουκ στο σημερα θα ηταν διαφορετικος,αυτη ειναι η πραγματικοτητα.Ομως δεν σημαινει οτι θα σκοτωνε αβερτα.

[Tightwad]

Διαφωνώ 200%. Ο Λούκυ που περιγράφεις υπήρξε υπό τον Μόρρις. Και άλλαξε παντελώς επί Γκοσινύ. Ο Λούκυ Λούκ δεν είναι ένα απλό ουέστερν, είναι η παρωδία των υπολοίπων ουέστερν. 

 

Πρώτον, δεν υπάρχει λόγος αντιγραφής χαρακτήρων τύπου Κλίντ Ίστγουντ.

Δεύτερον, ο κόσμος σήμερα είναι πολύ καλύτερος απ'τα 1950ς-1960ς και τα πράγματα δεν έγιναν πιο σκληρά.

Τρίτον, ο άνθρωπος που έγραψε τον μικρό Νικόλα δεν θα ισοδυναμούσε σκοτωμούς με απόδοση δικαιοσύνης. 

 

Ευχαριστώ για τα σχόλια σου, αλλά θα ήθελα να δω επιτέλους και την γνώμη άλλων μελών. Μόνο το ΚΟΜΙΞ ξέρουμε να θάβουμε σε αυτό το φόρουμ; 

Επεξεργασία Αυγούστου 26, 2013 από Tightwad

[deadneighbours]

Κοιτα φιλε δεν θελω να ερθω σε αντιπαραθεση και ουτε προσπαθω να περιγραψω εναν ηρωα που εχει φτιαξει ενα ς δημιουργος σαν καποιον που σκοτωνει,κατι σαν τον κλιντ ιστγουντ αν και δεν βλεπω τι κακο ειχαν αυτα τα γουεστερν,θελω απλος να σου πω οτι δεν παραδεχεσαι οτι τα πραγματα εχουν αλλαξει,τωρα προς το καλυτερο η προς το χειροτερο δεν μπορω να σου πω,εγω δεν θελω να εμφανισω εναν ηρωα σαν κατι ξεπερασμενο γιατι κατα την αποψη μου το να περιγραφεις εναν λουκι λουκ σαν και αυτον που ειχε δημιουργησει ο γκοσινυ για εμενα ειναι καπως ξεπερασμενο και εξω απο την πραγματικοτητα χωρις να θελω να θαψω το ιδιο το κομικς δεν εχω τετοια προθεση εννοειται ο λουκι λουκ ειναι απο τα καλυτερα κομικς.Δεν πιστευω ομως οτι ενας τετοιος ηρωας θα μπορουσε να σταθει στην σημερινη πραγματικοτητα,τοσο ασχημη ακουγεται η αληθεια.

[Tightwad]

Αντι-παράθεση απόψεων γίνεται, δεν είναι κάτι κακό.

 

Τα ουέστερν είχαν πολλά κουσούρια. Μεταξύ των οποίων ήταν η επαναχρησιμοποιήση των ίδιων ιστοριών και τα χαμηλά production values. Απ'τα πολλά που βγήκαν, λίγα ξεχωρίζουν. Το θέμα δεν βρίσκεται εκεί, γιατί ο Λούκυ δεν είναι τυπικό ουέστερν.

 

Πραγματικά θέλω όμως να μου εξηγήσεις τι έχει αλλάξει από τότε που θα έκανε τον...Γκοσινύ να βάλει σκοτωμούς στα κόμικ του. Πραγματικά. Αυτό που άλλαξε είναι τόσο πολιτικά σωστοί είμαστε, γι'αυτό και του βγάλαμε το τσιγάρο απ'το στόμα. Είναι σαν να μου λες ότι ο Αστερίξ και ο Οβελίξ σήμερα θα έδιναν μπουνιές για να σκοτώσουν. Ούτως ή άλλως, οι ιστορίες του ΛΛ ποτέ δεν σταμάτησαν ακόμα και σήμερα. Θάνατος έχει να γίνει όμως απ'την πρώιμη εποχή του Μορρίς. Απλά αυτό που προτείνεις δεν στέκει.

[deadneighbours]

Ναι ομως εγω δεν θελω να κολλησω στο θεμα θανατος,ενταξει και παλια εδειχναν σκοτωμους το να δειξεις ενα σκοτωμο η δυο δεν αλλαζει και πολυ τα πραγματα,ισως ομως μια σκληρη μονομαχια που καταληγει σε θανατο δειχνει τα πραγματα στην πραγματικη τους διασταση ,για την τοτε εποχη που βγηκε αυτο το κομικς ηταν καπως ατυπο να δειξουν κατι τετοιο.Ομως αυτο σου λεω οτι αν κοιταξεις τριγυρο σου θα δεις οτι η ανθρωπινη ζωη δεν εχει και μεγαλη αξια αυτο αλλαζει τα πραγματα,και για καποιον που ειναι ρομαντικος οπως ηφιγουρα του λουκυ λουκ θα τα εβρισκε σκουρα σε αυτην την πραγματικοτητα,δεν ειναι κακο να το αποδεχθεις αυτο ,εγω πιστευω οτι αν ξαναγενιοταν ο λουκυ λουκ στο σημερα θα ηταν διαφορετικος και θα ειχε καποιες αλλες αξιες.Οι καιροι εχουν αλλαξει πρεπει να συμβιβαστουμε με αυτο και δεν θελω να κολησω μονο στους σκοτωμους,ο σημερινος λουκυ λουκ μπορει να τον ειχε φαει τον γκουντμαν ακομα και απο την αρχη του κομικς χωρις πολλα λογια,αυτο θελω να σου πω.

[Tightwad]

Ναι, αλλά to the point. Τι άλλαξε και έκανε την σημερινή πραγματικότητα πιο "σκούρα";

 

Στο σύνολο τους οι πόλεμοι είναι πολλοί λιγότεροι και δεν υπάρχει ο συνεχής κίνδυνος να ξεκινήσει πυρηνική σύρραξη. 

[deadneighbours]

Κατσε φιλαρακο εσυ το πηγες πολυ μακρια ενταξει δεν λεω οτι ο λουκυ λουκ θα γινει και ραμπο αλλα απο τα ξεκινηματα μπορει να τον ειχε ξεπαστρεψει τον γκουντμαν μετα θα μπορουσε να ανατιναξει κανενα τραινο,ισως θα μπορουσε να τα βαλει με εναν η δυο κακους ακομα θα μπορουσε να χασει το αγαπημενο του αλογο και δεν ξερω και τι αλλο ακομα.Ισως μπορει και να τον φυλακιζανε για πολυ καιρο μπορει ακομα να ειχε και εναν η δυο βοηθους και ισως να παντρευοταν την αγαπημενη του και να εκανε παιδια η στο τελος να παρεμενε σε μια πολη και να γινοταν σεριφης ποιος ξερει.Τωρα για την σημερινη πραγματικοτητα και τον λογο που εγινε ποιο σκουρα δεν μπορω να σου δοσω καποια συγκεκριμενη απαντηση ισως φταιει το μυαλο των ανθρωπων τι να σου πω.

[Tightwad]

Να χάσει την Ντόλυ; Και ποιά αγαπημένη του; Μα για τον ίδιο χαρακτήρα μιλάμε;

 

Αυτά για τον σκούρο σημερινό κόσμο σε σχέση με το '50 και το '60 μου φαίνονται τουλάχιστον άκυρα και αβάσιμα, αγαπητέ. 

[deadneighbours]

Γιατι φιλε μου ειναι αβασιμα,κοιτα καλα τριγυρο σου,πιστευεις οτι ολα ειναι καλα,εγω τουλαχιστον θελω να λεω την αληθεια στον εαυτο μου αυτο που σου λεω ειναι οτι αποφευγεις την αληθεια και δεν θες να την ακουσεις,δεν θες να παραδεχθεις την αλλαγη που εχει γινει τωρα προς το καλυτερο η προς το χειροτερο δεν ξερω,ισως μια αλλαγη φερνει κατι καλο.Και γιατι οχι να μην παντρευτει την αγαπημενη του,δεν μου φαινεται και τοσο ακυρο σε μια ιστορια ολα μπορουν να γινουν,στο κατω κατω ειναι ενας καουμποι.Μπορει και σε καποιο πολεμο που εχει παρει μερος να εχασε και το αλογο του,ειναι ενα στοιχειο δραματικοτητας.Εγω πιστευω οτι σκεφτεσαι λιγο την ιστορια με καποια στερεοτυπα για τον λουκυ λουκ και στο κατω κατω αυτος ο λουκυ λουκ που σου περιεγραψα δεν εχει και πολυ μεγαλη διαφορα απο τον παλιο λουκυ λουκ.

[Tightwad]

Τα πράγματα ποτέ δεν είναι όλα καλά, τα πράγματα ποτέ δεν ήταν όλα καλά, τα πράγματα ποτέ δεν θα είναι όλα καλά. 

 

Στον προηγούμενο αιώνα περάσαμε τις χειρότερες γενοκτονίες της ανθρώπινης ιστορίας, βιώσαμε εκατοντάδες πολέμους, δυο εκ των οποίων ήταν "θερμοί" παγκόσμιοι πόλεμοι, και ένας ήταν "ψυχρός" και τον συνεχή τρόμο μιας πυρηνικής σύρραξης που θα τελείωνε την ανθρωπότητα. Η σημερινή εποχή είναι η πιο ειρηνική της ανθρώπινης ιστορίας, και η ποιότητα της καθημερινής ζωής έχει εκτοξευθεί σε σχέση με τους προηγούμενους αιώνες. H Γαλλία συμμετείχε σε 6 πολέμους κατά την διάρκεια της ζωής του Γκοσινύ. Η Ελλάδα, κατά την διάρκεια της ζωής μου, δεν έχει εμπλακεί σε κανένα. Δεν θα αρχίσω να εισάγω μελόδραμα και κυνική κατάθλιψη σε μια κωμική περιπέτεια.

 

Μου προτείνεις να εισάγω στοιχεία μπάκστορυ στην ιστορία, και δεν καταλαβαίνω το γιατί. Δεν κάνω κάποια ιστορία μπάκστορυ, απλά μια απ'τις χρονικά πρώτες ιστορίες του Λούκυ (εκτός απ'το Λούκυ Κίντ, που είναι πραγματικά οι μόνες ιστορίες μπάκστορυ του σύμπαντος).  Το στοιχείο που προτείνεις με το άλογο αποκλείεται, διότι η Ντόλυ ήταν το πρώτο του άλογο. Αυτό με την αγάπη που έχασε τραγικά, δεν θα το έγραφα εγώ προσωπικά γιατί διαφωνώ. Πιστεύω ότι τριγυρίζει μόνος του γιατί είναι ελεύθερο πνεύμα. Αν έθετα κάτι τραγικό σε ένα τόσο σημαντικό στοιχείο του χαρακτήρα θα ένιωθα σαν να είναι μίασμα. Όπως λέει και το τραγούδι: 

 

I'm a poor lonesome cowboy

But it doesn't bother me

'Cause this poor lonesome cowboy

Prefers a horse for company

Got nothing against women

But I wave them all goodbye

My horse and me keep riding

We don't like being tied

 

Eίχα σκεφτεί να γράψω μια ιστορία οπού συμμετέχει στον Αμερικάνικο Εμφύλιο αλλά το παράτησα γιατί: 1. Δεν προσθέτει κάτι στον χαρακτήρα, 2. Καλύπτομαι απ'τις ιστορίες των "Μπλέ". 

[deadneighbours]

Ενταξει φιλε τι να κανουμε αφου δεν καταφερα να σε πεισω,εχεις ποιο δυνατα επιχειρηματα απο εμενα φαινεται σε σχεση με τον λουκι λουκ ενας καλος συνομιλητης πρεπει μερικες φορες να παραδεχεται την ηττα του.