Αναζήτηση στην Κοινότητα

Η συμβολή του στη γιγάντωση της βιομηχανίας των κόμικς και της κουλτούρας των σούπερ ηρώων. Ο Αμερικανός σκιτσογράφος Μπομπ Κέιν περιτριγυρισμένος από συλλεκτικά αντικείμενα του Μπάτμαν. Ο καλλιτέχνης και συγγραφέας κόμικς που δημιούργησε τον Μπάτμαν για λογαριασμό της DC ενώ ήταν ακόμα στην εφηβεία του, γεννήθηκε σαν σήμερα στις 24 Οκτωβρίου 1915. Ο Μπάτμαν γνώρισε άμεση επιτυχία χάρη στο ταλέντο του Αμερικανού κομίστα Μπομπ Κέιν, ενώ οι εικονογραφημένες ιστορίες του «σταυροφόρου με την κάπα» εκδίδονται ανελλιπώς από το 1939, με τις κινηματογραφικές και τηλεοπτικές διασκευές των περιπετειών του να αγγίζουν ολοένα ευρύτερο ακροατήριο. Όλα αυτά χάρη στον Μπομπ Κέιν, έναν αυτοαποκαλούμενο «μουτζούρη», ο οποίος είπε κάποτε ότι εμπνεύστηκε τον Μπάτμαν αφού μελέτησε τα σχέδια του Λεονάρντο ντα Βίντσι. Ο Μπομπ Κέιν γεννήθηκε ως Ρόμπερτ Καν στη Νέα Υόρκη. Οι γονείς του, η Αυγούστα και ο Χέρμαν Καν, ήταν Εβραίοι καταγόμενοι από την κοινότητα των Ασκενάζι. Φίλος στο σχολείο με ένα ακόμη κορυφαίο όνομα των Αμερικανικών κόμικς, τον Γουίλ Άισνερ, αποφοιτώντας από το λύκειο άλλαξε το όνομά του σε Ρόμπερτ Κέιν. Μπήκε στον χώρο των κόμικς το 1936 δουλεύοντας ως freelancer στο «Wow, What a Magazine!», όπου εξέδωσε την πρώτη του δουλειά με μολύβι και μελάνι στη σειρά Χίραμ Χικ. Τον επόμενο χρόνο ο Κέιν άρχισε να εργάζεται στο στούντιο Άισνερ & Ίγκερ, ένα από τα πρώτα ατελιέ που παρήγαγαν κόμικς κατά παραγγελία για τους εκδότες που εισέρχονταν στο νέο μέσο κατά τη διάρκεια της χρυσής εποχής του, στα τέλη της δεκαετίας του 1930 και του 1940. Ο Μπομπ Κέιν ποζάρει με σχέδιο του Μπατμομπίλ. Δεξιά, η πρώτη εμφάνιση του Μπάτμαν τον Μάιο του 1939 στο Detective Comics. Μεταξύ των εργασιών του εκεί ήταν το ομιλούν ζώο Πίτερ Παπ, το οποίο διάνθιζε την παιγνιώδη εμφάνισή του με υπονοούμενα «μυστηρίου και απειλής». Ο Κέιν παρήγαγε επίσης έργα για λογαριασμό των Άισνερ & Ίγκερ για δύο από τις εταιρείες που αργότερα θα συγχωνεύονταν για να σχηματίσουν την DC Comics, συμπεριλαμβανομένων των χιουμοριστικών Τζίντζερ Σναπ, Όσκαρ δε Γκάμσου για τη Detective Comics και Προφέσορ Ντουλίτλ για την Adventure Comics. Για τον τελευταίο τίτλο δημιούργησε το πρώτο του περιπετειώδες στριπ, Ο Ράστι και οι φίλοι του. Η εποχή των υπερηρώων και ο ρόλος του Μπιλ Φίνγκερ Στις αρχές του 1939, η επιτυχία της DC με τον πρωτοποριακό υπερήρωα Σούπερμαν στο περιοδικό Action Comics ώθησε τους εκδότες να αναζητήσουν περισσότερους τέτοιους χαρακτήρες. Σε απάντηση, ο Μπομπ Κέιν συνέλαβε τον «Bat-Man». Ο Κέιν είπε ότι οι επιρροές του για την επινόηση του Μπάτμαν περιλάμβαναν την κινηματογραφική απεικόνιση του Ζορό από τον ηθοποιό Ντάγκλας Φέρμπανκς, το διάγραμμα του Λεονάρντο ντα Βίντσι για το ορνιθόπτερο, μια ιπτάμενη μηχανή με τεράστια φτερά που έμοιαζε με νυχτερίδα, καθώς και την ταινία του 1930 «The Bat Whispers», βασισμένη σε μυθιστόρημα μυστηρίου της Μαίρη Ράινχαρτ. Ο Μπιλ Φίνγκερ εντάχθηκε στο νεοσύστατο στούντιο του Μπομπ Κέιν το 1938. Ένας επίδοξος συγγραφέας και πωλητής παπουτσιών μερικής απασχόλησης, είχε γνωρίσει τον Κέιν σε ένα πάρτι και ο Κέιν αργότερα του προσέφερε δουλειά ως συγγραφέας – φάντασμα στα στριπ τα οποία υπέγραφε. Στα χρόνια που ακολούθησαν, η συμβολή του Κέιν αλλά και η ενδεχόμενη έλλειψή της στη δημιουργία του μασκοφόρου χαρακτήρα παραμένει αμφιλεγόμενη. Ο ίδιος ο Φίνγκερ δήλωνε ότι πρότεινε καίριες παρεμβάσεις, όπως το να δώσει στον άνθρωπο νυχτερίδα κουκούλα και κάπα με κυματιστές άκρες αντί για φτερά, να προσθέσει γάντια, να αφήσει κενές τις οπές της μάσκας για να υποδηλώσει μυστήριο και να αφαιρέσει τα έντονα κόκκινα τμήματα της αρχικής στολής, προτείνοντας αντί αυτών ένα γκρι-μαύρο χρώμα. Ο Φίνγκερ είπε επιπλέον ότι οι προτάσεις του επηρεάστηκαν από το Δε Φάντομ του Λι Φαλκ, έναν χαρακτήρα κόμικς με τον οποίο ήταν εξοικειωμένος και ο Κέιν. Ο Μπομπ Φίνγκερ, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι επινόησε επίσης το πολιτικό όνομα του χαρακτήρα, Μπρους Γουέιν, έγραψε την πρώτη ιστορία του Μπάτμαν ενώ ο Κέιν παρείχε τα σχέδια. Έχοντας ωστόσο ήδη υποβάλει την πρόταση για τον Μπάτμαν στην DC και κατέχοντας συμβόλαιο με την εταιρία, ο Μπομπ Κέιν είναι το μόνο πρόσωπο που έχει λάβει επίσημη αναγνώριση για τη δημιουργία του Μπάτμαν. Ο ιστορικός των κόμικς Ρον Γκούλαρτ, αναφέρεται στον Μπάτμαν στην Εγκυκλοπαίδεια των Κόμικς ως «δημιουργία του καλλιτέχνη Μπομπ Κέιν και του συγγραφέα Μπιλ Φίνγκερ». Σύμφωνα με τον Κέιν, «ο Μπιλ Φίνγκερ συνέβαλε στον Μπάτμαν από την αρχή. Έγραψε τις περισσότερες από τις σπουδαίες ιστορίες και άσκησε επιρροή στον καθορισμό του ύφους και του είδους που θα μιμούνταν άλλοι συγγραφείς... Έκανα τον Μπάτμαν έναν υπερήρωα – εκδικητή όταν τον δημιούργησα αρχικά. Ο Μπιλ τον μετέτρεψε σε ντετέκτιβ». Το ντεμπούτο του Μπάτμαν και οι «καλλιτέχνες – φαντάσματα» του Μπομπ Κέιν Ο χαρακτήρας έκανε το ντεμπούτο του στο τεύχος 27 του Detective Comics τον Μάιο του 1939 και αποδείχθηκε μεγάλη επιτυχία. Μέσα σε ένα χρόνο, ο Κέιν προσέλαβε τους Τζέρι Ρόμπινσον και Τζορτζ Ρούσσος ως βοηθούς. Αν και οι τελευταίοι δούλευαν στο στούντιο του Κέιν στο κτίριο των New York Times, ο ίδιος έκανε όλα τα σχέδιά του στο σπίτι του. Λίγο αργότερα, όταν η DC θέλησε περισσότερες ιστορίες του Μπάτμαν από όσες μπορούσε να παραδώσει το στούντιο του Μπομπ Κέιν, η εταιρεία διόρισε τον Ντικ Σπρανγκ και άλλους σκιτσογράφους ως «καλλιτέχνες-φαντάσματα», οι οποίοι σχεδίαζαν χωρίς αναγνώριση του έργου τους υπό την επίβλεψη του Κέιν. Άνδρας ντυμένος ως Μπάτμαν με φωτογραφία του Μπομπ Κέιν, κατά την τελετή απονομής αστεριού στον δημιουργό του «ανθρώπου νυχτερίδα» στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ το 2015. «Ο Μπάτμαν και εγώ» Το 1966 ο Κέιν αποσύρθηκε από την DC Comics, επιλέγοντας να επικεντρωθεί στο προσωπικό του καλλιτεχνικό έργο. Καθώς η δουλειά του Κέιν στα κόμικς μειωνόταν τη δεκαετία του 1960, ο ίδιος εκμεταλλεύτηκε την ιδιότητά του ως δημιουργού του Μπάτμαν για να κατακτήσει μια ελάσσονα διασημότητα. Μετά τα κόμικς έκανε καριέρα στα τηλεοπτικά κινούμενα σχέδια δημιουργώντας τους χαρακτήρες Courageous Cat και Cool McCool, ενώ ως ζωγράφος παρουσίαζε έργα του σε γκαλερί, αν και μερικοί από αυτούς τους πίνακες είχαν παραχθεί και πάλι από καλλιτέχνες – φαντάσματα. Η DC Comics ονόμασε τον Κέιν το 1985 ως έναν από τους τιμώμενους στην επετειακή έκδοση της εταιρείας για τα 50 χρόνια από τη σύστασή της. Το 1989, ο Μπομπ Κέιν δημοσίευσε την αυτοβιογραφία «Batman and Me», με την ανανεωμένη έκδοση «Batman and Me: The Saga Continues», να ακολουθεί το 1996. Εργάστηκε παράλληλα ως σύμβουλος στην ταινία «Batman» του 1989 καθώς και στις τρεις συνέχειές της, με τους σκηνοθέτες Τιμ Μπάρτον και Τζόελ Σουμάχερ. Ο Κέιν πέθανε στις 3 Νοεμβρίου 1998 στο Λος Άντζελες σε ηλικία 83 ετών. Στις 21 Οκτωβρίου 2015 έλαβε μετά θάνατον ένα αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ. Έργα του φυλάσσονται σε συλλογές στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, στο Μουσείο Αμερικανικής Τέχνης Γουΐτνεϊ και στο Πανεπιστήμιο του Σεντ Τζονς. Και το σχετικό link...

Μετα από ένα χρόνο υποσχέσεων και εν όψη της κυκλοφορίας του paperback αποφάσισα επιτέλους αφόυ διάβασα χορταστικά και απολαυστικά και πάλι τον HC τόμο, να κάνω την παρουσίαση που τόσο καιρό σχεδίαζα να γράψω και μέχρι τώρα δεν μπόρεσα... Μην με κατηγορήσετε, αν σε κάποιο σημείο ρίξω κανένα σπόιλερ παραπάνω γιατί πιστέψτε με, είναι πολύ δύσκολο να περιγράψεις τρεις με τεσσερις παράλληλες ιστορίες μυστηριού που συνδέονται μεταξύ τους χωρίς να σου ξεφύγει κάποιος προϊδεασμός... THE BLACK MIRROR Πρόκειται για μία ιστορία 11 τευχών , πρώτη ενασχόληση του συγγραφέα Scott Snyder με τον Batman-ο οποίος αργότερα θα γράψει και τα αξιέπαινα Gates of Gotham & The Court of Owls, η οποία παρουσιάστηκε στο Detective Comics προ new 52 και συλλεγεται σε εναν hc τόμο που το Νοεμβριο του 2012 θα κυκλοφορήσει και στην απλή paperback έκδοση του... Η ιστορία των 11 αυτών τευχών χωρίζεται σε 3 στορυ αρκς και σε κάποια τεύχη που ακολούθησαν μετά, με αυτούσιο και ξεχωριστό τίτλο το καθένα...Αυτα τα στόρυ αρκς θα αναλύσω παρακάτω, στην προσπάθεια να πείσω τον καθένα σας να αγοράσει τον τόμο αυτό (Πραγματικά το αξίζει ...) Ετσι λοιπόν, έχουμε τα εξής στόρυ αρκς : i)The black Mirror ii) Skeleton Cases (ετρεξε ως side story του black mirror) iii) Hungry City και άλλα τέσσερα τεύχη τα οποία συνεχίζουν τη σειρά αλλα δεν υπάγονται σε καποιο απο τα παραπανω αρκς... Επίσης, για να μην έχουμε μπερδέματα η όλη υπόθεση διαδραματίζεται λίγο μετα τη δημιουργία του Batman Incorporated Part One : The Black Mirror Όλο το run του Σνάιντερ στο Detective Comics αλλά και στο Gates of Gotham θα έλεγα βασίζεται στην ιδέα πως το Γκόθαμ είναι μία πόλη συνεχώς μεταβαλόμενη...Μία πόλη την οποία μπορεί να νομίζεις πως ξέρεις σαν τη παλάμη του χεριού σου και σε χρόνο μηδέν να έχει αλλάξει ολοκληρωτικά... Έτσι, μετά από την ξαφνική μεταμόρφωση ενός παιδιού σε τέρας(με τον ορο που ειχε χορηγηθει στον Κιλλερ Κροκ) και τρεις ανεξιχνίαστες δολοφονίες, ο Ντικ Γκρέυσον(Μπατμαν) βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν νέο εχθρό, τον Dealer όπως αυτοαποκαλέιται, υπέυθυνο για μία σειρά δημοπρασιών γνωστών αντικειμένων που είχαν παλια χρησιμοποιήσει διάσημοι villains στους πλούσιους πολίτες του Γκόθαμ...Ο Μπατμαν παρατρίχα καταφερνει να σωθεί από το να γίνει άλλο ένα από τα αντικείμενα των δημοπρασιών, παίρνωντας ένα μεγάλο μάθημα...Πως η πόλη του είναι άγνωστη σε αυτόν και πως πέρα από τους villains, οι ίδιοι οι πολίτες έχουν μία έμφυτη πεποίθηση-τρέλα προς την σκοτεινή πλευρά.Άνθρωποι πλούσιοι που τα έχουν όλα συμμετέχουν οικιοθελώς σε τέτοιες φρικτές συναντήσεις ... Part two : Skeleton Cases Πρόκειται για ένα side story με πρωταγωνιστη τον επιθεωριτή Γκόρντον , ο οποίος πλεόν γνωρίζει τα πάντα για τον Μπάτμαν ... Ο Γκόρντον υπόκειται σε έναν υπεράνθρωπο ψυχολογικό άγωνα με τον εαυτό του καθώς όλα δείχνουν πως ο γιός του(Ναι...αυτος απο το year one) έχει επιστρέψει στην πόλη με όχι καλούς σκοπούς. Φανερώνεται λοίπόν σε αυτό το σημείο περίτεχνα από τον Σνάιντερ το άγνωστο μέχρι τώρα ιστορικό του James Gordon Jr o οποίος είναι ψυχοπαθής...Το ακριβως αντίθετο του εναρετου Τζιμ Γκορντον. Ωστοσο , ο γιος προσπαθει να πεισει τον πατέρα του πως έχει αλλάξει διχάζοντας τον με την Barbara Gordon(την κόρη) που επιμενει για το αντιθετο... Part Three : Hungry City Άλλη μία ιστορία η οποία προβληματίζει φανερά τον Γκρέυσον που πλεόν ΤΑ ΕΧΕΙ ΔΕΙ ΟΛΑ... Μια φάλαινα εμφανίζεται νεκρή σε μία από τις καλύτερες τράπεζες της πόλης, έχοντας στη κοιλία της το πτώμα της γραμματέας της διευθύντριας...Έτσι ο Ντικ καλείται να λύσει άλλο ένα μυστήριο και να έρθει σε επαφή με την κόρη του δολοφόνου των γονέων του... Αλλοι δύο νεοι villains κάνουν την εμφάνιση τους σε αυτό το άρκ. Πρόκειται για τους Roadrunner & Tiger Shark ,με τους οποίους καλείται να έρθει αντιμέτωπος ο νέος Μπατμαν για να φέρει σε πέρας αυτη την υπόθεση...Το τέλος;;;Απροσδόκητο... Part Four : Η Κορύφωση της Ιστορίας Ανάμεσα στα Skeleton Cases-Hungry City υπάρχει το one shot ας πούμε Lost Boys και μετά το δεύτερο τα υπόλοιπα 3 τευχη στα οποία και κορυφώνεται και ολοκληρώνεται αυτή η ιστορία...Δεν ειναι οι τρεις αυτες υποθεσεις που προηγήθηκαν συνδεδεμενες...Ειναι κάτι καλύτερο...Σε κάποια σημεια τους συμβαινουν διάφορα ανεξήγητα γεγονότα...Και αυτά τα γεγονότα καταφέρνει ο Σκοτ Σναιντερ να εξηγησει και να κατευθύνει στο μεγάλο φινάλε...Τα πράγματα δένουν και οι ήρωες μας βρίσκονται απέναντι σε μία πρωτόγνωρη απειλή...Φυσικα, η αγάπη του συγγραφεα για τον εν λόγω κακό φαίνεται από το ότι απο τα τελευταία 3 τευχή δεν θα μπορούσε να λείπει και ο Joker...(ο Σναιντερ ήδη ετοιμαζει ιστορια με αυτον στο ongoing Batman(New 52) ) ... Γενικά τώρα, το γράψιμο του Snyder με πόρωσε διότι εκτός του ότι τα λέει φιλοσοφημένα, κάτι που οι περισσοτεροι δεν μπορουν κανουν (μοιαζει με Στρακζύνσκι) , έχει χτίσει μία άπο τις καλύτερες και πιο πρωτότυπες ιστοριες του σύγχρονου Μπατ-Universe...Πέρα από την ιστορια, μαθαίνεις και άλλα άσχετα πράγματα-γενικες πληροφορίες οι οποίες γενικά εξυψώνουν τον συγγραφεα στα μάτια μου...Επιπλεον, έχω την εντύπωση και από άλλες ιστορίες πως ο Σναιντερ δεν πρέπει να αγαπάει ιδαίτερα τον Damian Wayne...Εδω δεν εμφανίζεται ουτε σε ένα καρέ, σε αντίθεση με τον Red Robin, που και στο Gates of Gotham παιζει βασικο ρόλο... Καμια σχέση με το long halloween ας πουμε που παρακολουθούσες την ιστορία...Εδω ο συγγραφεας σε κανει να αμφιβάλεις σε μεγαλύτερο βαθμο από ότι τότε για την ενόχή του Χαρβευ Ντεντ και σε κάνει να αγωνιείς για το τέλος... Με τα πολλα και τα λίγα, ο Scott Snyder εχει εξελιχθει στα μάτια μου στον καλύτερο συγγραφεα του ήρωα των τελευταίων χρόνων...Το μυστήριο είναι ξεκάθαρο- απλά η λύση του είναι καλα κρυμμένη...Καμια σχεση με τον Μορρισον στον οποίο όλοι ακομη και οι υπερφαν(Blackbeard ) έχουν παραδεχτεί πως δεν καταλαβαίνεις τί γίνεται ως ένα σημείο... Τέλος, αυτή η άπολυτη ιστορία δεν θα ήταν τόσο καλή αν έλειπε το σχέδιο του Franscesko Francavilla και του Jock , που προσδίδει μια φοβερή-νουαρ ατμοσφαιρα μετατρέποντας το όλο κόνσεπτ σε μια ιδαίτερα καλη περιπετεια-μυστηριο... υγ...Ελατε τωρα, πειτε την αληθεια, δεν τρελαθηκατε με την παρουσιαση μου;;;Φοβερη ειναι... υγ2. Οπότε Drunk Crocodile ως απάντηση στις συζυτήσεις μας, ναι... αγορασε το άμεσα...(ή οταν βγει το πεϊπερμπακ τελος πάντων) υγ3. Ηθελα να γραψω κι αλλα, αλλά δεν ήμουν σιγουρος για το αν θα εκανα σποιλερ...Ωστοσο , και παλι όποιος το διαβασει ολοκληρο πρέπει να γινει Mom για την αντοχη του και το κουραγιο του, αφού όμως γίνω πρώτα εγώ που κάθισα και το έγγραψα... υγ4. Παρ'επιπτώντος, τα εξώφυλλα τα σπάνε... υγ5. Για όσους δεν το κατάλαβαν , στο εξώφυλλο του τεύχους 877 , ο Μπατμαν ειναι μέσα στη κοιλιά μιας φάλαινας... Aλλα κομικς του Scott Snyder : Superman Unchained ( Χωρις Ορια ) Batman The Court Of Owls - H Σκοτεινη Παγιδα American Vampire-Λουτρο Αιματος Swamp Thing Severed

Ξεχωρίζουμε τα κόμικ που μας έχουν κρατήσει την καλύτερη εικονογραφημένη παρέα μέχρι στιγμής. Το 2017 θα μείνει στην ιστορία της ποπ κουλτούρας ως η χρονιά που ζήσαμε το 'Twin Peaks: The Return', αλλά εμείς είμαστε εδώ για να ξεχωρίσουμε και όλα τα υπόλοιπα αγαπημένα μας από το πρώτο εξάμηνο. Σειρές, ταινίες, τραγούδια, κόμικς, παραστάσεις, και όλα αυτά για τα οποία διαβάζετε στο PopCode. Κάθε μέρα κι ένα διαφορετικό top. Το τοπ-5 της Ιωσηφίνας Γριβέα My Favorite Thing Is Monsters Σαν να διαβάζεις Ιστορίες από την Κρύπτη και αστυνομική λογοτεχνία, μπλεγμένη με το σύμπαν των τεράτων του σινεμά απ’ τα ‘20s και ‘30s σε ένα περιβάλλον ‘60s που θα σου θυμίσει πολύ το σύγχρονο. Το ‘My Favorite Thing Is Monsters’ είναι μια μοναδική noir δουλειά από την Emil Ferris που, όπως όλες οι ιστορίες με τέρατα που σέβονται τον εαυτό τους, θα σε κάνουν να αμφιβάλλεις για το ποιος είναι τελικά ο πραγματικός τρόμος. Το πλάσμα με τα αιχμηρά νύχια ή εσύ. Royal City Το ‘Royal City’ είναι ακόμη μια δουλειά του Jeff Lemire που δε θα μπορούσε να είναι άλλου. Ένας συγγραφέας επιστρέφει στη γενέτειρά του έχοντας πάρει όλες τις λάθος αποφάσεις που θα μπορούσε να έχει πάρει στην προσωπική και επαγγελματική του ζωή. Πριν σκεφτείς “κλισέ”, μην υποτιμήσεις τη δυνατότητα του Lemire να σου παρουσιάσει μια ιδέα που έχεις ξαναδεί με τρόπο συναρπαστικό - οι νερομπογιές που συνθέτουν αριστοτεχνικά τη στοιχειωμένη Royal City είναι μονάχα ένα απ' τα εργαλεία του. Περισσότερες λεπτομέρειες θα έβαζαν φρένο στην επίδραση. Κάθε τεύχος τελειώνει με μια playlist από τον δημιουργό που μπορεί να σε συνοδεύσει μέχρι το επόμενο τεύχος. Mπορεί επίσης να συνοδεύσει το ‘Roughneck’, το υπέροχο graphic novel του Lemire που έφτιαξε επίσης φέτος, και την οριακά πειραματική δουλειά του στο ‘Moon Knight’ της Marvel. The Best We Could Do Το ντεμπούτο της Thi Bui ετοιμαζόταν τα τελευταία 10 χρόνια - έπρεπε να μάθει να ζωγραφίζει κόμικ και το κατάφερε - οπότε δε θα μπορούσε ποτέ της να ξέρει ότι η κυκλοφορία του θα συνέπιπτε με το προσφυγικό. Σίγουρα όχι με την εκλογή του Donald Trump και όλες τις επιπτώσεις της σε μετανάστες εντός Αμερικής και πρόσφυγες από χώρες της Μέσης Ανατολής. Το ‘The Best We Could Do’ είναι ένα βιογραφικό έργο που ταξιδεύει από το παρόν της δημιουργού στο παρελθόν της οικογένειάς της που μετανάστευσε στην Αμερική από το Νότιο Βιετνάμ μετά την πτώση του. Το εικονογραφημένο βιβλίο είναι μια ιστορία ταυτότητας κι αυτό αυτόματα σημαίνει ότι δεν έχει εύκολες απαντήσεις, αλλά είναι φτιαγμένο με πάθος, από χαρακτήρες με σάρκα και αφηγήσεις προφορικής ιστορίας που μοιάζουν με χιλιάδες άλλες και είναι ταυτόχρονα μοναδικές. Doom Patrol Ήταν θέμα χρόνου να επανέλθει η ομάδα Doom Patrol και ευτυχώς γύρισε πίσω με την κατάλληλη ομάδα. O Gerard Way (ναι, ο τραγουδιστής των Chemical Romance γράφει κόμικ και κερδίζει βραβεία γι’ αυτό) φρέσκαρε τους “Πιο Παράξενους Ήρωες του Κόσμου” της DC και δε χρειάζεται να τους έχεις ξαναδιαβάσει. Έχει βάλει τόσα στοιχεία από το παρελθόν τους όσα πρέπει για να μπεις στο νόημα χωρίς να νιώθεις κενά. Η ιστορία είναι αλλόκοτη γιατί έχουμε να κάνουμε με τους αλαφροΐσκιωτους χαρακτήρες της DC, αλλά δεν περνάει ποτέ στην αντίπερα όχθη του παράλογου για το παράλογο. Το σενάριο μένει παράξενο αλλά την ίδια στιγμή φοβερά ανθρώπινο, το art είναι ψυχεδελικά ζωντανό και η προειδοποίησή μας είναι η εξής: Δεν έχεις ξαναφάει πιτόγυρο με τζατζίκι όπως αυτό που σου σερβίρει το πρώτο τεύχος. Wonder Woman: Year One Το βάλαμε και στη λίστα των origin stories της Αμαζόνας που πρέπει να γνωρίζεις γιατί θα ήταν εγκληματικό να λείπει. Εκεί έγραφα: “Το νέο run του Rucka επιβεβαίωσε τη Wonder Woman ως bisexual (αν και δεν καταλάβαμε γιατί έκαναν όλοι σαν να μάθαμε #brandnewinformation όταν είχε υπαινιχθεί και στο παρελθόν), ανέπτυξε σε ίσες βάσεις την Cheetah, μία από τις πιο διαχρονικές εχθρούς της ηρωίδας, έδωσε τη διάσταση της φιλίας στους δύο χαρακτήρες προσθέτοντας έτσι μία έξτρα αιχμή στη σχέση που έχουν δημιoυργήσει στην κοινή τους ιστορία, έβαλε τους θεούς στην ιστορία της με τον πιο λεπτό και ταυτόχρονα στοιχειωμένο τρόπο, και δεν ξέχασε να συμπεριλάβει - μαζί με την απίστευτη Nicola Scott που επιμελήθηκε το art - εμβληματικές στιγμές της εικονογραφίας της, όπως τη χαρούμενη Diana περιτριγυρισμένη από κόσμο ή τον ενθουσιασμό της στη θέα ενός παιδιού. Πάνω απ’ όλα ενίσχυσε τον Πόλεμο, μεταφορικά και κυριολεκτικά, ως τον μεγαλύτερο εχθρό της Wonder Woman, και έδωσε στην αναμέτρησή τους ένα γκραν φινάλε που δε θα προδώσουμε. (Hint: ο Rucka συμβόλισε το μοναδικό εργαλείο που θα μπορούσε να βάλει πραγματικό τέλος στις διαμάχες). Τα 7 τεύχη του ‘Year One’ στέκονται μόνα τους, αλλά αποκτούν ειδικότερο βάρος με την παράλληλη ανάγνωση των ‘Lies’ και ‘Truth’". Το τοπ-5 του Θοδωρή Δημητρόπουλου Josie and the Pussycats Διάβασα φέτος όλους τους τίτλους του reboot κομιξικού σύμπαντος Archie ('Archie': πολύ καλό· 'Jughead': απλά τρελό fun· 'Betty & Veronica': αναίτιο· 'Reggie & Me': συμπαθώς διασκεδαστικό), μα το 'Josie and the Pussycats', με τις περιπέτειες της μπάντας του τίτλου, είναι το καλύτερο όλων. Οι τρεις τους μπλέκουν σε παντελώς σαχλές περιπέτειες με α λα Mad Max καταδιώξεις μετά από αποτυχημένα λάιβ, με τρεχάματα σε παραλίες, με ληστείες σε κοσμηματοπωλεία στη διάρκεια τουρ, και με κάζουαλ σπασιματάκια του τέταρτου τοίχου, χωρίς εξυπνακισμούς ή άγχη. Είναι όλο ποπ αναφορές, tongue in cheek διάλογοι, και πλήρης συναίσθηση των χαρακτήρων πως βρίσκονται σε ένα ανάλαφρο κόμικ, δίχως αυτό να τις εμποδίζει να γίνονται και #πολύ_σοβαρές σε στιγμές. Σε ένα τεύχος, η Josie δικάζεται για λογοκλοπή σε ένα κάστρο φτιαγμένο από πάγο ενώ η Melody συνομιλεί με μια αρκούδα πετώντας αναφορές στο 'His Dark Materials'. Είχα να διασκεδάσω τόσο πολύ με κόμικ από τότε που ο Grant Morrison σκέφτηκε να κάνει μέλος υπερηρωικής ομάδας έναν actual δρόμο. Η αγαπημένη μου σειρά του 2017. Batman Detective Comics, 'The Victim Syndicate' All-Star Batman #7 Οι Batman τίτλοι της DC αυτή τη στιγμή είναι φωτιά. Το 'Batman' του Tom King είναι διαρκώς εφευρετικό, δοκιμάζει πράγματα, δομές ιστοριών και πλαισίων αφήγησης, δίνοντας μια διαρκή αίσθηση κίνησης προς τα μπροστά, ενώ ακόμα και θεωρητικά εφετζίδικα story arcs (όπως το 'Button' με το 'Flash') δουλεύουν επειδή έχουν στέρεη συναισθηματική βάση. Το 'Detective Comics' είναι ίσως ακόμα καλύτερο, στήνοντας μια συναρπαστική ομάδα γύρω από τον Bruce, και πουθενά η χημεία και τα μεμονωμένα arcs των μελών της ομάδας δεν αναδεικνύονται καλύτερα από το φοβερό arc 'The Victim Syndicate'. Ο μόνος τίτλος που δε με ξετρελαίνει είναι το 'All-Star Batman' του σούπερ σταρ Scott Snyder, όμως ακόμα κι εκεί έχουμε ξαφνικά ένα τεύχος σαν το μαγικό #7, σχεδόν αυτοτελές, εστιασμένο στην Poison Ivy, και σχεδιασμένο αποστομωτικά από την Tula Lotay - το κοιτάς και δεν το χορταίνεις. Paper Girls Στον περσινό Έλεγχο είχαμε συμπεριλάβει τη σειρά για το πρώτο arc, κι αν το δεύτερο δεν ήταν εξίσου δυνατό, νιώθω πως το τρίτο που μόλις ολοκληρώθηκε είναι ξανά η σειρά σε απόλυτο high. H περιπέτεια φέρνει τη φοβερή παρέα των paper girls στην παλαιολιθική εποχή με ματιές ακόμα και στο βαθύ μας μέλλον, καθώς αγωνίζονται -πρωτίστως- να μείνουν ενωμένες και -δευτερευόντως- για την ίδια τη σωτηρία του timeline. Επειδή εντάξει τι να το κάνεις το timeline άμα είσαι χωρίς τους φίλους σου. Τα πάντα, ΤΑ ΠΑΝΤΑ σε αυτή τη σειρά με συγκινούν, από τα χρώματα και τους χαρακτήρες μέχρι τη μαγική αρτιστική φόρμα του Cliff Chiang και το πώς ο Vaughan μιλάει για το πέρασμα του χρόνου. On the Camino Ο φοβερός Jason αφήνει για λίγο τις συνήθεις του ιστορίες και φτιάχνει το πρώτο του αυτοβιογραφικό βιβλίο, πάντα φυσικά με το ίδιο χαρακτηριστικό στυλ του. Για να γιορτάσει τα 50ά του γενέθλια, ο κομίστας περπάτησε το Camino, μια θρυλική διαδρομή στη βορειοδυτική Ισπανία. Και καταγράφει με το μινιμαλιστικό του ύφος αυτή την ας πούμε περιπέτεια, και το πώς έφερε στο δρόμο του ένα σωρό αγνώστους που μοιράστηκαν μαζί του εμπειρίες και κοσμοθεωρίες. Απρόσμενα καθηλωτικό ανάγνωσμα. Wonder Woman Φανταστικό το ότι ο Rucka είχε μέσα του ένα δεύτερο θαυμάσιο run στον τίτλο αυτό μετά τον προ ετών που ήταν εξίσου καλό. Για το τωρινό τα είπε κι η Ιωσηφίνα, εγώ θέλω απλά να προσθέσω ότι αυτό το έπος 26 τευχών αγωνιώδους αναζήτησης του σπιτιού (μέσα μας), κέρδιζε ακόμα περισσότερο στην ανάγνωση από την ιδιόμορφη δομή του: Λόγω της συχνότητας κυκλοφορίας του τίτλου (τεύχος κάθε 2 βδομάδες) ο Rucka επέλεξε να αφηγηθεί αυτό το στόρι της Diana σε δύο παράλληλους χρόνους, ένα στο σήμερα κι ένα στο 'Year One'. Ενώ η ανάγνωση ανά arc βγάζει νόημα, η εναλλαγή των τευχών στο σήμερα και στο τότε εντείνουν ακόμα περισσότερο αυτή την αίσθηση σύνδεσης, και του πώς οι πράξεις του παρελθόντος αντηχούν στο σήμερα της Wonder Woman. Απλά εξαιρετικός τίτλος. Και το σχέδιο της Nicola Scott; Yowza. Και το σχετικό link...

ΚΛΙΚ – Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ BATMAN, ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α.Ε./ΑΡΗΣ ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΣ (1989) Το Νοέμβριο του 1989 το τεύχος νο32 του περιοδικού ΚΛΙΚ*, είχε στο εξώφυλλό του με ευμεγέθεις κόκκινους χαρακτήρες το όνομα ενός χάρτινου ήρωα, του BATMAN και περιείχε ένα αφιέρωμα στον σκοτεινό ιππότη, που περιελάμβανε τα άρθρα: BATMAN ή BATMAD της Σοφίας Κιντή, Ο BATMAN ΚΙ ΕΓΩ της Άντζυ Καρτσάτου και την πρώτη αυθεντική κόμικ ιστορία του BATMAN με τίτλο: Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ BATMAN, που σχεδίασε ο Bob Kane για το τεύχος 27 του περιοδικού «DETECTIVE COMICS», που κυκλοφόρησε το Μάιο του έτους 1939: DETECTIVE COMICS 27 Αρχικά σε δύο σελίδες, ως πρόλογος, δίδεται η εξήγηση των λόγων για τους οποίους ο μικρός Μπρους Γουέην μετατρέπεται σε τιμωρό του εγκλήματος και των κακών της πόλης της Γκόθαμ Σίτυ. Στη συνέχεια παρουσιάζεται σε δεκατρείς σελίδες η ιστορία: ΜΕ ΤΟΝ ΡΟΜΠΙΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΘΑΥΜΑ, που είναι μία αναμέτρηση των δύο ηρώων με αντίπαλο τον Τζόκερ, τον εγκληματία που γελά. Το κόμικ είναι έγχρωμο τυπωμένο στις σελίδες του περιοδικού. ------------------------------------------- Πηγές: ΚΛΙΚ, νο32, ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 1989, σ.166-193 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΑΝΟΣ, ΤΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΚΑΙ Ο ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ, ΧΟΜΠΥ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ, 1980, σ.238,239. vaios/5-4-2009 Ομαδοποίηση Batman