Αναζήτηση στην Κοινότητα

Τιμή: 15 € Κάποια πράγματα καλό είναι να μην αποκαλύπτονται, ώστε να διατηρείται το μυστήριο και ο "μύθος" γύρω από την ύπαρξή τους. Το συγκεκριμένο άλμπουμ δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Μπορεί να είναι μία cult δημιουργία, αλλά ούτε κάποιο χαμένο μυστικό ανακαλύπτει ούτε φέρνει στην επιφάνεια κάτι που δεν έχει γραφτεί ή ειπωθεί ξανά. Σ' αυτό το βιβλίο ο συγγραφέας προσπαθεί να συνδυάσει το ομο-ερωτικό στοιχείο, τη γκλαμουριά (όπως τη βλέπει ο πάλαι ποτέ "επιτυχημένος" εκδότης Κωστόπουλος και τα κ**ο-περιοδικά του), την αλά-Μάρθα Βούρτση κλάψα για την κακούργα κενωνία που άλλους τους ανεβάζει και άλλους τους ρίχνει στα Τάρταρα κοκ. Φυσικά αποτυγχάνει οικτρά, όχι όμως χωρίς να μας προσφέρει άφθονα χαμόγελα με αυτά που βλέπουν τα ματάκια μας σ' αυτό το trash ανοσιούργημα. Και δυο σελίδες για να έχετε άποψη του στυλ σχεδίασης. ΥΓ. Η εταιρεία εκτύπωσης έχει σβηστεί με μαρκαδοράκι (!!) από τη σελίδα με τα υπόλοιπα στοιχεία έκδοσης. Γιατί άραγε; Μήπως κάποιοι ντρέπονται για αυτό που τύπωσαν ή για το φόβο πιθανών μηνύσεων; (Η εν λόγω εταιρεία ήταν πάντως η Νίκη Α.Ε.) --- Το μέλος DJO πρόσθεσε ΕΔΩ: Αντιγράφω τον πρόλογο: Νόμιζα πως η ζωή μου ήταν φειδωλή σε καινούργιες συγκινήσεις, μέχρι που την ξανασυνάντησα χάρτινη στα φύλλα ενός κόμικ! Κάθε εικόνα, κάθε λεπτομέρεια, κάθε λέξη είχε αυτά τα χρώματα που ανέκαθεν άκουγα, αυτήν τη γεύση που με ζωγράφιζε, αυτό το παράξενο μυστήριο που όσο το διώχνεις, τόσο ενώνεται μαζί σου... Αν έκανα μόνη μου αυτό το κόμικ, δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα βίωνα καλύτερα αυτήν την πλάστιγγα, διάχυτη μέσα μου, να ισορροπεί τόσο επιτυχημένα το γέλιο και το δάκρυ. Είναι άλλη αίσθηση να κοιτάς την ίδια σου τη ζωή να χωράει σε 82 σελίδες, και να μην κρύβεις τίποτε, ούτε από τους άλλους, ούτε από σένα την ίδια. - Ζωή, είσαι τόσο ξένη; - Γίνομαι ένα με την Τζένη! - Στην Αλήθεια, Φαντασία, πού χωράς; - Ζωή, στην Τέχνη ή Τέχνη, στη Ζωή μας κρατάς; ΤΖΕΝΗ ΧΕΙΛΟΥΔΑΚΗ Η ακριβώς επόμενη σελίδα έχει προσχέδια 4 σελίδων, η πρώτη με "κουαρτέτο". Η αμέσως επόμενη ένα μονοσέλιδο κατεβατό του σεναριογράφου Σταράτου που δεν αντιγράφω, η παρεπόμενη concept art (καλό) και η ακόλουθη ένα ημισέλιδο του σκιτσογράφου Δημητριάδη που αντιγράφω: Η "Κάθαρση" Του Σχεδίου Όπως είπε και ο μέγας Herge, "το παν σ'ένα κόμικ είναι να διηγηθείς μία ιστορία". Κι αυτό πρέπει να γίνει με σαφήνεια, καθαρότητα και τάξη. Όλες οι συγκεχυμένες εικόνες στο μυαλό του ζωγράφου πρέπει, πάνω στο χαρτί, να αποκτήσουν διαύγεια, φως, χρώμα και όγκο. Πρέπει να τις δαβάζει το μάτ, χωρίς να σκοντάφτει ή να αντιστέκεται. Το αιώνιο άγχος είναι για μας η επανάληψη, το στερεότυπο, το "καλούπι" της συνταγής, ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με δεδομένες σεναριακές επαναλήψεις, όπως είναι οι ερωτικές δραστηριότητες. Το μάτι του αναγνώστη "μπουχτίζει" από το συνονθύλευμα των σωμάτων, από το απόλυτο της γυμνής σάρκας. Η ζωή, όμως, της Τζένης δε σηκώνει τυποποιήσεις. Οι γωνίες, η προοπτική, το περιβάλλον, ο φωτισμός, πρέπει να αντανακλάν τις διαθέσεις της στιγμής, να φτιάχνουν μία "εσωτερική" ατμόσφαιρα, που να εκφράζει τον απόκρυφο κόσμο της ζωντανής ηρωίδας, την πάλη της, τον πόθο της, την ειρωνεία της. Με άλλα λόγια την αντίδρασή της και την αντιπαράθεση του εσωτερικού της κόσμου μ'αυτόν που την περιβάλλει. Η πρωταγωνίστρια πρέπει να είναι αναγνωρίσιμη, η εικόνα στο κόμικ πρέπει να αποκαλύπτει, να μην κρύβει. Κι αν παραπλανεί, αυτό οφείλει να γίνεται μόνο για λειτουργικούς λόγους και πάντα με τρόπο αποκαλυπτικό. Προβλημάτιζε ο τρόπος με τον οποίο έπρεπε να συνυπάρχει το ρεαλιστικό σχέδιο της Τζένης με τις καρτουνίστικες, γκροτέσκες και γελοιογραφικές αναπαραστάσεις κάποιων προσώπων ή καταστάσεων. Το τραγικό με το γελοίο, η υπερβολή με την αφαίρεση. Η "ανυπαρξία" κάποιων "κάδρων" με μία έκρηξη που δεν έλεγε να χωρέσει πουθενά, ξεχυνόταν ανεμπόδιστη στις σελίδες! Μία ολόκληρη ζωή σε 96 μόνο σελίδες, διήγηση σε α' πρόσωπο, μεγάλο "καδράρισμα", πλάνα "αναπνοής", εικόνες φλύαρες, ακόμα κι όταν σιωπούν... Αλλά, κυρίως, αυτή η τόσο απρόβλεπτη γυναικεία ψυχολογία, που δεν κατάφερε να "φυλακιστεί" και η διάχυτη λαγνεία που φορτίζει τον ηδονοβλεψία αναγνώστη και τον καθιστά αυτόπτη μάρτυρα αστραπιαίων αλλαγών! Όλα αυτά έπρεπε να αποτυπωθούν σε σελίδες διαστάσεων παραθύρου και ταυτοχρόνως να αποδράσουν στον (α)σφαλισμένο κόσμο των αισθήσεών μας....

Έκδοση του 1995 από την Όμβρος ΕΠΕ. Σκίτσο: Γιώργος Λαναράς, κείμενο: Μιχάλης Κόκκινος. 40 έγχρωμες σελίδες σε 21χ27,5 διαστάσεις. Τα εξωφυλλο/οπισθόφυλλο είναι ενδεικτικά του σκίτσου. Μια ιστορία εμπνευσμένη από το μύθο του Οιδίποδα (και ίσως όχι μόνο, αλλά ρωτήστε κανέναν κριτικό/φιλόλογο για παραπάνω. Εγώ μόνο να στρίβω τσιγάρα ξέρω)

Σκίτσα με θέμα τη μοναξιά, που απεικονίζουν καταστάσεις κοινές για πολλούς ανθρώπους. Τα σχεδιάσματα δημιουργούν μια γλυκόπικρη αίσθηση.Τρυφερές στιγμές από μια πολυσχιδή προσωπικότητα· τη Σάσα Μανέττα της τηλεόρασης, του θεάτρου, του τραγουδιού, κ.ά. Vaios