Search the Community
Showing results for tags 'fabien vehlmann'.
-
Άλμπουμ των Fabien Vehlmann (σενάριο), Jason (σχέδιο) και Hubert (χρώματα), που εκδόθηκε από την Glénat το 2011. Όπως και στις περισσότερες δουλειές του Jason, το είδος είναι μάλλον δύσκολο να καθοριστεί, αλλά θα έλεγα ότι είναι το Νησί των Θησαυρών με γερές δόσεις sci-fi και χιούμορ. Στα αγγλικά έχει μεταφραστεί από την Fantagraphics, που το έβγαλε λίγους μήνες μετά την γαλλική έκδοση. Η μικρή Gwenny ζει μόνη με την τρελή μητέρα της, αφού ο πατέρας της τους παράτησε πριν μερικά χρόνια για ν' αναζητήσει τους θησαυρούς του θρυλικού Νησιού των Εκατό Χιλιάδων Τάφων. Μια μέρα στην παραλία, βρίσκει μέσα σ' ένα μπουκάλι, έναν χάρτη για το ίδιο νησί και αποφασίζει να αναζητήσει τον μπαμπά της. Πείθει ένα πειρατικό πλήρωμα να την βοηθήσει κι έτσι ξεκινάει για τον μυστηριώδη προορισμό της... Για το σχέδιο δεν έχω κάτι να πω. Πρόκειται για το τυπικό, μινιμαλιστικό στυλ του Jason με τους ζωόμορφους χαρακτήρες. Από την άλλη, το σενάριο είναι αισθητά ανώτερο από άλλα κόμικς του. Σίγουρα πιστώνεται στον Vehlmann, αλλά κάτι μου λέει ότι έχει βάλει και ο ίδιος το χεράκι του. Τα βασικά συστατικά (ανακάτεμα ειδών, τρόπος αφήγησης, deadpan/black χιούμορ) είναι παρόντα, αλλά η ιστορία είναι πιο αστεία και ευρηματική. Δεν είναι κάποιο φανταστικό κόμικ, αλλά διαβάζεται ευχάριστα, είναι σίγουρα πρωτότυπο και προσφέρεται για πολλαπλές αναγνώσεις. Κατ' εμέ στα 2-3 καλύτερα του Νορβηγού δημιουργού, που μπορεί εύκολα να απολαύσει και κάποιος που δεν έχει ασχοληθεί μαζί του. Βαθμολογία: 7,8/10
- 1 reply
-
- 13
-
- fantagraphics
- fabien vehlmann
-
(and 2 more)
Tagged with:
-
CLEAR BLUE TOMORROWS Πρόκειται για ένα one-shot άλμπουμ που κυκλοφόρησε στη Γαλλία το 2001 από την Le Lombard. Το σενάριο είναι του Fabien Vehlmann, το σχέδιο των Bruno Gazzotti και Ralph Meyer, και τα χρώματα του Bernard Devilles. Για την αγγλική γλώσσα, η Cinebook φρόντισε να μεταφράσει και να κυκλοφορήσει το άλμπουμ το 2016, ως μέρος της σειράς Cinebook Expresso, στην οποία περιλαμβάνονται είτε αυτοτελή άλμπουμ είτε μίνι σειρές ολοκληρωμένες σε 2 άλμπουμ. Το γαλλικό εξώφυλλο με το οποίο πρωτοκυκλοφόρησε το 2001 H ιστορία μας ξεκινάει σε ένα δυστοπικό μέλλον, όπου ολόκληρος ο πληθυσμός της Γης καταπιέζεται από τον δικτάτορα F. G. Wilson. Χάρη στα τσιπάκια που εμφυτεύονται σε κάθε μωρό που γεννιέται δεν μπορεί κανείς να τον σκοτώσει, και η ανατροπή του καθεστώτος φαίνεται αδύνατη. Τη λύση θα προσπαθήσει να δώσει ο μηχανικός Nolan Ska, o οποίος καταφέρνει να ταξιδέψει πίσω στο χρόνο, όπου ναι μεν εξακολουθεί να μην μπορεί να σκοτώσει τον δικτάτορα, μπορεί όμως να αλλάξει τα γεγονότα που τον έφεραν στην εξουσία και να παραμείνει ένας συνηθισμένος πολίτης. Και μιας και ο διακαής πόθος του Wilson ήταν να γίνει συγγραφέας, ο Nolan θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του ώστε να γίνει επιτυχημένος στο κομμάτι αυτό. Έλα όμως που, παρά τη θέληση, οι συγγραφικές ικανότητες του Wilson είναι ανύπαρκτες, και έτσι ο Nolan αναγκάζεται να γράψει εκείνος τις ιστορίες που θα του απογειώσουν την καριέρα. Ένα ακόμα εξαιρετικό άλμπουμ του Velhmann, στα πρότυπα του Green Manor, όπου έχουμε 6 μικρές αυτοτελείς ιστορίες να διακόπτουν την κυρίως πλοκή. Κάθε ιστορία πιο ενδιαφέρουσα από την προηγούμενη, και φυσικά σε σχέση με το Green Manor που η πλοκή διαδραματίζεται στη Βικτωριανή Αγγλία, εδώ οι υποθέσεις έχουν να κάνουν με επιστημονική φαντασία. Ο Velhmann, που έχει γράψει και αρκετές ιστορίες των Σπιρού και Φαντάζιο, έχει αρχίσει να γίνεται από τους πολύ αγαπημένους μου συγγραφείς BD. Φυσικά και το προτείνω!
-
- 10
-
- fabien vehlmann
- bruno gazzotti
-
(and 3 more)
Tagged with:
-
"Η Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων, αν την σκηνοθετούσε κάποιος ανάμεσα σε Linch και Burton" Το "Jolies tenebres" είναι ένα αρκετά ιδιαίτερο κόμικ που ξεπήδησε από την φαντασία του Fabien Vehlmann (ναι εκείνου που γράφει Spirou και έκανε και το αξιόλογο Le Marquis d'Anaon) και της Marie Pommepuy, ενώ προσαρμόστηκε επί χάρτου από το ζευγάρι σχεδιαστών γνωστό ως Kerascoet, ήτοι του Sebastien Cosset και της γυναίκας του Marie Pommepuy. Της ίδιας που γράφει και μέρος του σεναρίου. Εκδόθηκε από την Dupuis το 2009 σε μπεντέ μέγεθος 92 σελίδων, ενώ κάποια χρόνια αργότερα το κυκλοφόρησε και η Καναδική Drawn and Quarterly. Τώρα που τελειώσαμε με τις τυπικότητες, ας μπούμε σύντομα στο ζουμί αυτού του κόμικ. Και τι ζουμί. Ένα κόμικ βαθιά ανησυχητικό, βασισμένο σε μια αρρωστημένη ψυχεδέλεια που δεν χαρίζεται σε κανένα χαρακτήρα. Ξεκινάει εισάγοντας μια ομάδα μικρών ανθρώπων/πλασμάτων όχι ψηλότερων από 10-15 cm, των οποίων η καθημερινότητα ταράζεται όταν ξεπηδούν μέσα από τα σπλάχνα ενός κοριτσιού 10 ετών που βρίσκεται νεκρό στο δάσος (ποτέ δεν απαντάται από τι). Δημιουργούν κοινωνίες, επιλέγουν αρχηγούς, διαφθείρονται, βασανίζονται και προδίδουν τους γύρω τους και τους εαυτούς τους σε μια μικρογραφία της σύγχρονης εποχής. Στο μέσο όλων η Aurora, μια φιλική κοπελίτσα που για μένα αποτελεί την συνείδηση και την προσωποποίηση της αθωότητας του κοριτσιού μέσα από το οποίο βγήκε. Φροντίζει για τους πάντες και όσο περνάει ο καιρός έρχεται αντιμέτωπη με όλο και αυξανόμενα παράλογα, κυνικά και σκληρά γεγονότα και συμπεριφορές. Μια Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων όπως λέει και η Βίβλος, πιο ανώμαλη και ωμή. Δεν νομίζω ότι θα απογοητεύσει όσους έχουν μια άλφα εμπειρία να αντιληφθούν τα πάρα πολλά υποσυνείδητα μηνύματα που περνάει. Με μικρά μπαλονάκια και διεκπεραιωτικούς διαλόγους, το δίδυμο Kerascoet με το εσκεμμένα παιδικό σκίτσο χτίζει χαρακτήρες και απορροφά τον αναγνώστη μέσα σε αυτό τον τρελό μικρόκοσμο. Μια παλέτα χρωμάτων που προσαρμόζεται ανάλογα με την ατμόσφαιρα της κάθε πράξης συμπληρώνει το μείγμα για ένα μακάβριο και σύνθετο έργο που θα ταράξει πολλούς ενήλικες. Πάρα πολύ καλό.
- 4 replies
-
- 18
-
- Fabien Vehlmann
- Kerascoet
-
(and 2 more)
Tagged with:
-
Σειρά της Dupuis, σε σενάριο του Fabien Vehlmann και σχέδιο του Denis Bodart. Ολοκληρώθηκε σε τρία άλμπουμ, μεταξύ 2001 και 2005, ενώ το 2010 κυκλοφόρησε και μια συγκεντρωτική έκδοση. Τα δικαιώματα στην αγγλική γλώσσα έχει η Cinebook, που έβγαλε την σειρά σε δύο τόμους το 2008. Λονδίνο, 1899. Ο διακεκριμένος Dr. Thorne επισκέπτεται μια ψυχιατρική κλινική για να μελετήσει από κοντά τον τρόφιμο Thomas Below, έναν συνταξιοδοτημένο υπηρέτη της Λέσχης Green Manor. Ένας ταλαντούχος ζωγράφος αφήνει κρυφά μηνύματα στον τελευταίο του πίνακα. Ένα αρχαίο αντικείμενο φέρνει τον θάνατο σε όποιον το αποκτάει. Μια παρέα προσπαθεί να αποδείξει την αθωότητα της συζύγου του δολοφονημένου φίλου τους. Αυτές είναι μερικές από τις ιστορίες που διηγείται ο Below στον Thorne και όλες τους σχετίζονται με κάποιον τρόπο με την Λέσχη. Το σχέδιο του Bodart είναι αρκετά καρτουνίστικο και με μια πρώτη ματιά φαίνεται κάπως αταίριαστο σε ένα κόμικ τέτοιας θεματολογίας. Διαβάζοντας όμως κανείς και την τελευταία σελίδα, συνειδητοποιεί ότι εξυπηρετεί μια χαρά τον σκοπό του, παρότι δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Βέβαια, αυτό που κάνει το Green Manor τόσο ξεχωριστό είναι το εξαιρετικό σενάριο. Ο Vehlmann αποδεικνύεται ευρηματικός στην απεικόνιση του σκότους της ανθρώπινης ψυχής, ενώ παράλληλα χρησιμοποιεί σοφά ένα μάλλον παιχνιδιάρικο τρόπο αφήγησης. Ένα κόμικ παράξενο και μακάβριο, που έλκει τον αναγνώστη και που αξίζει την προσοχή μας. Καθόλου τυχαίο ότι το 2002 προτάθηκε για Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου στο Φεστιβάλ της Ανγκουλέμ. Βαθμολογία: 7,8/10
-
Ο Fabien Vehlmann είναι Γάλλος σεναριογράφος, με έργα που ανήκουν σε μια ευρεία γκάμα ειδών. Έχει συνεργαστεί με αρκετούς γνωστούς σχεδιαστές, για λογαριασμό μερικών από τους μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους των γαλλοβελγικών κόμικς. Ο Vehlmann γεννήθηκε το 1972 στο Mont-de-Marsan της νοτιοδυτικής Γαλλίας, αλλά μεγάλωσε στο La Motte-Servolex της Σαβοΐας. Αν και διάβαζε κόμικς από πολύ μικρός, δεν τα υπολόγιζε ως επαγγελματικό ενδεχόμενο. Σπούδασε στο École Supérieure de Commerce της Ναντ, αποφοιτώντας το 1995 με δίπλωμα στο μάρκετινγκ παιχνιδιών. Για ένα μικρό διάστημα ασχολήθηκε με το θέατρο και το ραδιόφωνο. Το 1996 το γνωστό περιοδικό Spirou διοργάνωσε έναν διαγωνισμό νέων ταλέντων και ο Vehlmann έστειλε ένα τετρασέλιδο. Έλαβε σχετικά καλή κριτική, αλλά δεν έγινε δεκτό, γεγονός που τον πείσμωσε. Τον επόμενο χρόνο έστειλε ξανά κάποια σενάριά του και τελικά άρχισε να γράφει μικρές ιστορίες για το περιοδικό. Το breakthrough του δεν άργησε. Το 2001 ξεκίνησε η έκδοση των σειρών Green Manor και Samedi et Dimanche, σε σχέδιο των Denis Bodart και Gwen de Bonneval αντίστοιχα. Και τα δύο προτάθηκαν για βραβεία στο Φεστιβάλ της Ανγκουλέμ. Σύντομα ακολούθησαν κι άλλα σημαντικά έργα, όπως τα Le Marquis d’ Anaon (2002-2008), Les Cinq Conteurs de Bagdad (2006) και το πρώτο άλμπουμ της σειράς Une Aventure de Spirou et Fantasio (2006). Με τον Βέλγο Bruno Gazzotti, δημιούργησε επίσης τη βραβευμένη σειρά Seuls (2006-...), που θεωρείται ένα εκ των κορυφαίων κόμικς του. Το 2009 ανακοινώθηκε ότι ο Vehlmann θα αναλάμβανε τη σειρά-σύμβολο των βελγικών κόμικς, Spirou et Fantasio, μαζί με τον σχεδιαστή Yoann. Το πρώτο τεύχος της νέας δημιουργικής ομάδας κυκλοφόρησε το 2010 και μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί άλλα τέσσερα άλμπουμ. Την ίδια περίοδο εκδόθηκε και το one shot Jolies Ténèbres (2009), σε συνεργασία με τους Marie Pommepuy και Sébastien Cosset. Ανάμεσα στα πιο πρόσφατα κόμικς του ξεχωρίζει το L'Île aux Cent Mille Morts (2011), εικονογραφημένο από τον Jason, καθώς και το Paco les Mains Rouges (2013-...), σε σχέδιο του Éric Sagot. Η δημιουργική δράση του πολύπλευρου Vehlman, ωστόσο, δεν σταματά εδώ. Μαζί με καλλιτέχνες όπως οι Cyril Pedrosa και Bruno, έχει ιδρύσει το ηλεκτρονικό περιοδικό κόμικς Professeur Cyclope. Υπήρξε βασικός σεναριογράφος και voice actor της animated τηλεοπτικής σειράς Avez-vous déjà vu? (2006) και το 2008 έκανε το πέρασμά του από την 7η τέχνη, γράφοντας το σενάριο για την ταινία Un monde à nous. Ο Vehlmann έχει δείξει μια εντυπωσιακή ικανότητα να ασχολείται με πολλά και διαφορετικά είδη, από ιστορικά ορθές περιπέτειες, μέχρι graphic novel επιστημονικής φαντασίας και παιδικά αναγνώσματα. Κόμικς του έχουν προταθεί για Eisner Awards, έχουν τιμηθεί στο Φεστιβάλ της Ανγκουλέμ, έχουν διακριθεί στα Prix Saint-Michel. Με μια δόση υπερβολής, ο Yves Delporte, σεναριογράφος και αρχισυντάκτης του περιοδικού Spirou κατά την χρυσή του εποχή, τον έχει αποκαλέσει «René Goscinny της τρίτης χιλιετηρίδας». Άλλα κόμικς του Vehlmann: SEPT (πρώτο άλμπουμ)