Αναζήτηση στην Κοινότητα

Το Σύννεφο είναι ένα όμορφο κόμικ φαντασίας. Ονειρικό σχέδιο, θολό περιβάλλον. Όμως δεν είναι μόνο φαντασίας. Είναι μιά ιστορία αναζήτησης. Όπως όμως στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό που ψάχνει κανείς, δεν είναι απαραίτητα αυτό που περιμένει και φαντάζεται. Η αναφορά στο οπισθόφυλλο της έκδοσης για "συγκινητικό οδοιπορικό" είναι ταυτόχρονα μισή αλήθεια. Στην πραγματικότητα είναι μιά περιπέτεια που αφήνει τις όποιες συγκινήσεις για το τέλος. Ο κεντρικός χαρακτήρας παλεύει με ένα σωρό "εχθρούς", αλλά ταυτόχρονα παλεύει με τους δαίμονές του. Τελικά καμιά φορά ίσως είναι καλύτερο να χάνουμε από τους δαίμονές μας παρά να τους κερδίζουμε. Με χάλασε σε κάνα δύο σημεία η μετάφραση, με εκφράσεις του τύπου "ασταδιάλα" που δεν ταιριάζουν κατά την άποψή μου στο ύφος του κόμικ. Επίσης να πω ότι με 17,90 ονομαστική τιμή είναι μάλλον ακριβή έκδοση, παρόλο που στέκει εξαιρετικά.

Ο Δράκουλας ποτέ δεν πέθανε στην Ευρώπη. Κρυμμένος σε ένα πλοίο κατάφερε και πέρασε στην Αμερική, μια χώρα γεμάτη ευκαιρίες στην οποία βασιλεύει η ανωνυμία. Ο μύθος του σιγά σιγά άρχισε να απλώνεται, μέχρι που φτάνει και στα αυτιά μιας παρέας κυνηγών και το κυνήγι συνεχίζεται... Ο Κώστας εδώ, αναλαμβάνει το βαρύ φορτίο να προχωρήσει τον γνωστό μύθο του Δράκουλα του Stoker ένα βήμα πιο πέρα. Και τα πάει περίφημα. Μέσα σε μόλις 80 σελίδες, οι οποίες φεύγουν αέρας, καταφέρνει αφενός να σε μεταφέρει στα μέσα του 19ου αιώνα, αφετέρου να δημιουργήσει μια τρομερή ατμόσφαιρα. Αυτό φυσικά δεν το κατάφερε μόνος του. Βασικό ρόλο παίζει η καταπληκτική εικονογράφηση του Χρήστου. Άλλο στιλ απ'ότι μας είχε συνηθίσει μέχρι τώρα, πιο ψηφιακό, δημιουργεί εικόνες που άλλοτε σε μαγεύουν και άλλοτε σε ανατριχιάζουν, και που άνετα θα μπορούσες να κρεμάσεις στον τοίχο σου. Με λίγα λόγια, μια πολύ προσεγμένη δουλειά, δύο δημιουργών που έχουν πολλά ακόμα να δώσουν. Markosia Κώστας Ι. Ζαχόπουλος Χρήστος Μαρτίνης

Ένα παράξενο και μοναχικό αγόρι μαζί με τον μόνο σύντροφό του, έναν ιπτάμενο λύκο, περιπλανιούνται στους ουρανούς «μετά την καταστροφή». Σε έναν κόσμο σκοτεινό, κάτω από τα διαρκώς παρόντα σύννεφα, έρχονται αντιμέτωποι με αλλόκοτα πλάσματα, ανθρωπόμορφα και μη, φιλικά και εχθρικά. Και επιμένουν να ταξιδεύουν με στόχο να δουν τον ήλιο και να ικανοποιήσουν μια ευχή. Τον περασμένο Οκτώβριο παρουσιάζαμε από αυτές εδώ τις σελίδες την εξαιρετική περιπέτεια φαντασίας «The Cloud» των Κώστα Ζαχόπουλου (σενάριο) και Vincenzo Balzano (σχέδια) που είχε κυκλοφορήσει στα αγγλικά και στην αμερικανική αγορά από τις εκδόσεις Archaia λίγους μήνες νωρίτερα, με την ευχή «να βρει τον εκδοτικό δρόμο της και προς την ελληνική αγορά». Δεν πέρασε πολύς καιρός και η ευχή αυτή πραγματοποιήθηκε από τις εκδόσεις Web Comics που έδειξαν ταχύτατα αντανακλαστικά. «Το Σύννεφο», όπως είναι ο ελληνικός τίτλος, κυκλοφορεί ήδη στα ελληνικά (μετάφραση Νίκος Καμπουρόπουλος) δίνοντας την ευκαιρία σε ακόμη περισσότερους αναγνώστες να ταξιδέψουν στα σύννεφα και να παρακολουθήσουν την εναέρια περιπέτεια ενός αγοριού και του φτερωτού λύκου του σε αναζήτηση μιας ευχής. Από τη μέρα που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ, το «The Cloud» απέσπασε θερμότατες κριτικές λόγω τόσο του ευφάνταστου, καθηλωτικού του σεναρίου όσο και των πανέμορφων, μαγευτικών σχεδίων του. Στο είδος όπου συγκαταλέγεται το «Σύννεφο» έχουν διαπρέψει συγγραφείς και σεναριογράφοι όπως ο Terry Pratchett και ο Neil Gaiman και σχεδιαστές όπως ο Dave McKean. Με δουλειές όπως «Το Σύννεφο» «είναι βέβαιο ότι σε λίγα χρόνια από σήμερα οι δημιουργοί του θα έχουν αρχίσει να θεωρούνται άξιοι συνεχιστές της ποιοτικής φαντασίας, που δεν παραμένει μόνο σε κλισέ, πολυδαίδαλα σενάρια και εντυπωσιακές εικόνες κενές περιεχομένου, αλλά εμβαθύνει σε οντολογικές αναζητήσεις, θέτει υπαρξιακά ερωτήματα και συνομιλεί με το παρελθόν μέσω διαρκών παραπομπών και αναφορών στο έργο των “δασκάλων”». Κι αυτό γιατί παρά την καταφανή δεξιοτεχνία στον χειρισμό της ιστορίας τους, οι δημιουργοί του «Σύννεφου» δεν αρκούνται στον επαγγελματισμό και το ολοκληρωμένο αποτέλεσμα. Δείχνουν να επιδιώκουν και κάτι παραπάνω. Να στρέψουν, πιθανώς, το ενδιαφέρον του ανήσυχου θεατή και αναγνώστη και προς την προέλευση εικόνων που όλο και κάτι του θυμίζουν αλλά δεν είναι σίγουρος τι ακριβώς. Υπεράνω όλων αυτών, βέβαια, βρίσκεται το υπόρρητο μήνυμα του μύθου που φιλοτεχνούν, που δεν είναι άλλο από τον υπέρ πάντων και άνευ υποχωρήσεων αγώνα για την ελευθερία και το όνειρο. Σε έναν δυστοπικό και μετα-αποκαλυπτικό κόσμο, θα ήταν αναμενόμενη μια κυνική συμπεριφορά με στόχο την επιβίωση. Τόσοι και τόσοι φανταστικοί χαρακτήρες, από τον περιπλανώμενο Mad Max μέχρι τους επιζήσαντες ως ζωντανούς και όχι ως νεκροζώντανους στο «Walking Dead», πιάνουν τα όπλα και αλλάζουν κοσμοθεωρία για να παραμείνουν όρθιοι. Το αγόρι του «Σύννεφου» δεν ενδιαφέρεται γι' αυτό. Έχει έναν στόχο και τον κυνηγά θαρραλέα και παθιασμένα, χωρίς να λογαριάζει τη ζωή του. Δεν το βάζει κάτω ούτε όταν αντιμετωπίζει αλλόκοσμα τέρατα ούτε όταν συναντά ιπτάμενους πειρατές. Με την καλοσύνη και την αφοσίωσή του βρίσκει συμμάχους. Και προχωρά. Η κυκλοφορία του «Σύννεφου» στα ελληνικά, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα από την πρώτη έκδοσή της, μόνο στα λιγοστά θετικά της εποχής μας μπορεί να προσμετράται. Ιδιαίτερα λόγω της αγγλικής γλώσσας του πρωτοτύπου που θεωρείται από πολλούς πλέον περιττό να μεταφράζεται στα ελληνικά καθώς, όπως πιστεύεται, «όσοι το ήθελαν θα το έχουν ήδη διαβάσει». Κάτι τέτοιο είναι σωστό μόνο αν αληθεύει η υπόθεση ότι το κοινό των κόμικς είναι εξαιρετικά μικρό, μετρημένο και αδύνατο να αυξηθεί. Τέτοια υπόθεση δεν έχει ακόμα επιβεβαιωθεί. Το δυνητικό κοινό είναι μεγαλύτερο. Και με κόμικς όπως «Το Σύννεφο» θα διευρυνθεί ακόμη περισσότερο. Και το σχετικό link...

Στα χνάρια των παραμυθιών και των μαγικών αφηγήσεων του Terry Pratchett και του Neil Gaiman και με εικόνες που παραπέμπουν στους αλλόκοτους, παραμορφωμένους κόσμους του Dave McKean, το The Cloud είναι μια περιπλάνηση ενός ιπτάμενου λύκου και του αγοριού-συντρόφου του προς αναζήτηση μιας ευχής. Σχεδιασμένο από τον Vincenzo Balzano και γραμμένο από έναν Έλληνα σεναριογράφο, τον Κώστα Ζαχόπουλο. Οι μεταμυθοπλασίες και οι διακειμενικές αφηγήσεις αποτελούν πλέον τον κανόνα στη σύγχρονη λογοτεχνική παραγωγή. Στα κόμικς, βοηθούσης και της διαεικονικής προσέγγισης μιας νέας ιστορίας, το αποτέλεσμα της αναζήτησης αναφορών, παραπομπών και πηγών μπορεί να είναι εντυπωσιακό. Όπως συμβαίνει με το The Cloud των Κώστα Ζαχόπουλου και Vincenzo Balzano που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Archaia στις ΗΠΑ πριν από λίγες εβδομάδες και έχει ήδη αποσπάσει πολλές θετικές κριτικές. Η ιστορία είναι φαινομενικά απλή: με τις μνήμες του Μεγάλου Πριν, τότε που η ζωή είχε φως και ήλιο, να ατονούν με το πέρασμα του χρόνου, ένα αγόρι και ο φτερωτός λύκος του ταξιδεύουν σε έναν αφιλόξενο κόσμο μετά από κάποια αποκαλυπτική καταστροφή για να ανακαλύψουν μια χαμένη ευχή. Αφηγητής της ιστορίας είναι ο λύκος, ενώ το ταξίδι στους ουρανούς είναι γεμάτο ανατροπές, απρόσμενες συναντήσεις, παράξενα πλάσματα, αινιγματικούς συμμάχους και τρομακτικούς εχθρούς. Είναι παράλληλα ένα ταξίδι αυτογνωσίας και μια αποστολή αφοσίωσης σε έναν σκοπό και ανακάλυψης των δυνατοτήτων και των αντοχών απέναντι στις αντιξοότητες. Ιπτάμενες φάλαινες, γιγάντιοι ελέφαντες, πειρατές των αιθέρων, ένας τρελός βασιλιάς, φιλικά δελφίνια διασταυρώνονται με το περιπλανώμενο ζευγάρι σε έναν κόσμο που καλύπτεται από σύννεφα και μόνο μια ευχή μπορεί να τα διαλύσει. Όλα είναι θέμα επιλογών και προτεραιοτήτων. Ακόμα και η απόφαση για έναν ελεύθερο θάνατο αντί για μια σκλαβωμένη ζωή. Εκτός όμως από τις εντυπωσιακές εικόνες και τη σαγηνευτική αφήγηση που διαβάζεται σαν παραμύθι για μεγάλα παιδιά, είναι ευφυέστατες οι διαρκείς παραπομπές σε άλλα έργα από την ιστορία της τέχνης που διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον και παρακινούν τον αναγνώστη να ερευνήσει τη σύνδεση των εικόνων με άλλες, την πηγή της έμπνευσής τους κ.λ.π. Το κάστρο απ’ όπου ξεκινά η περιπέτεια με το σκοτεινό φεγγάρι και τον κρυμμένο ήλιο φέρνει στον νου τους αντίστοιχους ουτοπικούς αρχιτεκτονικούς «πειραματισμούς» του Dave McKean, η επίθεση που δέχεται το αγόρι από μια φιλική κλέφτρα αποτελεί φόρο τιμής στο θρυλικό Amazing Fantasy #1 με τον Spider-Man στο εξώφυλλο, πελώριες πέτρινες κεφαλές όπως αυτές των Νήσων του Πάσχα συζητούν με τους πρωταγωνιστές, δυο χέρια πλησιάζουν λυτρωτικά το ένα στο άλλο όπως αυτά του Θεού και του Αδάμ στο έργο του Μικελάντζελο κ.ά. Αυτή η καταιγιστική εναλλαγή αναφορών, εικόνων, χρωμάτων, σχημάτων, περίεργων πλασμάτων και παράξενων ανθρώπων σε συνδυασμό με το σφιχτό και σαφές σενάριο καθιστούν το The Cloud μια ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα και γοητευτική φανταστική περιπέτεια που αντλεί στοιχεία από τις παραδόσεις του είδους με τρόπο ευφυή και τα ενσωματώνει με σεβασμό σε μια νέα πρωτότυπη αφήγηση. Στις αρετές του συγκαταλέγεται και το γεγονός ότι μπορεί να διαβαστεί από αναγνώστες κάθε ηλικίας, καθώς τα θέματα που πραγματεύεται και θίγει είναι κατανοητά σε όλους, έστω και με διαφορετικό τρόπο. Και επιπλέον, η σχεδιαστική δεξιοτεχνία του Balzano είναι αρκετή για να σε καθηλώσει και να σε «υποχρεώσει» απλώς να κοιτάς και να ξανακοιτάς τις υπέροχες εικόνες του. Με επιπρόσθετο δεδομένο ότι ο σεναριογράφος είναι Έλληνας, ελπίζουμε βάσιμα ότι το The Cloud θα βρει τον εκδοτικό δρόμο του και προς την ελληνική αγορά. Και το σχετικό link...