gkosk

Δεύτερο event με θέμα τα Ελληνικά κόμικς, κι αυτό στο καφέ Μυθωδία στο Κανόνι(Κέρκυρα πάντα!)! Την Κυριακή 17 του μήνα και ώρα 12 το πρωί(ξυπνάμε αργά τις Κυριακές στο νησί!), θα πραγματοποιηθεί παζάρι Ελληνικών κόμικς! Ο κάθε ενδιαφερόμενος, θα μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου με mail, στο gkoskinas2007@yahoo.gr και να δηλώσει συμμετοχή! Στα πλαίσια του …παζαριού αυτού, θα γίνονται και ανταλλαγές(βεβαίως – βεβαίως, αφού πήξαμε στα διπλά!). Όσο για τις συμμετοχές, αυτές δεν θα περιοριστούν μόνον από Κερκυραίους φίλους των κόμικς! Γι` αυτό, όσοι ενδιαφέρεστε, απλά θα πρέπει να το δηλώσετε μέχρι την Παρασκευή 15 του μήνα. :beer: :beer:

Ουφ! Λαχάνιασα! Μιλάμε για πολύ τρέξιμο αδέλφια! Αυτή είναι η αφίσα της εκδήλωσης, το λογότυπο του χώρου που φιλοξενείται και τέλος, ο ίδιος ο χώρος! (αν τσεκάρετε σε λίγο, θα δείτε ένα νέο happening, που θα φιλοξενηθεί εκε και θα είναι έκπληξηί!!!) :beer: :beer: Υ.Γ. Τα περιοδικά, είναι στην αυθεντική τους μορφή(μάλλον τρελάθηκα, αν και ακόμη δεν βγήκαν τα αποτελέσματα των εξετάσεων!!!) και όχι φωτοτυπίες!

Είναι απλό Γιώργο! Είπα στο παληκάρι που έχει το μαγαζί τα εξής: Γιώργο(σύμπτωση ε; ακόμη ένας Γιώργος!), αγόρι μου εδώ είναι 93 κόμικς, συνολικής αξίας 2.700 ευρώ. Αν στο τέλος της βραδιάς λείπουν τεύχη, κρατάς τα υπόλοιπα και μου δίνεις το ποσό! Έτσι το κόμικς κερδίζει ακόμη ένα φίλο στη χώρα μας! :beer: :beer: :lol: :lol: :lol: :lol:

Να και οι πρώτες εικόνες από το σημερινό στήσιμο! Θα ακολουθήσει και δεύτερο μέρος τοποθέτησης κόμικς αύριο. Θα σας ενημερώνω για τις εξελίξεις και βέβαια το Σαββάτο θα υπάρχει πλούσιο φωτορεπορτάζ και εντυπώσεις!

Ok. Πάμε λοιπόν. Ψάξε να τα βρείς... Michael Fugain - Une Belle Historie Nina Simone - Sinnerman(το αυθεντικό 12λεπτο κι όχι η remix σιχαμάρα!) Pop Tops - Mamy Blue(καλά, καλά! φθάνει η γκρίνια! μου θυμίζει κάτι καλοκαίρια με juke box...) Last of the Mohicans OST Little Tony - Guore Matto For a few dollars more - Babe Ruth(όχι παίζουμε!) Αυτά!!!!!!!!! :beer: :beer:

Την Παρασκευή 8 Μαΐου, στις 20:30, στο καφέ Μυθωδία, στο Κανόνι(Κέρκυρα), θα γίνει η παρουσίαση των βιβλίων για τα Ελληνικά κόμικς, «Χάρτινοι Ήρωες – Ασπρόμαυρα Όνειρα» και «Μικρός Καουμπόυ – Έτσι κατακτήσαμε τη Δύση», εκδόσεις Αιγόκερως. Παράλληλα, θα λειτουργήσει έκθεση Ελληνικών κόμικς από τις δεκαετίες του `40, `50, `60 και `70. Η βραδιά θα καλυφθεί από την βιντεπροβολή χαρακτηριστικών εξωφύλλων, των κόμικς εκείνης της περιόδου, συνοδευόμενη από την ανάλογη μουσική υπόκρουση.

Μάλιστα! Αυτά είναι! Και Δημήτρης και Πράσινος και ΜΟΜ!!! Αγόρι μου καλύτερα δεν γίνεται! Άντε να τελειώνεις και καμιά εργασία! :best: :clap2: :cheers3:

Με καθυστέρηση αρκετών μηνών(!!!), σου αναγέρω ότι το περιοδικό δεν έβγαλε παραπάνω από 12 τεύχη, από ότι γνωρίζω(αυτή είναι η πιο αισιόδοξη άποψη! η πιο απαισιόδοξη εκδοχή της, λέει ότι το όγδοο τεύχος ήταν και το τελευταίο!), οπότε και τα δυο αναγνώσματα δεν ολοκληρώθηκαν!

Αθεόφοβε! Ποιούς έβαλες πάλι στο ρίνγκ, βρε; Κατ ` αρχάς χωρίς να το γνωρίζω, με την ψήφο μου διαμόρφωσα μια ισοπαλία, μέχρι αυτήν τουλάχιστον τη στιγμή! Τι ψήφισα; Λίγο υπομονή! Μια ερώτηση πρώτα: Γίνεται ο Σούπερ Γκούφυ να φάει σπανάκι και ο Ποπάυ φυστίκια; Λεω βρε! Μη βαράτε! Τέλος πάντων. Γκούφυ δαγκωτό, γιατί ανήκει στην alter ego κατηγορία ηρώων, αυτών δηλαδή που την επόμενη το πρωί σκοντάφτουν στο τραπεζάκι του καθιστικού προκαλώντας ένα είδους ντόμινο - καταστροφής σε ολόκληρο το σπίτι, έχοντας το προηγούμενο βράδυ σώσει τον Πλανήτη ολόκληρο!!! Ο Ποπάης καλός είναι, ναυτικός, σπανακοθρεμένος, αλλά αφού ανέχεται την Όλιβ και μάλιστα τα ξεγυρισμένα χαστούκια της, τι τύχη να έχει απένατι στον ιπτάμενο αντίπαλο του; Από που του έρχονται οι φάπες δεν θα ξέρει! Πρόταση: Για επόμενη μάχη ρίξε Γιαγιάκα με μάγισσα Φούρκα!!! :lol: :lol: :dance: :dance:

Αγαπητέ ο Μικρός Σερίφης σταμάτησε στο τεύχος 1468 και αυτό είναι οριστικό και τσεκαρισμένο. Μην μπερδεύεσαι με την διαφήμιση του επόμενου τεύχους. Στο τελευταίο τεύχος της έκδοσης του Μικρού Καουμπόι, το 1218, διαφημίζεται το επόμενο, αλλά δεν κυκλοφόρησε ποτέ! Το ίδιο και στο τεύχος 838 του Μικρού Αρχηγού, που έμελε να είναι το τελευταίο.

Δεν τίθεται ερώτημα, σε αυτή την μάχη τουλάχιστον. Άλλο το να τρώς γιατί είσαι μηχανή εκαθάρισης τροφής, ή σκουπιδοφάγος, ή έχεις ταινία, ή είσαι ένα χοντρο-Αμερικανάκι, ή ξέρω εγώ τι άλλο, κι άλλο να έχεις μπροστά σου τα φαγητά που σου στερεί η πένα του δημιουργού σου επί σειρά ετών, μόνιμα πεινασμένος και κατατρεγμένος. Αν λοιπόν, σημασία δεν έχει η ταχύτητα(όπου εκεί θα κέρδιζε σίγουρα ο Πόλντο), αλλά το τελικό αποτέλεσμα, ο Σεραφίνο θα ήταν ο νικητής, για έναν πολύ απλό λόγο. Κίνητρο κύριοι! Αυτή είναι η μαγική λέξη. Ο ένας έχει για κίνητρο την πείνα του, κι ο άλλος την ...συνήθεια του! Το μόνο τους κοινό στοιχείο, είναι ότι τρώνε αρκετές ..ψιλές, αλλά για τελείως διαφορετικούς λόγους! Next vs please! :lol: :beer: :dance:

Εύγε Παύλο!!!

Δώσε στον κόσμο κόμικς!!! :beer: :beer:

Καλώς την! Είναι ωραία εδώ, πράγμα που είχες ήδη την ευκαιρία να διαπιστώσεις! Μπύρες έχει, που και που σκάει μύτη και κανένα κόμικς, πειράγματα άπειρα και κλίμα υπέροχο! Καλή διαμονή και δημιουργική Παράξενο Μικρό Κορίτσι! Υ.Γ. Κάτι από Doors μου θυμίζει το nick.....

Το 1974, οι υπεύθυνοι της έκδοσης του μηνιαίου περιοδικού Υπερτεύχος Ντιάνα, έχουν την έμπνευση να εμπλουτίσουν τις σελίδες του με εικόνα και μάλιστα στο κλίμα της εποχής! Προχωρούν έτσι, στην ένταξη αυτοτελών ιστοριών για νέους, ή ιστορίες για τηνέητζερς, όπως ονομάζουν το νέο τους αυτό εγχείρημα. Οκτώ λοιπόν ιστορίες, που θα μπορούσαν άνετα να βρίσκονται στις σελίδες ενός κοριτσίστικου περιοδικού της εποχής, κάνουν την εμφάνιση τους σε ένα έντυπο που μέχρι τότε περιείχε καουμπόικες ιστορίες!!! Το πείραμα δεν έχει επιτυχή κατάληξη και το …ναυάγιο παρασύρει και το ίδιο το περιοδικό, μόλις λίγα τεύχη έπειτα! Ακολουθεί μια από τις ιστορίες εκείνες, για τις οποίες μιλάει το άρθρο αυτό, έτσι όπως δημοσιεύτηκε στο τεύχος 29. :beer:

Μπορεί να μην μπήκε στο βιβλίο, όμως έχετε την ευκαιρία να το διαβάσετε εδώ, κατ`αποκλειστικότητα στο Greek Comics!!! Στο blog μου, δημοσιεύεται σε συνέχειες. :beer: ΤΟ WESTERN Κάτι ψιλά είχα αφήσει να αιωρούνται στους Χάρτινους Ήρωες, σχετικά με τους καουμπόηδες και τους ινδιάνους. Εξ απαλών ονύχων βέβαια. Το χαιδέψαμε το θέμα τότε. Τώρα, θα πούμε πιο πολλά. Δηλαδή θα διαβάσετε! Στικάκι αρωματικό(το ατομικό μας πυροτέχνημα!), κεράκια στο δωμάτιο(η ψευδαίσθηση της γαλήνης), κρασί στα ποτήρια(η αιτία για να γίνουν πραγματικότητα οι αφορμές…), τα χέρια ψηλά και …στην υγειά μας! Προσωπικά, το συγκεκριμένο είδος το γνώρισα από κάτι φευγάτους πρόλογους του παρουσιαστή της Καλιτεχνικής Λέσχης, στην κρατική τηλεόραση. Μπακογιανόπουλο, τον έλεγαν τον άνθρωπο. Ήξερε πολλά από κινηματογράφο. Η αλήθεια να λέγεται. Το είχε το θέμα. Ήταν λίγο περισσότερο δυεισδιτικός, από ότι χρειάζονταν, ίσως. Η βροχή έπεφτε, οι σφαίρες πήγαιναν ασορτί και η κόπια αγκομαχούσε για να βγάλει την εικόνα. Ευτυχώς που δεν υπήρχαν διαφημίσεις τότε! Είδαμε ταινίες – κεραυνούς, μέσα στις νύχτες της Τετάρτης. Γνωρίσαμε τα βραχώδη όρη, τα φαράγγια και τις ενέδρες, τους κακούργους και τους καλοκάγαθους αγρότες, τα βουβάλια και τους κάκτους. Μάθαμε Γεωγραφία, Ιστορία και Μαθηματικά(!), αλλά παραδόξως δεν μπορέσαμε να το αποδείξουμε την άλλη μέρα στο σχολείο. Μάλλον θα έφταιγε η μετάφραση. Μπάνγκ! Μπάνγκ! Μπάνγκ! Λεόνε στην θεωρία, Ήστγουντ στην εφαρμογή! Μπάμ και κάτω! Τα νοιώθαμε και λίγο κοντά μας όλα αυτά. Δώδεκα ώρες με το καράβι, η Ιταλία από την Κέρκυρα. Τσινετσιτά και θερινά σινεμά. Η απόσταση εκμηδενίζονταν για χάρη μας. Η Αμερική έπεφτε αρκετά μακριά και η tv δεν έμοιαζε τόσο πειστική, όσο θα έπρεπε, τουλάχιστον στην περίπτωση μας. Έστω και έτσι, ήρθαν οι κύριοι εκφραστές των ιδεών της Αμερικάνικης υπερφύαλης κυριαρχίας, μέχρι τα φτωχικά μας σαλόνια. Ανοίγαμε την πόρτα και ως δια μαγείας, αρενωποί εκπρόσωποι της τάξης και της δικαιοσύνης περνούσαν το κατώφλι. Έλεγαν λίγα, έσφιγγαν τα χείλη, κατέβαζαν το χέρι γρήγορα στη ζώνη και τραβούσαν με ταχύτητα το πιστόλι! Οι ινδιάνοι έπεφταν κάτω από τα άλογα, χτυπημένοι από τις σφαίρες και στο τέλος ο πρωταγωνιστής φιλούσε την αγαπημένη του, ενώ οι τίτλοι τέλους περνούσαν από μπροστά μας. Κάπως έτσι καληνύχτιζαν και έφευγαν κλείνοντας πίσω τους την πόρτα. Μας άφηναν με χίλια δύο ερωτηματικά. Τι να ήταν το ουέστερν άραγε; Ότι ευχόμασταν να ζήσουμε; Ο Νόμος και οι αιματοβαμμένες σελίδες του; Δρόμοι που έπρεπε να ακολουθήσουμε; Πρότυπα; Ο ήρωας μέσα μας; Ή μια ακόμη ταινία, που έσπασε τη μονοτονία μας, για μια ακόμη φορά; Δεν είναι ερωτηματολόγιο, οπότε δεν είστε και υποχρεωμένοι να απαντήσετε… Το είδος που υπηρέτησε πιστά όμως ο Μικρός Καουμπόυ, αλλά και τα υπόλοιπα τέτοιου τύπου περιοδικά, είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα εμπορικά, εξαγώγιμα προιόντα του Χόλυγουντ. Καταπιάστηκαν μαζί του πολλοί σπουδαίοι κινηματογραφιστές, δίνοντας τη δική τους ερμηνεία. Ορισμένες από τις ταινίες αυτές, απέσπασαν το θερμό χειροκρότημα του κοινού στις αίθουσες παγκοσμίως, αλλά και βραβεία. Σπουδαίοι ερμηνευτές ενσάρκωσαν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, σε ένα κινηματογραφικό είδος με εκατομμύρια φανατικούς θαυμαστές. Τις περισσότερες από αυτές τις ταινίες, είχαμε την ευκαιρία να τις δούμε και στη χώρα μας, είτε από την τηλεόραση, είτε στον κινηματογράφο. Βέβαια, σχεδόν πάντα παραμόνευε ψιλοκρυμένος στη γωνία ο ρατσισμός, κυρίως για τους ερυθρόδερμους. Λίγοι τόλμησαν να τα πουν χύμα, για μια από τις πιο μελανές σελίδες της Αμερικάνικης ιστορίας. Συνήθως, μέχρι το 1966-67 τουλάχιστον, οι περισσότερες ταινίες φιλοξενούσαν σκηνές με τους άγριους και αιμοδιψείς ιθαγενείς της Αμερικάνικης Ηπείρου, να είναι έτοιμοι να σφάξουν τους δίκαιους και γεμάτους αξίες αποίκους. Γύρω – γύρω οι άμαξες και μάχες μέχρις εσχάτων με τους έφιππους δολοφόνους! Οι ιαχές τους έσκιζαν τον αέρα και τα βέλη στόχευαν τους φουκαράδες, πτωχούς πλην τίμιους, λευκούς! Το δεύτερο θέμα, από το οποίο αντλούσαν σενάρια και έβρισκαν λόγο ύπαρξης οι ταινίες εκείνων των χρόνων(1940-1965), ήταν οι κακοί τσιφλικάδες, που εξαγόραζαν τις συνειδήσεις των εκπροσώπων του νόμου και τρομοκρατούσαν ολόκληρες πόλεις. Τα πράγματα άλλαξαν, όταν μπήκαν θέματα σαν τους κυνηγούς επικυρηγμένων, και ευρηματικά σενάρια τύπου High Noon, 3:10 to Yuma, Pat Garrett & Billy the Kid, Last train to Gunhill, Mckenna`s Gold, The Magnificent Seven, Wild Bunch και πολλά ακόμη. Αυτό λοιπόν το τμήμα του βιβλίου, θα επιχειρήσει να σας θυμίσει κάποιες από αυτές τις ταινίες. Ότι θα διαβάσετε πιο κάτω, εμπεριέχει σε μεγάλο βαθμό το στοιχείο της υποκειμενικότητας, συνεπώς οι όποιες αντιρήσεις προκύψουν από την ανάγνωση του, είναι …καλοδεχούμενες! Ο Marion Michael Morrison, ή Τζών Γουέην αν προτιμάτε, ήταν ο χαρακτηριστικά και επιμελώς σχεδιασμένα καθαρός Αμερικάνικος ήρωας, που με τις εμφανίσεις του σε πάνω από 200 ταινίες γουέστερν, καθιερώθηκε σαν ο απόλυτος πρωταγωνιστής. Ταυτίστηκε όσο κανείς συνάδελφος του με το είδος και στο τέλος πήρε και το πολυπόθητο αγαλματάκι του θείου Oscar! Ήταν ο πρώτος δυναμικός ήρωας, που ενσάρκωσε την αρετή και προασπίστηκε τις αξίες που θα έπρεπε να διέπουν τον άντρα του 20ου αιώνα. Μια εξ ολοκλήρου δημιουργία των Αμερικάνικων studio, που πέρασε τα πρότυπα που του υπαγορεύτηκαν, δίχως να παρεκλίνει από την προκαθορισμένη του πορεία για ούτε ένα χιλιοστό κινηματογραφικής ταινίας! Ήταν ένας έξυπνος, ψυχροπολεμικός πύραυλος προπαγάνδας, που εξαπέλυσε η Αμερική! Για όλα αυτά και ακόμη περισσότερα, είναι αδύνατον να απέχει από αυτή την αναφορά. Το 1939, γνωρίζεται με τον σκηνοθέτη των Oscar, Τζών Φόρντ, πράγμα που αποδυκνείεται καθοριστικό για την συνέχεια της καρίερας του. Την ίδια χρονιά, πρωταγωνιστεί στην Άμαξα της Αγωνίας, ή Stagecoach και ο κόσμος του κινηματογράφου γυρίζει το βλέμα του επάνω στον μεγαλόσωμο Αμερικανό. Εννιά χρόνια μετά, θα έρθει η πρώτη μεγάλη του επιτυχία με το Red River(Κόκκινο Ποτάμι), παρέα με τον Μοντγκόμερυ Κλίφ σε σκηνοθεσία του έτερου σπουδαίου Αμερικανού Χάουαρντ Χώκς(ο τρίτος της παρέας ήταν ο Τζών Χιούστον), ενώ η χρονιά θα κλείσει με τα χειροκροτήματα για την ερμηνεία του στο Επέλαση την Αυγή(Fort Apache). Το 1950 έρχεται η σειρά του Rio Grande(δεν μεταφράστηκε στα Ελληνικά!), αλλά θα περάσουν 4 ολόκληρα χρόνια μέχρι να κερδίσει τα συγχαρητήρια για την συμμετοχή του σε ακόμη ένα φίλμ του Φόρντ. Είναι το Η Αιχμάλωτη της Ερήμου(δυστυχώς αυτό μεταφράστηκε!), ή καλύτερα The Searchers του 1954, αυτό που θα πείσει και τους πλέον δύσπιστους για τις ικανότητες του. Μαζί με τον Ντήν Μάρτιν και τον τραγουδιστή Ρίκυ Νέλσον, συνθέτουν ένα κεφάτο τρίο, στο Ρίο Μπράβο(Rio Bravo 1959), του Χώκς. Το 1960, λίγο η εκπληκτική μουσική του βραβευμένου με Oscar Dimitri Tiomkin, λίγο το θέμα με το οποίο καταπιάστηκε, λίγο η ερμηνεία του, όλα έβαλαν το λιθαράκι τους προκειμένου να χαρακτηριστεί το The Alamo, σαν ένα από τα κορυφαία γουέστερν όλων των εποχών. Προσωπικά το θεωρώ υπερτιμημένο και προτιμώ το The Searchers, αλλά είναι και η υποκειμενικότητα της αντικειμενικότητας που μπερδεύει τα πράγματα! Επόμενη του σπουδαία εμφάνιση, είναι στο The man who shot Liberty Valance(Ο άνθρωπος που σκότωσε τον Λίμπερτυ Βάλανς). Είναι πλέον 1962 και το χεράκι του εδώ βάζει ο Gene Pitney, με το υπέροχο τραγούδι των τίτλων. Η Ακαδημία Τεχνών στην χώρα του, θα του δώσει το βραβείο πρώτου ανδρικού ρόλου, στην τελετή απονομής του 1969, για την ερμηνεία του στο Αληθινό Θράσος(True Grit) και το 1972 θα κλείσει τον κύκλο των σημαντικών του εμφανίσεων σε ταινίες του είδους, με την συνέχεια του προαναφερθέντος φίλμ και τίτλο Ο Μονόφθαλμος(True Grit). Από εκεί και μέχρι τέλους, συμπλήρωνε τα …ένσημα! Πέραν του Τζών Γουέην, δεν υπήρξε το …χάος! Αντίθετα, εξαιρετικές ταινίες και ηθοποιοί, άφησαν το δικό τους στίγμα και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ανταμοίφτηκαν. Διαβάστε χαρακτηριστικά: 1939. Από εκεί ξεκινάμε! Τζέσσε Τζέημς. ( Jesse James ). Του Χένρυ Κίνγκ( Ο Μαύρος Κουρσάρος), με τους Τάυρον Πάουερ, Χένρυ Φόντα, Ράντολφ Σκότ. 1940. Οι Περιπέτειες του Μπούφαλλο Μπίλ. ( The Plainsman ). Σκηνοθεσία του μεγάλου Σεσίλ Ντε Μίλ, με τον Γκάρυ Κούπερ, την Τζήν Άρθουρ και τον Τσάρλς Πίκφορντ. 1940. Σάντα Φε. Μεταφρασμένο επ ακριβώς στα Ελληνικά! Σπάνιο φαινόμενο! Santa Fe. Σκηνοθετεί ο μίστερ Καζαμπλάνκα, Μάικλ Κέρτις και πρωταγωνιστεί ο ακαταμάχητος γόης τότε του παγκόσμιου σινεμά, ο Έρολ Φλύν. 1940. Βορειοδυτικό Πέρασμα. ( Northwest pass ). Σκηνοθεσία Κίνγκ Βίντορ( δύο Όσκαρ για αυτή την ταινία!). Παίζουν οι Σπένσερ Τρέησυ, Ρόμπερτ Γιάνγκ και Γουώλτερ Μπρέναν. 1948 Κόκκινο ποτάμι( Rio Bravo ), σε σκηνοθεσία Χάουαρντ Χώκς, με τους Τζών Γουέην, Ρίκυ Νέλσον. 1950. Η καραμπίνα φάντασμα. ( Wintsester 73 ). Του Άντονυ Μάν, με τους Τζέημς Στιούαρτ, Ρόκ Χάτσον. 1952, Το Τραίνο θα σφυρίξει τρείς φορές( High Noon ), σε σκηνοθεσία Φρέντ Τσίνεμαν. Πρωταγωνιστεί ο υπέροχος Γκάρυ Κούπερ(άφησε εποχή σε αυτό τον ρόλο) και η μορφή της Γκρέυς Κέλυ, πρίν μαγέψει τον Πρίγκηπα του Μονακό. 1953. Το γυμνό Σπυρούνι ( The naked spur ), σε σκηνοθεσία του πολύ καλού στο είδος Άντονυ Μαν, με τους Τζέημς Στιούαρτ, Ρόμπερτ Ράιαν. 1955, Αποστολή Γιγάντων( The Far Horizons ), του Ρούντολφ Ματέ. Πρωταγωνιστεί ο Τσάρλτον Ήστον. 1955, Η Καταραμένη Κοιλάδα( The Man from Laramie ). Πολύ μπροστά από την εποχή του, αυτή η δημιουργία του Άντονυ Μαν, με τον Άρθουρ Κένεντυ και τον σταρ του Χίτσκοκ, Τζέημς Στιούαρτ. 1955. Τρίτη πολύ καλή ταινία την ίδια χρονιά, με την υπογραφή του Τζών Στάρτζες. Είναι το Μονομαχία στον Πράσινο Βάλτο(Gunfight at the O. K. Coral). Πρωταγωνιστεί το πολύ καλό δίδυμο, Κέρκ Ντάγκλας, Μπάρτ Λάνκαστερ. 1955. Και τέταρτη σπουδαία ταινία της χρονιάς, το Γενναίοι Άντρες. (The Tall Men ). Σκηνοθεσία Ραούλ Γουώλς. Πρωταγωνιστούν οι Κλάρκ Γκέημπλ, Τζέην Ράσελ, Ρόμπερτ Ράυαν. 1957, 3:10 To Yuma. Αξίζει να το δει κανείς, για να καταλάβει γιατί τις αυθεντικές ταινίες δεν μπορούν να τις πλησιάσουν καν τα remake! Ντέλμερ Ντέηβις πίσω από τις κάμερες και ένας καταπληκτικός Γκλέν Φόρντ μπροστά από αυτές. Από τις μεγαλύτερες στιγμές της καριέρας του, σε ένα φίλμ που δεν βασίζει την δύναμη του σε τίποτα άλλο, παρά σε ένα ευρηματικά απλό σενάριο. 1957. Δια πυρός και σιδήρου. (The ride back). Άντονυ Κουήν, Γουίλιαμ Κόνραντ, σε σκηνοθεσία Άλαν Μίνερ. 1958, The Big Country, του Γουίλιαμ Γουάιλερ. Ίσως τα ονόματα των πρωταγωνιστών, να ήταν αρκετά για να σφραγίσει το διαβατήριο του, κάνοντας τον γύρο του πλανήτη. Γκρέκορυ Πέκ, Τσάρλτον Ήστον, Τσάκ Κόνορς, Κάρολ Μπέηκερ. 1958, Το τελευταίο τραίνο από το Γκάν Χίλ(Last Train from Gun Hill), του Τζών Στάρτζες. Φοβερό το δίδυμο Κέρκ Ντάγκλας – Άντονυ Κουήν. 1960, Και οι Επτά ήταν Υπέροχοι(The Magnificent Seven), με την υπογραφή του Τζών Στάρτζες και τις προσωπικότητες των Γιούλ Μπρύνερ, Στηβ Μακ Κουήν, Τζέημς Κόμπερν, Ρόμπερτ Βών, Μπράντ Ντέξτερ, Χόρστ Μπούχολτς, Ελάι Γουάλας και Τσάρλς Μπρόνσον, μεταξύ άλλων. Πρόκειται για διασκευή του Οι Επτά Σαμουράι(1954), του Ιάπωνα σκηνοθέτη Ακίρα Κουροσάβα. 1961. Οι δύο ιπότες της κολάσεως. ( Two Rode Together ). Του μεγάλου Τζών Φόρντ, με τους Τζέημς Στιούαρτ, Ρίτσαρντ Γουίτμαρκ. 1962, Η Κατάκτηση της Δύσης(How the West was won). Το μισό Χόλυγουντ, έδωσε το παρόν σε αυτή την εκπληκτική ταινία του Τζών Φόρντ. Ενδεικτικά αναφέρω τους Χένρυ Φόντα, Τζώρτζ Πέπαρντ, Τζέημς Στιούαρτ, Ρίτσαρντ Γουίτμαρκ, Κάρολ Μπέηκερ, Κάρλ Μάλντεν, Τζών Γουέην. 1962. Οι τρείς λοχίες. ( The three srgts ) Πρόκειται για το φίλμ που παρακολουθούν οι πρωταγωνιστές του δικού μας Της Κακομοίρας, με τον αξέχαστο Χατζηχρήστο, σε ένα κλασικό θερινό σινεμά της εποχής!!! Εδώ έχουμε τρία από τα μέλη της Rat Pack, Φράνκ Σινάτρα, Ντήν Μάρτιν και Σάμυ Ντέηβις Τζούνιορ. Σκηνοθετεί ο Τζών – Και οι Επτά ήσαν υπέροχοι – Στάρτζες! 1964. Τέσσερεις για το Τέξας. ( Four for Texas ). Σκηνοθεσία Ρόμπερτ Ώλντριτς( Δωδεκα Καθάρματα ). Πρωταγωνιστούν οι Φράνκ Σινάτρα, Ντήν Μάρτιν(λείπει ο Σάμυ Ντέηβις Τζούνιορ και η Rat Pack δεν είναι σε απαρτία!), Ούρσουλα Άντρες, Τσάρλς Μπρόνσον. 1965. Η παρτίδα του θανάτου. (Five card stand). Ντήν Μάρτιν, Ρόμπερτ Μίτσαμ, πίσω από τις κάμερες και Χένρυ Χάθαγουεη, πίσω από αυτές. 1965. Η ταξιαρχία των εκδικητών. (Major Dundee). Υποδειγματικό φιλμάρισμα, εξαιρετικές ερμηνείες. Ο Σαμ Πέκινπα το σκηνοθετεί. Ξεχωρίζουν οι μορφές των Τσάρλτον Ήστον, Ρίτσαρντ Χάρις(από τους λίγους Βρετανούς, που έπαιξε σε τόσα πολλά ουέστερν!), Τζέημς Κόμπερν. 1966. Ελντοράντο. ( El Dorado ). Χάουαρντ Χώκς σκηνοθεσία. Πρωταγωνιστούν οι Τζών Γουέην, Ρόμπερτ Μίτσαμ και ο πιτσιρικάς τότε, Τζέημς Κάαν. 1966. Πάντσο Μπράβο. ( The rare breed ). Σκηνοθετεί ο Άντριου Μακ Λάγκλεν( βετεράνος στα πολεμικά φίλμ, όπως τα Η Ταξιαρχία του διαβόλου και Όπου τολμούν οι αετοί ). Παίζουν, Μωρήν Ο`Χάρα και Τζέημς Στιούαρτ. 1966. Νεβάδα Σμίθ. ( Nevada Smith ). Του Χένρυ Χάθαγουεη, με τους Στήβ Μακ Κουήν, Κάρλ Μάλντεν, Μπράιαν Κήθ, Άρθουρ Κάννεντυ, Ράλφ Βαλόνε, Μάρτιν Λαντάου και Σούζαν Πλέσετ. 1967. Τσούκα. ( Chouca ). Σε σκηνοθεσία του Βρετανού Γκόρντον Ντάγκλας και με πρωταγωνιστές τους Ρόντ Τέηλορ και Έρνεστ Μποργκάιν. 1968. Σάλακο. ( Salako ). Πρωταγωνιστούν διάσημοι ηθοποιοί της εποχής, όπως οι Σών Κόννερυ, Μπριζίτ Μπαρντό, Τσάκ Χώκινς, Στέφεν Μπόυντ. Σκηνοθεσία Έντουαρντ Ντμίτρικ. 1968. Μπαντολέρο. ( Bandolero ). Σκηνοθεσία Άντριου Μακ Λάγκλεν. Πρωταγωνιστούν οι Τζέημς Στιούαρτ, Ντήν Μάρτιν, Ράκελ Γουέλς, Τζώρτς Κέννεντυ. 1968. Τα κανόνια του Σαν Σεμπάστιαν( The Guns of San Sebastian ). Σκηνοθετεί ο Γάλλος Ανρί Βερνέιγ( Η συμμορία των Σικελών, την ίδια χρονιά, με αστέρια μεγέθους Αλέν Ντελόν, Ζαν Γκαμπέν, Λίνο Βεντούρα!!!). Πρωταγωνιστούν οι Άντονυ Κουήν, Τσάρλς Μπρόνσον. 1969. Τα Εκατό Τουφέκια ( The Hundred Rifles ). Ράκελ Γουέλς, Τζίμ Μπράουν, Μπάρτ Ρέυνολντς. Σκηνοθεσία Τόμ Γκράις. 1969, Άγρια Συμμορία(The Wild Bunch). Υποδειγματικό γύρισμα από τον σπουδαίο Σαμ Πέκινπα. Ακόμη ένα υπέροχο κάστ. Γουίλιαμ Χόλντεν, Έρνεστ Μποργκίν, Γουώρεν Όουτς, Ρόπμπερτ Ράιαν. 1969, Το Χρυσάφι του Μακένα(Mackenna`s Gold). Δεύτερη μεγάλη ταινία της χρονιάς, σκηνοθετημένη από τον Λή Τόμσον. Πάλι Τιόμκιν, όχι στην μουσική υπόκρουση(εδώ είχαμε τον Κουήνσι Τζόουνς )αυτή την φορά, αλλά στην παραγωγή(!), ενώ ξεχωρίζουν οι μορφές των Γκρέκορυ Πέκ, Ομάρ Σαρίφ, Τέλυ Σαβάλας, Τέντ Κάσιντυ, Ρέημοντ Μάσευ, Άντονυ Κουέηλ, Ελάι Γουάλας και Κήναν Γουήν. 1969. Η απαγορευμένη κοιλάδα. ( The Valley of Gwangi ). Πολύ προτότυπο σενάριο, καθώς οι πρωταγωνιστές προσπαθούν να επιβιώσουν σε μια κοιλάδα, ενάντια σε προιστορικά τέρατα!!! Τα οπτικά εφέ, ανέλαβε ο μέτρ του είδους Ρέυ Χαριχάουζεν( Ένα εκατομμύριο χρόνια προ Χριστού, Το έβδομο ταξίδι του Σεβάχ, Η σύγκρουση των Τιτάνων, κ. α. ), τη σκηνοθεσία ο άγνωστος Τζέημς Ο`Κόνελλυ και τους κύριους ρόλους οι Τζέημς Φραντζίσκους, Ρίτσαρντ Κάρλσον. 1970. Μόντε Γουώλς. ( Monte Walsh ). Πολύ καλή παρωδία ουέστερν. Σκηνοθεσία Γουίλιαμ Φρέιζερ. Πρωταγωνιστούν οι Τσάκ Πάλλανς και Λή Μάρβιν. Κι οι δυο τους, σε ρόλους κομμένους και ραμμένους για το χιούμορ τους! 1971. Ο περιπλανώμενος πιστολέρο( High Plane Drifter ), με τον Κλίντ Ήστγουντ και την Βέρνα Μπλούμ. Σκηνοθεσία του ιδίου, πρώτη από την τριλογία με τον «καβαλάρη χωρίς όνομα». Οι άλλες δυο είναι Εκδικητής εκτός νόμου(1976) και Σιωπηλός Καβαλάρης(1985). 1971. Μονομαχία στον Κόκκινο Ήλιο. ( Soleil Rouge – Red Sun ). Τέρενς Γιάνγκ( γνωστός για τις πρώτες ταινίες του 007), σκηνοθετεί και παίζουν ηθοποιοί που δεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι το ουέστερν ήταν η ειδικότητα τους. Αλέν Ντελόν, Τσάρλς Μπρόνσον, Ούρσουλα Άντρες, Τοσίρο Μιφούνε( αξέχαστος για την εκπληκτική του ερμηνεία στο φίλμ Δύο Λιοντάρια στον Ειρηνικό, μαζί με τον Λή Μάρβιν!). 1971. Οι Γύπες πετούν χαμηλά. ( Two Mules for Sister Sarah ). Σκηνοθεσία Ντόν Σήγκελ, με τους Κλίντ Ήστγουντ και Σίρλευ Μακ Λέην, στο μοναδικό ουέστερν που έπαιξε στην καριέρα της! 1972. Τσάτο. ( Chato ). Ιδανικός ινδιάνος, ορκισμένος για εκδίκηση, ο Τσάρλς Μπρόνσον. Αντίπαλος του επί σκηνής ο Τσάκ Πάλλανς και σκηνοθετεί ο βετεράνος Σάμιουελ Φιούλερ. 1972. Οι Δύο Ληστές. ( Butch Cassidy & the Sundance Kid ). Τα δύο μεγάλα κανόνια του Χόλυγουντ, Πώλ Νιούμαν και Ρόμπερτ Ρέτφορντ και ο σκηνοθέτης Τζώρτζ Ρόυ Χίλ, σε μια καταπληκτική ταινία! Ακούγεται και το βραβευμένο με Όσκαρ καλύτερου τραγουδιού της χρονιάς, το Raindrops keep falling on my head. Οι δύο τους, με τον ίδιο σκηνοθέτη, την επόμενη χρονιά σάρψσαν στα Όσκαρ με το φίλμ Το Κεντρί! Το ένα από τα αγαλματάκια, πήρε ο συνθέτης Scott Joplin, για την διαχρονική πια μελωδία του. 1973. Η Μεγάλη Μονομαχία ( Pat Garrett & Billy the Kid ). Η καλύτερη εκδοχή της ιστορίας του περίφημου Αμερικανού παρανόμου, σε σκηνοθεσία του σπεσιαλίστα του είδους, Σάμ Πέκινπα, με μια πλειάδα σημαντικών ηθοποιών. Κρίς Κριστόφερσον, Τζέημς Κόμπερν, Μπόμπ Ντύλαν(!!!). Η αναφορά αυτή θα ήταν ημιτελής χωρίς την Ιταλική συνταγή μαγειρικής, που ευθύνεται για τα ιδιαίτερα νόστιμα σπαγγέτι – γουέστερν που σέρβιρε! Πω, πω! Πως γαρλαλούσαν τον ουρανίσκο μας! 1964, Για μια χούφτα δολάρια(For a fistfull of dollars). Ο άνθρωπος χωρίς όνομα, κάνει την εμφάνιση του στη Δύση. Πρώτο από τα τρία συνολικά γουέστερν του Λεόνε, με πρωταγωνιστή τον Κλίντ Ήστγουντ και θέμα τον εκδικητή καουμπόυ. Όπως σχεδόν όλες οι ταινίες του σκηνοθέτη, έτσι και αυτή αγαπήθηκε ιδιαίτερα στη χώρα μας. 1965, Μονομαχία στο Έλ Πάσο(For a few dollars more). Η συνέχεια του προηγούμενου φίλμ, με τους γνωστούς συντελεστές συν τον Τζιάν Μαρία Βολοντέ! 1966, Ο Καλός , ο Κακός και ο Άσχημος(The Good, The Bad and The Ugly). Με αυτή την ταινία, ο Σέρτζιο Λεόνε καθιερώθηκε στον χώρο. Πήρε μαζί του, στα στούντιο της Τσινετσιτά, τον σχεδόν άγνωστο στους συμπατριώτες του Κλίντ Ήστγουντ, τον καρατερίστα Ελάι Γουάλας και τον σκληρό Λή Βαν Κλίφ, για να τους καθιερώσει σαν σταρ του είδους. Από τους τρείς, ο καλός της ιστορίας(Ήστγουντ), έγινε ο δεύτερος σημαντικότερος εκπρόσωπος του γουέστερν, μετά τον Γουέην και συνεργάτης του Ιταλού σκηνοθέτη επί σειρά ετών. Πολύ καλό το σενάριο και υπέροχη η μουσική του Ένιο Μορικόνε. Την ίδια χρονιά, με το πιο πάνω φίλμ, βγαίνει στις αίθουσες και το Τζάνκο ( Django ), του Σέρτζιο Κορμπούτσι. Πρωταγωνιστεί ο Φράνκο Νέρο. 1968. Ναβάχο Τζό. ( Navajo Joe ). Σκηνοθεσία του Σέρτζιο Κορμπούτσι, γυρισμένο στην Ισπανία, σε μουσική Ένιο Μορικόνε, με τους Μπάρτ Ρέυνολντς και Φερνάντο Ρέυ. 1969, Κάποτε στη Δύση(Once Upon A Time In The West). Το έπος του Λεόνε, με έναν πολύ καλό Χένρυ Φόντα, έναν καινούργιο σκληρό, τον Τσάρλς Μπρόνσον, την Κλαούντια Καρντινάλε και την γοητεία της φυσαρμόνικας του Μορικόνε! 1969. Ένα τρύπιο Δολλάριο. ( Un Dollaro Buggato ). Του Τζώρτζιο Φερόνι, με τους Μοντγκόμερυ Γούντ(Τζουλιάνο Τζέμα τον βάφτισαν!!!), Έβελυν Στιούαρτ. 1969. Ένα Πιστόλι για τον Ρίνγκο. ( Una Pistola de la Ringo ). Του Ντούτσο(όχι Ντούτσε!!!)Τσεζάρι, με τους Μοντγκόμερυ Γούντ και Φερνάντο Σάντσο. 1969. Ζαμπάτα. ( Sabata ). Του Τζιανφράνκο Παρολίνι. Την παραγωγή την έχει κάνει Αλμπέρτο Γκριμάλντι, που έχει συμβάλει τα μέγιστα στον Καλό, τον Κακό και τον Άσχημο! Παίζουν οι Λή Βαν Κλίφ, Γουίλιαμ Μπέργκερ. 1970. Κομπανιέρος. ( Companieros ). Ίδιος σκηνοθέςτης με αυτόν του προηγούμενου. Παίζουν Φράνκο Νέρο, Τσάκ Πάλλανς, Τόμας Μίλιαν, Φερνάντο Ρέυ. Μουσική Ένιο Μορικόνε. 1971. Κάτω τα κεφάλια. ( A fistful of dynamite ). Σκηνοθεσία Σέρτζιο Λεόνε, με τους Ρόντ Στάιγκερ( Όσκαρ Α` Ανδρικού ρόλου, για το In the heat of the night, 1967, Ιστορία ενός εγκλήματος, του Νόρμαν Τσιούισον) και Τζέημς Κόμπερν. Μουσική, πάλι ο Μορικόνε. Η διάρκεια δε της ταινίας, είναι 157 λεπτά!!! 1972. Αντίος Γκρίνγκος. ( Adios Gringos ). Με τον Μοντγκόμερυ Γούντ. 1974. Το όνομα μου είναι κανένας. ( My name is nobody ). Σκηνοθεσία Τονίνο Βαλέρι, παραγωγή Σέρτζιο Λεόνε, μουσική Ένιο Μορικόνε, με τους Χένρυ Φόντα, Τέρενς Χίλ.

Λιοπόν, κατ`αρχάς τα εξώφυλλα των τευχών 192, 193 και φυσικά του τελευταίου, 224! Εδώ λύνεται τούτος ο γρίφος, σχετικά με τον συνολικό αριθμό των τευχών της έκδοσης του περιοδικού, και πάμε για άλλα!!! Η πιστοποίηση των όσων ανέφερα, έρχεται με το οπισθόφυλλο του 224!

Βρε, βρε... για κοίτα τι ανακάλυψα... Μιλάμε ότι σχεδόν δυο χρόνια, δεν είχα πάρει χαμπάρι το θέμα τούτο! Θέλει καλό ψάξιμο τελικά... Παραθέτω 2 εξώφυλλα και δυο χαρακτηριστικά οπισθόφυλλα, δίνοντας παράλληλα τα συγχαρητήρια μου για την παρουσίαση! Άψογη! Τα εξώφυλλα μεταφέρθηκαν στην παρουσίαση.

Βεβαίως - βεβαίως! Όλοι εκεί!

Ακόμη δυο back covers με ινδιάνους και χωρίς καουμπόηδες!

«ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΟΥΜΠΟΥ – ΕΤΣΙ ΚΑΤΑΚΤΗΣΑΜΕ ΤΗ ΔΥΣΗ» Τα στοιχεία που αφορούν στη συγκεκριμένη έκδοση, είναι τα εξής: Αιγόκερως – ISBN 978-960-322-368-9 Σελίδες 120, κόστος 12 ευρώ, ημερομηνία έκδοσης 9 Απριλίου 2009. Το βιβλίο θα βρίσκεται και στην Comicdom 2009, 12 Απριλίου. Ένα τεράστιο ευχαριστώ σε ολόκληρη την παρέα!!!!!!!!

Χρήστο είναι πολύ ωραία όλα τα σκίτσα, αλλά και το site!

Μπράβο βρε Πάνο! Πολύ καλή δουλειά!

Αυτό ακριβώς συνέβη! Μετονομασία σε …εργοστάσιο ονείρων! Δεν άλλαξα ακόμη το όνομα στο blog μου, αλλά θα γίνει και αυτό! Το Τσιγαρίδας κλπ, είναι μια δική μου ιδέα, για να υπάρχει και κάτι αυθεντικά κιτς, όσων αφορά στα εξώφυλλα – οπισθόφυλλα της έκδοσης του περιοδικού! Ακούω απόψεις για όλα αυτά!

Φανταστείτε ξαφνικά, ένα πρωί να αρχίσουν να ηχούν οι σειρήνες, προειδοποιώντας μας για την έναρξη ενός πυρηνικού πολέμου! Θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με ένα τέτοιο ενδεχόμενο, από την στιγμή που τα μυαλά κάποιων οι οποίοι κουμαντάρουν θεωρούν αυτό τον πλανήτη, είναι καθοδηγούμενα από την εγκεφαλική συνεχόμενη δυσλειτουργία, λόγω σχιζοφρενούς ματαιοδοξίας! Ένα πράγμα σαν τον Νέρωνα δηλαδή, αλλά προσαρμοσμένο στα νέα τεχνολογικά δεδομένα! Αν και η χώρα μας δεν είναι πλήρως ετοιμασμένη, εμείς θα υποθέσουμε(άλλωστε μόνον αυτό κάνουμε τελικά, ακόμη και ψηφίζοντας κάθε τέσσερα περίπου χρόνια!), ότι κάτι περίσσεψε από τον κρατικό προϋπολογισμό(τι υπόθεση δηλαδή, για φαντασία μιλάμε!), κι έτσι του ΥΠΕΧΩΔΕ έδωσε την έγκριση για την δημιουργία πυρηνικών καταφύγιων! Εκεί λοιπόν, μέσα στο στρίμωγμα(και δεν είναι όλες οι αναπνοές καθαρές!), δικαιούστε κάποια λίγα προσωπικά αντικείμενα. Το σίγουρο είναι ότι όλοι εδώ μέσα, δεν θα είχατε αντίρρηση να είναι κόμικς! Και πάμε στο...ζουμί του poll: Ποιά θα ήταν αυτά τα 10 τεύχη κόμικς, που θα παίρνατε μαζί σας;