Otis
-
Περιεχόμενο
249 -
Εγγραφή
-
Τελευταία επίσκεψη
Τύπος περιεχομένου
Προφίλ
Ενότητες
Blogs
Events
Γκαλερί
Καταχωρήσεις δημοσιεύτηκε από Otis
-
-
3 ώρες πριν, hardivic είπε:
Τι να κάνουμε που έτσι είναι είτε μας αρέσει είτε όχι. Έτσι διδάσκεται πλέον. Τώρα αν κάποιος κολλάει στο παρελθόν και θέλει να μιλάει αρχαία ή να γράφει με περισπωμένες και δασείες είναι άλλο θέμα.
Στον γραπτό λόγο, το τελικό -ν διατηρείται πάντα στον
ενικό του αρσενικού οριστικού και αόριστου άρθρου (τον,
έναν) για να αποφεύγεται η σύγχυση με το ουδέτερο ορι-
στικό και αόριστο άρθροΗ ρύθμιση θα χρησίμευε σε όποιον διαβάζει "Στο γραπτό λόγο" και αναρωτιέται τί σόι πράγμα είναι αυτό το λόγο που είναι και γραπτό. Πώς κατάφερε όμως να μάθει να διαβάζει αυτός ο άνθρωπος και σε τί του χρησιμεύει σε τελική ανάλυση:)
-
5
-
1
-
-
2 λεπτά πριν, hardivic είπε:
Αυτά που είναι σε παρένθεση τα προσθέτω, αυτά που είναι σβησμένα τα αφαιρώ
Δεν ισχύουν τα περισσότερα. Η πρόταση του Τσοπανάκη για το τελικό ν, πέρα από ανόητη μια και προσπαθεί να ρυθμίσει με διάταγμα την προφορά μιας γλώσσας που μιλάμε εκατομμύρια, βασίζεται σε μια πρόφαση που δεν έχει καν ισχύ στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων στις οποίες υποτίθεται ότι χρησιμεύει. Το "τελικό" ν είναι δεδομένο όταν η γλώσσα το χρειάζεται. Θα το ακούσεις άψογα από ανθρώπους που δεν πήγαν ούτε μια μέρα σχολείο. Το θυμό, τον εχθρό, στο μαγικό ζωμό, ένα φίλο.
-
3
-
1
-
1
-
-
On 23/11/2023 στο 3:00 ΜΜ, hardivic είπε:
Σχετικά με τα ορθογραφικά συντακτικά κλπ λάθη. σίγουρα δεν περιορίζονται στο "τοπικέ". Εγώ τουλάχιστον βρήκα τα πρακάτω όπως τα παραθέτω:
Σελ 10. Το(Ν) θυμό, το(Ν) εχθρό, τοπικέ (Σ). Επίσης θεωρώ πως η μετάφραση "το χωριό εκπέμπει δόνηση" και όχι (παλμό) γίνεται επειδή σε εκείνο το σημείο του κόμικ γίνονται αναφορές σε δονήσεις, δε γνωρίζω αν στο αγγλικό λέει vibrations και όχι vibes. θα είχε ενδιαφέρον να μας ενημερώσει όποιος το έχει διαβάσει.
σελ 17. Στο(Ν) μαγικό ζωμό
σελ 19. εν
νίοτεσελ 24. αγάλι
ααγάλια(αν και ίσως να μην είναι εντελώς λάθος, πάντως σίγουρα δεν είναι το σύνηθες)σελ 34. κάλ(Λ)ιο, ένα(Ν) φίλο
σελ 48. άλλαξε ο Μαν
ο(Ω)λιόςΓενικά, αν και δεν είμαι σε θέση να κάνω συγκρίσεις γιατί δεν έχω εντρυφήσει στα Αστερίξ όσο εσείς και γιατί έχω καιρό να διαβάσω (δεν ξέρω καν αν έχω διαβάσει άλλου δημιουργού πλην Γκοσινί), μπορώ να πω ότι το ευχαριστήθηκα αρκετά, χωρίς να ενθουσιαστώ. Μου άρεσε το σχέδιο, απόλαυσα κάποια γκαγκς και γενικά πέρασα καλά και δε λυπήθηκα τα 5€ ούτε τον χρόνο που πέρασα διαβάζοντάς το.
Προσθέτεις ν ή αφαιρείς;
-
5
-
-
On 1/11/2023 στο 6:16 ΜΜ, Jim Slip είπε:
Το ίδιο κοστίζει να εκδώσεις ένα κόμικ σήμερα με το 1998;
62% αύξηση στις Ηνωμένες Πολιτείες από 1998 μέχρι αρχές 2020, δηλαδή πριν τον ιό και πριν τις πρόσφατες αλλαγές στην ενέργεια, με αναφορά στη μέση τιμή Diamond (δείγμα top 300). Με τον πληθωρισμό στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει ανέβει ένα αγαθό 59% στο ίδιο διάστημα, και 89% απ' το 1998 μέχρι σήμερα.
-
4
-
-
45 λεπτά πριν, air nomad X είπε:
Είναι σίγουρο ότι ο Αρκάς ξέρει να χρησιμοποιεί ΑΙ.
Για το ατύχημα στα Τέμπη είχε κάνει το παρακάτω σχέδιο (και σχόλιο):
(Στο facebook)
καλή διάθεση πάντα!
Πρέπει να αγωνιά για τις εξελίξεις στο ΑΙ που θα του επιτρέψουν να παραστήσει εκτός απ' τον ζωγράφο και τον σεναριογράφο.
Το ΑΙ θέλει να σχολιάσει Αρκά πάντως. Μπερδεύεται ακόμα αλλά θα τη βρει την άκρη. Μια μέρα θα κάνει αιχμηρά σχόλια για όλα.
-
4
-
-
4 λεπτά πριν, Blue_Devil είπε:
Τι εννοείς τον έκανε copy paste; Απο ποιόν;
'Απ' τον εαυτό του. Εκανε ένα σχέδιο και το χρησιμοποιούσε ξανά και ξανά. Αφού τον απασχολεί η οικονομία στα πιο πρόσφατα, είναι πολύ πιθανό να χρησιμοποιήσει AI. Είναι και το είδος του σχεδίου στο στριπ ιδανικό για μαζική παραγωγή με ΑΙ, με συγκεκριμένες πόζες και συγκεκριμένα background. Το ΑΙ τα κταφέρνει πλέον καλά και σε περίπλοκες δουλειές βέβαια αλλά η εκπαίδευση απαιτεί περισσότερο υλικό, όπως ακριβώς και στον άθρωπο.
-
5
-
-
-
Για την αποθήκευση σε ελεγχόμενη υγρασία υπάρχουν ντουλάπες αν δεν έχει αναφερθεί πιο πάνω. Υποτίθεται θα βοηθήσει στην υδρόλυση και την οξείδωση. Φτιάχνει πχ η Sirui που φτιάχνει τα φωτογραφικά. Το κόστος για το μοντέλο με υαλοπίνακα είναι περίπου 3 ευρώ το λίτρο για τα 200 λίτρα, και 40Kw κατανάλωση το χρόνο υποθέτω.
Οι αλλαγές θερμοκρασίας νομίζω ότι μπορούν να ομαλοποιηθούν πολύ με απλή θερμομόνωση με φελιζόλ σε σημαντικό ποσοστό της εξωτερικής επιφάνειας, αλλά μια και ελέγχεται η υγρασία, ίσως υπάρχει αντίκτυπο.
Υποθέτω ότι έχουν μικρή κυκλοφορία αέρα σε σχέση με τα ανοιχτά ράφια, οπότε θα κάνουν λίγο πιο ομαλές τις αλλαγές θερμοκρασίας ούτως ή άλλως, και θα περιορίζουν σημαντικά τα έντομα.
Σίγουρα περιορίζουν τα οργανικά που φτάνουν στο χαρτί με τη σκόνη και τις μυρωδιές. Πολύ σημαντικό στα ελληνικά υπόγεια που μπορεί να έχουν και καυστήρες κλπ, και σε μικρά διαμερίσματα με καθιστικό στον ίδιο χώρο με την κουζίνα.
Έχουν κλειδιά για βασική προστασία από αδιάκριτους, παιδιά, κατοικίδια και γενική καθαριότητα όταν αυτή γίνεται από τρίτους ή δικούς μας ανθρώπους που δεν ξέρουν από κόμιξ.
Έχουν tempered glass μπροστά στα μεγάλα μεγέθη, οπότε μπορείς να αφήσεις να φαίνεται κάπως το περιεχόμενο ή να προστατεύσεις και απ' το φως με απλή κάλυψη του υαλοπίνακα από μέσα. Και ο υαλοπίνακας μόνος του πρέπει να κόβει πολλά απ τα καταστροφικά.
Το κόστος είναι σίγουρα υψηλότερο από μια απλή ντουλάπα ανάλογης κατασκευής, αλλά όχι και τόσο πολύ στις μέρες μας. Πληρώνουμε πλέον ακόμα και τη χειρότερη ποιότητα κλειστού ραφιού χρυσή.
Δεν ξέρω τί αντοχές έχουν σε βάρος.
-
4
-
4
-
-
Σας έχει φάει η ξενομανία. Δείτε και τις ελληνικές κωμικές σειρες που φτιάξαμε φέτος:
Μαίρη, Μαίρη, Μαίρη
Cuéntame cómo Pasó (Τα καλύτερά μας χρόνια).
Ivanovy-Ivanovy (Ποιος Παπαδόπουλος).
Kud Puklo da Puklo (Χαιρέτα μου τον πλάτανο).
Escenas de Matrimonio (Μην αρχίζεις τη Μουρμούρα).
Somos Familia (H δική μας οικογένεια).
Dar Mar (Εκτός υπηρεσίας).
La Hipocondríaca (Κι όμως είμαι ακόμη εδώ).-
1
-
4
-
-
5 λεπτά πριν, rolandofshire είπε:
Ooooooλη η συζήτηση συνοψίζεται σε αυτό
και σου απαντάω με αυτό νωρίτερα
Στον τωρινό λοιπόν πλανήτη, η είσοδος νέων τεχνολογιών στη δουλειά έχει ως αποτέλεσμα να πετιέται στην ανεργία κόσμος (αδιάφορο αν μετά θα βρει δουλειά ή όχι). Αυτό έχει ως συνέπεια η αναπόφευκτη όντως ανάγκη για αύξηση της παραγωγικότητας. Σε αυτόν τον κόσμο παρεμπιπτόντως η συντριπτική πλειοψηφία ΔΕΝ μπορεί να ασχοληθεί ερασιτεχνικά με την τέχνη (ερασιτεχνικά όχι ως προς την ποιότητα της παραγωγής και της υποκριτικής-αφού αυτή έφερες ως παράδειγμα, αλλά ως προς το γεγονός ότι δε προορίζεται για βιοπορισμό), διότι η πραγματική του δουλειά (αυτή που χρησιμοποιεί για να φάει) είτε θα τον έχει πετάξει έξω όπως στο προηγούμενο παράδειγμα είτε θα του τρώει ένα 10ωρο τη μέρα (άρα δε θα υπάρχει ο χρόνος να αφιερωθεί στην τέχνη). Σε άλλη κοινωνία που η αύξηση της παραγωγικότητας δε θα συνεπάγεται ταυτόχρονα ανεργία για τη μεγάλη μάζα (έστω και βραχυχρόνια), μπορούμε να κουβεντιάσουμε για τέχνη που θα παράγεται χωρίς οικονομικό καταναγκασμό (απόρροια του οποίου είναι και ο ναρκισσισμός αν θες τη γνώμη μου). Αυτή όμως δεν έρχεται πίσω από πληκτρολόγια (κι ας παραδέχομαι ότι αυτό χρησιμοποιώ τώρα κι εγώ).
Φιλικά
Πιστεύω ότι ο ναρκισσιμός είναι υπεύθυνος για τα πιο πολλά κακά του συγκεκριμένου επαγγέλματος.
Όταν το ναρκωτικό σου είναι να φαίνεσαι, δέχεσαι πολλά, και σφαλιάρες με κάθε έννοια, και κακοποίηση κάθε ειδους, και εξευτελισμό, και να δουλεύεις κάτω απ' το όριο της επιβίωσης. Δεν έχεις τη βασική αξιοπρέπεια που πρέπει να έχει ένας εργαζόμενος, πόσο μάλλον ένας καλλιτέχνης που πρέπει να σκέφτεται περισσότερα.
Ο Στανισλάβσκι στο έργο του για την υποκριτική φτιάχνει κάποιους χαρακτήρες για να εκφράσει ο καθένας ένα πρόβλημα της τέχνης. Μια κοπέλα απ' την ομάδα που διδάσκει ο χαρακτήρας αναλαμβάνει τον ναρκισσισμό. Έχει καλές προθέσεις στο μυαλό της αλλά ο δάσκαλος βλέπει το πρόβλημα μετά τη δοκιμή και της το λέει. Και στη συνέχεια, επειδή ήταν μεγάλος δάσκαλος ο Στανισλάβσκι και έβλεπε το πρόβλημα, κάνει μια επίθεση που δεν την κάνει στο ίδιο βαθμό σε κανένα απ' τα άλλα προβλήματα.
Της λέει ότι εκμεταλλεύεται την τέχνη. Ότι δείχνει τα χεράκια της και τα ποδαράκια της και ανέβηκε στη σκηνή για τα τα επιδείξει, και ότι είναι όμορφα μεν, αλλά φλέρταρε με το κοινό αντί να παίξει τον χαρακτήρα.
Καταλήγει:
"Λοιπόν, βάλτε καλά στο νου σας αυτό που θα σας πω τώρα: το θέατρο, με τη φήμη που μας εξασφαλίζει και με την εντύπωση που κάνει γενικά, τραβάει πολλούς που δεν ζητούν τίποτε άλλο, παρά να το εκμεταλλευτούν αξιοποιοώντας την ομορφιά τους ή κάνοντας μια καριέρα. Επωφελούνται απ' την αμάθεια του κοινού και το στρεβλωμένο του γούστο, απ' τις ψευτοεπιτυχίες τους, την ευνοιοκρατία, τις ραδιουργίες και πολλά άλλα μέσα που καμιά σχέση δεν έχουν με τη δημιουργική τέχνη. Αυτοί οι εκμεταλλευτές είναι θανάσιμοι εχθροί της τέχνης. Έχουμε καθήκον να πάρουμε τα πιο αυστηρά μέτρα εναντίον τους και, αν δε μπορούν να διορθωθούν, τότε πρέπει να τους διώξουμε απ' τη Σκηνή."
Εγώ θα προσθέσω δύ πράγματα:
1) Η μοίρα του εκμεταλλευτή είναι να τον εκμεταλλεύονται.
2),Το ελληνικό κοινό έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης. Η νέα γενιά που έχει δει καλύτερα πράγματα επειδή εκτίθεται στην παγκόσμια κουλτούρα, έχει αρχίσει να απομυθοποιεί τους ηθοποιούς. Απ' την άλλη όμως τα social media δίνουν ένα φοβερό εργαλείο στους ναρκισσιστές τους επαγγέλματος που μεγαλώνουν το κοινό τους, συνεχίζουν δηλαδή την εκμετάλλευση της τέχνης σε βαθμό που δε μπορούσε να το κάνει ένας ηθοποιός του θεάτρου. Αν ο Στανισλάβσκι σε κάποιο σημειο αναφέρθηκε στην έκθεση του ηθοποιού και στη συμπεριφορά του στην καθημερινή ζωή και έδωσε συμβουλές γι αυτό, πόσα θα έγραφε αν έβλεπε τη σημερινή κατάσταση.
-
6
-
-
4 ώρες πριν, rolandofshire είπε:
Δεν έχουν, αν μπορείς να ζήσεις από αυτό που κάνεις. Αν δεν υπάρχει ψωμί στο τραπέζι, δεν υπάρχει τέχνη. Μπορούμε να μιλάμε ώρες για το αν θα έπρεπε η τέχνη να είναι επαγγελματική ή όχι, αλλά στον (τωρινό) πλανήτη που ζούμε, αυτή για γίνει (σωστά) απαιτεί τόσες ώρες της μέρας που κάνει απαγορευτική την όποια άλλη εργασία για βιοπορισμό. Επομένως, θα πρέπει να ζήσουν από αυτή και αν το κανάλι που θα κάνει ό,τι θέλει όπως λες τους πετάξει έξω ή τους δίνει χαρτζιλίκι γιατί τι να κάνουμε αυτές είναι οι τιμές τώρα, από πού θα βιοποριστούν; Δε μιλάω για τους μεγάλους που έχουν και από αλλού (βλέπε Μπιμπίλας και σία), αλλά υπάρχουν μικρά ψάρια που κάνουν καλά τη δουλειά τους και έχουν τη μεταγλώττιση ως βασική πηγή εσόδων. Να τους πετάξουμε έξω; Να πάνε να βρουν αλλού αφού δεν άντεξαν τον ανταγωνισμό με τους ερασιτέχνες; Εκτός αν λες ότι οι άνθρωποι που κάνανε 5 μήνες απεργία στην Αμερική (και κουτσά στραβά κάτι κέρδισαν), την κάνανε τζάμπα και θα έπρεπε να δεχτούν τα πάντα όλα αφού δεν ήταν νόμος του Κράτους τους. FYI, οι νόμοι συνήθως πρώτα υπάρχουν στην κοινωνία (και επιβάλλονται από τη μία ή την άλλη πλευρά) και μετά γίνονται νόμοι στα χαρτιά.
Αν κάποιος διαλέγει την τέχνη για το ψωμί, δεν κάνει καλή επιλογή. Την τέχνη πρέπει να τη διαλέγεις επειδή σου αρέσει να κάνεις κάτι ή επειδή θες να προσφέρεις. Στον ηθοποιό πχ μπορεί να αρέσει η διαδικασία της μελέτης του ρόλου επειδή τον ενδιαφέρει η ψυχολογία, ή να θεωρεί ότι βοηθάει τον συγγραφέα να δείξει ένα ήθος καλά στο κοινό και να το βοηθήσει ή να το διασκεδάσει.
Η συντριπτική πλειοψηφία όμως διαλέγει την τέχνη επειδή επιθυμεί να προβληθεί, η υποκριτική πχ γίνεται πεδίο δράσης του ναρκισσισμού. Αυτο οδηγεί σε πολλά προβλήματα. Η συνεργασία σε παράλληλο επίπεδο είναι κακή γιατί υπάρχει πρόβλημα στον χαρακτήρα,και η συνεργασία με τον ανώτερο στην παραγωγή και τον ικανότερο στην υποκριτική είναι ακόμα χειρότερη. Όσο ικανότερος είναι ένας ηθοποιός, τόσο λιγότερους φίλους έχει στο επάγγελμά του και τόσο καλύτερα συνεργάζεται προς τα πάνω. Αν πάλι είναι κακός ή μέτριος είναι συνήθως αξιαγάπητος στο χώρο της υποκριτικής. Έτσι είναι ο ναρκισσισμός. Δε δέχεται ούτε ανωτερότητα ούτε εξουσία.
Στην τέχνη μπορείς να είσαι καλύτερος απ' το μηχάνημα ή τον νέο ανταγωνιστή αν είσαι πραγματικά καλός σ' αυτό που κάνεις. Έχουμε πρόβλημα σε πιο μεγάλες αγορές. Υπάρχουν χώρες που βασίζουν την οικονομία τους σε μεγάλο βαθμό στο ένδυμα. Παλιότερα ήθελες 100 εργάτες για να φτιάξεις ένα ένδυμα σε μια ποσότητα, σήμερα θες 12 μηχανές που είναι φτηνότερες από 3 εργάτες και 10 εργάτες, και αύριο θα θέλεις ένα ρομπότ που θα είναι φτηνότερο από έναν εργάτη. Το κόστος του ρομπότ που μπορεί να χειριστεί ύφασμα πέφτει 15% το χρόνο και το κόστος του εργάτη μένει σταθερό. Είναι αναπόφευκτο να αντικατασταθούν όλοι. Τον αυτοματισμό και τα αποτελέσματά του τα είχαν προβλέψει ακόμα και οι αρχαίοι. Το ΑΙ απειλεί ήδη την εξυπηρέτηση πελατών και άλλα επαγγέλματα, μια και ήδη δίνει καλύτερες απαντήσεις απ' το μέσο εργαζόμενο και κάνει κάποια πράγματα καλύτερα. Το θέμα είναι ότι αν δουλεύεις σε εταιρία που παράγει συγκεκριμένες κόλλες για συγκεκριμένα υλικά, και το ΑΙ είναι καλύτερο από σένα στην υποστήριξη, μήπως πρέπει να γίνεις καλύτερος στη δουλειά σου;
Μιλάμε για ηθοποιό. Δεν είναι η μεταγλώττιση η βασική δουλειά του.
Αν δεν αντέχουν τον ανταγωνισμό από ερασιτέχνες, σαφώς και πρέπει να αλλάξουν δουλειά. Αυτό ισχύει σε όλα τα επαγγέλματα. Αν το ότι κάνουν καλύτερη δουλειά δεν το βλέπει το κοινό και δεν το βλέπει και ο παραγωγός, πρέπει να τους υποστηρίξουμε με δεδομένο ότι είναι τόσο καλοί που δεν τους εκτιμούν αυτοί που τους πληρώνουν, κι αυτό είναι επικίνδυνο μονοπάτι στην τέχνη.
Την απεργία στην Αμερική τη βρήκα αστεία. Το ΑΙ ήταν στο χέρι τους να το ελέγξουν στο κομμάτι της χρήσης της εικόνας τους που είναι το σημαντικό ζήτημα. Την απαίτηση να δουλεύει συγκεκριμένος αριθμός σεναριογράφων σε μια εργασία τη βρίσκω απαράδεκτη. Αν μπορεί ένας να γράψει μια σειρά, ας τη γράψει. Σε αυτά πρέπει να υπάρχει μέγιστη ευελιξία για να μη μπαίνουν εμπόδια στις τέχνες. Στην απεργία είδα να αποκρύπτονται απ' το κοινό οι παραγματικές αμοιβές, που είναι καλές, και να αναφέρονται οι σχεδόν μηδενικές των δικαιωμάτων. Όταν αυτός που κάνει απεργία παραπλανεί για να πάρει την υποστήριξη του κόσμου, το πράγμα βρωμάει. Αν οι λεγόμενοι καλλιτέχνες που παίζουν και γράφουν θέλουν απλά μια δουλειά, ας το πάρουν απόφαση ότι είναι εργάτες όπως οι άλλοι, όπως είναι πχ οι ηχολήπτες, οι μακιγιέρ, κι αυτοί που βάφουν σκηνικά, ας ορίσουν αμοιβές σε ανάλογα επίπεδα και ας παραιτηθούν από ολα τα δικαιώματα πέρα απ' την αρχική αμοιβή. Αν είναι καλλιτέχνες με πραγματική δημιουργική συνεισφορά, ας βελτιώσουν την ποιότητά τους και θα έχουν όσα αξίζουν.
Στην τέχνη δεν πρέπει να εξασφαλίζεται η απασχόληση. Αυτό εϊναι αντίθετο στις αρχές της. Διαφωνώ πχ με την εξσφάλιση συγκεκριμένων θέσεων εργασίας από κρατικά θέατρα, ιδίως όταν φτάνουμε στο σημείο να ορίζουμε την ηλικία αυτών που απασχοληθούν. Αν είσαι 60 ετών και περιμένεις δουλειά απ' το κράτος αντί να είναι οι πόρτες ανοιχτές για το επίπεδο της τέχνης σου και να σε πληρώνουν μαθητές να τους διδάξεις, ίσως δεν έκανες ποτέ τέχνη σε τελική ανάλυση. Το κόστος αυτών των θέσεων εργασίας είναι ασήμαντο, αλλά διαφωνώ στον τρόπο σκέψης. Καλύτερα να τους βγάλουν ένα επίδομα και να μείνουν στο σπίτι τους.
Πριν από 1 ώρα, Kurdy Malloy είπε:Δύο σχετικά/άσχετα σχόλια:
- Ναι όντως πιστεύω ότι το γιαπωνέζικο voice acting είτε σου αρέσει είτε όχι. Εγώ το βρίσκω υπερβολικό, αχρείαστα υπερβολικό. Μπορεί ο άλλος να έχει πετάξει φλέβα να νομίζεις ότι του έσφαξαν τη μάνα τον πατέρα και το μισό σόι και αυτός απλά να λέει ότι είχε ζητήσει να μην του βάλουν κέτσαπ στις πατάτες. Στο γιο μου αρέσει.
- Στην Ελλάδα εκτός τον Βέγγο παλιά και από κάτι Οικονομίδηδες με το γνωστό στυλ δεν έχουμε κινηματογραφική παιδεία. Τα πάντα γυρίζονται με θεατρική νοοτροπία. Και άντε το 60 ήταν αναμενόμενο να γυρίζει ο Καραγιάννης σκηνές όπου όλοι ήταν όρθιοι πίσω από τον καναπέ για δέκα λεπτά και μιλούσαν και μπαινόβγαινε κόσμος από την πόρτα λες και ήταν μπερντές, αλλά πλέον το πράμα παραπάει. Η Ελληνική μυθοπλασία πάγωσε ξαφνικά το 2009 και τα κανάλια βρήκαν εναλλακτική στις τούρκικες σειρές. Και όταν ξανάρχισαν οι ελληνικές παραγωγές μείναμε στο τούρκικο πρότυπο. 90λεπτα επεισόδια, πλήρης απουσία στόχευσης και βασικής υπόθεσης, κλισέ μέχρι να μαυρίσει ο ήλιος, άπειρα side plots, δεκάδες χαρακτήρες, ακατάσχετη και ανούσια φλυαρία. Θα μου πεις ο Φώσκολος δεν τα έκανε αυτά; Ναι αλλά ο Φώσκολος ήταν τα 90ς και ήταν 45λεπτο μαζί με τις διαφημίσεις.
Όταν ο ηθοποιός είναι καλός, το voice acting είναι μια χαρά, και ακόμα και συντηρητικό. Στο Batman The Dark Knight πχ, οι Γιαπωνέζοι ρίχνουν τον τόνο και το χρώμα και στον Batman και στον Joker. Αφαιρούν το καρτουνίστικο στοιχείο σε σημαντικό βαθμό.
Οι Ελληνικές παραγωγές πάνε απ' το κακό στο χειρότερο στο θέμα της ποιότητας σεναρίου, σκηνοθεσίας και υποκριτικής ενώ οι προϋπολογισμοί αυξάνονται. Όταν το κάνεις αυτό σε χώρα όπως οι Έλλαδα, καταλήγεις στην επιφανειακή πλοκή και το χαμηλό κόστος ανά λεπτό παραγωγής, δηλαδή στη σαπουνόπερα. Η μεγάλη ποσότητα καταστρέφει το σενάριο γιατί το μοιράζει, δουλεύουν πχ πολλοί σεναριογράφοι και διαλογίστες στη θέση του σεναριογράφου και χάνεται η συνοχή. Το πρόβλημα είναι η ποιότητα, και δε λύνεται με τα χρήματα. Πρέπει να μπει χαμηλό όριο στο ανώτατο κόστος επιδοτούμενης παραγωγής, πχ στο 1,000,000 ευρώ για ολόκληρη σεζόν, ώστε να πιεστεί η παραγωγή να ανταγωνιστεί σε ουσιαστικά σημεία.
Και διεθνώς υπάρχει μια τάση στην ποσότητα. Παλιότερα πχ το 98% των σειρών γινόντουσαν με πιλότο και αυτός δοκιμαζόταν στο κοινό με διάφορες τεχνικές. Σήμερα είναι κάτω από 60%. Ένα 40% δηλαδή πάει κατευθείαν στην παραγωγή χωρίς καμιά δοκιμή στο κοινό. Στην Ελλάδα πάει το 100%.
-
2
-
-
On 11/10/2023 στο 4:17 ΜΜ, Tsaklas είπε:
Επειδή ξέρω ακριβώς σε τι αναφέρεσαι, αν η ελληνική μεταγλώττιση είναι τόσο χάλια όσο λες, πού το πρόβλημα στο συγκεκριμένο βίντεο; Την θεωρείς που τη θεωρείς άθλια και χειρότερη από κάθε χώρα (δεν έχεις δει μάλλον Ρωσίες και άλλες χώρες που κάνουν ένα τύπου voice-over με μια μονότονη φωνή αντί για πραγματική μεταγλώττιση), είναι επίθεση να ζητάνε οι επαγγελματίες να μην τους παίρνει την δουλειά κάθε ανειδίκευτος, δυσχαιρένοντας το (ήδη κατ'εσένα χαμηλού επιπέδου) αποτέλεσμα, απλά επειδή κάποιοι δεν ήθελαν να τηρήσουν κάποια βασικά τους δικαιώματα και πλήρωσαν ψίχουλα μερικούς ερασιτέχνες; για τον υπότιτλο πάλι, οι άνθρωποι είπαν ότι κανάλια πρόβαλλαν υποτίτλους ακόμα και σε προσχολικά προγράμματα για να μην τους πληρώσουν τα δέοντα και εσύ το θεώρησες επίθεση στον υποτιτλισμό, οκ. Έχασες πλήρως το νόημα του βίντεο.
Στη Ρωσία μην τους κακολογείς, γιατί κάνουν κάτι πρωτότυπο, αφήνουν και τον πρωτότυπο διάλογο σε κάποιες. Ξεκίνησε από έλλειψη πηγής, πχ καναλιών ήχου χωρίς διάλογο, αλλά έγινε συνήθεια:)
Στην τέχνη δεν έχουν νόημα οι συντεχνίες. Αν είμαι συγγραφέας και φοβάμαι μη μου πάρει το ψωμί κάποιος τυχαίος, ντροπή μου είναι, μια και δείχνει ότι δεν είμαι καλλιτέχνης αλλά απλά εργάτης που μπορεί να με αντικαταστήσει άλλος. Τα επιχειρήματα των γιατρών, των μηχανικών, κλπ δεν υπάρχουν.
Το κανάλι θα κάνει ό,τι θέλει. Δεν πέφτει λόγος στη συντεχνία των μεταγλωττιστών. Αν υπάρχει νομοθεσία που το απαγορεύει ή κατορθώσει η συντεχνία να περάσει τέτοιος νόμος, τότε μιλάμε, αφού πρώτα τους ρίξουμε μερικά φάσκελα όμως για τον τρόπο σκέψης.
Το βίντεο πρέπει να ντρέπεται όποιος το σκέφτηκε. Αναρωτιέμαι αν έχουν πληρωθεί τα δικαιώματα των χαρακτήρων που εμφανίζονται στο βίντεο και αν πήραν άδεια απ' τον δημιουργό στο ηθικό κομμάτι. Εγώ δε θα έδινα άδεια γι αυτό το σκοπό.
On 11/10/2023 στο 4:17 ΜΜ, sarkas είπε:@ Otis Δε μπαινω στη διαδικασια να σου ξαναεξηγήσω πως αυτό που κάνεις (ειτε λεγεται ανιμε, ειτε οποιοδηποτε θεμα) που παιρνεις προσωπικες εμπειριες και το γενικευεις ως κανονα ειναι σφαλμα.
Αποψη σου να τα θεωρεις μπουρδες, δικαιωμα σου στο φιναλε. Αλλα να προσπαθεις να αποδειξεις οτι ετσι ειναι τα πραγματα με ευφάνταστα αφήγηματα δε σημαινει πως πρεπει να σε παρει κ ο αλλος σοβαρα. Λογος άλογος αλλα βαθυς...Όλα τεκμηριώνονται εύκολα με παραδείγματα. Δε μπορώ όμως να εξηγήσω σε τυφλό το πρόβλημα μιας εικόνας.
Αν σου πω ότι οι Γιαπωνέζοι είναι πρωτόγονοι στην υποκριτική και ότι μπαστακώνονται μπροστά στην κάμερα όπως ακριβώς στο πρωτόγονο θέατρο τους, δε θα το δεχτείς, όσο και να βγάζει μάτι. Αν σου πω ότι η σκηνοθεσία τους ακόμα και στις καλές τους ταινίες δείχνει μεγάλο άγνοια για το κοντινό πλάνο, δε θα το δεχτείς γιατί δε θα καταλάβεις καν τί εννοώ. Ακόμα χειρότερα, μπορεί να νομίζεις ότι είναι επιλογή τους ή θέμα στυλ. Επλογή είναι κάτι αν το έχεις κάνει κάποιες φορές σωστά, όχι αν δεν έχει φανεί ποτέ το ποιότικο χαρακτηριστικό στη δουλειά σου.
Δεν είναι επιλογή πχ το ότι οι ηθοποιοί σε κάποιες ελληνικές σειρές πετάνε το κεφάλι μπροστά όταν μιλάνε ή το κουνάνε, ούτε ότι παγώνουν όταν μιλάει άλλος, είναι ασχετοσύνη με την υποκριτική της κάμερας και με την τέχνη του μοντάζ, και κακή θεατρική συνήθεια. Είναι άχρηστοι για κοντινό και ακόμα πιο άχρηστοι για τρικάμερο. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Όσες φορές και να μας πουν πόσο σπουδαίοι είναι στο θέατρο, στην κάμερα είναι μέτριοι προς κακοί, γι αυτό θα τη βγάλουν στην Ελλάδα και δε θα μας τους κλέψουν οι Αμερικάνοι.
Και οι σειρές μας δεν έχουν πρόβλημα γλώσσας, μια και όλες οι χώρες σχεδόν μεταγλώττιση βλέπουν, έχουν πρόβλημα κουλτούρας, οι κωμωδίες πχ χρησιμοποιούν τις τοπικές ευκολίες και όλα τα φθαρμένα κλισέ που πιάνουν στον Έλληνα, και δεν είναι αρκετά καλές στους χαρακτήρες, την πλοκή, και το περιεχόμενο για τη διεθνή αγορά.
Δες λίγο μπαστάκωμα σε μια καλούτσικη σειρά που λέγεται Ο Νίτσε στο Ψιλικατζίδικο, συγγνώμη Nietzsche-sensei: Konbini ni, Satori Sedai no Shinjin ga Maiorita γιατί για κάποιο λόγο έχει σημασία το πώς ακούγεται κάτι σε μια γλώσσα που δεν ξέρουμε. Βρες μου ένα αμερικανικο βίντεο σε όλο το youtube με τέτοιο μπαστάκωμα αν μπορείς, κι ας μην είναι σειρά. Όχι με ζόμπι ή ανασκολοπισμό όμως, να είναι ζωντανοί ακόμα οι χαρακτήρες.
-
4
-
-
Ένα σχόλιο ακόμα. Όσοι παρακολουθούν τη γιαπωνέζικη παραγωγή στη λογοτεχνία, το θέατρο, τον κινηματογράφο, και την τηλεόραση, και βλέπουν έναν πρωτογονισμό και μια άγνοια όταν κοπάσει η επιρροή του ασυνήθιστου και διαφορετικού, που κοπάζει γρήγορα αν ξέρεις πέντε πράγματα, αρκεί να διαβάσουν για την ιστορία των ειδών στην Ιαπωνία και να διαπιστώσουν πόσο πρόσφατες είναι οι εξελίξεις που είναι αρχαίες στον δυτικό κόσμο. Στα μέρη μας δεν είχαμε μόνο έπη με περίπλοκη αφήγηση, με πρόσωπα στην αφήγηση και οπτικές τεχνικές, και τραγωδιες και κωμωδίες με όλα τα σύγχρονα στοιχεία, είχαμε μέχρι και θεωρία του δράματος και της κριτικής του δράματος απ τους αρχαίους χρόνους, αυτή που έγραψε ο Αριστοτέλης. Η υστέρηση της Ιαπωνίας δε μετριέται μόνο σε αιώνες, συνήθως μετριέται σε χιλιετίες.
-
3
-
-
5 ώρες πριν, Ubergorn είπε:
Υπερεκτιμημενα; Ε όχι όχι και πάλι όχι !
Ίσα ίσα είναι έργα τέχνης .
Στέκεσαι στη μεταγλώτιση. Κρίνουμε κάτι στην αρχική του μορφή και όχι μεταγλωτισμενο. Γιατί με αυτή τη λογική θα έπρεπε να κρίνουμε κάθε ταινία που στη Γερμανία γίνεται μεταγλώτιση και να πούμε πως ο "Γερμανός " Σβαρτζενέγκερ δεν είναι καλός (εννοώντας σαφώς την μεταγλώτιση του και όχι το καταγωγή του ).
Δεύτερον έχουν πολύ μεγάλη γκάμα εκφρασεων οι Ιάπωνες που δίνουν τις φωνές τους και φυσικά και συναισθημα.
Τρίτον φυσικά και δεν μηδενιστηκαν οι κακές κριτικές και δεν θεωρούνται όλα αριστουργήματα . Μόνο πρόχειρα μπορώ να σκεφτώ 3 που έλαβαν κακές κριτικές και όντως ήταν κακα άνιμε .
Τέταρτον οκ να μη σου αρέσει αλλά το να μη είναι καλά ε όχι εδώ. Και σε κάποιον δεν αρέσει ο Κουροσαβα αλλά δεν μπορεί να πει πως δεν είναι αριστουργήματα οι ταινιες του . Απλά ίσως να μην είναι του γούστου του .
Τέταρτον , μπλέκεις συνεχώς τη μεταγλώττιση. Τι σχέση έχει αυτό με το αν τα άνιμε δεν είναι καλα.
Και τέλος είναι πολύ καλη μορφή τέχνης και βγαίνουν κ;ι αριστουργήματα και είναι σεβαστό να μην αρέσουν σε όλους αλλά μη τα ισοπεδώνουμε όλα !!
Έργα τέχνης είναι όλα τα έργα της συγκεκριμένης τέχνης. Αν εννοείς εξαιρετικά, ίσως κάποια είναι.
Τη μεταγλώττιση την αναφέρω ως ένα πρόβλημα του είδους. Δε θεωρώ ότι μειώνει την ποιότητα του πρωτότυπου, απλά δε διευκολύνει την κατάσταση.
Ούτε ο Άρνολντ του πρωτότυπου είναι πολύ καλός:)
Το πρόβλημα είναι ότι θεωρείται από πολλούς μια παραγωγή καλή γενικά. Αυτό δε μπορεί να κάνει τα πράγματα πιο αντικειμενικά. Η παραγωγή έχει καλές και κακές στιγμές. Ο οπαδισμός δε βοηθάει την ποιότητα κανενός πράγματος. Η γερμανική κωμωδία πχ έχει το αντίθετο πρόβλημα. Θεωρείται άθλια γενικά, αλλά δεν είναι και τόσο κακή σε σχέση με την κωμωδία άλλων χωρών.
On 10/10/2023 στο 4:13 ΠΜ, sarkas είπε:Υπερεκτιμημένα από ποιον; Τα άνιμε είναι κουλτούρα ετών, βαριά βιομηχανία με άπειρα κρυφά και μεινστριμ διαμάντια.
Δεν ξέρω πραγματικά τι να πρωτοσχολιάσω ... Με όλη την καλή διάθεση, για να δείξω ότι κινούμαι στα δυτικά πλαίσια, μεγάλωσα δεκαετίες με αμερικάνικα κ ευρωπαικά καρτούν. Τα άνιμε δεν είναι το φετίχ μου αλλά τετοιο τσουβάλιασμα; "δεν εχουν σε καμια περιπτωση την γκάμα των ευρωπαίων";
Πρέπει να μάθεις να διαχωρίζεις το ότι απλά δεν σου αρέσει, σου φαίνεται παράξενος ο ήχος της γλώσσας τους, δεν μπορείς να μπεις στο πετσί τους και πολλά ακόμη, αλλά σε τελική αναλυση είναι απλά θεμα προτίμησης. Τσιτάτα τύπου δεν φτάνουν ευρωπαίους, καρπαζοεισπράκτορες κλπ νομίζω είναι υπερβολικά αν όχι άκυρα, ειδικά για όταν γίνεται γενίκευση ενός είδους που έχει βγάλει σειρές από το πως φτιάχνεται ένα ψωμί, από τουρνουα σκακι μεχρι Go , μέκα , slice of life , ερωτικά τρίγωνα, χόρορ χενται και παει λέγοντας....
Ποιά εκπαίδευση ακριβώς να φταίει; Τι σχέση έχει η εκπαίδευση με ένα προιόν που παράγεται κατα κόρον στην Ιαπωνία και διοχετεύεται σε όλο τον κόσμο;Παραδειγματάκια; Γιατί εγώ νομίζω πως δεν έχεις ρίξει πολύ διάβασμα. Πότε ακριβώς κλάφτηκαν οι Ιάπωνες για να παρακαλέσουν τους Αμερικάνους να πάρουν τα άνιμε κ μαλιστα να κλαφτουν για καλες κριτικες; Καθοτι γέρος εγώ έχω μείνει σε κάτι κατάνα που έστειλε ενας τυπάκος δώρο με σημειωσουλα "no cuts" αν με νοεις.
Η αγγλική μακράν η καλύτερη, καλά τα λες. Ειδικά στα άνιμε... Παιζει να μην έχω συναντήσει ούτε ένα σοβαρο άνθρωπο τα τελευταια 20 χρόνια που να μη βάλει ιαπωνικο νταμπ για να μην ακούει τις αγγλικές σαχλαμαρες...
Σεβομαι απολυτα οσους δεν εχουν συνηθίσει, το καταναοω αφανταστα , αλλα οχι ότι το διπλόνταμπο τωρα είναι καλύτερο από τον αυθεντικό ήχο που γραφτηκε μια ιστορια... μην με τρελαινς σε περικαλω δηλαδη..
Εδώ έπεσες μέσα. Και πολύ σωστό το συγκριτικό υποτιτλος με μεταγλώττιση. Γιατι ειναι συγκρίσιμα μεγέθη ρε παιδι μου. Οπως εγω που όταν έχω μονο κερματα ξενερωνουν οι ντελιβεραδες γιατι δε βλεπουν χαρτινα κ τους δυσκολευω την ζωή.
Μιας και οσο περισσοτερο χαρτινο μαρουλι εχω στην τσεπη νιωθω περισσοτερο φραγκάτος από το να χα μονο κερματα να κουδουνάω.Το ότι υπάρχουν εθελοντες κ ομάδες που πράγματι τα τελευταια χρόνια είναι σβέλτοι κ καλοί δε σημαινει ότι γίνεται και σωστή δουλειά. Έχω 2-3 φιλαράκια που αν τους γνωριζες θα τους έλεγες σκληροπυρηνικούς μιας και ριπαρουν 100Γιγα ενα μπλου ρει μονο κ μονο για να εξάγουν τον αυθεντικό υπότιτλο.
Φετιχ; Φετιχ! αλλά κατι ξερουν όταν βλεπεις καθε 5 γραμμες ροζ λεζαντες με links, απειρα ορθογραφικά και τεραστιο ποσοστο google translate.
Αυτό που θέλω να πω ειναι πως υπάρχει και ή άλλη όψη του νομίσματος.Αντε παλι με τα κλισέ. Δεν ξέρω πραγματικά σε ποια δεκαετία μεγάλωσες, αλλά οι μεταγλωττίσεις οι παλιές - ναι αυτές που θες να φτυσεις εσυ - για μας είναι ένας ναός που πάμε κ προσκηνάμε όταν προσπαθούμε να θυμηθούμε την παιδική μας ηλικία. Ναι για αυτα τα dub λεω που είναι ασυγχρόνιστα, εκτός αυθεντικού σεναρίου που γινονται συνεχως αυτοσχεδιασμοί κ δεν βγαζεις νοημα, ο ήχος της παραγωγης ειναι απαίσιος, ενας ηθοποιος κανει γυρω στους 17.5 ρόλους ανα επεισόδιο κλπ κλπ κλπ κλπ
Και ηθοποιοί από θεατρικοί μέχρι μόνο μεταγλώττισης έχουν βγει διαμάντια και διαμάντια και εχουμε χαρει να τους ακουμε. Οπως φυσικά αντιστοιχα και χάλια μαύρα. Αλλα είπαμε, πολύ τσουβάλιασμα ρε παιδί μου. Δεν ειναι μονο άσπρο ή μονο μαυρο.
Ξερεις γιατι οι μεταγλωττίσεις τα σπανε; Γιατι με αυτές μεγαλώσαμε.Λέω κάτι υπερεκτιμημένο και μου λες ότι είναι βιομηχανία. Όλα βιομηχανία είναι. Και οι κωμωδίες όπου ζώα ασχολούνται με δημοφιλή αμερικάνικα σπορ.
Το ενδιαφέρον είναι ότι αναφέρεις ότι είναι «κουλτούρα» και εννοείς ότι είναι για κάποιους γνώστες του είδους. Το κρατάω γιατί είναι σόφισμα που δείχνει πώς αμύνεται η υπερεκτίμηση.
Θεωρείς τσουβάλιασμα τα σχόλια για την υποκριτική των γιαπωνέζων στο anime. Να σημειώσω ότι τσουβαλιάζω την υποκριτική σε όλη την παραγωγή τους, και στον κινηματογράφο και στο θέατρο, και όχι ειδικά στο συγκεκριμένο είδος. Τη θεωρώ πολύ υποδεέστερη της Ευρωπαϊκής και μπορώ να το αιτιολογήσω με την ιστορία της αν σε ενδιαφέρει.
Mελετάω το δράμα από μικρό παιδί σε όλες τις μορφές του. Δε με μπερδεύει η γλώσσα και το ότι δεν είμαι Γιαπωνέζος με κατάνα όπως είστε οι γνώστες του είδους.
Μου λες ότι δε φταίει η εκπαίδευση στην υποκριτική επειδή παράγεται στην Ιαπωνία. Αν έχει γίνει και η εκπαίδευση σε ένα αντικείμενο άσχετη με το αποτέλεσμα, μαζί με το παρελθόν της χώρας στο αντικείμενο όπως ισχυρίστηκες πριν, δεν ξέρω τί μπορεί να έχει σχέση. Έχεις διαβάσει κανένα βιβλίο έστω για την υποκριτική, ξέρεις πώς διδάσκεται στον κόσμο, ή έχεις απλά άποψη;
Είσαι τόσο σχετικός με τη διανομή που πιστεύεις ότι το anime ανακαλύφθηκε για την ποιότητά του; Δε δουλεύει έτσι η αγορά. Η αγορά αναζητά νέα παραγωγή και ψάχνει νέες αγορές να πουλήσει παραγωγή. Το κόστος και το κέρδος έχουν σημασία και μόνο. Τo anime παράγεται σε συνθήκες γαλέρας και είναι φτηνό. Είναι πολύ πιο φτηνό απ’ την παραγωγή άλλων χωρών. Μπορεί να γεμίσει ώρες προγράμματος και να παράγει κέρδος. Γι αυτό ανακαλύφθηκε. Έψαξες ποτέ πώς φτιάχνεται το anime; Όπως τα φτηνά ρούχα φτιάχνεται, στο Μπανγκλαντές του είδους. Οι δημοφιλείς "ελληνικές" κωμικές σειρές στην τηλεόραση προέρχονται από διάφορες χώρες του εξωτερικού, και όλες όσες είχαν διάρκεια πάνω από 3 έτη είναι σχεδόν αποκλειστικά απ’ το εξωτερικό. Δεν τις ψάχνουμε εκεί για την ποιότητά τους. Τις ψάχνουμε επειδή είναι μια φτηνή λύση για να παίξουμε κάτι να καλύψουμε τις ώρες.
Συγκρίνω αγγλική με ελληνική απόδοση και όχι αγγλική με πρωτότυπο, οπότε παραποιείς αυτό που γράφω με διάφορους τρόπους για να επιτεθείς σε κάτι που δε θα ισχυριζόταν κάποιος. Αν δεν αμύνεσαι με σοφίσματα από ένδεια όπως φαντάζομαι, να διαβάζεις πιο προσεκτικά. Δεν ισχυρίστηκα τα δύο κατασκευάσματα στα οποία επιτίθεσαι.
Η μεταγλώττιση συγκρίνεται με τον υποτιτλισμό, γιατί οι περισσότεροι έχουμε επιλογή από μια ηλικία και μετά. Συζητάμε το θέμα και μεγάλοι άνθρωποι, άρα υπάρχει θέμα. Οι επαγγελματίες της μεταγλώττισης στην Ελλάδα βλέπουν τον υποτιτλισμό ως ανταγωνιστή.
Νομίζω ότι δεν έχεις καμιά επαφή με τον επαγγελματικό υποτιτλισμό οπότε τί να πω γι αυτό.
Εξηγώ γιατί προσκυνάτε το ναό και τον αμφισβητώ. Το ότι τον προσκυνάτε δεν είναι επιχείρημα για την ποιότητα. Τα σφάλματα της μεταγλώττισης τα αναγνωρίζεις πάντως κι εσύ, απλά προσπαθείς να τα θεωρήσεις φυσιολογικά.
Τελευταίο επεισόδιο στο σήριαλ των ελλήνων της μεταγλώττισης ήταν ένα βίντεο πριν 1 χρόνο στο οποίο επιτίθενται στον υπότιτλο και στους μη επαγγελματίες ηθοποιούς που δουλεύουν και ζητάνε τη βοήθεια όσων προσκυνούν το ναό τους.
Το ότι μεγάλωσες με κάτι δε σημαίνει ότι είναι καλό. "Τα σπάνε" στο μυαλό σου, όπως μπορεί να τα σπάει και ένα έδεσμα που ίσως είχατε στην περιοχή που μεγάλωσες που άλλοι το βρίσκουν αηδιαστικό. Μας αρέσουν και πράγματα από συνήθεια και χαίρομαι που το δέχεσαι.
-
5
-
-
5 λεπτά πριν, Tsaklas είπε:
Τρικυμία εν κρανίω... Έχεις ακούσει ιαπωνικό voice acting και τι κραυγές και ψυχή βγάζουν για να πεις ότι δεν φτάνουν τους Ευρωπαίους; Και μετά συγκρίνεις κιόλας με τις συνήθως μέτριες αγγλικές μεταφορές;
Για τις ελληνικές μεταγλωττίσεις δε θα σχολιάσω καν, πού είδες εσύ ότι γίνονται ονόματα οι Έλληνες και ότι μόνο εδώ δίνουμε σημασία στους μεταγλωττιστές και τους έχουμε ανάγει σε σελέμπριτις, όταν σε ελάχιστες παραγωγές αναφέρονται τα ονόματά τους και ζήτημα είναι να ξέρει ο μέσος θεατής ονόματα πέρα από Ακίνδυνος Γκίκας, Σπύρος Μπιμπίλας και τους γνωστούς τύπου Μπέζος-Αθερίδης κλπ που πιπιλάνε τα κανάλια σε κάθε υποτιθέμενο αφιέρωμα στη μεταγλώττιση, απορίας άξιο. Έξω υπάρχουν πάντα αναλυτικότατα credits που εδώ παραλείπονται συστηματικά. Το αν είναι οι χειρότερες στον κόσμο άποψή σου πάλι και δείχνει μόνο ότι δεν έχεις ψάξει καν να κάνεις μια στοιχειώδη σύγκριση και πορεύεσαι με μια προκατειλημμένη άποψη.
Έχω ακούσει, και μπορώ με συγκεκριμένα παραδείγματα να δείξω ότι δεν ισχύει αυτό που γράφεις.
Το τί ακούς και το τί καταλαβαίνεις είναι διαφορετικά πράγματα. Φωνάζουν υπερβολικά στο δράμα όπως έγραψα, αλλά στην ομιλία τους κάνουν το αντίθετο και εκεί βλέπω το πρόβλημα. Τα γιαπωνέζικα έχουν προφανώς έμφαση με αλλαγή της συχνότητας και όχι της έντασης, γι αυτό τα χαρακτηρίζω ευαίσθητα. Αυτό μπορεί να σε παραπλανήσει, αλλά δε μιλάω γι αυτό.
Δε συγκρίνω αυτά που νομίζεις, δηλαδή θεατρικές και κινηματογραφικές ερμηνείες με αγγλικές μεταφορές γιατί είναι διαφορειικά πράγματα. Το ένα είναι ερμηνεία και το άλλο μεταφορά ερμηνείας στην οποία προσπαθείς να κρατήσεις ό,τι πρέπει απ' το πρωτότυπο. Συγκρίνω την ερμηνεία γενικά με ίσους όρους.
Σε ελάχιστες παραγωγές ακούγονται τα ονόματα; Σίγουρα μεγάλωσες στην Ελλάδα;
Αν θες δίνουμε παραδείγματα ερμηνείας στα γιαπωνέζικα και μεταφορές σε αγγλικά και ελληνικά να γελάσει και το παρδαλό κατσίκι με την ερμηνεία και τη μετάφραση.
-
2
-
1
-
-
Χμ, anime. Κάπως υπερεκτιμημένα.
Ένα πρόβλημα που έχουν είναι οι δυνατότητες των ηθοποιών τους. Δεν έχουν σε καμιά περίπτωση τη γκάμα των ευρωπαίων. Η φυσική τους γλώσσα έχει γκάμα όπως έχουν όλες οι γλώσσς, και μάλιστα ιδιαίτερα ευαίσθητη, αλλά οι ερμηνείες περιέργως έχουν μόνο 3 επίπεδα. Υπερισχυρό επιβλητικό και άγριο, ουδέτερο, και παραιτημένο σε επίπεδο καρπαζοεισπράκτορα που κλαίγεται πεσμένος στα γόνατα. Όποια και να είναι η σχέση των χαρακτήρων και η κατάσταση, εκεί καταλήγει, και στις ταινίες και στα anime. Πολύ φτωχό για τα δυτικά πρότυπα. Δεν ξέρω αν φταίει το παρελθόν ή η εκπαίδευση, αλλά η διακύμανση της φυσικής γλώσσας έχει μεγεθυνθεί σε περίεργο επίπεδο ακόμα και σε πολύ καλές ταινίες και η ακρίβεια έχει χαθεί.
Δεύτερο είναι το marketing. Επειδή έπεσε πολύ χρήμα όταν τα είδαν οι αμερικάνοι ως καλή πηγή εσόδων, ιδίως κάποια στούντιο (μη λέμε ονόματα), οι κακές κριτικές μηδενίστηκαν στους επαγγελματίες κριτικούς, και όλα θεωρούνται αυτόματα αριστουργήματα. Το να γίνεται αυτό επειδή μια ταινία έχει μια προέλευση είναι απίστευτα ανόητο και ενοχλητικό.
Τρίτο είναι η μεταγλώττιση. Η μεταγλώττιση σπάνια είναι καλή στα συγκεκριμένα, κι αυτό ισχύει σε αρκετές γλώσσες. Η αγγλική είναι με διαφορά η καλύτερη μεταφορά κατά γενική ομολογία. Δεν είναι ανάγκη να ξέρεις τη γλώσσα για να το καταλάβεις. Ο σωστός δρόμος θα ήταν η μείωση της δυναμικής, μια και η κουλτούρα της υποκριτικής είναι διαφορετική εδώ, αλλά δεν τον ακολουθούν σχεδόν σε καμιά χώρα.
Τέταρτο πρόβλημα είναι ειδικά η ελληνική μεταγλώττιση. Γενικά, όσο λιγότερη μεταγλώττιση και περισσότερο υπότιτλο έχει μια χώρα τόσο χειρότερη είνα ιη μεταγλώττιση και καλύτερος ο υποτιτλισμός.
Ο υποτιτλισμός στην Ελλάδα είναι πρωταθλητισμός σε όλα τα επίπεδα, απ' το περιεχόμενο μέχρι το χρονισμό. Δεν τον ακουμπάει καμιά χώρα αν και γίνεται σε άθλιες συνθήκες πίεσης και για ελάχιστα χρήματα. Αυτά που ξέρει ο Έλληνας που υποτιτλίζει ένα χρόνο δεν τα ξέρει αυτός που υποτιτλίζει μεγάλες ταινίες για ακριβές εκδόσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες και στις άλλες χώρες.
Η ελληνική μεταγλώττιση μπορεί να είναι και η χειρότερη στον κόσμο αν και δεν έχω ακούσει αρκετές γλώσσες ώστε να είμαι απολυτα σίγουρος. Οι ηθοποιοί της μεταγλώττισης έχουν ένα ή δύο άθλια υπερβολικά κλισέ ο καθένας που χρησιμοποιούν στα πάντα και ένα γενικό ψεύτικο χρωματισμό σε όλες τις δουλειές τους. Αυτός μπορεί να είναι κάτι εντελώς απίθανο, πχ μόνιμος επιθανάτιος ρόγχος, φωνήματα μετά από ορμονική θεραπεία ετών σε πειραματικό εργαστήριο, μόνιμη υστερία, ήχοι έμεσης με ομιλία από πάνω κλπ,
Πιο υπερεκτιμημένη κατηγορία απ' τους έλληνες της μεταγλώττισης δεν υπάρχει. Εξαιρετικά κακοί στην απόδοση του χαρακτήρα και πολύ κάτω ακόμα ακόμα κι απ το επαρκές της ανάγνωσης σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά ο κόσμος τούς θεωρεί σπουδαίους. Οι περισσότερο δεν καταφέρνουν ούτε την έμφαση να βρουν στο κείμενο. Είμαστε η μόνη χώρα ίσως στον κόσμο που πιπίλιζε το ονοματεπώνυμα των ηθοποιών της μεταγλώττισης ως διαφήμιση στα αυτιά μικρών παιδιών μετά τα επεισόδια, κι έτσι έφτιαξαν όνομα πολλοί, τη στιγμή που ικανότατοι ηθοποιοί είναι άγνωστοι. Στις άλλες χώρες βλέπουμε γραμμένο για λίγο το όνομα του ερμηνευτή σε σειρές που έφτιαξε την αυθεντική ερμηνεία του χαρακτήρα ο ηθοποιός. Αυτούς δεν τους ξέρουμε, ακόμα κι αν μιλάμε για διάσημους χαρακτήρες με 20 χρόνια στην τηλεόραση. Τον κάθε τυχαίο που έκανε την ελληνική έκδοση της φωνής άρπα κόλλα τον έχουμε κάνει σελέμπριτι.
Και το κύκλωμα της μεταγλώττισης έχει πρόβλημα. Λίγο πολύ μονοπωλιακό φαίνεται επειδή ή αγορά ήταν μικρή. Ακόμα και οι τεχνικοί που έκαναν όνομα στο χώρο μού ακούγονται άσχετοι με τον ήχο όταν μιλάνε για το θέμα. Ελληνικές καταστάσεις. Και η μυθολογία που καλλιεργούν στους αδαείς και τα ψεύδη και ανοησίες που λένε όσοι ανήκουν στο χώρο για τη μεταγλώττιση στις άλλες χώρες για να εξυψώσουν τον εαυτό τους και τη δουλειά, ξεπερνούν πολύ τα όρια του γελοίου.
Εδώ πάει το ήτανε στραβό το κλήμα. Καλύτερα στην αρχική γλώσσα με υπότιτλο πάντως.
-
2
-
1
-
-
Το πέμπτο είχε μεγάλα λάθη στο σχεδιασμό των δύο συντρόφων του Indiana. Ο σκοπός του σχεδιασμού είναι το ηθικό τους πρόβλημα να μείνει στα όρια της φιλαργυρίας και της κατεργαριάς όπως είναι το σωστό στην κωμωδία της περιπέτειας, αλλά το πήγαν πολύ πιο μακριά και πέρασαν και οι δύο το όριο της κακίας κατ' επανάληψη. Υπερβολικά μεγάλη άγνοια του θέματος για ανθρώπους που δουλεύουν σε μεγάλο franchise. Υποβάθμισαν μια ταινία για μια αναγνώριση και μια σαχλαμάρα που θα ταίριαζε μόνο σε παραμύθι. Αυτά τα προβλήματα τα αισθάνεται το κοινό.
-
2
-
-
Αυτό υποτίθεται ότι το έγραφε ο Θανάσης ο Τσόγκας, αυτός που έγραψε για τους Idols τρικυμία στην καρδιά μου έχεις φέρει φοβερή και θα χαρίσω μια καρδιά και θα πάρω δυο φιλιά. Πιο λογικό θα ήταν να είναι ένα ακόμα μυθιστόρημα αν σκεφτούμε την αγορά της εποχής.
-
3
-
-
Οι νέες ταινίες έχουν περιεχόμενο αλλά δεν έχουν πολλή ουσία. Οι χαρακτήρες πχ είναι παλιοί και φθαρμένοι. Οι συμπεριφορές συγκεκριμένες. Η πλοκή σχεδιασμένη αλλά μηχανική γιατί δεν υπάρχει το βάθος των χαρακτήρων που θα της δώσει δραματική ουσία. Τα καλά σημεία γράφτηκαν πριν δεκαετίες. Οι νέες ταινίες είναι επιφανειακές ηθοπλασίες σε περιπέτεια. Τα ουσιαστικά στοιχεία της κατάστασης, αυτά που ήταν έκφραση της ανθρώπινης κατάστασης, και είχαν τη φιλοσοφική γενικότητα που πρέπει να έχει η τέχνη, μπαίνουν στην άκρη σαν να μη γίνονται αντιληπτά απ' τους νέους επιμελητές των παραγωγών. Οι ήρωες και οι κατάστάσεις δεν είναι πλέον παραδείγματα, είναι συγκεκριμένες κατάστάσεις και αυτό που είναι, χωρίς προεκτάσεις.
Η παραγωγή είναι πολύ φτωχή εδώ και πολλά χρόνια. Η κουλτούρα ανακυκλώνει αντί να παράγει νέο υλικό. Τα σενάρια θα μπορούσαν να ανατεθούν σε οποιονδήποτε, όπως και η σκηνοθεσία. Δε θα εκανε μεγάλη διαφορά στο αποτέλεσμα. Και σ' αυτό διαφέρει η νέα παραγωγή απ' το παρελθόν. Δεν υπάρχουν τα πρόσωπα που έχουν και προσωπική ματιά πέρα απ' τη φιλοσοφική θεώρηση του δράματος.
Αυτό που φτιάχνει τα μεγάλα franchise είναι η φιλοσοφική γενικότητα. Ο μύθος της υπερδύναμης πχ, που είναι φυσικά αρχαίος, συνδέεται σε πολλά σημεία με τον ψυχισμό ενός νέου ανθρώπου που ανακαλύπτει τον εαυτό του και τις διαφορές του απ' τους άλλους, αναγκάζεται να ζει με αυτές, να τις πληρώνει, και αν έχει θάρρος να τις διεκδικεί και να φτάνει στις δυνατότητες που του προσφέρουν, για τον εαυτό του αλλά κυρίως για τους άλλους. Η ηθοπλασία πάντα έτσι δούλευε, αυτό ήταν που ενθουσίαζε τους νέους, κι αυτή ήταν η κοινωνική χρησιμότητά της. Η πραγμάτωση του ατόμου.
Αν το παρελθόν ήταν ο spiderman που αποκτούσε τυχαία μια υπερδύναμη και ανακάλυπτε το κόστος και την κοινωνική ευθύνη που του έδινε, ώστε να ορίσει το μέλλον του, το μέλλον είναι ο spiderman που παίρνει διαταγές απ' την εξουσία του χρήματος και του εργολάβου του δημοσίου Tony Stark, ή του κρινόμενου απ' το κράτος στρατιωτικού Nick Fury. Κανείς απ' τους δύο δεν έχει υπερδυνάμεις. Ο αρχέτυπος υπερήρωας είχε τη δυνατότητα της προσωπικής πορείας, και της προσωπικής επιλογής, δηλαδή της πραγμάτωσης και της πραγματικής ευθύνης. Ο νέος υπερήρωας είναι μάλλον κομπάρσος που εντάσσεται στο σύστημα και ευνουχισμένος. Αυτός που διαφέρει ανάμεσα σε όμοιους είναι ανώτερος, είτε διαφέρει απ' τη μέρα που ήρθε στον κόσμο, είτε είναι επίκτητο, είτε και τα δύο μαζί. Το μέλλον του είναι ή να κυβερνήσει τους κατώτερους, ή να προσαρμοστεί και να ενταχθεί, ή να εξοστρακιστεί. Έτσι λειτουργούσe πάντα η πολιτεία των ανθρώπων. Αυτή είναι η ουσία της ηθοπλασίας, αυτό είναι που συνδέει τον υπερήρωα με τους νέους, και οι σχετικές αποφάσεις τον κάνουν υπερήρωα.
Αυτό το έχουν πολλά western και πολλά δράματα, αλλά οι ταινίες με υπερήρωες το έχουν χάσει. Οι αποφάσεις κρίνονται από ανόητους που κρίνουν με το συναισθηματικό αποτέλεσμα όπως το έχουν διδαχτεί στις κουτές προσεγγίσεις των πανεπιστημίων, με όρους ικανοποίησης του κοινού στο επιφανειακό επίπεδο, και με όρους θαυμασμού του κοινού προς τους ήρωες. Η ηθοπλασία όμως κρίνεται, και στην ουσία της και στην εμπορικότητά της, σε πιο βαθύ και ουσιαστικό επίπεδο. Δεν είναι η ουσία της η επίδειξη ήθους και αρετής, αλλά η προσωπική επιλογή και η αξία της μπροστά στο δυναμική του κάθε χαρακτήρα. Ο ήρωας είναι απλά το μέσο συνδεσης με τον θεατή σε αυτό το επίπεδο, δεν είναι η ουσία.
-
4
-
1
-
-
Αυτό θα μπορούσε να είναι το ποστερ του Κοζάκου spiderman, και δεξιά o Kingpin με τα τσιράκια του:
Είναι απ' την ταινία Cossack, who are you with? With us or with them? του 1920.
Ξέρουμε ποια πλευρά διάλεξε ο Spiderman γιατί έγινε τζιτζιφιόγκος.
-
2
-
2
-
-
Ανάθεμα αν έχω "βρει" τίποτε απ' όσα διάβαζα μικρός. Όταν είσαι μικρος 20% διαβάζρις και 80% φτιάχνεις στην φαντασία σου. Θυμάμαι ολόκληρη σκηνή, ένα καρέ ήταν. Θυμάμαι υπόθεση, δεν υπήρχε καν τελικά. Θυμάμαι χρώμα, ήταν ασπρόμαυρο. Θυμάμαι δράση, ήταν βαρετό. Θυμάμαι καλή ποιότητα, ήταν άρπα κόλλα. Θυμάμαι χαρακτήρες με ενδιαφέρον, ήταν στερεότυπα. Το μόνο πράγμα που είδα μικρός και ξαναείδα μετά από δεκαετίες και ήταν πολύ καλύτερο απ' αυτό που θυμόμουν, ήταν η αρχική σειρά του Star Trek. Η ποιότητα της γραφής ήταν εξωπραγματική τελικά, με κλοπιμαία από επεισόδιά της προέκυψαν ολόκληρα franchise και καριέρες, και ακόμα και η μέθοδος παραγωγής τροφοδοτεί ακόμα σειρές.
-
3
-
-
-
Γιατί έχει μηδενικά μπροστά; Μας περιγράφει κυρίως πώς ξενυχτάει ο Donald; Και αν 3:00 είναι σε τέτοια κατάσταση, τί κάνει μέχρι τις 4:05 και είναι τόσο ανανεωμένος; Και 11:40 με 12:10 τί παθαίνει; Και τί ρολόι είναι αυτό που πάει τις ώρες με μιά απότομη κίνηση;
-
3
-
-
Η σειρά που γράφτηκαν τα έργα είναι πάντα η καλύτερη στην ανάγνωση.
1) Όταν κάτι σε ενδιαφέρει καλλιτεχνικά και παρουσιάζει εξέλιξη, είναι ενδιαφέρον να την παρακολουθείς. Μπορείς να δεις τον δημιουργό να ακμάζει.
2) Το ίδιο ισχύει και στην παρακμή του δημιουργού. Όταν από ένα σημείο και μετά ο δημιουργός το χάνει ή ξεφτιλίζεται για τα χρήματα ή απλά πεθαίνει και αναλαμβάνουν οι κληρονόμοι, μπορείς να το διακρίνεις και να σταματήσεις να τον ακολουθείς ή να το διασκεδάσεις περισσότερο.
3) Ακόμα και στα prequel, ακολουθείς καλύτερα τη φυσική σειρά της σκέψης του δημιουργού και τις επιλογές του αν ακολουθήσεις τη χρονική σειρά. Μπορείς να κρίνεις πχ τις λύσεις που βρήκε για να πετύχει τη συνέχεια και τη συμβατότητα. Μια και η έκδοση έγινε αργότερα, το prequel δεν είναι προαπαιτούμενο. Το προγενέστερο χρονικά έργο που ακολουθεί στο timeline ήταν σαφώς ολοκληρωμένο και ανεξάρτητο.
4) Όταν το έργο περιπλέκεται με επιμειξίες με άλλη πνευματική ιδιοκτησία που κατέληξε στα ίδια εμπορικά χέρια, μπορείς να ξεκινήσεις κοντά στην ουσία του έργου αν επιλέξεις να κινηθείς με τη σειρά που γράφτηκε. Μετά ακολουθείς πιο εύκολα τον ψεύτικο εμπλουτισμό και την παραγωγή που γίνεται επειδή απλά υπάρχει η ιδιοκτησία ή σε απόπειρες να ανανεωθεί.
Στην αρχειοθέτηση το πρόβλημα λύνεται με τα στοιχεία της έκδοσης, οπότε δεν υπάρχει ζήτημα.
-
5
-
1
-
ASTERIX
σε 1980-89
Δημοσιεύτηκε
@constantinople (δεν ξέρω πώς δουλεύει αυτό το σύστημα)
Διάφορες αυθεντίες που παίρνουν πόστα σε ακαδημίες και σχολές, κατά καιρούς παρουσιάζουν προτάσεις για αλλαγή της γλώσσας. Συνήθως δεν είναι εγκλήματα όπως η καθαρεύουσα, η απαγόρευση της νοηματικής στην εκπαίδευση, η ή απαγόρευση διαλέκτων, αλλά μικροπράγματα, πολλές φορές χωρίς αντικείμενο. Ακόμα και μια ανόητη άποψη παίρνει δημοσιότητα όταν κάποιος επιτίθεται στη χρήση της γλώσσας και η δημοσιότητα είναι χρήσιμη σε πολλούς. Είναι καλό αρθράκι για τα vlog. Θα έχεις παρατηρήσει ότι κάποιοι που ανακατεύονται με την πολιτική και τη δημοsιότητα, και έχουν επιχειρήσεις στο χώρο, έχουν πολλές προτάσεις για ρυθμίσεις της γλώσσας.
Τη γλώσσα δεν πρέπει να την ενοχλούμε γιατί τη φτιάχνουν οι χρήστες της, οπότε κάθε παρέμβαση είναι δεδομένο ότι είναι ανόητη, αλλά για τυπικούς λόγους εξετάζουμε και το σκεπτικό μιας πρότασης γιατί μπορεί να προκύψει κάτι ενδιαφέρον, όχι για να νομοθετήσουμε αλλά για να συζητούσαμε. Σκεφτόμαστε αν η ρύθμιση, η παρέμβαση δηλαδή, θα έλυνε κάποιο πρόβλημα που υπάρχει και είναι σημαντικό, έστω στην υποκειμενική μας κρίση. Δεδομένα πάντα υπάρχουν σε μια γλώσσα.
Η συγκεκριμένη πρόταση στηρίχτηκε από τις γνωστές αυθεντίες, τον Τσοπανάκη, τον Μπαμπινιώτη, και αλλους, καθώς και από μικρότερους όπως ο Σαραντάκος, και αφορά στο τελικό ν κάποιων τύπων, κυρίως του αρσενικού. Δε στηρίζεται όμως στην πραγματικότητα και το σκεπτικό της είναι ανόητο.
Στη γλώσσα υπάρχει κανόνας για το πότε υπάρχει τελικό ν και τον χρησιμοποιούν σωστά οι περισσότεροι βασισμένοι στη διαίσθησή τους. Η γλώσσα σκοντάφτει όταν μπαίνει ν που δε χρειάζεται, πχ γράφεις ή λες "στην Λάρισα" και όχι "στη Λάρισα". Ο κανόνας αυτός της προφοράς υπάρχει σε πολλά βιβλία και έχει ισχύ αν υποθέσουμε ότι κάποιος χρειάζεται να τον σκεφτεί. Στη μητρική γλώσσα δε θα έπρεπε, αλλά πολλοί άνθρωποι δεν έχουν καλό αυτί ή αφήνουν την προσέγγιση της γραπτής γλώσσας να τους αλλάζει την προφορική. Λένε πχ στην Πρέβεζα, αντί να πουν στημπρέβεζα.
Ο νέος λοιπόν κανόνας, για το αρσενικό, εμφανίστηκε και στηρίχτηκε με κάποια παραδείγματα. Το πρόβλημα είναι ότι τα παραδείγματα είναι από ανόητα ως γελοία, γιατί δεν αναφέρονται σε περιπτώσεις που πραγματικά υπάρχει πιθανότητα σύγχυσης όταν λείψει το τελικό ν, ακόμα και όταν και οι δύο πλευρές της επικοινωνίας είναι εξωφρενικά ανόητοι άνθρωποι.
Πχ:
Το μεγάλο κόλπο, ο μεγάλος κόλπος. Δεν υπάρχει περίπτωση να προκύψει σύγχυση όπως ισχυρίζονται. Δε θα αναφερθούν ποτέ χωρίς συμφραζόμενα που θα κάνουν σαφή τη διάκριση. Ακόμα κι αν το ρήμα είναι εντελώς ουδέτερο και άχρηστο ως συμφραζόμενο, αν κάποιος γράψει "προχωρήσαμε στο μεγάλο κόλπο" και δεν είναι σαφές αν μπαίνουμε μεταφορικά η κυριολεκτικά και αν βρισκόμαστε σε γη ή θάλασσα, έχει πρόβλημα το κείμενο συνολικά, όχι η γλώσσα. Να είναι απομονωμένο "το μεγάλο κόλπο" αποκλείεται. Αν ήταν τίτλος θα διέφερε η πτώση. Θα ήταν "ο μεγάλος κόλπος". Ξεχάσαμε τα γυναικολογικά.
Το μεγάλο αθλητικό πόλο, ο μεγάλος αθλητικός πόλος. Σε άρθρο για την Ολυμπιάδα. Ο Σαραντάκος ισχυρίζεται ότι το διάβασε κάπου και μπερδεύτηκε. Το επίθετο αθλητικό όμως δεν κολλάει στο άθλημα ούτε στο γήπεδο του αθλήματος. Δε θα έγραφε κανείς "μεγάλο αθλητικό ποδόσφαιρο" ούτε συχνάζει κανείς στο "αθλητικό golf της Γλυφάδας". Ξεχάσαμε το μπλουζάκι polo όταν είναι large.
Το μεγάλο πιστεύω ότι επιλέγεται στα παραδείγματα γιατί και ο κόλπος και ο πόλος θα έπαιρναν το ν της προφοράς ούτως ή άλλως με τον παραδοσιακό κανόνα που ισχύει αποδεδειγμένα στη γλώσσα, οπότε θα ακυρωνόταν το παράδειγμα και η πρόταση στην υποτιθέμενη τεκμηρίωσή της. Δε διακρίνονται για την πρωτοτυπία τους οι φιλόλοφοι.
"παρουσίασε το μεγάλο" (αλλαγή αράδας) "συγγραφέα". Κι εδώ μπερδεύεται ο Σαραντάκος και το ξαναδιαβάζει. Αφού μπερδεύτηκε σε κάτι τόσο απλό, να προχωρήσουμε άμεσα σε γλωσσική μεταρρύθμιση. Μην παίζουμε με τη φωτιά. Θα μείνουν πίσω οι επιστήμες με τέτοια προβλήματα στη γλώσσα.
Γιατί είναι τόσο κακά και περίεργα τα παραδείγματα; Πιστεύω ότι είναι εύκολη η απάντηση. Ούτε ένας ειδικός δε μπορεί να βρει καλύτερα γιατί δεν υπάρχει πρόβλημα στη γλώσσα και η πρόταση είναι πυροτέχνημα. Ο Νίκος βέβαια παραδέχεται ότι οι "περιπτώσεις αυθεντικής σύγχυσης είναι σπάνιες" αλλά τί να το κάνεις όταν ο ίδιος δίνει το παράδειγμα με το(ν) μεγάλο κόλπο χωρίς να αστειεύεται;
Πρέπει να σημειώσω ότι η πρόταση αναφέρεται στις περισσότερες εκδοχές της μόνο στο γραπτό λόγο. Στον προφορικό είναι προφανώς ανόητη και συγκρούεται με τη γλώσσα, μην το παρακάνουμε.
Γιατί παραμένει η ανόητη πρόταση αντί να πάει στα αζήτητα; Γιατί η πρόταση στηρίχτηκε από αυθεντίες. Τσοπανάκης, Κλαίρης, Μπαμπινιώτης. Στην Ελλάδα καταστρέψαμε τη συνέχεια της γλώσσας με την κατασκευή της καθαρεύουσας κι ένα νέο παιδί δε μπορεί να διαβάσει σχετικά πρόσφατα κείμενα. Κάναμε το ανοσιούργημα επίσημη γλώσσα. Δεν κολλάμε στα ψιλά. Τις αυθεντίες δε θέλει κανείς να την ενοχλεί. Έχουν έναν περίεργο σεβασμό ακόμα και για τις ανοησίες της αυθεντίας οι φιλόλογοι, ακόμα και όταν δε χρειάζονται τις αυθεντίες στην καριέρα τους. Αν κάποιος δε δεχτεί κάτι που γράφεται σε κάποια απ' τις γραμματικές θεωρείται αιρετικός. Η γραμματική είναι μια ατελής μονογραφία βασισμένη στην παρατήρηση της γλώσσας, δεν είναι ούτε ορισμός της γλώσσας, ούτε νόμος. Οι αρχαίοι έγραψαν τα αριστουργήματα πριν εμφανιστεί γραμματική, πριν τους λεγόμενους γραμματικούς δηλαδή. Με τους γραμματικούς ήρθε η παρακμή.
Υπάρχουν και πιστοί τους δόγματος που παράγεται απ' τις αυθεντίες, όπως ο φίλος με τον οποίο διαφώνησα πιο πάνω στη διόρθωση του Αστερίξ. Οι συγκεκριμένες διορθώσεις του τελικού ν δε λύνουν καμία σύγχυση, οπότε είναι απλός δογματισμός σύμφωνα με το δόγμα που αποδέχθηκε και θα ασκήσει στον Αστερίξ. "Τι να κάνουμε που έτσι είναι είτε μας αρέσει είτε όχι." γράφει.
Κερασάκι στην τούρτα το φυλλάδιο του Τσοπανάκη με τίτλο που θα ταίριαζε περισσότερο σε ευθυμογράφημα γιατί έχει μια πολύ κωμική αντίθεση μεγέθους: Προβλήματα της Δημοτικής: Το τελικό -ν, Εκδόσεις Κυριακίδη.
Διορθώσαμε τον Αστερίξ, με την ανόητη και άχρηστη ρύθμιση, λύσαμε και τα προβλήματα της γλώσσας μας. Πάμε παρακάτω.
Σημείωση 1: Μη μου διορθώσετε κανέναν τελικό ν πιο πάνω. Πίνω καφέ. Κάνω παύσεις. Πρόχειρος γραπτός λόγος. Μην έχετε απαιτήσεις:)
Σημείωση 2: Ελπίζω να διαβάζει ο επιμελητής του Αστερίξ, και να διορθώσει κανένα απ' τα σφάλματα. Χαίρομαι πάντως που δεν έχει εσωτερικό κώδικα με τον ανόητο κανόνα η εκδοτική. Προτιμώ την ελευθερία με τα σφάλματά της.