Συλλεκτης

Νομιζω η υπερβολη ειναι βασικο στοιχειο αυτων των κομιξ, και γενικα δεν νομιζω να υπαρχουν πολλα κομιξ ανεξαρτητως ειδους που να ειναι οπως τα θες, ποσο μαλλον τα υπερηρωικα.

Μου αρεσει η μαυρη ραχη και το πλαισιο στο ΚΟΜΙΞ. Ισως δεν κολλαει τοσο με το πνευμα του περιοδικου, αλλα καθαρα αισθητικα μου αρεσε απο την πρωτη στιγμη που το ειδα. Τα γραμματα επισης ειναι ΟΚ, αλλα πρεπει να το κανουν ετσι ωστε να χωρανε ακριβως στη ραχη και οχι να εξεχουν προς το οπισθοφυλλο οπως γινεται συνηθως. Αλλα αυτα ειναι το λιγοτερο, σε ενα περιοδικο το 90% και βαλε της αξιας που εχει για τον αναγνωστη (δεν εννοω την εμπορικη αξια) ειναι καθαρα το περιεχομενο, δευτερευοντως η διαρθρωση του περιεχομενου και μετα ολα τα αλλα. Το ΚΟΜΙΞ πασχει πρωτιστως απο ιστοριες, οχι απο εμφανιση.

Δηλαδη θες τα υπερηρωικα κομικς να μην ειναι ουτε υπερηρωικα, ουτε κομιξ ετσι οπως το περιγραφεις, αλλα κατι σαν ριαλιτι.

Ειδα το Λογκαν προ ολιγου, τεραστια πατατα. Αδιαφοροι κακοι και μαχες.

Εγω γνωρισα τους σουπερ ηρωες μεσα απο τις σειρες κινουμενων σχεδιων του Μπατμαν και του Σπαιντερμαν στα μεσα του '90, καθως και τις ταινιες του Μπαρτον με τον Μπατμαν και την τριλογια του Σπαιντερμαν αργοτερα στις αρχες του '00. Προτιμουσα το πιο παιδικο στυλ αυτων των σειρων και ταινιων σε σχεση με το σοβαροφανες που επικρατησε απο την τριλογια του Νολαν και μετα. Αν δεν μπορεις να γραψεις ενα κομικ με ενα ουσιωδες νοημα, καλυτερα να το κρατησεις παιδικο. Μεση λυση δεν βλεπω πως υπαρχει. Η τριλογια του Νολαν μου προκαλει υπνο, ακομα και η δευτερη ταινια που θεωρειται κορυφαια, και οι υποτιθεμενοι προβληματισμοι που προσπαθουσε να περασει ηταν τελειως ανουσιοι. Προτιμω να δω ωραια κλωτσομπουνιδια παρα βαρετη δηθεν κουλτουρα. Η γνωμη μου ειναι να αφησουν οι σεναριογραφοι τους θανατους, τις νεκραναστασεις και την βαρια φιλοσοφια που δεν μπορουν να την σηκωσουν, και να κανουν αυτο που ξερουν καλυτερα, δηλ. θεαματικο ξυλο, φανταχτερες στολες, χιουμορ κλπ. Αν θελω να προβληματιστω θα διαβασω βιβλια. Οι ευρωπαιοι, η Disney και οι ιαπωνες το εχουν καταλαβει αυτο, οι Μαρβελ και Ντι Σι οχι.

Τα απωθημενα δεν κρυβονται Τερζοπουλε (ξανα)παρε την ΠΑΕ

Στα υπερηρωικα το εχουν ξεφτιλισει το θεμα με τους θανατους, τις αναστασεις, τα πολλαπλα συμπαντα και τα reboot. Εχουν δημιουργησει την τελευταια 25ετια οι Marvel και DC ενα κουβαρι που δεν ειναι καθολου ελκυστικο για οσους δεν τα παρακολουθουν απο τα παλια.

Νομιζω οτι ο Αλαφουζος θα επρεπε να επιστρατευει πιο συχνα κοριτσια σαν την Βαλαβανη για την διαφημιση του ΜΜ https://www.instagram.com/p/BGFGlSmrKcT/

Οταν λενε οι επιχειρηματιες για υψηλες ή χαμηλες τιμες, ειναι πολυ σχετικο. Συνηθως εννοουν οτι δεν ειναι αρκετα υψηλες οι τιμες για να βγαζουν ενα συγκεκριμενο αναμενομενο κερδος.Δεν σημαινει οτι κυριολεκτικα μπαινουν μεσα απαραιτητα. Χειροτεροι απο τον Σκρουτζ ειναι ολοι αυτοι μην το ψαχνετε...

Kαι γω παιδι ημουν οταν διαβαζα τις παλιες ιστοριες και μου αρεσαν. Ειμαι λιγο πιο μεγαλος απο σενα μολις. Οταν ξεκινησα να διαβαζω ΜΜ, εβαζε ακομα παλιες ιταλικες ιστοριες, καπου στο 1800 με 1900 πρεπει να σταματησαν οι πολλες αναδημοσιευσεις. Τα Κλασικα και το Μεγαλο Μικυ ηταν λιγοτερο δημοφιλεις σειρες σε σχεση με το Κομιξ και το ΜΜ, οποτε ηταν λογικο να πανε για φουντο πρωτα αυτα οταν πηγαν γενικα ολες οι εκδοσεις κατα διαολου.

Ο Μπαρκς και ο Ροσα καθιερωσαν το Κομιξ, ομως το Κομιξ πρωτοβγηκε μολις το '89. Το ΜΜ (δεν αναφερομαι στο Γελιο και Χαρα γιατι δεν γνωριζω τι ιστοριες εβαζε) υπηρχε απο το '66 και εγινε γνωστο με ιστοριες ολων εκεινων που σημερα θεωρουνται δευτεροκλασσατοι ή κακοι απο καποιους οπως τον Σκαρπα, τον Μποτταρο, τον πατερα Ντε Βιτα, τον Καρπι, τον Γκατο κλπ ενω ακομα και παρεξηγημενοι σχεδιαστες οπως ο Στρομπλ και ο Μαρι προσφεραν πολλα στο ΜΜ. Φυσικα το ΜΜ εβαζε και Μπαρκς μεχρι την κυκλοφορια του Κομιξ αλλα οι ιστοριες του ηταν μικρο μερος του συνολου. Ολους αυτους αγαπησε το ελληνικο κοινο σε διαφορετικους βαθμους, οποτε ειναι αδικο να ξαναγραφουμε την ιστορια και να τους βγαζουμε σκαρτους μετα απο 50 χρονια. Το ιντερνετ τεινει να μας κανει ολους υπερβολικους. Δεν υπαρχει μονο το τελειο και μετα το κακιστο, αλλα και το πολυ καλο, το μετριο, το κακο κλπ. Για αυτο θεωρω αποψεις οπως του Digisoul οτι ο Μποτταρο δεν εχει προσφερει τιποτα στα ντισνευ ως ισοπεδωτικες, το ιδιο και η αποψη του Ρορσαχ οτι ο Μποτταρο εκανε κακο σχεδιο και ειχε μετριες ιστοριες. Οσο για Βαν Χορν και λοιπους, δεν ειπα οτι παντα επιανε η διαφημιση του Κομιξ.

Ελα που το βλεπω ομως Οχι απο εσενα συγκεκριμενα ή καποιον αλλο χρηστη, δεν εχω ταυτισει συγκεκριμενους χρηστες με συγκεκριμενες αποψεις, αλλα γενικα βλεπω μια ταση πως οτι δεν ανηκει στην ιερη τριαδα που καθιερωσε το ΚΟΜΙΞ, δηλ. Μπαρκς, Ροσα και τελευταια Καστι, δεχεται διαφορων ειδων κριτικες. Εχω διαβασει ποστ οτι ακομα και ο Σκαρπα ειναι μετριος αν οχι κακος σχεδιαστης Δεν χρειαζεται ουτε να προσβαλλεσαι ουτε τιποτα, δεν ειναι σοβαρο θεμα για να προσβληθει καποιος, σιγα, για γουστα μιλαμε.

Γενικα οτι δεν εχει φαει διαφημιση απο το ΚΟΜΙΞ τεινει να ειναι πιο υποτιμημενο απο οτι εχει φαει.

Απλα ο Bottaro δεν ειναι τοσο διαφημισμενος οσο ο Καστι κλπ

Διαφημισεις στο εξωφυλλο βαζει το ΜΜ απο τα '60s... Ουτε εμενα μου αρεσει αλλα μην τρελαινεστε. Kudos για το εξωφυλλο της Παρασκευης που ερχεται

Αν κατι μου λειπει στο ΚΟΜΙΞ ειναι η στηλη των γραμματων που εχει περιοριστει πλεον στο ενα γραμμα καθε μηνα. Τα υπολοιπα να ειμαι ειλικρινης συνηθως τα διαβαζα ή διαγωνια ή καθολου. Το ΜΜ δε φημιζοταν ποτε για τα αρθρα του. Τα τελευταια χρονια της Α' περιοδου εμπαιναν επεξηγηματικα αρθρα για μερικες σειρες πχ Πρακτορας Ντακ, Μαγοι κλπ και κατα τα αλλα τα υπολοιπα απευθυνονταν σε παιδικο κοινο πχ παιχνιδια, ανεκδοτα κλπ Το αγαπημενο μου layout ηταν τοτε που εγινε 100σελιδο το ΜΜ, στο 1512, αλλα ισως για λογους νοσταλγιας παρα ουσιας. Ειχε μεσα παιχνιδια, κριτικες βιντεοπαιχνιδιων (4 καθε βδομαδα), διαφημισεις καθε ειδους, συνεντευξεις διασημων (ενα τευχος θυμαμαι ειχε συνεντευξη με Ντεμη Νικολαιδη και ενα αλλο με τον Γκαλαγκερ των Oasis) και αρθρα για ζωα και την αγρια φυση. Προτιμω ομως να διαβαζω 5 ιστοριες καθε βδομαδα, παρα να χανεται χωρος για ασχετες σελιδες.

Μια χαρα κορυφαιος ειναι ο Μποταρο

Περιμεναν 12 χρονια για να φερουν ιστοριες του Μποταρο στην Ελλαδα?

Βγαζει ακομα ιστοριες ο Γκατο? Εχω την εντυπωση πως μετα το 2000 (και τευχος και χρονολογια) σταματησε το ΜΜ να βαζει ιστοριες του (οπως και των περισσοτερων παλιων).

92 αν χρησιμοποιησα την αναζητηση του inducks σωστα https://coa.inducks.org/comp2.php?code=&keyw=&keywt=i&exactpg=&pg1=&pg2=&bro2=&bro3=&kind=n&rowsperpage=0&columnsperpage=0&hero=&xapp=&univ=&xa2=&creat=Luciano+Bottaro&creat2=&plot=&plot2=&writ=&writ2=&art=&art2=&ink=&ink2=&pub1=&pub2=&zgr=on&ser=&xref=&mref=&xrefd=&repabb=&repabbc=al&imgmode=1&vdesc2=on&vdesc=el&vgr=on&vus=on&sort1=auto

Αναμενομενο αλλα και παλι κριμα, με αυτον μεγαλωσαμε

Πλακα πλακα, ολοι αυτοι οι παλιοι ιταλοι (ας πουμε απο τον Καβατσανο και πριν) εχουν πεθανει ε?

Οι αλλες ιστοριες μου αρεσαν και μου κραταγαν το ενδιαφερον, δεν βλεπω το λογο να μην γινει το ιδιο και σε εκεινη την ιστορια. Στο ραλι μου αρεσε κυριως το δευτερο κομματι και κυριως το τριτο. Το πρωτο και το τεταρτο οχι. Αν το τελευταιο κομματι μου αρεσε, θα ειχα πιο καλη γνωμη, αλλα ετσι οπως κατεληξε με απογοητευσε. Συμφωνω οτι ηταν καλυτερο απο το raceworld, αλλα γενικα δεν πιστευω οτι λειτουργουν καλα αυτες οι ιστοριες.

Το τελευταιο τευχος το βρηκα μετριο. Η ιστορια με τον Φαντομια ηταν η μονη του που δεν μου αρεσε μεχρι στιγμης. Το σεναριο δεν ειχε κατι να δειξει, το μονο που εκανε ηταν να αποδωσει φορο τιμης στον Κινγκο Κονγκ. Η ιστορια με το ραλυ εν τελει δεν κατεληξε πουθενα και τη φαγαμε στη μαπα 4 βδομαδες οπως το raceworld παλιοτερα. Δεν μου αρεσουν οι ιστοριες που απλως σου πετανε ενα γλυκαναλατο μηνυμα χωρις να χουν ενδιαφερον σεναριο ή αστεια γκαγκ. Οι αλλες 3 ιστοριες ηταν καλες, μου αρεσουν οι ολιγοσελιδες με την Ντορις.

H υποθεση μου θυμιζει μια αντιστοιχη ιστορια που ειχε δημοσιευτει το 15 ή 16 στο ΜΜ, με τα παπια και την κλοπη του προτυπου κιλου.