germanicus
-
Περιεχόμενο
28489 -
Εγγραφή
-
Τελευταία επίσκεψη
-
Κερδισμένες ημέρες
760
Τύπος περιεχομένου
Προφίλ
Ενότητες
Blogs
Events
Γκαλερί
Καταχωρήσεις δημοσιεύτηκε από germanicus
-
-
-
ο αδερφός της Julia Roberts. Επική σκ*τόφατσα στην αμερικάνικη τηλεόραση και κινηματογράφο
Προσωπική μου λατρεμένη σκηνή η εμφάνισή του στο λατρεμένο Justified, S05E09.
Givens: “Miller, would you call this a herd, a gaggle, or a flock of assholes?”
Miller: “I would call this the united nations of assholes”
δεν μπορώ να βρω βιντεάκι ρε γμτ να την ανεβάσω...
edit για το τζέρτζελο, τσέκαρα στο ιμδβ που τον έχω πετύχει. Dark Knight, Justified, Brooklyn Nine-Nine, L&O SVU, Righteous Gemstones, CSI, L&O CI, Hawaii Five-0, Babylon, Inherent Vice, Expendables, CSI Miami, The Specialist. Και να μη σας λέει τίποτα ως όνομα, με 629 entries στο ιμδβ (και 104 !!!! upcoming), καραεγγυημένα τον έχετε πετύχει κάπου.
-
8
-
2
-
-
Ανακοινώθηκε ο πρώτος καλεσμένος
(και προφανώς και οι ημερομηνίες )
"Έχουμε ακόμα καιρό μέχρι τον Δεκέμβριο αλλά όταν έχουμε τέτοια νέα μας αρέσει να τα μοιραζόμαστε μαζί σας.
Με πάνω από 700 συμμετοχές σε ταινίες και τηλεοπτικές σειρές ο μοναδικός Eric Roberts θα είναι καλεσμένος μας το σκ 2-3 Δεκεμβρίου. "
-
14
-
1
-
-
Η υπέροχη δουλειά του Josh Kirby για τα διάφορα βιβλία του Terry Pratchett. Κυρίως Discworld και δη οι παλιές εκδόσεις. Οι νεότερες έχουν εξώφυλλα από τον Paul Kidby. Τα ήθελα για την πάρτυ μου, είπα να τα μοιραστώ και με άλλους
-
11
-
4
-
2
-
-
Όποιος έκανε το casting είχε απίστευτο μάτι. Δεν έχω ιδιαίτερη σχέση με τις κωμικές σειρές, οπότε ακόμα δεν έχω δει το Parks and Recreations. Γουστάρω όμως τα αστυνομικά. Ως εκ τούτου βρήκα εντυπωσιακό πως η Aubrey Plaza (που εγώ την έμαθα από το White Lotus) ήταν και αυτή εδώθε. Και επειδή δεν το έχω με τις κωμωδίες, άρα δεν το πολυέχω με το SNL, αλλά το έχω με το Barry, οπότε δεν είχα χαμπαριάσει τότε τον Bill Hader. Φυσικά δεν έχω σχέση με το Twilight, άρα δεν είχα χαμπαριάσει την Anna Kendrick. Μου είναι δύσκολο να καταλάβω το τι είδους καριέρα είχαν όλοι αυτοί πριν παίξουν εκεί. (και η Larson και ο Evans και και και) ΟΚ, βλέπω την εργογραφία τους, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω το "μέγεθός" τους και την επιρροή τους τότε. Anyhow...
Συντεντευξούλα της Larson που λέει πως πήρε τον ρόλο
-
2
-
-
Δεν έκατσε κανείς να κάνει σκανλέησον όταν σταμάτησε ο Τερζό και προτού πει η Καθημερινή ότι θα τα βγάλει. Θα κάτσει κάποιος τώρα που εκδίδονται?
χλωμό εώς ζόμπι
-
8
-
2
-
-
Από όλη την πορεία του Αραχνάκια, το μόνο εξώφυλλο που μου έχει "μείνει", είναι ένα του Ρομίτα. ASM 134 (ή άλλως Καμπανάς 21). Το υλικό μέσα είναι του Andru και αντικειμενικά δεν είναι κάποια φοβερή και τρομερή ιστορία. Το εξώφυλλο όμως μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση. Πρέπει να το είχα διαβάσει στα 10-12 μου και μάλλον μέσα σε τόμο.
-
16
-
1
-
-
O Jack Kirby στο εξώφυλλο σε κάνει να θες να το διαβάσεις
Κάποιοι καλλιτέχνες είναι αιώνες πάνω από τους άλλους
-
14
-
-
Ελπίζω να ακούσατε τον θείο Νίκο, να πήρατε το κόμικ της Thorogood και να τσιμπήσατε υπογραφές. 5 υποψηφιότητες στα φετινά Eisner.
Best Graphic Memoir - It’s Lonely at the Centre of the Earth: An Auto-Bio-Graphic-Novel, by Zoe Thorogood (Image)
Best Adaptation from Another Medium - Rain by Joe Hill, adapted by David M. Booher and Zoe Thorogood (Syzygy/Image)
Best Writer/Artist - Zoe Thorogood, It’s Lonely at the Centre of the Earth (Image)
Best Painter/Multimedia Artist (interior art) - Zoe Thorogood, Rain (Syzygy/Image)
Best Cover Artist (for multiple covers) - Zoe Thorogood, Joe Hill’s Rain (Syzygy/Image)
δεν περιγράφω άλλο
-
5
-
-
On 2/9/2023 at 5:08 PM, Manitou said:
Και εγώ θα το έπαιρνα αμέσως. Είμαι και πολύ περίεργος να δω πως τελειώνει. Άσε που τόσα χρόνια μετά δεν θυμάμαι τίποτα. Ο Έρικ πράγματι στο τέλος σαν ποδοσφαιριστής που είναι έκανε νερά. Άλλωστε το κόμικ ακολουθεί πραγματικά την ζωή του ποδοσφαιριστή. Στην αρχή λίγο άγουρο αλλά γεμάτο υποσχέσεις κάπου στη μέση έρχεται η κορύφωση και στο τέλος σιγά σιγά πάμε για σύνταξη...
Διαφωνώ
Δεν είναι καθόλου άγουρος και γεμάτος υποσχέσεις ο Καστέλ στην αρχή Το κόμικ ξεκινάει με τον Καστέλ να είναι ο ένας από τους 2 ξένους της Μπάρτσα 
Ο οποίος μόλις έχει έρθει από την Ίντερ (όπου και εκεί θα ήταν προφανώς ο ένας από τους 2 ξένους) μετά από τραυματισμό. Άρα, εν ολίγοις, ήταν ήδη διακεκριμένη παιχτούρα από πριν καν έρθει στην Μπάρτσα (και πριν καν πάει στην Ίντερ)
Κοίταξα από περιέργεια τους πραγματικούς ξένους της Μπάρτσα εκείνη την εποχή (1979+). Ο Δανός Allan Simonsen 1979-1982 (αντιγράφω από wiki "Allan Rodenkam Simonsen (born 15 December 1952) is a Danish former footballer and manager. He most prominently played as a striker for German Bundesliga club Borussia Mönchengladbach, winning the 1975 and 1979 UEFA Cups, as well as for Barcelona in Spain, winning the 1982 Cup Winners' Cup. Simonsen is the only footballer to have scored in the European Cup, UEFA Cup, and Cup Winners' Cup finals. Simonsen was named 1977 European Footballer of the Year.") και ο Αυστριακός Hans Krankl 1978-1981 ((born 14 February 1953) is a retired Austrian footballer. A prolific striker, Krankl is regarded by many as one of Austria's greatest players.) Είναι τέτοιου επιπέδου παίχτης από όταν η Μπάρτσα τον επέλεξε ως τον έναν από τους 2 ξένους Όπως συνέβαινε με όλους τους ξένους της κάθε ομάδας τότε. λχ θυμάμαι ότι Πλατινί και Μπόνιεκ έπαιζαν μαζί στη Γιούβε, αλλά δεν θυμόμουν ότι είχαν συμπαίχτες τους Τζεντίλε, Σιρέα, Καμπρίνι, Ταρντέλι και Ρόσσι. Αυτούς τους 5 Ιταλούς τους θυμάμαι ως παίχτες της Εθνικής Ιταλίας
-
13
-
-
Μαρκ, Ομπραξ, Μπλεκ, Kinowa, Καπτεν Μικι, Μπεττυ
Συνταγματάρχης Μπράουν, Long Riffle (Kinowa), Βαρώνος
Silver Gek (Kinowa), Τσικουδιάς, Καθηγητής Μυστήριος, Δρ Αφαίμαξη, Μιστερ Μπλουφ
Θλιμμένος Μπούφος, Ρόντυ, Φαγάνας, Φλοκ, Σουζι
α) Τους αναγνώρισα σωστά?
β) Έχουν δημοσιευτεί περιπέτειες του Kinowa στα πάτρια?
-
7
-
2
-
-
Εξαιρετική. Δεν έχω δει το Quantumania ακόμα, δεν φαντάζομαι να αλλάξει την άποψή μου, αυτή εδώ ήταν η καλύτερη Μαρβελοταινία μετά το Endgame. Και γενικώς είναι μια πάρα πολύ καλή ταινία. Είτε ως μαρβελοταινία, είτε ως ταινία γενικώς και αορίστως. Η μόνη παραφωνία ήταν κάτι τραγουδάκια στο τέλος.... Disney γαρ μην απαυτώσω. Βέβαια είχε και σε άλλα Guardians χορό και μουσική. Απλώς εδώ στο φινάλε μου φάνηκε ότι το παρατράβηξαν.
Εξαιρετικός ρυθμος. Δεν αισθάνθηκα πουθενά κοιλιά. "Εύκολο" το να μισήσεις τον κακό χάρη στην ιστορία του Ρόκετ, "εύκολο" και να συγκινηθείς με την ιστορία του Ρόκετ, αλλά δε νομίζω ότι την παρατράβηξαν. Νομίζω πως την έβαλαν σε σωστές μικρές δόσεις μέσα στη ταινία, όσο χρειάζονταν για να "τσιτωθεί" κανείς, να "νοιαστεί" για τους χαρακτήρες αλλά χωρίς να ψυχοπλακώνεται ή να δυσφορεί.
Χτυπιόμουν στη καρέκλα στο No Sleep til Brooklyn
Απίστευτη όμως και η χρήση του We care a lot. Επειδή είναι κομματάκι παλιό και υπάρχει και ένα χάσμα γενεών, να πω ότι το τραγούδι παρωδεί όλα αυτά τα Live Aid, τα We Are the World και δεν συμμαζεύεται όπου ζάμπλουτοι pop stars μας ευαισθητοποιούσαν για όλα τα κακά του κόσμου... Είχαν χάσει το 68 και το Βιετνάμ και έψαχναν κάτι για να μας πείσουν ότι κάτω από το ρίμμελ και το hair spray, υπάρχουν κάποιες ψυχές που πονάνε
Alright
We care a lot!
We care a lot!
We care a lot!
About disasters, fires
Floods and killer bees
(We care a lot)
About the NASA
Shuttle fallin' in the sea
We care a lot
About starvation and the
Food that Live Aid bought
We care a lot!
About disease, baby, rock, Hudson, rock!
Yeah!
Oh, it's a dirty job but someone's gotta do it
Said it's a dirty job but someone's gotta do it
We care a lot!
We care a lot!
We care a lot!
About the gamblers and
The pushers and the geeks
We care a lot!
About the smack and crack and
Whack that hits the street
We care a lot!
About the welfare of all you boys and girls
We care a lot!
About you people 'cause we're
Out to save the world!
Yeah!
Well it's a dirty job but
Someone's gotta do it
Said, it's a dirty job but
Someone's gotta do it
Well, it's a dirty job but
Someone's gotta do it
Said, it's a dirty job but
Someone's gotta do it
Well, it's a dirty job but
Someone's gotta do it
We go oh-oh-oh-oh
Oh-oh-oh
Ai
Oh-oh-oh-oh
The right start
We care a lot!
About the army, navy, air force and marines
We care a lot!
About the NY-, SF-, and LAPD
We care a lot!
About you people
We care a lot!
About you're guns
We care a lot!
About the wars we're fighting
Gee, that looks like fun!
We care a lot!
About the Garbage Pail Kids, they never lie
We care a lot!
edit πολύ μίσος για τον χαρακτήρα του Warlock. Ομολογώ πως τον ξέρω μόνο μέσα από τα διάφορα Infinity stones arcs. Δεν είναι καν καρικατούρα αυτών εκεί. Αντιμετωπίστηκε στην ταινία με τον ίδιο χλευασμό και σχέση με την πραγματικότητα που αντιμετωπίζαμε τον Μουσολίνι το 1940. Ένα "we care a lot" και σε αυτόν...
-
5
-
-
αυτή τη φορά τα (πάρα πολλά) μαγαζιά είναι στον εξωτερικό χώρο. Οι δημιουργοί όμως είναι όλοι μαζί (μεγάλα ονόματα + φανζινάδες) σε ένα χώρο. Όπου σε κάποια σημεία (όχι όλα), δεν θα χωράνε να περνάνε 2 άτομα μαζί. Εάν λοιπόν σας ενδιαφέρουν οι Έλληνες δημιουργοί (και γιατί να μη σας ενδιαφέρουν?
), φροντίστε να πάτε νωρίς. Πήγα κατά τις 15:20 και έφυγα λίγο πριν τις 17:00. Δεν πολυπροβληματίστηκα από θέμα ζέστης, υγρασίας και μποτιλιαρίσματος, αλλά είμαι αρκετά σίγουρος ότι μέσα θα βλαστημίσουν όσοι μπούνε αργότερα. Σε αντίθεση με τα μαγαζιά έξω που είναι πολύ άνετα.
Πήγα με σκοπό να μην αγοράσω κανένα φανζίν. (ήτοι, τίποτα από δημιουργό που να μην εκτιμάω φουλ). Φοβάμαι να μετρήσω πόσα έχω πλέον στη τσέπη μου... Ξέρω όμως πως έκανα πάρα πολύ καλά που είχα μια μεγάλη πλαστική σακούλα μαζί μου
Είναι φοβερό το πόσα καλά πράγματα βγαίνουν από Έλληνες. Φοβερό Και ποιος ξέρει τι βρισίδια θα ρίξω στο μέλλον που δεν πήρα πράγματα από δημιουργούς που δεν ξέρω αυτή τη στιγμή
-
13
-
2
-
-
-
Σύρμα!
Posted by sarant στο 15 Δεκεμβρίου, 2016
Το σημερινό άρθρο είναι απόρροια μιας συζήτησης που έγινε τις προάλλες, στα σχόλια του άρθρου που είχαμε βάλει για τα λεξιλογικά της περιπέτειας Ο Αστερίξ και το χρυσό δρεπάνι. Όπως θα δείτε, ουσιαστικά συνοψίζω όσα ειπώθηκαν στη συζήτηση εκείνη, προσθέτοντας ελάχιστα δικά μου. Νομίζω όμως πως το άρθρο δεν είναι περιττό, επειδή έτσι δίνεται η ευκαιρία να ενημερωθούν για τη συζήτηση και να σχολιάσουν και όσοι δεν την είχαν πάρει είδηση -διότι δεν διαβάζουν όλοι ως το τέλος τα σχόλια, ιδίως αν το άρθρο δεν τους ενδιαφέρει.Λοιπόν, στα σχόλια της περιπέτειας του Αστερίξ, ο φίλος μας ο Corto είδε στη μετάφραση (του Αργ. Χιόνη) τη φράση «Σύρμα! Οι Ρωμαίοι!» και έφερε τη συζήτηση για τη φράση αυτή. Πριν προχωρήσω, να θυμίσω ότι γίνεται ένας καβγάς σε νυχτερινό κέντρο, όπου ο Αστερίξ και ο Οβελίξ ξυλοφορτώνουν τους μπράβους μιας συμμορίας λαθρεμπόρων και ξαφνικά ένας από τους δαρμένους μπράβους φωνάζει «XXII! Les Romains!!» και όλοι οι λαθρέμποροι το σκάνε.
Η φράση του Αστερίξ είναι αναχρονισμένη παραλλαγή μιας γνωστής γαλλικής φράσης της αργκό, της φράσης «Vingt-deux, voilà les flics», κατά λέξη «Εικοσιδύο, οι μπάτσοι!», που ολοφάνερα αντιστοιχεί ακριβώς στη δική μας «Σύρμα!» -για τις ανάγκες της ιστορίας ο αριθμός 22 γράφτηκε στο ρωμαϊκό σύστημα και οι μπάτσοι έγιναν Ρωμαίοι. Ο Χιόνης πολύ σωστά το μεταφράζει «Σύρμα, οι Ρωμαίοι!» ενώ η Μαραντέι (των εκδόσεων Μαμούθ που είναι αυτές που κυκλοφορούν τώρα) αστοχεί, αφού το αποδίδει «ΧΧΙΙ, οι Ρωμαίοι!» που δεν λέει τίποτα στον Έλληνα αναγνώστη.
Η αργκοτική φράση σε μας είναι συνήθως ένα σκέτο «Σύρμα!» και χρησιμοποιείται ως επιφώνημα προειδοποίησης, «για να ειδοποιήσουμε κάποιον ότι πρέπει να εγκαταλείψει κάποια παράνομη δραστηριότητά του, γιατί πλησιάζει ένα όργανο τάξεως ή ελέγχου» (ορισμός από το ΛΚΝ).
Ο φίλος μας ο Κόρτο αναρωτήθηκε αν το επιφώνημα «Σύρμα!» υπήρχε προπολεμικά ή αν γεννήθηκε μέσα στην Κατοχή ή στον πόλεμο, όπως δείχνουν κάποιες ενδείξεις. Αυτή η ερώτηση προκάλεσε τη συζήτηση που θα συνοψίσω στο σημερινό άρθρο. Εννοείται ότι η προσπάθεια για χρονολόγηση της έκφρασης πηγαίνει χέρι-χέρι με την προσπάθεια για «ετυμολόγησή» της -να βρούμε δηλαδή από πού προήλθε, για ποιο λόγο κάποιοι πρόγονοί μας είπαν «Σύρμα!» θέλοντας να προειδοποιήσουν ότι πλησιάζει κάποιο όργανο της τάξης.
Ο Κόρτο είχε βρει την έκφραση σε ρεμπέτικο τραγούδι του Ροβερτάκη, σε στίχους Κώστα Μάνεση, που υπάρχει στα Ρεμπέτικα του Πετρόπουλου με χρονολογική ένδειξη 1947, αλλά που μάλλον δεν δισκογραφήθηκε ποτέ. Οι στίχοι είναι οι εξής:
«Σύρμα»!
Για ένα μεροκάματο γυρίζω μες τους δρόμους,
καθημερινώς τραβήγματα έχω με αστυνόμους.Ρεφραίν:
«Σύρμα» εδώ, «σύρμα» εκεί, μου σπάει τη χολή μου,
ζημιά μου κάνει στη δουλειά, μου κόβει το ψωμί μου.Κι εκεί που κάνω το σεφτέ το σκάω μάνι – μάνι,
σύρμα! φωνάζουν τα παιδιά, έρχονται πολισμάνοι.Αν με γραπώσ’ ο πόλισμαν, αλίμονο σε μένα,
με πάει στο αυτόφωρο, πληρώνω τα σπασμένα.Ο φίλος μας το Spatholouro ανέφερε πως το τραγούδι εμφανίζεται -σε παρτιτούρα- και σε άλλες πηγές, με χρονολογία 1946, αλλά, το σημαντικότερο, παρουσίασε το χρονογράφημα του Δημ. Γιαννουκάκη που βλέπετε αριστερά, δημοσιευμένο στην εφημερίδα Εμπρός στις 20.8.1946 (σελ. 2), το οποίο μάς δίνει μια ισχυρή ένδειξη για τη χρονολόγηση της έκφρασης.
Γράφει, μεταξύ άλλων, ο Γιαννουκάκης:
Νέα λέξις εισήλθε πρότινος εις το ελληνικόν λεξιλόγιον της πλανοδίου εμπορικής κινήσεως. Το «σύρμα».
Βέβαια, η λέξις δεν είναι νέα ως λέξις, αλλά ως νέα έννοια… Είναι νεοτάτη. Απ του ντέιτ! Τι σημαίνει;
Το κυνηγητό των πλανοδίων την εδημιούργησε.
Μόλις αστυφύλαξ πλησιάσει σε τόπον όπου οι πλανόδιοι σιγαρετοπώλαι, καραμελοπώλαι, σαντουιτσοπώλαι, κονσερβοπώλαι και ποικίλοι διαφοροπώλαι και ανευαδειοπώλαι συγκεντρώνονται και ξεκουφαίνουν τους διαβάτας, μία φωνή θ’ ακουστεί:
– Σύρμα! Σύρμα!
Λαγοί γίνονται τότε οι διάφοροι ποικιλοπώλαι. Λούηδες γινονται, Κυριακίδηδες και τρέχουν ν’ απομακρυνθούν από την επικίνδυνη προσέγγιση, ενώ ταυτοχρόνως η φωνή του σκοπού επαναλαμβάνεται από τους άλλους, διά να μεταδοθεί εις τα πέρατα του δρόμου, όπως μεταδίδονται οι ειδήσεις με το ταμ ταμ στη ζούγκλα!
– Σύρμα!… Σύρμα!…
– Σύρμαααααα!….Δεν συμπαθώ ιδιαίτερα αυτό το είδος ευθυμογραφίας, που, πέρα από το αφ’υψηλού ύφος, δίνει και μια σχεδόν ειδυλλιακή εικόνα της ζωής ενώ γύρω γινονταν σημεία και τέρατα -λίγες μέρες νωρίτερα, ας πούμε, από το χρονογράφημα του Γιαννουκάκη τα αποσπάσματα του Σούρλα κατέβαζαν από το τρένο τον κορυφαίο δημοσιογράφο Κώστα Βιδάλη, τον βασάνιζαν και τον δολοφονούσαν. Ωστόσο, θεωρώ ότι αποτελεί αξιόπιστη μαρτυρία για τη χρονολόγηση της έκφρασης, που φαίνεται πως το 1946 ήταν πρόσφατη στην αθηναϊκή πιάτσα. Άλλωστε, προπολεμική ανεύρεσή της σε κειμενο δεν έχει εντοπισθεί.
Πώς όμως φτάσαμε να λέμε «Σύρμα!» ως επιφώνημα προειδοποίησης;
Η εξήγηση που είχα ακουστά και που τη δίνει ο Τσιφόρος σε κάποιο διήγημά του (ίσως και όχι μόνο μία φορά) είναι πως την έκφραση την καθιέρωσαν οι αβανταδόροι των παπατζήδων. Όταν ο παπατζής στριμωχνόταν, ο αβανταδόρος φώναζε «Σύρμα», δείχνοντας κιόλας ψηλά, κοίταζε ο κόσμος ψηλά να δει αν πέφτει το καλώδιο και ο παπατζής έβρισκε ευκαιρία να την κοπανήσει.
Θα μπορούσε να είναι αυτή η αρχή και να επεκτάθηκε στους μικροπωλητές αργότερα. Τα ηλεκτρικά καλώδια ήταν κάτι σχετικά καινούργιο και επίφοβο πριν από 70 χρόνια, και κάποια ατυχήματα θα είχαν γίνει. Η εκδοχή είναι εύλογη αλλά όχι σίγουρη.
Μια δεύτερη εκδοχή, παραπέμπει στο σύρμα του τηλεγράφου και στην έκφραση «έπεσε σύρμα», που λέμε όταν κυκλοφορεί μια είδηση, συνήθως μια ειδοποίηση (π.χ. έπεσε σύρμα στην πιάτσα ότι φέρανε καινούργιο πράμα / ότι οι μπάτσοι κάνουν προσαγωγές / ότι….) Θα μπορούσε λοιπόν η λέξη «σύρμα» να έχει πάρει τη σημασία «μήνυμα» (και βέβαια, μήνυμα για επερχόμενο κίνδυνο). Ωστόσο, αίσθησή μου είναι ότι η φράση «έπεσε σύρμα» έχει γεννηθεί από την έκφραση «Σύρμα!» και όχι το αντίστροφο.
Μια τρίτη εκδοχή την ανέφερε ο φίλος μας ο Nikiplos. Μεταφέρω εδώ την αφήγησή του:
Ο πατέρας μου πριν κατορθώσει να στήσει ένα μαγαζάκι με τ’ αδέρφια του στα μέσα της δεκαετίας του 1950, ήταν υπάλληλοι εμπόρων που έστηναν στα πανηγύρια της ελληνικής επικράτειας τέντες και πωλούσαν εμπορεύματα σε πάγκους. Γύριζαν (με έδρα την Αιόλου) όλη την (νότια) Ελλάδα σχεδόν τότε… Τα μισθωμένα φορτηγά προστάτευαν τα εμπορεύματα και οι υπάλληλοι κάθονταν πάνω στους μουσαμάδες ψηλά… Τα φορτηγά τότε πήγαιναν εξαιρετικά σιγά… Έναν έβαζαν μπροστά να κοιτάζει αν υπάρχει κάποιο καλώδιο που να διασχίζει το δρόμο (συνήθως τηλεγραφικό γιατί ρεύμα δεν είχε η επαρχία)… Όταν φαινόταν το καλώδιο ο πρώτος που επιτηρούσε (κι αυτός ήταν ο σκοπός του) φώναζε «Σύρμα!» και όλοι έσκυβαν κάτω στην καρότσα, έπεφταν μπρούμητα δηλαδή… Αυτό ήταν πολύ συχνό… Το είχα ακούσει κι από άλλους συναδέλφους του, το είχα δει και σε κάποια διήγηση του Κοτζιούλα όπου περιγράφει μεταξύ άλλων ως εμβόλιμο και κάτι σχετικά με τα μπουλούκια του θεάτρου όπου αναφέρεται και η Σπεράντζα Βρανά… Δεν ξέρω αν βγήκε από εκεί η έκφραση ή προϋπήρχε. Το λέω πληροφοριακά και μόνο…Την προέλευση της έκφρασης από την προειδοποίηση προς τους επιβάτες της καρότσας φορτηγού την αναφέρει και ο Patsis στο slang.gr.
Oμολογώ πως δεν ξέρω ποια διήγηση του Κοτζιούλα έχει υπόψη του ο Nikiplos, αλλά κάτι μού θύμισε η αναφορά του, και πράγματι θυμήθηκα ότι ο Κοτζιούλας, σε μια ημερολογιακή του σημείωση, γραμμένη το 1944, αναφέρει τα εξής:
Βρέχει. Το αυτοκίνητο, περνώντας από λάκκους, μας πιτσιλίζει νερό. Κι από μπροστά έρχεται ανεμόβροχο. Καλύτερα είναι όσοι βρίσκονται απάνω.
Μα εκείνοι έχουν άλλο χάλι. Κάθε τόσο ο βοηθός τούς φωνάζει:
— Σύρμα! Σύρμα!
Όταν δεν προσέχουν την τηλεφωνική γραμμή, μπορεί να την πάθουν.
— Προχτές ένας αντάρτης κόντεψε να βγάλει το μάτι. Χτύπησε απάνω σ’ ένα σύρμα αγκαθερό και του πήρε τη βλεφαρίδα, του έγδαρε το πρόσωπο.Ο Κοτζιούλας διασχίζει την Αιτωλοακαρνανία, ταξιδεύοντας όρθιος πάνω στην καρότσα φορτηγού αυτοκινήτου του ΕΛΑΣ, πηγαίνοντας σε αποστολή στην Κεφαλονιά, φθινόπωρο του 1944 (Παρεμπιπτόντως, τα ημερολόγιά του πρόκειται επιτέλους, εκτός σοβαρού απροόπτου, να εκδοθούν μέσα στο 2017, πιθανότατα στο πρώτο εξάμηνο). Μας λέει λοιπόν ότι υπήρχε ήδη το επιφώνημα προειδοποίησης «Σύρμα!» έστω και «κυριολεκτικά», δηλαδή σαν προειδοποίηση για έναν κίνδυνο που είχε άμεση σχέση με το σύρμα. Το θεωρώ πολύ πιθανό η έκφραση αυτή στη συνέχεια να αυτονομήθηκε και να χρησιμοποιήθηκε ως γενικό επιφώνημα προειδοποίησης για επερχόμενο κίνδυνο. Παρόλο που και οι τρεις εκδοχές που ανέφερα είναι εύλογες, η προσωπική μου προτίμηση πηγαίνει στην τρίτη, στην προειδοποιηση προς τον επιβάτη της καρότσας. Στον πολεμο και στην κατοχή αυτός ο τρόπος μετακίνησης ήταν πολύ συνηθισμένος.
Επειδή εδώ λεξιλογούμε, να πούμε ότι το σύρμα προέρχεται από το ρήμα «σύρω», είναι δηλαδή αυτό που σέρνεται. Στα ελληνιστικά χρόνια, σύρμα ήταν μια θεατρική εσθήτα με μακριά ουρά. Ίσως από τα κεντήματα που είχε αυτή, προήλθε η μεσαιωνική σημασία σύρμα = χρυσή ή ασημένια κλωστή. Η λέξη πέρασε και στα τούρκικα, ως sιrma και sιrmakeş ήταν ο τεχνίτης ο ειδικευμένος να κεντάει υφάσματα ή ρούχα με χρυσό (ή ασημένιο) νήμα, ο χρυσοκεντητής, λέξη που ξαναμπήκε στα ελληνικά ως αντιδάνειο, συρμακέζης, ή σερμακέζης ή σιρμακέζης (ή συρμακέσης κτλ.). Ονομαστούς σερμακέζηδες είχαν τα Γιάννενα -σήμερα η λέξη επιβιώνει ως επώνυμο.
Ακόμα, σύρμα λέγεται ο τόπος απ’ όπου περνούν τα θηράματα («εδώ είναι το σύρμα των λαγών») αλλά σύρματα και τα σπιτάκια όπου κλείνουν οι θαλασσινοί τις βάρκες τους στις κακοκαιρίες του χειμώνα. Θα ήταν μάταιο βέβαια να προσπαθήσουμε να συνδέσουμε τη γέννηση της έκφρασης με τις σημασίες αυτές.
Να προσθέσω επίσης ότι στη σημερινή αργκό, πέρα από την προειδοποίηση «Σύρμα!» που είναι ακόμα ζωντανή, η λέξη χρησιμοποιείται επίσης για να δηλώσει το χασίς άριστης ποιότητας αλλά και οτιδήποτε πολύ καλό, εκλεκτό (παλιότερα θα λέγαμε ‘τζάμι!’) Αλλά κι αυτές οι σημασίες, που είναι άλλωστε πολύ πιο πρόσφατες, δεν έχουν σχέση με την προειδοποίηση.
Οπότε, ύστερα από ένα ολόκληρο κατεβατό δεν έχω να σας δώσω οριστική απάντηση για την προέλευση της έκφρασης «Σύρμα!» αν και η προσωπική μου προτίμηση βρίσκεται στην τρίτη από τις εκδοχές που σας ανέφερα πιο πάνω.
Αν αυτό σας παρηγορεί, πάντως, ούτε για την αντίστοιχη γαλλική έκφραση, την «22, les flics» υπάρχει μία γενικώς αποδεκτή εξήγηση -αντίθετα, στο σχετικό άρθρο της γαλλικής Βικιπαίδειας απαριθμούνται, ούτε λίγο ούτε πολύ, δεκαπέντε θεωρίες για τη γέννηση της γαλλικής έκφρασης, μερικές από τις οποίες δείχνουν ότι ο νατσουλισμός (εκεί θα λέγεται nachoulisme) θάλλει και εις Παρισίους!
===
-
4
-
1
-
-
-
4
-
5
-
2
-
-
είδα τα 2 πρώτα επεισόδια. Το σουρρεαλιστικό χιούμορ μου θυμίζει πάρα πολύ Tom Robbins στα καλύτερά του
(Τρυποκάρυδος+Αρωμα). Σημειώστε το αυτό οι λοιποί μεσήλικες
-
3
-
1
-
-
Άμα σου βγάζει το μεροκάματο, γιατί να την σταματήσεις?
Δεν είναι πελούσιοι οι κομίστες. Όχι οι περισσότεροι έστω. Καταλαβαίνω τι λες, αλλά από την άλλη καταλαβαίνω και αυτούς. Ο Buchet απ'ότι βλέπω, δεν έχει και πολλά άλλα στο παλμάρε του.
Και όπως το σκέφτομαι, το έχουν αυτό στη νοοτροπία τους οι ΓάλλοΒέλγοι. Να αράζουν σε ένα τίτλο και να βγάζουν, να βγάζουν, να βγάζουν... Σε κάποιες περιπτώσεις ήταν ευλογία Θεού (το πρώτο Αστερίξ βγήκε το 59 και το τελευταίο με τους 2 μαζί, οι Βέλγοι, βγήκε το 79... για δε κάποια από τα αμέσως επόμενα του Ουντερζό έχουμε εικάσει ότι ειχαν ποιότητα διότι είχαν ιδέες του Γκοσινί. άρα ίσως να είχαν κι άλλα καλά αν δεν είχε αποβιώσει ο Γκοσινί). Σε άλλες... Ή ίσως να μην είναι μόνο θέμα νοοτροπίας, αλλά και θέμα δικαιωμάτων. (στο αμερικάνικο υπερηρωικό, συνήθως οι χαρακτήρες ανήκουν στις εταιρείες).
anyhow. Σκέψεις
-
5
-
-
Από τη στιγμή που το Sillage μετράει 20+ χρόνια, δεν θα έλεγα ότι είναι λιγότερο αναγνωρίσιμο από τα Buck Dunny κ.ο.κ. Είναι νεότερο, έχει βγάλει λιγότερα, ίσως να μην το ξέρουν 70αρηδες (άρα ναι... είναι λιγότερο αναγνωρίσιμο από αυτή τη σκοπιά
) αλλά είναι κλασσικό πλέον.
Τρόπον τινά κάτι σαν τους Nirvana και τους Led Zeppelin. Τους δεύτερους τους βρήκα, τους πρώτους τους έμαθα στην πορεία. Αλλά για τους 30αρηδες, αμφότερα είναι τύπου "κλασσικά ροκ συγκροτήματα"
Δεν θυμάμαι πλέον σε ποιο το έχω αφήσει. Το διάβαζα ενθουσιωδώς, το περίμενα πως και τι, αλλά από κάποιο σημείο και μετά... Μάλλον έχει δίκιο ο Σταύρος στο ότι δεν έγινε κακό, αλλά απλά έγινε βαρετό και επαναλαμβανόμενο
Λέω να διαβάσω τα επόμενα, αλλά απλά δεν μου κάνει αρκετό κλικ
-
5
-
-
Εξαιρετικά ευρήματα! Ενθουσιάστηκα!
Σε πρώτη φάση βλέπω ότι τα εξώφυλλα που πέτυχες, δεν είναι από την αρχική έκδοση του 1974 (και τις διάφορες επανεκδόσεις μετά) αλλά από το 1984 και μετά. λχ για το De Robots
Προφανέστατα στην Ωρόρα επηρρεάστηκαν (το λιγότερο) από αυτή τη Γαλλική σειρά όταν αυτή βγήκε ξανά το 84 στη Γαλλία.
Αξίζει λίγο σκάψιμο στην Internet Speculative Fiction Database για να δούμε τον βαθμό αυτής της επιρροής.
Μεταγενέστερα εξώφυλλα είναι από αλλού πάντως.
λχ Rowena Morrill 1980 (το 12 εδώ)
Jim Burns 1985 (το 32 εδώ)
-
3
-
1
-
3
-
-
Όσον αφορά τα Disney
Μίκυ Μυστήριο Β Κύκλος (είναι στα 1, 2, 4, 6, 8, 11. Φυσικά θα πάω το 1 )
Μικυ Μαους Τερζό 2290 (Η ιστορια του 1900)
Όταν ο Φάντομ τρώει πολύ, που βρίσκονται στα Αλμανάκο 98 102 (αυτή είναι και στο Μεγάλα Σήριαλ 28) 103 105 127 184
άποψή μο
στο Κόμιξ Β 15 έχει παρωδία Dylan Dog, στο Κόμιξ 185 έχει το μπαμπάτσικο Ποτάμι του Χρόνου και στα Μίκυ Μάους Καθημερινης 7 71 και 370 έχει ιστορίες από το Χρονικό του Βασιλείου των 2 Λιμνών όπου απ'ότι βλέπω στην παρουσίαση του Faraci το είχα δει με θετικότατο μάτι αλλά ομολογώ ότι πλέον δεν το θυμάμαι
υπάρχουν και 3 μη Disney-ικά πάντως.
SPIDER-MAN: ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΚΡΥΣΤΑΛΛΟΥ
DAREDEVIL & CAPTAIN AMERICA: ΔΙΠΛΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ
DIABOLIK: ΤΑ ΝΕΑΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ
-
17
-
2
-
-
Ψάχνω τώρα τα Αλμανάκο μου που έχουν "Όταν ο Φάντομ τρώει πολύ". Από τα πλέον αστεία Disney εβερ!
-
8
-
1
-
-
"Τιμώμενος Διεθνής Καλεσμένος: TITO FARACI
Από τον Mickey Mouse στο Diabolik, κι από τον Spider-Man στον Captain America, ο Tito Faraci θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Ιταλούς σεναριογράφους comics. Τα έργα του έχουν εκδοθεί σε περισσότερες από είκοσι χώρες και του έχουν αποφέρει πολλά βραβεία. Ιδιαίτερα δημοφιλής και στην Ελλάδα όπου έχουν εκδοθεί αμέτρητες δουλειές του, από εκδοτικές όπως οι Εκδόσεις Τερζόπουλου - Νέα Ακτίνα, οι Καθημερινές Εκδόσεις, η Μαμούθ Κόμιξ, η Jemma Press και οι Εκδόσεις Μικρός Ήρως.
Ο Tito Faraci εμφανίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1990 ως συγγραφέας ιστοριών της Disney, δουλεύοντας ιδίως για τους χαρακτήρες του Mickey Mouse και του Phantom Duck. Έγραψε πλήθος ιστοριών για το Topolino, με μέντορα και μακροχρόνιο συνεργάτη του τον Giorgio Cavazzano, αλλά και με τη Silvia Ziche, τον Massimo De Vita, και τον Paolo Mottura, ενώ η καριέρα του συνεχίστηκε σε δημοφιλείς τίτλους όπως Dylan Dog, Tex, Diabolik, Magico, Vento και Zagor, μεταξύ άλλων. Ήταν ένας από τους πρώτους Ιταλούς συγγραφείς που εργάστηκαν σε χαρακτήρες αμερικανικών comics όπως ο Spider-Man, ο Daredevil και ο Captain America. Το graphic novel The Last Battle, που σχεδιάστηκε από τον Dan Brereton και εκδόθηκε από την Image, γνώρισε την αποδοχή των κριτικών και του κοινού στις ΗΠΑ.
Ο Faraci έχει ασχοληθεί επίσης και με την πεζογραφία. Διασκεύασε για τη Disney το διάσημο μυθιστόρημα Novecento του Alessandro Baricco, επιλέγοντας τον Goofy ως κύριο χαρακτήρα, ενώ δημοσίευσε και για τη Giangiacomo Feltrinelli Editore, το μυθιστόρημα La vita in generale (2015). Από το 2017 είναι εκδότης της Feltrinelli Comics. Μαζί με τον Sio, έχουν δημιουργήσει δύο εξαιρετικά επιτυχημένα βιβλία, που συνδυάζουν πεζογραφία και κόμικς, και σημείωσαν μεγάλη επιτυχία.
Ως τιμώμενος διεθνής δημιουργός του Comicdom CON Athens 2023, ο Tito Faraci θα παραδώσει workshop, ενώ θα παραστεί και σε μία συνάντηση με το κοινό - αναδρομή της καριέρας του, όπου και θα παραλάβει βραβείο του Comicdom CON Athens για τη Συνολική Προσφορά του στην Τέχνη των Comics.
Ο Tito Faraci επισκέπτεται το Comicdom CON Athens 2023 σε συνεργασία με το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών (Istituto Italiano di Cultura)."
https://www.facebook.com/Comicdom/posts/pfbid02xMatkuL53Jf3tyUnr77VwZRV7TheAAJWnwBa4Cir3FxtKc74KLSMmdyFk9CUXGVAl
-
19
-
2
-
2
-
-
Don says: "I think I have a Duck-related post for you now. No mentions of puppies or cole crops or mowing or wildflowers or Chiles.
I have not commented on this banning of two of my stories other than to keep trying to correct the various misinterpretations of what I had accurately reported in February. The fact was always that the two stories WERE BANNED, not that a “possible ban was being discussed”. The only attempts at discussions were on the part of the publishers who first told me of the situation and who thought they could reason with the licensing company. The obvious preference was to continue to use the two stories but with a disclaimer as is often done with other comics or movies or TV shows of a similar nature. The licensing corporation does this very thing with its own productions of the past.
But that corporation’s American home office has no interest or respect for comics, so refused to discuss the matter.
Furthermore, the licensed publishers are forbidden to mention the situation to their readers or publicly mention it in any way. They are only allowed to state that a new reissue of a book has been “edited for content” but cannot be specific as to exactly what has been changed or omitted. There is NO discussion of the matter allowed. Or at least none given any credence.
So HERE is the situation as it was, is and as it will remain:
“The Dream of a Lifetime” has only THREE panels of its 25 pages in which Bombie appears. Rather than ban this entire story forever due actually to only TWO of those three panels, the publishers suggested that I allow them to have Bombie redrawn. I would not allow art-tampering if my name is on the book. (I can tamper with my own art in reprints if I made some error, but I won’t allow changes forced on me.)
So, I suggested that in those two panels that were causing the banning of the entire 25-page story, that Bombie appear as he did in the FIRST panel of the sequence… as a featureless black shape. Like the Phantom Blot. Who or what Bombie is has *nothing* whatsoever to do with the plot of the story, only that he represents something or someone whom Donald remembers and is causing him to panic. Readers know who Bombie is, so how he is perceived in the dream sequence is not important to the story.
The 11th chapter of the Lo$ is rather a different problem. Bombie is the central character of that most important chapter of the series; he represents the just punishment for the one greedy & malicious act that $crooge commits in his lifetime, a crime which haunts him for decades and finally causes him to reevaluate where his life is headed and causes him to change its course. Chapter 11, in literary Shakespearean terms, is the CLIMAX of the Lo$ epic. Chapters 1 – 10 are the “rising action”. Chapter 11 is the “climax” to everything. Chapter 12 is the “falling action” leading to the final scene, completing the narrative. As such, any future publications or reprints of the collected Lo$ series as a book unto itself are now impossible.
As regards reprints of the DON ROSA LIBRARY, currently in-print in numerous countries, volume 5 will either no longer be reprinted OR there will be 25-30 missing pages due to the banning of “The Empire-Builder from Calisota” and my discussion of the creation of that story. In its place there will be a “bonus feature” of… something. Perhaps storyboard-script pages from (obviously) one of the *other* Lo$ chapters. The tricky part will be HOW the publisher can explain what’s going on since NO explanation is allowed. They can only state something like “this is a reprint of an earlier edition. Some editing has occurred”. That’s all.
My original preference was that volume 5 simply no longer be reprinted, or be reprinted with expurgated content, but without my name and texts on or in the book. That would result in there being a DON ROSA LIBRARY vol. 1-4, 6-10 and an UNCLE $CROOGE AND DONALD DUCK - volume 5. But I was convinced that would make DuckFans (as well as the licensed publishers) less happy than the other idea of replacing the banned story with some "bonus" feature.
Not allowing that entire volume of the DRL to ever be reprinted would be as extreme and unreasonable as the original problem. But of course the readers of the DRL are adults and not stupid ones. They will know what’s going on.
So… I guess that’s the best option.
And there you have it. As well as my last word on the matter."
-
5
-
2
-
1
-
2
-
Secret Invasion (2023)
σε ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
Δημοσιεύτηκε
S01E01. weird stuff. Πολλά αρνητικά στοιχεία, πολλά θετικά στοιχεία. Εάν το συνεχίσει έτσι, εκτιμώ ότι θα θέλω πολύ να δω το κάθε επεισόδιο λόγω των θετικών του στοιχείων, αλλά δεν θα θέλω να το ξαναδώ λόγω των αρνητικών του. Δεν ξέρω άμα γίνομαι κατανοητός
))
Χειρότερο από Wanda και Hawkeye, καλύτερο από Falcon... Μάλλον λίγο καλύτερο από Loki S1 και λίγο χειρότερο από Moon Knight? Κάπου εκεί παίζει. Ms Marvel δεν έχω αγγίξει, She-Hulk είδα κάποια επεισόδια και χωρίς να με έχει χαλάσει, απλώς το άφησα για αργότερα. (Για να με τοποθετήσω ως προς τα γούστα μου και να τοποθετήσω και αυτό ως προς την τοποθέτηση των γούστων μου (Δεν ξέρω άμα συνεχίζω να γίνομαι κατανοητός
Ομολογώ ότι ψιλοψήθηκα να ξαναδιαβάσω τα παλιά (πλέον) Secret Invasion. Είδα όμως τις βαθμολογίες στo goodreads και μάλλον είχα δίκιο που με είχαν αφήσει με μια αίσθηση meeeh (και σταδιακά είχα οδηγηθει να ξαναπαρατήσω τα Μαρβελ) Απ'οσο το θυμάμαι, ελάχιστη σχέση με το σώου μέχρι στιγμής. Λογικό βέβαια αφού το σώου εντάσσεται σε ένα τελείως διαφορετικό storyline.