Χάρρυ Σάξον, εικονογράφος: “Το κόμικ δεν είναι άλλη μια ρομαντικοποιημένη εκδοχή της τρανς ταυτότητας” [Πολυκάρπου Μπέσυ, epohi.gr, 05/09/2025]

[Θοδωρής Καραπάνος]

Χάρρυ Σάξον, εικονογράφος: “Το κόμικ δεν είναι άλλη μια ρομαντικοποιημένη εκδοχή της τρανς ταυτότητας”

 

 

Μπέσυ Πολυκάρπου

 

Πέρσι πραγματοποιήθηκε το πρώτο Queer Con στην Αθήνα. Ένα φεστιβάλ αφιερωμένο στην queer τέχνη, την pop κουλτούρα και την ορατότητα. Παρακολουθήσαμε εκθέσεις, προβολές, συζητήσεις γύρω από την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Πώς ήταν για ‘σένα ως εμπειρία;

Πρέπει να παραδεχτώ πως, ακόμα και ως μέλος της ιδρυτικής ομάδας του Queer Con, δεν περίμενα ότι η πρώτη μας διοργάνωση θα τα πήγαινε τόσο καλά. Το ήλπιζα, φυσικά, αλλά σε οτιδήποτε καινούριο τα πρώτα βήματα είναι αβέβαια. Είχαμε συγκινηθεί πολύ γιατί έρχονταν άτομα και μας έλεγαν πόσο όμορφα περνούσαν και πόσο ασφαλή ένιωθαν και αυτό για μένα, όπως και για ολόκληρη τη διοργάνωση, ήταν ο πρώτος μας και πιο σημαντικός στόχος. Δηλαδή μας ένοιαζε να νιώσει ο κόσμος ωραία σε μια συμπεριληπτική γιορτή της queer τέχνης. Δε θα μπορούσε να είχε γίνει καλύτερη αρχή και χαίρομαι πολύ που βοήθησα κι εγώ σε αυτό.

 

 

Φέτος τι θα δούμε στο2οQueer Con στις 12-14 Σεπτεμβρίου;

Είναι λίγο νωρίς για να μπορώ να μιλήσω εκτενώς γι’ αυτό αλλά μπορώ να πω πως, όπως πέρσι στις εκθέσεις μας εστιάσαμε κυρίως στην εικονογράφηση, φέτος είναι η σειρά της φωτογραφίας. Επίσης θα προσέξατε πως η διοργάνωση φέτος είναι 3 μέρες αντί για 2, πράγμα που μας δίνει την δυνατότητα να έχουμε περισσότερες εκδηλώσεις. Όπως και στην πρώτη διοργάνωση θα έχουμε τα τραπέζια των καλλιτεχνών μας, πάνελς (θα βρείτε κι εμένα σε ένα που θα έχει να κάνει με το “Project Μουτζούρα”), προβολές, workshops, χορό, όπως και drag shows και stand-up. Σίγουρα υπάρχει κάτι για όλα τα άτομα που θα έρθουν.

 

Πώς μπορεί η τέχνη του κόμικ να φέρει απαντήσεις σε μια περίοδο αντι-τρανς και αντιφεμινιστικών επιθέσεων;

Τα κόμικς ως τέχνη είναι λίγο παρεξηγημένα ενώ έχουν να δώσουν πολλά. Θυμάμαι μεγαλώνοντας είχα απορροφήσει κι εγώ το αφήγημα πως τα κόμικς είναι μόνο για παιδιά, δεν είναι σοβαρά, είναι κάτι που αφήνουμε πίσω μας όταν μεγαλώσουμε. Αυτό είναι κάτι που δε θα μπορούσε να είναι πιο μακριά από την πραγματικότητα. Τα κόμικς είναι ένας υπέροχος τρόπος να γνωρίσεις τον κόσμο, όπως ακριβώς και τα βιβλία. Είναι προσβάσιμα, οι εικόνες μαζί με το κείμενο μπορούν να δώσουν μια μοναδική αναγνωστική εμπειρία και να ψυχαγωγήσουν, να μορφώσουν, να σου δώσουν τροφή για σκέψη. Στην Ελλάδα, όπως πάντα, βρισκόμαστε λίγο πίσω σε αυτό, όμως υπάρχουν πολλοί δημιουργοί που θέλουν να κάνουν ακριβώς αυτό, να πουν ιστορίες διαφορετικές για ένα κοινό που είτε είναι διαφορετικό, είτε θέλει να μάθει για τη διαφορετικότητα. Τα κόμικς, όπως και οι άλλες τέχνες, έχουν τη δύναμη να κάνουν τον Άλλο πιο προσιτό, να τον εξανθρωπίσουν και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό ειδικά στις μέρες μας, που ο αντιφεμινισμός και η τρανσφοβία νομίζουν ότι ήρθε η ώρα να λάμψουν.

 

Φωτογραφία από mastodon.social

 

Πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε το κόμικ σου «Ο Τηλέμαχος και το δέρας». Θες να μας πεις δυο λόγια για αυτό; Πώς το εμπνεύστηκες και τι σημαίνει για ‘σένα;

Το “Ο Τηλέμαχος και το δέρας” είναι ένα κόμικ το οποίο ήθελα να κάνω εδώ και πολύ καιρό. Ακριβέστερα, τα θέματα με τα οποία πραγματεύεται είναι θέματα που ήθελα να βάλω σε δουλειά μου. Το ίδιο το κόμικ κατάφερε να βγει γιατί κάποιοι καλλιτέχνες με παρόμοιες ταυτότητες και εμπειρίες θέλαμε την ίδια χρονική στιγμή να φτιάξουμε κόμικς για να εκφραστούμε. Έτσι γεννήθηκε το “Project Μουτζούρα”, που βρήκε το εκδοτικό του σπίτι στην Jemma Press, από όπου και εκδόθηκε πέρσι το πρώτο του κόμικ, το “Gérard , ή το σπαθί στην πλάτη του”, του φίλου Στηβ Στιβακτή. Το δεύτερο κόμικ του “Project Μουτζούρα” είναι το δικό μου, ο Τηλέμαχος. Είναι ημιαυτοβιογραφικό κόμικ, ο κεντρικός χαρακτήρας είναι πολύ κοντά σε μένα και έχουμε κάποιες κοινές εμπειρίες. Ο σκοπός μου ήταν να κάνω ένα κόμικ ανθρώπινο, με πρωταγωνιστές καθημερινούς ανθρώπους, γιατί οι τρανς άνθρωποι είμαστε καθημερινοί άνθρωποι με πραγματικές ζωές, πραγματικά προβλήματα και άγχη που δεν γυρίζουν απαραίτητα γύρω από την τρανς ταυτότητά μας. Το κόμικ μπορεί να έχει τρανς χαρακτήρα αλλά δεν είναι άλλη μια ρομαντικοποιημένη εκδοχή της τρανς ταυτότητας, ούτε μια ηδονοβλεπτική σαδιστική ιστορία σχετικά με το πόσο άσχημα περνάμε ως τρανς άνθρωποι. Έχει να κάνει κυρίως με έναν καλλιτέχνη που θέλει να δημιουργήσει κάτι ιδιαίτερο αλλά βρίσκει μπροστά του το άγχος του και την έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό του. Επίσης το κόμικ έχει πρωταγωνιστές ανθρωπόμορφα ζώα, κάτι που δίνει μια πιο ανάλαφρη νότα αλλά ήταν και μια πλήρως συνειδητή επιλογή μιας και έτσι έβαλα ένα προστατευτικό ανάμεσα σε μένα και το δημιούργημά μου, το οποίο λόγω δύσκολων βιωμάτων ήταν σχεδόν αδύνατο να βγει ως καθαρή βιογραφία – κάτι που δεν ήθελα έτσι κι αλλιώς.

Περισσότερες πληροφορίες για τη δουλειά του Χάρρυ Σάξον: https://harrysaxon.art/

 

Πηγούλα!