DARK KNIGHT RETURNS: THE GOLDEN CHILD [ FRANK MILLER - RAFAEL GRAMPA ]

[nikolas12]

 

Σήμερα είχα διάθεση για ένα μικρό one-shot οπότε είδα ότι είχα να διαβάσω το Dark Knight Returns: The Golden Child, ένα από τα τρόπον τινά sequels που έγραψε ο Frank Miller σχετικά με το σύμπαν του Dark Knight Returns και το οποίο κυκλοφόρησε για το DC Black Label. 

 

 

Νομίζω ότι ο Frank Miller θα έχει πάντα το ελεύθερο να κάνει ό,τι γουστάρει με το σύμπαν του Dark Knight Returns λόγω του πρώτου κόμικ που είναι αριστούργημα της ένατης τέχνης. Από εκεί και μετά έχει προσφέρει ένα κακό sequel και το πολύ μέτριο The Master Race όπου κυριολεκτικά δε γινόταν τίποτα. Αυτό το μικρό τευχάκι για να φανταστείτε δεν έχει καν Batman. Οι ήρωες μας είναι οι Carrie Kelley ως Batwoman και τα παιδιά του Superman, η Lara και ο Jonathan με την πρώτη να έχει παίξει σημαντικό ρόλο έως τώρα, ιδιαίτερα στο Master Race.

 

 

Νομίζω ότι το μεγάλο κακό είναι αυτή η διάθεση καυστικού πολιτικού σχολιασμού που υπάρχει από τον Miller. Δεν είναι ένα κόμικ με γενικότερες πολιτικές προεκτάσεις όπως το πρώτο Dark Knight Returns, είναι ένα δημιούργημα που για να φέρει κακούς όπως ο Joker και ο Darkseid χρησιμοποιεί σε μεγάλο βαθμό τον Trump και την τεταμένη jκαι τοξική πολιτική κατάσταση που υπήρχε στην Αμερική ως υπόβαθρο για τα κίνητρά τους. Η ιστορία αναπτύσσεται σχετικά γρήγορα, αλλά δεν προλαβαίνεις να δεθείς με χαρακτήρες, ούτε είναι πολύ ξεκάθαρος ο στόχος του Miller καταλήγοντας γενικότερα να έχει μια πλοκή-αχταρμά. 

 

  

 

O Rafael Grampá στο σχέδιο αποτελεί μια φρέσκια και έξυπνη επιλογή. Έχει πιο καθαρό σχέδιο από τον συγγραφέα του κόμικ που στο Strikes Again κόντευε να θέλει να μας βάλει φωτιά στα μάτια και ταυτόχρονα είναι τόσο βρώμικα και σκοτεινά τα καρέ του που καταλαβαίνεις ότι ανήκει 100% σε αυτό το universe. Οι μάχες είναι καλές, η στολή της Batwoman είναι όμορφη, γενικά είναι πρωτότυπο και ταιριαστό, αλλά όπως διάβασα και σε ξένες κριτικές εκνευρίστηκαν και εκείνοι όπως και εγώ, με το πόσο πυκνογραμμένο είναι το σενάριο του Miller στη φάση της αφήγησης που κρύβει μέρος των καρέ. 

 

 

Σε γενικές γραμμές, το Golden Child είναι μια συνέχεια του The Master Race που συνεχίζει τη σειρά εξίσου μέτρια και χωρίς ιδιαίτερο νόημα. Θέλει να μιλήσει για υπερήρωες, να βάλει στο παιχνίδι μεγάλους κακούς, να κάνει πολιτική σάτιρα και τελικά όλο αυτό καταλήγει σε ένα πολύ μπερδευτικό και άνευ ουσίας αποτέλεσμα. Μάλλον χαρακτηριστικό του Miller τα τελευταία χρόνια...