THE DARK KNIGHT III: THE MASTER RACE [ FRANK MILLER - BRIAN AZZARELLO - ANDY KUBERT ]

[nikolas12]

 

Το Batmanοσύμπαν του Frank Miller έχει αρκετές ιστορίες που θεωρούνται canon ή μη canon, η ουσία όμως ωστόσο είναι ότι ακολουθείται μια βασική τριλογία. Η πρώτη ιστορία είναι το The Dark Night Returns, ομολογουμένως ένα αριστούργημα που ανήκει στα καλύτερα κόμικ Batman, αν δεν είναι το καλύτερο, τη μεγάλη (κατ' εμέ) απογοήτευση The Dark Knight Strikes Again και το 2015 ήρθε η συνέχεια του The Dark Knight III: The Master Race. Αυτή τη φορά δεν έγινε το ίδιο λάθος με τη δεύτερη ιστορία. Κοινώς δεν τα ανέλαβε όλα ο Miller. Το σχέδιο δόθηκε στον Andy Kubert και τον Klaus Janson, ενώ ο Miller θα μοιραζόταν το σενάριο με τον Brian Azzarello.

 

Η ιστορία

    

 

Η σειρά έχει συνολικά εννιά τεύχη και κάθε τεύχος συνοδεύεται από ένα μικρό tie-in. Αυτό σημαίνει ότι περιμένεις πολλά, αλλά σε γενικές γραμμές η πλοκή είναι πάρα πολύ απλή. Οι Superman και Wonder Woman έχουν μία κόρη τη Lara που έχει τις δυνάμεις του πατέρα της, αλλά είναι μεγαλωμένη σαν Αμαζόνα. Η Lara λοιπόν αναγκάζει τον Atom να επαναφέρει την Kandor, μια πόλη του πλανήτη Krypton που έχει συρρικνωθεί από τον Brainiac, στο κανονικό της μέγεθος. Το αποτέλεσμα είναι 1000 Κρυπτονιανοί σε συνεργασία με τη Lara που θεωρεί τον πατέρα της προδότη λόγω του δεσίματος που έχει με την ανθρωπότητα να προσπαθούν ως η Master Race ή η άρχουσα φυλή όπως μεταφράστηκε στα ελληνικά, να γίνουν θεοί της ανθρωπότητας, διαφορετικά θα την καταστρέψουν. Την ίδια ώρα ο γερασμένος Bruce Wayne που κανείς δεν ξέρει την κατάσταση του και το αν ζει ή αν πέθανε, ετοιμάζεται να προβάλλει αντίσταση στους κατακτητές.

 

 

Και βασικά αυτό είναι όλο. Στα tie-ins μπαίνουν άπειροι χαρακτήρες, αλλά χωρίς λόγο ύπαρξης, ελάχιστα δένουν με την κύρια ιστορία και μετά έχουμε μάχες, Batman με την κλασική, υπέροχη στολή που είχε και στο The Dark Knight Returns, αλλά σε γενικές γραμμές μεγάλα πάνελ καταστροφών, αρκετές δυναμικές μάχες και τίποτα παραπάνω, δεν είναι μια ιστορία που χτίζει κάποιον ιδιαίτερα, άντε να πεις την Carrie Kelley ως sidekick του Batman, αλλά δεν έχει παραπάνω. Δεν είναι κακός Miller τύπου Strikes Again, αλλά δεν είναι και θαυμάσιος Miller τύπου Returns ή τύπου Daredevil. Είναι μια πολύ basic ιστορία, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο ή κάτι το εξαιρετικό, η οποία πουθενά δε θα σε ενθουσιάσει, ούτε θα σε κάνει να θες να τελειώνεις το κόμικ. Μέχρι εκεί όμως.

 

Το σχέδιο

 

  

 

Για μένα το σχέδιο ήταν ανέκαθεν η μεγάλη αδυναμία του Miller, ειδικά στο Strikes Again είναι πολύ αφαιρετικό και βαρετό. Ευτυχώς έχουμε τον Andy Kubert που γενικά είναι καλός σχεδιαστής και τον συχνό συνεργάτη του Miller, Klaus Janson στα μελάνια με το χρωματισμό να είναι σκοτεινός όπως αρμόζει στην ιστορία. Στην κύρια ιστορία δεν έχω παράπονο, στα tie-ins που αναλαμβάνει ο Miller αλλάζει η φάση. Κάποια είναι πιο προσεγμένα, αλλά είναι κάπως τσαπατσούλικα, σε γενικές γραμμές δεν έχουν το ίδιο ενδιαφέρον με τη σειρά ούτε σεναριακά, αλλά και από άποψη σχεδίου είναι κατώτερα.

 

Τελικός απολογισμός

 

 

Θεωρώ πως και εδώ έχουμε μέτρια πράγματα. Το διάβασα απλά για να ολοκληρώσω τις Batman ιστορίες του Frank Miller, αλλά γενικότερα δεν τη βρήκα ενδιαφέρουσα, σίγουρα ανώτερη του Strikes Again, αλλά εννιά τεύχη με μόλις 1-2 κορυφώσεις, φαίνεται ότι δεν έχουμε κάποιο καταπληκτικό ανάγνωσμα, δεν έχουμε το νέο αριστούργημα του Miller, ούτε την ενθουσιώδη επιστροφή του. Έχουμε ένα όμορφο τέλος, μερικές καλές στιγμές και μάχες και από εκεί και μετά τίποτα παραπάνω. Προτείνεται σε όσους θέλουν να έχουν διαβάσει άπαντα Miller, για καλές αυτόνομες Batman ιστορίες, μπορώ να σας αραδιάσω εύκολα μια δεκαριά στο πόδι