Το Σπαθί των Πάγων: Λίγο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών, λίγο Disney [?, fridge.gr, 12/2012]

[DJO]

Από τη στήλη No Superheroes Allowed, του fridge.gr (!!!):

 

Το Σπαθί των Πάγων:

Λίγο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών, λίγο Disney

 

 

Δεν μου άρεσε ποτέ ο Μίκυ και ο Γκούφυ. Τον έναν τον έβρισκα απίστευτα καλό και political correct (άσε που έχω στην κατοχή μου ένα περιοδικό του πατέρα μου, που αποδεικνύει περίτρανα πως το μικρό ποντίκι ήταν ο φορέας όλων των καπιταλιστικών ιδεών που προσπάθησαν να διαβρώσουν τις αξίες της κομμουνιστικής νεολαίας τον προηγούμενο αιώνα — true story), τον άλλον απίστευτα χαζό (μόνο όταν γινόταν Σούπερ-Γκούφυ κέρδιζε τη συμπάθεια μου αλλά και πάλι, πόσα μαγικά φιστίκια να αντέξω ο αναγνώστης). Οι περιπέτειες τους μου φαίνονταν αδιάφορες, η δε κατάληξη των περισσοτέρων από αυτές, τουλάχιστον αστεία.

 

Η πρώτη φορά που άλλαξα γνώμη ήταν όταν έπεσε στα χέρια μου το “Σπαθί των πάγων“. Ακολούθησε η ”Ζωδιακή Πέτρα“, που όμως σε αυτά τα δύο δεν ήταν ακριβώς οι πρωταγωνιστές μιας και έπαιζαν όλοι οι γνωστοί ήρωες του Disney, και φυσικά το “Μίκυ Μυστήριο” που έκανε τον πόντικα ντετέκτιβ, το story αγρίεψε κάπως καθώς μπολιάστηκε με νουάρ στοιχεία και κέρδισε το ενδιαφέρον μου και την καρδιά μου οριστικά και αμετάκλητα — σχεδόν.

 

Εξακολουθεί να μη μου αρέσει τίποτα που να έχει πρωταγωνιστές τον Μίκυ και τον Γκούφυ εκτός από τους τίτλους που ανέφερα.

 

 

Αααααχ, το “Σπαθί των Πάγων”.

 

Είχα την τύχη να το βρω στη συλλογή ενός καλού φίλου που ενώ δεν ήταν συλλέκτης (άλλωστε θα ήταν γελοίο να ονόμαζες “συλλέκτη” ένα παιδί 13 χρονών), κατάφερε να έχει στην κούτα με τα κόμικ του τους πιο σημαντικούς ελληνικούς τίτλους της εποχής. Το δανείστηκα λοιπόν και το διάβασα μέσα σε μία ώρα. Και το ξαναδιάβασα. Και το ξαναδιάβασα. Και μέχρι να με πρήξει ο φίλος μου να του το επιστρέψω, ήξερα απ’ έξω κάθε διάλογο. Τα χρόνια πέρασαν, τα κόμικ του φίλου μου εξαφανίστηκαν από την κούτα που τα μάζευε, κι έτσι, όταν ήρθε η στιγμή να ξαναδιαβάσω το “Σπαθί των Πάγων”, απλά δεν το έβρισκα πουθενά. Έπρεπε να γίνω 33, για να το ανακαλύψω σε ένα site δημοπρασιών, σε κακή κατάσταση αλλά αναγνώσιμο και στην τιμή μόνο των 5€.

 

Έχοντάς το πάλι στα χέρια μου και ξεφυλλίζοντάς το με προσοχή, ανακαλώ όλες τις όμορφες μνήμες, όλους τους λόγους που μια τέτοια ιστορία μπορεί να αρέσει σε ένα παιδί ή έναν έφηβο. Καταρχήν είναι χορταστικό. Τρεις ιστορίες (από τον ίδιο κόσμο) και 240 σελίδες! Δεύτερον, δανείζεται αμέτρητα στοιχεία από την πιο εμπορική λογοτεχνία τριλογία όλων των εποχών: τον “Άρχοντα των Δαχτυλιδιών“. Τρίτον, διαφοροποιείται εκεί που πρέπει, ώστε να διατηρεί ακέραιο το ενδιαφέρον του αναγνώστη.

 

Quote

Στη χιονισμένη χώρα της Ουλουλάνδης (σε μια άλλη διάσταση) οι φτωχοί κάτοικοί της δεν αντέχουν να πληρώνουν συνεχώς τους δυσβάσταχτους φόρους του Πρίγκιπα της Ομίχλης. Έτσι, απευθύνονται στον σεβάσμιο και σοφό Γιορ για να τους προτείνει μία λύση.

Εκείνος, ανασύρει μία θρυλική ιστορία από την ιστορία της χώρας και αναφέρει το Σπαθί των Πάγων, ένα όπλο που μπορεί να καταστρέψει τον τύραννο. Το πρόβλημα είναι πως πληροφορίες για το Σπαθί ξέρει ένας ήρωας που κατοικεί σε άλλη διάσταση. Με μια μαγική ασπίδα, στέλνεται ένας απεσταλμένος μόνο που… μόνο που κάνει λάθος στις λεπτομέρειες και καταλήγει στη Γη, μπροστά από το σπίτι του Μίκυ και του Γκούφυ.

 

Ήρωες δεν τους λες, όμως μοιάζουν, και είναι, η μοναδική ελπίδα της Ουλουλάνδης. Μια τρελή και επικίνδυνη περιπέτεια ξεκινάει για το γνωστό δίδυμο. Μια περιπέτεια που θα τους πάει σε έναν περίεργο κόσμο, θα τα συναντήσουν γοητευτικές βασίλισσες, θα εξημερώσουν άγρια σκυλιά, θα πετάξουν με τεράστια πουλιά, θα περπατήσουν πάνω σε ουράνια τόξα, θα κερδίσουν τη φιλία ενός σπουδαίου τοξότη και της αρκούδας του, θα χαθούν στα αυτιά ενός γίγαντα, θα καβαλήσουν έναν δράκο που δεν υπάρχει και θα βρούνε το Σπαθί των Πάγων.

 

Έχουμε όμως και συνέχεια. Στο δεύτερο μέρος, ο Γκούφυ θα πρέπει να κερδίσει σε μια σειρά αγωνισμάτων ενώ στο τρίτο, ο Πρίγκιπας της Ομίχλης θα επιστρέψει με έναν απρόσμενο τρόπο.

 

Το κόμικ το έγραψε και το σχεδίασε ο Massimo de Vita και κυκλοφόρησε σε συνέχειες στο Ιταλικό περιοδικό “Topolino”.

 

Είναι από τις πιο διάσημες ιστορίες του κόσμου του Disney έστω κι αν δεν προήλθε από αμερικάνικη πένα. Το ελληνικό αντίτυπο είναι πια αρκετά δυσεύρετο και καινούργιο τιμάται κάπου μεταξύ των 15-25 ευρώ.

 

Αν το έχετε στη συλλογή σας φυλάξτε το σαν την εφηβεία σας. Ναι, είναι τόσο πολύτιμο για μερικούς.