LIGHTNESS [ CATHERINE MAURISSE ]

[Θρηνωδός]

 

Ένα ακόμα πολύ ιδιαίτερο κόμικ που βρέθηκε μπροστά μου τον τελευταίο καιρό. Παρόλο την έλλειψη ενδιαφέροντος μου στο είδος των βιωματικών, αυτό όπως και το προηγούμενο του Λαρσνέ ήταν τόσο ειλικρινή που δεν μπορώ παρά να τα τιμήσω τουλάχιστον λέγοντας δύο λόγια. Το Lightness των εκδόσεων Dargaud είναι ένα έργο από την Γαλλίδα Catherine Maurisse, το οποίο εκδόθηκε στα αγγλικά στις 20 Ιουνίου από την Europe Comics στις 138 σελίδες. 

 

Με απλό καρτουνίστικο σκίτσο, απαλή χρωματική παλέτα και ένα βαθιά προσωπικό κείμενο η Catherine, δημιουργός που δούλεψε για 10 χρόνια στο Charlie Hebdo στο τμήμα κοινωνικής και πολιτικής σάτιρας περιγράφει το τραύμα που πέρασε μετά την επίθεση στα γραφεία του περιοδικού στις 7 Ιανουαρίου 2015, την τρομακτική απώλεια όταν πολλοί εγκάρδιοι φίλοι, συνάδελφοι και μέντορες (μεταξύ των οποίων και ο Βολίνσκι) άφησαν την τελευταία τους πνοή από τις σφαίρες δύο τρομοκρατών. Η Catherine βρέθηκε χαμένη και αποκομμένη από τους πάντες, προσπαθώντας να ισορροπήσει μεταξύ θυμού, θλίψης και μιας νέας πραγματικότητας όπου φρουρείται συνεχώς από Γάλλους αστυνομικούς, την έχει χωρίσει η σχέση της και όλη της η ζωή βρίσκεται στον αέρα. 

 

 

Είναι πρώτης τάξεως ευκαιρία να δούμε σαν αναγνώστες το λυπηρό εκείνο συμβάν που κατάφερε μεγάλο πλήγμα στην ελευθερία του λόγου μέσα από τα μάτια ενός ανθρώπου που το έζησε από την αρχή μέχρι το τέλος. Μια γυναίκα που μέσα από το καυστικό της σκίτσο έστω κι έτσι επιτρέπει σε ένα ελαφρό χαμόγελο να σκάσει μύτη, καταδικάζει ως υποκριτές όλους αυτούς με τις πινακίδες "Je suis Charlie" της δήθεν στήριξης και απαντάει σε όσους μιλούν με ενός λεπτού σιγή για τους νεκρούς με 100 χρόνια συνεχούς και μανιασμένου θυμού. Τέλος, την ακολουθούμε σε αυτή την μίνι αυτοβιογραφία να επισκέπτεται την βίλα των Μεδίκων στην Ρώμη προσπαθώντας να επανέλθει στην πραγματικότητα μέσα από την ομορφιά της τέχνης του δυτικού πολιτισμού σε συνδυασμό με αποσπάσματα κειμένων αγαπημένων της συγγραφέων. 

 

Αξίζει χωρίς δεύτερη σκέψη, ειδικά για μας που αγαπάμε τα κόμικ και ξέρουμε τι ζημιά δέχθηκε όλος ο κόσμος της 9ης τέχνης εκείνη τη μέρα. Νομίζω πως στον ελάχιστο βαθμό, στον απειρο-ελάχιστο, μπορούμε να την καταλάβουμε και να νιώσουμε τον πόνο της. 

 

goodreads